PANTIP.COM : E8502237 ตอนจบ เที่ยวคนเดียว ภูสอยดาว - ทุ่งสแลงหลวง - เขาค้อ กับความประทับใจในน้ำใจของนักเดินทาง{แตกประเด็นจาก E8493084} [บันทึกนักเดินทาง]

ความคิดเห็นที่ 11

จากนั้นเราก็ซิ่งกลับเข้ากรุงเทพฯ รถเริ่มหนาแน่นขึ้นตามลำดับ
ขับมาได้สักพักนึง พี่โก้รู้สึกว่ารถแปลกๆ
ด้านท้ายมันส่ายๆ
พี่โก้ก็กลัวรถจะอาการหนัก เพราะไม่แน่ใจอาการรถนัก
เลยจะให้ช่างแถวนั้นตรวจสอบ
ใช้เวลาตรวจอยู่พอควร ช่างไม่แน่ใจว่าเป็นที่โช๊ค หรือเปล่า
แต่เขาบอกว่าถ้าขับแล้วพ่วงมาลัยไม่ส่าย ก็ไม่น่าเป็นห่วงมาก

ซึ่งเราก็ขับต่อไปอีกหน่อยเจอร้านเน็ต พี่โก้เลยแวะหาข้อมูลสอบถามเบอร์โทรของกลุ่มรถ

จากอาการพอตรวจสอบแล้วพบว่าเป็นที่โช๊คจริงๆ
เข้าใจว่า วันนี้ลุยหนักมาทั้งวันโดยเฉพาะช่วงเช้าที่ทุ่งพญานาค
เราแวะซ่อมที่อู่รถแห่งนึง
ซึ่งตกลงที่จะซ่อมเบื้องต้น ใช้เวลาอยู่ชั่วโมงกว่า
ก็ซ่อมด้วยการเชื่อมน็อตตรงโช๊ค
แต่พอขับได้ไม่กี่โล อาการส่ายก็กลับมาอีก

ตอนนั้นพี่โก้ก็ห่วงพวกเราด้วย ที่พรุ่งนี้ต้องทำงานกัน
เวลานั้นก็ 4 ทุ่มกว่าๆ ไม่แน่ใจว่าจะมีรถกลับกรุงเทพฯหรือเปล่า
แต่ก็ค่อยๆ ขับช้าๆไป ตรงจุดนั้นเอง เราผ่านค่ายทหาร
เลยจอดถามข่าวสาร
ทหารบอกว่า แถวนี้มีป้ายรถโดยสารเดินย้อนไปอีกพักนึง
ป้ายรถนี้เขาจอดตลอดแหละ กลับกรุงเทพฯได้ (เขาว่าแบบนั้น)
ผมเลยคิดว่าเราไปขึ้นรถกลับดีกว่า
ตอนแรกพี่โก้กับพี่หลิวก็เป็นห่วง บอกว่าเดี๋ยวเขาขับไปที่ปั๊มดีกว่า น่าจะดีกว่าเดินย้อนกลับไปเอง
แต่พี่ทหารบอกย้ำว่า ป้ายรถโดยสารนี้ รถจอด

พวกเราเลยจะเดินไปแต่พ่ีทหารเขาก็ใจดี พยายามช่วยโบกรถให้เราตรงหน้าค่ายดูก่อน
แต่ก็ไม่มีคันไหนจอด
พี่ทหารเลยบอกว่า มันไม่ใช่ป้ายรถ
เราคงต้องเดินย้อนไปที่ป้าย รถถึงจะจอด
เราก็เลยตัดสินใจแยกกับพี่โก้
โดยเดินกลับไป
แล้วก็พบว่าไอ้ป้ายที่ว่านั่นอยู่ไกลทีเดียว
หนำซ้ำ มันเป็นป้ายที่รถไม่น่าจะจอด
เราพยายามโบกรถอยู่ ครึ่งชั่วโมง
จนตอนนั้น 5 ทุ่มกว่าๆได้ ผมเลยคิดว่ารถมันคงไม่จอดแน่ๆแล้วละ
ตอนนี้มีสองทางคือ ย้อนกลับไปพี่โก้ที่ปั๊ม แล้วพักกับเขา ตอนเช้าค่อยกลับกรุงเทพฯ
กับอีกทางคือ โบกรถต่อไป

