Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
~~เรื่องราวดีๆ ของเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติไทรทองและอุทยานแห่งชาติตาดโตน~~  

นี่เป็นครั้งแรกที่มาโพสในเวปพันทิปค่า (กว่าจะสมัครได้ อิอิ) เหตุการณ์อาจจะช้าไปหน่อย แต่เรื่องราวดีๆ ยังไม่จางหาย ^_^

ในช่วงหยุดยาว 4-8 กรกฎาคม 2552 ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเที่ยวทุ่งบัวสวรรค์ หรือทุ่งดอกกระเจียวที่อช.ไทรทอง จ.ชัยภูมิค่ะ....ขับรถจากเชียงใหม่ ใช้เวลาประมาณ 8 ชั่วโมง ขับไปกินลมไป อิอิ

วันที่ 4 เดินทางไปถึงอช.ไทรทอง ได้ขึ้นไปนอนที่จุดกางเต้นท์ของอุทยานฯ (จุดที่ต้องขับรถผ่านลำธารไปอ่ะค่ะ)
เช้าวันที่ 5 เดินชมทุ่งดอกกระเจียว จนกระทั่งช่วงเที่ยง กลับลงมาทานอาหารกลางวันที่ร้านค้าสวัสดิการ หลังจากนั้นได้เข้าไปสอบถามเจ้าหน้าที่ของอุทยานฯ ถึงเส้นทางที่จะเดินทางต่อไปอช.ตาดโตน เพราะตั้งใจว่าจะไปเที่ยวมอหินขาวด้วยค่ะ

ซักช่วงบ่ายสองโมงได้ออกเดินทางจากศูนย์บริการนักท่องเที่ยวอช.ไทรทอง....สอบถามเส้นทางเดินทางเรียบร้อย...อืม ระยะทางประมาณ 100 กิโล กะว่า 4-5 โมงก้อคงถึง...แวะเล่นน้ำตกตาดโตน แล้วนอนค้างก่อนขึ้นมอหินขาวในเช้าวันรุ่งขึ้นละกัน

ระหว่างที่ขับรถไปอช.ตาดโตน ก้อขับไปด้วยความสบายใจ เรื่อยๆ เอื่อยๆ หลงบ้าง เลี้ยวกลับไปมาบ้าง...กินลมชมวิวไปเรื่อยๆ .... เวลาประมาณสี่โมงครึ่ง น้อง nuvi 260w ก้อพาไปถึงอช.ตาดโตนจนได้...

ลงรถปุ๊บ ลงมาเปิดประตูหลังเพื่อจะหยิบกระเป๋ากล้อง (ปกติจะไม่เคยทิ้งกล้องไว้ในรถเลย เพราะอากาศร้อน จะมีผลต่อกล้อง)
เอ้ ไม่มี...อยู่ไหนหว่า...
อ่ะไปเปิดประตูอีกด้าน...ไม่มี
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย กระเป๋าอยู่ไหน...หน้าเริ่มซีด
ก้มลงดูใต้เบาะนั่ง ก้อไม่มี...หน้าซีดยิ่งขึ้นไปอีก
รีบไปเปิดประตูด้านหลังอีก...ไม่มี ไม่มีแน่นอน เพราะไม่เคยเอาไว้ตรงนี้....
เอ้ย ตายละหว่า...ตกตรงไหนเนี่ย
คิดๆๆๆๆ ใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัวแล้ว เข่าอ่อนไปหมด ฮือฮือๆๆๆ

ในกระเป๋าที่ว่า...มีกล้อง Nikon D90 พร้อมเลนส์ Sigma 18-200 OS และเลนส์ Nikon 50mm 1.8D แถมในกระเป๋าก็มีพาสปอร์ตอุทยานแห่งชาติที่เก็บสะสมตราประทับไว้เพียบตั้งแต่ปี 2547...

