ความคิดเห็นที่ 1 C'est la vie en route. That's life on the road. ชีวิตบนท้องทางเดิน La vie du voyageur. The life of traveler. คือ ชีวิตของนักเดินทาง Que le monde reel. That's real world. โลกแห่งความจริง C'est la vie. That's life. คือ ชีวิต Avril16. พี่ ป. (มั่วได้อีก) แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 04:52:06 แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 03:23:57 แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 03:10:19 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 02:33:09

ความคิดเห็นที่ 2 :: อช.ภูสอยดาว :: กำหนดการ สัปดาห์ที่ 3 โดยประมาณของเดือนกันยาปีก่อน เป็นช่วงเวลาที่ผมตัดสินใจลาพักร้อนหยุดยาว ก่อนที่วันหยุดจะหมดสิ้นไปกับปีงบประมาณใหม่ตามระบบราชการ วันลาลูกจ้างชั่ว ๆ ไม่อาจนับรวมกันกับปีต่อไปได้ ช่วงนี้เขาเรียกว่า ปลายฝนต้นหนาวครับ เป็นช่วงที่ยังมีความชุ่มชื้นอยู่ ที่เที่ยวก็มีหลายที่ อย่างภูกระดึง ..อะไรพวกนี้ ที่ไหนเป็นป่าเขาน่าเที่ยวหมดล่ะครับ แต่ที่กำลังกล่าวขวัญกันคือภูสอยดาว ผมเห็นรูปจากเวปแล้วเกิดอยากไป อยากไปดูดอกไม้ป่าบนภูสูง เขาว่ากันว่าขึ้นเป็นทุ่งเลยทีเดียว อ่ะ..ต้องพิสูจน์ หาข้อมูลคร่าว ๆ ต้องนั่งรถไปพิษณุโลก ต่อไป อ.ชาติตระการ ผ่านเส้นทางที่ไป ยัง อช. ชาติตระการ เส้นนี้เคยไปเมื่อหลายปีก่อนตอนนั้นไปเที่ยวกับเพื่อน 3 คน แบกเป้ไปนอนที่ชาติตระการ จำได้ว่าน้ำตกสวย นักท่องเที่ยวไม่มีเลย จากตัวอำเภอต้องนั่งรถโดยสารเข้าไปที่ ภูสอยดาว ไกลพอสมควร จะไปสอยดาว ภูเขาสูงกับเมฆสีส้มยามเช้า เป็นสิ่งที่น่าจดจำ มีกี่ครั้งที่เราจะได้เห็นอะไรแบบนี้ มีสักกี่ครั้งกัน หนึ่งใน 365 วัน ... ไม่เคยเหมือนกันสักวัน มาคราวนี้โชคดีเหลือเกิน... แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 02:39:24 แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 02:39:05 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 02:38:01

ความคิดเห็นที่ 3 ข้อมูลที่ได้มาก็มีพอสมควร ต้องแบกน้ำดื่มไปเองเพราะข้างบนไม่มี อาหารต้องเตรียมไปเอง เดินขึ้นเขานานหลายชั่วโมง น่าจะ 5 ชั่วโมงได้ ผมจัดแจงเตรียมเป้ ชวนเพื่อนฝูง แต่ก็ไม่มีใครสนใจจะไปด้วย สาเหตุเพราะติดงานกันทั้งนั้น ผมเลยต้องลุยเดี่ยวหัวเดียวกระเทียมลีบ บ่ายออกจากอรัญ เย็นถึง กทม. เช้าตรู่ถึงพิษณุโลก ติดรถเหมาคนละ 100 ไปลงที่ อ.ชาติตระการ อยากไปถึงเช้าเลยต้องติดรถเหมาไป ที่จริงก็มีรถวิ่งรับเหมาไปส่งถึงภูสอยดาวเลย ราคาราว 1200 บาท ถึงชาติตระการโชคดีมากที่มีทีมที่จะไปภูสอยดาวพอดี เลยได้ร่วมทีมกัน เป็นตากล้องจากสำนักพิมพ์ กับตากล้องมืออาชีพ 5 รายเหมากันต่อ ถึงภูสอยดาวผมจ่ายไป 300 บาทถือว่าโอเค ซื้อเวลาแถมถึง อช. ตั้งแต่ 2 โมงเช้าด้วย บรรยากาศการเดินทางท้ายรถกระบะของหนุ่ม ๆ ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องสาว ๆ... มันเป็นอย่างนี้แล เส้นทางยาวไกล บุกป่า ฝ่าดง พงไพร เหนื่อยแทบขาดใจ แต่ก็หายไป เมื่อได้ชื่นชม....ละลานตาจริง ๆ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 02:42:44

