ความคิดเห็นที่ 1 เราทำงานในบริษัทต่างชาติที่มีชื่อเสียงทั้งหมด 3 แห่ง  ถ้าบอกชื่อออกไปทุกคนต้องรู้จักดีทีเดียวค่ะ  เจ้านายของเราทุกคนเป็นผู้บริหารระดับสูง  มีหลายสัญชาติ (และคือที่มาของคำว่า “คนเผือก”)  แต่ละแห่งงานหนักพอๆกัน  งานเลิกไม่เป็นเวลา  กลับบ้านหลังเที่ยงคืนเป็นประจำ  ตอนที่ยังขับรถไม่เป็น  พ่อต้องมานอนหลับรอในรถเพื่อรับเรากลับบ้าน  ผลงานของเราได้รับการยอมรับอย่างดีจากลูกค้า  เพื่อนร่วมงาน  และเจ้านาย  ไม่ได้ชงเพื่อชมตัวเองนะคะ  แต่วัดจากรางวัลที่ได้รับจากบริษัท / งานที่ประสบความสำเร็จและลูกค้าพอใจ / เพื่อนร่วมงานเลือกให้เป็นหัวหน้าโปรเจ็ค / คะแนนการทำงานอยู่ในเกณฑ์ดีถึงดีมาก ...   เราไม่เคยคิดว่าตัวเองเก่งหรือดีเลิศกว่าคนอื่นๆ  ยอมรับความคิดเห็นที่แตกต่างได้  ไม่เคยดุลูกน้องแต่ให้โอกาสพวกเค้าได้อธิบายก่อน  รับฟังและตักเตือน  เราไม่ก้าวร้าว  ไม่โกหก  ผิดก็ยอมรับและยอมขอโทษ  ไม่เคยหาเรื่องทะเลาะกับใครก่อน  ไม่ก้าวก่ายงานและหน้าที่ของคนอื่น  ไม่ชอบถูกเอาเปรียบหรือโดนรังแก  ....  เราเป็นพวก perfectionist  ชอบความสมบูรณ์แบบ  เจ้าระเบียบ  ไม่ชอบค้างงาน  ดึกแค่ไหนต้องทำให้เสร็จ  ซึ่งเราพยายามไม่เอานิสัยตรงนี้ไปปะปนกับการทำงานร่วมกับคนอื่น  สิ่งไหนยืดหยุ่นได้เราก็โอเคไม่มีปัญหา  เป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา  คุยกันด้วยเหตุผลแล้วหาจุดกึ่งกลางที่รับได้ทั้งสองฝ่าย ... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 22:58:38

ความคิดเห็นที่ 2 รอฟังอยู่นะ จากคุณ : ยิบยอง เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:09:20

ความคิดเห็นที่ 3  ให้ คุณแอมเบอร์ จากคุณ : arrthai เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:12:12

ความคิดเห็นที่ 4 รอฟังอย่างตั้งใจค่ะ สู้ สู้ จากคุณ : fox-uk เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:17:01

ความคิดเห็นที่ 5 รอฟังครับ ^^ จากคุณ : ซุปแห้ง & แกงจืด เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:19:00

ความคิดเห็นที่ 6 จากคุณ : กระต่าย ใน เงาจันทร์ (coopers2006) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:19:12

ความคิดเห็นที่ 7 บริษัทสุดท้ายใหญ่กว่า 2 แห่งแรกมากมาย  ตำแหน่งของเราสูงขึ้นกว่าเดิม  ซึ่งเป็นธรรมดาที่หน้าที่รับผิดชอบก็ต้องมากตามไปด้วย  นายเราเป็นชาวต่างชาติซึ่งจะเปลี่ยนทุกๆ 3 - 4 ปี  เรารักงานที่เราทำมากถึงได้ทุ่มเททำงานหนักมานานเกือบ 10 ปี  ไม่คิดว่าตัวเองจะอยู่ที่นี่ได้นานขนาดนี้เหมือนกัน  มีบริษัทใหญ่ๆมาเสนองานที่เงินเดือนสูงกว่าอยู่บ่อยๆ  แห่งนึงตื้อนานถึง 4 ปีแต่เราก็ไม่เปลี่ยนใจ  ผลงานของเราเป็นที่ยอมรับและได้รับความไว้วางใจให้ทำงานในโครงการใหญ่ๆมากมาย  เราทุ่มเทให้กับงานจนป่วยด้วยโรคอันตรายหลายโรคอย่างที่เพื่อนๆรู้กันแล้ว เช่นโรคหลอดเลือดหัวใจ  ผ่าตัดทำ balloon ไปแล้ว / ต่อมธัยรอยด์เป็นพิษซึ่งมีอาการข้างเคียงเยอะมาก / ไตอักเสบ เป็นต้น   ส่วนใหญ่โรคที่เป็นจะถูกค้นพบโดยบังเอิญ  เราไม่เคยสังเกตว่าตัวเองออกอาการแล้ว  เช่น ต่อมธัยรอยด์เป็นพิษ ... หัวใจเราเริ่มเต้นรัวเป็นกลองตั้งแต่ปี 2546 วัดได้ 133/นาที  หมอเตือนเป็นครั้งแรกว่าระวังหัวใจวาย ... แต่เราก็ไม่ได้สนใจ  ทั้งที่มีอาการข้างเคียงเกิดตามมามากมาย เช่น ขี้ตกใจ / นอนไม่หลับ / เกิดอาการไฮเปอร์ อยู่นิ่งไม่ได้ สามารถทำงานได้ 48 ชั่วโมงได้โดยไม่ง่วง และสุดท้ายคือมือสั่น เมื่อเราป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่และไปหาหมอ  วันนั้นหัวใจเต้น 110/นาที  หมอเวรรอบดึกแปลกใจและเปิดดูประวัติเก่าๆ  ซักถามอาการต่างๆเพิ่มเติม  จนได้ข้อสรุปว่าน่าจะเป็นต่อมธัยรอยด์เป็นพิษ  เราจึงโดนเจาะเลือดไปตรวจ  ...  ผลออกมาว่าค่าเป็นพิษสูงทะลุเป้า  ค่าปกติอยู่ที่ 2 - 4  ของเราพุ่งไปที่ 7.8  เลยมีหมอเจ้าของไข้ 2 คน รักษาไข้หวัดใหญ่ 1 คน และรักษาธัยรอยด์อีก 1 คน   เคสของเราแปลกว่าคนอื่นตรงที่ต่อมธัยรอยด์ไม่โต  หลังจากคุยกับคุณหมอ  สรุปเบื้องต้นว่าน่าจะเกิดจากความเครียดจนทำให้ต่อมธัยรอยด์สร้างฮอร์โมนออกมามากว่าปกติเป็นผลทำให้ร่างกายมีการเผาผลาญมากเกินไป  คุณหมอเลยให้เราทานยาเพื่อควบคุมระดับฮอร์โมน  ปรากฎว่าเราแพ้ยาตัวแรกอย่างแรงคือ Tapazol  เป็นผื่นขึ้นเต็มตัวเหมือนที่เห็นในรูป   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:22:09

