ความคิดเห็นที่ 1 ลงชื่อไว้ก่อนครับ จากคุณ : One Light One Shadow เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 20:58:35

ความคิดเห็นที่ 2 มาอัพเดทต่อจ้า ..แล้วก็ตามไปเที่ยวด้วย เดี๋ยวขอกลับไปอ่านกระทู้เมื่อคืนอีกรอบก่อนน๊า แล้วจะมาต่อจ๊ะ จากคุณ : fox-uk เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:01:55

ความคิดเห็นที่ 3 เขียนเรื่องได้น่าติดตามอ่านมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : สันกาลาคีรี เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:05:16

ความคิดเห็นที่ 4 พี่เพิร์ลบอกด้วยว่าเสียงกรี๊ดดังมากจนสะดุ้งตื่น  วิ่งหัวฟูมาดูที่ห้อง  เห็นเรานอนหนุนตักแม่หน้าตาไม่มีสีเลือดเลย  ท่านกำลังร้องไห้เรียกแต่ชื่อเรา  เขย่าตัวเท่าไหร่ก็นิ่ง  เอาหูแนบฟังที่อกซ้าย  หัวใจเราเต็นเร็วยังกับจะหลุดออกมานอกอก  พี่เพิร์ลรีบไปเรียกน้าเอกคนขับรถให้มาอุ้มเราขึ้นรถ  หอบกันไปทั้งบ้านทั้งชุดนอนเลย  พี่เพิร์ลโทรหาคุณหมอ  เล่าเรื่องให้ฟัง  ท่านเข้าเวรแล้ว  จะรออยู่ที่ห้องฉุกเฉิน  น้าเอกเหยียบตีนผีสุดๆ  ขับรถเหมือนจะให้เป็นครื่องบิน  เพราะขืนขับไปสนามบินเหมือนในโฆษณาไทยประกันชีวิตก็คงไม่ไหว  จากบ้านไปสนามบิน  จากสนามบินไปโรงหมอ  เราคงได้ไปเกิดใหม่หลายรอบแล้ว  เข้า ICU อีกจนได้  หมอสันนิษฐานเบื้องต้นว่าเกิดอาการขาดน้ำอย่างแรงถึงได้ช็อค  หัวใจเต้นไป 129/นาที  เต้นเร็วกว่านี้อีกนิดเดียว . . เราก็คงได้ไปอยู่กับพ่อแล้วค่ะ - ตรงนี้หมอไม่ได้บอกแม่  บอกแต่พี่เพิร์ล ตื่นมาแบบงงๆเพราะเจ็บแขน  กำลังถูกพยาบาล 4 คนไชเส้นเลือดอยู่ค่ะ  ข้างละ 2 คน  ที่ใช้บุคลากรเปลืองเพราะหาเส้นเลือดเราไม่เจอ  มันพร้อมใจกันหายหน้าไปไม่ออกมาโชว์ตัว  จะเจาะให้น้ำเกลือก็ไม่ได้ . . . เส้นเลือดแตกไปแล้ว 4 เส้น . . . จะเจาะเอาเลือดไปตรวจ  เลือดก็ออกมานิดเดียว  ไม่พอใช้ใน lab . . . นอกจากนี้ยังมีสาย oxygen แยงอยู่ในรูจมูกอีกด้วย  นอนน้ำตาไหลนิ่งๆให้เจาะตามสบาย  เจ็บค่ะแต่ไม่งอแง  คุณพยาบาลส์ซะอีกที่เป็นกังวล  กลัวถูกเราโกรธว่าเจาะไม่เก่ง  เราบอกว่าไม่โกรธค่ะ  เจาะไปเถอะ  ไม่ได้เส้นนี้ก็เอาเส้นใหม่  แต่ทั้ง 4 คนจนปัญญา จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:06:43

ความคิดเห็นที่ 5 ไปอ่านตอนเก่าก่อนจ้า  เดี๋ยวกลับมานะคะ จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:10:08

ความคิดเห็นที่ 6 ตามมาเต้นต่อจ้า       สู้ ๆ จ้าหนูนัท จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:13:10

