ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีจ้ะพี่ก้างฯ พอดีออกไปคุยเรื่องงานมาสักพักใหญ่ ๆ ขอกลับมาต่อเนื่องเด้อ ----------------------------------------- ไม่พูดจากันมากมาย เก็บของเข้าที่พัก ก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมไปเก็บข้อมูลการบ้านที่แรกกันเลยค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:06:22

ความคิดเห็นที่ 2 ล่องแก่งน้ำเข็กค่ะ... ไม่รู้ว่าเนื้อหาที่เป็นเชิงวิชาการในวันก่อนหน้าเดินทาง จะหลุดหายจากสมองไปกองที่ก้นแก่งไหนก็ไม่รู้ใน 18 แก่ง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:08:46

ความคิดเห็นที่ 3 ก่อนจะลงไปลุยต้องฟังสต๊าฟอธิบายวิธีปฏิบัติตัว ตั้งใจฟังกันทุกคนค่ะ เพราะมันหมายถึงความปลอดภัยของตัวเอง เริ่มตั้งแต่ท่านั่งของคนพาย การเซฟตัว ไล่ไปจนถึงเมื่อตกน้ำจะต้องปฏิบัติตัวยังไง . . . ในภาพ อาจารย์วินิจ รังผึ้ง บ.ก. อนุสาร อ.ส.ท. เป็นผู้สาธิตให้เราดูด้วยตัวเอง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:11:26

ความคิดเห็นที่ 4 เพราะไม่คิดว่าจะพาย เลยหาเรื่องอู้ถ่ายไปเรื่อย ฟังมั่งไม่ฟังมั่ง...   ขอบคุณภาพจากพี่เก่งค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:14:26

ความคิดเห็นที่ 5 กะจะพักฟื้นจากอาการเมารถให้หาย แต่ทันที่ที่ลงเรือ ฝีพายขาดไปคนนึง ดูกระแสน้ำแล้วหากนั่งเฉย ๆ โจ้ได้ให้อาหารปลากลางลำน้ำเข็กแน่ ๆ จึงตัดสินใจขยับไปนั่งที่กราบขวาเรือตำแหน่งฝีพายคนกลาง เพราะยังไง การได้ออกกำลังกายมันย่อมดีกว่าการนั่งรอเวลาเมาเรือเฉย ๆ แน่นอน ไม่เข้าใจว่า ทำไมพายเรือต้องแลบลิ้นฟระตรู 555+ ขอบคุณภาพจากพี่จกค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:17:42

ความคิดเห็นที่ 6 ฟังจากคนคัดเรือของเราทั้งสองคนบอกว่ามีทั้งหมด 18 แก่ง เริ่มปรับระดับกันตั้งแต่แก่งแรก เป็นระดับ 1 ไล่ไปเรื่อย ๆ จนถึงระดับ 5 ในเส้นที่ที่จัดว่าเป็น Green Route ด้วยความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ เพียงแค่แก่งที่สองโจ้ก็โดนทักทายด้วยต้นไม้ที่ขึ้นขวางทางฟาดเข้าเบ้าตาเต็ม ๆ อู่ยยย... เจ็บบบบ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:19:24

ความคิดเห็นที่ 7 ช่วงระหว่างเข้าแก่งไม่ได้งัดกล้องขึ้นมาเก็บภาพ แม๋... แบบว่าเข็ดอ่ะค่ะ พาไปลงน้ำคราวก่อนยังไม่หมาดดี ขืนลงอีกคราวนี้คงจนปัญญาซ่อมแน่ ๆ จึงได้แต่งัดออกจากถุงกันน้ำมาถ่ายช่วงที่น้ำเรียบ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:20:55

ความคิดเห็นที่ 8 ด้วยความที่ร่างกายไม่พร้อมหรืออะไรไม่ทราบ เวลาลงแก่งรู้สึกไม่ได้ออกอาการแต๋วแตกเท่าที่ควร หรือเพราะคนคัดท้ายไม่ใช่พี่สากกก 555+ ที่จริงแล้วต้องยกความดีให้กับพี่บุญมา และ ลุงมานะ คนคัดเรือทั้ง 2 ท่านเก่งมาก เก่งจริง ๆ ค่ะ จุดที่น่าจะคว่ำทั้ง 2 ท่านช่วยกันคัดเรือจนผ่านมาได้ตลอดแม้จะเข้าแก่งผิดไลน์ก็ตาม พ้นแก่งมาได้ โจ้ก็ขอให้พี่เค้าชะลอเรือเพื่อรอถ่ายภาพลำหลัง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:26:26