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารอฟังนะคะ  ปลื้มใจจริงๆเลย ................................................................................................. ปี 2550 เป็นปีนรกของเราเพราะโรคต่างๆที่ว่าพร้อมใจกันออกอาการ  เราไม่รู้ตัวมาก่อนเลยซักนิดว่าตัวเองป่วยหนักแค่ไหน  นายคนใหม่มาเริ่มงานช่วงไตรมาสสุดท้าย  ทำงานกันได้ไม่กี่วันก็เรียกเราไปต่อว่าว่าเรามาทำงานสายหลายครั้ง  แล้วเค้าก็ให้เราเลือกว่าจะอยู่ทำงานกับเค้าต่อไป  ...  หรือจะออกแบบได้เงินชดเชย  เรางง  แค่มาสายเนี่ยนะถึงกับต้องยื่นข้อเสนอแบบนี้ให้เราด้วย  ซึ่งทุกครั้งที่เราสาย  เราจะ sms แจ้งเหตุผลให้เค้าและทีมทราบล่วงหน้า  ทำอย่างนี้มาตลอด 10 ปีที่ทำงานในบริษัทนี้  ไม่เคยถูกเรียกไปตักเตือนด้วยวาจาหรือได้รับจดหมายเตือนเป็นลายลักษณ์อักษรเลยซักครั้ง  เราจึงไม่รู้ว่านายใหม่ไม่พอใจ  ตอนที่ถูกยื่นข้อเสนอนั้นเองที่เรามองเกมออกว่ามีการพยายามกำจัดเราออกไปให้พ้นทาง (ของใครก็ไม่รู้)  เรายืนยันว่าเราจะอยู่ทำงานต่อไป  และถามเค้าว่าอยากให้ทำอะไรก็บอกมา  เราจะได้ทำให้ถูกใจเค้า  ...  เค้าไม่บอกแล้วก็บ่นเรื่องโน้นเรื่องนี้  จากนั้นก็วกกลับมาถามเราซ้ำๆว่าจะอยู่หรือออก  เราตอบยืนยันทุกครั้งว่าอยู่ต่อ  แต่กระนั้นก็หยุดความเพี้ยนของเค้าไม่ได้  ถามจนเรารำคาญ  สุดท้ายเค้าก็ทำให้เราเปลี่ยนคำตอบไม่ได้  ...  การสนทนาครั้งนั้นทำให้เราโมโหมากนะคะ  แต่พยายามเก็บอารมณ์  และตอบโต้กับเค้าด้วยเหตุผลซึ่งดูเหมือนไม่มีประโยชน์  เราผิดหวังมากที่เค้าทำตัวไม่น่านับถือเลย  เพิ่งเจอกันแท้ๆ  ยังไม่รู้จักกันและกันดีพอเลยด้วยซ้ำ ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเค้าก็เลยแย่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  แต่ถึงจะมีปัญหากัน ... เราแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกค่ะ  ยังทำงานให้เค้าเต็มที่  พูดคุยและปรึกษางานกับเค้าตามปกติ  ไม่เคยหน้าหงิกใส่เค้า  ไม่เคยพูดจาก้าวร้าวหรือหยาบคายเลยซักนิด  ที่สำคัญคืองานเราไม่เคยเสีย  ทุกอย่างเสร็จก่อน/ตามเวลาและไม่ผิดพลาดเลย  ถึงอย่างนั้นเราก็รู้ตัวแล้วว่าอนาคตมีแต่จะรุ่งริ่ง  จึงเริ่มปรึกษาทนายเพื่อขอคำแนะนำในการทำงานต่อไปอย่างมีประสิทธิภาพ  และป้องกันตัวเองให้ปลอดภัยจากการปฏิบัติไม่เป็นธรรมที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:26:04

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาฟังและเป็นกำลังใจครับ จากคุณ : tataweb เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:34:01

ความคิดเห็นที่ 10 รอคุณแอมเบอร์ค่ะ จากคุณ : เฟื่องหญิง เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:37:57

ความคิดเห็นที่ 11 โรคหลอดเลือดหัวใจตีบนี่ก็พบโดยบังเอิญเหมือนกัน  พบก่อนธัยรอยด์เกือบ 1 ปีแน่ะ  ตอนนั้นเราเข้าโรงหมอเพราะอาหารเป็นพิษ  เจาะให้น้ำเกลือที่หลังมือข้างขวา  ดังนั้นเวลาพยาบาลมาตรวจความดันก็จะมาวัดที่แขนข้างซ้าย  ทุกคนบ่นเหมือนกันหมดว่าชีพจรเบามากจนแทบไม่ได้ยิน  รายงานหมอแต่หมอไม่สนใจเพราะเวลาท่านมาตรวจเรา  ประตูห้องอยู่ด้านขวามือ  เปิดมาก็เดินตรงดิ่งมาที่เตียงและจะวัดความดันที่แขนขวาทุกครั้ง  ไม่สนว่าเราให้น้ำเกลืออยู่ข้างนั้น  ท่านจึงแย้งว่าชีพจรก็เต้นดังดีนี่ ... จนวันสุดท้ายที่ได้เวลาเรากลับบ้าน  หมอมาเยี่ยมแต่เช้าตรู่  เรายังไม่ตื่นและแขนขวาซุกอยู่ในผ้าห่ม  แขนซ้ายอยู่ข้างนอก  ท่านจึงเดินอ้อมไปทางซ้ายและวัดความดันข้างนั้น  ...  เป็นเรื่องเลยค่ะ  ท่านปลุกให้เราลุกขึ้นนั่งและเอาเครื่องมาวัดความดันทั้งสองข้าง  ข้างละ 7 ครั้ง  ข้างซ้ายขึ้น error 3 ใน 4 ครั้ง  ท่านบอกเราว่าสงสัยหลอดเลือดหัวใจตีบ  ส่งเราขึ้นไปศูนย์โรคหัวใจ  ตรวจซ้ำอีกครั้ง  ผลออกมายืนยันว่าความดันเลือดที่แขนซ้ายต่ำกว่าแขนขวาและข้อเท้าทั้งสองข้าง ...  มีปัญหาแน่ๆ คุณหมอหัวใจมาพบ  ท่านบอกว่าอาการยังไม่มากนักเพราะแขนซ้ายยังมีเลือดฝาดให้เห็น  และก็ถามว่าเวลายกของเนี่ย  แขนซ้ายจะเมื่อยเร็วกว่าแขนขวารึเปล่า  เราพยักหน้า  ท่านให้เราคอยสังเกตอาการตัวเองว่าชาตามแขนมากขึ้นรึเปล่า  ถ้ารู้สึกว่าปลายนิ้วมีอาการซ่าๆหรือชา  ให้รีบกลับมาหาทันที เรารู้สึกว่าอาการแย่ลงก็ช่วงที่นายใหม่มาพอดี  ไปตรวจซ้ำก็พบว่าความดันเลือดต่ำลงกว่าเดิม  คุณหมอเลยนัดทำ MRI และถ้าเจอเส้นเลือดที่มีปัญหาก็จะผ่าตัดทำ balloon เลย  เรากะว่านายบินไปต่างประเทศ 2 อาทิตย์ก็จะไปขึ้นเขียงตอนนั้น  แต่ปรากฎว่าเราโดนยื่นข้อเสนอในคห.ที่ 8 ซะก่อน  หมดกำลังไปตรวจเลยค่ะ  พอคุณหมอทราบเรื่องท่านก็ไม่แนะนำให้ผ่าตัดในระหว่างที่เราไม่สบายใจ  เดี๋ยวจะไม่ยอมฟื้นเอาละยุ่งเลย จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:53:54

ความคิดเห็นที่ 12 ...ตามมาให้กำลังใจพี่แอมเบอร์ด้วยคนนะคะ อิอิ พี่แอมเบอร์เก่งแล้วก็อดทนมากเลยค่ะ ^-^ จากคุณ : ปลายฟ้าที่ภูตะวัน เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:58:24

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาให้กำลังใจคุณแอมเบอร์ด้วยจ้า ขอให้มีกำลังใจที่เข้มแข็ง แล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีงับ จากคุณ : July 15th เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:58:34

ความคิดเห็นที่ 14 เราไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้เราไม่มีคิวไปไหน จะมาตามต่อ แต่เช้าเลย...ถ้าเป็นไปได้ อย่านอนดึกนักนะคะ เป็นห่วงอ่ะ...เทคแคร์เหมือนเดิมน๊า :) จากคุณ : fox-uk เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:58:48

ความคิดเห็นที่ 15 ถึงเราจะเข้า-ออกโรงหมอเป็นว่าเล่น  แต่ก็จัดหาคนมาทำงานแทน (ซึ่งหน้าที่นี้ควรเป็นของฝ่ายบุคคล) และเปิดมือถือตลอดเวลา  เอา laptop ไปโรงหมอด้วย  สามารถทำงานและเช็คอีเมล์จากเตียงคนไข้ได้เลย  เวลาหยุดไปหาหมอแต่ละครั้งก็ต้องดูวันที่นายไม่อยู่เพื่อไม่ให้เสียงาน  จะผ่าตัดทำ balloon หัวใจเรายังผลัดหมอไปเรื่อยๆเลยค่ะ  รอจนกระทั่งนายกลับประเทศช่วง x-mas นานเป็นอาทิตย์  เราถึงได้ยอมขึ้นเตียงผ่าตัด  คิดดูละกันว่าเรารับผิดชอบงานแค่ไหน กว่าจะได้ฤกษ์ไปเข้าอุโมงค์ MRI ก็สิ้นปีพอดี  เป็นการตรวจที่เหนื่อยมากๆเพราะในระหว่างการ scan ต้องกลั้นหายใจ 15 - 30 วินาที  ห้ามกระดุกกระดิกเพราะไม่งั้นเส้นเลือดจะมีการเคลื่อนไหว  ทำให้การอ่านผลผิดพลาดได้  มีคนช่วยบีบจมูกเราไว้ไม่ให้หายใจ  ใช้เวลา scan 2 ชั่วโมง  ออกมาจากห้องเราร้องไห้เลยค่ะ  ปกติจะไม่ใจเสาะแบบนี้  แต่วันนั้นไม่ไหวจริงๆ ภาพนี้ถ่ายระหว่างรอเข้าอุโมงค์  พยาบาลเตรียมสายยางไว้ใสสารเรืองแสงอะไรซักอย่าง จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:02:18