ความคิดเห็นที่ 7  สวัสดีค่ะทุกคน  ขอบคุณนะคะที่ติดตามเรื่องราวคราวเคราะห์ร้ายของเรา  มีเหตุการณ์อีกเยอะเลยค่ะว่าจะจบรีวิวชุดนี้ ................................................................................................. ในที่สุดหมอมาเอง  ยกมือไหว้ท่านไม่ไหว  หมดแรง . . . ท่านบอกให้คุณพยาบาลส์ (พหูพจน์เพราะมีหลายคน) หยุดเจาะก่อน  สงสารเจ้าตัวเล็ก  ขาดน้ำมากจนเส้นเลือดจม  ฉีดยากันอาเจียนให้ก่อน  พักผ่อนอีกนิด  แล้วค่อยมาเจาะใหม่  เราบอกท่านว่าไม่คิดว่าจะต้องมาหาท่านในสภาพนี้  หน้าตาโทรมมาเลย  นอกจากจะไม่สวยแล้ว  ยังมาทั้งชุดนอนอีกต่างหาก  ดีที่ใส่ชุดนอนตัวใหม่มา  ถ้าเป็นตัวเยินๆที่ใส่แล้วนอนสบายนี่เสียลุคสาวมั่นกันพอดี . . ท่านหัวเราะ  ชมว่ายังอารมณ์ดีเหมือนเดิม  งั้นหมอสบายใจแล้วว่าไม่เป็นอะไรมาก  เดี๋ยวจะส่งตัวไปที่ห้องพัก  แล้วท่านจะตามไปหาอีกที   เราบอกท่านว่าขอไม่นอนโรงหมอได้มั้ยคะ  ท่านงง  เราอธิบายให้ฟังว่าไม่อยากมีเรื่องกับบริษัท  เพิ่งลาหยุดไปผ่าตัดทำ balloon มาเอง  ต้องลาป่วยอีกแล้ว  นายต้องไม่พอใจแน่ๆ  แค่นี้เราก็รับมือกับความกดดันภายในบริษัทจะไม่ไหวอยู่แล้ว  ท่านยืนยันว่าไม่ต้องกลัว  หมอเขียนใบรับรองแพทย์ให้ใครก็ทำอะไรเราไม่ได้  ท่านบอกว่าแม่เราก็ไม่อยากให้นอนโรงหมอเหมือนกัน  ท่านจึงให้สติแม่ว่าเราอาการหนักมาก  ขนาดดื่มน้ำเปล่ายังอาเจียนแสดงว่าร่างกายไม่รับของเหลวด้วยการดื่มหรือรับประทานอีกแล้ว  หมอฉีดยาแก้อาเจียนให้ได้  แต่ถ้ากลับบ้านไปแล้วอาเจียนอีก  มีสิทธิ์หัวใจวายไปเลย  ถึงส่งตัวมาก็ช่วยไม่ทันแน่ๆ  ท่านยังบอกอีกว่าถ้าเราตาย  บริษัทก็แค่หาคนมาแทน  แต่แม่จะหาใครมาแทนเรา  ...  สติมาปัญญาเกิดทันทีค่ะ  นอนก็นอน ถามหาแม่  ท่านบอกว่ารออยู่ข้างนอกกับพี่เพิร์ลพร้อมคนขับรถ  ไปบอกท่านแล้วว่าเราไม่เป็นอะไร  แค่ช็อคเพราะเสียน้ำมาก  แต่จะตรวจเลือดให้ละเอียดอีกทีว่ามีอะไรแปลกปลอมรึเปล่า  ...  เดี๋ยวจะไปตามให้ท่านเข้ามา  เห็นหน้าแม่แล้วก็รู้สึกผิดที่ทำให้ท่านตกใจจนเสียขวัญ  ขอโทษท่านทั้งน้ำตาที่ไม่สบายอีก  ถ้ารู้ว่าไปทานข้าวกับเพื่อนแล้วเป็นแบบนี้ก็จะไม่ไป  ท่านร้องไห้เข้ามากอดเราบอกว่าปลอดภัยแม่ก็ดีใจแล้ว  แต่อย่าช็อคแบบนี้อีก  ท่านกลัว  ใจแทบขาดตอนเห็นเราร่วงลงไปต่อหน้า  เหมือนโดนน็อคกลางอากาศ  อยู่ๆก็ทรุดลงไปกองกับพื้น  ถึงจะเห็นเราไม่สบายบ่อยๆ  แต่ไม่เคยกลัวจับใจเท่านี้  ตัวเราทั้งเย็น  ทั้งซีด  ตอนน้าเอกอุ้มไปขี้นรถ  ตัวอ่อนปวกเปียกเหมือนไก่ไม่มีกระดูก  ต่อจากนี้ไปเป็นอะไรให้รีบปลุก  จะได้ส่งโรงหมอทัน  เราสัญญา  . . .  จะไม่ชะล่าใจอีกแล้ว  เพื่อนเราที่ไปทานข้าวด้วยกันวันนั้นก็เสียใจที่บังคับให้เราทานเยอะๆ  เค้าหลอนทุกครั้งที่นัดกับเราเพราะไปทานข้าวด้วยกันทีไร  เราต้องเข้าโรงหมอแทบทุกครั้งเลยอ่ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:20:31

ความคิดเห็นที่ 8 นอนน้ำตาไหลนิ่งๆให้เจาะตามสบาย   เจ็บค่ะแต่ไม่งอแง   คุณพยาบาลส์ซะอีกที่เป็นกังวล  กลัวถูกเราโกรธว่าเจาะไม่เก่ง  เราบอกว่าไม่โกรธค่ะ  เจาะไปเถอะ  ไม่ได้เส้นนี้ก็เอาเส้นใหม่   แต่ทั้ง 4 คนจนปัญญา     อดทนเหลือเกินค่ะ จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:28:00

ความคิดเห็นที่ 9   อึ้งครับ  พูดไม่ออก อย่าลืมประโยคนี้นะครับ  ท่านยังบอกอีกว่าถ้าเราตาย  บริษัทก็แค่หาคนมาแทน  แต่แม่จะหาใครมาแทนเรา จากคุณ : derpaitawan เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:30:16

ความคิดเห็นที่ 10  คุณแม่ซากานะ : เราโดนเจาะบ่อยจนชินซะแล้วค่ะ  มีน้อยมากที่ร้องโอดโอยว่าเจ็บ  และก็น้อยครั้งมากที่เจาะครั้งเดียวแล้วได้เลย  ส่วนใหญ่จะหลายครั้งกว่าจะได้เส้นเลือดที่สมบูรณ์ ................................................................................................. พอย้ายมาอยู่ห้องพักก็โดนคุณพยาบาลส์ตามมาเจาะแขนอีก  เจาะได้ซะที  แขนพรุนเป็นขี้ยาเลยค่ะ  คุณเธอบอกว่าไม่มีคนไข้แบบเราซักเท่าไหร่  ที่ไม่โกรธ  ไม่อาละวาด  นอนให้เจาะเฉยๆ  ทั้งๆที่เส้นเลือดแตกไปตั้งหลายเส้น  เราบอกว่าชินแล้ว  เส้นเลือดเราเปราะเองด้วยแหละ ในรูปนี้แค่ส่วนนึงเท่านั้นเองนะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:34:42

ความคิดเห็นที่ 11 สุดยอดค่ะคุณแอมเบอร์ ใจสู้สุดๆ คุณแม่คุณแอมเบอร์คงภูมิใจในลูกสาวคนเก่งและเข้มแข็งคนนี้มากๆเลยล่ะค่ะ จากคุณ : yuki_shimi เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:37:35

ความคิดเห็นที่ 12 ตามต่อนะ :) จากคุณ : fox-uk เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 21:57:49

ความคิดเห็นที่ 13 ...ตามมาเป็นกำลังใจให้พี่แอมเบอร์ต่อนะคะ สู้ๆ นะคะ ยังมีตะวันคอยเป็นกำลังใจให้พี่อยู่เสมอๆนะคะ แสงอ่อนๆ อันอบอุ่นของตะวันทุกช่วงเวลาจะคอยอยู่เคียงข้างกายพี่นะ ^-^ จากคุณ : ปลายฟ้าที่ภูตะวัน เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:12:40

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้งับ จากคุณ : July 15th เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:12:48

ความคิดเห็นที่ 15 แขนเขียวเลย น่าสงสารสุดๆ เลยพี่เรา จากคุณ : ColaGirl เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:19:35