ความคิดเห็นที่ 4 เริ่มปีนป่าย   สองโมงเช้าพอดีที่ถึงอุทยาน นักท่องเที่ยวไม่มีเลย มีแค่กลุ่มนี้หล่ะที่มากันแต่เช้าเหลือเกิน น้ำตกที่ชั้นล่างดังซู่ซ่า ละลานตาเหลือเกิน พอเคลียร์ค่าโดยสารเรียบร้อยก็ลงชื่อที่หน่วยหน่อย ซื้อข้าวของที่จะเอาขึ้นไปด้วย นั่นก็คือถ่าน น้ำขวด และของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ ของแบบนี้ ผมให้ลูกหาบแบกขึ้นไปให้ครับ ที่เหลือก็แบกเองครับ คิดว่าแบกไหว เป้ใบเดียวเอง 12 กิโลกรัม ยัดซะเต็มที่เลย จ้างลูกหาบแบก 10 กิโลกรัม 150 บาท   พอลงชื่อเรียบร้อยก็ไม่รีรอ ออกเดินก่อนใครเขา เดินก่อนได้เปรียบ มีเวลาเดินเล่น ชมนกชมไม้ไปเรื่อย ทางเดินก็เดินทวนลำธารน้ำตกขึ้นไปเรื่อย ๆ เดินลัดเลาะไปตามลำธาร ผ่านน้ำตกสวย ๆ บรรยากาศเย็นฉ่ำ ช่วงที่เดินลัดเลาะตามลำธารนั้นก็มีเนินเล็ก ๆ ให้ได้ทดสอบกำลังใจ อยู่เหมือนกัน เขาเรียกกันว่า "เนินส่งญาติ" ส่วนมากนักท่องเที่ยวที่มา แบบแวะเที่ยวก็ไปไม่เกินนี้แล้ว เพราะจากนี้ไปก็เป็นการเดินป่าจริง ๆ   เดินใจเย็นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งข้ามลำธารไปอีกด้าน แล้วเริ่มมีอุปสรรค เดินไปก็ห่างลำธารไปเรื่อย แล้วก็ต้องปีนเขาล่ะทีนี้ อื้อหือ...... ทางเดินก็ลื่น แถมต้องปีนอีกต่างหาก ภูเขาช่วงที่ติดกับลำธารเป็นดงไผ่ซะส่วนใหญ่ พื้นดินชุ่มน้ำ ชัน และลื่น ... เดินมาตั้งไกลยังไม่ได้วางเป้เลย พอเห็นทางข้างหน้าก็วางเป้ พักหอบทันที....   เส้นทางแยกจากลำธารเป็นทางชัน ต้องปีนขึ้นสันเขา คิดดูสิปีนขึ้นสันเขา แค่คิดก็เหงื่อไหลแล้ว กว่าจะลากตัวเองขึ้นไปทีละจุด ๆ ได้ แข้งขาแทบจะยืนไม่อยู่แล้ว จะนั่งกับพื้นก็ไม่ได้เพราะมันเปียกไปหมด ได้แต่ยืนเกาะต้นไผ่ หายใจยังกับพึ่งวิ่ง 100 เมตรมา ต้องหยุดอยู่หลายทีกว่าจะพิชิตสันเขาได้ เหนื่อยแทบขาดใจ เปียกถึงข้างในเลยทีเดียว....เหงื่อตก พอถึงสันเขามองลงมาข้างล่าง ดูเหมือนไม่ไกลแต่ทำไมใช้เวลาปีนนานเหลือเกิน สงสัยคงเป็นเพราะพักบ่อยและนาน เลยสูญเสียพลังงานไปหมด นึกสภาพที่ร่างกาย เผาผลาญไขมันส่วนเกินแล้ว สะใจจริง ๆ .. คงจะเหมือนสิบล้อบรรทุกอ้อย ขึ้นเขายังไงยังงั้น เดินเล่นบนสันเขา แบกข้าวของพะรุงพะรัง ของก็หนัก ทางก็เปลี่ยว เดินคนเดียวตามลำพัง บ่ฮู้จักทำ ได้แต่ฮัมเพลงอยู่ในใจ อีกเท่าใดจึงจะถึง.. จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 02:46:47