ความคิดเห็นที่ 16 มาเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ เราทราบดีค่ะพ่อเราก็เป็นแบบคุณ ไม่ยอมหาหมอ ไม่ยอมผ่าตัดเพราะกลัวที่จะต้องลาหยุดกับเจ้านาย งานสำคัญมาก ต้องเปิดมือถือตลอด ปัจจุบันเป็นซีสก็ยังไม่ยอมผ่าจนกว่าจะมีวันหยุดยาว ซึ่งก็คือ golden week ปีหน้า ทำงานกับชาวต่างชาติเป็นอย่างงี้กันทุกคนเลยหรอ จากคุณ : fafi เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:14:55

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นกำลังใจให้ คุณแอมเบอร์ นะครับ ^______^  สู้ๆครับ จากคุณ : กัปตันลูกชุบ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:16:01

ความคิดเห็นที่ 18 ตามอ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : scuba734 เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:18:19

ความคิดเห็นที่ 19  คุณ fafi : เราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ  แต่จากประสบการณ์ที่เจอ  คนเรามักให้ความสำคัญกับอย่างอื่น/คนอื่นมากกว่าตัวเองหรือคนใกล้ตัวเสมอ  ไม่อยากคุณพ่อของคุณอาการหนักจนรักษาไม่ได้นะคะ  เล่าเรื่องของเราให้ท่านฟังก็ได้ค่ะ  เผื่อท่านจะยอมไปหาหมอ ................................................................................................. ผลออกมา confirm ว่าเส้นเลือดหัวใจที่ไปเลี้ยงแขนซ้ายตีบตรงหัวไหล่ 1 เส้น ยาวประมาณ 4 มม. หมอนัดทำ balloon วันรุ่งขึ้นเวลา 6 โมงเช้า  ได้นั่งรถหวอจากโรงหมอเอกชนที่เราอยู่เพื่อไปผ่าตัดที่โรงหมอของรัฐฯเพราะต้องไปใช้เครื่องมือแพทย์ที่นั่น  ขอหมอหลับไปเลยแต่หมอไม่อนุญาต  การผ่าตัดแบบนี้ต้องให้คนไข้รู้สึกตัวตลอดเวลา เพราะต้องคอยถามอาการว่าอึดอัดมั้ย  หายใจสะดวกรึเปล่า ก็จะฉีดยาชาเฉพาะที่แล้วสอดลวดเข้าไปขยายเส้นเลือดที่ตีบ    เป็นครั้งแรกที่กลัวมาก  เข้าห้องผ่าตัดหลายครั้งแล้วแต่ไม่เคยกลัวเท่าครั้งนั้น ตอนที่พยาบาลมาเตรียมตัวให้เราก็ไม่ชอบบรรยากาศแล้ว  แอร์ก็เย็น  ได้กลิ่นแอลกอฮอลล์  จอทีวีเพียบเลย  งานนี้ใช้คุณหมอมือผ่า 2 คน  คนแรกเป็นของรัฐฯ  อีกคนคือคุณหมอประจำตัวเรา  มีการอธิบายให้ฟังว่าจะเจาะรูที่ข้อมือซ้ายก่อนเพราะอยู่ใกล้จุดที่เป็นปัญหา จะทำให้การผ่าตัดใช้เวลาน้อยลง  แต่เนื่องจากเส้นเลือดบริเวณนี้เส้นเล็ก  การใส่ลวดอาจทะลวงไปไม่ถึงก็ได้  ถ้าเป็นแบบนั้นหมอก็จะเจาะรูที่ต้นขาขวาเพิ่มอีกที่แล้วสอดลวดไปตามเส้นเลือดใหญ่  ขนาดของเส้นลวดที่กะไว้คือ 6 มม.  แต่ต้องดูอีกทีว่าเส้นเลือดที่เป็นปัญหาต้องใช้ลวดเล็กหรือใหญ่กว่านี้รึเปล่า . . . บอกหมอว่าพอเถอะ  จะทำอะไรก็ทำ  อย่าอธิบายเลย  ไม่อยากฟังแล้ว  ไม่หลับก็ได้  ขอฉีดยาให้สลึมสลือได้มั้ย  ไม่งั้นจะอาละวาดให้ผ่าตัดไม่ได้เลย  หมอหัวเราะแล้วก็ฉีดแวเลี่ยมให้สมอยาก  แต่กระนั้นก็ยังมีสติพอที่จะได้ยินเสียงหมอพูดว่า "เส้นเลือดที่หัวไหล่ซ้ายไม่ได้ตีบอย่างที่เห็นในฟิล์ม scan นี่หว่า  มันตันไปเลยต่างหาก ขอออกไปบอกคุณแม่คนไข้ก่อนนะ"  เราได้ยินแค่นั้นแล้วก็ง่อยไปเลยค่ะ หมอออกไปบอกแม่ข้างนอกว่าฉีดสีทึบแสงเข้าไปหาจุดที่ตีบอีกทีพบว่าสีที่ฉีดขาดหายไปเป็นความยาวประมาณ 1.5 ซม. อันตรายสุดๆ  เพราะเท่ากับว่าเลือดไม่ไปเลี้ยงแขนเลย โชคดีมากที่แขนน้อง (หมอเป็นลูกศิษย์แม่) ไม่เป็นสีเขียวคล้ำและยังใช้การได้อยู่  ถ้าพบช้ากว่านี้มีสิทธิ์แขนเน่าและต้องตัดแขนทิ้ง  แม่ฟังแล้วจะเป็นลม  ที่เห็นในฟิล์ม scan ว่าตีบเนื่องจากมีเส้นเลือดอีกเส้นมาซ้อนทับทำให้รังสีแพทย์อ่านผลผิดไป  เสียค่า scan ไป 30,000 กว่าบาทเพื่ออะไรเนี่ย จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:23:00

ความคิดเห็นที่ 20 มานั่งเป็นเพื่อนหนูนัทค่ะ สู้ ๆ       จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:27:14

ความคิดเห็นที่ 21   เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : วังน้ำวน เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:43:35 A:125.27.106.159 X: TicketID:177391

ความคิดเห็นที่ 22  ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ  ทุกคนดีกับเรามากๆเลย  ซึ้งใจจังค่ะ ................................................................................................. จากที่ต้องใช้เวลาผ่าตัดแค่ 1 - 2 ชั่วโมงกลายเป็นเกือบ 4 ชั่วโมง  คิดถึงใจแม่ที่รออยู่หน้าห้องผ่าตัดแล้วสงสารท่านมากๆ  คงกังวลใจน่าดูเลย  . . . แม่เล่าให้ฟังทีหลังว่าคุณหมอออกมารายงานแม่เป็นระยะๆว่าสอดลวดที่ข้อมือเข้าไปได้แค่นิดเดียวแล้วไปต่อไปไม่ได้  ต้องสอดที่เส้นเลือดใหญ่ตรงขาขวาแทน  สอดทะแยงจากขาขวาไปที่หัวไหล่ซ้าย  มีเส้นเลือดฉีกเล็กน้อยตอนสอดขึ้นไป  ต้องหยุดการผ่าตัดไป 20 นาทีเพื่อดูว่าเลือดตกในเยอะมั้ย  พอเห็นว่าไม่มีอะไรก็สอดต่อ  หมอยังล้อด้วยว่าตัวเล็กแต่ร้องไห้เก่งจัง  ตั้งแต่ฉีดยาชาที่ข้อมือก็ร้องไม่หยุดเลย  พยาบาลชมว่าอดทนเก่งจริงๆ  ถึงจะร้องไห้แบบมาราธอนแต่ก็ใจสู้   มีอาละวาดเล็กน้อยประมาณว่า "บอกว่าอีกแป๊บเดียว  ทำไมนานนักล่ะ  เจ็บนะ  มานอนแทนเอามั้ยจะไปผ่าตัดให้เอง"  หมอกับพยาบาลฮากันทั้งห้อง  เถียงได้แบบนี้แสดงว่ารอดแน่ๆ ตอนผ่าตัดเสร็จแล้วหมอเรียกแม่เข้าไปดูเราในห้องผ่าตัด  แม่บอกว่าเห็นท่อเสียบอยู่ที่ขา  เลือดเต็มเลย  เรายังร้องไห้กระซิกๆ  แม่เข้าไปหอมแก้มบอกว่าเสร็จแล้วลูก  อดทนอีกนิดนะคะ  หมอชี้ให้ดูที่จอทีวีว่านี่คือตอนที่เส้นอุดตัน (แม่บอกว่ามันขาดตอนเป็นสีดำไปเลยจริงๆ)  และนี่คือที่หมอสอดลวดเข้าไปดันให้เส้นเลือดมันขยายแล้ว (เส้นเลือดกลับมาต่อกันเป็นเส้นเดียวแล้ว  amazing ริงโก้  เส้นเลือดเล็กนิดเดียวยังถ่างออกจากกันได้เลย)  หมอยังให้ vcd การผ่าตัดมาแผ่นนึงด้วย  แม่อยากดูแต่ไม่มีใครกล้าดูเป็นเพื่อน เลยเก็บไว้ก่อนดีกว่า  จนป่านนี้ก็ยังไม่ได้เปิดดูเลยค่ะ   ผ่าตัดเสร็จแล้วก็ย้ายเรากลับไปที่โรงหมอเอกชน  ได้นั่งรถหวออีกรอบ  ต้องไปอยู่ที่ห้องพักฟื้นอีกเกือบ 10 ชั่วโมงเพื่อดูอาการข้างเคียง  เราหมดแรงไปแล้วตอนนั้น  แม่ตามมาดูแล้วเล่าให้ฟังว่าเราหลับคอพับคออ่อน  เห็นสายระโยงระยางเต็มไปหมด  มีเครื่องวัดคลื่นหัวใจแบบในหนังด้วย  พยาบาลจับเรามัดแขนกับขาติดไว้กับเตียง  มีถุงทราย 5 กก.ผูกทับที่ข้อมือซ้ายและที่ต้นขาขวา  พยาบาลอธิบายว่าหมอเจาะรูที่ข้อมือกับต้นขาเพื่อสอดลวดเข้าไป  กลัวคนไข้ขยับตัวตอนเผลอแล้วเส้นเลือดใหญ่ที่เจาะไว้อาจฉีก  ต้องระวังไม่ให้เลือดไหลเพราะหมอฉีดยาไม่ให้เลือดคนไข้แข็งตัว . . จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:44:51