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาให้กำลังใจคุณแอมเบอร์ต่อค่ะ จากคุณ : bn_jung เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:20:23

ความคิดเห็นที่ 17  จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้อดทนเก่งอะไรมากหรอกค่ะ  แค่ไม่ชอบเจ็บนิดเจ็บหน่อย  มันน่ารำคาญ  ไหนๆจะเจ็บตัวแล้วก็เอาหนักๆไปเลยหนเดียว   อย่างตอนดัดฟันก็เหมือนกัน  คุณหมอ (อาจารย์หมอของคณะทันตแพทย์ ม.จุฬา) ต้องถอนฟันคุดเราออกทั้งหมด 4 ซี่  ข้างละ 2 ... ปกติหมอจะถอนทีละข้างเพื่อให้ใช้อีกข้างเคี้ยวอาหาร  แต่เราบอกหมอว่าขอเจ็บครั้งเดียวได้มั้ยคะ  ถอนพร้อมกันไปเลย 4 ซี่  หมอมองหน้าแล้วบอกว่าเราเป็นคนที่สองที่ขอแบบนี้  คนแรกคือเด็กฝรั้งอายุ 14 ... กว่าจะใช้เวลาถอนเสร็จปาเข้าไปเกือบ 3 ชั่วโมง  พี่เพิร์ลรอเงกไปเลย  เราอ้าจนปากฉีกเพราะปากเล็ก  แล้วเครื่องมือเจาะฟันมันใหญ่  ต้องเจาะเป็นชิ้นเล็กๆแล้วค่อยหยิบออกมาทีละชิ้น  โดนฉีดยาชาไป 7 เข็มรู้สึกว่าปากใหญ่ถึงจมูก  ...   เพื่อนๆว่าเราใจเด็ดค่ะ ................................................................................................. คราวนี้แม่โทรคุยกับนายเราโดนตรง  ท่านบอกห้วนๆสั้นๆว่าเราเข้าโรงหมอเพราะอะไร  หมอขอเก็บตัวไว้ก่อน  กลับไปทำงานได้เมื่อไหร่ท่านจะแจ้งให้ทราบเอง และก็เหมือนเดิม   ไม่มีดอกไม้  ไม่มี sms หรือการโทรมาถามอาการจากนายหรือฝ่ายบุคคล  มีเพียงเพื่อนสนิทเท่านั้นที่โทรมา  (เราไม่ชอบให้ใครมาเยี่ยมค่ะ  เกรงใจและตัวเองก็อยากพักผ่อนด้วย  แค่โทร/sms มาก็ดีใจแล้ว) ผลเลือดออกมาว่าโปรตัสเซี่ยมต่ำมาก  ต้องให้สารอาหารทางเส้นเลือดจนกว่าระดับจะกลับมาอยู่ในเกณฑ์ปกติ  ให้น้ำเกลือจนตัวเค็มไป 9 – 10 ถุง   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:22:46

ความคิดเห็นที่ 18 ความซวยยังเกาะติดตัวเราเหมือนปลิงดูดเลือด  เช้าวันที่ 3 ของการอยู่โรงหมอ  เราตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกไม่สบายตัว  ทำไมมันเหนียวเหนอะหนะไปหมดหยั่งงี้นะ  เงยหน้ามาก็เห็นผ้าห่มสีขาวชุ่มไปด้วยเลือด  ชุดคนไข้  ผ้าปูที่นอน  พื้นห้องนองไปด้วยเลือดเรา  ...   สายน้ำเกลือหลุดค่ะ  พยาบาลรอบดึกมาเปลี่ยนถุงน้ำเกลือแล้วลืมล็อคสายยาง  ซวยซ้ำซ้อนจริงๆ  ...  เรากดเรียกพยาบาลจนปุ่มแทบหัก  ร้องไห้ลั่นวอร์ด  กลัวสุดๆเพราะทานยาละลายลิ่มเลือดอยู่  ทำให้เลือดไม่แข็งตัว  นี่ไหลมากี่ชั่วโมงแล้วก็ไม่รู้  ...  พยาบาลวิ่งมาถึงห้องก็ร้องกรี๊ดไปตามๆกัน  หมอเราถูกตามตัวด่วน  ท่านอึ้งไปเลยกับภาพที่เห็น  สั่งให้ถอดสายน้ำเกลือออกแล้วเอาตัวเราไปทำความสะอาด  พยาบาลมือเจาะน้ำตาคลอ  เธอมองหน้าเราแล้วก็พึมพำเบาๆว่าสงสารคนไข้จังเลย  ต้องเจาะหาเส้นเลือดกันอีกกี่ครั้งกันล่ะเนี่ยกว่าจะเจอเส้นที่สมบูรณ์พอ  เราก็สงสารตัวเองเหมือนกันค่ะ  เจ็บตัวอีกแล้ว  ... เลือดที่เห็นเป็นดวงๆนั่นแค่ปลายผ้าห่ม  เหนือขึ้นไปกว่านั้นน่ากลัวเกินกว่าจะเอามาลงให้ดู จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:31:27

ความคิดเห็นที่ 19 คุณหมอขอโทษกับความผิดพลาดที่ไม่น่าให้อภัยของพยาบาลคนนั้น  ผู้อำนวยการโรงหมอมาหาเราด้วยตัวเอง  และขอรับผิดชอบกับความเสียหายทั้งหมด  แม่ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับเราเพราะกว่าท่านจะมาหาเราก็ตอนบ่ายแล้ว  (เราไม่ชอบให้มีคนมาเฝ้าน่ะค่ะ  สงสารคนเฝ้า  ที่นอนก็ไม่สบาย) และเราก็ไม่เล่าให้ท่านฟังด้วย  จนถึงวันนี้ท่านก็ยังไม่รู้เรื่อง ...   พยมบาล (พยาบาล + ยมพบาล) มาขอโทษเราด้วยน้ำตานองหน้า  แล้วเราก็ไม่เห็นเธออีกเลย  วันนั้นกว่าจะเจาะให้เลือดให้น้ำเกลือใหม่ได้ก็เล่นเอาเราน้ำตาไหลไปอีกหลายปี๊บ  อยู่ 5 วันก็ต้องเปลี่ยนเส้นเลือดทุกวันจนสุดท้ายต้องเจาะใต้ท้องแขน  ยิ่งทำให้นอนหลับลำบากเพราะต้องหงายแขนขึ้น  ไม่งั้นเข็มมันทิ่มเนื้อ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:33:48

