ความคิดเห็นที่ 1 |
เมื่อทุกอย่างพร้อมสรรพแล้ว สิ่งที่ต้องทำก็เพียงแค่รอ รอ รอ แล้วก็รอ
และแล้ววันเดินทางของผมก็มาถึง ผมออกจากที่พักในเวลาตีสี่ครึ่ง ท่ามกลางฝนตกปรอย ๆ โดยมีคุณลุงแท็กซี่ใจดีกรุณามารอ
รับไปส่งที่สนามบินดอนเมือง แน่นอนครับผมเดินทางขึ้นเชียงใหม่ด้วยเจ้านกแอร์ที่สนามบินดอนเมือง เครื่องออกตรงเวลาเป๊ะ
ก่อนเวลาเจ็ดโมงเช้าเล็กน้อย เจ้านกสีเหลืองก็พาผมถึงสนามบินเชียงใหม่ ผมใช้เวลาไม่นานนักในการจัดการสัมภาระของตนเอง
ซึ่งมีเป้หนึ่งใบ กระเป๋ากล้องอีกใบ ปิดท้ายกระเป๋าขาตั้งกล้อง
โห..คนแถวนั้นอาจจะมองผมด้วยสายตาประหลาด ๆ แล้วค้อนในใจว่า
"ไอ้บ้านี่..มันจะย้ายบ้านไปไหนว่ะเนี่ย"
ขอโทษครับ..ขอโทษ ความสุขของผมครับ
หอบสมบัติบ้า..เดินออกประตูสนามบินอย่างลำพองใจ
"วันพักผ่อนมาถึงแล้วว้อย"
พลันสายตามองไปเห็นชื่อตัวเองที่แทรกขึ้นมาท่ามกลางคนที่มารอรับญาติ..เพื่อน..แฟน ฯลฯ
หือ..เรามันแขกระดับวีไอพีขนาดนี้เลยเหรอ..อ้าว..ยึดหน่อยครับพี่น้อง
ผมเอ่ยสวัสดีทักทายกับเจ้าหน้าของนอร์ทวีล เชียงใหม่ เจ้าของรถเช่าที่ผมใช้เป็นครั้งที่สองแล้ว ติดใจ
เลยขอใช้อีกครั้งในปีนี้ เจ้าหน้าที่นำผมเดินมาที่รถที่จอดหน้าสนามบิน พร้อมตรวจสภาพรถ ผมเดินดูไปด้วย
พร้อมถ่ายรูปรอยขูดขีดต่าง ๆ รอบตัวรถไปด้วย
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 52 07:32:37
| จากคุณ |
:
same35   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันลอยกระทง 52 07:31:43
|
|
|
|