ความคิดเห็นที่ 23 นี่คือภาพรอยที่เจาะตรงข้อมือ ... มีเรื่องตลกมากๆที่อยากเล่าให้ฟัง  ก่อนเข้าห้องผ่าตัด  พยาบาลจะมาล้างสีเล็บที่มือเราเพราะหมอจะดูสีเนื้อที่เล็บว่าซีดหรือคล้ำในระหว่างการผ่าตัด  เราบอกหมอว่าไม่ล้างได้มั้ยคะ  ทำเล็บมาแพงเสียดายตังค์  หมอหัวเราะก๊ากแต่ก็ยอมให้ค่ะ   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:56:07

ความคิดเห็นที่ 24 เอาใจช่วยน้า จากคุณ : ColaGirl เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:57:52

ความคิดเห็นที่ 25 มาเป็นกำลังใจให้คุณ แอมเบอร์ อีกคนค่ะ.. ตัวเราเงก็เป็นธัยรอยด์เป็นพิษประเภทไฮเปอร์เหมือนกันค่ะ เป็นเอาหนักเหมือนกัน ถึงขนาดว่าหัวใจเต้นเร็ว 145 ครั้ง/นาทีเลยก็มี รักษามาแล้วปีครึ่ง แต่ครึ่งปีแรกก็เสียเวลาไปกับการแพ้ยาอย่างคุณแอมเบอร์เลยค่ะ แต่พอคุณหมอเริ่มจับทางถูกจึงเปลี่ยนยาให้เป็น เมทไทมาโซน (ไม่รู้ถูกป่าว..) แต่ก็ยังไม่วายที่ช่วงไหนหากเครียดและพักผ่อนน้อยเมื่อไหร่ มันก็จะเป็นขึ้นมาทันที เคยเป็นถึงขนาดว่า ตื่นเช้ามาก้าวลงจากเตียวจะเข้าห้องน้ำ แต่ก็เดินได้แค่ 2-3 ก้าว จากนั้นก็ทรุดลงไปเลย เพราะขาสั่นมาก ขาสั่นจนควบคุมไม่ได้ นั่งลงกับพื้นมองมือมองขาตัวเองที่สั่นรัวทั้งที่ไมได้ทำอะไร พยายามคลานกลับมาที่เตียงเพื่อหยิบโทรศัพท์โทรหาแฟน แต่ก็พูดไม่ค่อยได้เพราะปากสั่นด้วย...สุดท้ายพอแฟนจับความได้ก็โทรตามแม่บ้านมาช่วยดู และแฟนก็ขับรถพาไป รพ. ตอนไปถึง รพ. ชีพจรเต้นไปแตะ 150 ครั้ง/นาที ใน 3 ครั้งจากการวัด 5 ครั้ง คุณหมอรีบฉีดยานอนหลับ และเจาะเครื่องวัดการเต้นของหัวใจเข้าไปตามข้อทันที..  คุณหมอแจ้งว่า..การเต้นของหัวใจขนาดนี้ 80% จะหัวใจวาย..แต่เพราะเราอายุยังน้อย และมาถึงมือหมอค่อนข้างเร็ว หลังจากวันนั้น 2 วันเมื่ออาการเริ่มดีขึ้น คุณหมอทำ Echo หัวใจให้ และพอว่าลิ้นหัวใจช่องล่างขวาเริ่มมีอาการปิดไม่ค่อยสนิท ซึ่งตอนนั้นคุณหมอก็ชี้ที่หน้าจอให้เราเห็นด้วย  แปลกดีเห็นหัวใจตัวเองเต้นอยู่ในจอ คุณหมอบอกว่าสัญญาณอย่างนี้ไม่สู้ดีนัก แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่ต้องทานยาและรักษาลิ้นหัวใจอย่างจริงจัง แต่ให้ระวังและสังเกตอาการของตัวเองให้มาก ๆ ความทุกข์ของเราเทียบกับของคุณแอมเบอร์ไม่ได้เลย แต่อยากเอามาแชร์ให้ฟังค่ะ ชีวิตเราต้องสู้นะคะ เรื่องแค่นี้มันมาอยู่กับเราแล้วเราต้องอยู่กับมันให้ได้... จากคุณ : ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:59:11

ความคิดเห็นที่ 26 คุณแอมเบอร์เข้มแข็งมากๆเลยครับ สุดยอดๆ จากคุณ : tataweb เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:59:54

ความคิดเห็นที่ 27             ชวนพี่ ๆ น้อง ๆ   โ ห ว ต   กระทู้นี้ค่ะ   เพื่อเป็นกำลังใจให้สาวน้อยแอมเบอร์และครอบครัว สู้ ๆ ค่ะ   จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 01:00:43

ความคิดเห็นที่ 28 อ้อ..ลืมบอกไปค่ะว่า คุณหมอแจ้งว่าสาเหตุที่ลิ้นหัวใจเริ่มมีปัญหา ส่วนหนึ่งมาจากที่หัวใจเต้นเร็วเกินไป และเป็นเวลานานมาแล้วหลายปีกว่าจะได้รับการรักษา (แบบว่า เพิ่งมารู้ตัวเหมือนกันอ่ะค่ะ.. -_-") ทุกวันนี้เราเลยพยายามไม่เครียด พักผ่อนเยอะ ๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะบ้างาน.....แหะ ๆ จากคุณ : ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 01:04:27

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้คุณ ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ ..ด้วยอีกคนนะคะ สู้ ๆ ค่ะ     จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 01:09:18

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณค่ะ คุณแม่ซากานะ ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสิร์ฐจริง ๆ ค่ะ เมื่อเป็นแล้วก็ไม่รู้จะไปสาวสาเหตุทำไม  แต่เราต้องรู้วิธีที่จะอยู่กับมันให้ได้..ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน... หาความสุขให้ตัวเอง อะไรทำแล้วมีความสุขทำเลยค่ะ..อย่างเช่น.. เที่ยว...เที่ยว...เที่ยว....อิอิ ** โหวตกระทู้นี้ตั้งแต่เข้ามาอ่าน คห. แรกแล้วค่า....อิอิ  มาค่ะ ช่วยกันโหวต** แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 52 01:13:54 จากคุณ : ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 01:13:24

ความคิดเห็นที่ 31 ยังตามอ่านเป็นเพื่อนอยู่น่ะครับ .. เป็นกำลังใจให้คุณแอมเบอร์แล้วก็ทุกท่านที่มีปัญหาด้านสุขภาพ สู้ๆ ครับ ... จากคุณ : the Sixth Floor เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 01:15:19

