ความคิดเห็นที่ 1 อาหารเช้าต้องรอไปก่อน แต่แม่หมายตากาแฟสตาร์บัคในห้องไว้แล้ว หอมฉุยสองแก้ว ของแม่กับพ่อ เฮ้อ..ค่อยยังชั่วหน่อย อาหารเช้าของลูก..รอหน่อยแล้วกัน ฝึกความอดทน พี่ไกด์บอกว่า วันนี้ต้องรีบ (วันไหนไม่รับมั่ง) เพราะจะพาไป Harvard กับ MIT แล้วไปดูโบสถ์เก่า แล้วต้องไปลงเรือชมอ่าวตอน 10 โมงให้ทัน ลงเรือชั่วโมงนึง แล้วก็ไปกินข้าวกลางวันที่ Quincy Market ให้เสร็จตอนเที่ยงครึ่ง จากนั้นเปลี่ยนรถ(อีกแล้วครับท่าน) กลับเข้านิวยอร์ค วันนี้จากบอสตัน เราคงถึงนิวยอร์คประมาณ 6 โมงเย็น พลิกรายการทัวร์ดู..เอ..มีอีกตั้งหลายที่ แล้วดูตอนไหน แค่คิดในใจ แต่พี่ไกด์บอกว่า .. ที่อยู่ในรายการ จะเป็นการนั่งรถผ่าน แล้วพี่ไกด์จะชี้ให้ดูขอรับท่าน (อย่างฮา) นั่งรถแป๊บเดียว เราก็ถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดแล้ว จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 14:41:58

ความคิดเห็นที่ 2 ฮาร์วาร์ดกว้างใหญ่ไพศาล พี่ไกด์บอกว่า เราจะเดินอยู่ในนี้ 40 นาที แล้วเดินไปกินอาหารเช้า คือ โอบองแปง หน้ามหาวิทยาลัย ให้เวลาซื้อ 15 นาที เอาไปกินบนรถ ถ้าใครมีความสามารถในการกินให้เสร็จเลยก็ไม่ว่ากัน (แค่เคี้ยว..ยังไม่ทันเลยพี่) พี่ไกด์บอกว่า ใน Harvard จะพาไปชม 4 จุดที่สำคัญ อันดับแรกคือ ...ประตูเข้ามหาวิทยาลัย ตรงนี้นี่เอง (รถจอดปุ๊บก็เจอประตูปั๊บ) ระหว่างเดินไป พี่ไกด์ของเราก็ไปเจอเพื่อนร่วมอาชีพ บริษัทเดียวกันมากับอีกกลุ่มนึง พี่ไกด์บอกว่า โอเค..ฟังเพื่อนไออธิบายแล้วกัน ทูอินวัน... ยังไม่ทันได้ฟังอะไร ทุกคนก็พร้อมใจกันยกกล้องขึ้นถ่ายรูปประตูนี้ทันที อย่างเรา..ก็ต้องไม่พลาด (เดี๋ยวจะไม่ตรงเจตนารมย์ของทัวร์) แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 52 14:49:26 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 14:48:59

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อทัวร์สองกลุ่มรวมกัน แม่ไม่อาจจะเบียดฝูงชนเข้าไปฟังว่า พี่ไกด์อธิบายอะไรบ้าง เราเลยตัดสินใจว่า "ทางใครทางมัน" หามุมสวยๆถ่ายรูปกันดีกว่า เท่าที่ได้ยินพี่ไกด์ว่าแบบไกลๆ ฮาร์วาร์ดเป็นมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่มาก สร้างตั้งแต่ปี 1636 ประมาณ 300 กว่าปีมาแล้ว (ตั้งแต่สมัยอยุธยานู่น) สัญญลักษณ์คือ ตึกที่สร้างจากอิฐสีแดง ดูแล้วขลังดี แต่ก็มีตึกนึงเป็นสีขาว ฟังไม่ทันว่าพี่ไกด์พูดว่าอะไร ถ่ายรูปไว้ก่อน จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:14:38

ความคิดเห็นที่ 4 เสียงคณะทัวร์ดังมาก จนต้องเดินให้ห่างๆไว้ กลัวว่าจะมีเจ้าหน้าที่มาเชิญออกไป เราก็เดินถ่ายรูปกันไป จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:16:14