ความคิดเห็นที่ 5 ก่อนถึงสันเขาได้ยินเสียงซ่า ๆ มาแต่ไกล นึกในใจว่าคงมีฝนตกหนักถึงได้ดังกระหึ่มขนาดนั้น รีบเปิดเป้ค้นหาเสื้อกันฝนมาใส่ แต่พอถึงสันเขา ไม่เห็นมีฝนสักเม็ด ที่ได้ยินหน่ะเป็นเสียงน้ำไหลที่ร่องเขานู่น เสียงกระหึ่มน่ากลัวจริง ๆ เดินคนเดียวแบบนี้อาการ ระแวงก็เกิดขึ้นสิ เป็นฝนตกหนัก ทำยังไงล่ะอยู่กลางป่าคนเดียว แต่ที่ระแวงที่สุดก็คืองู เสียงแคร่กหน่อย ก็เสียวสันหลังแล้ว แม้ว่าอากาศจะเย็นแต่ก็ยังร้อน เพราะว่าเหงื่อไหลเป็นน้ำเลยล่ะ พอผ่านเนินปราบเซียนมาได้ ก็รู้สึกดีขึ้น แต่ก็ไปได้ยังไม่ถึงครึ่งทางเลย ยังอีกไกล  แต่ยังไงขอพักกินข้าวก่อนเหอะ ข้าวเช้ารอบที่สองหรือข้าวสายก็ไม่รู้ น้ำที่ตุนมาก็ดูท่าจะหมดก่อนถึงลานสนแน่ ๆ ข้าวเหนียวไก่ปิ้งจากตลาดเช้าที่ซื้อมา ตอนแวะชาติตระการ ช่วยเพิ่มพลังได้อย่างดี...   จากเนินปราบเซียนผมอาศัยว่าเดินไปเรื่อย ๆ ชมนกชมไม้ไป ทางก็เปลี่ยว ได้ยินแต่เสียงนกเสียงน้ำ ใครจะตามมาก็ไม่ได้ยิน มีอยู่ช่วงหนึ่งเกิดอาการตกใจเพราะไป จ๊ะเอ๋ กับชาวบ้านที่เดินสวนทางลงมาพอดี ระดับความสูงค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ วางเป้บ่อยขึ้น ในใจนึกเสียดายที่ไม่จ้างลูกหาบซะตอนแรก นึกว่าคงจะไหวเพราะเคยแบกขึ้นลงภูกระดึงแล้วน้ำหนักก็พอกัน แต่คราวนี้มันตรงกันข้ามแฮะ ภูกระดึงทางขึ้นลงสะดวกกว่าเพราะคนไปเยอะ เดินจนทางโล่งไปหมด แต่นี่ทางยังเป็นทางเดินเล็ก ๆ จะมีซักกี่คนกันที่มาเดินแบบนี้ ภูกระดึงเลยกลายเป็นน้องภูสอยดาวไปเลย ถึงไม่ถึง?? ช่วงเนินปราบเซียน เนินป่าก่อ ต่อไปยังเนินเสือโคร่ง เส้นทางไม่โหดนัก พอฟัดพอเหวี่ยง ความชันไม่เท่าไหร่ แต่ระยะทางก็ 3 กิโลเมตรเลยนะ ที่เนินเสือโคร่งมีพื้นที่ให้พักได้สบาย ทำเลน่าพักแต่ชื่อไม่น่าไว้วางใจเท่าไหร่ นั่งกินข้าวอยู่ดี ๆ จะมีเสือกระโดดมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ แล้วนี่ตัวคนเดียว เกิดเสือคาบไปจะว่ายังไง ... หยุดพักเหนื่อยที่เนินเสือโคร่ง กินน้ำกินท่าแล้วก็ออกเดินต่อ มีขบวนลูกหาบไล่หลังมาและผมก็ปล่อยให้แซงหน้าไป ทางเดินเริ่มเปลี่ยนไป จากป่าเขาเป็นสันเขาทุ่งหญ้าสูงท่วมหัว ปกคลุมทางเดินเกือบจะมองไม่เห็นอยู่แล้ว ด้านซ้ายมือเป็นร่องเขาและภูเขาอีกลูกที่ทอดตัวยาวขนานกับลูกที่กำลังเดิน ด้านขวามือมีอีกลูก มองไปไกล ๆ เห็นน้ำตกไหลจาก หน้าผาสูง ผมเดาเองว่าคงเป็นฝั่งประเทศลาวล่ะมั้ง ถึงตอนนี้รู้สึกว่ามีอะไร ดูมากขึ้นแล้ว แต่ว่ารู้สึกดีอยู่ไม่ทันไร ก็ต้อง...อึ้ง ข้างหน้าคือเนินมรณะ แค่ชื่อก็น่ากลัวแล้ว แถมความเหนื่อยล้าจากการ ปีนป่ายหลายชั่วโมงก็เพิ่มมากขึ้น ผมถอดใจกับเนินนี้ครับ ค่อย ๆ ก้าว ค่อย ๆ ปีนแทบจะคลานเอาเลยทีเดียวเพราะเหนื่อยมาก ระยะทางไม่กี่ร้อยเมตร แต่ผมไปได้ทีละ 10 เมตรก็จอด หยุดพักหายใจเพราะรู้สึกไม่ไหวจริง ๆ เป้ก็ทั้งลากทั้งดึง เพราะเอาไว้บนบ่าไม่ไหวแล้ว มองไปข้าง ๆ รู้สึกเย็นวูบ ขาสั่นนิด ๆ ยิ่งเจอจุดพักเล็ก ๆ ริมหน้าผา โอ้ย..... แม่จ๋า ขาสั่น มองไปข้างหน้าเห็นลูกหาบที่ล่วงหน้าไปก่อน ไปจวนจะถึงลานสนแล้ว 10 เมตรหยุดพัก 5 นาที คือสูตรที่ผมใช้ซึ่งไม่ได้ผลเลย พี่ลูกหาบเขาบอกเอาไว้ว่าเดินเรื่อย ๆ อย่าหยุดเพราะถ้าหยุดก็จะต้องเสียเวลาบูทเครื่องใหม่ แบบนี้ยิ่งเหนื่อยกว่าเดิม แถมไปได้ไม่ถึงไหนด้วย ร่วมชั่วโมงที่ผมใช้เวลาอยู่กับไอ้เนินมรณะนั่น สุดยอดจริง ๆ ใจจะขาดให้ได้เลย พอเดินขึ้นเนินได้แล้วก็นึกว่าจะหมด ยังต้องเดินไปสันเขาต่อไปอีก ทางก็รก ชันก็ชัน ... พอเห็นป้ายบอกว่าถึงแล้วเท่านั้นล่ะ ผมโยนเป้เลย นอนแผ่บนก้อนหินใต้ต้นสนซะเลย หายใจหอบแฮ่ก ๆ นอนพักอยู่นานนับครึ่งชั่วโมง ดูเวลาบ่าย 2 กว่า ๆ ยังไม่มีใครตามหลังมาเลย ออกเดิน 2 โมงเช้าถึงลานสนบ่าย 2 สุดยอดทรหดจริง ๆ ความสวยงามของทุ่งดอกไม้ที่ลานสนทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นจนลืมความเหน็ดเหนื่อยก่อนหน้านั้นไปเลย เท่าที่รู้มาดอกไม้ที่บานบน ภูสอยดาวนั้นคือดอกหงอนนาคสีม่วง พึ่งเคยเห็นครั้งแรกที่นี่นี่เอง ต้นเล็ก ๆ ลำต้นอวบ บานช่วงเช้าราว 9 โมงเช้า มันขึ้นอยู่กระจาย บนที่ชื้นทั่วลานสนเลย มองไปทางไหนก็เต็มไปหมด สุดยอดจริง ๆ หัวเราะเย้ยเนินมรณะ ที่สุดก็พิชิต ยอดเขาสูง 1600 เมตร หัวใจอิ่มเอม I did It. หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เพราะมีแต่สิ่งสวยงาม แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 04:21:43 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 02:55:05

