Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
หวังว่าเธอคงสุขดี อยู่ตรงนั้นเจอสิ่งดีดี ฉันคงมีเพียงสิ่งเดียว...ทุกวัน : ตลอด 30 เดือนที่ผ่านไป vote  

เหม่อมองไกล ไปถึงดาว
ที่เคยจองเป็นดาวของเรา ก็ยังคงอยู่ที่เดิมให้พบเจอ
อยู่ตรงนี้...มองเห็นดาว  และดวงดาวคงมองเห็นเธอ  
อย่างน้อยเรา...อยู่ใต้ดาวดวงเก่าเดียวกัน

หวังว่าเธอคงสุขดี  อยู่ตรงนั้นเจอสิ่งดีดี  
ฉันคงมีเพียงสิ่งเดียว...ทุกวัน

มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  อยู่ทุกครั้งที่มองดาว
มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  เรื่องวันวานและฝันของเรา
มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  และบ่อยครั้งก็ทำให้เหงา
คิดถึงเธอ  คิดถึงเธอ

เฝ้าแต่คิดถึง  ได้แต่คิดถึง  สิ่งที่สองเราเคยมี
เฝ้าแต่คิดถึง  ได้แต่คิดถึง  นึกทีไร  ก็ยิ้มทุกที
มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึงเธอ  อยากให้เธอได้อยู่ตรงนี้
คิดถึงเธอ  คิดถึงเธอ
คิดถึงเธอ  คิดถึงเธอ

.
.
.

เราชอบเพลงนี้ไหม ?  

หนึ่งปีที่ผ่านมาพี่ชอบฟังแต่เพลงนี้  จนไม่รู้ว่าพี่ชอบเพลงนี้จริง ๆ  
หรือเพียงเพราะพี่จำเป็นต้องฟังเพลงนี้เพื่อเยียวยาตัวเอง
แต่ที่แน่ ๆ คือ  เมื่อฟังเพลงนี้  จะคิดถึงเราเสมอ  
ซึ่งบางครั้งฟังแล้วก็เหงาจับหัวใจ  น้ำตาซึม ๆ ไหล ๆ
แต่ก็มีหลายครั้งที่ฟังแล้วก็ยิ้ม ยิ้มให้กำลังใจ  ยิ้มให้กับตัวเอง  
เราอยู่ตรงนั้น  ได้เจอสิ่งดีดี  อยู่กับคนดีดี  พี่ควรจะมีความสุข  จริงไหม?
.
.
.

เมื่อปลายเดือนมกราคม  พี่ลงไปทำงานที่กรุงเทพฯ  
เย็นวันศุกร์หลังจากเสร็จจากงาน  พี่นัดเพื่อนรุ่นน้องมาเจอกัน  เนื่องจากไม่พบกันนาน  ก็เลยคิดถึง
ระหว่างที่รอให้ถึงเวลานัด  พี่ก็เตร่อยู่แถว ๆ หอศิลป์กรุงเทพเหมือนทุกครั้งที่มีนัดแถวนั้น  
มันฆ่าเวลาได้รื่นรมย์ดี และไม่แน่นะ  พี่อาจจะถูกป้าป้ารัซซี่แอบถ่ายรูปบ้างก็ได้ ฮ่า ๆ

หอศิลป์ไม่คึกคักอย่างที่ควรจะเป็น ทั้งที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองและในย่านผู้คนพลุกพล่าน  แต่ก็พอมีอะไรให้ชม  ไม่ถึงกับร้าง
เดินเข้าเดินออกห้องโน้นห้องนั้นไปตามเรื่องตามราว  ชมงานศิลปะสลับกับมองหาโปสการ์ดสวย ๆ ที่มีวางขายอยู่ประปราย
ขณะที่ยืนเลือกกระดาษแผ่นน้อยอยู่ในร้านขายหนังสือที่ชั้นสาม  หูก็แว่วได้ยินเสียงกีตาร์กำลังบรรเลงเพลงคุ้นหู
เมื่อแน่ใจว่าใช่ "เพลงนั้น" แล้ว  พี่ก็รีบจัดแจงจ่ายเงินค่าโปสการ์ด  และเดินไปทางต้นเสียง  ซึ่งก็อยู่ที่หน้าร้านหนังสือนั่นเอง