ความคิดเห็นที่ 5 พี่ไกด์พาลูกทัวร์มาหยุดตรงนี้ ฟังไม่ได้ยินตามเคยว่า เป็นอะไร ถ่ายรูปไว้อีกเช่นกัน :) พ่อกับแม่ตั้งคำถามกันเองว่า.. เขาพามาดู Harvard กับ MIT ทำไมเนี่ย พ่อสมองไวบอกว่า...เราบอกลูกดีกว่า ว่า เราพาลูกมาดูที่เรียนของลูก ลูกดูตื่นเต้น เพราะพ่อใส่ข้อมูลไปเรื่อยๆว่า ที่ Harvard กับ MIT เป็นสุดยอดใฝ่ฝันของคนที่อยากเป็นวิศวกร ถ้าลูกอยากเป็นวิศวกรต้องขยัน ตั้งใจเรียนมากๆ แล้วจะได้มาเรียนที่นี่ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:19:42

ความคิดเห็นที่ 6 แล้วพี่ไกด์ก็พาเดินมาถึงห้องสมุด ระหว่างทางลูกดูจะตื่นเต้น และ สนใจกับบรรยากาศรอบ Harvard อารมณ์ดี และ บอกให้แม่ถ่ายรูปลูกไว้ด้วย จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:21:43

ความคิดเห็นที่ 7 ลูกบอกพ่อว่า...พ่อครับ ถ้านนท์เรียนจบ Year 13 แล้ว นนท์จะมาเรียน Engineer ที่นี่ได้ใช่ไหมครับ พ่อบอกว่า..ต้องขยันเรียน อ่านหนังสือแยะๆ สอบได้คะแนนดีๆ เป็นเด็กนิสัยดี แล้วเราก็สอบเข้ามา ถ้าสอบได้ ถึงจะได้มาเรียน ลูกถามต่อ..พ่อคิดว่า นนท์จะสอบได้ไหมครับ พ่อว่า ... มันขึ้นอยู่กับนนท์ว่านนท์พยายามไหม แม่บอกลูกว่า..ลองพยายามให้มากที่สุดก็แล้วกัน ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอกลูก ลูกบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น.. นนท์จะพยายามเรียนหนังสือแล้วสอบเข้า Engineer ที่ Harvard ครับ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:26:28

ความคิดเห็นที่ 8 หันไปมองพ่อ.. พ่อกำลังฉีกยิ้ม แม่รู้ว่า ตอนนี้หัวใจพ่อพองโต ทำไมจะไม่รู้..ก็มันเหมือนหัวใจแม่ในตอนนี้ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:28:02

ความคิดเห็นที่ 9 พ่อหันมาบอกกับแม่ว่า...ถ่ายรูปไว้แยะๆนะ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:29:22

ความคิดเห็นที่ 10 อนุสาวรีย์ John Harvard ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัย จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:30:58

ความคิดเห็นที่ 11 บรรยากาศที่นี่ สวยงาม ขลัง และ สงบ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:32:16

ความคิดเห็นที่ 12 ตั้งแต่มาอเมริกาอาทิตย์กว่า เป็นครั้งแรกที่ลูกขอให้เราถ่ายรูปให้ พร้อมคิดท่าทางเองเสร็จสรรพ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:33:27

ความคิดเห็นที่ 13 ใครว่าลูกเป็น "เสือยิ้มยาก" ที่ Harvard .. สายตาลูกยิ้มได้ด้วย จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:35:01

ความคิดเห็นที่ 14   กระทู้นี้อ่านแล้วน้ำตาซึม ซึ้งมาก ดีใจด้วยนะคะแม่ก้อย น้องนนท์เก่งขึ้นมากๆเลยค่ะ จากคุณ : แอ๊ะ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:57:37 A:61.90.73.183 X: TicketID:199764