ความคิดเห็นที่ 6 มาสอยดาว ดอกหงอนนาค บานช่วงสามโมงเช้า สีม่วง สีขาว ลำต้นอวบ ขึ้นกระจายทั่วลานสน มีดอกไม้ป่าอื่น ๆ มาปนบ้าง สวยงาม ตรึงใจ   การที่จะได้สิ่งใดสิ่งหนึ่งมาคุณต้องให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดไป ทุกสิ่งอย่างดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนี้นะ เช่นเดียวกับการได้ชมของสวย ๆ งาม ๆ เจริญตาเจริญใจ ผมก็แลกกับหยาดเหงื่อ แรงกาย แต่ก็คุ้มนะ คุ้มค่าที่ได้มาเยือน บ่ายสองโมงปลาย ผมแบกเป้เดินไปตามทางเดินบนลานสน ไปยังที่กางเตนท์ ที่กางเตนท์แทบจะไม่มี  ไม่ใข่เพราะนักท่องเที่ยวเยอะหรอก แต่เป็นเพราะว่าทุกที่มีแต่ดอกไม้ขึ้นเต็มไปหมด เลยไม่รู้ว่าจะกางที่ไหน ยังพอมีที่เหลือให้ผมบ้างตรงใต้ต้นสน...ทำเลเหมาะเพราะเป็นที่เก่า ข้าง ๆ มีเตนท์สองหลัง บนลานสนมีนักท่องเที่ยวสักสิบคนเห็นจะได้ จัดการเรื่องที่หลับที่นอน อาหารการกินเสร็จ รายการต่อไปคือ พักเอาแรง เดินจนเท้าบวม เลยต้องนอนพักหน่อยเรื่องเที่ยวเอาไว้ว่ากันต่อตอนเช้า หลับจนเย็นตื่นขึ้นมาอีกทีเริ่มมืดแล้ว ผมวิ่งหาของเตรียมทำกับข้าว เตามีบริการข้างบนแล้ว น้ำใช้ไปตักตรงลำธารได้ หม้อสนามที่ซื้อไว้ได้ใช้ ก็คราวนี้เอง ครั้งแรกก็ได้กินข้าวไหม้ซะแล้ว อาหารเย็นสำหรับคน ๆ เดียวเนี่ยเยอะเหลือเกิน ไข่เค็ม หมูหยอง ผมตุนไว้เยอะ กะว่าอยู่ได้เป็นอาทิตย์เลยล่ะ กินข้าวเสร็จไปอาบน้ำเจอ พี่ ๆ ทีมช่างภาพชวนไปร่วมวงด้วย แต่ด้วยความเกรงใจเลยเอาไว้ครั้งหน้า คืนแรกกับการนอนค้างแรมบนภูสอยดาว รู้สึกหนาวเย็นเหลือเกิน นอนฟังเตนท์ข้าง ๆ คุยกัน ฝนตกปรอย ๆ ช่วงดึกแต่ก็ไม่มีปัญหาเรื่องน้ำเข้าเตนท์ คงเพราะเพลียมากเลยหลับแบบไม่สนใจอะไรเลย จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:15:22

