ความคิดเห็นที่ 1 5 ชีวิตจากกรุงเทพเดินทางเกือบค่อนคืน ไปถึงเชียงรายแต่เช้า ได้แวะล้างหน้าล้างตา กินข้าวเช้า และไหว้อนุสาวรีย์พ่อขุนเม็งราย จุดนัดพบระหว่างเรากับคุณครูกิ่งแก้ว คุณครูแห่งโรงเรียนบ้านห้วยทรายขาว จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:12:19

ความคิดเห็นที่ 2 ระหว่างรอ ใจก็อยากจะบึ่งไปให้ถึงหมู่บ้านจะแย่ นอกจากมาลีแล้ว เด็ก ๆ อีก 120 กว่าคนก็คงจะรอเราเช่นกัน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:14:37

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วคุณครูกิ่งแก้วก็พาเรามาพบกับพี่ ๆ อีก 3 คน ก็เป็น 1 ในครูบ้านนอกรุ่น 95 ด้วยกันนี่ล่ะค่ะ เดินทางล่วงหน้ามาก่อนพวกเราวันนึง ทันทีที่ถึงโรงเรียนก็คัดแยกของที่จะให้โรงเรียน และของรางวัลนักกีฬาที่ไปแข่งขันกีฬา อบต. คุณครูกิ่งเล่าให้ฟังว่า "ก่อนโจ้จะมา มาลีถามครูใหญ่เลยว่า ครู... ครูโจ้จะมาเหรอครู จะมาจริงเหรอ จะมาวันไหน มาเมื่อไหร่ มาถึงกี่โมง แล้วจะมาอยู่กี่วัน ให้นอนกับหนูนะ แล้วจะกลับวันไหน กลับกันกี่โมงล่ะครู" 555+ คราวหน้าจะส่งกำหนดการไปให้เจ้ามาลีก่อน เพราะก่อนหน้านั้น เมื่อปี 51 มีเพื่อนกลับไป เจ้ามาลีวิ่งมามองหาแล้วก็ถามเสียงอ่อย ๆ ว่า "ครูโจ้ไม่มาด้วยเหรอคะ...." จนเมื่อปลายปีมีเพื่อน ๆ กลับไปอีกที  เจ้ามาลีถามว่า "ตกลงครูโจ้เค้าจะมามั่งมั้ยเนี่ย...." 555+ ใจร้อนถอดแบบกันมาเดี๊ยะ ๆ ระหว่างลูกศิษย์กับครู ทุก ๆ วันที่นั่งดูรูป นั่งนับวันจะได้กลับไป ได้นั่งเตรียมงาน เตรียมแผนต่าง ๆ กลับไปหาเด็ก ๆ มีความสุขที่ได้ทำ น้ำตาก็แอบปริ่มในทุกวันที่จะได้เจอ... "เดินทางไปไหนต่อไหนได้ทั่วประเทศ แต่กับที่ที่มีคนรักเราอย่างเต็มหัวใจ ไม่หวังผลประโยชน์ใด ๆ จากโจ้ หรือเห็นว่าโจ้มีพวกเยอะแยะ ทำไมเราจะกลับไปไม่ได้" จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:24:08

ความคิดเห็นที่ 4 ได้พบกับคุณครูรัง คุณครูประจำโรงเรียนอีกท่านนึง พูดคุยแล้วก็มีโครงการต่อเนื่องกลับมาให้เพื่อน ๆ รุ่น 95 ได้ร่วมกันทำอีกเยอะแยะเลยค่ะ คิดว่าปีนี้คงขึ้นลง เชียงรายกันอย่างสนุกสนานแน่ ๆ เลย 555+ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:31:28

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพโรงเรียนยังสะอาดสะอ้านเหมือนเดิม ถ้ามีเวลาเยอะคงได้มาทำกิจกรรมกันที่นี่ เพราะว่าเด็ก ๆ ก็มีมาเรียนจากหลายหมู่บ้าน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:34:43

ความคิดเห็นที่ 6 ครั้งนี้ไม่ได้เต็มที่กับกิจกรรมที่โรงเรียนไม่เป็นไร ยังไงปีนี้ได้กลับไปอีกแน่นอน ฉลอง 2 ปี แล้วก็ เพื่อนฝรั่งจะกลับจากอเมริกามารำลึกบรรยากาศ "กลิ่นความทรงจำจาง ๆ ในวันฝนพรำ" ด้วยกัน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:38:50

ความคิดเห็นที่ 7 พาเพื่อนสาวเยี่ยมชมโรงเรียน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:42:49

ความคิดเห็นที่ 8 ต้องพกโทรโข่งมาด้วย เพราะมีเสียงบอกก่อนจะมาว่า สู้เสียงเด็ก ๆ ไม่ค่อยไหว ต้องหาตัวช่วยไปด้วยนะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:46:20

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นงานเป็นการกันสักนิดดดดด จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:50:36

ความคิดเห็นที่ 10 คุณครูและพี่ ๆ เห็นว่าเราเดินทางมาเหนื่อย ๆ เลยแนะนำให้ไปอาบน้ำอุ่นกันก่อนที่จะเข้าไปหาเด็ก ๆ อ่ะ ไปก็ไป.... จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:54:05

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นบ่อน้ำร้อนผาเสริฐ อืม... เค้ามีมานานแล้ว แต่เพิ่งจะรู้ก็วันนี้แหละ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:57:13

ความคิดเห็นที่ 12 อาบแล้วสดชื่นนนน อยากนอนซะแล้วซิ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 22:59:13

ความคิดเห็นที่ 13 พอเข้าถึงหน้าหมู่บ้าน เด็ก ๆ ที่ลงไปวิ่งเล่นก็โดดขึ้นรถมานั่งแทนที่ พี่ซ้ง พี่สุ พี่เหมียว 7-8 คน พร้อมตะโกนลั่นรถว่า ครูอาสา ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไปจนถึงลานกิจกรรมของหมู่บ้านเด็ก ๆ เดินออกจากบ้านขึ้นมาบนลาน สายตาโฟกัสไปหาสุรเดช ลูกชายคนเล็ก พร้อมตะโกนถามว่า "จำครูได้มั้ย สุรเดช" แล้วก็เดินเข้าไปฟัดพุงกลม ๆ ของลูกชาย "จำไม่ได้คับ" ชัดเจน 5555+ ต่อมามั่นใจว่าเป็นเจ้ากันถิกา แม้จะโตขึ้นแต่เค้าหน้ายังคงเดิม "ครูโจ้ใช่มั้ย ทำไมหน้าเปลี่ยนล่ะครู" "สวยหรือไม่สวย" คำถามนี้คงจะยากไป เด็กอึ้งก่อนจะตอบว่า "สวยค่ะ"   และสุดหัวใจเจ้ามาลีก็เดินเหนื่อย ๆ ขึ้นมา ไม่รอให้ถึงตัวไอ้โจ้วิ่งเข้าไปกอดในทันที "ครูโจ้... ทำไมหน้าไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือนเมื่อก่อน ทำไมไม่ทำหน้าเหมือนเดิม" 2 ปี จะไม่ให้แก่กันบ้างรึ???? จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:16:21