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วก็ คุณแอมเบอร์ คุณสุดยอดมากกกกก มหาอึดจริงๆ สู้ๆนะคะ  เรื่องไม่ดีๆก็อย่าไปคิดไปเครียดมาก  คิดเรื่องเที่ยวแทนละกันค่ะ จากคุณ : Red-Rose-14Feb เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 22:38:39

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆครับ สุดยอดมากๆครับ จากคุณ : tataweb เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:18:11

ความคิดเห็นที่ 22  ตอนนี้เลิกเครียดแล้วค่ะ  คิดแต่เรื่องเที่ยวจริงๆ  เอิ๊ก ... เอิ๊ก ...  เรื่องป่วยไม่ค่อยเท่าไหร่  แต่เรื่องความกดดันในที่ทำงานต่างหากที่ทำให้เราเหมือนตายทั้งเป็น  มองย้อนกลับไปยังแปลกใจว่าตัวเองผ่านช่วงเวลาเลวร้ายมาได้ยังไง ... ทำให้รู้ถึงสัจจธรรมอีกข้อนึงว่า "ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป" ................................................................................................. นี่คือยาส่วนนึง - ย้ำว่าแค่ส่วนนึงเท่านั้นนะคะ - ที่เราต้องทานทุกวัน  จริงๆมีเยอะกว่านี้แต่ถ่ายรูปไม่หมด  ใส่ทุกอย่างไว้ในกระเป๋ายาใบย่อม  เดินทางไปไหนก็ต้องหนีบไปด้วย   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:21:41

ความคิดเห็นที่ 23 ตามเป็นกำลังใจให้อีก ๓ กำลังใจเลยครับ ..หายไวๆ นะครับ จากคุณ : arrthai เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:24:46

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าไม่ต้องเดินทางไกล ... เราจะจัดยาใส่ถุงเล็กๆแบบนี้ติดกระเป๋าไปทำงานหรือเวลาออกไปข้างนอก  รู้อยู่คนเดียวว่าถุงไหนทานเวลาอะไร จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:24:51

ความคิดเห็นที่ 25 ได้ออกจากโรงหมอวันศุกร์ตอนเที่ยง  แม่พาเราไปปราณบุรีในวันรุ่งขึ้นทันที  ท่านอยากให้เราอยู่ห่างไกลกลิ่นยาและโรงหมอบ้าง พวกเราไปพักที่ภูริมันตรา ปราณบุรีค่ะ  เป็นโรงแรมอีกแห่งที่เราชอบมาก  ไปมาหลายครั้งแล้ว  และก็ยังอยากจะไปอีก  ตามเรามาดูทะเลให้สดชื่นกันดีกว่าค่ะ Reception หน้าตายิ้มแย้มและอัธยาศัยดีเลิศ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:31:36

ความคิดเห็นที่ 26 นับถือสปิริตของคุณแอมเบอร์ และคุณแม่จริงๆครับ ป่วยแต่สุขภาพจิตดีมาก อ่านรีวิวคุณแอมเบอร์แล้วรู้สึกได้ว่า คนที่เป็นแม่ ทำได้ทุกอย่างเพือลูกจริงๆ จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:34:58

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีครับคุณแอมเบอร์ ตามมาอ่าน 2 ทู้รวดเลย ตอนแรกว่าจะแวบไปดูบอล เปิดมาเจอคุณแอมเบอร์ไล่อ่านแล้ว ไปไหนไม่ลงเลย ตามอ่านด้วยใจระทึกครับ รู้จักคุณแอมเบอร์ไม่นาน แต่ก็รู้สีกผูกพัน เป็นห่วงมากๆเหมือนเพื่อนสนิทเลย เป็นกำลังใจให้นะครับ       . จากคุณ : Fonty เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:37:28