ความคิดเห็นที่ 15 แม่เคยอ่านหนังสือเขาว่า.. แรงบันดาลใจของคนเรา เป็นตัวกำหนดและผลักดันให้เราสร้างอนาคตของตัวเอง หน้าที่สำคัญของพ่อแม่ ไม่ใช่กำหนดอนาคตของลูก หากแต่พยายามค้นหาและสร้างโอกาสให้กับลูก เพื่อให้ลูกเกิด"แรงบันดาลใจ" เพื่อที่จะค้นหาและสร้างชีวิตของตัวเอง การใช้ชีวิตกับ"ออทิสติก"ของลูก ปีนี้เป็นปีที่สิบแล้วตั้งแต่เรารู้จักกับออทิสติกของลูก ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ใช่เราพาลูกก้าวข้ามผ่านขีดจำกัดของออทิสติก หากเป็นลูกที่พาพ่อแม่ก้าวผ่านความยากลำบากกับออทิสติก ลูกสอนให้เรามีความเชื่อมั่นในตัวลูก รักและยอมรับในสิ่งที่ลูกเป็น พ่อกับแม่เคยคิดแต่ว่า เพราะเรารักลูกมาก ถึงได้ยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อเอาชนะออทิสติกของลูก เราพยายามทำทุกๆอย่าง หาวิธีการที่ดีที่สุดเท่าที่จะหาได้ ส่งลูกไปฝึกสารพัด แต่ที่จริงแล้ว..ลูกรักเรามากกว่าไม่รู้กี่เท่า ลูกถูกฝึกอย่างหนัก ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ลูกไม่ชอบทั้งสิ้น ลูกทำให้เรากล้าฝันถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ วันนี้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้หลายเรื่อง ...เป็นไปได้ ระหว่างเดินไปถ่ายรูปลูกไป พ่อกับแม่มีความสุขสุดๆ เราสัญญากันว่า... อีก 8 ปีข้างหน้า เราจะมาที่ Harvard กันอีก เราจะมาส่งลูกเข้าเรียนที่นี่ ..เป็นไปได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่พ่อกับแม่จะฝันกันไว้ก่อน เพราะฝันแบบนี้แหละ ที่ทำให้เรามีลูกฮึด มีแรงที่จะทำทุกๆทาง เพื่อให้ฝันกลายเป็นความจริง พ่อบอกว่า..ถ่ายรูปไว้แยะๆนะแม่ จะได้เอาไว้เปรียบเทียบกัน (แฟนานุแฟนบอกว่า เห็นแต่รูปพ่อลูกด้านหลัง พ่อบอกว่า..หารูปพ่อหล่อๆด้านหน้ามาใส่กระทู้บ้างก็ได้นะแม่..พ่อจ๋า หลังจากเลือกแล้วเลือกอีก อันนี้หล่อสุดแล้วนะแม่ว่า ฮ่าฮ่า) จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:06:53

ความคิดเห็นที่ 16 ระหว่างที่พ่อแม่ฝันกลางวันอยู่ พี่ไกด์มาขัดจังหวะซะงั้น ..ยู..ถ้าจะกินข้าวเช้า ยูรีบเดินไปประตูหน้านะ ขวามือมีโอบองแปง อีกยี่สิบนาทีเจอกันที่รถ สามคนพ่อแม่ลูก จ้ำสี่คูณร้อยไปโอบองแปง ณ บัดนาว จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:10:55

ความคิดเห็นที่ 17 รีบกินรีบขึ้นรถ แป๊บเดียว เราก็มาถึง MIT จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:12:29

ความคิดเห็นที่ 18 ปาดดดดดดด ตามมาทัวร์จีนเจ้าเก่าเหมือนเดิมครับ ไม่รู้จะให้สมญานามอะไรกับ gotobus ดี คำว่าชะโงกทัวร์ยังอาจจะดูดีไป จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:13:40

ความคิดเห็นที่ 19 พ่อบอกลูกว่า ที่ MIT ก็เป็นอีกทีนึงที่เป็นสุดยอดใฝ่ฝันของคนจะเรียน Engineer ลูกแหงนหน้ามองตัวหนังสือที่เขียนอยู่ ทันทีที่เห็นคำว่า Technology ลูกบอกพ่อว่า.. พ่อครับ..นนท์ว่านนท์มาเรียน Engineer ที่ MIT ดีกว่า จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:14:16

ความคิดเห็นที่ 20 MIT ก่อตั้งปี 1916 ประมาณ 90 ปี แต่แม่ว่า MIT ดูขลังตั้งแต่ประตูทางเข้า จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:15:38

ความคิดเห็นที่ 21 แม่ชอบจัง... จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:16:13

ความคิดเห็นที่ 22 แม่ว่าลูกคงจะได้ "แรงบันดาลใจ"จาก MIT มากกว่าที่ Harvard เพราะที่นี่เราได้เดินผ่านประตูหน้าเข้าไปข้างใน เดินผ่านเข้าไปในตึกที่เขาเรียนกันจริงๆ ลูกดูตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจ ก็มันใหญ่อลังการกว่าโรงเรียนลูกตั้งแยะ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:17:41

ความคิดเห็นที่ 23 แหงนหน้าดูเพดาน..สวยไหมลูก จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:18:46

ความคิดเห็นที่ 24 พี่ไกด์พาเราเดินผ่านอาคารเรียนมาตรงสนามหญ้าหน้าตึก บอกว่า ตรงนี้ ถ่ายรูปแล้วเด็ดสุด ว่าไงว่าตามกัน..ถ่ายรูปไว้ก่อน จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:20:40