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วก็พากันมานั่งที่ศาลา จากไม้ฟากคลอนแคลนที่เราเกือบจะทำพัง เปลี่ยนเป็นศาลาเทปูนอย่างดี โดยระหว่างที่นั่งคุยกันนั้นเด็ก ๆ เข้ามาเล่น ซิก ๆ ๆ อะเบเบ้!! อยู่รอบ ๆ คุณครูทุกคน ช่วงเวลายามเย็นวันนั้น ดัชนีชี้วัดความสุขของโจ้พุ่งกระฉูดเลยทีเดียว จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:18:28

ความคิดเห็นที่ 15 สลับภาพกับ คห. บนเองเน้อ คุณครูซ้ง ครูเหมียว ครูสุ ซื้อกับข้าวที่ร้านค้าหน้าหมู่บ้านก็เดินขึ้นมา พร้อมกับเด็ก ๆ ที่วิ่งเข้าไปช่วยคุณครูถือข้าวของ น่ารักอีกแล้ว จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:20:56

ความคิดเห็นที่ 16 ครูบางคน ก็เริ่มถูกเด็ก ๆ จับจองให้ไปนอนพักที่บ้านของเค้า (ลูกชายพี่วัฒน์ กับครูลอนนี่เค้าล่ะ) จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:22:02

ความคิดเห็นที่ 17 และเจ้าสองคนนี้ก็เป็นห่วงครูยูน่าดู "ครูต้องออกกำลังกายบ้างนะ ไม่งั้นเด๋วจะอ้วนกว่านี้" อะโห ดูคนให้คำแนะนำซิ... เพรี๊ยวววว เพรียว!! จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:23:23

ความคิดเห็นที่ 18 ช่วงเวลาแห่งความสุขในใจได้เริ่มขึ้นแล้ว เวลาที่เราจะได้่ยิ้มให้กันมันก็สั้นลงไปทุกที....ว่ามั้ย? จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:25:33

ความคิดเห็นที่ 19 ขัดจังหวะความสุขไว้เท่านี้ คุณครูต้องไปทำกับข้าวแล้วค่ะ ระหว่างเดินลงไปที่บ้าน เด็ก ๆ ช่วยกันถือของ หิ้วกระเป๋าให้เรา เจ้ากันถิกาเอาเป้โจ้ไปแบกจับสายให้กระชับแล้วบอกว่า.... " กันถิืกา : หนูอยากเดินป่า หนูชอบเดินป่ามากเลยค่ะครู คราวก่อนขึ้นลูกนู้น ไปกับมาลีลงไม่ได้ต้องโรยตัวลงมา มาลีก็เป็นหอบด้วย มาลี : ตอนนี้หายแล้วค่ะ เดี๋ยวก็เดินป่าได้อีก" ดูเอาเถอะพี่น้อง .... ครูเป็นยังไง ศิษย์เป็นอย่างนั้นกันทั้งคู่ ทำอย่างกับเราไปเคาะบล็อคเค้าออกมายังไงอย่างงั้นเลย โจ้ไม่เคยเขียนจดหมายบอกพวกเค้าเลยนะว่าตัวโจ้เคยเดินป่า หรือเคยโรยตัว เห็นภาพเค้าสะพายเป้แล้วมองเห็นเงาของตัวเอง กำลังเดินตามมาติด ๆ เลย มีโอกาสคงได้พา 2 สาวไปลุยกิจกรรม หนุก ๆ กันบ้างล่ะค่ะ   แต่ปีนี้ขอพาลงมาลุยทะเลก่อนเนอะ อิอิ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:30:27

ความคิดเห็นที่ 20 ครูสาวสวยไปรวมตัวกันที่บ้านของน้องขวัญและอัมพร แต่ลูกมือทำครัวก็มากันเต็มบ้านเลยค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:32:26

ความคิดเห็นที่ 21 แม่ครัวตัวน้อย ๆ มาช่วยคุณครูกันเต็มบ้าน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:34:54

ความคิดเห็นที่ 22 ระหว่างนั้นครูโจ้ขอตัวจากมาลี.... "อ่ะ เดี๋ยวครูไปช่วยทำกับข้าวก่อนนะลูก" "ครูโจ้ทำกับข้าวเป็นแล้วเหรอ เด๋วก็เดินไปเดินมาฟอร์มถ่ายภาพอีกเหมือนเดิม" ดู๊ 2 ปีที่คิดถึง ดูวาจาลูกสาวคนโปรด เจ้าดอกไม้คนดี เจ้าช่อมาลีของครูโจ้   แล้วคราวก่อนใครกันที่ติดเตาทำให้ครูหุงข้าวไม่ได้ตั้ง 2 ชั่วโมงเนี่ย ฮึ...! ในภาพ.......มีดสำหรับหั่นผักไม่พอจริง ๆ ค่ะ ภาพเลยดูเป็นแม่ครัวหน้าโหดไปเลย จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:36:52

ความคิดเห็นที่ 23 หันมาอีกทีตกใจ ครูแฮ็คเดินมาพร้อมกับเด็ก ๆ กลุ่มใหญ่ แต่ทำไมหน้าเหลืองเป็นจุด ๆ อย่างนั้นล่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:39:04

ความคิดเห็นที่ 24 เด็ก ๆ ก็เหลืองไปด้วย ว่าแล้วก็ลามมาถึงหน้าข้าพเจ้าอีกตะหาก ตอนที่เค้าเอาสติ๊กเกอร์มาติดที่หน้า เด็ก ๆ บอกว่า "หน้าบึ้ง ๆ ไม่เอา ครูเอาหน้ายิ้มไป ครูจะได้มีความสุข" ความปรารถนาดีอย่างจริงใจที่ออกมาจากใจของเด็ก ๆ ทำเอาครูโจ้ยกมือที่กำมีดขึ้นมาปาดน้ำตาที่แอบเล็ด ใครว่าเราเอาของมาให้เค้า่ แล้วเค้ามีความสุข ไม่จริงหรอก เราเองต่างหากที่มาเป็นฝ่ายรับความสุข จากเด็ก ๆ ทุกสิ่งที่เค้าทำ...ไม่มีจริตมาแฝงเลยสักนิด จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:42:51