ความคิดเห็นที่ 28 ตามอ่านจากกระทู้ก่อนค่ะ เห็นใจคุณแอมเบอร์จริงๆ ถ้าจำไม่ผิดคุณแอมเบอร์เคยเข้าห้องโต๊ะเครื่องแป้ง หรือห้องจตุจักรบ่อยๆหรือเปล่าคะ คุ้นๆชื่อล็อกอินค่ะ เราอ่านอยู่สองห้องนี้เป็นประจำ เราเองก็เหมือนกัน ประมาณ 3 ปีก่อน เราก็ตรวจเจอโรคธัยรอยด์เป็นพิษเหมือนกัน แต่เราเป็นแบบ Grave's disease ซึ่งจะทำให้คอใหญ่ และตาเหมือนจะโปนขึ้น ความที่เราเป็นหมวยจีนตาตี่ ก็กลายเป็นลุคสาวเกาหลี ตาโตขึ้นค่ะ (ดีมั้ยเนี่ย) ช่วงนั้นเราบ้างานมาก ทำงานไม่พักผ่อน แล้วจะปวดหัวตลอดเวลา คิดเอาเองว่าเป็นไมเกรน แถมผอมลง 7-8 กิโล เราก็เข้าข้างตัวเองสุดฤทธิ์ ว่าไดเอ็ตสำเร็จแล้วเฟ้ย (เป็นนำ้หนักที่ได้มาหลังเรียนจบตปท. แล้วมันไม่เคยจากเราไปเลย) ช่วงนั้น เพื่อนชวนไปเที่ยวฮ่องกง เลยไป แต่เพื่อนเรากลัวเรามาก เพราะเดินช็อปได้ตั้งแต่เช้ายันเที่ยงคืน ไม่เหนื่อย และพูดได้ไม่หยุด แต่ก็ปวดหัวตลอดเวลา 3 วันที่เที่ยว กินพาราไปประมาณ 20 กว่าเม็ด (ยาของเพื่อนที่เตรียม เราเหมาคนเดียวเลยค่ะ) เลยทำให้รู้ว่าตัวเองไม่ปกติแล้ว กะจะกลับมาตรวจ แต่กลับมาก็เคลียงานเหมือนเดิม ผลัดวันประกันพรุ่ง อยู่ๆไมเกรนขึ้นอีก ประมาณ 2 สัปดาห์หลังจากกลับ ไปหาหมอๆกลับบอกว่าไม่น่าใช่ ดูคอใหญ่ ให้ตรวจเลือดค่ะ ผลสรุปเป็นธัยรอยด์เป็นพิษ แถมหัวใจเต้นแบบวัยรุ่น คือประมาณ  120 - 130 แล้วแต่ช่วงบ้า มือสั่นแบบรู้สึกได้ตอนเขียน เพราะช่วงนั้นทำงานกับคอมบ่อย ไม่ค่อยจับปากกา ทำให้ไม่ค่อยสังเกตอาการ แถมตอนเขียนอะไร ก็คิดว่า เออ มืออาจชาเพราะเอาแต่พิมพ์คอม หลังกินยาให้หัวใจเต้นช้าลง กับ PTU (มั้ง จำไม่ค่อยได้ ที่เป็นยาธัยรอยด์มาตรฐานตัวแรกนะคะ จริงๆแล้วไม่อยากจำ) กินได้ 2-3 เดือน แพ้อีก เป็นผื่นลมพิษเหมือนกันเลยค่ะ คันตั้งแต่หัวจรดเท้า อาเราที่เป็นหมอไม่อยากให้กิน Tapazole (มั้ง เป็นยาตัวที่สองแทน PTU) แต่ยาตัวนี้ หมอเพื่อนอาเรา เค้าบอกว่ากินนานๆอาจเป็นมะเร็งนะ หรือจะเป็นโรคอะไรไม่รู้กับกระดูก (ถ้าจำไม่ผิด) เอาเป็นว่าให้เราไปหาปรมาจารย์ด้านต่อมไร้ท่อที่จุฬา แต่ไปคลีนิกส่วนตัวของท่าน หมอท่านนี้ ดูอาการเรา แล้วว่า กินแร่เถอะ ซึ่งถ้ากินพอดี เราจะกลับมาปกติ แต่ถ้ากินมากไปจะเป็นธัยรอยด์แบบอ้วน (ซึ่งทาทาเป็นอยู่) เราก็กินนะคะ ต้องไปทำที่จุฬา แต่ก่อนทำ ห้ามกินเกลือทุกชนิด ในทุกรูปแบบ และห้ามคาเฟอีนด้วย ผลจากการกิจคือจะแผ่รังสีปรมาณูประมาณ 1 อาทิตย์ ในระยะประมาณ 1 เมตร เพราะมันจะช่วยทำลายต่อมธัยรอยด์คนใกล้เคียง ห้ามเข้าใกล้เด็ก คนชรา และสัตว์เลี้ยง ถ้าเรารักนะคะ ถ้าไม่รัก ก็........ (กรุณาเติมคำในช่องว่างค่ะ ถ้าคุณแอมเบอร์จะรักษาธัยรอยด์เป็นพิษด้วยวิธีนี้ ก็เป็นวิธีที่สะดวกนะคะ) อยากแชร์ประสบการณ์หน่อยน่ะค่ะ จริงๆแล้วเราย้ายงานแล้ว อยู่บริษัทที่เจ้าของเป็นคนเผือก เหมือนกัน งานหนักกว่าเดิม ทำงานเกินเที่ยงคืนแทบทุกวัน แถมเสาร์อาทิตย์ยังทำอีก ถ้ากลับก่อน ก็ต้องมาทำต่อที่บ้านค่ะ ตอนนี้กลัวกลับเป็นเหมือนเดิม แถมหลังจากรักษาธัยรอยด์แล้ว พบว่าร่างกายจะไม่ร้อยเหมือนเดิมนะคะ เป็นภูมิแพ้ขั้นรุนแรงเลย อาจเป็นเพราะพักผ่อนน้อยด้วย ทำให้ได้คิดว่าเราทำงานเพื่อหาเงินมารักษาตัวเองเนี่ย ทำเพื่ออะไรกันเนี่ย มารออ่านกระทู้นะคะ  ให้กำลังใจคุณแอมเบอร์ด้วยคนค่ะ จากคุณ : ninalalu (ninalalu) เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:43:55

ความคิดเห็นที่ 29  ขอบคุณคุณ Coffee Blended & คุณ Fonty มากค่ะ  เราเองก็รู้สึกผูกพันกับพวกคุณและเพื่อนๆที่มาให้กำลังใจทุกคนเหมือนกัน  ยังเล่าให้คุณอาทนายฟังบ่อยๆว่าเขียนเรื่องลงพันทิปแล้วได้กำลังใจมากมายมหาศาล ................................................................................................. โคมไฟแปลกตา  เห็นแล้วอยากเอาไปตกแต่งที่บ้านบ้าง   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:48:04

ความคิดเห็นที่ 30  คุณ ninalalu : ของเราต่อมธัยรอยด์ไม่โตค่ะ  คุณหมอก็เลยใช้วิธีรักษาด้วยการให้กินยาเท่านั้น  ผ่าเอาต่อมออกก็จะได้แผลเป็นเปล่าๆ  กินน้ำแร่แบบคุณก็ไม่มีประโยชน์เพราะคอไม่พอก  ...  ตั้งแต่ออกจากงานมาแล้วค่าเลือดไม่เป็นพิษอีกเลย  ดีขึ้นเรื่อยๆจนคุณหมอค่อยๆลด dose ยาลง  คาดว่าปีหน้าก็จะหยุดยาได้แล้วค่ะ เพื่อนเราที่ยังทำงานอยู่ก็บ่นเหมือนกันว่าทำงานได้เงินเดือนสูงๆเพื่อเอาไว้รักษาตัว  ...  สมัยที่เรายังทำงานกับคนเผือกอยู่  ทำแบบไม่ต้องนอนกันเลย  เสาร์-อาทิตย์ก็เข้ามาทำ  วันหยุดก็ไม่มี  หรือถ้ามีก็ต้องเอางานกลับมาทำที่บ้าน  แล้วผลลัพท์เป็นไง  เราโดนบริษัทหันหลังให้เราเฉยเลย  เราเข็ดแล้วค่ะกับการทุ่มเทที่สูญเปล่า คุณดูแลตัวเองดีๆนะคะ  ถ้าทำงานแล้วต้องแลกด้วยชีวิต  คงต้องคิดใหม่แล้วล่ะ ................................................................................................. ที่นั่งเก๋ๆระหว่างรอ check in จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:57:44