แน่นอนเราเลือกที่จะเดินกลับไปหาคนที่เรารู้จักดีกว่าอยู่เปลี่ยวๆที่ริมถนน
ระหว่างเดินไปที่ปั๊ม
ผมเห็นป้ายข้างทางว่า "อุทยานแห่งชาติน้ำตกสามหลั่น"
ผมยังพูดติดตลกว่า หรือว่าเราจะเดินไปพักที่นี่มันซะเลย
เที่ยวอุทยานอีกสักแห่งจะเป็นไร
แต่คงทำจริงไม่ได้หรอก เพราะวันจันทรงานยังรอเราอยู่ ;p

เดินอีกพักใหญ่ๆ เราก็ถึงปั๊ม
พอถึงปั๊มเราก็พบว่า จริงๆน่าจะติดรถพี่โก้มาลงปั๊มแฮะ
เพราะปั๊มนี้เป็นปั๊มใหญ่ของสระบุรี
เป็นปั๊มที่ทำห้องน้ำสวยๆอะครับ ^^;
รถจอดที่ปั๊มนี้เกือบทุกคัน
จนเราคิดว่า รถเยอะขนาดนี้ต้องมีสักคันใจดีให้เราติดรถกลับด้วย

พอมาเจอพี่โก้ กับพี่หลิว ก็เป็นห่วงพวกเรา
แถมยังรู้สึกผิดที่ทำไม่สามารถส่งพวกเราถึงกรุงเทพฯได้
พวกเราซึ้งน้ำใจพี่ทั้งสองมาก เพราะจริงๆ แล้วพี่เขาใจดีพาพวกเรามาเที่ยวด้วยซ้ำ
แล้วปัญหานี้ก็คงไม่มีใครอยากให้เกิด
ระหว่างที่คุยกัน มีรถกะบะคันนึงมาจอดไม่ไกลนัก
พี่โก้เลยเดินเข้าไปพูดคุย
เพื่อให้พวกเราติดรถกลับ
และรถคันนั้นก็ใจดีให้เราติดรถกลับ ไปส่งพวกเราที่รังสิต
คืนนั้นผมถึงบ้านตีสองครึ่งได้
ตื่น 7 โมงครึ่งไปทำงานต่อ

ตอน 8 โมงผมโทรหาพี่โก้พี่หลิว เห็นพี่เขาบอกว่า ปั๊มที่เขาจอด มีช่างของปั๊ม
เขามาช่วยดูให้ กว่าจะขับรถกลับมาได้ก็ตอนเช้ามืดเลยละ

และทริปนี้ของผมก็จบลงอย่างประทับใจครับ :D
สำหรับทริปนี้ คงเป็นทริปที่มันสุดของผมเลยแหละ
ในแง่ของความชิว ไหลพลิ้วไปเรื่อย (ฮา)
จากรถทัวร์ ต่อรถท้องถ่ิน เที่ยวภูสอยดาว นั่งรถจิ๊บลุยทุ่งสแลงหลวง เขาค้อ
แล้วนั่งรถกะบะเข้ากรุงเทพฯ จบด้วยแท็กซี่กลับเข้าบ้าน :D

แม้จะตะกุกตะกักในตอนท้าย
แต่ก็เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีมาก
รู้สึกโชคดีมาก ที่ได้เจอคนดีๆ อย่างพี่อุ้ม เหม่ง พี่โก้ พี่หลิว
ทำให้ประสบการณ์ท่องเที่ยวคนเดียวครั้งนี้ของผมเต็มเติมและต่างจากครั้งที่ผ่านๆมา
แล้วผมก็พูดได้เต็มปากว่า ใครว่าคนไทยแล้งน้ำใจ
สิ่งที่ผมเจอมา มันบอกได้ชัดเจนว่า คนไทยไม่แล้งใจน้ำใจครับ
มิตรภาพของการเดินทางยังมีอยู่ทุกที่ โดยเฉพาะที่นี่ ประเทศไทย บ้านของพวกเราทุกคนครับ:D

*ฟิล์มภาพสุดท้ายของทริปนี้ :D

**ขอบคุณพี่โก้ พี่หลิวอีกครั้ง สำหรับความช่วยเหลือ น้ำใจที่มีให้ การเดินทางครั้งนี้ไม่มีพวกพี่ อย่างมากผมคงไปแค่นอนต่อที่น้ำตกชาติตระการ
คงไม่สามารถเที่ยวทุ่งสแลงหลวง และเขาค้อได้แน่ :)

***ขอบคุณพี่อุ้ม เหม่ง สำหรับเพื่อนร่วมทางที่ภูสอยดาว ไม่พวกพี่ ผมคงกินแต่ขนมปังที่เตรียมมา และก็คงเดินคนเดียว อยู่กับ iPod ของผมเหมือนทุกทีที่ผ่านมา :)

ขอบคุณครับ

จากคุณ : วัชเจียเหว่ย

เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 23:40:52