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องของเรื่อง ครูแฮ็คส์จะเขียนโปสการ์ดแล้วก็เอาสติ๊กเกอร์มาแปะ เด็ก ๆ เห็นก็เลยขอ แล้วก็เอาไปแปะกันทั่วตัวไปหมด   ไม่เว้นแม้กระทั่งหน้าครู จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:45:49

ความคิดเห็นที่ 26 น่าเข็กจมูกหักจริง ๆ ... 555+ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:47:00

ความคิดเห็นที่ 27 ถึงจะใส ๆ ดูเหมือนไม่ทันสมัย แต่เค้าแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้ ฟังจากที่เค้าเล่าพฤติกรรมของผู้ใหญ่บางคนแล้ว ทั้งทึ่งและภูมิใจ ที่พวกเค้าฉลาดมาก ๆ "เค้าเพิ่งย้ายมาใหม่ พอเด็กทำไม่ได้เค้าด่าขึ้นมรึง ขึ้นกรู แล้วก็เรียกบางคนว่า Eฟาย ด้วยครูโจ้" เด็ก ๆ ช่วยกันเล่าพฤติกรรมที่ไม่สมควรของใครบางคนให้เราฟัง ได้แต่บอกเค้ากลับไปว่า "รู้แบบนี้ก็ดีแล้ว จำแค่วิชาที่เค้าถ่ายทอด แต่อย่าทำพฤติกรรมแบบเค้า" ภูมิใจในตัวเด็ก ๆ จังเลย เก่งกว่าเด็กในเมืองเยอะ... จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:48:52

ความคิดเห็นที่ 28 คนเก่ง บ้านเรามีเยอะแล้ว แต่คนที่เก่งและเป็นคนดี ขอฝากฝังไว้กับรุ่นนี้ก็แล้วกัน ใครที่บอกว่าเด็กก้าวร้าวจากสภาพครอบครัวที่ยากจน หรือเพราะด้อยโอกาส หรือพ่อแม่ไม่มี มันเป็นข้ออ้าง ของการทำเลวทั้งนั้น เพราะคนที่มีพ่อแม่อยู่ครบ มีบ้านดี ๆ แทบไม่ต้องทำอะไรก็มีคนหาเลี้่ยง แต่ยังขยันสร้างปัญหา ก็ยังมีให้เห็นทั่วไปในสังคมเมือง ทั้งที่ที่เห็นว่ามีคนเลี้ยงดี แต่แป้งตลับ ครีม แล้วแถมด้วย กระเป๋าคาดเอวไนกี้ที่มีคนซื้อมาฝาก ก็ยังโดนสอยไปกริบ.. ของแค่นี้อ่ะ เคาะกะลาให้หมากินยังมากกว่านี้เลย ออกปากขอ ทำไมจะให้กันไม่ได้ อันหลังสุดข้ามมาหลายเดือนแล้วก็เพิ่งจะรู้นี่ล่ะว่าโดน เฮ้อ! เราควรจะจัดการกุศลเลี้ยงเป-รตเมืองพวกนี้ให้อิ่มก่อนดีมั้ย แล้วค่อยไปหาเลี้ยงคนอื่นกัน. . . จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 53 23:59:18

ความคิดเห็นที่ 29 มื้อนี้พวกเรามากินรวมกันค่ะ ชาวอาข่า เค้าให้ผู้ชายกินก่อน แต่พวกเราก็เรียกให้ผู้หญิงมากินพร้อมกัน เพราะ... ครูอาสา มักจะให้ผู้หญิงกินก่อน (ไม่ให้ก็จะกิน) แล้วก็มักจะไม่ค่อยเหลือให้ให้ครูหนุ่ม ๆ กินซะด้วย ด้วยเหตุนี้ จึงเรียกมารวมกินพร้อม ๆ กันให้หมด จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:01:28

ความคิดเห็นที่ 30 ได้เวลาที่นัดกันไว้ 1 ทุ่มตรง บริเวณลานกลางหมู่บ้าน คืนนี้อากาศเย็น และมีน้ำค้างลง จึงให้เด็ก ๆ มารวมตัวกันในศาลา ศาลาที่เคยเป็นไม้ไผ่ตีไว้ ที่พวกเราเกือบจะถล่มกันในครั้งก่อน มาวันนี้เป็นศาลาเทปูนแข็งแรงขึ้นจริง ๆ นะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:04:08

ความคิดเห็นที่ 31 การกลับมาในครั้งนี้ ถ้าแค่นำของเล่นที่ซื้อมาแจก ยางลบ ดินสอ หรือไอติมตามโปรแกรมอย่างเดียว คงไม่เท่าไหร่ แต่ที่นี่เป็นที่แรกที่ทำให้โจ้รู้สึกภูมิใจในความเป็น "ครู" เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนเรียกว่า "ครู" จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:08:36

ความคิดเห็นที่ 32 การกลับไปในฐานะครู มันมีความหมายมากกว่านั้น ไม่ใช่แค่เด็ก ๆ ที่เรียก แต่ทั้งหมู่บ้านเรียกเราว่า "ครู" ถ้าหากนำสิ่งที่ไม่สมควรเข้าไปในหมู่บ้าน เท่ากับเรา มีส่วนในการทำให้คำศักดิ์สิทธิ์คำนี้ด้อยค่าลงไปด้วย ไม่ว่าจะเป็น "คน" หรือ "สิ่งของ" จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:11:23

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นงานที่ไม่ยาก แต่คิดมาก 555+ กับสิ่งของที่จะนำกลับเข้าไป แม้กระทั่งปืนของเล่นกระบอกเดียว ยังเถียงกับเพื่อนแทบตายว่าควรหรือไม่ที่จะนำไปให้เด็กเล่น... ก็หาเหตุผลจนได้ที่จะนำไปให้เด็ก จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:14:48

ความคิดเห็นที่ 34 ทั้งหมดที่กล่าวมา ยกเว้นเพลงมะหมี่ที่ครูโจ้นำไปสอนเด็ก ๆ ป่านี้ขูดมะพร้าวกันได้ทั้งโรงเรียนแล้วมั้งคะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:17:35

