 |
ความคิดเห็นที่ 107 |
ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา สุดท้ายพวกเราก็ได้เวลาอำลาป้าเกล็นกันจริงๆเสียที ป้าดูเหงาๆเศร้าเลยค่ะตอนที่พวกเราจะออกมา ซึ่งมาทราบจากลุงเตี้ยโชเฟอร์ขาเดียวในภายหลังว่า ป้าเกล็นจะผูกพันกับทุกคนที่มาเยือนเสมอ ดังนั้นป้าจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ต้องจากนักท่องเที่ยว
เข้าเรื่องลุงเตี้ยนิดนิดค่ะ ค้างไว้ตั้งแต่ต้น ลุงเตี้ยเป็นวิศวกรเหมืองแร่ตัวจริงค่ะเป็นอดีตเด็กท้ายรถในเหมือง อะไรในเหมืองเสีย ตอนนี้ลุงเตี้ยจัดการได้ทั้งหมด เรื่องน้ำ ไฟ ก็ต้องลุงเตี้ยเท่านั้น
ลุงเตี้ยประสบอุบัติเหตุเมื่อหลายสิบปีก่อนจนต้องตัดขาแกบอกว่าขาข้างที่เหยียบเบรกนะค่ะปัญนาลีขับรถไม่เป็นเลยไม่รู้มันคือข้างไหน ในตอนแรกที่เสียขา(ขาถูกตัดเลยบริเวณเข่ามาเล็กน้อยค่ะ)หมอไม่ยอมใส่ขาปลอมให้ลุงเตี้ยก็ดื้อจนได้ขาปลอมมาใส่ในที่สุด ตอนนี้ก็เป็นช่างซ่อมทุกอย่างในเหมืองแล้วก็เป็นโชเฟอร์ขับรถพาเราเที่ยวนี้แหละคะ
ติดเรื่องค่าใช้จ่ายนิดหนึ่งค่ะ มีแบบ1,400บาทต่อคนต่อคืน กับแบบ1,600บาทต่อคนต่อคืน กระทู้ข้างบนมันเป็น1,800สงสัยปัญนาลีสเพร่าผิดคีบอร์ดผิดนะคะขอโทษทุกคนเป็นอย่างยิ่ง
ปิดท้ายแล้วนะคะ กับเรื่องราวของป้าเกล็น และเหมือนแร่สมศักดิ์
ขอบคุณทุกคนมากค่ะ ที่เข้ามาติดตามไปเที่ยวทริปหน้าจะเอามารีวิวอีกนะคะ
ขอปิดท้ายด้วยคำพูดของป้าค่ะ
"ความรัก คือ สิ่งเดียวในชีวิต ที่ไม่มีวันซื้อหาด้วยเงินได้ การได้รักเขา มันคือรางวัลที่มีค่า ตลอดชีวิตของเราทุกวัน ที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า รู้สึกเหมือนเราได้รับของขวัญ มีค่าในทุกๆ วัน"
ป้าเกล็นกล่าวไว้ในบทความ"อยู่เพื่อรัก" หนังสือ ฅ.คน ฉบับปฐมฤกษ์ค่ะ
ลากันกับภาพนี้ค่ะ
แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 22:25:42
| จากคุณ |
:
ปัญนาลี   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ก.ย. 52 22:25:00
|
|
|
|
|