ความคิดเห็นที่ 32  ColaGirl : ดีใจที่เห็นปุ๊กมาทักทายนะคะ  ไม่ได้คุยกันนานเลย  สบายดีนะ  คุณไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ : อาการของคุณหนักกว่าเราเยอะเลยค่ะ  ของเราแค่มือสั่นเท่านั้น  แต่ก็ยังไม่รู้ตัวเพราะตัวเองความดันต่ำ  จึงคิดว่าน้ำตาลในเลือดตก  กินของหวานมันก็หายไป  ที่ไหนได้  อาการสุดท้ายแล้วนะนั่น  ยาที่เราแพ้ชื่อว่า Tapazol  คนส่วนใหญ่จะแพ้ยาตัวนี้  ยาที่เราทานอยู่คือ PTU และมียาอีกตัวสำหรับลดอาการเต้นของหัวใจ  ตอนที่รักษาใหม่ๆ  หมอให้ทานยามากไปนิด  หัวใจเต้นลดลงจากมากกว่า 110/นาที  เหลือแค่ 60/นาทีเองค่ะ  หมอรีบลดขนาดยาแทบไม่ทันเพราะอัตราเต้นมันลดลงมากเกินไป ...  ขอให้คุณสุขภาพดีขึ้นเร็วๆนะคะ   การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆค่ะ  ชีวิตนี้สั้นนัก  ทำดีกับคนใกล้ตัวให้มากๆก่อนที่จะไม่โอกาสแก้ตัวนะคะ  คุณ tataweb : ตั้งแต่ป่วยและเจอปัญหาในที่ทำงาน  เราเข้มแข็งขึ้นเยอะเพราะได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง  โดยเฉพาะตนเป็นที่พึ่งแห่งตน  ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด  ในเมื่อรักษาให้หายขาดไม่ได้ก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับโรคนั้นอย่างมีสติและมีความสุขกับทุกๆวันกับคนที่เรารัก    คุณแม่ซากานะ : ไม่ต้องโหวตก็ได้มั้งคะ  แค่มาให้กำลังใจก็พอแล้วค่ะ ................................................................................................. อยู่โรงหมอจนใกล้ถึงปีใหม่  แม่ขออนุญาตหมอพาเราออกไปพักผ่อนในไร่ไวน์ที่วังน้ำเขียว  ไม่อยากให้ลูกฉลองปีใหม่ในโรง’บาล  ปีก่อนก็ฉลองวันเกิดกับหมอกับพยาบาลไปหนนึงแล้ว  คุณหมออนุญาต  แค่ห้ามไม่ให้เป็นแผลจนเลือดออกเพราะตอนนี้เลือดไม่แข็งตัว  หมอให้ยาละลายลิ่มเลือดอยู่  เลือดก็เลยเหลว  เวลาเดินเหินแล้วไปกระแทกโต๊ะเก้าอี้เนื้อตัวจะเขียวเป็นจ้ำๆง่ายมาก  ห้ามไปทำฟัน  ภายใน 3 เดือนนับจากผ่าตัดต้องระวังไม่ให้เป็นแผลเลือดออก จะทำอะไรต้องแจ้งหมอทุกอย่าง  ต้องกินยาแอสไพรินไปตลอดชีวิตเพื่อป้องกันไม่ให้เลือดเกิดการอุดตันอีก ก็เลยได้ไปสูดโอโซนฉลองปีใหม่ที่ไร่ไวน์  อากาศหนาวมากกกกก   ชอบที่สุดเลย   ก็กินๆนอนๆและอ่านหนังสือ  เดินได้ค่ะเพราะแผลเล็กนิดเดียว  มีเสียวแปล็บๆบ้างนิดหน่อยแต่หมอบอกว่าเดี๋ยวก็หายไปเอง เราไปพักที่ Village Farm & Winery Resort  ได้เวลาพาไปเที่ยวแล้วค่ะ   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 01:27:19

ความคิดเห็นที่ 33 ตอนนี้เราก็ยังทานยาอยู่ค่ะ และมีการให้เลือดและถ่ายเลือดทุก 2 เดือน เพราะเลือดเป็นพิษและโดนทำลายจนผลิตมาสู้ร่วมกับยาไม่ทัน เป็นเพราะเราไม่เคยสังเกตตัวเองว่ามีอาการผิดปกติอะไรบ้าง (อันนี้เป็นอุทาหรณ์ให้กับทุกคนเลยค่ะ) คุณหมอบอกว่า คาดว่าคงเป็นมานานอาจจะถึง 4-5 ปีแล้วก่อนที่เราจะตรวจพบ...!!! ทุกวันนี้ถ้านั่งทำงานปกติหรือเล่นเน็ตธรรมดาชีพจรเราก็ยังเต้นอยู่ที่ประมาณ 110-120 ครั้ง/นาที เว้นแต่ตอนไม่สบายใด ๆ ก็แล้วแต่ ปวดท้อง ท้องเสีย ปวดหัว มันจะพุ่งไปถึง 130-140 ครั้ง/นาทีตลอด เราต้องซื้อเครื่องวัดความดันและชีพจรมาไว้ที่บ้าน เพื่อบันทึกเอาไว้ว่าช่วงที่มีอาการมันพุ่งไปเท่าไหร่ มันบันทึกได้ 10 ครั้งล่าสุด แล้วก็เลยเอาเจ้าเครื่องนี้ไปหาหมอด้วย พอเล่าให้ใครฟังก็จะคิดว่าเราต้องทุกข์ทรมาน..ไม่เลยค่ะ เรามีความสุขดี เพราะเลือกที่จะไม่ทุกข์ไปตามมัน เราไปเที่ยวทั่วเลยค่ะ การได้เที่ยวได้พักผ่อน ได้อยู่ในที่ที่อากาศดี ๆ นี่เป็นเหมือนยารักษาโรคอย่างหนึ่งเลยนะคะ.. รอค่ะ...รอชมรีวิว และเป็นกำลังใจให้คุณแอมเบอร์เต็มเปี่ยมเลยค่ะ จากคุณ : ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 01:41:39

ความคิดเห็นที่ 34  คุณไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ : ต้องขอชมว่าคุณเก่งและอดทนมากเหมือนกัน  เราเคยเลือดเป็นพิษและต้องถ่ายเลือดสมัยอยู่มัธยม  ใกล้ entrance แล้วด้วย  แต่ก็รอดมาได้ ... ใครๆก็คิดว่าเราจิตตกเพราะป่วยเยอะ  แต่เรามีความสุขดีค่ะ  ทุกข์ไปก็เท่านั้น  คนที่ชอบว่าคนอื่นนี่เราอยากให้มาเจอกับตัวเองจิงจิ๊ง  อยากรู้ว่าพวกเค้าจะ deal กับปัญหาได้เหมือนเราสองคนรึเปล่า เป็นกำลังใจให้คุณเช่นกันค่ะ ................................................................................................. ไร่องุ่นอยู่หน้าบ้าน จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 02:15:27

ความคิดเห็นที่ 35 ดอกไม้สวยๆหน้าบ้านพักเหมือนกันค่ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 02:16:29

ความคิดเห็นที่ 36 นี่ก็ด้วย จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 02:17:16

ความคิดเห็นที่ 37 วิวเนินเขายามเช้า **  ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ  ตอนบ่ายจะมาโพสต่อค่ะ  ** จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 02:19:08

ความคิดเห็นที่ 38 ดอกไม้สวยมาก ๆ เลยค่ะ.. แต่ว่าวันนี้คงต้องหนีนอนก่อน พรุ่งนี้จะมาชมต่อค่า คุณแอมเบอร์เองก็ต้องพักผ่อนเยอะ ๆ ด้วยนะคะ จากคุณ : ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 02:21:56

ความคิดเห็นที่ 39 เป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนนะครับ เข้าใจอาการของคนที่เป็นไธรอยด์เป็นพิษมากๆ เพราะคุณแม่ผมก็เป็น ปัจจุบันก็ยังพาท่านเข้าออกโรงพยาบาลติดตามและรักษาอาการอยู่เกือบทุกเดือนครับ เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน สู้สู้ และจะตามไปเที่ยวต่อนะครับ จากคุณ : tataweb เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 02:40:07

ความคิดเห็นที่ 40 ขอเป็นกำลังใจให้ คุณ แอมเบอร์, คุณ ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ และ คุณแม่ ของ คุณ tataweb หายไวๆ ด้วยครับ จิตใจที่เข้มแข็ง, กำลังใจจากคนรอบข้าง ทรรศนคติการมองโลกในแง่ดี พิชิตโรคร้าย จากคุณ : keep it up เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 07:17:04

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นกำลังใจให้กับทุกท่านที่กำลังป่วยนะครับ ขอให้สุขภาพกลับมาแข็งแรงโดยเร็ววัน จากคุณ : Draught Beer เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 07:30:42

