 |
ความคิดเห็นที่ 12 |
เอ่อ ทำรายงาน แล้วทำไมไม่ช่วยเหลือตัวเองก่อนอ่ะครับ
จะให้คนอื่นทำการบ้านให้ คงไม่ดีมั้งครับ
ถ้าแค่ปรึกษา และคิดเองมาบ้างแล้ว น่าจะดูดีกว่านี้ครับ
S = โปรกระชากใจ, เครื่องใหม่, เครือข่ายเส้นทางการบินครอบครุม, บริการเสริมเยอะ, ถ้าไม่เอาอะไรเลย จะบินอย่างเดียวก็จะถูกมาก (You pay what you use.)
W = ภาพลักษณ์เรื่องการเมืองในอดีต (ลบยาก), ดีเลย์ (บางคนเจอครั้งเดียวเข็ดจนวันตาย), ความเขี้ยว เค็ม โหด (ตามสไตล์โลว์คอสต์ อาทิเช่นตั๋วเปลี่ยนแปลงไม่ได้ หรือเปลี่ยนได้ก็จ่ายแพง คืนเงินได้แค่ค่าภาษีสนามบิน ฯลฯ), การคิดค่าบริการเสริมที่แพงมาก (อาจจะทำให้ลูกค้าหันไปเลือกใช้สายการบินอื่น ที่ไม่ได้คิดค่าบริการเสริม หรือคิดในราคาถูกกว่า), ความจุกจิกหยุมหยิมจ่ายยิบย่อย (ทำให้หลายๆ คนเบื่อหน่ายที่จะต้องจ่ายซ้ำซ้อน เพื่อซื้อบริการเพิ่มเติม)
O = ราคาทีป่ระหยัด ทำให้คนตัดสินใจได้ง่าย ตามภาวะเศรษฐกิจ
T = สายการบินปกติ เวลาออกโปรราคาไม่ต่างกัน หางแดงก็ลำบาก, สายการบินโลว์คอสต์เจ้าอื่น ออกโปรราคาเท่ากัน แต่เขาไม่ต้องจ่ายค่าบริการเสริม แถมไม่ต้องจองล่วงหน้านานค่อนปี ลูกค้าอาจจะเลือกเดินทางเจ้าอื่น
| จากคุณ |
:
ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์   
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ก.ย. 52 23:49:39
|
|
|
|
|