หนุ่มตี๋ใส่แว่น  สวมเสื้อเชิร์ทกางเกงแสลค  นั่งไขว่ห้าง  กระดิกรองเท้าแตะเข้ากับจังหวะเพลง
เขาคงจะเป็นอาตี๋ธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น  ถ้าบังเอิญเราเดินสวนกันบนท้องถนน  
หากเพียงแต่เวลาที่สองแขนของเขาโอบกอดกีตาร์ตัวอ้วน  นิ้วที่พรมลงบนเส้นลวดที่ขึงตึงจนสั่นเป็นท่วงทำนอง
เวลาเช่นนี้เขาดูไม่ใช่อาตี๋ธรรมดา  พี่รู้สึกอย่างนั้น  

เคยมีเพื่อนผู้หญิงของพี่คนหนึ่งเคยบอกว่า  อยากเป็นเชลโล่  ที่อยู่ในอ้อมกอดของ โยโย หม่า
ไม่แน่นะ  ถ้าเธอมาเห็นหนุ่มตี๋คนนี้  ไม่รู้ว่าเธออยากจะแปลงร่างจากเชลโล่  มาเป็นกีตาร์บ้างหรือเปล่า

พี่นั่งลงตรงเก้าอี้ที่วางอยู่ข้างหน้ากล่องกีตาร์  เขาหันขึ้นมามองและยิ้มให้  
พี่ส่งยิ้มตอบกลับไป  ยิ้มน้อย ๆ ที่แทนหลากหลายความรู้สึกที่มีในเวลานั้น  
ไม่นาน  เพลงที่เขาเล่นอยู่ก็จบลง

พี่ขยับเข้าไปหาเขา  ก่อนที่เขาจะขยับเล่นเพลงต่อไป
"ช่วยเล่นเพลงนี้อีกสักครั้งได้ไหมครับ?"
มีแววแปลกใจบนใบหน้าและในแววตาดวงเล็ก ๆ
เขาทำท่าลังเลและพูดว่า  "เกรงว่าจะเล่นไม่เหมือนเดิมหนะสิครับ"
พี่จึงนำเงินที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้  หย่อนลงในกล่องใส่กีตาร์
"ไม่เหมือนเดิมก็ไม่เป็นไรครับ  ผมแค่อยากฟังเพลงนี้อีกครั้ง"
เขาไม่ตอบอะไร  แต่ขยับกีตาร์เข้าแนบหน้าอก  ใกล้ ๆ หัวใจ  
สองแขนโอบกอดกระชับราวกับมันเป็นอวัยวะชิ้นหนึ่งของร่างกาย
นิ้วของมือซ้ายกดลงน้ำหนักบนเส้นลวด  ส่วนนิ้วมือขวาก็เริ่มเคลื่อนไหว
เมโลดี้ตัวแรกของเพลงเริ่มเคลื่อนไหว  แล้วตัวต่อไปก็หลั่งไหลพรั่งพรูออกมา...  
.
.
.

"...หวังว่าเธอคงสุขดี  อยู่ตรงนั้นเจอสิ่งดีดี  
ฉันคงมีเพียงสิ่งเดียว...ทุกวัน

มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  อยู่ทุกครั้งที่มองดาว
มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  เรื่องวันวานและฝันของเรา
มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  และบ่อยครั้งก็ทำให้เหงา
คิดถึงเธอ  คิดถึงเธอ..."
.
.
.

เสียงปรบมือเกรียวกราวเมื่อเพลงจบลง  
พี่ขยับเข้าไปใกล้ ๆ  เอ่ยคำขอบคุณที่เขากรุณาเล่นเพลงที่แสนไพเราะนี้ให้ฟังซ้ำอีกครั้ง
เขายิ้มตอบกลับมา และพูดตอบเบา ๆ อย่างถ่อมตน ว่า "เพลงเขาแต่งมาดีจริง ๆ นะครับ"
"แล้วปกติสอน หรือเล่นอยู่ที่ร้านไหนบ้างหรือเปล่าครับ  เผื่อว่ามีโอกาสอาจจะตามไปฟัง"
"อ่อ เล่นแคมฟร๊อกบ้างไหมครับ"
"ครับ ใน แคมฟร๊อก!?!"
"ก็สอนกีตาร์ในแคมฟร๊อกหนะครับ"
"อ้ออออ ครับ สอนกีตาร์ในแคมฟร๊อก"

หลังจากขอบคุณเขาอีกครั้ง พี่ก็เดินจากมา  ตัดใจลาทั้งที่ใจจริงอยากจะขอให้เขาเล่นซ้ำอีกสักครั้งสองครั้ง
'แค่นี้ก็พอแล้วหล่ะนะ'  ได้แต่บอกตัวเองอย่างนี้
เพียงแค่ฟังในรอบที่สอง  หน้ามันก็ชา  ตาอุ่น ๆ น้ำตาปริ่ม ๆ ว่าจะไหลก็ไม่ไหล


คิดถึงเราจนจับหัวใจ  

หากอยู่ตรงนั้นนานเกินไป  ถ้าไม่ร้องไห้  ก็คงจะอดไม่ได้ที่จะขอเขาร้องเพลง
ขณะที่เดินจากมา พร้อมแบกความคิดถึงจนเต็มสองไหล่
เสียงบรรเลงกีตาร์เพลง "เหมือนเป็นคนอื่น"  ก็ดังไล่หลังตามมา  
หากรู้จักกันมาก่อน  ก็คงจะอดคิดเอาเองไม่ได้ว่า  อาตี๋นักกีตาร์หยอกเอินด้วยเสียงเพลง  ตามประสาเพื่อนที่รู้ใจ

.
.
.