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้ว อยากแบ่งปันความคิดบ้างนะคะ เราเป็นธัยรอยด์เป็นพิษเหมือนกันค่ะ เป็นมา 8 ปีแล้ว ช่วงแรกที่พบคุณหมอเทพ ท่านให้ศึกษา และ ทำความเข้าใจว่า เราจะมีอาการอะไรได้บ้าง เพื่อ ดูแลตัวเอง และ อยู่กับมันให้ได้ เค้าบอกว่า เกิดจากกรรมพันธ์ โดยมีความเครียดเป็นตัวกระตุ้น ดังนั้น ตราบใดที่ยังเครียด มันจะอยู่กับเรา และ คอยออกมาร้องเตือนว่า มันยังอยู่นะ เรื่อยไป สิ่งสำคัญสำหรับคนที่เป็น คือ ต้องบอกให้คนรอบข้างรู้ และ เข้าใจอาการของเรา เคยอ่านหนังสือ บอกว่าสามี-ภรรยา เลิกกัน บางครั้งเกิดจากอาการธัยรอยด์ เพราะ โรคนี้ทำให้วิตกจริต และ หงุดหงิดง่าย ระงับอารมณ์ไม่อยู่ ในเมื่อเรารู้ว่าหงุดหงิดง่าย ก็ต้องฝึกทำใจ ทำสมาธิ และ หลีกจากเหตุที่ทำให้เกิดอาการ คุยกับคนข้างๆให้เข้าใจ จะได้คอยเตือน และ ช่วยเราด้วยอีกทาง สำหรับเรา เมื่อรู้สึกปรี๊ด เราจะหายใจลึกๆ และเตือนตัวเองตลอดว่านี่คือธัยรอยด์ หยุดนะเจ้าธัยรอยด์ ดังนั้น สติ และ สมาธิ คือเรื่องสำคัญ ส่วนอาการอื่นๆ เราก็ต้องช่วยเค้า การพักผ่อน นอนหลับ ออกกำลังกาย สำคัญที่สุด ของคนเป็นโรคนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอาการ การท่องเที่ยว ก็เป็นส่วนนึงนะ (เหมือนข้ออ้างเนอะ) งานที่เราทำ เป็นงานที่เครียดมาก ดังนั้น เดือนละครั้ง เราต้องออกไปพักผ่อนท่องเที่ยวต่างจังหวัดให้ได้ ทำอย่างนี้ มาหลายปีแล้ว ทำให้เรามีชีวิตที่มีความสุข และ ยิ้มแย้มกับน้องธัยฯ ได้เสมอ เคยได้หยุดยา (Tapazole) แล้ว ก็กลับมากินใหม่ เลยรู้สึกว่าชินแล้ว ในเมื่อน้องธัยฯไม่ไปดีดี ก็อยู่ไปด้วยกันนี่ล่ะ ดูแลกันไป สำหรับเรื่องของน้อง แอมเบอร์ ขอเป็นกำลังใจให้มากมากเลยนะคะ ขอให้คิดว่า น้องโชคดีที่พบสาเหตุต่างๆ ได้ทัน และ มีครอบครัว ที่เป็นกำลังใจที่ดีเลิศ ขอให้หายไวไว และ ขอตามไปเที่ยวกับน้องด้วยคนนะคะ จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 09:07:01

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้ว อยากแบ่งปันความคิดบ้างนะคะ เราเป็นธัยรอยด์เป็นพิษเหมือนกันค่ะ เป็นมา 8 ปีแล้ว ช่วงแรกที่พบคุณหมอเทพ ท่านให้ศึกษา และ ทำความเข้าใจว่า เราจะมีอาการอะไรได้บ้าง เพื่อ ดูแลตัวเอง และ อยู่กับมันให้ได้ เค้าบอกว่า เกิดจากกรรมพันธ์ โดยมีความเครียดเป็นตัวกระตุ้น ดังนั้น ตราบใดที่ยังเครียด มันจะอยู่กับเรา และ คอยออกมาร้องเตือนว่า มันยังอยู่นะ เรื่อยไป สิ่งสำคัญสำหรับคนที่เป็น คือ ต้องบอกให้คนรอบข้างรู้ และ เข้าใจอาการของเรา เคยอ่านหนังสือ บอกว่าสามี-ภรรยา เลิกกัน บางครั้งเกิดจากอาการธัยรอยด์ เพราะ โรคนี้ทำให้วิตกจริต และ หงุดหงิดง่าย ระงับอารมณ์ไม่อยู่ ในเมื่อเรารู้ว่าหงุดหงิดง่าย ก็ต้องฝึกทำใจ ทำสมาธิ และ หลีกจากเหตุที่ทำให้เกิดอาการ คุยกับคนข้างๆให้เข้าใจ จะได้คอยเตือน และ ช่วยเราด้วยอีกทาง สำหรับเรา เมื่อรู้สึกปรี๊ด เราจะหายใจลึกๆ และเตือนตัวเองตลอดว่านี่คือธัยรอยด์ หยุดนะเจ้าธัยรอยด์ ดังนั้น สติ และ สมาธิ คือเรื่องสำคัญ ส่วนอาการอื่นๆ เราก็ต้องช่วยเค้า การพักผ่อน นอนหลับ ออกกำลังกาย สำคัญที่สุด ของคนเป็นโรคนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอาการ การท่องเที่ยว ก็เป็นส่วนนึงนะ (เหมือนข้ออ้างเนอะ) งานที่เราทำ เป็นงานที่เครียดมาก ดังนั้น เดือนละครั้ง เราต้องออกไปพักผ่อนท่องเที่ยวต่างจังหวัดให้ได้ ทำอย่างนี้ มาหลายปีแล้ว ทำให้เรามีชีวิตที่มีความสุข และ ยิ้มแย้มกับน้องธัยฯ ได้เสมอ เคยได้หยุดยา (Tapazole) แล้ว ก็กลับมากินใหม่ เลยรู้สึกว่าชินแล้ว ในเมื่อน้องธัยฯไม่ไปดีดี ก็อยู่ไปด้วยกันนี่ล่ะ ดูแลกันไป สำหรับเรื่องของน้อง แอมเบอร์ ขอเป็นกำลังใจให้มากมากเลยนะคะ ขอให้คิดว่า น้องโชคดีที่พบสาเหตุต่างๆ ได้ทัน และ มีครอบครัว ที่เป็นกำลังใจที่ดีเลิศ ขอให้หายไวไว และ ขอตามไปเที่ยวกับน้องด้วยคนนะคะ จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 09:07:19

ความคิดเห็นที่ 44 เป็นกำลังใจให้ จขกท ด้วยคนค่ะ จขกท ยังโชคดีที่มีคุณแม่ที่น่ารักดูแลอยู่ไม่ห่าง ยังไงก็เข้มแข้งไว้  สู้ สู้ นะคะ   FiGhThInG FiGhThInG จากคุณ : ปลากระป๋องตราปลายิ้ม เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 09:31:11

ความคิดเห็นที่ 45 ร่วมเป็นกำลังใจด้วยคน ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เป้นแล้วก้อรักษากันไป ทำใจให้มีความสุข ไม่คิดมาก คิดดีทำดี พักผ่อนมาก ๆ อยากทำอะไรก้อทำ อยากเที่ยวก้อเที่ยว แค่นี้ก้อมีความสุขแล้ว ขอให้หายเร็ว ๆ นะคะ ดูแลสุขภาพตัวเองเยอะ ๆ นะคะ จากคุณ : พลอยกับไพลิน (พลอยกับไพลิน) เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 10:45:59

ความคิดเห็นที่ 46 เป็นกำลังใจให้คุณแอมเบอร์ คุณไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ คุณแม่คุณ tataweb และคุณ JOYJARI ด้วยค่ะ เราแค่อ่านตามยังแอบน้ำตาไหล ทุกคนเข้มแข็งกันมากๆเลยค่ะ จากคุณ : yuki_shimi เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 11:46:22

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณเข้มแข็ง และมองโลกในแง่ดีแบบนี้ ต้องมีฟ้าหลังฝนที่งดงามแน่นอน จะรอดูรีวิวเรื่อย ๆ ค่ะ ^^ จากคุณ : i_lllive เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 11:59:23

ความคิดเห็นที่ 48 สู้ สู้ ค่ะ หอบกำลังใจมาให้ด้วยน๊า รออ่านเรื่องราวท่องเที่ยวอยู่นะคะ เวลาเราเครียด เราเที่ยวเหมือนกันค่ะ ล่าสุดไปเชียงใหม่ เป็นช่วงเวลา 3 วัน 2 คืนที่มีความสุขมาก ไม่คิดถึงเรื่องงานเลย การเดินทางในที่ที่บริสุทธิ์และสิ่งแวดล้อมดีๆ ช่วยได้มากเลยนะคะ ^^ จากคุณ : ยูโด เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 12:26:17

ความคิดเห็นที่ 49   มาพร้อมกำลังใจเต็มเปี่ยม ให้คุณแอมเบอร์ค่ะ สู้ ๆ นะคะ ไปเที่ยวเป็นเพื่อนค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 52 13:12:56 จากคุณ : หนูกิต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:12:06