ความคิดเห็นที่ 35 รอยยิ้มที่ทำให้เรามีพลังในวันที่สังคมกำลังแตกแยก จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:20:33

ความคิดเห็นที่ 36 ผู้ใหญ่ที่เห็นแก่ได้จะรู้มั้ยว่าความสุขของพวกเค้า มีค่ากว่าความเห็นแก่ตัวของพวกคุณ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:22:33

ความคิดเห็นที่ 37 ทำเพื่อชาติ หรือ เพื่อตัวเอง เด็กพวกนี้เค้าตอบกันได้นะ แล้วก็ชัดเจนซะด้วย   แหม... อยากให้ไปได้ยินกับหูตัวเองกันจังเลย จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:23:50

ความคิดเห็นที่ 38 ตัวน้อย ๆ ยังเต้นไม่ได้ก็มาดูพี่ ๆ เต้นไปก่อน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:25:11

ความคิดเห็นที่ 39 พี่โต ๆ ก็มาร่วมแจม พร้อมร้องเพลงสกาอยู่ข้าง ๆ "แบบนี้... เค้าเรียกว่า สกา ฮึ้บ ๆ ๆ ฮึ่ย ๆ " ไอ้ครูโจ้ได้ยินไม่ยอมน้อยหน้า เพลงสกาได้ยินมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ครูโจ้ : อ๊ะ ลมเย็น ๆ มาร้องเขมรไล่ควาย ฮึ้ย ๆ ๆ  ๆ เด็ก ๆ : เฮ้ยยย ใช่เหรอครู....มั่วแล้ว!@!#@@ อ่ะเหรอ....... เห็นมี "ฮึ่ย ฮึ่ย ฮึ่ย เหมือนกันอ่ะ" จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:27:23

ความคิดเห็นที่ 40 เราต่างก็เป็นผู้รับความสุขจากเด็ก ๆ ห้วยน้ำริน สิ่งของต่าง ๆ ที่นำมาก็เพื่อตอบแทนความสุขที่เค้าให้เรา จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:31:38

ความคิดเห็นที่ 41 มีความสุขกันแม้เพียงระยะเวลาอันสั้น จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:35:45

ความคิดเห็นที่ 42 นับตั้งแต่สมัครร่วมโครงการครูบ้านนอกกับกระจกเงา จะเห็นว่ามีอยู่ข้อนึงที่ทางมูลนิธิเขียนไว้ "ฝึกให้เด็กได้เขียน อ่าน พูด ภาษาไทย" ถึงจบโครงการจะมารวมกลุ่มกันเองได้ 2 ปีแล้วแล้ว เราก็ยังคงเห็นความสำคัญของกิจกรรม เขียน อ่าน พูด ภาษาไทย อยู่เสมอ มีเวลาเพียงน้อยนิดในการเดินทางมาห้วยน้ำรินครั้งนี้ โจ้ได้เตรียมโปสการ์ดกว่า 80 ใบ สำหรับเขียนขอบคุณ ผู้ใหญ่ใจดีที่สนับสนุนโครงการนี้ และครูที่พวกเค้าคิดถึง โดยให้เด็ก ๆ เขียน ด้วยลายมือของพวกเค้าเองค่ะ นับวันเด็กที่พูดและร้องเพลงภาษาอังกฤษเป็นแล้วเหยียดเพลงลูกทุ่ง ซึ่งเป็นรากเหง้าของตัวเอง มีมากขึ้นทุกที ตัวเป็นไทยใจเป็นทาสต่างชาติ ยกย่องวิถีชีวิต ฝรั่ง เกาหลี ญี่ปุ่น กันซะเยอะ แต่กับประเพณีและวัฒนธรรม ที่ดีงามและสืบทอดกันมาอย่างยาวนานของบ้านตัวเองถูกมองว่าล้าสมัย ถ้ากิจกรรมนี้จะมีส่วนแม้ัเพียงน้อยนิดในการอนุรักษ์ความเป็นไทยได้ก็น่าชื่นใจ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:39:38

ความคิดเห็นที่ 43 เด็ก ๆ ทุกคนตั้งใจเขียนกันมาก มีคุณครูคอยช่วยดูอยู่ข้าง ๆ น้อง ๆ เขียนไม่เป็นก็ลงชื่อ พี่ ๆ ช่วยเขียนต่อให้น้องจากใจ "ขอบคุณที่ส่งขยะมาให้หนู"  คงจะเขียนว่า...ขนม "ขอบคุณที่สิง...."     อืม ประมาณว่านำ "สิ่ง" ดี ๆ มาให้ "พรรณีมีที่อยู่ครูแต่ไม่ยอมให้หนู"  อู่ยยย....อันนี้ออกแนวฟ้อง "ขอให้ครูมีพลานามัยที่แข็งแรงสมบูรณ์" ...สงสัยเพิ่งจะจำมาจากข่าวสำคัญ ๆ "สวัสดีครับครูป้าโอ๋ ผมคิดถึงครูป้าโอ๋..."  ไอ่พี่โอ๋เหาะจากตราดไปหาเด็ก ๆ ของโจ้ตอนไหนฟระ??  -*- "ขอบคุณที่ส่งของเล่นมาให้ค่ะ (ขีดฆ่าตรง ค่ะ ออก) ครับ แล้วมาหาหนู (ขีดฆ่าตรง หนู ออก) ผม อีกนะครับ"   อันสุดท้ายนี้ ด.ช. ลอก ด.ญ. ท่านใดที่ได้รับอย่าเพิ่งคิดว่า เด็ก ๆ ของโจ้มีความเบี่ยงเบนทางเพศ 555+ ทุกถ้อยคำ ทุกข้อความ ในโปสการ์ดทุกใบ ขอให้ผู้รับทุกคนรู้ไว้ว่า ออกจากใจของเด็กจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:43:13

ความคิดเห็นที่ 44 ยิ่งมีการอ่านออกอากาศ ทุกคนยิ่งตั้งใจเขียนเต็มที่ เพื่อที่จะได้มีโปสการ์ดที่ตัวเองเขียน ถูกอ่านให้ทุกคนได้ฟัง คนที่ได้รับปลายทางต่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ก็มีบ้างที่โวยวาย... "อันที่เด็กเขียนน่ะ ปลื้มมากกกก แต่ไอ่ลายมือที่จ่าหน้าเนี่ยของแกใช่มั้ยไอ่โจ้ ถึงลุงนัทเนี่ย...มันไม่ช่ายยยยอ่ะ" "เรียกป้าเลยเหรอ พี่รับไม่ด๊ายยยยย" เอาน่า เด็ก ๆ ที่เขียนก็รุ่นลูกรุ่นหลานกันทั้งนั้นแหละ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:44:53