ความคิดเห็นที่ 9 มีภาพช่วงเข้าแก่ง มีพี่ ๆ มาดักถ่ายที่ริมตลิ่ง ยังชูพาย และ ชูสองนิ้วได้อยู่ค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:29:30

ความคิดเห็นที่ 10 จอดจุดนี้ไกลไปหน่อย ต้องครอปมาให้ดู จะเห็นได้ว่าเส้นทางมีความเป็นธรรมชาติมากค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:36:14

ความคิดเห็นที่ 11 จะว่าไปขนาดเมาเรือจะแย่พอพี่บุญมาถามว่า "จะหมุนมั้ย" ไอ้โจ้รีบบอก "เอา ๆ ขอดริฟ ๆๆ" แล้วก็มีคำสั่ง "ขวาพาย ซ้ายทวน" จนกระทั่งลงแก่งลุงมานะจะเป็นคนบอก ให้พวกเรา "เซฟตัว" นั่นหมายถึงการเก็บพาย แล้วจับเชือกล็อคตัวเอง ให้เอนเข้าในเรือ ที่เหลือเป็นหน้าที่ของลุงมานะ และพี่บุญมาพาเรา ให้รอดพ้นจากการคว่ำกลางแก่งค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:41:52

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ได้เปลี่ยนเลนส์ และอยู่ในจุดที่เสี่ยงต่อการถูกเรืออีกลำดูด เลยต้องถ่ายระยะไกลและครอปมาเช่นเดิม จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:45:18

ความคิดเห็นที่ 13 ครอปอีกรอบ ชอบน้ำที่ดูรุนแรง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:48:02

ความคิดเห็นที่ 14 ซูมมาดูใกล้ ๆ เห็นแบบนี้ก็น่าหวาดเสียวกับชั้นน้ำด้านหลัง ดี....ที่เรือไม่คว่ำ ไม่งั้นคนง่ายน้ำไม่เป็นแถมสติก็ไม่เต็มอย่างโจ้คงจูบหินไปหลายรอบแน่ ๆ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:55:59

ความคิดเห็นที่ 15 ที่สุดเราก็ผ่านแก่งระดับ 4-5 มาได้อย่างปลอดภัยด้วยฝีมือของคุณพี่บุญมาและคุณลุงมานะ ชื่นใจกับสองข้างทางที่ยังไม่มีรีสอร์ทหรือบ้านเรือนอยู่อาศัยมากนัก ความสะอาดของลำน้ำ จัดว่ายอดเยี่ยม โดยมาทราบภายหลังว่ามีกลุ่มชมรมคนรักษ์ลำน้ำเข็กช่วยกันดูแลอยู่ จริง ๆ แล้วอยากให้แต่ละแก่งมีระยะทางให้หัวสั่นหัวคลอนไกลกว่านี้ แล้วถ้ามีฝนตกบ้าง คงจะน่าตื่นเต้นดี แต่มันก็เป็นไปตามธรรมชาติที่เราไม่สามารถกำหนดได้จริง ๆ สนุกดีค่ะ หายเมารถได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว ส่วนนึงที่รู้สึกว่ายังไม่ถึงที่สุดอาจจะเป็นเพราะร่างกายไม่พร้อมและกังวลเกี่ยวกับการบ้าน มากเกินไปแน่ ๆ เลย เพราะถ้าให้ระทึกกว่านี้ ระดับน้ำก็คงไม่เหมาะที่จะลงล่องแก่ง เพราะความรุนแรงมันมากเกินอัตราเสี่ยงค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:59:13

ความคิดเห็นที่ 16 หวาดเสียวววว  มะกล้าไป กลัวตายยยย  ขอดูรูปก้อชื่นใจแล้วววว จากคุณ : ไอ้หัวบุบ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 23:16:43