คิดๆๆๆ ตอนออกจากร้านค้าสวัสดิการอช.ไทรทองยังหิ้วอยู่นี่ ลืมตอนไหน....
แว๊ก นึกได้แล้ว วางไว้เก้าอี้นั่ง หน้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยวก่อนกลับนี่นา...วางกระเป๋าไว้กะร่มสีเงิน (ซื้อมาจากแม่สาย...ไม่เป็นไร หายค่อยไปซื้อใหม่ยังพอไหว แต่กล้องนี่ดิ)

จากที่นั่งหน้าซีดอยู่ข้างรถ...วิ่งปรู๊ดเข้าไปที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวของอช.ตาดโตน...เจอพี่อุ๋ย (ชื่อนี้เจ้าหน้าที่ฯ อช.ไทรทองบอกทีหลัง ถ้าผิดขออภัยด้วยค่า)
พี่อุ๋ยก้อรีบหาเบอร์โทรให้ ได้เบอร์มือถือมาเบอร์เดียว...รีบโทรไป...แต่โทรไม่ได้เพราะจุดนั้นไม่มีสัญญาณ...เดินวนไป...หาคลื่นไป...พี่อุ๋ยก้อบอกว่าจะหาเบอร์อื่นให้อีก....แต่สุดท้าย ก้อไม่มีเบอร์อื่นอีก...ฮือ ฮือ คลื่นมีแล้ว แต่โทรไปปลายสายไม่ติด เหมือนทางนู้นก้อไม่มีคลื่น...
ไม่สนใจอะไรแล้ว วิ่งขึ้นรถ ขับกลับไปอช.ไทรทองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้...มาถึงวันนี้ ยังนึกไม่ออกว่าวิ่งจากตรงนั้นผ่านตัวเมืองชัยภูมิยังไง เพราะน้อง nuvi 260w นำทางแบบใช้ระยะเวลาที่สั้นที่สุด พาวิ่งผ่านตัวเมือง และผ่านวงเวียนด้วย (ยังแอบยิ้มได้ เออ ไม่พาหลงแฮะ)
ระหว่างขับรถด้วยความบ้าคลั่ง เพราะจิตใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัว คิดในใจ หายหมดทั้งกระเป๋าแน่นอน...โทรศัพท์มือถือก้อพยายามกดออกตลอดเวลา...จนกระทั่งเกือบๆ ห้าโมงเย็น โทรติดแล้ว โอ้ย ตื่นเต้น กลัวไปหมด
ปลายทางรับสายเรียบร้อย รีบแจ้งเลยว่าลืมกระเป๋าไว้ที่หน้าศูนย์บริการฯ ช่วยหาให้หน่อยค่า....คุณพี่เจ้าหน้าที่ก้อถามว่ากระเป๋ายังไง มีอะไร ก้อบอกๆๆๆๆ แล้วคุณพี่บอกว่าไม่เห็นมีใครมาแจ้งว่าเจอกระเป๋าหล่นหาย แต่ขอวางสายก่อน เพื่อไปสอบถามเจ้าหน้าที่ท่านอื่น....และพี่เค้าก้อบอกว่าเดี๋ยวโทรกลับ....วางสายปุ๊บ ใจเต้น ตุ้มๆ ต่อมๆ
ไม่เกินสิบนาที เสียงโทรศัพท์เข้า...รีบรับสาย...พี่เค้าบอกว่าไม่เห็นเลย...โอ๊ยยยยย อะไรจุกอยู่ที่คอ คิดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูก ได้แต่บอกว่า...ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก้อจะเข้าไปที่อช.ไทรทองอยู่ดี...ความเงียบเข้ามาในหัวเลย..ทำไงดี...คงได้แค่เข้าไปขอกระดาษ เขียนแจ้งเผื่อใครเจอกระเป๋ากล้องเรา ขอฝากติดไว้ที่อุทยานละกัน และคงต้องฝากเบอร์โทรไว้...เป็นความหวังเดียวที่เหลืออยู่....ระหว่างที่คิดไป...3 นาทีให้หลัง พี่เจ้าหน้าที่โทรกลับเข้ามา ถามว่ากระเป๋าสีเขียวรึเปล่า โห ใจงี้ตื่นเต้นๆๆๆๆ รีบบอกใช่ๆๆๆๆๆ