ความคิดเห็นที่ 45 ที่มาติดหนึบ ๆ อยู่ตลอด ก็เจ้าสุดหัวใจ...ดอกไม้คนดี เจ้ามาลีของครูโจ้ ยิ่งโตยิ่งหน้าทะเล้น จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:46:28

ความคิดเห็นที่ 46 ลูกสาวอีกคน เจ้ากันถิกา ตั้งแต่ 2 ปีก่อนก็มาเดินเล่นเดินคุยอยู่ด้วยกันตลอด จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:49:13

ความคิดเห็นที่ 47 ขวัญใจเด็กจริง ๆ เลยสำหรับครอบครัวนี้   หลังจากนั้นก็เดินมือเย็นเฉียบเข้าซุกไออุ่นในที่นอน มีภาพที่อัดมาให้มาลี สุรเดช บางภาพก็เป๋อ... อัดส่งมาแล้ว ยังอัดซ้ำอีก 555+ เจ้าลูกสาวตัวดีบอกว่า "เนี่ย ดูสิ่ ตอนนั้นสวยกว่าตอนนี้อีกครู สัญญานะว่าจะมาทุกปี ไม่ว่างก็ต้องมานะ" 555+ ให้ตรูสัญญา หรือ สั่งการฟระเจ้าดอกไม้คนดี จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:50:47

ความคิดเห็นที่ 48 ได้นั่งคุยกับแม่ กับมาลี และ สุรเดชถึงเรื่องราวต่าง ๆ ได้เห็นความน่ารักของครอบครัวนี้เหมือนเมื่อ 2 ปีก่อน ทรายได้นอนบ้านเดียวกับโจ้ หันมาพูดว่า "กรูชอบที่นี่ว่ะ ชอบที่นี่มาก" ไม่เพียงแค่ทรายเท่านั้น เพื่อน ๆ ที่เพิ่งได้สัมผัสห้วยน้ำรินครั้งแรก ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน เด็กที่นี่ไม่ดื้อ ไม่พูดขอสิ่งของใด ๆ ไม่ได้ อยากมีอยากได้จนออกนอกหน้า อะไรที่ได้ก็ยินดี อะไรที่ไม่ได้ก็แค่ แอบปาดน้ำตาเล็ก ๆ แต่ไม่มีการมางอแงจะเอานู่นเอานี่ คงต้องมองย้อนขึ้นไปถึงผู้ใหญ่ในหมู่บ้าน ถ้าผู้ใหญ่ไม่ใช่ต้นแบบที่ดี บรรดาลูกไม้หล่นใต้ต้นทั้งหลายก็คงจะไม่มีความน่ารักน่าประทับใจแบบนี้ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:52:05

ความคิดเห็นที่ 49 ตี 5 ตื่นมาอาบน้ำสระผม แล้วก็รีบซุกผ้าห่มอุ่น ๆ นอนเหมือนเดิม หนาวมากกกกกกกก แต่ก็ไม่ลืมยื่นมือไปแตะหน้าทรายให้สะดุ้ง   จนเกือบ 7 โมง เด็ก ๆ ถึงได้เดินเข้ามาถามว่า "สว่างแล้วนะครู จะไม่ตื่นกันเหรอ" จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:53:37

ความคิดเห็นที่ 50 ระหว่างทางไปโบสถ์ เจ้าบ้านก็ช่วยกันแนะนำสถานที่ให้ครูคนใหม่ฟัง "เนี่ย หลุมนั้นเค้าเพิ่งฝังก่อนหน้าครูจะมานี่เอง" ชื่นใจจังลูกรักทั้งหลาย 555+ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 00:56:58

ความคิดเห็นที่ 51 เดินวนกลับมาที่ท้ายหมู่บ้านอีกครั้ง งานนี้เล่นเอาฮาเมื่อหมาที่ตามมาเห่าอะไรไม่รู้ตัวเดียว "ปกติมันเห่าแต่คนนะครู นี่มันเห่าอะไรไม่รู้" "ตรงนี้เค้าไว้ผี มีอยู่ 1 คนนะครู" เอาเถอะจ้ะ แทนที่จะได้ชมวิวสงบ ๆ นะ....  555+ ตรงนี้ได้คุยกับบรรดาลูก ๆ ได้มองเห็นพัฒนาการที่มีมากขึ้นทางความคิด เค้าไม่ได้โตแต่ตัวจริง ๆ ความคิดยังก้าวหน้าไปไกลอย่างที่โจ้เองก็คาดไม่ถึง ที่สำคัญ... เป็นเด็กดีกันมากซะด้ว จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:00:25

ความคิดเห็นที่ 52 ส่วนนึง คงต้องยกความดีให้กับผู้ใหญ่ทุกคนในหมู่บ้าน ถ้าต้นแบบความดีไม่มีแล้ว ลูกไม้ทั้งหลายคงไม่เป็นแบบนี้ บางที่ที่เคยไป ผู้ใหญ่มีพฤติกรรมกอบโกยให้เห็นจนชินตา ขาดระเบียบ วินัย มาก่อนได้ก่อน ไม่มีการต่อแถว หรือเผื่อคนอื่น เด็ก ๆ ที่เห็นพฤติกรรมเหล่านี้อยู่ทุกวัน จึงไม่คิดว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควร และกระทำได้อย่างไม่ตะขิดตะขวง พฤติกรรมนี้ไม่มีที่ห้วยน้ำรินค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:02:33

ความคิดเห็นที่ 53 ทะเลหมอกอาจจะไม่งามจับใจเหมือนที่ไหน ๆ ที่ใครก็พากันไปดู แต่ความสุขที่ได้ไม่มีความหมายเท่ากับการได้เดินเล่นกับเด็ก ๆ ยามเช้าที่บ้านห้วยน้ำริน จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:07:32