ความคิดเห็นที่ 17 กลับมาที่ห้องพักภายใน Rain Forest Resort มีเวลานิดหน่อยเลยเดินดูรอบ ๆ เจ้าของรีสอร์ทเป็นประธานชมรมคนรักษ์ลำน้ำเข็กได้บอกพวกเราว่า ก่อนหน้านี้เมื่อ 4-5 ที่แล้ว ในลำน้ำเข็กเต็มไปด้วยขยะมูลฝอยจากนักท่องเที่ยว และชาวบ้าน เคยพานักท่องเที่ยวที่ไปเล่นน้ำตกแล้วเหยียบเศษแก้วที่พวกขี้เมา เอาไปกินแล้วเขวี้ยงแตกข้างน้ำตก เย็บไป 40 กว่าเข็ม ตั้งแต่นิ้วโป้งถึงส้นเท้า ค่าความบริสุทธิ์ของน้ำในบริเวณนั้นก็ลดต่ำลงในทุก ๆ ปี ลูกค้ามาก็ไม่อยากเล่นน้ำ แล้วด้านหลังรีสอร์ทก็ติดริมน้ำ ถ้ามีน้ำเน่าเสีย ต่อไปธุรกิจของเขาและเศรษฐกิจ มวลรวมของชุมชนก็ต้องพากันย่อยยับ ... จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:01:37

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีจ้าพี่ต้น จริง ๆ แล้วไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลย สนุกดีได้กลิ้งไปกลิ้งมาตามแรงกระแทก มีบางแก่งขึ้นไปค้างบนหินสูงเกือบ 2 เมตร แล้วไหลตะแคงข้างลงมาตามทางหินก้อนเล็ก ๆ น้อย ๆ ส่วนมากจะโดนกิ่งไม้ข้างทางตีเข้าครึ่งปากครึ่งจมูกมากกว่า 555 ------------------------------------------------------- บรรยากาศสมชื่อรีสอร์ทจริง ๆ ธรรมชาติมาก ๆ เลยค่ะ เป็นเหมือนป่าเลยจริง ๆ ------------------------------------------------------- เมื่อเห็นลางหายนะ คุณณัฐวัฒน์เลยระดมพนักงานในรีสอร์ท ผู้ประกอบการ และขออนุญาตครูใหญ่โรงเรียนป่าไม้อุทิศ 6 พาน้อง ๆ นักเรียนไปช่วยเก็บขยะ ครั้งแรกเก็บได้ 20-30 ถุงดำใหญ่ ๆ ขนขึ้นปิ๊กอัพทีนึง 4-5 คัน แต่ก็ใช่ว่าจะได้รับ ความร่วมมือจากทุกฝ่าย ต้องเดินสายรณรงค์อยู่นาน ชี้ให้เห็นว่านักท่องเที่ยว มาแค่แป๊บเดียว ทำขยะ หรือ รับผลกระทบไม่มากเท่าคนท้องถิ่น บางคนอ้างว่า อยู่ต้นน้ำไม่ได้รับผลกระทบอะไร เค้าเลยบอกว่่าลำน้ำเข็กมันต้องไหลไปรวมกับ น้ำน่าน แล้วน้ำน่านก็ไหลลงเจ้าพระยาไปหาลูกเค้าที่เรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ ต้องชี้ให้เห็นผลกระทบที่เกิดกับตัวเองนั่นแหละ ถึงได้ให้ความร่วมมือ ใช้เวลา 3 ปีร่วมกันต่อสู้ จนในที่สุด ชมรมคนรักษ์ลำน้ำเข็กก็ถือกำเนิดขึ้น ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2551 โดยใช้สัญลักษณ์ชมรมเป็นรูปแมงกะพรุนน้ำจืด ที่มีอยู่ในบริเวณต้นน้ำเข็ก อ.เขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ โจ้ได้โทรไปสอบถามกับทางเพชรบูรณ์ คุณสมพงษ์ ตุ้มคำ บอกว่า... ถ้าน้ำไม่สะอาด แมงกะพรุนน้ำจืดก็อยู่ไม่ได้ เคยมีการวัดค่า pH แล้ว น้ำในบริเวณนั้นสามารถดื่มได้ทันทีไม่ต้องผ่านการต้ม การกรอง... จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:12:34

ความคิดเห็นที่ 19 อิอิ ร่ายมาซะยาว โจ้ก็ไม่ได้เก็บภาพความเป็นป่าของรีสอร์ทมาซะด้วย ภาพไม่คมเท่าไหร่ เพราะแบกขาตั้งไปด้วยแต่ให้มันพักผ่อน 55+ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:14:10