พี่เค้าถามว่ามีร่มสีเงินด้วยรึเปล่า...ใช่ๆๆๆๆ
พี่ๆๆๆ ช่วยเปิดกระเป๋าดูให้หน่อยว่ามีอะไรอยู่ในนั้นบ้าง...
ในใจนึกว่า พี่เค้าคงเจอกระเป๋าที่อื่น แล้วของข้างในหายเกลี้ยง (ยังคิดในแง่ลบได้จนถึงวินาทีนี้ ... คิดได้ไงเนี่ย)
พี่เค้าบอกว่า มีกล้อง มีเลนส์อันเล็กๆ อยู่อีกหนึ่งอัน
โห ขนแขนลุกไปหมด...ดีใจ ตื้นตันใจ น้ำตาไหลเลยล่ะ
รีบบอกพี่ว่า ขอบคุณพี่มากๆๆๆๆๆ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง ก้อจะไปถึงแล้ว ฝากไว้ด้วยนะคะ
พี่เค้าบอกว่า ไม่ต้องร้องไห้นะ เก็บไว้ให้แล้ว....ยิ่งพูดแบบนี้ ยิ่งร้องไห้ อ่ะ ฮือ ฮือ
เกิดมา...ครั้งนี้นับว่าเป็นโชคดีที่สุดในชีวิตเลยก้อว่าได้...
ขับรถไปยิ้มไป...คิดแต่คำพูดที่จะคุยกะพี่ๆ เจ้าหน้าที่ทุกคนที่ช่วยเหลือ
ประมาณห้าโมงครึ่ง ถึงศูนย์บริการฯ ตรงรี่เข้าไป...ได้เจอกะพี่เปิ้ล เป็นคนแรก รีบบอกเลยว่ามาเอากระเป๋ากล้องที่ลืมไว้ พี่เค้าก้อรีบไปหยิบทั้งกระเป๋าและร่ม พลางชี้ให้พี่อีกสองคน คือ พี่ตาแวว และพี่จุ๋ม ที่ช่วยหากระเป๋าให้
แต่พี่ๆ ทั้งสามยังรอบคอบอีก ด้วยการถามว่า ใช่กระเป๋าเรา กล้องเรารึเปล่า...ก้อรีบเล้ย...พี่ๆ เอากล้องมาสิ เดี๋ยวเปิดรูปให้ดูที่ถ่ายไว้ เย้ๆๆๆๆๆ ดีใจที่สุด...หลังจากนั้นก้อสอบถามพูดคุยกันปนกะความดีใจ จนไม่รู้ว่าคุยอะไรกันไปบ้าง แต่ไม่ลืมที่จะขอ email address และชื่อพี่ๆ ทุกคนเก็บไว้ เพื่อเป็นที่ระลึก และขออนุญาตนำชื่อไปเอ่ยในเว็บไซต์ต่างๆ เพื่อชื่นชมถึงความดี ความช่วยเหลือของพี่ๆ ทั้ง 4 คน
1. พี่เปิ้ล คุณจุลลดา พงศ์ราศรี นักวิชาการสิ่งแวดล้อม (พนักงานจ้างเหมา) – ขวาสุด
2. พี่ตาแวว คุณอรอารีย์ คงเกษม นักวิชาการสิ่งแวดล้อม (พนักงานราชการ) – ซ้ายสุด
3. พี่จุ๋ม คุณวิภา คำทองหลาง นักวิชาการเผยแพร่ (พนักงานจ้างเหมา) – คนกลาง
4. คุณอุ๋ย เจ้าหน้าที่ที่อช.ตาดโตน ที่ช่วยประสานงานหาเบอร์โทรศัพท์ให้ค่ะ
สุดท้ายขอบใจกระเป๋าเขียวๆ เจ้าปัญหาในรูป ที่ช่วยให้ได้รับรู้ความช่วยเหลือของพี่ทุกคน...และสุดท้ายเจ้ากล้องในกระเป๋าใบนั้น...วันนี้มีชื่อเล่นว่า “น้องกระเจียว” เรียบร้อยแล้ว อิอิ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาร่วมรับรู้ประสบการณ์ และชื่นชมความดีของเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติ และขอเสียงปรบมือดังๆ ให้กับเจ้าหน้าที่ทุกท่านด้วยค่า

ขอบพระคุณค่ะ
ฮิปโปแบกกล้อง
26 ก.ค.2552

 
 

จากคุณ : ฮิปโปแบกกล้อง
เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 22:29:52

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com