ความคิดเห็นที่ 54 ถึงพฤติกรรมส่วนของโจ้เองอาจจะนรกสำหรับคนทั่วไป ถึงทุกบ้านที่ห้วยน้ำริน จะมีทีวี มีสื่อเข้าถึงให้เห็นความเปลี่่ยนแปลง ถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านจะไม่ได้มาจากคนที่เข้าไปทั้งหมด ถึงอย่างนั้นก็ตาม เมื่อได้กลับเข้าไปในฐานะครู ก็ขอเป็นแบบอย่างดี ๆ ให้เด็ก ๆ ได้เห็นบ้าง แม้ไม่ใช่คนรักเด็ก แต่ก็อยากเห็นต้นกล้าของชาติ โตขึ้นมาเป็นคนที่มีคุณภาพ.... แม้ความเป็นจริง น้อยคนที่จบชั้นประถม จะต้องออกไปช่วยพ่อแม่ทำไร่และไม่ได้เรียนต่อก็ตาม แต่สิ่งที่ทุกคนทำได้ก็คือ .......เป็นคนดี สมชาย ถือวิทยุพกพาเปิดข่าวฟังมาตั้งแต่ที่บ้านแล้วพูดว่า สมชาย : ครูครับ ผมชอบฟังข่าว สุรเดช : ไม่จริงคับครูเปิดข่าวมา สมชายเปลี่ยนเป็นการ์ตูนเลยคับ แล้วก็เถียงกันเป็นภาษาอาข่าพอหอมปากหอมคอก่อนที่สมชายจะแก้ข่าว สมชาย : ผมไม่ชอบดูข่าว แต่ผมชอบฟังข่าวครับครู เค้ายื่นให้โจ้ฟังพระบรมราโชวาทในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในวันครูที่ผู้ประกาศข่าวกำลังนำมาให้เราได้ฟัง สมชายพูดว่า... "ครูครับ นี่เค้าพูดถึงครูครับ"   จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:10:53

ความคิดเห็นที่ 55 เดินมาจนถึงลานหมู่บ้านอีกครั้ง คราวนี้นู๋มาลีพาครูทรายเล่นกะลาล่าเซอ หรือชิงช้าสวรรค์ ลงหลักปักฐานแน่นหนาเชียวค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:12:18

ความคิดเห็นที่ 56 "โจ้มาเล่นด้วยกันดิ่ หวาว ๆ ๆ ๆ  สูง ๆ ๆ " "ไม่... เคยเล่นแล้ว รู้แล้ว กรี๊ดแต๋วแตกมาแล้ว กลัวไม่เอาอ่ะไม่กล้า" 555+ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:14:15

ความคิดเห็นที่ 57 พี่แฮ็คและเด็ก ๆ เดินมาตามไปกินข้าว จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:15:51

ความคิดเห็นที่ 58 อู่ยยย จะใหญ่ไปไหน.... ตุ๊กตาไม้สลักเหล่านี้ ก็มีเรื่องเล่าจากเด็ก ๆ ที่ทำให้รู้ว่าพวกเค้ามีความคิดที่โตมาก และก็แยกแยะผิดชอบชั่วดี ในพฤติกรรมไม่สมควรของผู้ใหญ่บางคนได้ดี "แม่ของครูคนนั้นมา แล้วชี้ว่า...เอาหลายอัน 500 ได้มั้ย ป้าคนขายบอกว่า ขอไปถามลุงก่อน (ลุงที่เป็นคนสลักไม้) แม่ครูคนนั้นเอาแบงค์ 500 ออกมา แล้วบอกว่า ไม่เอาหรือไง เนี่ยเงินตั้ง 500 นะ ไม่อยากได้เงินเหรอ บ้าหรือเปล่าครู ลุงเค้านั่งสลักใช้เวลาตั้งหลายวัน เอาเงินออกมาโชว์แบบนี้ คิดว่าดีแล้วเหรอ??? พวกหนูไม่ชอบเลย" คำพูดซื่อ ๆ ตรง ๆ ของเด็ก ทำให้โจ้ยิ้มแล้วก็ตื้นตันในความคิดของพวกเค้า คนเก่งบ้านเรามีเยอะแล้ว แต่คนที่เก่งและมีสำนึกที่ดีเนี่ยหายากจัง ในเมืองน่ะ โจ้ไม่ค่อยได้เจอเด็กอย่างนี้นะ พอมาได้ยินลูกพูดแบบนี้แล้วภูมิใจในพวกเค้ามาก จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:17:40

ความคิดเห็นที่ 59 ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่ได้ฟังจากเด็ก ๆ  ภูมิใจจังที่อย่างน้อย พวกเค้าไม่ได้เป็นไก่กะทิ ใครมาป้อนอะไรก็รับแต่ไม่กลั่นกรอง อย่างว่าเนอะ สื่อต่าง ๆ เข้าถึง เค้าเลือกที่จะศึกษาได้อย่างอิสระ และก็ต้องมีคนแนะแนวที่ดีอย่างผู้ปกครอง หรือ คุณครูด้วย ไม่งั้นคงไม่มีผลิตที่น่าชื่นใจมากกว่าผู้ใหญ่บางคนในเมืองซะอีก พากันกลับบ้านกินข้าวเช้า ก่อนจะเริ่มกิจกรรมในช่วง 8 โมง เจ้ามาลียึดกล้องไปคล้องคอเรียบร้อย จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:21:48

ความคิดเห็นที่ 60 คนเก่งทั้งหลายที่พร้อมเปิดใจยอมรับกับสิ่งใหม่ ๆ แต่มีใช้ความคิด คัดแยกสิ่งดีและไม่ได้ดี ไม่ดักดานมัวแต่ยึดมั่นถือมั่นในตัวเอง แม้จะต้องกระชากหัวกันบ้างก็ตาม จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:26:45

ความคิดเห็นที่ 61 เด็ก ๆ เอากล้องไปหัดถ่าย ขณะที่ครูเริ่มหิวหนัก 555+ แต่ก็แวะสอนเด็ก ๆ ต่อยมวยที่หน้าบ้าน เนื่องมาจากว่า อาดะเห็นว่าสุรเดชอ้วนเกินไป จึงทำกระสอบทรายแขวนไว้ ก็ไปสอนกันตั้งแต่กำหมัด การตั้งท่า เตะด้วยแข้ง พอประมาณ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:30:45

ความคิดเห็นที่ 62 อันนี้ฝีมือลูกบ้านพี่แฮ็ค พี่ยู เค้าค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:32:44

ความคิดเห็นที่ 63 วันนี้ใครนอนบ้านไหนก็กินบ้านนั้นค่ะ  เจ้ามาลีพากล้องไปเดินเล่นมาจนทั่ว กลับมาถึงบ้าน ครูก็ยังซัดข้าวไม่เลิก ฝีมืออามะยังอร่อยไม่เปลี่ยนจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 01:34:52