ความคิดเห็นที่ 25 มองออกจากตึก..เห็นวิวแบบนี้ สวยจัง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:21:24

ความคิดเห็นที่ 26 พี่ไกด์บอกว่า ยูต้องถ่ายรูปตึกนี้นะ Must Take โอเคพี่ไกด์ ไอเชื่อยู... จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:22:43

ความคิดเห็นที่ 27 บรรยากาศรอบๆ ถ่ายรูปตามสายตาที่ลูกมอง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:23:43

ความคิดเห็นที่ 28 มองขวา แล้วก็มองซ้าย จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:27:04

ความคิดเห็นที่ 29 มองไปข้างหน้ามั่ง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:27:35

ความคิดเห็นที่ 30 หันไปมองพ่อมั่ง.. แอบดูใครอยู่..ตาวิเศษเห็นนะ ฮี่ฮี่ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:28:28

ความคิดเห็นที่ 31 ลูกขอให้แม่ถ่ายรูปให้ที่มุมนี้บ้าง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:31:29

ความคิดเห็นที่ 32 สายตามุ่งมั่น I will be here soon!!! ..แม่มักดูพ่อบ่อยๆ เวลาพ่อปล่อยให้ลูกทำอะไรเอง เช่น เดินไปดูของเอง ปล่อยให้ลูกนั่งเฝ้าของที่โต๊ะ แล้วพ่อก็เดินไปซื้อของมั่ง ให้ลูกเดินไปเข้าห้องน้ำเองมั่ง มิน่า ลูกชอบไปไหนกับพ่อ เพราะพ่อให้อิสระแบบมีขอบเขต ลูกรู้ว่า ไปไหนเองได้ แต่ต้องอยู่ในที่ที่พ่อเห็น แปลว่า ลูกต้องมองเห็นพ่อตลอดเวลา แล้วพ่อก็ช่างกล้า..ชอบแอบหนีไม่ให้ลูกเห็น อันนี้แหละที่พ่อเก่งและกล้ากว่าแม่ เพราะลูกจะหาพ่อเสมอ ถ้าไปกับแม่...แม่จะหนีบลูกตลอด กลัวลูกหายแล้วหาไม่เจอ ที่นิวยอร์ค ลูกชอบเดินลิ่วไปข้างหน้า นานๆหันมาดูที ว่าพ่อแม่ตามมาไหม แม่ก็บอกพ่อว่าให้รีบตาม เดี๋ยวลูกหลง พ่อก็ช่างกล้า คว้ามือแม่ แอบข้างทางซะงั้น ลูกหันมาไม่เห็น สิ่งที่ลูกทำคือ มองซ้ายมองขวา ตะโกนดังๆ พ่อแม่อยู่ไหนครับ แล้วลูกก็เดินย้อนกลับทางเก่า มองซ้ายมองขวา ตะโกนไปเรื่อย พ่อครับแม่ครับอยู่ไหน แล้วพ่อก็ดึงแม่ออกมาจากมุมตึก พอลูกเห็น ลูกยิ้มตาหยี รีบวิ่งมาหา บอกว่า พ่อกับแม่อยู่นี่เอง นนท์หาอยู่ พ่อสอนแม่ว่า...เราต้องมีความเชื่อมั่นในตัวลูก ลูกโตแล้ว เราอยู่กับลูกไม่ได้ตลอดเวลา สิ่งสำคัญคือ ต้องสอนให้ลูกพึ่งพาตัวเอง เชื่อมั่นในตัวเองว่าลูกสามารถจะทำอะไรก็ได้ ถ้าลูกมุ่งมั่นและตั้งใจ วันนี้เป็นอีกวันหนึ่ง ที่พ่อบอกแม่ว่า..เรา(หมายถึงแม่)ต้องเชื่อมั่นว่าลูกมีความสามารถไม่น้อยกว่าเด็กปกติ หน้าที่ของเรา คือ Support NOT Spoil พ่อจะทำความฝันของลูกให้เป็นจริง (แม่แปลว่า..พ่อจะทำงานหนัก เพื่อหาตังค์มาเป็นค่าเรียนที่ MIT ฮี่ฮี่) วันนี้แอบไปค้นกุกกัก พ่อรู้ไหม ว่าค่าเรียน MIT กับ Harvard ระดับปริญญาตรีกี่ตังค์.. เขาว่าเตรียมไว้เลยปีละ 50,000 US (ปีละเกือบๆสองล้าน...พอไหวไหมพ่อ) เขาว่าอีก ... เขามีทุนให้เหมือนกัน เด็กร้อยละ 50 ได้ทุนเรียนปีนึงประมาณ 75% ของค่าใช้จ่ายทั้งหมด แอบฝันไว้ก่อน...คงไม่เป็นไร (รูปเดียว..แม่โม้ได้เป็นหน้ากระดาษ) จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:44:25