ความคิดเห็นที่ 20 ถ่ายมาอันเดอร์มาก ๆ เลยเอามาปรับเล่นให้มันเกินจริง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:15:36

ความคิดเห็นที่ 21 ในห้องนอน จะตกแต่งสีสันไปตามคอนเซป เหมือนจะรู้ว่าโจ้เป็นเกย์ เค้าจัดห้องสีม่วง ดอกตะแบกให้ บางห้องเป็นภาพรองเท้านารีสวย ๆ ก็มี จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:18:44

ความคิดเห็นที่ 22 หิวแล้วค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:22:48

ความคิดเห็นที่ 23 มีอังกะลุงขับกล่อมระหว่างรับประทานอาหาร จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:24:10

ความคิดเห็นที่ 24 น้อง ๆ ตั้งใจเล่นมากค่ะ พี่ ๆ ในค่ายทุกคนเลยร่วมกันมอบทุนเล็กน้อยให้กับคนเก่ง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:32:17

ความคิดเห็นที่ 25 คุณณัฐวัฒน์  วัฒนาประสิทธิ์ เล่าว่า เขามาทำธุรกิจที่นี่ได้ 17 ปี เริ่มจากใช้เป็นที่พักฟื้นร่างกายที่หมอ ลงความเห็นว่าเป็นอัมพาตจากการลื่นล้มหัวฟาดในห้องน้ำ และสถานที่ตั้งเรนท์ ฟอร์เรสในปัจจุบัน ก็เป็นที่ที่เขาเคยมาเที่ยว เมื่อเจ็บป่วยหนักขนาดนั้น เค้าจึงเลือกใช้ที่นี่เป็นที่พักฟื้น ด้วยธรรมชาติ ที่คอยบำบัดให้อาการเขาดีขึ้นในทุกวันจนกลับมาเป็นปกติได้อย่างเหลือเชื่อ เขาจึงเลือกที่จะอยู่ที่นี่ และเริ่มทำธุรกิจขึ้นมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:46:53

ความคิดเห็นที่ 26 จากนั้นก็มีการประชุมและแนะนำตัวกันเล็กน้อย รวมทั้งสอบถามข้อสงสัยจากอาจารย์ อรสม สุทธิสาคร และครู บ.ก. รวมทั้งพี่ ๆ นักเขียนมืออาชีพ กันเต็มที่ ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อนเอาแรงไว้ลุยในวันต่อไป จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:01:45

ความคิดเห็นที่ 27 เช้าวันต่อมาเวลาที่รอคอยมาเกือบทั้งชีวิตที่จะได้ไปสัมผัสความงามของธรรมชาติภูหินร่องกล้าก็มาถึง แต่ไม่ไหวง่ะ... ระหว่างทางเจอโค้งงงงงงงงงงงงงงงงงง ปั่นไซค์ก้อยซะขนาดนั้นคนขี้เมาก็ออกอาการแย่ ได้แต่นั่งโงนเงนอดทนให้ถึงที่ทำการอุทยานและในที่สุดรถก็จอด โจ้วิ่งขึ้นไปมองซ้ายมองขวาและก็ถามลุง คนที่นั่งอยู่ด้านหน้าว่า... "ลุงงง ห้องน้ำอยู่ไหนค๊า...!!" "อยุ่ทานุ" ลุงชี้ทางพร้อมพูดไม่ชัดแต่โจ้ไม่มีเวลาแล้ว รีบสะบัดรองเท้าออกจากตรีน ที่ต้องใช้คำว่าสะบัด เพราะเวลานั้นถ้ามัวบรรจงมีหวังฉี่แตกแน่ ๆ บรื๋ยยยยย!! --------------------------- ไม่ได้เอาสมุดประทับตราอุทยานไปด้วย เหลือบไปเห็นโบรชัวร์ของอุทยานเข้าให้ก็เลยเปิดหาหน้าว่าง ๆ ประทับตรามาเป็นที่ระทึก จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:06:07

