ความคิดเห็นที่ 1 .. ขอปาดตัวเอง ในความเห็นแรก ด้วยคำขอบคุณพิเศษครับ “โตเกียว หมุนรอบตัว ตอนที่ 1” http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8447545/E8447545.html “โตเกียว หมุนรอบตัว ตอนที่ 2” http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8498890/E8498890.html “โตเกียว หมุนรอบตัว ตอนที่ 3” http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8552764/E8552764.html บันทึกการเดินทางทั้ง 3 ตอน ต่างได้รับการตอบรับจากเพื่อนสมาชิกเป็นอย่างดี ... ทุกความคิดเห็น ทำให้ผมรู้สึกว่า เวลาประมาณ 2 สัปดาห์ที่อุตส่าห์อดหลับอดนอน นั่งเขียนบันทึกนั้น คุ้มค่าจริงๆครับ . . จากบันทึกการเดินทาง “โตเกียว หมุนรอบตัว ตอนที่ 3” ผมขอขอบคุณเป็นกรณีพิเศษ สำหรับ ... คุณSkyBox ในความคิดเห็นที่ 66 ซึ่งได้แสดงความคิดเห็นในลักษณะช่วยเสริมเข้าไปกับเนื้อหา “เรื่องรถไฟ ตอนที่ 1” พร้อมทั้งยังตอบคำถามว่า “โตเกียว เหมาะกับใคร ??? ในตอนที่ 3” ได้อย่างกลมกลืน . นอกจากนี้ ผมขอบคุณเป็นพิเศษ สำหรับความคิดเห็นอันละเมียดละไมในการเลือกใช้ภาษาและถ้อยคำคมๆ ของเพื่อนสมาชิกหลายท่าน เช่น ... ความคิดเห็นที่ 78 ของคุณ Blueseabluesky “จุดมุ่งหมายปลายทางอาจไม่สำคัญเท่ากับเรื่องราวระหว่างทาง” ความคิดเห็นที่ 89 ของคุณ MaNgKoOd “เวลาอ่าน .... จะรู้สึกเหมือนฟัง ... เพลงสไตล์บอยด์ โกสิยพงษ์ ... ไม่เร่งเร้าแต่ว่ามีพลัง ไม่กระชากอารมณ์แต่จุดประกายความคิด” ความคิดเห็นที่ 96 ของคุณ ยายปุก “เพียงก้าวให้ช้าลง เพียงมองสิ่งรอบตัวให้มากขึ้น เพียงแค่นี้... ก็ทำให้เรามองเห็นสิ่งเล็กๆ ที่สวยงาม..ท่ามกลางความวุ่นวาย ในเมืองใหญ่ได้อย่างไม่ยากเลย...” ความคิดเห็นที่ 102 ของคุณ หน้าแว่น “สงสัยไปเที่ยวครั้งหน้า ... คงเลิกเที่ยวแบบเก็บแต้ม แต่จะลองใช้ชีวิตช้าๆ ดื่มด่ำกับภาพที่เห็นให้เต็มที่...” ความคิดเห็นที่ 157 ของคุณ ya-lek “ญี่ปุ่นมีอะไรในตัวเองที่น่าค้นหา...ซีกหนึ่งก็มีวัฒนธรรมโบราณเก่าแก่ แต่อีกซีกหนึ่งก็รับวัฒนธรรมสุดเปรี้ยว กิ๊บเก๋ จนเข็ดฟัน” ความคิดเห็นที่ 182 ของคุณ พะยูนอ้วน “ในความวุ่นวายของโตเกียว...มันมีความเหงาหลบมุมอยู่ เหมือนความสดใสร่าเริง...มันมีความเศร้าแฝงเร้น และในความอึกทึกครึกโครม...ก็มีเงาของความเงียบอยู่จางๆ” ความคิดเห็นที่ 206 ของคุณ CoBraGolD “ผมชอบสังคมของคนตะวันออกอย่างหนึ่งตรงที่เรายังให้ความสำคัญของผู้สูงอายุ ... เพราะเราทุกคนต้องมีวันนั้น...” ความคิดเห็นที่ 220 ของคุณ เมะจิโอะ “...การท่องเที่ยวแต่ละที่ ทำให้เราได้เรียนรู้จักผู้คน แม้ว่าเราจะไม่ได้พูดคุยกับเค้าเลยก็ตาม” . . สุดท้าย ... บันทึกการเดินทางครั้งนี้ สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี เพราะน้ำใจจากเพื่อนๆชาว BP เช่น คุณ ว่านน้ำ , MaNgKoOd , คุณ NumAromDee , คุณ SkyBox , คุณ ติวเตอร์ตู่ (CEOTHAI42) , คุณ xebec , คุณ ลาบราดอร์สีดำ , คุณ เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย , คุณ Art999. , คุณก่วยก๊วยตาลสด , คุณโต้คลื่น , คุณปังแปด , คุณ NMkrung , คุณ k i m m i e z , คุณหมอดาริน , คุณยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์ , คุณลอร่า อิงกัลส์ ~* , คุณ กาแฟขม , คุณ aomnan ,คุณ วันนี้รักเธอที่สุด ฯลฯ และอีกหลายท่านที่มิได้เอ่ยนาม .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:33:41

ความคิดเห็นที่ 2 .. ในแต่ละวัน มนุษย์ทุกคนมีสิ่งที่ได้รับกันอย่างเท่าเทียม คือ “เวลา” แม้กรรมการในสนามฟุตบอล ทดเวลาบาดเจ็บออกไปอีก 5 นาที แต่ไม่ได้หมายความว่า ในวันนั้น นักฟุตบอล จะมีเวลาเพิ่มขึ้นเป็น 24 ชั่วโมง 5 นาที หรือ ในวันที่สภาพการจราจรติดขัด ทำให้เราบ่นกับตัวเองว่า “แย่ชะมัด ... เสียเวลาไปตั้งเกือบชั่วโมง” แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า วันนั้นเรามีเวลา 23 ชั่วโมงเศษ . การบริหารจัดการเวลา จึงเป็นสิ่งสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมหานครอย่างโตเกียว ที่คนมองเวลา ว่ามีค่า “ทุกวินาที” ไม่เว้นแม้กระทั่ง “นักท่องเที่ยว” ที่เดินทางมาเยือน ซึ่งต้องวางแผน จัดตารางให้ลงตัว เพื่อให้เกิดความคุ้มค่ามากที่สุด . ผมเองก็ไม่แตกต่างจากนักท่องเที่ยวทั่วไป ซึ่งมีการวางแผน เตรียมตัวล่วงหน้ามาเป็นอย่างดี แต่ทว่า เมื่อได้มาสัมผัสความเป็นโตเกียวจริงๆแล้ว ผมจำต้องปรับเปลี่ยนแผนเดิมที่วางเอาไว้ เพราะหากผมยึดเอาแบบแผน และเวลาเป็นสิ่งสำคัญ ... นั่นคงทำให้ผมต้องเร่งรีบไปตามกระแสของคนเมืองโตเกียว แน่นอนว่า หากเดินทางไปทำงาน ผมควรจะยึดตามกระแสเหล่านั้น แต่สำหรับการท่องเที่ยวที่ต้องเร่งรีบ รวดเร็ว มีเวลาเป็นเครื่องผูกมัด กำหนดกรอบมากเกินไป ... อาจทำให้เรามองอะไรไม่ถนัดชัดเจน จนพลาดรายละเอียดบางอย่าง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:35:43

ความคิดเห็นที่ 3 .. การเดินทางท่องเที่ยวออกนอกกรอบ นอกแผนตารางเวลาของผมนั้น เริ่มสั่งสมไปเรื่อยๆ เมื่อได้เจอกับบรรยากาศของสถานที่หลายๆแห่ง ซึ่งเหมาะที่จะเดินไปช้าๆ มองดูความเป็นไปของวิถีชีวิต ดังเช่นที่ผมเคยพูดไว้ว่า ...“พื้นที่ภายในรั้วมหาวิทยาลัยโตเกียว ถูกจำกัดจังหวะการเดินของเวลาให้ช้าลง”... ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริง เพราะเมื่อลดจังหวะฝีเท้า ก้าวไปช้าๆ ผมจึงได้เห็นบรรยากาศภายในรั้วสถาบันการศึกษาแห่งนี้ละเอียดขึ้น มหาวิทยาลัยอันดับ 1 ของเอเชีย ไม่ได้มีเพียงบรรยากาศที่เต็มไปด้วยแห่งความคร่ำเคร่ง นักศึกษาจมอยู่กับกองตำราวิชาการ หากยังมีช่วงเวลาแห่งการผ่อนคลายไม่ต่างไปจากสวนสาธารณะใจกลางเมือง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:37:09

ความคิดเห็นที่ 4 .. โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การได้เดินทางไปยังถนนสายเล็กๆอย่าง Jizo-dori ในย่าน Sugamo สถานที่ซึ่งจังหวะของเวลา สอดประสานกับจังหวะการเดินของผู้สูงวัย . นับเป็นการย้ำความรู้สึกของตัวเองได้ดีว่า ... “อัตราเร่งของการเดินแข่งขันกับเวลา ไม่มีผลกับอัตราการเติบโตของความสุข” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:38:23

ความคิดเห็นที่ 5 .. “เที่ยวนอกตาราง” บ่อยครั้งที่ผมให้เวลากับสถานที่แต่ละแห่งมากเกินที่กำหนดเอาไว้ตามแผนเดิม หากมองในแง่ลบ นั่นย่อมทำให้พลาดโอกาสที่จะเที่ยวได้อย่างหลากหลายมากขึ้น แต่หากไม่ต้องมองในแง่ไหนเลย ... เพียงแค่ปล่อยวาง เดินไปตามกำลังขา และความต้องการของใจ จะเที่ยวตามตาราง หรือ นอกตาราง ... ก็ไม่มีอะไรน่ากังวล . . ในวันที่ผมเดินทางไป “Meiji Jingu”หรือ ที่เราเรียกกันติดปากว่า ศาลเจ้าเมจิ กว่าจะได้ฤกษ์งามยามดี เดินไปถึงที่หมาย ก็เป็นเวลาใกล้ 5 โมงเย็นเต็มที บรรยากาศของศาลเจ้าขนาดใหญ่ที่ปกติจะเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว จึงกลายเป็นสถานที่แห่งความเงียบสงบ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:39:49