ความคิดเห็นที่ 50  ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนสำหรับกำลังใจนะคะ  แอมเบอร์สู้ตายอยู่แล้วค่ะ   ................................................................................................. มาพาไปเที่ยวต่อ ... เถาองุ่นหน้าบ้านพักห้อยเป็นพวงระย้า  เป็นองุ่นคนละแบบกับที่ขายตาม supermarket  แบบนี้ใช้เฉพาะทำไวน์เท่านั้น  จะฝาดและเฝื่อนมาก จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:20:12

ความคิดเห็นที่ 51 ทางเดินจากบ้านพักไปยังร้านอาหาร  ร่มรื่นและรกรื้นมากๆ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:22:27

ความคิดเห็นที่ 52 หรือจะมานั่งเล่นที่สวนองุ่นก็ได้ค่ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:23:37

ความคิดเห็นที่ 53 จากทางเข้ารีสอร์ท ... ทุกคนจะมาจอดรถส่งคนตรงนี้เพื่อทานอาหาร ซื้อไวน์ ซื้อของที่ระลึก และ check in จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:27:08

ความคิดเห็นที่ 54 เป็นกำลังใจให้นะคะ...ขอให้หายไวๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ โรคภัยนี่ใกล้ตัวจริงๆ.... จากคุณ : joke (luk_kul) เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:27:27

ความคิดเห็นที่ 55 เดินขึ้นมาแล้วก็จะพบกับห้องอาหารและร้านขายของที่ระลึก จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:29:08

ความคิดเห็นที่ 56 ร้านอาหารของที่นี่คนแน่นมาก  มีทั้งคนนอกและแขกที่พักภายในรีสอร์ท  แต่อาจเป็นเพราะช่วงที่เราไปเป็นช่วงปีใหม่พอดี จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:38:05

ความคิดเห็นที่ 57 ยามเช้าแบบนี้อากาศเย็นสดชื่น  พวกเราพร้อมทานอาหารเช้าแล้วค่ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:39:44

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณมากครับคุณแอมเบอร์ที่มาเล่าประสบการณ์ ขอให้อาการดีขึ้นเรื่อยๆนะครับ ทั้งคุณแอมเบอร์ คุณ ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่  คุณแม่ ของ คุณ tataweb  และคุณจอย เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : ชานไม้ชายเขา เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:40:31

ความคิดเห็นที่ 59 โต๊ะนี้เราจอง ... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:40:46

ความคิดเห็นที่ 60 ใกล้กับร้านอาหารมีบ่อน้ำด้วย  มองลงไปมีแต่น้ำขุ่น  ไม่รู้ใช้ทำอะไรเหมือนกัน   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:43:37

ความคิดเห็นที่ 61 ที่พักของที่นี่มีให้เลือกหลายแบบ  รายละเอียดอยู่ใน link นี้ค่ะ http://www.villagefarm.co.th/about_us/about_us.htm บ้านที่เราพักเรียกว่า Swiss Chalet เป็นบ้านไม้สองชั้น  ชั้นล่าง 3 ห้อง  และชั้นบนอีก 3 ห้อง  ...  ห้องของเราอยู่ชั้นล่างค่ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:53:18

ความคิดเห็นที่ 62 หน้าห้องพักมีโต๊ะเก้าอี้ให้นั่งเล่น  มองออกไปก็เห็นสวนองุ่นเป็นแนวยาว  รถยนต์สามารถจอดหน้าบ้านได้เลยค่ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:55:12

ความคิดเห็นที่ 63 ห้องนี้มีชื่อว่า La Paloma (C1)  มีอุปกรณ์ความสะดวกครบครัว  ทั้งแอร์  ...  ไดร์เป่าผม  ...    ทีวี  ...  ตู้เย็น  ..  เครื่องเล่น  music CD player  ฯลฯ  http://www.villagefarm.co.th/accommodation/Swiss_Chalet/La_Paloma.php จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:58:59

ความคิดเห็นที่ 64 ในห้องน้ำมีทั้ง shower จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 13:59:56

ความคิดเห็นที่ 65 และอ่างอาบน้ำเก๋ไก๋ที่ทำจากถังหมักไวน์ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:00:50

ความคิดเห็นที่ 66 ห้องชั้นบนห้องนี้มีชื่อว่า Memory (C6) http://www.villagefarm.co.th/accommodation/Swiss_Chalet/memory.php จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:03:29

ความคิดเห็นที่ 67 ทางเข้าเพื่อขึ้นไปชั้นสองของบ้านค่ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:05:48

ความคิดเห็นที่ 68 แต่ละห้องมีระเบียงส่วนตัวให้ด้วย จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:07:14

ความคิดเห็นที่ 69 ด้านนี้มีห้องพัก 2 ห้อง ... ประตูที่เห็นคือห้อง Sweet Violet (C5) http://www.villagefarm.co.th/accommodation/Swiss_Chalet/Sweet_violet.php จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:09:20

ความคิดเห็นที่ 70 เพื่อนพี่เพิร์ลพักห้องนี้ Green Leaves (C4) http://www.villagefarm.co.th/accommodation/Swiss_Chalet/Green_Leaves.php การตกแต่งภายในห้อง  เล็กแต่น่ารัก จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:11:13

ความคิดเห็นที่ 71 ... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:12:25

ความคิดเห็นที่ 72 มีเครื่องใช้ต่างๆเหมือนห้องอื่นๆ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:14:04

ความคิดเห็นที่ 73 ติดกันกับบ้านที่เราพักคือบ้านพักหลังใหญ่ 3 ชั้น 15 ห้อง ชื่อว่า Sunset Terrace House ... ไม่จำเป็นต้องจองทั้งหลังนะคะ  มีแยกห้องแยกชั้นให้เลือกค่ะ  เหมาะสำหรับครอบครัวใหญ่ที่มาพักพร้อมกัน  http://www.villagefarm.co.th/accommodation/Sunset_Terrace_House/Sunset_Terrace_House.php Classic Front อยู่ชั้น 1 มี 3 ห้องนอน Sweet Terreace อยู่ชั้น 2 มี 6 ห้องนอน Lovely Loft อยู่ใต้หลังคา มี 6 ห้องนอน มีทางเดินเชื่อมถึงกันเยอะมาก  เดินแล้วก็งง จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:22:14

ความคิดเห็นที่ 74 ดูกันเอาเองละกันค่ะว่างงรึเปล่า จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:23:41

ความคิดเห็นที่ 75 .... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:24:23

ความคิดเห็นที่ 76 .... . จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:24:58

ความคิดเห็นที่ 77 . ... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:25:42

ความคิดเห็นที่ 78 .. .. จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:26:28

ความคิดเห็นที่ 79 .... .. จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:27:08

ความคิดเห็นที่ 80 .... ... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:27:44

ความคิดเห็นที่ 81 มีโรงบ่มไวน์ให้เข้าชม จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:30:52

ความคิดเห็นที่ 82 สัญญลักษณ์หน้าโรงบ่ม จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:31:42

ความคิดเห็นที่ 83 ยี่ห้อไวน์ที่ผลิตขายที่นี่ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:32:38

ความคิดเห็นที่ 84 มีไร่ผักสดปลอดสารพิษ  และสวนดอกไม้ที่อยู่ใกล้ๆกับ Village Farm ให้เข้าชมด้วย จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:35:22

ความคิดเห็นที่ 85 ผักสลัดหัวใหญ่มหึมา จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:36:11

ความคิดเห็นที่ 86 ดอกไม้สีสดที่ไร่ ??? จำชื่อไม่ได้แล้วค่ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:37:51

ความคิดเห็นที่ 87 .. .. .. จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:38:26

ความคิดเห็นที่ 88 กล้วยไม้สวยล้ำ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:40:16

ความคิดเห็นที่ 89 ดอกทานตะวันพันธุ์จิ๋ว จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:41:15

ความคิดเห็นที่ 90 กลับมาตามอ่านต่อแล้วค่ะ... ที่พักน่าสนใจจังเลย ราคาก็ไม่แพงมาก กำลังจะหาที่พักที่พาคุณพ่อคุณแม่ไปเที่ยววันพ่ออยู่พอดี...น่าสนใจค่ะ.. เดี๋ยวลองโรไปสอบถามดูดีกว่า...ขอบคุณนะคะที่มารีวิวให้ดู จากคุณ : ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:44:09

ความคิดเห็นที่ 91 ปิดท้ายรีวิวนี้ด้วยภาพของคน 2 คนที่เรารักมากที่สุดในโลก **  รีวิวตอนต่อไปเคราะห์ซ้ำกรรมซัดไม่รู้จบ  พร้อมกับพาไปเที่ยวทะเลด้วยค่ะ  ** แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 52 17:19:45 จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 14:50:23

ความคิดเห็นที่ 92 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : กางเกงยักษ์ลอยฟ้า เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 15:30:47