ความคิดเห็นที่ 33 บอกลา MIT... เรามีสัญญาใจกันไว้ อีก 8 ปี...เราจะมาส่งลูกที่นี่ แล้วมารับลูกกลับด้วยกัน (พ่อคงนึกในใจ อยากจะมี Money maker machine) ถ้ามีใครถามว่า GotoBus ดีตรงไหน พ่อคงตอบว่า มีดีตรงที่ Harvard กับ MIT นี่แหละ คนอื่นคง งงๆ ว่า มาดูทำไม.. สำหรับเรา...นี่แหละ... "แรงบันดาลใจ" จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:48:29

ความคิดเห็นที่ 34 ออกจาก MIT มาพี่ไกด์ว่าจะพาชมรอบเมืองแล้วไปแวะที่โบสถ์เก่าแก่ แม่ว่าแม่ตกหลุมรักบอสตันแล้วล่ะ ตึกที่บอสตันสวยคลาสสิคสุดๆ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:01:52

ความคิดเห็นที่ 35 บ้านเมืองสงบ สวย น่ามาอยู่จัง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:03:03

ความคิดเห็นที่ 36 ทัวร์ดูตึก..พ่อให้นิยามว่างั้น จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:03:46

ความคิดเห็นที่ 37 วันนี้ฟ้าเป็นใจ (ให้ถ่ายรูป) จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:04:35

ความคิดเห็นที่ 38 ถึงแล้ว First Mother Church จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:09:23

ความคิดเห็นที่ 39 มีเต่า จะขาดกระต่ายได้ยังไง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:10:18

ความคิดเห็นที่ 40 นี่ก็ขาดไม่ได้..สาวน้อยรัสเซีย แม่เห็น(หนุ่มและไม่หน่ม)คนแอบถ่ายกันตรึม แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 52 17:11:41 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:11:20

ความคิดเห็นที่ 41 น้ำพุหน้าโบสถ์ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:15:58

ความคิดเห็นที่ 42 โบสถ์นี้ดูเก่ามาก ชมได้แต่ด้านนอกค่ะ ด้านในไม่ได้เปิดให้เข้าชม จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:17:27

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบรูปนี้ เก่ากับใหม่ในที่เดียวกัน จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:19:14

ความคิดเห็นที่ 44 ฝั่งตรงข้ามโบสถ์ ตึกเก่าที่พี่ไกด์ไม่ได้บอกว่า เป็นอะไร แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 52 18:47:03 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:21:27

ความคิดเห็นที่ 45 ซูมกันเข้าไปให้เห็นความเก่า จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:29:07

ความคิดเห็นที่ 46 ชอบบอสตัน.. จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:30:21

ความคิดเห็นที่ 47 ทัวร์ชมตึกไปเรื่อยๆ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:31:28

ความคิดเห็นที่ 48 ฟ้ายังเป็นใจ ให้ถ่ายรูป จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:32:30

ความคิดเห็นที่ 49 รักน้องนนท์จังค่ะ จากคุณ : *Cookies* เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 17:56:14

ความคิดเห็นที่ 53 งง..คูหา 50 กับ 51 หายไปไหน จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:29:35

ความคิดเห็นที่ 54 เสร็จจากโบสถ์ พี่ไกด์ก็พาชมเมืองต่อไป.. ผ่านสวนสาธารณะ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:30:37

ความคิดเห็นที่ 55 นั่งรถชมตึกรอบๆเมือง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:48:58

ความคิดเห็นที่ 56 พี่ไกด์บอกว่า.. มองฝั่งซ้ายนะยู ตรงนี้คือ State House แต่เนื่องจากมีเวลาจำกัด เราจะขับช้าๆให้ยูได้ถ่ายรูป ตรงหลังคาเนี่ยทำจากทองคำด้วยนะ (จริงหรือเปล่าเนี่ย) จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:50:55

ความคิดเห็นที่ 57 ผ่าน State House เพื่อเตรียมไปล่องเรือ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:51:53

ความคิดเห็นที่ 58 พี่ไกด์บอกว่า บอสตันคือ ต้นกำเนิดของ Dunkin Donut จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:52:38

ความคิดเห็นที่ 59 ตึกนี้ก็สวย จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:53:19