ความคิดเห็นที่ 6 .. Meiji Jingu เปิดรับนักท่องเที่ยวตลอดทุกวัน แต่มีเวลาปิดทำการ โดยยึดจากแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง จึงเป็นอีกฤดูกาลหนึ่งที่ศาลเจ้าแห่งนี้ปิดเร็วขึ้น ... เมื่อเข้าไปในบริเวณ Meiji Jingu ผมจึงเห็นนักท่องเที่ยวเหลืออยู่ไม่กี่คน . ได้ถ่ายรูปไม่ทันไร แสงสุดท้ายของวันก็ค่อยๆลับหายไปหลังต้นไม้ใหญ่เขียวครึ้ม เจ้าหน้าที่ชาวญี่ปุ่น จึงเดินมาพูดกับผมว่า “%)(&);;$# 時間!!”:{ พร้อมกับผายมือไปยังทางออก - -“ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:40:56

ความคิดเห็นที่ 7 .. แม้การเดินทางมาเที่ยวแบบผิดเวลา จนตารางที่วางเอาไว้ผิดเพี้ยน อาจทำให้เราอารมณ์เสียได้ง่ายๆ แต่ในเมื่อผมเลือกที่จะไม่เดินทางอิงกับกรอบเวลา จึงไม่ได้รู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าหงุดหงิดอะไรนัก . ผมเดินออกมา เก็บภาพ บริเวณด้านหน้า Meiji Jingu อีกหน่อย ข้อดีของบรรยากาศที่ปราศจากผู้คนนั้น ... ทำให้ผมได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวในความเงียบสงบอย่างชัดเจน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:42:22

ความคิดเห็นที่ 8 .. สิ่งหนึ่งที่ผมคิดว่า การเดินทางรูปแบบทัวร์ หรือการเดินทางในรูปแบบตามตารางเวลาเป๊ะๆ ไม่สามารถจะทำได้ง่ายนัก นั่นคือ ... การขอเดินทางไปซ้ำ หรือขอไปแก้ตัว กับสถานที่เดิม . แน่นอนว่า บางคนอาจมองว่า นี่เป็นข้อแก้ตัวน้ำข้นๆ (มากกว่าน้ำขุ่นๆ ) แต่ผมไม่คิดมาก เพราะอย่างน้อย เราก็เดินทางมาต่างวัน ต่างเวลา อยู่ดี ในเมื่อประวัติศาสตร์จริงๆ ไม่มีคำว่าซ้ำรอย ... การเดินทางมาคนละวันเวลา จึงย่อมมีสิ่งที่แตกต่างกันเสมอ .. แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 52 03:45:21 จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:43:26

ความคิดเห็นที่ 9 .. ความเงียบสงบที่มีเพียงเสียงลมหายใจ กับสายน้ำรินไหล ในเมื่อวาน หากเพียงเปลี่ยนช่วงเวลา ... สถานที่แห่งเดียวกัน ก็เต็มไปด้วยความคึกคักจากบรรดานักท่องเที่ยวอีกครั้ง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:46:08

ความคิดเห็นที่ 10 .. “เก็บเวลาแห่งความสุข” หากถามถึงสถานที่ในโตเกียว ซึ่งเต็มไปด้วยความสุข คำตอบอันดับต้นๆ คงเป็นสวนสนุกต่างๆ แต่หากมองความสุขในมุมที่เรียบง่ายกว่านั้นอีกหน่อย ผมคิดว่า วัดวาอาราม ศาลเจ้า หรือ ศาสนสถานทั้งหลาย ล้วนเป็นสถานที่ซึ่งมอบช่วงเวลาแห่งความสุขให้แก่สุขภาพใจได้ดีไม่น้อยไปกว่ากัน . บรรยากาศแห่งความสุขเรียบง่ายที่ Meiji Jingu ไม่ต่างจากบรรยากาศที่เห็นตามวัดวาอารามในบ้านเรา ที่ผู้เดินทางมาเยือน ต่างพกพาเอาความเชื่อ ความศรัทธา ที่เกี่ยวข้องกับศาสนา หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไปด้วย Meiji Jingu ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ นอกจากเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติแล้ว จึงสมทบไปด้วยจำนวนเจ้าถิ่นแดนอาทิตย์อุทัย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:47:02

ความคิดเห็นที่ 11 .. เอกลักษณ์สำคัญอย่างหนึ่ง ที่ใครๆก็หลงเสน่ห์ญี่ปุ่น คือ การรักษาประเพณี และวัฒนธรรมของชาติไว้ได้อย่างเหนียวแน่น . เมื่อสาวๆชาวอาทิตย์อุทัย ต้องเดินทางไปศาสนสถาน หรือไปร่วมพิธีสำคัญต่างๆของนั้น การแต่งกายด้วยชุดที่เป็นเอกลักษณ์ประจำชาติ ถือเป็นเรื่องปกติธรรมดา . ไม่ว่าภายนอกศาลเจ้าแห่งนี้ จะเป็นแหล่งรวมแฟชั่นทันสมัยหลุดโลกเพียงใด แต่ภายในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความสงบร่มรื่นของ Meiji Jingu กลับคลาคล่ำไปด้วยสาวๆในชุดที่เป็นเอกลักษณ์ดั้งเดิม . ความแตกต่างอย่างสุดขั้วที่ว่านี้ กลายเป็นความผสมผสานกันได้อย่างกลมกลืนของเมืองโตเกียว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:48:16

ความคิดเห็นที่ 12 .. ความสุขเรียบง่ายที่พบเห็นได้จาก Meiji Jingu ครอบคลุมถึงบรรยากาศน่ารักๆแบบครอบครัว เพราะมีชาวญี่ปุ่นจำนวนไม่น้อย จูงลูกหลานมาไหว้พระ ขอพร สิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อความเป็นสิริมงคล โดยเด็กๆส่วนใหญ่จะได้สวมใส่เสื้อผ้าเต็มยศไม่ต่างไปจากคุณพ่อคุณแม่ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:48:58

ความคิดเห็นที่ 13 .. ผมเดินเก็บช่วงเวลาแห่งความสุขของคนอื่น รอบ Meiji Jingu ไปเรื่อยๆ โดยสิ่งหนึ่งที่นักท่องเที่ยวมักจะได้เห็นจากสถานที่สำคัญแห่งนี้ ในช่วงอากาศดีๆ เช่น ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูใบไม้ผลิ คือ พิธีแต่งงานแบบญี่ปุ่นในรูปแบบดั้งเดิมของศาสนาชินโต . ขณะที่คู่รักบางคู่ กำลังอยู่ในพิธีแต่งงาน อีกมุมหนึ่งของศาลเจ้าฯ คู่รักบางคู่กำลังวุ่นอยู่กับการถ่ายภาพเป็นที่ระลึก . เจ้าหน้าที่ ผู้ดูแลเครื่องแต่งกายของเจ้าสาวนั้น ใส่ใจในรายละเอียดอย่างดีที่สุดแทบทุกกระเบียดนิ้ว โดยเจ้าบ่าวทำได้แค่ยืนดูอยู่ห่างๆอย่างใจเย็น ... รอ “เวลา”ที่จะได้ยืนเคียงข้างกัน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:50:02

ความคิดเห็นที่ 14 .. เมื่อเครื่องแต่งกายของฝ่ายหญิง เสร็จสมบูรณ์ เรียบร้อย ... เจ้าบ่าวจึงเข้าไปยืนเคียงข้างเจ้าสาว ช่างภาพ รับช่วงต่อ สำหรับการบันทึกช่วงเวลาแห่งความทรงจำที่ดีที่สุดของคนสองคน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:50:43

ความคิดเห็นที่ 15 .. ช่างภาพแต่ละคนนั้น ใส่ใจในรายละเอียด ไม่แพ้เจ้าหน้าที่ฝ่ายเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย . ด้วยสายตาปกติของคนทั่วไป อาจมองว่าคู่บ่าวสาว ต่างสวยสง่าแล้ว แต่ช่างภาพก็พร้อมที่จะเดินเข้าไปเพื่อจับ ปรับแต่ง ชายเสื้อเพียงนิดเดียว ให้รอยยับของเครื่องแต่งกายเรียบร้อยไร้ที่ติ ถ่ายไปได้ไม่กี่ภาพ ก็เดินเข้าไปจัดวางท่วงท่า การยืน การวางมือ มุมก้ม เงย เชิดหน้า ของคู่บ่าวสาวอีกรอบ . แม้จะต้องทำงานแข่งกับเวลา แต่บันทึกความทรงจำครั้งเดียวในชีวิตของคนสองคน การต้องให้เวลากับรายละเอียดจุกจิกไปบ้าง ย่อมไม่ใช่เรื่องใหญ่ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:51:46

ความคิดเห็นที่ 16 .. นักท่องเที่ยวที่เดินทางมายัง Meiji Jingu จำนวนไม่น้อย นิยมเดินชมศาลเจ้าฯ เข้าไปสักการะ หรือรอชมพิธีการต่างๆด้านใน . แต่ผมกลับชอบบรรยากาศแห่งความสุข ของการถ่ายภาพแต่งงาน ซึ่งอยู่ทางด้านฝั่งขวาของ Meiji Jingu และให้เวลากับการเดินชมบริเวณนี้นานที่สุด คู่บ่าวสาวบางคู่ มีญาติสนิท มาร่วมถ่ายภาพไม่กี่คน ขณะที่บางคู่ มีญาติๆเดินทางกันมาเป็นครอบครัวใหญ่ . ผมเก็บภาพบรรยากาศนั้น จากระยะไกล เมื่อมองอย่างผิวเผินแล้ว ก็เห็นใบหน้าทุกคนอิ่มเอมมีความสุขดี แต่เมื่อกลับมาดูภาพถ่ายของตัวเองอย่างละเอียด ผมพบว่าถ่ายติดบางอย่างมาด้วย ... เพราะหากสังเกตอย่างถี่ถ้วน จะมองเห็นว่า ภาพถ่ายนั้นมี “ความรัก” อบอวลลอยฟุ้งไปทั่ว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:52:50

ความคิดเห็นที่ 17 .. ความสุข จากการเดินทางมา Meiji Jingu เกิดจากอะไร ? . คำถามนี้ อาจเป็นคำถามเชิงนามธรรม ซึ่งหาคำตอบได้หลากหลายไม่มีถูกผิด ผมลองหาคำตอบนั้น ด้วยการเดินชมไปรอบๆ จนกระทั่งอย่างน้อยก็ตอบได้ว่า ความสุขของตัวผมเองเกิดจากอะไร . ความสุขเรียบง่ายของผม คือ การใช้เวลา มองหาความสุขของคนอื่น มาแปรรูปเป็นรอยยิ้มของตัวเอง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:53:52

