 |
ความคิดเห็นที่ 25 |
ระหว่างทางเดินกลับ พวกเราผ่านผาหมากดูกแล้ว พวกเราเห็นป้ายแล้ว แต่ไม่ได้แอะใจอะไร เห็นป้ายชี้ไปศูนย์บริการวังกวางพวกเราก็เลยเดินเรียบหน้าผาไปเรื่อย ๆ เดินไปจนพระอาทิตย์ตกดิน เริ่มมืดคิดในใจว่าอีกนิดเดียวก็ถึงที่พัก ...แต่พวกเราเริ่มแปลกใจว่าทำไมไม่มีใครเดินตามพวกเรามาเลย
พวกเราเริ่มล้าเพราะเดินทางมาเกือบ 20 ก.ม. กว่า ๆ ขาแทบยกไม่ขึ้น
เริ่มแปลก ๆ เห็นเต้นท์ของเจ้าหน้าที่แล้ว เริ่มคุ้น ๆ เหมือนตอนที่พวกเราขึ้นมาบนภูครั้งแรก...ในที่สุด โอ้พระเจ้ามันคือหลังแป พวกเราเดินทางผิดพวกเราหลงเดินผิดทาง ถ้าพวกเราเข้าทางผาหมากดูกอีกแค่ 2,000 ม. ก็ึถึงแล้ว แต่นี่เราเดินทางผาหมากดูกมาหลังแป และจากหลังแปไปที่พัก พวกเราต้องเดินทางอีก 3,500 ม.แม่บ่นไม่ไหว จะทำไงดี พวกเราเหนื่อย และมันก็มืด น้องเล็กของเราเริ่มร้องไห้
ในที่สุดพวกเราก็โทรเข้าอุทยานภูกระดึงว่าพวกเราหลงเดินผิดทาง เจ้าหน้าที่เลยส่งรถกะบะมารับพวกเรา...ระหว่างรอก็เห็นแสงไวเป็นดวง ๆ แว๊ป ทุกคนต่างสงสัยและก็ไม่แน่ใจว่าแสงอะไร ใช่คนหรือเปล่า ไม่กล้าทัก ไม่กล้าพูดอะไรที่มันดูแปลก ๆ
แม่ที่ตอนแรกบอกไม่ไหว แต่พอเห็นน้องเล็กร้องไห้และเป็นผู้ใหญ่สุด กลับฮึดสู้และให้กำลังใจลูก ๆ ว่าแม่พกหลวงปู่ทวดมาด้วย ไม่ต้องกลัว พระจะต้องคุ้มครองพวกเรา
รออยู่พักใหญ่ ดีนะที่กลุ่มของเรามีกันตั้ง 8 คน ไม่อยากคิดเลยถ้ากัน 2 คนจะเป็นอย่างไร
*** เจ้าหน้าที่ที่มารับพวกเราบอกว่า เขาทำงานมา 10 กว่าปี ยังไม่เคยเจอใครเดินหลงอย่างพวกเราเลย พวกเราไม่ดูป้ายบ้างเหรอ ...ดูและไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนี้ ...เห็นลูกศรชี้ไปศูนย์บริการวังกวาง ก็ไม่ได้คิดอะไรเลย TT
| จากคุณ |
:
เพราะเพียง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 พ.ย. 52 23:31:39
|
|
|
|
|
ขอบคุณที่เอามาให้ชมครับ