ความคิดเห็นที่ 60 ใกล้จะถึงท่าเรือแล้ว จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:54:06

ความคิดเห็นที่ 61 เตรียมตัวลงเรือ ชมรอบอ่าว ใช้เวลาชั่วโมงครึ่ง คนแยะมากๆ สนนราคาค่าเรือคนละ 20 US จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:55:36

ความคิดเห็นที่ 62 เรือออกจากฝั่ง เหมือนรูปวาด จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:56:24

ความคิดเห็นที่ 63 จัดไปอีกรูปนึง... จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:58:29

ความคิดเห็นที่ 64 สวยนิ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:59:44

ความคิดเห็นที่ 65 สะพานแขวน ณ บอสตัน จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 19:00:47

ความคิดเห็นที่ 66 ถ้าเป็นอาพาร์ทเม้นท์ริมน้ำเนี่ย น่าอยู่มาก จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 19:01:36

ความคิดเห็นที่ 67 ... จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 19:02:37

ความคิดเห็นที่ 68 ใกล้จะกลับเข้าฝั่งแล้ว จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 19:03:39

ความคิดเห็นที่ 69 เรือกำลังจะเทียบท่า จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 19:09:15

ความคิดเห็นที่ 70 ขึ้นฝั่งปุ๊บพี่ไกด์บอกว่า โปรแกรมสุดท้ายของทัวร์นี้คือ Quincy Market ไปกินข้าวกลางวันและเปลี่ยนรถที่นี่เพื่อกลับนิวยอร์ค จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 19:10:22

ความคิดเห็นที่ 71 แม่ก้อยหายไป???? วันนี้อ่านแล้วแอบน้ำตาซึม น้องนนท์สุดยอดมากๆ ขอให้สมหวังนะคะ จากคุณ : GeD^_^GeD เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 21:14:41

ความคิดเห็นที่ 72 วันนี้ net เป็นอะไรไป ช้าและอืดสุดๆ ว่ากันต่อ จะได้จบทัวร์ Quincy market น่าจะมีประวัติ แต่พี่ไกด์ไม่ได้บอก สรุปเองว่า ก็คือ ร้านขายอาหารเหมือน Food court ขนาดใหญ่ ราคาอาหารก็แพงพอประมาณ จานละประมาณ 7 US+ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 22:28:15

ความคิดเห็นที่ 73 ขนาดมาถึงตอน 11 โมงคนยังแยะ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 22:29:18

ความคิดเห็นที่ 74 หลังจากกินข้าวเสร็จ ได้เวลาเปลี่ยนรถกันอีกแล้ว จุดที่เปลี่ยนรถคือ สนามบิน มีรถหลายคัน อลวนตามเคย โชคดีหน่อย ที่พี่ไกด์มาบอกว่า ยูไปลง China town ตามไอมาติดๆเลยนะ เปลี่ยนรถเป็นรถบัสคันใหญ่ประมาณ 50 ที่นั่ง โชคดีที่คนไม่เต็มรถ พ่อลูกนั่งด้วยกัน ส่วนแม่นั่งเดี่ยวไม่เอี่ยวใคร นั่งไปเลยอีก 5 ชั่วโมง ตีตั๋วนอนไป.. ไม่รู้เป็นอะไร สงสัยจะถูกชะตากับแสงแดด ไม่ว่านั่งตรงไหน แดดส่องตลอด รถทัวร์ ณ อเมริกาไม่มีม่านบังแดดซักคัน กลับมามีแต่คนทักว่า ไปอาบแดดมาหรือเปล่า นั่งๆนอนๆ แล้วเราก็ใกล้นิวยอร์คเข้ามาทุกที แวะส่งที่สนามบิน Newark และโรงแรมเมอร์เคียวก่อน จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 22:33:51

ความคิดเห็นที่ 75 ในบรรดาหลายเมืองที่ไป พ่อกับแม่ ชอบนิวยอร์คน้อยที่สุด เมืองเก่า และดูวุ่นวายจัง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 22:35:05