ความคิดเห็นที่ 64 โจ้.. แกคือโคบาล.. จากคุณ : บ่เบี้ย บ้านไพร เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 53 18:56:51

ความคิดเห็นที่ 65 พี่ติ๊กสวัสดีค่ะ นอกจากโจ้จะเป็นโคบาลแล้ว ก็ยังคงคอนเซป...ฟายเหมือนเดิมอีกด้วย 55+ ++++++++ จากเดิมที่นัดเด็ก ๆ ไว้ที่ลานตอน 8 โมง เอาเข้าจริง ก็เริ่มกันตอน 9 โมง โดยเด็ก ๆ มายืนรอครูกันถึงบ้านพัก พร้อมช่วยขนข้าวของ อุปกรณ์ทำกิจกรรม และของขวัญ เด็ก ๆ น่ารักค่ะ เค้าเห็นตั้งแต่ตอนที่ช่วยยกของไปเก็บที่บ้านพ่อหลวง ก็จะแอบ ๆ มาอ้อน "ครูขา หนูอยากได้บาร์บี้ค่ะ" และ "ครูครับผมอยากได้รถครับ" ครูอาสาเฉพาะกิจยิ้ม ๆ แล้วบอกว่า "จับฉลากให้ได้แล้วกันนะลูก" ก็ถูกตำหนิมานิดหน่อยเรื่องการจัดของว่าทำไมไม่เตรียมไปให้เหมือนกัน ขออนุญาตชี้แจงว่าทำไมค่ะ... 1. เด็กมีหลายช่วงอายุ 2. ไม่ทราบจำนวนชาย - หญิง ที่ชัดเจน ทราบแต่จำนวน 3. ทีมจัดซื้อ (ตรูนี่แหละ) อยากให้มีของแบบหลากหลาย    ถึงแม้ราคามันจะสูงกว่าซื้อเหมือนกันหมดทีเดียวก็ตาม 4. แผนรองรับคือใช้วิธีจับฉลาก ถือว่ายุติธรรมที่สุด 5. การจับฉลากได้แบ่งกลุ่มเด็กในแต่ละช่วงอายุแล้วค่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 17:19:55

ความคิดเห็นที่ 66 ภาพ : ครูแฮ็คส์ ยืนบิดลูกโป่งอยู่ เด็ก ๆ ก็เริ่มกรูกันเข้ามา เลยต้องหาประเด็นเบี่ยงเบนความสนใจ ด้วย "ไอศกรีมถังฮีโร่" จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 17:27:31

ความคิดเห็นที่ 67 ตักให้เด็ก ๆ กินก่อน กินหมดแล้วก็วนมาเอาใหม่ได้ อามะ อาดะ ถือถ้วยมานำไปแช่ให้ลูก ๆ กินที่บ้าน ถังเดียวคุ้มค่ามาก ๆ ค่ะ กินกันได้ทั้งหมู่บ้านเลย จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 17:30:47

ความคิดเห็นที่ 68 สาว ๆ  แก๊งค์นี้เห็นตั้งแต่ยังพูดไม่คล่อง รอแถวไอติมต่อจากน้องเล็ก ๆ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 17:33:03

ความคิดเห็นที่ 69 ครูทราย ครูจุงช่วยกันตักไอติม... แขนใหญ่กันไปคนละข้าง ถือว่าเสมอกันไป เพราะโปสการ์ดที่ใช้ในโครงการนี้ทั้งทำขาย ทั้งทำขอบคุณก็เกือบ ๆ 600 ใบเหมือนกัน นั่งตัดคนเดียว จนทั้งแขนทั้งนมใหญ่ไปข้างนึงเลย   จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 17:36:25

ความคิดเห็นที่ 70 อร่อยมั้ยคะ?? จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 17:38:42

ความคิดเห็นที่ 71 ไอติมเย็น ๆ ใต้แสงแดดอุ่น ๆ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 17:41:01

ความคิดเห็นที่ 72 จากนั้นก็เริ่มการแจกของ อย่างชุด แก้วน้ำ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน ภาพตอนแจกของอาจจะไม่ค่อยมี เพราะทั้ง 8 ชีวิตคนอาสา ก็วุ่นอยู่กับกิจกรรมที่อยู่ตรงหน้า..... จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:00:54

ความคิดเห็นที่ 73 แจกถุงผ้าสำหรับใส่ของที่จะได้รับในวันนี้ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:03:36

ความคิดเห็นที่ 74 ตุ๊กตา 12 ตัวที่เป็นของรางวัลพิเศษสำหรับเด็กผู้หญิงทุกช่วงอายุ ถูกนำมาให้ได้ลุ้นกันเป็นอันดับแรก คนที่ไม่ได้ก็ไปต่อแถวรอจับรอบสอง และเมื่อสุดท้ายไม่ได้ ก็ไม่ได้โวยวายอะไร มีเพียงแอบปาดน้ำตาเล็กน้อย (พอดีเป็นเด็กที่ช่วยงานคุณครูด้วยก็เลยส่งกลับไปให้ทีหลังค่ะ) จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:10:52

ความคิดเห็นที่ 75 จบจากของรางวัลพิเศษสำหรับเด็กผู้หญิง ก็เป็นการจับฉลากสำหรับเด็กเล็ก - อนุบาล ป.1 - ป.3 และ ป.4 - มัธยม วัดดวงกันไปเลยยยย จัดมาร้อยกว่าชุด ที่เหลือก็ให้โรงเรียนเอาไว้เป็นของรางวัล ให้กับนักเรียนในโอกาสต่าง ๆ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:27:20

ความคิดเห็นที่ 76 ... แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 53 18:34:42 จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:30:03

ความคิดเห็นที่ 77 แจกของทุกประเภทแล้ว ก็เตรียมตัวเดินทางกลับกรุงเทพ ยังไม่อยากกลับเลย..... แอบปาดน้ำตาออกจากหมู่บ้าน เก็บความประทับใจเอาไว้ ห้วยน้ำริน กลับมาอีกครั้งก็ยังให้ได้ทั้งใจเสมอ เสียงลูกสาวสั่งการว่า "กลับมาอีกนะครู มาให้ได้ทุกปีนะ ไม่ว่างก็ต้องมานะ" แล้วก็มีเสียงเด็ก ๆ อีกหลายคนตะโกนตามมา "ต้องกลับมาอีกนะคะ ครูคะ ปีหน้ามาอีกนะ" เด็ก ๆ ช่วยกันตะโกนจนกระทั่งมีเสียงหนึ่งแทรกมา "อาทิตย์หน้ามาอีกนะครู..." เอิ่ม... จะให้ไปเนี่ย...เหมือนกรุงเทพ - เชียงราย ใกล้อย่างกับ กรุงเทพ - นครปฐมเลยนะ คงต้องกลับไปอีกแน่นอน เพราะมีโครงการต่อเนื่องทั้งกับโรงเรียน และตัวเด็ก ๆ เอง จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:32:25