ความคิดเห็นที่ 7 เมฆหมอกกับดอกไม้ ทุ่งดอกหงอนนาค ที่นู่น ที่นี่ ที่นั่น บานสะพรั่งทั่วลานสน เช้า ๆ ราว ๆ เก้าโมง ชูคอเชิดหน้า แข่งกันบาน   เช้าวันต่อมา คนตื่นสายอย่างผมพลาดโอกาสงาม ๆ หลายอย่าง ไม่ทันไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ที่อยู่อีกด้านของลานสน ระยะทางเดินไกลพอสมควร อาจจะราว ๆ ที่เดินไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ผานกแอ่นของภูกระดึง แม้ว่าจะตื่นสายแต่ก็มีหมอกให้ชม เพราะกลางคืนมีฝนโปรยลงมา ตอนเช้าเลยชุ่มฉ่ำ มีเวลาทั้งวันรีบเร่งไปทำไม นอนเล่นให้สบายอารมณ์ก่อน ผมถึงไปทำกับข้าว เตรียมไว้เผื่อตอนเที่ยงด้วย อาหารแห้งง่าย ๆ กุนเชียง ไข่เค็ม หมูหยอง เดินชมไปเรื่อย ๆ ลงไปตามลำธารดูน้ำตกเล็ก ๆ ไหลจ้อก ๆ ไม่ได้สวยงามแต่อย่างใด แต่ทุ่งดอกไม้หลังบ้านพักเจ้าหน้าที่นี่สิ อื้อหือ.... ละลานตาครับ ทุ่งดอกหงอนนาคเป็นไร่ ๆ เกินบรรยาย ขึ้นเต็มไปหมด บนลานสนส่วนที่เคยเป็นสนามรบเมื่อก่อน ตอนนี้เป็นสนามดอกไม้เกือบหมดแล้ว สงครามหมดดอกไม้ก็เติบโตได้ ไม่เฉพาะดอกหงานนาคเท่านั้น ยังมีดอกไม้อีกหลายชนิด สีชมพู สีเหลือง สีขาว ดอกไม้ป่านี่สวยจริง ๆ ครับ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:18:30

ความคิดเห็นที่ 8 ดอกอะไรเอ่ย ? สีชมพู ดูสดใส ขึ้นแทรก ดอกหงอนนาค มีไม่มากแต่สวยงาม ผมใช้เวลาครึ่งวันไปกับการชื่นชมดอกไม้ ถ่ายรูป นั่งสังเกต  สบายอกสบายใจจริง ๆ บนเขาแบบนั้นมีจุดที่รับสัญญาณโทรศัพท์ได้ด้วย เลยได้โทรหาเพื่อนฝูง อำเล่น ๆ ว่ากำลังอยู่ต่างประเทศ ก็ผมกำลังยืนอยู่ในเขตประเทศลาวนี่ครับ บนเขามีหลักแบ่งเขตประเทศไว้ชัดเจน .. ลานสนบนภูสอยดาวไม่กว้างใหญ่เท่าไหร่ ผมก็เลยได้พบกับพี่ ๆ ทีมช่างภาพที่แยกกันไปถ่ายรูป เข้าไปดูว่ามืออาชีพเขาถ่ายรูปกันยังไงถึงออกมาสวย เทคนิคเยอะมากครับ อยากเรียนรู้จริง ๆ เพราะชอบถ่ายภาพอยู่แล้วนิ... ผมแวะไปที่จุดชมพระอาทิตย์ขึ้น หาที่กินข้าว กินไปดูเมฆหมอกที่ลอยไปตามลม บางกลุ่มลอยอยู่ข้างล่าง บางกลุ่มลอยตรงมาประทะกับภูเขาแล้วค่อย ๆ ลอยตัวขึ้นมา มีหลายกลุ่มที่ลอยผ่านตัวผมไป ให้ความรู้สึกที่ดีมากจริง ๆ ครับ วิวทุกด้านก็สวย มองไปเห็นภูเขา หมอก .. ผมโชคดีมากที่ไม่เจอฝน ก่อนมาก็ขอให้โชคเข้าข้าง ไม่เจอฝนจนออกไปไหนไม่ได้ ภูสอยดาวมีฝนตกบ่อยช่วงปลายฝนต้นหนาว บางทีถ้าโชคไม่ดีมาหลายวันอาจไม่ได้ชมวิวสวย ๆ เลยก็มี อย่างที่ พี่ช่างภาพเล่าให้ฟังว่าแกมาหลายครั้งแล้วเจอฝนตลอดเลย จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:22:24