ความคิดเห็นที่ 76 ผ่านแม่น้ำฮัตสันอีกแล้ว แม่น้ำนี้ใหญ่จริงๆ รถทัวร์พามาส่งที่ China Town โดยสวัสดิภาพ.. จบแล้วสำหรับทัวร์โหดมันฮา และ สาหัส 4 วันเต็มกับ GotoBus สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับ GotoBus คือ.. การทำเราได้รู้ว่า ลูกก็อึดเหมือนกันนะเนี่ย เมื่อก่อนนี้ ส่วนใหญ่พ่อแม่จะฝากครูฝึกเลี้ยงลูก แต่ปีสองปีที่ผ่านมา เราเปลี่ยนมาเป็นเลี้ยงลูกให้อยู่ข้างๆตัว ไปไหนไปกัน ถ่ายทอดวิธีคิดและการแก้ปัญหาให้ลูกเห็น พ่อกับแม่เห็นได้ชัดเลยว่า ลูกใช้เราเป็น Reference ตลอด ถ้าพ่อแม่ cheer up และให้ความมั่นใจ ไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์ลำบากยังไง ลูกก็จะผ่านไปได้ ถ้าเมื่อไหร่เราเครียดและกดดัน ลูกจะ panic ไปด้วย ตอนที่เขาให้ห้องผิดต้องรีบเปลี่ยนห้อง เพราะคนขับรถมายืนรอหน้าตาหงุดหงิด ตอนนี้พ่อก็หงุดหงิด เพราะต้องเก็บของใส่กระเป๋า ลูกก็อาบน้ำพึ่งเสร็จ ลูกก็เงอะงะทำอะไรไม่ถูก เพราะพ่อดุแม่ ดุลูก ไปหนนี้ได้บทเรียนหลายเรื่อง และคุ้มค่า ต้องขอบคุณพ่อ (ที่อนุมัติทุน) และอดทนมาก เพราะพ่อไม่ชอบอะไรที่ไม่แน่นอน ไม่สะดวกสบาย หนนี้มีปัญหาตลอด แต่พ่อพยายามอดทนมาก กับความไม่นอน และ ความป้ำเป๋อของแม่ และ ให้กำลังใจลูกตลอดเวลา ตอนแรกพ่อก็บอกว่า ทำไมต้องทำให้ชีวิตลำบากขนาดนี้ เงินทองก็มี มาทัวร์แบบนี้ทำไม แต่ตอนหลังพ่อมาบอกว่า ดีเหมือนกัน จะได้รู้ว่า ลูกเราอดทนได้ขนาดไหน อยากให้ลูกรู้จักว่า ชีวิตไม่ได้สบายไปหมด ต้องมีปัญหา มีหลายเรื่องที่ไม่ได้ถูกใจ (พ่อคงปลอบใจตัวเองด้วย) หลังๆพ่อจะบอกว่า ปีหน้ามาใหม่ รับรองว่าคราวนี้พ่อจะจัดการวางแผนเอง ไม่ลำบากเหมือนแม่ทำแน่นอน ซะงั้น จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 22:43:35

ความคิดเห็นที่ 77 จบจาก GotoBus เราจะอยู่นิวยอร์คอีก 3 วันก่อนบินกลับบ้าน มีเวลาโต๋เต๋ในนิวยอร์ค 2 วัน อีกวันเราจะไปหาหมออีกคนที่ Tarrytown การผจญภัยยังไม่จบ มีเรื่องให้ลุ้นตลอดใน Trip นี้ จาก China Town นั่ง Taxi มาที่ เชอราตัน ณ Time Square เราจะอยู่ที่นี่ 4 คืน เปิดประตูเข้าไป..ฮือฮือ .. อีกแล้วเหรอเนี่ย ห้องเล็ก เตียงเดียว อีกแล้วครับท่าน ไหนว่ามีเตียงให้ลูกไง ห้องแคบพอๆกับ ห้องที่ไนแองการาเลย ปิดห้อง หิ้วกระเป่าไปข้างล่าง บอกมีห้องเปลี่ยนไหม ห้องนี้นอนไม่ได้หรอก เจ้าหน้าที่บอกว่า อ้าวไอไม่รู้ว่ายูมีเด็กมาด้วย วันนี้ห้อง sold out พรุ่งนี้ยูลงมาหาไอนะ ไอจะหาห้องให้ใหม่ วันนี้  very sorry จริงๆ พ่อคงเซ็ง ตามเคย (ห้องเล็กมาก ยืนอยู่หน้าประตู ยังถ่ายรูปมาได้แบบนี้) แต่คิดแบบมีความหวังว่า นอนไปก่อน พรุ่งนี้คงได้เปลี่ยนห้อง จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 22:49:06

ความคิดเห็นที่ 78 Motto ตลอด Trip ของพ่อ พ่อคงท่องไว้ในใจ.. ..ทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้..ก็ต้องทำใจ (ฮ่าฮ่า) พ่อว่า คืนนี้พ่อเอาผ้าห่มที่เตียงมานอนที่พื้นก่อนแล้วกัน คิดมากปวดหัว ออกไปเดินดูดีกว่าว่านิวยอร์คมีอะไรบ้าง มองไปทางขวามคือ Time Square คนแยะมาก เขามาทำอะไรกัน... จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 22:51:35