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาให้กำลังใจอีกคนครับ จากคุณ : ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 00:03:17

ความคิดเห็นที่ 32 ร้านขายของเก๋ๆในโรงแรม  ราคาไม่แพงอย่างที่คิด  เห็นกระเป๋าหวายแล้วอยากได้  แม่ห้ามเสียงหลงเพราะเรามีกระเป๋าแบบนี้เป็นสิบๆใบแล้ว  ...  นิสัยเสียแก้ไม่ได้  แหะๆ **  ง่วงนอนแล้วค่ะ  ตื่นนอนแล้วจะมาโพสรูปต่อนะคะ  ** จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 00:18:07

ความคิดเห็นที่ 33 นอนหลับฝันดีน่ะค่ะ.... เป็นกำลังใจให้เสมอน่ะค่ะ จะบอกว่าเราชอบสีเล็บคุณมากโดยเฉพาะที่ออกชมพูม่วงๆ จากกระทู้ก่อน สวยมากค่ะ ^________^ จากคุณ : fafi เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 00:22:56

ความคิดเห็นที่ 34 แล้วจะรอชมต่อนะครับ จากคุณ : tataweb เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 01:23:53

ความคิดเห็นที่ 35 ฝันดีนะคุณน้า แอมเบอร์ จากคุณ : ปลาเข็มเอง (arrthai) เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 01:51:52

ความคิดเห็นที่ 36   เช้าแล้วนะ ตามมาดูกระทู้อีกที.... จากคุณ : tanisornpp เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 10:09:49

ความคิดเห็นที่ 37   ตามมาภาคสองจ้า พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ ป.ล.เล็บยังสวยอยู่นิ อิอิ ;) จากคุณ : หนูกิต เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 10:28:58

ความคิดเห็นที่ 38  พร้อมทำรีวิวต่อแล้วค่ะ  รู้สึกว่าสีเล็บเราจะกลายเป็นจุดสนใจของเพื่อนๆไปซะแล้ว  รีวิวนี้ก็มีสีเล็บต่างๆกันมาให้ชมเป็นขวัญตา  เดี๋ยวนี้พอทำเล็บเสร็จเราจะต้องถ่ายรูปเก็บไว้  เผื่อมีคนถามหาสีใหม่ๆ  จะได้เอารูปมาอวด ................................................................................................. หันหน้าเข้าหา Reception แล้วมองไปทางขวามือก็จะเห็นสะพานไม้ทอดยาวไปยังสระว่ายน้ำ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:07:00

ความคิดเห็นที่ 39 ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ พักผ่อนเยอะๆ หายไวๆ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองครับ จากคุณ : Notolov เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:08:49

ความคิดเห็นที่ 40 ถ้าเดินไปทางซ้ายคือห้องพักที่เป็นตึก  มีทั้งหมด 2 ตึก  ตึกละ 2 ชั้น  ชั้นนึงมีแค่ 4 ห้องเท่านั้นเอง  ...  ถ้าเดินไปทางขวาก็จะเป็นห้องพักแบบวิลล่าเป็นหลัง  มีแค่ไม่กี่หลัง  ถือเป็นโรงแรมเล็กๆที่น่ารัก และน่าพักผ่อนมากอีกแห่งนึง   เราชอบที่นี่เพราะคนไม่พลุกพล่าน  ...  สระว่ายน้ำติดทะเล  ...  หาดทรายสะอาดและน้ำทะเลก็เล่นได้  ...  มีเตียงนอนให้อาบแดด/อ่านหนังสือริมทะเล  ...  ที่เป็นข้อเสียนิดเดียวคืออาหารเช้าไม่หลากหลาย  แต่ก็เข้าใจเพราะจำนวนห้องพักที่มีทั้งหมดแค่ 19 ห้อง & หลัง  ทำเยอะเกินไปอาหารก็จะเหลือทิ้งเปล่า ถ้าสนใจก็ดูข้อมูลได้ที่นี่ค่ะ  http://www.purimuntra.com/  ลูกค้าที่กรอกข้อมูลตอน check in จะได้รับเอกสารโปรโมชั่นส่งมาให้ถึงบ้านเป็นประจำ  เกิดเดือนไหนก็จะได้รับสิทธิพิเศษลดค่าห้องพัก 50% ด้วยค่ะ  (จะได้ค่าโฆษณามั้ยเนี่ย?) นี่คือส่วนที่เป็นตึกค่ะ  เราพักมาแล้วทั้งสองตึก  เลือกแต่ชั้นล่างเพราะแม่ไม่ต้องเดินขึ้นบันได  ตึกนี้จะหันหน้าออกทะเล  เราพักห้องที่ 3 นับจากทางซ้ายมือ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:20:40

ความคิดเห็นที่ 41 วิวที่ได้เมื่อมองออกจาห้องพักคือวิวนี้ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:22:38

ความคิดเห็นที่ 42 ที่ศาลาหลังนี้มีหมอนและฟูกให้นอนเล่นด้วยค่ะ  ลมทะเลพัดเย็นๆมีสิทธิหลับได้เลยนะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:24:14

ความคิดเห็นที่ 43 ส่วนตึกนี้จะหันหน้าไปยังสระว่ายน้ำ  ห้องชั้นล่างริมสุดคือห้อง Deluxe Beach ... ตรงระเบียงมีบันไดเดินลงหาดทรายได้เลย   ส่วนห้องชั้นบนริมสุดคือห้อง Beach Suite มี outdoor jacuzzi และมองเห็นวิวทั้งสระว่ายน้ำและทะเลแบบ 270 องศา แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 52 11:30:34 จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:28:03

ความคิดเห็นที่ 44 มาดูภายในห้องพักกันดีกว่า  ...  ที่นี่ใช้สีจัดจ้านดูแล้วสดใสมากกว่าชวนปวดหัวค่ะ  เลือกได้ว่าจะเอาเตียงเดี่ยว หรือเตียงคู่ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:33:19

ความคิดเห็นที่ 45 ไฟในห้องก็สว่างมากพอเวลากลางคืน  อ่านหนังสือก่อนนอนได้โดยไม่ปวดตา จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:34:55