ความคิดเห็นที่ 28 เสร็จธุระเรียบร้อยก็ออกมายืนมองหน้าลุงที่บอกทางเข้าห้องน้ำ ท่าทางใจดี อารมณ์ดี และก็เป็นมิตรกับทุกคนที่ก้าวเข้ามาด้วยท่าทางถ่อมตน แต่โจ้ก็ไม่ได้สงสัยอะไรคิดว่าแกคงเป็นชาวเขาที่มาทำงานในอุทยานฯ เหมือนอย่างที่เคยเจอในหลาย ๆ แห่ง แล้วก็เดินตามบรรดาอาจารย์ และเพื่อนร่วมค่ายไปดูวีดีทัศน์เกี่ยวกับอุทยาน... ก็เริ่มตั้งแต่พื้นที่อาณาบริเวณ กว้างแค่ไหน สำคัญอย่างไร เป็นป่าลักษณะใด มีพรรณไม้อะไร สัตว์ป่าที่อยู่อาศัยมีตัวอะไร และก็เริ่มเข้าสู่เรื่องราวในอดีตที่มีพรรคคอมมิวนิสต์ขึ้นไปตั้งฐาน ที่มั่นข้างบน มีภาพการสูญเสียของกองกำลังทั้งสองฝ่ายให้ดู และก็ต่อด้วยสถานที่ท่องเที่ยว ยอดฮิตด้านบน เช่น โรงเรียนการเมืองการทหาร ลานหินแตก ผาชูธง ลานหินปุ่ม น้ำตกหมันขาว น้ำตกหมันแดง ฯลฯ ไล่ไปเรื่อย ๆ จนเกือบจะจบ มีภาพของลุงคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าคนนั้น ... ลุงสหายมีนา ------ ภาพดอกเทียนน้ำ ต้นใหญ่ดีจังเลยค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:09:16

ความคิดเห็นที่ 29 ออกจากห้องประชุมได้ลุงแกเลยกลายเป็นคนดังของพวกเราไปในทันที ลุงสหายมีนาเข้าร่วมกับกองทัพปลดแอกตั้งแต่อายุ 15 ปีจนกระทั่งอายุ 30 ปี ลองถามแกเล่น ๆ ว่า "ลุง ๆ มีสหายมีนาแล้ว มีสหายเมษา พฤษภา มิถุนามั้ย?" ลุงแกตอบกลับมา ทำเอาเจี๊ยกเหวอเลย "มี..!!" แล้วก็เล่าต่อว่า "ตอนนั้นมากับพวกม้งด้วยกัน 12 คน พวกนักศึกษาเลยตั้งชื่อให้ทุกคน เมียลุงง่ะชื่อกันยา...." ดีนะที่ไม่มา 18 คน ไม่งั้นคงได้ใช้ชื่อแก่งในลำน้ำเข็กแน่ ๆ เลย 555+ ในขณะที่เรา กำลังเฮฮาที่จะได้ลุงสหายมีนาเป็นวิทยากรระหว่างทาง ลุงอีกท่าน ก็เดินเข้ามาแนะนำตัว. . . จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:13:14

ความคิดเห็นที่ 30 ลุงเสือ อดีตอาสาสมัครทหารพราน ผู้อยู่ฝั่งตรงข้ามกับลุงสหายมีนา มาตลอดระยะเวลา 15 ปี หลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจในคราวนั้นก็ผันตัวเอง เป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้ และเป็นวิทยากรอีกท่านให้กับเรา จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:15:32

ความคิดเห็นที่ 31 ไม่ว่าอดีตที่ผ่านมาจะสร้างความเจ็บปวดให้กับลุงทั้ง 2 ท่านมากแค่ไหน แต่ในวันเวลาปัจจุบัน พวกเค้าคือเพื่อนกัน ทำงานร่วมกัน มีมิตรภาพที่ดีให้กัน หมดหน้าที่. . .แต่ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป หลาย ๆ ท่านในทริปลงความเห็นว่า ลุงทั้ง 2 ท่านมีความคล้ายในเหตุการณ์ เพิร์ลฮาเบอร์ ที่อาจารย์ธีรภาพ โลหิตกุล ยกเป็นตัวอย่างให้เราฟังก่อนเดินทาง เรื่องราวระหว่างทหารญี่ปุ่นผู้ขับเครื่องบินทิ้งระเบิด และ ทหารอเมริกันคนหนึ่ง ที่เห็นเพื่อนทหารโดนระเบิดจมเรือขณะจิบชาไปต่อหน้าต่อตา แต่ทั้งสองรบกัน เพราะหน้าที่ เมื่อหมดหน้าที่ในสงครามก็มีการนัดเจอประจำทุกปีที่ฮาร์วาย ทหารญี่ปุ่นและอเมริกาทั้ง 2 คนก็มีโอกาสได้พูดคุยและเป็นมิตรต่อกันในที่สุด จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:23:10