ความคิดเห็นที่ 9 พระอาทิตย์ ดอกไม้ป่าสีเหลือง ไม่มีใบมีแต่ต้น กับดอก ดอกต่อต้น ต้นทบดอก เช้า ๆ ราว ๆ เก้าโมง ขึ้นอยู่ริมลำธาร ช่วงบ่ายผมเจอฝนจนได้ แต่ก็ตกปรอย ๆ ไม่นานก็หยุด พอฝนตกผมก็กลับมาที่เตนท์ นอนเล่น เย็น ๆ ก็ออกไปอีก คราวนี้ไปรอชมพระอาทิตย์ตก ที่หน้าผาใกล้ ๆ ที่กางเตนท์ เห็นช่างภาพเตรียมกล้อง พร้อมที่จะจับภาพสวย ๆ แล้ว ผมแวะเข้าไปสังเกตการณ์ คอยฟังว่าเมื่อไหร่ควรถ่าย พอแกบอกผมก็ถ่ายเลียนแบบซะเลย แต่ยังไงก็คงจะสู้มืออาชีพไม่ได้ อาศัยฟังเทคนิคเรื่องแสงและเงาจากพี่เขา ภาพจากกล้องดิจิตอลอาจไม่สู้แมนนวล แต่คงพอดูได้ล่ะนะ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:25:57

ความคิดเห็นที่ 10 En route ทางเดินบนลานสน เดินชมดอกไม้ ดินชุ่มดอกไม้งาม เลยแข่งกันบานเต็มลานสน แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 03:31:32 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:29:16

ความคิดเห็นที่ 11 ช่วงพระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า แสงส่องมาประทะกับต้นสนบนภูเขา เป็นภาพที่สวยงามมาก แสงตกกระทบได้เหมาะเจาะพอดี  ให้ชีวิตชีวา รอไปอีกหน่อยมีเมฆลอยไปบังพระอาทิตย์ไว้ เกิดลำแสงส่องลงตรงช่องว่างของเมฆ มองดูคล้ายแสงสว่างจากยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาว .. พี่เขาบอกให้ผมรีบเก็บรูป เพราะอีกไม่นาน เมฆก็จะฟุ้งแล้วภาพจะไม่สวย และก็จริงอย่างที่ว่า เมฆโดนลมพัดฟุ้งไปหมด แต่ก็ได้ภาพสวย ๆ หลายภาพเหมือนกัน เป็นช่วงเวลาที่ประทับใจอีกครั้งนึง อะไรสวย ๆ แบบนี้มันไม่ได้เจอบ่อยนักหรอกใช่ไหม แสงตกกระทบสู่พื้นโลก แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 04:20:42 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:31:10

ความคิดเห็นที่ 12 ช่วงเย็นหลังจากอาบน้ำที่ลำธารเย็นฉ่ำแล้ว ผมร่วมวงกินข้าวกับพี่ ๆ ชาวช่างภาพ แชร์กับข้าว คุยกันสนุกสนานดี มิตรภาพเบ่งบานโดยไม่เลือกวัย ..อ่ะ ช่วงนี้เที่ยวสนุกก็ให้หาเวลาเที่ยวซะ มีครอบครัวแล้วมันจะไปลำบาก ..นั่นคือคำแนะนำที่มีค่ามากเหลือเกิน และเป็นจริง ค่ำคืนของคืนที่สองไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นดาว ท้องฟ้าโล่ง ไม่มีท่าทีว่าจะมีฝน ตอนนี้บนลานสนเหลือคนไม่ถึง 10 คน เงียบกริบ เตนท์ข้าง ๆ กลับไปแล้ว รู้สึกหวั่น ๆ ว่าจะมีอะไรไหม ก็เขาว่าที่นี่เป็นสนามรบเก่า หลุมหลบระเบิดก็ยังมี ที่กำบังก็เหลือ ...น่าขนลุกไหมล่ะ สน ขึ้นอยู่บนภูเขาสูง ลานสน มีดอกไม้ขึ้น ปลายฝนต้นหนาว จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:35:22

