[บันทึกเดินทางอย่างเดียว] เมื่อฉันโดนสั่งไปทำงานมองโกเลียหนาวเหน็บ ระหว่างทางก็เก็บเหรียญพระเจ้า
|
|
[บันทึกเดินทาง แต่มิใช่ท่องเที่ยว นะคะย้ำ รูปประกอบตามมีตามเกิด เพราะเราไม่ใช่คนเก่งถ่ายรูปเลยค่ะ]
อูลานบาตอร์ เมืองหลวงของมองโกเลียที่มีระดับความสูงจากน้ำทะเลนับพันเมตร
เดือนตุลาคม เป็นแค่ช่วงเวลาเริ่มต้นแห่งความหนาวเย็น แต่กระนั้นอุณหภูมิก็ติดลบแม้เวลากลางวัน
แล้วทำไม ฉันต้องเดินทางไปทำงานที่นั่นตอนนี้ด้วยนะ ออฟฟิศใจร้าย....
แถมหนักกว่านั้น การเดินทาง ครั้งนี้ ฉัน..ไป..คน..เดียว..
อุแม่เจ้า พระสยามเทวาธิราชช่วยหนูที เจงกิสข่านช่วยหนูด้วย
* * * * * *
เอาเป็นว่าฉันขอไม่อธิบายงานของฉันนะ เพราะมันซับซ้อน เอาแค่ว่าออฟฟิศฉันได้รับการติดต่อให้ส่งคนไปประสานงานกัน UNHCR ที่อูลานบาตอร์ แล้วโชค (ดีหรือร้าย) ก็หล่นโมะมาที่หัวฉัน คนขี้หนาวแถมไม่ใช่พวกชอบท่องเที่ยวเท่าไหร่
ฉันก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป จะไปไหนอย่างน้อยก็มีเพื่อนร่วมทางสักหน่อยก็ยังดี เพราะที่ผ่านมาฉันก็ไปต่างประเทศบ่อยหรอก แต่ก็ไปทำงานกับเพื่อนเป็นฝูง หรืออย่างน้อยก็มีคนไปด้วย แล้วนี่อะไร ไปตั้งไกล แต่ส่งฉันไปคนเดียว แถมฉันยังเป็นโรคภูมิแพ้.. และคิดเสมอว่าอากาศหนาวเป็นอะไรที่ทารุณ ดังนั้นบอกตรงๆ ว่าทริป (โดนส่ง) ไปทำงานครั้งนี้ จิตใจก่อนไปฉันติดลบไปมากมาย (ยิ่งกว่าอุณภูมิที่นั่นอีกแน่ะ)
แต่วันนี้ เชื่อไหมว่าฉันกลับมาแล้ว และฉันกลับรู้สึกอบอุ่นมากมายกับวันที่ผ่านมา วัดอุณหภูมิจิตใจฉัน.. ฉันพบว่ามันถูกเติมเต็ม
มันไม่ใช่แค่จุดหมายปลายทางที่เติมเต็มให้ฉัน แต่มันรวมถึงสิ่งมีชีวิตรอบๆ นั้นต่างหาก ฉันจึงอยากเล่าให้พวกคุณฟังว่าฉันประสบพบเจออะไรบ้าง ฉันจึงเขียนมันออกมาเก็บไว้เป็นรูปแบบหนึ่งของควาทรงจำห้วงนี้ ที่คุณๆ นักท่องโลกอาจคุ้นเคยกับมันดีแล้ว แต่มันเป็นประสบการณ์ใหม่สำหรับฉันมาก และฉันก็ยังอิ่มใจมากกับมัน
จะเริ่มจากอะไรดีละ คุณเคยได้ยินเรื่องเหรียญมีสองด้านไหม ด้านนึงของมันอาจขมขื่น แต่แท้จริงแล้วพระเจ้าอาจแอบซ่อนมุมที่งดงามเอาไว้ ขึ้นกับว่าเราจะโชคดีพลิกมันเจอรึเปล่า
ฉันนึกประมวลเหรียญพระเจ้าที่ได้จากการเดินทางไปมองโกเลียรอบนี้แล้ว ก็พบว่ามีอยู่หลายแต้มเหมือนกันนะ อืม.. เหรียญแรกที่ฉันได้คืออะไรนะ
| จากคุณ |
:
ณ พิชา 
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 พ.ย. 52 00:13:05
|
|
|
| 
แรกของเดือน 