ความคิดเห็นที่ 78 ก่อนจะกลับไปใส่หัวโขนในเมืองใหญ่ ก็แวะชมวัดร่องขุ่นกันก่อนสักนิด จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:36:59

ความคิดเห็นที่ 79 ก้าวข้าวผ่านไป จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:41:06

ความคิดเห็นที่ 80 เลือกนิ้วที่ทาสีซะด้วย อิอิ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:44:09

ความคิดเห็นที่ 81 เดินผ่านมาแล้วจงมั่นใจได้ว่า เขาไม่ได้ชี้นิ้วห้ามเราเข้าโบสถ์ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:47:45

ความคิดเห็นที่ 82 แล้วก็ได้เวลาเดินทางกลับกรุงเทพ ต้องขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ร่วมเดินทางไปด้วยกัน แม้จะรู้ว่ามีเวลาน้อยนักแล้วในโปรแกรมไม่มีเรื่องเที่ยว ก็ยังตัดสินใจไปเหนื่อยด้วยกัน ขอบคุณในความเสียสละมาก ๆ เลยค่ะ และขอขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมทำให้โครงการนี้สำเร็จได้ด้วยดีค่ะ - พ่อ แม่ และทุกคนในครอบครัวที่ช่วยสนับสนุนทุกกิจกรรมเสมอมา - ป๊า และทุกคนที่บ้านครูโบว์ ที่ช่วยจัดการเรื่องข้าวของที่จะนำไปให้เด็ก ๆ - ครูกิ่ง ครูรัง โรงเรียนบ้านห้วยทรายขาว - ทุกคนที่หมู่บ้านห้วยน้ำริน กับความน่ารักที่ให้ทั้งหัวใจได้เสมอ - คณะที่ปรึกษาโครงการ พี่ต่อ พี่ซ้ง พี่ต้น ss - ทีมครูบ้านนอกรุ่น 95 สำหรับกำลังใจ สิ่งของ และความคิดถึงที่ฝากไปถึงเด็ก ๆ รวมทั้งไอศรีมถังโต - ครูโบว์ ที่ช่วยกันเดินขาลากซื้อของที่จะนำไปให้เด็ก ๆ รวมทั้งมาช่วยจัดกลุ่มสิ่งของที่บ้านจนดึก - บริษัท FF และครูจุงผู้ติดต่อประสานงานนำขนมไปแจกเด็กอย่างทั่วถึง - พี่เปิ้ล และ พี่ ๆ  จาก บล. ยูโอบีเคย์เฮียน - พี่อ้อย พี่บีม จากเจียงฮาย แม้มาไม่ทันแต่ความตั้งใจดี ๆ ต้องขอขอบคุณแทนเด็ก ๆ ด้วยค่ะ - ครูซ้ง ครูสุ ครูเหมียว ครูแฮ็คส์ ครูยู ครูทราย ครูจุง คุณครูใจดีทั้ง 7 คนของเด็ก ๆ บ้านห้วยน้ำริน ที่ร่วมมือกันจนลุล่วงไปได้ด้วยดีในทุก ๆ กิจกรรมค่ะ - ผู้สนับสนุนโปสการ์ดโครงการ “คืนอุ่นไอรักนักเดินทาง สู่บ้านห้วยน้ำริน” พี่ ๆ บริษัท V.S Generalchem,   ร้านสยามสไตล์, พี่ ๆ บริษัท K.C. Curtain, น้ารัด เสียงสน, น้าหรั่ง Footfish, น้าอาร์ท, พี่หมวยเถื่อน, น้าบักโย่ง, คุณอุ้ม Facebook, หนิง ชบาแก้ว, ครูโหน่ง, ครูพยาบาลแอน, ครูเดือน, ครูตูน, ครูนุช, ป้าโอ๋, พี่นู๋ฟ้า, พี่อ้อย-พี่ตัวเล็ก, พี่แฮ็คส์, พี่นัท, พี่เก๋, พี่ทราย และ พี่จี๊ด - และทุก ๆ ท่านที่ส่งกำลังใจให้กับโครงการเล็ก ๆ นี้ค่ะ ขอบคุณภาพจาก - พี่แฮ็คส์ - มาลี - กันถิกา - ธนพนธ์ - นงคราญ แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 53 19:05:00 จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:58:22

ความคิดเห็นที่ 83 ไม่รู้ว่าในที่นี้สักกี่คนที่เคยสัมผัสคำว่า "ครู" คำนี้ มีสักกี่คนที่จะมีมือน้อย ๆ แย่งกันมาจูงมือเรา พาเราเดินเล่น ชวนพูดคุย วิ่งมากอด เข้ามาให้เรากอด และทำแต่สิ่งดี ๆ ให้เราในทุกนาทีกที่อยู่ด้วยกัน มีคนที่ทำให้เรากลับมาคิดได้ว่า  ถ้าทำตัวไม่ดีซะเอง จะไปสอนใครได้อย่างเต็มปาก.... กลับมากี่ครั้งโจ้ก็เป็นคนที่ได้รับ ทั้งความสุขและการเรียนรู้ ไม่ได้มาในฐานะของคนที่ให้เลยด้วยซ้ำ ลองดูสักครั้งค่ะ วันที่เรามีหัวใจของคนเป็นครู แม้เพียงชั่วขณะจิตก็ตาม จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 19:02:23

ความคิดเห็นที่ 84 จากคุณ : นังนู๋ฟ้า เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 17:48:44

ความคิดเห็นที่ 85 ยิ้มแป้นเชียวไอ่เพื่อน....  คิดถึงว่ะ จากคุณ : Kaper เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 53 00:57:39

ความคิดเห็นที่ 86 โจ้ยังผอมเหมือนเดิม ในขณะที่ ทรายกับจุง ดู....อิ่มขึ้น :-)) ปิติด้วยมากๆๆจ่ะ จากคุณ : แป้งแดง เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 53 20:56:03