ความคิดเห็นที่ 13 สิ้นสุด... เช้าวันต่อมา ผมไม่พลาดกับการตื่นไปชมพระอาทิตย์ขึ้นจากฝั่งลาว ผมตื่นตั้งแต่ยังมืดอยู่เลย กลัวไม่ทันเพราะต้องเดินไกล ก่อนหน้าที่ผมจะลุกออกจากเตนท์ได้ยินเสียงช่างภาพไปก่อนแล้ว กว่าจะเดินไปถึงก็เกือบได้เวลา เริ่มมีแสงส่องตกกระทบแล้ว พี่ช่างภาพคอยบอกให้ถ่ายตรงนั้นตรงนี้ แกกลัวว่าผมจะได้ภาพไม่สวย ผมซึ่งตอนนี้ไม่เหลือพื้นที่ในเมมโมรี่การ์ดแล้ว ต้องลบอันเก่าทิ้ง เพื่อจะได้ภาพใหม่ที่สวยกว่า และก็จริง ได้ภาพสวย ๆ ทั้งนั้น ทะเลหมอก เมฆสีส้ม สีชมพู เมฆหมุน .. ไอ้น้องแกโชคดีจริง ๆ ที่มาครั้งแรก ก็เก็บได้ทุกบรรยากาศแล้ว จริงหรือพี่....ก็ได้แต่ย้อนถาม แต่ก็จริง ผมมาครั้งนี้ได้ทุกบรรยากาศ ทั้งหมอก ฝน แดด พระอาทิตย์ตก พระอาทิตย์ขึ้น เก็บได้ทุกบรรยากาศ ต้องขอบคุณกรมอุตุที่ไม่รายงานว่าแถวนั้นจะมีฝน ทั้งที่อาทิตย์ก่อนหน้าจะมา ผมยังต้องโทรเช็คกับเจ้าหน้าที่ว่ามีฝนไหม สภาพอากาศเป็นใจจริง ๆ ครับ หลังจากชื่นชมกับธรรมชาติจนอิ่มหนำแล้ว ตอนเช้าก็เตรียมตัวกลับ กินข้าวเช้าร่วมกับช่างภาพและเจ้าหน้าที่ ของที่เหลือผมยกให้ เจ้าหน้าที่หมดเลย ที่จริงว่าจะอยู่ต่อ แต่เที่ยวหมดแล้วเลยตัดสินใจลงดีกว่า ขาลงจ้างลูกหาบทั้งหมด เดินตัวเปล่าลงอย่างสบาย ผิดกับตอนขาขึ้นเหลือเกิน ลงไปแล้วไม่มีรถให้โบกกลับ จะติดรถช่างภาพที่เหมาอีกคันก็ไม่ไหว เพราะไม่มีที่แม้จะวางเท้า เลยต้องค้างที่ อช. ห่างจาก น้ำตกราว 2 กม. โชคดีที่เจอป้ายุพา ป้าแกช่วยเหลือเรื่องรถวันต่อมา ป้ายุพาแกมาอยู่ที่ภูสอยดาวเกือบครึ่งเดือนแล้ว อยู่บนเขาอาทิตย์นึงแกก็ลงเพราะเขาไม่ให้แกอยู่ คนแก่คนเดียว ว่างั้น.... ป้าแกแปลกดี บ้านแกคือ อช. ทั่วไทย ไปเกือบทุกหนแห่งแล้ว แกเกษียณไม่มีอะไรทำเลยเที่ยวไปเรื่อย บางที่แกอยู่เกือบเดือน ไปคนเดียวอีกต่างหาก แถมอยู่กินอย่างประหยัดมาก ๆ ทึ่ง ... บอกได้อย่างเดียวว่าทึ่ง ใครหลายคนอาจจะเคยเจอ หรือรู้จักแกก็ได้ ไม่รู้ว่าตอนนี้แกอยู่ไหน ??   ไปเที่ยวคราวนี้ได้ความรู้สึกดี ๆ มาเพียบ ธรรมชาติทำให้จิตใจปลอดโปร่ง โล่ง สบายเหลือเกินนน..... คราวหน้าไปไหนดี??? ************** la fin ************** venroute ส. แสนคำ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 03:42:37

ความคิดเห็นที่ 14 จบแล้วครับ บันทึกการเดินทางของน้องชายอีกหนึ่งตอน เมื่อช่วงค่ำที่ผ่านมาจิตใจหวั่นไหว ปรวนแปรอยู่พอสมควร เลยต้องหาอะไรทำ เรียกว่า "โพสท์บำบัด" ก็คงไม่ผิดนัก ขอตัวลาไปนอนก่อน ใกล้เช้าแล้ว วันนี้จะต้องเดินทางไปทำงานที่ป่าไพศาลีแต่เช้า เหอะๆ ฝากกลอนไปกล่อม น้อง-พี่ ย. ท. ช. ส. ป. ฯลฯ นอน สักบท ราตรีสวัสดิ์ครับ ...................................................... เคยเคียง ข้างอยู่ บนภูผา ตากฝน หล่นฟ้า บนผาใหญ่ ยืนชม ดาว-จันทร์ เคียง...กลางไพร รอยยิ้ม ก่อนลา ภูสอยดาว พี่ ป. 25 สิงหา 52 / 00.02 น. แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 04:25:49 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 04:03:49