ความคิดเห็นที่ 18 .. “หลงทาง (ไม่) เสียเวลา” การหลงทางระหว่างท่องเที่ยว อาจเป็นฝันร้ายที่ใครหลายคนไม่อยากเจอ แต่สำหรับนักเดินทาง ที่ไม่ค่อยจะใส่ใจกับเวล่ำเวลาอย่างผมนั้น การเดินหลงทางบ้างนิดๆหน่อยๆ ถือว่า เป็นกำไรชีวิต ให้เราได้เจอกับสิ่งแปลกใหม่ ... โดยเฉพาะการเดินหลงในเมืองโตเกียวนั้น ไม่ใช่การหลงป่า! เดินไปเดินมาเพียงเดี๋ยวเดียว ก็กลับสู่เส้นทางเดิมได้ไม่ยาก . บ่ายวันหนึ่ง ผมเดินเรื่อยเฉื่อยแฉะไปตามแผนที่ ... ปรากฏว่ายิ่งเดินก็ยิ่งไกล จึงรู้ตัวว่า ดูแผนที่กลับหัว ผิดด้าน - -“ นาทีนั้น ผมมีตัวเลือกตัดสินใจได้สองอย่าง คือ ข้อแรก เดินกลับไปเส้นทางเดิมเพื่อให้ถึงจุดหมายโดยเร็ว หรือ ข้อสอง ไหนๆก็เดินหลงมาแล้ว เดินเล่นดูสักหน่อยแล้วกันว่า ณ จุดที่ตัวเรายืนอยู่นั้น มีอะไรน่าสนใจบ้าง แน่นอนว่า นักเที่ยวนอกตารางอย่างผม เลือกข้อสอง โดยไม่ต้องคิดนาน . ยามบ่ายของย่าน Nezu ช่างสงบเงียบ แตกต่างไปจากภาพเมืองหลวงของญี่ปุ่นที่คุ้นเคย สองข้างทางที่เรียงรายไปด้วยร้านรวงขนาดเล็กนั้น นานๆจึงจะมีใครเดินผ่านไปมาสักคน ทั้งหมดล้วนเป็นบรรยากาศอีกมุมหนึ่งของโตเกียว ที่ผมมีโอกาสได้สัมผัส จากการเดินมาผิดเส้นทาง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:55:30

ความคิดเห็นที่ 19 .. รวมถึงการได้สัมผัสกับมุมสงบๆในศาลเจ้าฯ เล็กๆริมถนน ซึ่งผมไม่เคยรู้จัก ไม่เคยได้ยิน และไม่อยู่ในแผนการเที่ยวมาก่อน แต่เพราะการหลงทาง ทำให้โตเกียวในสายตาของผมกว้างขึ้นกว่าเดิม . ทั้งหมดนี้ คงเป็นข้อดีของการท่องเที่ยวที่ไม่ผูกติดกับเวลามากเกินไป เพราะแม้แต่การเดินหลง เดินผิดเส้นทาง ... ก็สามารถทำให้เราเก็บเกี่ยวความเพลิดเพลินจากสถานที่ซึ่งไม่คุ้นเคยได้ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:56:58

ความคิดเห็นที่ 20 .. “ยามเย็น เดินเล่น Sensoji” วัด Sensoji หรือที่บางคนนิยมเรียกว่า วัด Asakusa นั้น นับเป็นสถานที่ท่องเที่ยวภาคบังคับสำหรับการเดินทางมาโตเกียวอีกแห่งหนึ่ง ด้วยความเป็นวัดพุทธศาสนาที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองหลวงแห่งนี้ โดยสร้างขึ้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 628 โน้นเลยทีเดียว . แล้วก็เหมือนทุกๆครั้ง เมื่อตารางเวลาท่องเที่ยวของผมปรับเปลี่ยนไปตามอารมณ์ และความสะดวก กว่าจะเดินทางมาถึงวัดดังแห่งย่าน Asakusa ก็เป็นเวลาเย็นย่ำ . แต่สำหรับวัดซึ่งตั้งอยู่ติดกับถนนใหญ่ และสถานีรถไฟเพียงไม่กี่ก้าวแห่งนี้ ยังเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวทั้งชาวต่างชาติ และชาวญี่ปุ่นในปริมาณที่หนาตา .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:58:06

ความคิดเห็นที่ 21 .. หลังจากเดินผ่านบริเวณประตูทางเข้าหน้าวัด ที่เรียกว่า Kaminarimon Gate มาแล้ว ผมพบความคึกคักจากคลื่นมหาชนอีกจำนวนมาก เดินเบียดเสียดยาวไปตลอดเส้นทาง ที่เรียกว่า Nakamise . ว่ากันว่า หากอยากสัมผัสกับบรรยากาศอันเงียบสงบไร้ผู้คนของวัด Sensoji เราคงต้องสลัดความขี้เกียจ รีบเดินทางมาก่อนเวลา 7 โมงเช้า (ซึ่งผมทำไม่ได้แน่นอน ) .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:59:01

ความคิดเห็นที่ 22 .. ระยะทางกว่า 200 เมตร ของ Nakamise เต็มไปด้วยร้านค้าตลอดสองข้างทาง ประมาณ 90 ร้าน . บางคนเรียกถนนเส้นนี้ว่าเป็น ซอยละลายทรัพย์ของโตเกียว เพราะร้านค้าทั้งหลายเน้นจำหน่ายของที่ระลึกกระจุกกระจิกแบบญี่ปุ๊นญี่ปุ่นในราคาที่ยั่วยวนใจให้หยิบกระเป๋าตังค์ออกมาจ่าย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 03:59:52

ความคิดเห็นที่ 23 .. เมื่อผ่านด่านทดสอบสภาพจิตใจจาก Nakamise มาได้แล้ว ก็เข้ามาสู่บรรยากาศของความเป็นวัดมากขึ้น . บริเวณลานกว้าง หน้าศาลาใหญ่ของวัด Sensoji เต็มไปด้วยผู้คนที่เดินทางมาสักการะ บ้างก็เดินวุ่นกับการถ่ายภาพเป็นที่ระลึก ส่วนตัวผมก็ทำตามสูตรเดิม ... โดยหลังจากนมัสการองค์พระแล้ว ผมเดินชมบรรยากาศรอบบริเวณว่า ผู้มาเยือนวัดแห่งนี้ ทำอะไรกันบ้าง . . บรรยากาศอย่างหนึ่งที่คล้ายคลึงกับวัดในเมืองไทย คือ เซียมซี แต่มีความต่างกันบ้าง เช่น เซียมซีญี่ปุ่นเป็นกระบอกเหล็ก มีรูขนาดเล็กที่สามารถเท หรือดึงไม้ออกมาได้โดยไม่ต้องเขย่าให้เมื่อยข้อมือแบบบ้านเรา แต่ผมยังเห็นนักท่องเที่ยวหลายคน เขย่าสักนิดพอเป็นพิธี หรืออาจจะเพื่อความมันส์ก็ไม่แน่ใจ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:00:57

ความคิดเห็นที่ 24 .. ความเชื่อที่เหมือนกันอีกอย่าง คือ เราจะไม่นำคำทำนายในด้านลบติดตัวกลับไป โดยในวัด Sensoji นั้น ใบเซียมซีในด้านลบ ไม่ได้ถูกโยนทิ้งลงถังขยะ หากแต่จะผูกติดเอาไว้กับราวเหล็กรอบๆบริเวณศาลา .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:01:37

ความคิดเห็นที่ 25 .. ผมเดินชมวัด Sensoji ได้ราวชั่วโมงเศษ ท้องฟ้าแห่งฤดูใบไม้ร่วงก็เริ่มเปลี่ยนสี . จุดนี้ หากจะนับเป็นข้อเสียของการท่องเที่ยวตามใจฉัน ไม่ทำตามตารางเวลาก็คงได้เช่นกัน เพราะการปล่อยใจไหลเอื่อยไปกับสถานที่ต่างๆเนิ่นนาน ย่อมต้องแลกกับการพลาดชมสถานที่บางแห่ง โดยตามตารางเดิมนั้น ผมต้องแวะไปชมสวนสนุกเก่าแก่ อย่าง Asakusa Hana-yashiki ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากวัด Sensoji จากนั้นจะเดินย้อนกลับมาเก็บบรรยากาศยามเย็น ริมแม่น้ำ Sumidagawa . แต่เมื่อไม่เคยทำได้ตรงตามตารางเวลา ตั้งแต่เช้า เที่ยง จนกระทั่งเย็น ทำให้ในแต่ละวัน ผมจำต้องตัดสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่งออกไป อย่างไรก็ตาม หากยึดมั่นตั้งใจแน่วแน่ ว่าจะเดินทางโดยปราศจากข้อผูกมัดของเวลาแล้ว ฟ้าครามเข้ม ที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทา ก่อนจะมืดสนิทในเวลาอีกไม่กี่นาทีนั้น ... ไม่ได้หมายความว่า การเดินทางของวันจะสิ้นสุดลง . . ตรงกันข้าม “นี่เป็นสัญญาณเริ่มต้นของการท่องเที่ยวโตเกียวในยามราตรี” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:02:44

ความคิดเห็นที่ 26 .. “โตเกียว เที่ยวกลางคืน” แผนการเดินทางเยือนโตเกียวของผมนั้น แทบไม่ได้เขียนตารางการท่องเที่ยวในเที่ยวภาคกลางคืนเอาไว้เลย เพราะตั้งใจว่า จะตื่นตั้งแต่เช้ามืด ออกไปชมบรรยากาศความสงบไร้ผู้คน ตะลอนเที่ยวให้ทั่วในภาคกลางวัน ก่อนจะกลับโรงแรม มานอนนวดขา อย่าให้เกิน 3-4 ทุ่ม . แต่เมื่อเอาเข้าจริง แผนการทุกอย่างล้วนจำต้องปรับเปลี่ยนตั้งแต่จุดเริ่มต้นของแต่ละวัน วันไหน อากาศเย็นสบายกำลังดี ... ผมนอนกลิ้ง ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆจนสาย วันไหน ตื่นเช้ามาเจอฝนพรำหนาเม็ด ... ผมขอยืดระยะเวลานอนต่อไปเรื่อยๆ แม้กระทั่งบางวันที่อุตส่าห์จัดการภารกิจส่วนตัวอย่างรวดเร็ว ... แต่ผมก็แวะลงไปนั่งคุยกับเพื่อนรุ่นน้องชาวญี่ปุ่นที่ Juyoh จนเกือบเที่ยง . . เมื่อเวลาเที่ยวในภาคกลางวัน ถูกใช้ไปกับกิจกรรมข้างต้น ผมจึงกลายเป็น “นักเที่ยวกลางคืน” ไปโดยปริยาย . แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ สำหรับโตเกียวซึ่งเป็นมหานครอีกแห่งของโลกที่ไม่เคยหลับใหล แม้เราอาจจะมองเห็นเพียงความเงียบสงบสงัด ไร้ผู้คน ห้างร้านต่างๆปิดทำการ ... แต่ค่ำคืนในเมืองใหญ่แห่งนี้ ยังมีความเคลื่อนไหวซุกซ่อนอยู่ทุกซอกมุม .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:04:14