ความคิดเห็นที่ 93 กระทู้รีวิวนี้อ่านแล้วออกแนวเศร้าและน่าสงสารคุณแอมเบอร์มากๆ แต่ในขณะเดียวกัน ผมชื่นชมกับความอดทนของคุณมากๆครับ อ่านตั้งแต่ตอนแรกๆ ชีวิตแอบคล้ายๆกันเลย ถึงแม้ผมไม่ได้ทำงานกับคนเผือก แต่บริษัทผมเป็นบริษัทฝรั่ง 100% และต้องทำงานหนัก ไม่เคยได้กลับบ้านก่อนตะวันตกดินเลย ผมตั้งใจทำงานและงานก็รุ่งมาก แต่ทำงานไป 6 ปี ผมกลับไม่รักงานเหมือนแต่ก่อน เลยเกิดอารมณ์ติสท์แตกหาเรื่องมาเที่ยวพักสมอง ทีแรกยื่นจดหมายลาออก แต่เจ้านายไม่รับ และขอให้เป็น unpaid leave แทน ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิด แต่ก็ตัดสินใจรับข้อเสนอไว้ก่อน ตอนนี้ใกล้เวลากลับไปใช้กรรมเก่าแล้ว อ่านเรื่องของคุณแอมเบอร์แล้วไม่อยากกลับไปทำงานเลยครับ เพราะรู้ดีว่าเป็นคนเต็มที่กับงาน จนไม่ค่อยได้ดูแลตัวเอง ยังไงขอให้คุณแอมเบอร์สู้ๆนะครับ ^^ จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 15:37:09

ความคิดเห็นที่ 94 ธัยรอยด์เป็นพิษ เป็นโรคเดียวกันเลยค่ะ ตรวจเจอครั้งแรก 12 ปีที่แล้ว แต่บอกกับตัวเองเสมอว่าเข้มแข็ง อย่าวิตกจริตกับสิ่งที่เกิดขึ้น สร้างกำลังใจให้กับตัวเอง ขอบอกตรงๆครั้งแรกในกะทู้นี้เลยค่ะว่า ไม่เคยได้กำลังใจจากใครเลยที่รู้ว่าเราเป็นโรคนี้ จนหลายครั้งและบ่อยๆที่ลืมไปเลยว่าเป็นอะไรอยู่ คุณแอมเบอร์ค่ะอาการคุณต้องดีขึ้นแน่นอนค่ะเพราะกำลังใจเพียบน่าดีใจมากเลย เอาใจช่วยนะค่ะรวมถึงเพื่อนๆที่กล่าวถึงข้างบนและคุณแม่คุณ tataweb ด้วยค่ะ สุขภาพจิตที่ดีคือยาวิเศษอีกตัวหนึ่งค่ะ สู้สู้ค่ะ ^_^ จากคุณ : ใสบัว เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 16:16:28

ความคิดเห็นที่ 95 เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่ไม่สบาย ด้วยโรคร้ายแรง หรือไม่ร้ายแรงก้ตามแต่นะค่ะ เพราะคุณแม่ก็ป่วยร้ายแรงมาแล้วเป็น ปี แต่ตอนนี้สบายใจแล้วคะ ท่านหายดีแล้ว เหลือแต่รักษาตัว จากคุณ : หนูกังหันลมกับน้องใบพัด เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 16:20:51

ความคิดเห็นที่ 96 เ้ข้ามาฟังเรื่องราวของจขกท. ค่ะ และมาเป็นกำลังใจให้อีกคน คุณเป็นผุ้หญิงเก่งนะคะ มีคนหลายคนที่ทำงานแบบคุณ ทำงานจนนาทีสุดท้ายเลย แต่บางทีเราก็ต้องมองคุณค่าในตัวเองบ้างนะะ รักษาสุขภาพให้มากๆค่ะ ร่างกายเราบางทีมันเหมือนระเบิดเวลา ต้องคอยเช็คคอยบำรุงรักษากันทุกๆวันเลยค่ะ จากคุณ : โอลีพ แม่น้องเซ้นต์ (olives) เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 16:50:46

ความคิดเห็นที่ 97   เป็นกำลังใจ ให้ทุก ๆ คนที่ไม่สบายนะคะ ยังไงก็อย่าเครียดเวลาทำงาน หาเวลาออกกำลังกาย ทำบุญไหว้พระ นั่งสมาธิอย่างสม่ำเสมอนะคะ บุญรักษาค่ะ ปีนี้หนูกิตก็โรคภัยไข้เจ็บมาเยือนเหมือนกัน ต้องเข้าห้องผ่าตัด 2 ครั้ง 2 ครา 2 โรค ตอนนี้ก็ยังไม่หายดี 100% ค่ะ พวกเราสู้ ๆ จากคุณ : หนูกิต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 17:45:52

ความคิดเห็นที่ 98 อ่านแล้วสุดยอดจริงๆ เป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ป่วยอยู่ สู้ๆ ต่อไปนะครับ ^^ จากคุณ : ซุปแห้ง & แกงจืด เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 20:49:40

ความคิดเห็นที่ 99 สู้ๆ ครับ เป็นกำลังใจให้ คุณแอมเบอร์ และทุกคนครับ จากคุณ : One Light One Shadow เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 20:52:38

ความคิดเห็นที่ 100 ติดตามอ่านเรื่องราวตอนแรกจนจบ อยากจะบอกว่ากระทู้นี้อ่านแล้วได้รับรู้และสัมผัสได้เลยถึงความรัก ที่คุณแม่และพี่เพิลร์มีให้กับคุณแอมเบอร์ บางช่วงเราก็อ่านไปหัวเราะไป (ตอนที่คุณแอมเบอร์โวยๆกับหมอ) เศร้าใจบางช่วง บางตอนที่ต้องพบกับอุปสรรคในการรักษา เห็นใจแล้วก็เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น(เรื่องงาน) การที่เราทุ่มเท ทำงานไปด้วยใจรักแต่ผลที่ได้รับกลับมา อืม...มันช่าง แย่เอาซะจริงๆ โอเค... สิ่งที่ดีๆก็มีเช่นได้ความภาคภูมิใจ ได้ทำงานที่ชอบและรัก หน้าที่การงานก้าวหน้า แต่ก็ต้องแลกมาด้วยสุขภาพที่แย่ลง ที่สำคัญโดยที่ไม่รู้ตัวซะด้วย ขอให้คุณแอมเบอร์เข้มแข็ง และสุขภาพแข็งแรงในเร็ววัน พักผ่อนเยอะๆ การไปเที่ยวก็ช่วยได้น๊า (เยอะด้วยละ) เพื่อนๆทุกคนเป็นห่วงและเป็นกำลังใจให้เสมอ (ถึงแม้ว่าเราจะไม่เคยพบและคุยกันก็ตาม) ปล.อ่านมาจนถึงรูปในคห. 92 อยากบอกว่าเราน่ะยิ้มทั้งน้ำตาเลยทีเดียวละ :) ปล. อีกครั้ง ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ประสบปัญหาสุขภาพ ขอให้แข็งแรงไวๆนะค๊า สู้สู้ คุณแอมเบอร์ , พ่อคุณfafi, คุณไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ ,คุณแม่ ของ คุณ tataweb , คุณ JOYJARI ,คุณใสบัว เอาใจช่วยทุกๆคนเลย ทุกๆคนมีกำลังใจที่ดี มีคนรอบข้างที่รัก เราว่าสิ่งนี้สุดยอดแล้วอ่ะค่ะ อืม..จะว่าไปแล้ว เที่ยวเยอะๆก็ช่วยได้นะ จากคุณ : fox-uk เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:37:53

ความคิดเห็นที่ 101 เข้ามาตามไปเที่ยวต่อแล้วครับ บรรยากาศที่พักสดชื่นดูเป็นธรรมชาติน่าเที่ยวมากๆเลยครับ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจจากเพื่อนๆด้วยนะครับ ตอนนี้คุณแม่ก็ไม่ได้มีอาการอะไรที่หนักหนาแล้วครับ มีเหนื่อยง่ายเป็นบางครั้งและก็ต้องคอยติดตามอาการไปเรื่อยๆตามประสาผู้สูงอายุครับ จากคุณ : tataweb เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:06:31

ความคิดเห็นที่ 102 เพิ่งตามมาอ่านทุกตัวอักษรเลย อ่านแล้วใจโหว่งๆชอบกล พอถึงรีวิวเที่ยวก็ดูแห้งๆ ห่อเหี่ยวเลยครับ เดี๋ยวตามต่ออีกรีวิวเลย  กำลังอินจัด จากคุณ : Fonty เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:20:22

ความคิดเห็นที่ 103 มาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจครับ จากคุณ : arrthai เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:23:09