ความคิดเห็นที่ 15 "...หวังว่าเธอคงสุขดี อยู่ตรงนั้นเจอสิ่งดีดี ฉันคงมีเพียงสิ่งเดียวทุกวัน..." จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 04:33:52

ความคิดเห็นที่ 16   สาวดอย มาสอยดาว... มานั่งมอง....ภูสอยดาว... สักวันจะไปเยือนบ้าง...ตามทิดไป ๆๆๆๆ จากคุณ : _iOFFer_ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 04:44:22

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามายิ้มม... เห็นภาพพร้อมคำ โอ้ย อยากไปชะมัด แต่นะ เดินไม่ไหว 5555 เข่าเค้าไม่ดีแล้วอ่ะ.. ยิ้มม รอดูรูปจากเพื่อนๆ ต่อไป... ขอบคุณนะค๊าที่นำมาบอกเล่า ...ยิ้มม จากคุณ : เข็มซ่อนปลาย เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 06:36:39

ความคิดเห็นที่ 18 ท่าทางน่าสนุก แต่ผมคงไม่ไหว เอาไว้รอชมจากเพื่อนๆดีกว่าครับ อิอิ จากคุณ : ตัวเรา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 06:50:36

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นตัวอักษร ฟร้อนท์นี้แล้วนึกถึงหนังสือพิมพ์ คอลัมท์หนึ่ง อิอิ คิดถึงภูสอยดาวเหมือนกัน.... อยากไปนอนแช่น้ำอีก เอิ๊กๆ จากคุณ : a dear เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 07:31:48

ความคิดเห็นที่ 20 โชคดีวันนี้เข้าแต่เช้า เลยได้มาสูดอากาศดีดี หมอกสวยๆ อยากไปอีก... จากคุณ : Panar เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 08:26:05

ความคิดเห็นที่ 21 คิดถึงภูสอยดาวจริงๆ ครับ 363 วันที่แล้วผมกำลังเดินขึ้นเขาลูกนี้อยู่เลย จากคุณ : boyd_ja เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 08:45:00

ความคิดเห็นที่ 22 ^ l l 555+  น่ารักมากคุณบอยด์ อยากไปสักครั้งในชีวิต ^^ จากคุณ : นมข้นหวานตราหมี~* เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 08:58:15

ความคิดเห็นที่ 23 อยากกลับไปปีนป่ายน้ำตกบนภูสอยดาวอีกจัง จำได้ว่าตอนนั้นลื่นน่าดูเลยเชียว เพื่อนแอบถ่ายตะโกนบอกให้หันหน้ามองกล้อง ขาก็สั่นขนาดนั้น ใครจะไปหัน แหมวุ้ย! จากคุณ : boyd_ja เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 09:16:34

ความคิดเห็นที่ 24   น่าอิจฉานักเดินทางจัง  ขอให้ happy กันทุกคนจ้า จากคุณ : kanun (mydearja) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 10:30:23

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วเห็นภาพเลยอ่ะ ทั้งเหนื่อย ทั้งขาสั่น แต่ป้ายุพายังขึ้นได้ สู้ๆ ค่ะ คณะภูสอยดาว...ขอให้เจอดาวเต็มฟ้านะคะ จากคุณ : Bukita เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 10:39:01

ความคิดเห็นที่ 26 มีความคิดว่าจะไป แต่พอมาอ่านบันทึกนี้แล้ว ท่าทางจะไปไม่ถึงฝั่ง  5555++ จากคุณ : khewbaa เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 10:42:04

ความคิดเห็นที่ 27 คราวหน้า- ไม่พลาด- ^^* จากคุณ : Appy เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 11:57:27

ความคิดเห็นที่ 28 ภูสอยดาว ไม่นานคงได้เจอกัน จากคุณ : นู๋บัวไร เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 12:06:44

ความคิดเห็นที่ 29 อยากไปบ้าง แต่คงไปไม่ถึง จากคุณ : Manifestation เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 14:45:39

ความคิดเห็นที่ 30 มารออ่านบันทึกอีกฉบับ จากคนไปเยือนเร็วๆนี้ ค๊า จากคุณ : พี่ไก่อ้วน (แม่คะนิ้ง) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 18:22:11

ความคิดเห็นที่ 31 แอบบมาดู คริๆๆ จากคุณ : sassycomedy เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 52 20:00:04

ความคิดเห็นที่ 32   ก็คิดว่า จะไปลองเดิน สู้ดูสักตั้ง ที่ภูสอยดาวกะผองเพื่อน (เหมือนจะเยอะ แหะ แหะ) แต่คงต้องฟิตร่างกายก่อนสักเดือนนะนี่ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่อ่านแล้วอดยิ้มงาม ๆ ให้ไม่ได้ ขอบคุณ จขกท ที่มีเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปันค่ะ.... จากคุณ : finaldevil เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 16:27:17 A:114.128.199.143 X: TicketID:193636