ความคิดเห็นที่ 27 .. อาจเป็นเรื่องตลกสำหรับบางคน ... แต่กิจกรรมเที่ยวกลางคืนของผมในบางครั้ง คือ การทัศนศึกษาระบบรถไฟในโตเกียว . ในช่วงเวลาทำงานยามเช้า ปริมาณผู้โดยสารรถไฟในเมืองแห่งนี้แออัดมากเกินกว่าจะมีอารมณ์สนุกๆให้เรียนรู้ หรือหากเป็นช่วงกลางวัน ผมมักให้เวลากับสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆมากกว่า ดังนั้น กิจกรรมที่ผมแสนจะโปรดปรานอย่างการสำรวจระบบรถไฟ จึงเหมาะที่สุด ที่จะทำในภาคกลางคืน ถึงแม้บางขบวน และบางเส้นทางจะยังมีผู้โดยสารแออัดอยู่บ้าง  แต่ก็พอเฉลี่ยความหนาแน่นออกไปได้มากกว่าช่วงกลางวัน . เวลาหลังเลิกงานนั้น หากจะกลับถึงบ้านค่ำไปนิด ดึกไปหน่อย ... อย่างน้อย คงไม่โดนคุณแม่บ้านหักเงินเดือน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:05:48

ความคิดเห็นที่ 28 .. แต่ใช่ว่ามนุษย์เงินเดือนทุกคน จะรีบโดยสารรถไฟกลับบ้าน วิถีชีวิตหลังเลิกงานของคนโตเกียวจำนวนไม่น้อย จำเป็นต้องเข้าสังคมด้วยการไปฉลอง ไปดื่มกินกับเพื่อนฝูง หรือเจ้านาย . จึงเป็นสิ่งที่เห็นได้ไม่ยากนัก สำหรับภาพชาวโตเกียวนั่งหมดเรี่ยวแรงอยู่ตามสถานีรถไฟในยามดึก .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:06:31

ความคิดเห็นที่ 29 .. แสงสียามราตรีของเมืองแห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นแสงสีอลังการวับวาวจากห้างร้านขนาดใหญ่ หรือสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ เพราะสีสันบางอย่าง ก็อยู่ใกล้ตัวเราเพียงแค่หันไปเหลียวมอง . ในช่วงที่ตารางเวลาไร้ความหมาย ผมชอบเดินทอดน่องเก็บภาพตู้อัตโนมัติแปลกๆ ตู้กดน้ำ ป้ายร้านค้า ที่เปิดไฟสว่างสะดุดสายตาในเวลากลางคืน การเดินเล่นไปเรื่อยๆในบางครั้ง ทำให้เราค้นพบว่า ถนนหนทางที่เดินผ่านบ่อยๆ อาจมีสิ่งคุ้นเคยใกล้ตัว หากเพียงแค่ลดจังหวะเดินช้าลง และสังเกตรายละเอียดของสีสันข้างทาง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:07:27

ความคิดเห็นที่ 30 .. “เพื่อนรู้ใจ ยามดึก” แม้โตเกียวยามดึก อาจหาของกินยากกว่ากรุงเทพฯอยู่บ้าง (อย่างน้อย ร้านข้าวต้มโต้รุ่งบ้านเรา ต้องมีจำนวนมากกว่าแน่นอน ) แต่ถ้าใครลองสำรวจเส้นทางใกล้ที่พักเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่า อยู่ในรัศมีทำการของเพื่อนรู้ใจ 24 ชั่วโมง อย่าง 7-Eleven ... จะดึกดื่นแค่ไหน เวลาย่อมไม่ใช่อุปสรรค . การเที่ยวภาคกลางคืน จึงไม่เป็นอุปสรรคสำหรับผมในเรื่องอาหารการกิน เพราะไม่ว่าจะหิวโซมาขนาดไหน ระหว่างทางเดินกลับโรงแรมย่าน Minami-senju นั้น มี 7-Eleven ตั้งตระหง่านอยู่หัวมุมถนน ห่างจากโรงแรมไปเพียงไม่ทันชั่วเคี้ยวหมากแหลก (ขออนุญาตใช้ศัพท์วัยรุ่นครับ ... ฮา) . . ส่วนประเภทสินค้าใน 7-Eleven โตเกียว ก็ไม่ต่างจากบ้านเรานัก เพียงแต่สินค้าทุกอย่าง มียี่ห้อ รูปลักษณ์ หรือผลิตภัณฑ์ที่ไม่คุ้นตาคนไทยอย่างเราๆเท่านั้น ... และนั่นเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ในบางคืน หากไม่ง่วง หรือเหนื่อยเกินไป ผมมักใช้เวลาหมดไปกับเดินสำรวจ และเลือกซื้อสินค้าหน้าตาแปลกๆกลับไปลองชิม (หรือจะไปยืนดูหนังสือนางแบบใน 7-Eleven ก็น่าตื่นตาตื่นใจมิใช่น้อยนะครับ ... ฮา) .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:08:41

ความคิดเห็นที่ 31 .. นอกจากเพื่อนรู้ใจยอดนิยมอย่าง 7-Eleven แล้ว ... ห่างจากสถานีรถไฟ Minami-senju ไปเพียงไม่กี่ก้าว ผมยังมีตัวเลือกเป็น Super market ขนาดย่อมอีกแห่ง คือ "Santoku" . ผมไม่แน่ใจเรื่องเวลาทำการของ Santoku นัก แต่เคยใช้บริการในเวลาประมาณเที่ยงคืนเศษ ก็ยังมีลูกค้าเดินจับจ่ายซื้อของอยู่พอประมาณ ข้อดีของ Santoku คือ มีข้าวของให้เลือกมากกว่า 7-Eleven เช่น สินค้าประเภทของสด ผัก ผลไม้ แถมยังมีราคาที่ถูกกว่านิดหน่อยเมื่อเทียบกับร้านสะดวกซื้อยอดนิยม . . บางคืน นึกครึ้มอกครึ้มใจ ... ผมเข้า Santoku คว้าตะกร้า เดินเลือกซื้อหาผลไม้ แปลงกายเป็นพ่อบ้านชาวญี่ปุ่นไปอย่างแนบเนียน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:09:43

ความคิดเห็นที่ 32 .. โดยปกติแล้ว ผมไม่ค่อยทานอะไรหนักๆในมื้อค่ำ หรือยามดึก แต่การไปเที่ยวโตเกียวนั้น ถือเป็นช่วงเวลายกเว้น เพราะนอกจากมีอาหารแปลกใหม่น่าลิ้มลองแล้ว สภาพร่างกายจากการเดินเที่ยวมาทั้งวัน ก็อ่อนระโหยโรยแรงเกินกว่าจะปล่อยให้ท้องร้องยามดึก . โดยเฉพาะโรงแรม Juyoh นั้น มีเครื่องอำนวยความสะดวกอย่างหนึ่ง คือ ตู้เย็นขนาดเล็ก เอาไว้เก็บเสบียงกรังพลังงานสำรอง ... ยิ่งทำให้ 7-Eleven และ Santoku กลายเป็นเพื่อนซี้รู้ใจของผมไปทุกคืน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:10:33

ความคิดเห็นที่ 33 .. “ตื่นตาตื่นใจ ใน Shinjuku” ในเวลากลางวัน ย่านการค้าอันสุดแสนจะวุ่นวายอย่าง Shinjuku ก็เต็มไปด้วยสีสันมากพอดูแล้ว แต่เมื่อท้องฟ้ามืดมิดเปลี่ยนเป็นสีดำแห่งค่ำคืน สีสันเหล่านั้น ไม่ได้ลดน้อยลงไปแต่อย่างใด กลับเปลี่ยนบรรยากาศให้เร้าใจไปมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ . ด้วยแสงสีสว่างไสวจากตึกสูงระฟ้า ป้ายโฆษณา ห้างสรรพสินค้า โรงภาพยนตร์ ฯลฯ ที่รายล้อมอยู่รอบด้าน ผสมเข้ากับเสียงอึกทึกครึกโครมจากเครื่องเสียงในร้านค้า หรือเสียงฝีเท้าของชาวโตเกียวนับพันนับหมื่น ... จึงไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า Shinjuku คือ ย่านกลางคืนซึ่งแสนจะคึกคักที่สุดในมหานครโตเกียว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:11:39

ความคิดเห็นที่ 34 .. ความหนาแน่นของร้านค้าในย่าน Shinjuku รวมกับปริมาณประชากรที่สัญจรผ่านเส้นทางสายนี้นับเป็นหลักล้านคนต่อวัน จึงไม่ใช่เรื่องเกินจริง หากจะนับว่าย่านการค้าแห่งนี้ เป็นแหล่งรวมสินค้าขนาดใหญ่ติดระดับโลก ทั้งแฟชั่นเสื้อผ้า เครื่องสำอาง เครื่องใช้ไฟฟ้า สินค้ามือสอง อุปกรณ์ด้านไอที ร้านอาหาร โรงภาพยนตร์ ฯลฯ . แน่นอนว่า คนรักการถ่ายภาพอย่างผม อดไม่ได้ที่จะผ่านไปสัมผัสกับร้านจำหน่ายสินค้าด้านการถ่ายภาพด้วยตัวเอง เพื่อให้รู้ว่า บรรยากาศการค้าขายสินค้าประเภทนี้ ของประเทศต้นตำรับกล้องถ่ายภาพยี่ห้อดังนั้นเป็นเช่นไร . . เมื่อแวะไปชม ผมพบว่าราคาสินค้าด้านอุปกรณ์ถ่ายภาพในโตเกียว ไม่แตกต่างจากเมืองไทยมากนัก เผลอๆบางแหล่ง บางร้านในเมืองไทยอาจจะมีราคาถูกกว่าด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างที่เห็นได้ชัด คือ การปล่อยให้ลูกค้าสนุกกับการทดลองใช้ บรรดาอุปกรณ์ที่ละลานตาอยู่ตรงหน้าได้อย่างเต็มที่ . กล้องถ่ายภาพ ซึ่งคิดเป็นเงินไทยมูลค่ากว่าครึ่งแสนนั้น ถูกวางเอาไว้ให้ลูกค้าสัมผัส จับต้อง กดชัตเตอร์ ได้อย่างอิสระตามใจต้องการ โดยไม่จำเป็นต้องมีพนักงานมาดเข้ม มายืนคุมเชิง เหมือนพ่อกำนันหวงลูกสาว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:12:50