ความคิดเห็นที่ 32 เริ่มเดิน ฝนก็เริ่มตก.... กลัวที่ไหน ยังไงก็ถ่ายภาพได้สบ๊ายยยย โฮะ ๆ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:26:26

ความคิดเห็นที่ 33 กลัวทำไมกับแค่สายฝน อ่ะโธ่  ..... มีตัวช่วยหรอกน่า แบบว่ารู้งาน ก๊าก ๆ ๆ . . โดนประนามเรื่องร่มอีกแระ... ก็แม่เค้าซื้อให้ง่า แล้วมันก็เล็กน้ำหนักเบา พกพาง่ายง่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:29:59

ความคิดเห็นที่ 34 เอนอ้าดอกน้อย ๆ กับสีเขียวปี๋ที่สุดสดชื่นนนนนนนนนน บานสะพรั่งเต็มตลอดทางที่เดิน มีความสุขจริง ๆ กับป่าหน้าฝนแบบนี้ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:33:13

ความคิดเห็นที่ 35 เปราะภูสีเหลือง ทำไมยิ่งถ่ายยิ่งมืดฟระ 55+ ปล. ขาตั้งให้นอนพักผ่อนอยู่ที่ห้องอีกเช่นเคย แล้วกรูจะเอามันมาทำม๊ายยยยย จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:34:52

ความคิดเห็นที่ 36 ดอก.... อะไรไม่รู้ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:36:38

ความคิดเห็นที่ 37 เดินตามกันไปยังจุดท่องเที่ยวจุดแรก อุตส่าห์โล่งใจที่วันนี้เราจะไม่ต้องไปลานหินแตก ที่เจ้าปุ๊ (ปุ๊ ระเบิดไข่) เคยเล่าให้ฟังซะปอดแหกเมื่อ 2 ปีก่อน แต่แว่... จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:45:23

ความคิดเห็นที่ 38 ทันทีที่โดนเรียกให้เดินย้ายจากทางเส้นซ้ายไปเส้นขวา อาการหวั่น ๆ ก็ออกมาทันที โจ้ค่อย ๆ เดินเข้าไปยังจุดแรกที่ลุงเสือและลุงสหายมีนารออยู่ด้วยอาการสงบและ เคารพต่อดวงจิตของเจ้าของหลุมศพแรกที่อยู่ตรงหน้า พร้อมฟังบรรยายด้วยความตั้งใจ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:47:45

ความคิดเห็นที่ 39 งานนี้เรารักกันกลมเกลียวยืดเบียดชิดกันภายในร่มคันเดียวได้อย่างเหลือเชื่อ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:49:58

ความคิดเห็นที่ 40 เดินออกมาได้ไม่นานสายฝนก็โปรยเม็ดลงมาอย่างหนัก กว่าจะหยิบเสื้อกันฝนมาใส่ ก็เปียกไปเกือบครึ่งตัวซะแล้ว จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:54:12

ความคิดเห็นที่ 41 เอื้องนวลจันทร์ที่กำลังแข่งกันชูช่ออวดโฉมกับดอกไม้ชนิดอื่น ๆ บนภู จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:55:33

ความคิดเห็นที่ 42 ธรรมชาติได้จัดวางอย่างลงตัวแล้ว จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 01:58:00

ความคิดเห็นที่ 43 ตอนดูจากกล้อง หินก้อนขวามือยิ้มเศร้ามากเลย จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:03:34

ความคิดเห็นที่ 44 เดินตามกันต่อไป เพราะเรารั้งหลังสุดเนื่องจากเห็นอะไรก็คอยแวะเก็บภาพตลอดทาง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:08:54

ความคิดเห็นที่ 45 1 ในฝายชะลอน้ำที่มีอยู่ในเส้นทางเดินตามรอยประวัติศาสตร์ตลอดทาง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:18:43