ความคิดเห็นที่ 46 โซฟาปลายเตียงยังใช้เป็นเตียงเสริมได้ด้วย   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:36:08

ความคิดเห็นที่ 47 ที่ระเบียงมีเก้าอี้ให้นั่งชมวิว  และบันไดไม้ไผ่ไว้สำหรับตากผ้าเปียก จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:37:38

ความคิดเห็นที่ 48 มาดูส่วนที่เป็นร้านอาหารกันบ้างนะคะ  มีให้เลือกแบบนั่งกับพื้น   จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:39:37

ความคิดเห็นที่ 49 กับส่วนที่เป็นโต๊ะ จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:40:26

ความคิดเห็นที่ 50 .. จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:41:08

ความคิดเห็นที่ 51 จากรูปบนมองเห็นสระว่ายน้ำได้ชัดเจน   ** พักแป๊บนึงค่ะ  ขอไปหม่ำข้าวก่อนนะ ** จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:55:27

ความคิดเห็นที่ 52 สระว่ายน้ำในหลายๆมุม จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:43:54

ความคิดเห็นที่ 53 ... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:44:40

ความคิดเห็นที่ 54 .... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:45:29

ความคิดเห็นที่ 55 ... . จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:46:00

ความคิดเห็นที่ 56 . .. จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:46:42

ความคิดเห็นที่ 57 .. . จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:47:21

ความคิดเห็นที่ 58 หาดทราย  สายลม  และ ... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:48:13

ความคิดเห็นที่ 59 เขากระโหลก จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:49:11

ความคิดเห็นที่ 60 ... .. จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:49:48

ความคิดเห็นที่ 61 เตียงชายหาด จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:50:48

ความคิดเห็นที่ 62 Beach Front Villa จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:51:57

ความคิดเห็นที่ 63 ต้นไม้เขียวขจี จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:52:33

ความคิดเห็นที่ 64 มีสนามหน้าให้เด็กวิ่งเล่นด้วย จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:53:18

ความคิดเห็นที่ 65 ปิดท้ายรีวิวนี้ด้วยภาพคนป่วยที่เพิ่งออกจากโรงหมอมาหมาดๆ   ** รีวิวตอนหน้ายังมีเหตุการณ์กระหน่ำซ้ำเติม  จนต้องเอาน้ำตาไปทิ้งทะเลอีกครั้ง ** จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 12:58:30

ความคิดเห็นที่ 66 รอตอนต่อไป่ค่า สู้...สู้ นะคะ  กำลังใจแถวนี้มากมายค่า จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 13:08:55

ความคิดเห็นที่ 67 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : igreenbody เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 13:43:05

ความคิดเห็นที่ 68 กำลังดีใจที่เห็นคนป่วยเพิ่งออกจาากโรงหมอเปรี้ยวจี๊ดในรูป 65 แต่เห็นคำทิ้งท้ายที่เขียนไว้แล้วใจแฟ่บลงมาเลย ... เอาความเป็นห่วงและปราถนาดีจากใจ  เอาใจช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นๆๆๆนะคะคุณแอมเบอร์   จากคุณ : ลอร่า อิงกัลส์ ~* เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 15:57:33

ความคิดเห็นที่ 69 ตามอ่านรีวิวของคุณแอมเบอร์มาตลอด แต่ก็ไม่ค่อยได้ทักทาย ยังไงก็ขอให้หายป่วยไวไวนะคะ จากคุณ : settembre เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 17:33:45

ความคิดเห็นที่ 70 กลับมาอ่านต่อ ได้อ่านเรื่องที่คุณหมอลดโดสยา ผมก็ดีใจที่อาการป่วยของคุณแอมเบอร์ดีขึ้นเรื่อยๆครับ ต่อไปคงไม่ต้องพึ่งยาแล้วสิคับ ^^ PS... เพิ่งบินมาจาก Chicago เมื่อตอนหัวค่ำของที่นี่ ตอนนี้กลับมา SF แล้วครับ แต่คงไม่ได้เที่ยวไหนแล้ว เพราะว่าวันอังคารนี้จะบินอีกรอบ คราวนี้แวะเที่ยวเกาหลี 1 อาทิตย์ ก่อนกลับไปกรุงเทพ เพื่อไปเป็นทาสรับใช้บริษัทคนเผือกต่อไป จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 17:41:53

ความคิดเห็นที่ 71 คุณแอมเบอร์สู้ๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆ ดูแล้วรีสอร์ทร่มรื่น น่าไปพักมากค่ะ จากคุณ : กาแฟขม เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 19:21:05

ความคิดเห็นที่ 72 มาตามต่อจนจบครับ รีวิวนี้ฟ้าใสน่าจะทำให้คุณแอมเบอร์ดีขึ้นนะครับ รูปสุดท้ายไม่เหมือนคนป่วยเลย รอชมตอนต่ออีกครับ ตื่นเต้นๆ จากคุณ : Fonty เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 19:48:12

ความคิดเห็นที่ 73  ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะคะ  เราผ่านพ้นช่วงเลวร้ายในชีวิตมาแล้วค่ะ  เกือบเอาตัวไม่รอดเหมือนกัน   ที่เล่าเรื่องต่างๆให้ได้อ่านกันก็เผื่อว่าเพื่อนๆกำลังเจอปัญหาเดียวกัน  หรืออาจเจอในอนาคต  จะได้เก็บเรื่องของ   เราไปคิด / ทำ / เปลี่ยนแปลง หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ชีวิตของคุณน่ารื่นรมย์ขึ้น   ครอบครัวและคนใกล้ตัวคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเรา  อย่ามองข้ามพวกเค้าไปนะคะ  เวลาผ่านไปเหมือนสาย   น้ำไม่ไหลกลับ  อยากทำอะไรก็รีบทำซะก่อนที่จะสายเกินไป  หน้าที่การงานสำคัญก็จริงเพราะได้เงินมาเลี้ยงตัวเอง   แต่ก็ต้อง balance ชีวิตส่วนตัวให้ได้เหมือนกัน  อย่าเป็นแบบเราที่งานมาก่อนตัวเอง ... อย่าเป็นแบบเราที่ทุ่มเทกับ   งานจนป่วยหนักหลายโรค  .... จากคุณ : แอมเบอร์ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 23:02:22