ความคิดเห็นที่ 35 .. ร้านค้าอีกประเภทหนึ่งในย่าน Shinjuku ซึ่งเปรียบเสมือนดินแดนแห่งโลกในจินตนาการ นั่นคือ “ร้านเช่าหนัง” . แม้ว่าป้ายหน้าร้านประเภทนี้ ปิดประกาศด้วยสีสันฉูดฉาดว่าเป็นร้านวิดีโอ/ดีวีดี แต่สภาพความเป็นจริงของเทคโนโลยียุคปัจจุบันนั้น ดีวีดี ก็กินพื้นที่ไปกว่าค่อนร้านแล้ว ... ผมจึงเรียกร้านประเภทนี้โดยรวมว่า ร้านเช่าหนัง . . รูปแบบของร้านประเภทนี้ คล้ายกับร้านเช่าหนังทั่วไปในเมืองไทย เพียงแต่ในตัวตึกชั้น 2 ขึ้นไป จัดเป็นพื้นที่ห้องส่วนตัวสำหรับลูกค้าที่ต้องการใช้บริการที่ร้าน บริเวณชั้นล่างนั้น มีเคาน์เตอร์พนักงานด้านหน้า ฝั่งตรงข้ามเคาน์เตอร์ มีหนังดังมากมายจากฮอลลีวู้ด ดาราระดับโลกที่เราคุ้นหน้า วางเรียงรายให้เลือกสรร . แต่ทว่า พื้นที่ดังกล่าว นับเป็นเพียงส่วนน้อยของร้านเท่านั้น เพราะเพียงก้าวข้ามผ่านบริเวณหน้าร้านเข้าไปอีกไม่กี่ก้าว ... เราจะพบกับโลกแห่งจินตนาการ ความใฝ่ฝันของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ ที่รอให้คุณไปสัมผัส . . บริเวณด้านในร้าน ซึ่งกินพื้นที่ราว 3 ใน 4 ของชั้นล่าง คือ อาณาจักรแห่งหนังโป๊ หรือ ที่รู้จักกันในนามหนังเอวี (AV-Adult Video) ซึ่งเท่าที่ผมกวาดสายตาดูคร่าวๆแล้ว หนังทั้งหมด ล้วนเป็นหนังสัญชาติญี่ปุ่น . . เรื่องของวงการหนังเอวีของญี่ปุ่นนั้น เป็นเรื่องยาว และซับซ้อนมากพอที่จะจัดเป็นสัมมนาเชิงวิชาการเกี่ยวกับสังคมญี่ปุ่นได้สบายๆ แต่หากอธิบายสั้นๆ พอจะกล่าวได้ว่า หนังประเภทนี้เป็นสื่อที่มีการควบคุมการเข้าถึง และไม่ได้เป็นสื่อหลัก กระแสดัง หรือเป็นที่ยอมรับในสังคมวงกว้างได้ทั้งหมด อย่างที่คนไทยบางคนเข้าใจกันไปเอง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:14:19

ความคิดเห็นที่ 36 .. โดยส่วนตัว แม้ผมจะเคยผ่านตาหนังประเภทนี้มาบ้าง แต่ก็นับว่าน้อยครั้ง และขาดความเชี่ยวชาญในวงการหนังเอวีโดยสิ้นเชิง ชนิดที่เพิ่งจะรู้จัก “น้องอ้อย - โซระ อาโออิ” เป็นครั้งแรก ก็ครั้งที่เธอมาแสดงหนังไทยเมื่อไม่นานมานี้แหละ . . แต่ด้วยความสนใจใคร่รู้ในวัฒนธรรมของแดนปลาดิบ ผมจึงพอรับรู้ข้อมูลความเป็นมา ความเป็นไปของวงการหนังประเภทนี้ในภาพรวมอยู่บ้าง บางคนบอกว่าอุตสาหกรรมหนังโป๊ในญี่ปุ่นนั้น เป็นการกระตุ้นเพื่อให้ประชากรแดนปลาดิบมีอัตราการเกิดมากขึ้น บ้างก็บอกว่า เป็นธุรกิจผิดกฎหมายที่มีมูลค่าหลักล้าน ซึ่งมียากูซ่าระดับประเทศคุมอยู่เบื้องหลัง บ้างก็ว่าเป็นการตอบสนองจินตนาการหลุดโลก สนองความบ้าคลั่ง หรือการปลดปล่อยอารมณ์เครียดที่แฝงอยู่ลึกๆในประเทศที่มีการแข่งขันสูงอย่างญี่ปุ่น . แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม หนังโป๊ได้ซึมลึกฝังรากเข้าไปในสังคมญี่ปุ่น จนกลายเป็นแขนงย่อยทางวัฒนธรรมของประเทศแห่งนี้ไปโดยปริยาย . . สำหรับการสำรวจ ร้านเช่าหนัง ในโตเกียวนั้น ผมเห็นว่าร้านประเภทนี้ เปิดให้บริการ 24 ชั่วโมง (ต้องนับเป็นเพื่อนรู้ใจ ยามดึกสำหรับบางคนได้เหมือนกัน...ฮา) พร้อมอำนวยความสะดวกด้วยห้องส่วนตัวหลากรูปแบบให้ลูกค้าได้เลือกใช้บริการได้อย่างทันท่วงที โดยไม่ต้องเอาหนังกลับไปซ่อนไว้ใต้เตียงที่บ้าน . . ส่วนพฤติกรรมการใช้บริการของลูกค้า ก็ไม่ต่างจากการจับจ่ายซื้อของใช้ทั่วไป ทั้งหนุ่มออฟฟิศ คุณลุง คุณน้า ต่างเดินเลือกอย่างพิถีพิถัน หยิบหนังใส่ตะกร้า ราวกับคุณแม่บ้านเลือกซื้อกับข้าว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:15:55

ความคิดเห็นที่ 37 .. “ชมแสงสี ที่ Akihabara” “Akihabara” หรือ “Akiba” เป็นแหล่งรวมสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ชื่อดังอีกแห่งหนึ่งของเมืองโตเกียว ซึ่งหลากหลายไปด้วยเครื่องใช้ไฟฟ้า อุปกรณ์สื่อสาร อุปกรณ์ด้านไอที แต่เมื่อเปรียบกับย่าน Shinjuku ซึ่งมีสินค้าใกล้เคียงกันอยู่บ้าง ... Akihabara ก็มีจุดขายที่โดดเด่นเป็นของตัวเอง เพราะภาพพจน์ของย่านการค้าแห่งนี้ เต็มไปด้วยกลิ่นอายในโลกแห่งจินตนาการอย่างเอนิเมชั่น เกมส์ การ์ตูน cosplay ฯลฯ . . นอกจากนั้น Akihabara อาจเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก จากเหตุการณ์สะเทือนขวัญ ในช่วงเที่ยงของวันที่ 8 มิถุนายน 2551 เมื่อฆาตกรโรคจิตอย่างนาย Tomohiro Kato ขับรถบรรทุกพุ่งเข้าใส่ฝูงชนในย่านนี้ ก่อนจะเอามีดยาว 12 นิ้ว ไล่ทำร้ายผู้คน จนมีผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์ครั้งนั้นถึง 7 ราย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:17:23

ความคิดเห็นที่ 38 .. ความจริงแล้ว ผมไม่ได้วางตารางการท่องเที่ยวย่าน Akihabara เอาไว้เลย ... ไม่ได้กลัวใครจะมาเอามีดไล่แทงหรอกนะครับ แต่ด้วยความที่เป็นคนเชยๆ ล้าสมัยเรื่องอุปกรณ์ไฮเทคทั้งหลาย แถมยังไม่อ่านการ์ตูน หรือนิยมชมชอบอะไรแนวๆนั้นมากนัก ความสนใจในย่านนี้จึงลดลงไป . แต่เมื่อปล่อยเวลาไหลเรื่อยเปื่อย จนตารางที่วางไว้เดิม ไร้ความหมาย ... สถานที่ซึ่งพอจะเดินเที่ยวชมแสงสียามค่ำคืน อย่าง Akihabara จึงกลายเป็นตัวเลือกที่ต้องลอง . . เมื่อได้ตะลอนๆใน Akihabara ยามราตรีแล้ว โดยส่วนตัวผมคิดว่าบรรยากาศอาจจะคึกคักน้อยกว่าภาคกลางวันอยู่บ้าง ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะช่วงนั้นมีละอองฝนโปรยปรายลงมาตลอดคืน . อย่างไรก็ตาม ปริมาณฝนที่โปรยปราย ไม่ได้ทำให้แสงสีของ Akihabara เปลี่ยนแปลง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:18:36