ความคิดเห็นที่ 46 เกือบจะเหยียบเจ้าเต่าน้อยที่เพิ่งออกจากไข่ แล้วเดินหลุดมาตามทางเดิน เกือบจะเหยียบแน่ะ ดูใกล้ ๆ ที่ตัวยังมีเยื่อคล้าย ๆ รกติดอยู่ที่ใต้ท้องอยู่เลยค่ะ เต่าปูลูค่ะ  ยินดีที่ได้พบกันในธรรมชาติไม่ใช่บ่อเลี้ยง นั่นหมายถึงการยังมีอยู่ได้ด้วยตัวเองในเผ่าพันธุ์ แม้ทุกวันนี้จะเหลือน้อยลงก็ตามที จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:22:30

ความคิดเห็นที่ 47 ใกล้ถึงลานหินปุ่มแล้วค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:25:56

ความคิดเห็นที่ 48 เิดินตามไปอีกนิด... จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:31:53

ความคิดเห็นที่ 49 หินเริ่มมีปุ่มแล้วค่ะ ตื่นเต้นมากจริง ๆ เพราะปุ่มใหญ่มากกกกกก จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:36:42

ความคิดเห็นที่ 50 ร่องรอยฝนที่ยังถล่มเราอย่างต่อเนื่อง       555+ แลกกันไป ฟ้าไม่สวย แต่แดดไม่ร้อน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:42:26

ความคิดเห็นที่ 51 ลานหินปุ่มของเรา จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:48:46

ความคิดเห็นที่ 52 เป็นความมหัศจรรย์ทางธรรมชาติอย่างแท้จริง พยายามที่จะหาสาเหตุของการเป็นปุ่ม แต่ก็ได้รู้แค่เป็นปฏิกริยาทางเคมีเท่านั้น บางครั้งคนเราก็ไม่สามารถจะล่วงรู้ทุกเรื่องของธรรมชาติได้เลย จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:52:00

ความคิดเห็นที่ 53 ดูภาพนี้ในห้องประชุมพร้อมทุก ๆ คนแล้วฮาแตก ดันเอาเป้ไว้ข้างหน้า เหมือนคนท้องท่องเที่ยวเลย... จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 02:57:15

ความคิดเห็นที่ 54 ภูบ่สูง แต่ว่าห้วยมันลึก ภูบ่ลึก แต่ว่าเมืองมันไกล ภูบ่เล็ก แต่ว่าฟ้ามันใหญ่ นกเขาไฟ บินร่ายเริงลม.. จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 03:03:52

ความคิดเห็นที่ 55 ไปไหนไม่มาต่อล่ะ.. ดูภาพคนอื่นเที่ยวหน้าฝนดูเขียว ชุ่มฉ่ำดีนะ แต่ถึงคราวตัวเองไปบ้าง มันรู้สึกเฉอะแฉะ ไม่คล่องตัวเลยอ่ะ จากคุณ : areewan เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 07:35:52

ความคิดเห็นที่ 56 ตามชมต่อ มาทีเป็นชุดเลยนะโจ้  เก็บกดอะไรหรือเปล่า ?   น้องเต่า  น่ารักมาก ช่วยส่งมาทาง e-mail ให้หน่อยซิ ติดตามชมรีวิวต่อไปนะครับ จากคุณ : Draught Beer เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 08:31:05