ความคิดเห็นที่ 74 มาตามอ่านกระทู้ที่ 2 ก่อน เดี๋ยวไปอ่านกระทู้ที่ 3 ต่อค่า... จากคุณ : ไม่ว่างค่ะ เที่ยวอยู่ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 23:57:37

ความคิดเห็นที่ 75 พี่แอมเบอร์เก่งจังค่ะ....และอึดด้วย....อ่านมาทั้ง 2 กระทู้เลย....ไม่ใช่แต่คนอ่านส่งกำลังใจให้พี่นะคะ....แต่เรื่องของพี่ก็เป็นกำลังใจให้หลาย ๆ คนที่ป่วย...และหลาย ๆ คนที่ต้องทำงานและต้องเจอกับเหตุการณ์ต่าง ๆในที่ทำงานของตนเอง          อย่างน้อย ๆ ก็รู้กันหล่ะคะว่า....คนไทยนี่ดีจิง ๆ .....ไม่ว่าจะรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง....แต่กำลังใจมีให้กันเสมอ...สู้ ๆ นะคะพี่...และจะนำไปใช้ในชีวิตการทำงานและสุขภาพของตัวเองด้วย          ความเจ็บปวดทั้งการทำงานและร่างกายของพี่.....กลับเป็นเรื่องราวที่สร้างกำลังใจ....ให้กับคนปกติ....ไม่มีอะไรจะพูดแล้วค่ะ...พี่เก่งจัง จากคุณ : กานพลู...คนชอบเที่ยว เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 12:01:09

ความคิดเห็นที่ 76 ตามมาจากตอนที่1ค่ะ คุณแอมเบอร์เข้มแข็งมากค่ะ ^ ^ จากคุณ : noonagist เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 14:58:41

ความคิดเห็นที่ 77 เข้ามาอ่านต่อค่ะ เป็นอีก1กำลังใจนะคะ ^^ จากคุณ : คืนไร้ดาวพราวแสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 15:11:54

ความคิดเห็นที่ 78 ตามมาอ่านกระทู้ 2 ค่ะ (แอบอ่านกระทู้ 3 มาก่อนแล้ว แหะ แหะ) อ่านแล้วขอบอกว่า คุณเข้มแข็งมากค่ะ เห็นเล็บใน คห 10 แล้ว เดาว่า นอกจากหาเส้นไม่เจอแล้ว พยาบาลคงจะมัวแต่มองเล็บสวยๆ จนไม่มีสมาธิในการแทงสายน้ำเกลือค่ะ (อิ อิ แซวเล่นนะคะ) ภาพคห 19 (ซ้าย) ท้องแขนผิวบางๆมาโดนปิดเทปแบบนั้น ถ้าทิ้งไว้ข้ามวัน เทปจะเหนียวมาก เวลาแกะจะเจ็บค่ะ รพ. บางแห่ง เค้าจะให้พยาบาลเปลี่ยนเทปปิดสายน้ำเกลือทุกวัน (หรือวันเว้นวัน) ป้องกันเวลาแกะ แล้วคนไข้จะเจ็บค่ะ ภาพ คห 24 เราทายว่า มื้อเช้า กลางวัน เย็น (เรียงจากซ้ายไปขวาค่ะ) อิ อิ เดาเล่นๆซะงั้น ...ภูริมันตรา น่าไปพักจริงๆด้วย ดูเงียบสงบ เป็นส่วนตัวดีจังค่ะ... จากคุณ : Francsmama เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 20:31:03

ความคิดเห็นที่ 79 คุณแอมเบอร์ สุดยอดเลยครับ เข้มแข็งสุดๆ เลย จากคุณ : ซุปแห้ง & แกงจืด เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 21:08:09

ความคิดเห็นที่ 80 เอาใจช่วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 52 21:47:29 จากคุณ : Invisible Angel เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 21:53:54

ความคิดเห็นที่ 81 เป็นกำลังใจให้ด้วยคนครับ จากคุณ : dhawat เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 00:25:03

ความคิดเห็นที่ 82 ขอให้สิ่งร้าย ๆ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ขอให้สิ่งดี ๆ เข้ามาแทนที่รวมทั้งสุขภาพขอให้เป็นปกติโดยเร็วครับ จากคุณ : Civict2003 เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 00:28:19

ความคิดเห็นที่ 83 T.T อดทนไว้น้า รู้สึกที่พี่เจอมันรุนแรงจนหนูอ่านแล้วแทบจะรับไม่ได้ จากคุณ : ตัวลอย เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 04:31:57

ความคิดเห็นที่ 84 มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : ZhuZhuJoopJoop เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 08:27:00

ความคิดเห็นที่ 85 สู้ๆ ครับ จากคุณ : ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 13:27:14

ความคิดเห็นที่ 86 ตามมาให้กำลังใจค่ะ .. เดี๋ยวตามไปอ่านทู้ 3 ก่อนน๊า ^.^ จากคุณ : Kiss me if you can เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 15:39:34

ความคิดเห็นที่ 87 สู้ สู้  แอมเบอร์ จากคุณ : maruman เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 19:14:13

ความคิดเห็นที่ 88 ขอให้แข็งแรงไวไวนะคะ จากคุณ : สายป่านหัวใจ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 52 20:35:35

ความคิดเห็นที่ 89 อาทิตย์ ที่ 29 พ.ย. นี้ ทีแรก ก้อ อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยากไปเที่ยวภูชี้ฟ้ากัน กับแฟนและ เพื่อน แฟนอีกสักสองคน  แฟนบอก เดือนหน้าต้องทำงานวันอาทิตย์ด้วย ไม่มีวันหยุด  เพราะต้องระบายรถออกจากอู่ เพราะลูกค้าเร่ง จะเอารถก่อนปีใหม่ ผม ก็ไม่อยากไปเท่าไหร่หรอก อยากทำงาน  แต่ ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจ เปลี่ยนใจสนิท  ผมจะไป .ก่อนที่ผม จะไม่มีโอกาส ไป...ทุกคนว่าไง ..(ขอบคุณเจ้าของกระทู้  สู้ต่อไปนะครับ) จากคุณ : โจ (sai-cm) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 11:34:13