ความคิดเห็นที่ 39 .. ผมเดินชมแสงสีของ Akihabara ในคืนฝนโปรยไปเรื่อยๆ แม้ความเคลื่อนไหวจากสีสันตามห้างร้านรอบตัวยังคงเติมบรรยากาศให้แลดูคึกคัก แต่ผมกลับไม่รู้สึกตื่นตาตื่นใจอะไรมากมายกับสินค้าหลากหลายเบื้องหน้า ... อาจจะจริงอย่างที่คิดไว้ว่า ผมคงไม่ค่อยเหมาะกับย่านการค้าแห่งนี้ . . แต่แล้ว ความเคลื่อนไหวหนึ่งริมฟุตบาท ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า Akihabara ยังมีจุดขายอีกเรื่อง นั่นคือ เป็นแหล่งรวม “Maid Cafe” . ถ้าแปลความหมายกันแบบทื่อๆตามตัวอักษร นิยามของ Maid Cafe คงเป็น ร้านกาแฟที่มีสาวรับใช้ แต่หากมองบริบทและต้องการสื่อให้ตรงขึ้น ละเอียดมากขึ้น Maid Cafe ก็คือ ร้านอาหาร ร้านกาแฟ หรือแม้กระทั่งบาร์ โดยมีจุดขายสำคัญอยู่ที่เครื่องแต่งกายของพนักงาน ที่แปลงร่างเป็นสาวใช้สุดจะน่ารัก กุ๊กกิ๊ก ไม่ต่างจากโลกของเกมส์ หรือการ์ตูน ซึ่งในที่นี้ ครอบคลุมถึงบรรยากาศภายในร้าน หรือรูปแบบการให้บริการที่ต้องสร้างอารมณ์ให้ลูกค้าเปรียบเสมือนเจ้านายจริงๆ . . โดยปัจจุบัน อาจมีการปรับเปลี่ยน เพิ่มเติมเครื่องแบบอื่นๆด้วย เช่น เครื่องแบบนักเรียน หรือ cosplay และแม้กระทั่ง “Butler Cafe” ซึ่งเน้นลูกค้ากลุ่มเป้าหมายอย่างคุณสุภาพสตรี . . แต่ด้วยสื่อใต้ดินอย่างหนังเอวี หรือนิตยสารวาบหวิวทั้งหลาย มีส่วนทำให้ภาพพจน์ของ Maid Cafe ผิดเพี้ยน กลายเป็นจินตนาการเกี่ยวกับเรื่องเพศไปได้เหมือนกัน ... ไม่ต่างกับพยาบาลแสนสวย นักเรียนวัยใส หรือคุณครูสาวแว่น (ย้ำอีกครั้ง ว่าผมไม่เชี่ยวชาญนะครับ แค่รู้จักค้นคว้าหาข้อมูลเพิ่มเติม ... >__<) .. แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 52 04:23:08 จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:20:29

ความคิดเห็นที่ 40 .. ในมุมมองของผม คิดว่า Maid Cafe เป็นการเล่นกับพื้นฐานด้านจิตวิทยาเพิ่มจินตนาการให้แก่ลูกค้า ...เพราะคงเป็นเรื่องที่สร้างความรู้สึกพิเศษ และอารมณ์กระชุ่มกระชวยน่าดู หากเข้าไปในร้านอาหารสักแห่ง แล้วจะมีสาวรับใช้ในชุดสวยๆ หน้าตาบ้องแบ้ว มาคอยต้อนรับขับสู้ บริการทุกอย่าง ราวกับตัวเราเป็นเจ้านายผู้สูงศักดิ์ . “ท่านชายป๊อกกี้ กลับมาแล้วเหรอคะ ทานน้ำเย็นๆให้ชื่นใจก่อนนะคะ” หลักสำคัญของ Maid Cafe ก็ไม่น่าจะมีอะไรซับซ้อนไปกว่านั้น .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:21:58

ความคิดเห็นที่ 41 .. “ท่องราตรี Kabukicho” การท่องเที่ยวโตเกียวในยามราตรีนั้น คงไม่อาจสมบูรณ์แบบได้ หากพลาดโอกาสไปสัมผัสสถานที่ท่องเที่ยวภาคกลางคืนอันโด่งดังที่สุดอย่าง Kabukicho ย่านสถานบันเทิงยามราตรี ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโตเกียวอย่าง Kabukicho นั้น มีบรรยากาศคล้ายกับแหล่งเที่ยวกลางคืนละแวกถนนสีลม หรือบางตรอกซอกซอยของถนนสุขุมวิท . . อาณาบริเวณของความบันเทิงเริงรมย์แห่งนี้ ครอบคลุมไปทั้ง ผับ บาร์ เลานจ์ คาราโอเกะ ภัตตาคาร ร้านอาหาร ร้านนวด โรงแรม โรงภาพยนตร์ ฯลฯ และทุกๆอย่างที่แหล่งเที่ยวกลางคืนพึงมี ทว่าจุดเด่นที่อาจแตกต่างจากบ้านเราไปบ้าง คือ Host Bar หรือ บาร์เพื่อคุณสุภาพสตรี เพราะในเมืองไทย อาจมีบาร์ประเภทนี้ไม่มากนัก หรือเท่าที่มี ก็ต้องหลบๆแอบๆไม่โจ่งแจ้งเกินงาม ด้วยเหตุผลด้านค่านิยม และวัฒนธรรมของบ้านเรา แต่สำหรับญี่ปุ่น บาร์ประเภทนี้เป็นเรื่องปกติ โดยเฉพาะในย่านเที่ยวอย่าง Kabukicho ถือเป็นแหล่งรวม Host Bar จำนวนมาก มีหนุ่มน้อยหน้าใสสไตล์เจป๊อปเดินกันให้ว่อน และหากมองในแก่นเรื่องการบริการของบาร์ประเภทนี้แล้ว ก็ใช้หลักการเดียวกันไม่ต่างจาก Maid Cafe นั่นเอง . . ในสายตาของนักท่องเที่ยวบางส่วน อาจมองว่า Kabukicho ในยามค่ำคืนนั้น เป็นสถานที่อโคจร หรืออาจมองว่ามีบรรยากาศน่ากลัว ... ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิดครับ เพราะแหล่งเที่ยวกลางคืนแห่งนี้ ไม่ใช่สถานที่อันเหมาะสมสำหรับทุกคน . . แต่ชายไทยอกสามศอกอย่างผมนั้นคิดว่า ในเมื่อ Kabukicho ถูกบรรจุอยู่ในหนังสือแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวในโตเกียวแล้ว การเดินทางไปในฐานะนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ คงไม่มีอะไรเป็นสิ่งน่ากังวล เว้นเสียแต่ว่า ต้องเดินดีๆด้วยความระมัดระวัง อย่าทะเล่อทะล่าไปเหยียบเท้า หรือเดินกระทบไหล่ยากูซ่าเป็นพอ . . ผมคิดว่า ถ้ารู้จักวางตัวให้ดี ปฏิเสธพนักงานที่เดินตามจอแจอย่างสุภาพ หรือชักชวนเพื่อนๆไปกันหลายคน การแวะไปเดินชมบรรยากาศของ Kabukicho นับเป็นกิจกรรมที่น่าสนใจ เพราะย่านสถานบันเทิงแห่งนี้ ก็เป็นหนึ่งในแหล่งเรียนรู้วิถีชีวิตคนเมืองโตเกียว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:25:46

ความคิดเห็นที่ 42 .. ละอองฝนพรำในค่ำคืนที่ผมเดินทางไปนั้น ไม่ได้ทำให้ความคึกคักของ Kabukicho ลดน้อยลง เมื่อมองดูบรรยากาศโดยรอบ ทุกร้านยังเปิดไฟสว่างจ้า พนักงานยังเดินประกบเชิญชวนลูกค้าที่เดินผ่านไปมา ขณะที่คนเหงาๆชาวโตเกียวยังเดินขวักไขว่ใต้แสงไฟราตรี . . ผมเดินชมแสงสีผ่านไปหน้าบาร์แห่งหนึ่ง ซึ่งมีรูปโฆษณาเป็นสาวๆญี่ปุ่นหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา เสริมความเด่นด้วยโทนสีชมพู จึงหยุดมองด้วยความสนใจเล็กน้อย พนักงานชาย (ผมตั้งชื่อนามแฝงว่า ทาเคชิ) รีบเดินมาประกบตัวผมทันที พลางพูดเชื้อเชิญด้วยประโยคภาษาญี่ปุ่นมาชุดใหญ่ ผมยิ้มให้ทาเคชิ แล้วตอบด้วยภาษาอังกฤษไปว่า “ไอเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ” แม้ ทาเคชิ จะพูดภาษาอังกฤษ ไม่ได้ หรือไม่ยอมพูดก็ตาม ... แต่เขาเข้าใจในสิ่งที่ผมสื่อสารออกไป จึงยังพยายามพูดโต้ตอบกับผมเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่งพอจะตีความ (มั่วๆเอาเอง) ได้ว่า ... “ไม่เป็นไรๆ ต่างชาติก็เข้าไปได้” ผมจึงย้ำให้ ทาเคชิ ทราบข้อจำกัดอีกอย่างว่า “ไอ ไม่ดื่มแอลกอฮอล์หรอกนะ ยูจะให้ ไอจะเข้าไปทำอะไรล่ะ” “อาโน.... ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ก็ไม่เป็นไร เรามีชา มีน้ำอัดลมบริการ” ทาเคชิ ตอบกลับ . ทาเคชิ พยายามจะโน้มน้าวให้ผมลองแวะเข้าไปใช้บริการ โดยชี้ไปที่ป้ายโฆษณาสาวญี่ปุ่น พร้อมทำท่าไม้ตายประกอบ ด้วยการประคองฝ่ามือยกขึ้นไปที่หน้าอกทั้งสองข้างของตัวเอง ต้องใช่แน่ๆ ! ... ทาเคชิ กำลังพยายามจะสื่อสารให้ผมทราบว่า ถ้าไม่ดื่มชา หรือน้ำอัดลม บาร์นี้มีนมสดบริการด้วยนะ . . คุยไปได้สักครู่ ก็มีพนักงานอีกคนหนึ่ง ซึ่งพอจะสื่อสารภาษาอังกฤษได้บ้างนิดหน่อย (ดูแล้วน่าจะเป็นระดับหัวหน้าของทาเคชิอีกที) เดินออกมาพูดคุยกับผม ... ซึ่งทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดี ผมเป็นชาวต่างชาตินะ (ไม่เป็นไรครับ) ผมไม่ดื่มแอลกอฮอล์นะ (ไม่เป็นไรครับ) และ... ผมพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้นะ (อ้าว... โอ้ พูดไม่ได้เลยเหรอครับ?) . เหตุผลข้อหลังนี่ล่ะครับ โครงการบาร์นมสดจึงต้องพับเก็บไปในทันที กลายเป็นคติข้อคิดเตือนใจว่า ถ้าพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ ... ก็ไปกดนมรสกล้วยหอม 120 เยน ตามตู้แทนแล้วกัน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:28:05