ความคิดเห็นที่ 57 สวัสดีจ้าพี่หมู บางทีฝนที่ตกดูเหมือนจะทำหน้าที่ชะล้างฝุ่นควันตามยอดใบ แต่ลึกกว่านั้น... มันยังชะล้างความขุ่นมัวในจิตใจให้สงบลงได้...แม้เพียงชั่วขณะจิตก็ตาม 555+ อั้นไว้นานแล้วค่ะน้าเบียร์ ว่างปุ๊บก็จัดการแปะรวดเดียวหมดทุกทริปสำคัญของชีวิต (มันก็สำคัญทุกทริปอ่ะนะคะ เอิ๊ก ๆ  ๆ) ส่งลูกเต่าน้อยให้แล้วค่ะ --------------------------------------------------------------------------------- เมื่อคืนเพลินไปนิด หลับคาจอ วันนี้มาต่อให้จบแล้วล่ะค่ะ ---------------------------------------------------------------------------------- ขณะมุ่งหน้าสู่ผาชูธง โจ้ได้หยุดมองดูต้นไม้ต้นหนึ่งที่ปรับตัวเองให้โค้งงอ หนีก้อนหินก่อนจะแทงต้นตรงขึ้นไปชูช่อออกใบรับแสงแดดเหนือก้อนหินนั้น คุณลุงชาตรี เพื่อนร่วมค่ายบอกว่า ... "สัจจะธรรมที่เราได้เห็นอยู่ตรงก็คือ เมื่อรู้ว่าเราไม่สามารถจะผ่านอุปสรรค ที่ขวางหน้าได้ ก็ต้องรู้จักลดเลี้ยวไปทางอ้อม ถึงจะต้องใช้เวลามากกว่า แต่ก็จะสามารถไปถึงจุดหมาย ซึ่งเป็นชัยชนะเหนืออุปสรรคเช่นต้นไม้ต้นนี้" มันก็จริงอย่างที่ลุงชาตรีบอกไว้ แต่มันผิดตรงที่โจ้เกิดมาเหมือนควายถึก รู้ว่าสู้ไม่ได้แต่ก็จะชน ยอมหักไม่ยอมงอ... เพื่อคงไว้ในศักดิ์ศรีของตัวเอง ถึงมันไม่ทำให้ปากท้องอิ่มได้ แต่สิ่งที่เหลืออยู่มันคือคุณค่าของความเป็นคน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 15:49:48

ความคิดเห็นที่ 58 เิดินมาเรื่อย ๆ จนถึงผาชูธง หลากหลายคนที่เคยมาใช้ชีวิตที่นี่ บางคนก็ยังคงไว้ซึ่งอุดมการณ์ แต่บางคนก็มีแนวความคิดที่เปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา ไม่แปลกใจเท่าใดนัก ถ้ามีเรื่องของปากท้อง หรือ ลาภ ยศ สรรเสริญ เข้ามาเกี่ยวข้อง อุดมการณ์ที่เคยมีแม้จะคงเดิมแต่เปลี่ยนวิธีการ  จากที่เคยทำได้อย่างพอเพียง เริ่มไม่รู้จักที่สิ้นสุดและแสวงหาจนเกินกำลังเพื่อที่จะได้มา...น้ำลายถ้าไม่กลืนเอง แล้วจะให้ใครกลืน.... ว่ามั้ย? จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 16:31:14

ความคิดเห็นที่ 59 เราได้รับรู้ความรู้สึกของลุงสหายมีนาผ่านทางเสียงเพลงปฏิวัติที่ยืนร้องอยู่บนหน้าผา แม้เวลาจะผ่านไป แต่แววตาแห่งความมุ่งมั่นยังดูแกร่งเหลือเกิน ปัจจุบันนอกจาก เป็นเจ้าหน้าที่อุทยานฯ แ้ล้ว ลุงแกก็ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายด้วยการทำไร่ในที่ทางของตัวเอง ขอบอกว่า... ภาพนี้ลุงเท่ห์มาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 16:42:17

ความคิดเห็นที่ 60 จากผาชูธง เดินต่อไปยังลานเอนกประสงค์ ลานที่ พกค. ใช้พูดคุย ทำกิจกรรมกันในเวลาค่ำคืน ก็เจอดอกไม้ ดอกหญ้าที่บานตลอดทาง เช่น หญ้าผักปราบในภาพนี้ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 16:56:27

ความคิดเห็นที่ 61 ขอยกไปต่อตอนที่สองนะคะ เนื่องจากกระทู้เริ่มอืด อิอิ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 17:04:46

ความคิดเห็นที่ 62 บางทีฝนที่ตกดูเหมือนจะทำหน้าที่ชะล้างฝุ่นควันตามยอดใบ แต่ลึกกว่านั้น... มันยังชะล้างความขุ่นมัวในจิตใจให้สงบลงได้...แม้เพียงชั่วขณะจิตก็ตาม ^ ^ สำบัดสำนวนเหลือเกิน จากคุณ : areewan เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:21:30

ความคิดเห็นที่ 63 คริคริ ขอนิดนุง ไหน ๆ ก็จะพุ่งเป้าไปทางนี้แล้วงิ 555+ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 18:32:02