ความคิดเห็นที่ 79 ซาบซึ๊งใจกับความรักของแม่ก้อย ที่มีให้น้องนนท์ค่ะ ขอส่งกำลังใจมาให้ครอบครัวแม่ก้อยด้วยคนค่ะ         ปูเสื่อรอชมภาพ และเรื่องเล่า  ของน้องนนท์ เมื่อไปเรียนต่อนะคะ จากคุณ : ใบบัง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 23:02:41

ความคิดเห็นที่ 80 ตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ สถานที่สวยจังเลยค่ะ จากคุณ : lovin's sea เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 00:13:37

ความคิดเห็นที่ 81 I am still with you ka^^ จากคุณ : Charlie^^ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 00:32:49

ความคิดเห็นที่ 82 ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วได้อะไรมากกว่าการไปบอสตั้น ได้รู้ถึงความรักที่แม่มีต่อลูก ขอเก็บเข้าคลังกระทู้เก็บไว้ เผื่อวันไหนน้องนนท์มาอ่าน เก็บกระทู้นี้ไว้ ขอให้กำลังใจแม่ก้อย คุณพ่อ และน้องนนท์ต่อไปค่ะ เด็กต่อให้ปกติหรือออทิสติก ถ้าเราได้ปล่อยให้เขาได้เดินอยู่ในกรอบ ไม่ใช่เดินตามเส้น ได้ล้ม ได้ลุก ได้เลือก โดยมีคนให้คำแนะนำที่ดีอยู่ข้างๆ เขาจะเติบโตมาใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เพราะเขาได้ลองเขาได้เรียนรู้ ชอบกระทู้นี้มากๆค่ะ ชอบความคิดที่แม่ก้อย คุณพ่อ เลี้ยงน้องนนท์ อ่านแล้วซึ้งถึงความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก ชอบความคิดที่ว่า เราหาสิ่งดีให้เขา เราให้โอกาสเขา เรามีทุกอย่างมาให้ คราวนี้เขาชอบแบบไหนเขาเลือกเอง ไม่ใช่โดนบังคับเลือก ขอบคุณนะคะ แล้วนู๋ตูนขอติดต่อชมตอนต่อๆไป จะรอติดตามชมตอนที่พาน้องนนท์ไปส่งเข้าเรียนด้วยค่ะ... ปล. นู๋ตูนก็หลงรักบอสตั้นเหมือนกัน ตอนที่ไปบอสตั้นก็บอกน้องสาวว่า ชั้นหลงรักบอสตั้นเข้าแล้วสิ จากคุณ : Nutoun เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:37:41

ความคิดเห็นที่ 83 ขอให้น้อง (และคุณพ่อคุณแม่) ตามฝันได้สำเร็จนะคะ Boston เป็นเมืองที่น่าอยู่มาก...เป็น Metropolitan ที่มีทุกอย่างครบครัน แต่ไม่สกปรก + วุ่นวายเหมือน NYC จากคุณ : WaRPer เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 07:43:13

ความคิดเห็นที่ 84 เข้ามาชมบอสตัน... ได้ไปชมมหาลัยในบอสตันมาหลายแห่งเดือนมิ.ย. ตอนก่อนลูกจะตัดสินใจเลือกเข้าเรียนมหาลัย เตรียมตัวกันจะขับไปบอสตันกันเสาร์นี้แต่เช้ามืดค่ะ... วางแผนจะไปเที่ยวกันก่อนส่งลูกเข้าหอพักที่มหาลัย วันจันทร์ กะว่าจะนำแมวดำที่บ้านเดินทางไปด้วย โรงแรมที่จองเป็น pet friendly hotel ไม่ต้องเสียเงินเพิ่ม (ต่างจากหลายๆรร.) ดูจากในรูปสภาพโรงแรมดีใช้ได้ ค่าที่พักไม่แพงโหดอะไร และยังมีแมวอีกสองตัวที่อยู่้บ้านให้อยู่ในกรงตัวละกรงใหญ่ๆ... ต้องนำแมวดำเดินทางไปด้วย จากครั้งก่อนทิ้งให้อยู่ในกรงกับอีกตัว เขาเครียด อ้วกเยอะ เลยต้องพาไปด้วย ีแก้ไขสะกดตกหล่น แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 09:45:37 จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 09:38:34