ความคิดเห็นที่ 43 .. แต่ความไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น เป็นเพียงข้อจำกัดสำหรับบางร้านเท่านั้น เพราะ ผับ บาร์ บางแห่งใน Kabukicho ก็พอจะมีพนักงานบริการที่พูดภาษาอังกฤษได้ โดยเฉพาะร้านไหนที่มีพนักงานบริการเป็นคนสัญชาติอื่น . ผมมีโอกาสได้เข้าไปสัมผัสบรรยากาศ เลานจ์แห่งหนึ่งใน Kabukicho ที่ชื่อว่า “Senorita” ความจริงแล้ว ผมไม่ได้มุ่งมั่นตั้งใจจะแวะเข้าไปแต่อย่างใด แต่จุดเริ่มต้นนั้น มาจากการเดินเข้าไปหลบฝนใต้ตึกแห่งหนึ่ง แล้วมองป้ายต่างๆรอบตัวไปเรื่อย รวมถึงป้ายซึ่งบอกรายละเอียดว่า ภายในตึกแห่งนี้มีร้านอะไรให้บริการในแต่ละชั้น . มองไปมองมาเพียงครู่เดียว ก็มีพนักงานผิวสีรูปร่างสูงใหญ่สวมสูทสีดำเข้ม หน้าตาประมาณ รอย โจนส์ จูเนียร์  นักมวยชาวอเมริกัน ปรี่เข้ามาทักทาย และบรรยายสรุปความว่า “มาเถอะน้องชาย แวะไปนั่งเล่นหาอะไรดื่ม คุยกับสาวๆสักชั่วโมง” พร้อมทั้งยิ้มฟันขาวเชิญชวน . . ผมมองแล้วเห็นว่า รอย โจนส์ ดูมีอัธยาศัยจริงใจดี จึงไม่คิดมาก ถือว่ายอมจ่ายค่าประสบการณ์แปลกใหม่ เดินตามขึ้นลิฟต์ไปอย่างว่าง่าย . . Senorita เป็นเลานจ์เล็กๆ มีที่นั่งเพียง 3-4 โต๊ะ พนักงานก็เป็นคนสัญชาติอื่นทั้งหมด ได้แก่ รอย โจนส์ กับเพื่อน ซึ่งทั้งคู่เป็นชาวแอฟริกาใต้ พนักงานแคชเชียร์สาวเกาหลี 1 คน พนักงานบริการอีก 3 คน เป็นชาวฟิลิปปินส์ เวียดนาม และสาวผู้มาไกลอย่างจาเมกา . . นาทีนั้น มันเป็นบรรยากาศที่รู้สึกแปลกดีนะครับ หนุ่มไทย กับคนอีก 5 สัญชาติ 3 ทวีป ต่างคนต่างที่มา ต่างความฝัน ... เรากำลังนั่งอยู่ในโลกส่วนตัวเล็กๆใบเดียวกันใจกลางเมืองโตเกียว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:30:16

ความคิดเห็นที่ 44 .. สาวฟิลิปปินส์ ชื่อ “เบส” เป็นคนดูแลผม เธอยกน้ำอัดลมมาบริการ และนั่งเป็นเพื่อนคุย เราต่างสนทนาแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับประเทศของตัวเอง และหน้าที่การงานที่เป็นอยู่ . เบส บอกผมว่า เธอตั้งใจจะทำงานในโตเกียวอีกไม่เกิน 5-10 ปี เมื่อเก็บเงินได้เพียงพอแล้ว คงกลับไปเปิดร้านอาหารเล็กๆในประเทศบ้านเกิด ... ฟังแล้วชีวิตของสาวฟิลิปปินส์คนนี้ คงไม่ต่างจากสาวไทย หรือแรงงานไทยทั้งหลายทั่วโลก . . เราพูดคุยได้ราวครึ่งชั่วโมง ก็มีลูกค้าชาวญี่ปุ่นเริ่มทยอยเข้ามาใช้บริการ ... ผมไม่อยากให้เพื่อนใหม่ชาวฟิลิปปินส์เสียโอกาสในการได้ทิป หรือได้ค่าเครื่องดื่มที่มากกว่า จึงขอตัวกลับ . รอย โจนส์ ทำหน้าสงสัย และถามผมว่า มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ยังเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง ผมยิ้มพลางตอบเพื่อนชาวแอฟริกัน ไปว่า “อย่าไปคิดอะไรให้มากมายกับเรื่อง ... เวลา” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:31:39

ความคิดเห็นที่ 45 .. “รายละเอียดของความทรงจำ” เราทุกคนมีเวลาอย่างเท่าเทียมกัน ความแตกต่างของชีวิตในหนึ่งวัน จึงขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการกับเวลาของแต่ละคน หากมองด้วยสายตาของนักธุรกิจ ที่ต้องการความคุ้มค่าในเชิงเศรษฐกิจ ... การจัดสรรเวลาท่องเที่ยวโตเกียวของผมนั้น คงขาดทุน ตัวเลขติดลบเป็นสีแดง . แต่หากมองด้วยสายตาของนักเดินทาง ที่ต้องการค้นพบความแตกต่าง หรือค้นหาบางอย่างที่คนอื่นมองข้ามไป ... การท่องเที่ยวซึ่งไม่ยึดติดกับเงื่อนไขของเวลา มีแต่จะเพิ่มพูนผลกำไรจนประมาณค่าเป็นตัวเลขไม่ได้ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:32:52

ความคิดเห็นที่ 46 .. มหานครระดับโลกอย่างโตเกียว เต็มไปด้วยสถานที่น่าสนใจมากมาย แต่หากผมเร่งรีบ ตื่นเช้า เดินเร็ว เก็บสถานที่ท่องเที่ยวให้ครบตามตาราง หรือให้ได้มากที่สุด ผมกลัวว่าการเดินทางในรูปแบบนั้น จะมีเพียงแค่ภาพถ่ายจำนวนมากของสถานที่ท่องเที่ยวอันหลากหลายกลับมาเมืองไทย . การเดินทางท่องเที่ยวแต่ละครั้ง สิ่งที่ผมต้องการกลับมามากที่สุด ไม่ใช่จำนวนสถานที่ หรือจำนวนภาพถ่าย หากแต่เป็น “ความทรงจำ” . . ความทรงจำที่ว่านี้ ไม่ใช่เพียงแค่ความทรงจำจางๆลางเลือน แต่ต้องเป็นความทรงจำที่ยังกระจ่างชัด แม้จะผ่านไปนานแสนนาน สำหรับผม ... การบันทึกความทรงจำให้มีความเด่นชัด มีรายละเอียดเพิ่มขึ้น หรือมีมุมมองที่แตกต่างนั้น ไม่ยุ่งยากอะไร และไม่จำเป็นต้องไปซื้อ Memory Card มาเพิ่ม . . แต่ทำง่ายๆเพียงแค่ “ใช้เวลา บันทึกความทรงจำ” -โปรดติดตามตอนต่อไป- http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8653048/E8653048.html .. แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 52 19:13:45 จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:34:11

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณความสวยงามทั้งรูปถ่าย ถ้อยคำ ที่คุณ POGGHI นำเสนอ อยากบอกว่าโดนใจเรามากกกก(โดยเฉพาะตอนที่ 4 นี้) มีหลายอย่างในรูปถ่ายของคุณอยู่ในความทรงจำของเรา มันเป็นความทรงจำ เพราะเวลาไม่สามารถย้อนกลับได้ จากคุณ : Piglet_p เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 04:45:57

ความคิดเห็นที่ 48 thanks krab จากคุณ : DEKCGN เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 05:32:18

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณที่ให้ข้อคิดดีๆ นะคะ..บางครั้งการเก็บความทรงจำ ไม่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ใดๆ ก็ได้ แต่ทำง่ายๆเพียงแค่ “ใช้เวลา บันทึกความทรงจำ”   รีวิวชุดนี้สวยเช่นเคยค่ะ...ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ ที่นำมาฝากกันนะคะ @^_^@ จากคุณ : CX gal เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 05:56:20

ความคิดเห็นที่ 50 มาติดตามต่อ เพราะชอบจริง ๆ รีวิวที่งดงามทั้งภาพ และเรื่องราว ขอบคุณครับ จากคุณ : bluebayou (tiger's nest) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 06:10:40

ความคิดเห็นที่ 51 ภาพสวย อ่านสนุกมากครับ... จากคุณ : Chef Oliver เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 06:56:30

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณสำหรับสาระความรู้และเรื่องราวนะครับ จากคุณ : แมงปอบินเดี่ยว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 07:17:23

ความคิดเห็นที่ 53 อ่านเพลินดีจริงๆครับ เวลา .. ผ่านไปโดยไม่รู้ตัวเลย จากคุณ : One Light One Shadow เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 07:31:28

ความคิดเห็นที่ 54 ตามมาเที่ยวครับ จากคุณ : โบริโบริ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 07:34:47

ความคิดเห็นที่ 55   ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโตเกียวค่ะ จากคุณ : หนูกิต เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 07:45:56

ความคิดเห็นที่ 56   โดนนนนนนนนนนนนนนนนนน! จากคุณ : tottokun6 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 07:47:12

ความคิดเห็นที่ 57 ... ความทรงจำเก่าๆ ของเราอบอุ่นเสมอค่ะ ^^ รอตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : ยูโด เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:04:25

ความคิดเห็นที่ 58   อยากไปแต่งคอสเพลย์ที่ Akihabara บ้างจัง อิอิ รูปสวยเช่นเคยเลยค่ะ ขอลคุณที่นำมาฝากกัน รอชมตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : ที่บ้านมีแมวตั้ง 7 ตัว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:05:47

ความคิดเห็นที่ 59 เห็นเวลาสาวๆ ญี่ปุ่นใส่ชุดประจำชาติ อย่างกิโมโน เดินไปมากันด้วยความภาคภูมิใจแล้วก็นึกถึงบ้านเรา น่าจะมีที่ๆ ใส่ชุดไทยให้เดิน เริ่ด ๆได้ โดยไม่ต้องอายสายตาใครบ้างเนอะเจ๊ป๊อก จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:12:06

ความคิดเห็นที่ 60 มาลงชื่อไว้ก่อนคร้าบ  เย็นนี้กลับมาอ่าน ขอบคุณ คุณ ปอ๊กกี้มากมาย ^ ^ จากคุณ : manfa เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:12:37

ความคิดเห็นที่ 61 ติดตามชมครับ   จากคุณ : Draught Beer เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:15:21

ความคิดเห็นที่ 62 เวลาในทู้นี้เลยเหมือนจะหมุนช้า ๆ ตามไปด้วยนะคะ อ่านเพลินจนลืมว่า...  ตั้งใจจะคลิ๊กกระทู้รอไว้   แล้วต้องไปกินข้าวซะก่อน  เพื่อที่จะกินยา   จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:16:34

ความคิดเห็นที่ 63 แปะไว้ก่อนน๊า วันนี้ยุ่งมาก  สิ้นเดือนต้องทำรีพอร์ตส่งนายจ้า ให้กิ๊ฟแทนก่อนแล้วกัน เดี๋ยวกลับมาอ่านตอนเย็น ๆ จากคุณ : ครอบครัวตัว ป เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:23:54

ความคิดเห็นที่ 64 ภาพสวยมาก เต็มไปด้วยเรื่องราวเช่นเคย แวะมาทานป็อกกี้แต่เช้า ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ จากคุณ : inint&anant เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:24:32

ความคิดเห็นที่ 65 ภาพสวยเล่าเรื่องราวได้ดีเช่นเคยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ รอชมภาพชุดใหม่ต่อไปค่ะ จากคุณ : noonagist เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:26:06

ความคิดเห็นที่ 66 คุณPOGGHI เล่าเรื่องได้น่าอ่านและติดตามเป็นที่สุด เหมือนกับได้อ่านหนังสือเลยทีเดียว ภาำพก็สวยเป็นสไตล์คุณ POGGHI  ช่วงนี้เราไม่มีเวลาตจามกระทู้มากนัก อีก 2 วันก็ไปญี่ปุ่นแล้ว ไปครั้งนี้มีเวลาให้โตเกียว 2 วัน แล้วจะเที่ยวเผื่อนะคะ :) จากคุณ : fox-uk เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:32:03

ความคิดเห็นที่ 67 ผ่านไปสิบนาที ดื่มด่ำไปได้สามคูหา ^_^ "ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม" ตอนค่ำกลับมาอ่านใหม่ครับ จากคุณ : TheKop78 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:40:32

ความคิดเห็นที่ 68   แวะมาทักทายค่ะ จากคุณ : ม้านิด เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:42:37

ความคิดเห็นที่ 69 สัปดาห์นี้ได้เริ่มต้นด้วยกระทู้เยี่ยมๆของน้านี่ มันเยี่ยมจริงๆเลยครับ ... ครึ่งชั่วโมงที่เสียไปมันคุ้มจริงๆ จากคุณ : the Sixth Floor เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 08:56:58

ความคิดเห็นที่ 70 จากคุณ : route rover เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:04:12

ความคิดเห็นที่ 71 เวลา..บันทึกความทรงจำได้ดีที่สุดจริงๆค่ะ บางช่วงเวลาสั้นๆ แต่เป็นความทรงจำดีดีที่ยาวนาน แล้วจะรอเวลาหมุนรอบโตเกียวตอนต่อไปนะค่ะ จากคุณ : ZhuZhuJoopJoop เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:07:16

ความคิดเห็นที่ 72 สั้นๆ...อ่านแล้วมีความสุขครับ... จากคุณ : Art999. เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:11:35

ความคิดเห็นที่ 73 ข้อดีของบรรยากาศที่ปราศจากผู้คนนั้น ... ทำให้ผมได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวในความเงียบสงบอย่างชัดเจน ^ ^ ประโยคนี้กระแทกเข้าไปกลางใจเลย เราชอบฟังลมหายใจของความเงียบ แปลกๆเนอะแต่เวลาไปเจอที่เงียบๆแล้วปล่อยใจไปกับมัน มันจะได้ยินเสียงบางอย่างที่ปกติเราจะไม่ได้ยิน (ออกแนวหลอนๆหรือป่าวเนี้ย -_-") จากคุณ : ohhioh เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:13:16

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านเพลินเลยครับ ได้อะไรดีๆๆจากการเขียนมากมายรูปสวยมากครับ อ่านกะทู้ของคุณPOGGHI ผมมีความสูขมาก  ขอบคุณที่แบ่งปันความสูขครับ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:19:16

ความคิดเห็นที่ 75 ดีจัง เมื่อไรเราจะได้ไปบ้างหนอ ฝันๆๆ   จากคุณ : ชื่อใหม่หัวใจเดิม เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:19:46

ความคิดเห็นที่ 76 อ่านตอนนี้แล้วก็นึกถึงตัวเองเหมือนกันครับ... เพราะเมื่อก่อนก็เป็นคนที่ชอบเที่ยวไปเรื่อยๆ ไม่มีแบบแผนอะไรมากมาย แต่เดี๋ยวนี้อาจเป็นเพราะทำงานมาสักพัก เลยทำให้ติดนิสัยเอาวิธีคิดแบบธุรกิจมาปะปนกับการเดินทาง ช่วงหลังการท่องเที่ยวของผมเลยมีแบบแผนมากขึ้น... แต่พออ่านรีวิวของคุณ POGGHI แล้ว ทำให้คิดได้ว่า บางครั้งเราอาจจะเดินเร็วเกินไป การเดินช้าลงมันก็อาจทำให้เรามองเห็นอะไรรอบตัวได้ละเอียดชัดเจนขึ้นครับ... ปล. ขอบคุณสำหรับภาพโตเกียวตอนกลางคืนด้วยครับ เพราะช่วงนี้อยู่ดีๆ ก็นึกถึงหนังเรื่อง Lost In Translation ขึ้นมา โดยเฉพาะฉากโตเกียวในยามราตรี แถมพึ่งหยิบ CD มาฟัง Bill Murray ร้อง More Than This ซะอีก รีวิวนี้เลยทำให้ยิ่งอยากกลับไปดูหนังเรื่องนี้อีกสักรอบ... จากคุณ : ผู้ก่อการร้ายทางความคิด เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:25:21

ความคิดเห็นที่ 77 ยอดเยี่ยมเช่นเคยครับ จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:39:58

ความคิดเห็นที่ 78 สิ่งที่ย้อนกลับไม่ได้คือ เวลา แต่ถ้าใช้ เวลา บันทึกความทรงจำ นั่นเปรียบเสมือนว่า... แค่เราคิดถึงความทรงจำที่ผ่านเลยไปแล้ว ก็เหมือน....เราย้อนเวลาได้นั่นเอง.... ขอบคุณสำหรับรีวิวสวย ๆ ในเช้าวันจันทร์ ที่อากาศดีดี... คคห.76 หนังโปรดเรา เหมือนกันนะเนี่ย เรื่องนี้ ...Lost In Translation แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 52 09:47:22 จากคุณ : เต่าตัวลาย เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:46:13

ความคิดเห็นที่ 79 เฝ้าหมุนตาม บันทึกความทรงจำนี้อยู่.........บอกได้ว่าเยี่ยม จากคุณ : yuma jung (yupaporn.go 1954) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:46:19

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณมากๆ สำหรับเรื่องราวดีๆ คงต้องเรียกเป็นเรื่องราว เพราะเป็นมากกว่า review ธรรมดา อ่านแล้วอยากกลับไปญี่ปุ่นอีกครั้ง คิดถึงศาลเจ้าเมจิ... จำได้ว่าตอนนั้นไปศาลเจ้าหลายรอบ เพราะพักอยู่ใกล้ๆ ไปตอนเย็นๆ เดินเล่นหาความสงบ แล้วก็ไปตอนบ่ายๆ อีก... เจอคนมาถ่ายรูปแต่งงานกัน เรายังแอบไปถ่ายมา... เห็นการประสานกันของช่วงเวลาในวัฒนธรรมของญี่ปุ่นแล้ว รู้สึกดี.... จากคุณ : aimina (aimina) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 09:53:08

ความคิดเห็นที่ 81 ตอนนี้มีประเด็นพาดพุงผมหลายเรื่อง หุหุ ทั้งเรื่อง คาเฟ่สาวใช้ คาบูกิโช กะ ความละเมียดของ เวลา ขอบคุณครับที่ไปจุดธูปเชิญ เช้าวันจันทร์ งานเข้าตูม ตูม.. ยังไม่มีเวลามาละเมียดกับข้อเขียนสวย ๆ ของคุณป๊อกกี้มากนัก ไม่ได้ ไม่ได้ ตัวหนังสือละไมอารมณ์แบบนี้ ต้องใช้เวลาในการอ่านแบบไม่เร่งร้อนลนลาน ลงชื่อไว้ก่อน เย็น ๆ จะมาอ่านใหม่ จากคุณ : NumAromDee เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:05:37

ความคิดเห็นที่ 82 ขอบคุณสำหรับรูปสวยๆ และคำบรรยายเพลินๆ  สำหรับวันเริ่มต้นสัปดาห์    คิดถึงโตเกียวจัง จากคุณ : H2O+ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:05:51

ความคิดเห็นที่ 83 จากการที่ตามมา หลายตอน อยากไป ง่า พี่ ป๊อกกี้ แจ่มเหมือนเดิม รีวิว ขอบคุณน่ะครับแบ่งปันประสบการณ์ ได้เที่ยวญี่ปุ่น แบบไม่เสียตัง ฮิฮิ หนังสือออกแล้ว จอง 1 เล่ม นะฮับ พี่ ป๊อกกี้   จากคุณ : นายฟ้าใส เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:10:38

ความคิดเห็นที่ 84 ตามมาชมรีวิวที่เต็มไปด้วยเรื่องราวการเดินทางของป็อกกี้จ้า  .. เมื่อไรจะรวมรวบเป็นพ็อกเก็ตบุ๊คซักทีจ้ะ .. จากคุณ : ป้าเกษ (inhouse) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:11:00

ความคิดเห็นที่ 85 กระทู้ตอนนี้... ขัดใจมาก เกือบจะประทับใจแล้วเชียว... แต่ว่า ลืมไรไปป่าว? ไหนอ่ะ รูปหนุ่มๆ โฮสต์อ่ะ... พลาดได้ไงอ่ะ ไม่ย้อมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม จากคุณ : MaNgKoOd เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:18:18

ความคิดเห็นที่ 86 อยากเห็นคนไทยใส่ชุดไทยในเดินตามถนนเป็นกิจฯ เหมือนที่ญี่ปุ่นมั่งจัง ขอบคุณที่ไปเคาะประตูเรียกหลังบ้านนะคะ ^.^ จากคุณ : marzo เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:22:53

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ รอชมต่อค่ะ ^^ จากคุณ : คืนไร้ดาวพราวแสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:35:17

ความคิดเห็นที่ 88 กระทู้สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจกิฟไม่พอใช้มาอีกแระ อิอิ ป๊อกถ่ายรูปสวยอย่างแรงน่ะขอบอก .. แนวนี้ถูกใจใช่เลย พี่พยายามอยู่นานแล้ว แต่แบบว่าใจรักแต่ความสามารถไม่ให้อ่ะ 555 นอกจากรูปสวยมากๆๆแล้ว ยังมีเรื่องราวน่าสนใจ รายละเอียดเพียบ แบบนี้เอาไปเสนอสำนักพิมพ์เลยคุณน้อง .. (ขอบอกว่าสวยเด่นกว่าหนังสือท่องเที่ยวหลายเล่มในตลาด) ชอบอ่ะ ไปอีกดิ ... จากคุณ : มาเรีย ณ ไกลบ้าน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 10:36:12