เสียงของใจกลางมหานคร  ดังพอที่จะกลบเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งให้กลืนหายไปกับบรรยากาศที่วุ่นวายของเย็นวันศุกร์
แต่หากใครมีหูที่พิเศษ  เย็นนั้นเขาก็คงได้ยินผู้ชายคนหนึ่งกำลังตะโกนร้องเพลงตรงกลางสี่แยก

"...เฝ้าแต่คิดถึง  ได้แต่คิดถึง  สิ่งที่สองเราเคยมี
เฝ้าแต่คิดถึง  ได้แต่คิดถึง  นึกทีไร  ก็ยิ้มทุกที
มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  อยากให้เธอได้อยู่ตรงนี้
คิดถึงเธอ  คิดถึงเธอ
คิดถึงเธอ  คิดถึง "

หวังว่าเราคงจะมีความสุขดี  อยู่ตรงนั้นกับใคร  หรือใคร ๆ  ก็ขอให้เจอแต่สิ่งดี ๆ
สิ่งที่เราเคยขอพี่ไว้ในวันนั้น  จำได้ไหมหนอ  เพราะเราขอพี่หลายอย่าง  ซึ่งบางอย่างก็ขัดแย้งกันเหลือเกิน
แต่มีสิ่งหนึ่งที่พี่ยังคงเก็บไว้  ไม่ว่าวันนี้เราจะยังต้องการมันอยู่หรือเปล่าก็ตาม  
ความรัก  ห่วงใย  และความปรารถนาดี  อย่างที่เราเคยขอ  และที่พี่เคยให้เรามาโดยตลอด

และถึงแม้ว่าที่ผ่านมา  ชีวิตของคนเราจะพบเจอกับความทุกข์  ทรมาน  ร้อนหรือหนาวมาซักเพียงใด
ชีวิตก็ไม่เคยห่างหายจาก  "ความคิดถึง"  
แม้ในอนาคตอันไกล  มันจะเจือจางเลือนลาง  และอาจจะหายไป  เปลี่ยนคนที่จะคิดถึง  ไปตามกาลเวลา
แต่สำหรับวันนี้  มันยังคงแจ่มชัด  และยิ่งชัดเจน  เมื่อเราต้องห่างกัน และห่างไกล  ไกลเหลือเกิน
และมันก็ย้อนกลับมาย้ำเตือนทุกครั้ง  เมื่อเสียงเพลงของความคิดถึงได้ถูกบรรเลง  ...ครั้งแล้ว  ...ครั้งเล่า

การเดินทางที่แสนพิเศษ  นอกจากจะทำให้เราพบเจอกับผู้คนมากมาย
ได้รู้จักกับความรัก  ได้รักและถูกรัก  ต้องพลัดพราก  ลาจาก  มีสุข  และทุกข์แล้ว
ยังทำให้เรารู้ว่า  ไม่ว่าสถานการณ์ชีวิตจะดีหรือร้ายซักเท่าไร  
"ความคิดถึง"  มักจะลอยตัวอยู่เหนือความรัก  ความโกรธและเกลียดชังเสมอ
เวลาที่ผ่านเลยไปในแต่ละวัน  ได้พิสูจน์ตัวมันเองจนชัดเจน  หากเราไม่โกหกหัวใจตัวเอง  

จะสุขใจ หรือเศร้าเพียงใด  อย่างน้อยเราก็ยังคิดถึงกัน
และระหว่างเรา...  ก็คงทำได้ดีที่สุดเพียงแค่นี้  จริงไหม?

"...มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  อยู่ทุกครั้งที่มองดาว
มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  เรื่องวันวานและฝันของเรา
มีแต่คิดถึง  มีแต่คิดถึง  และบ่อยครั้งก็ทำให้เหงา
คิดถึงเธอ  คิดถึงเธอ..."


พี่ ป.  เหม่งจ๋าย...ของเอ็ง
กลางวนา  ป่าสวนรุกขชาติฯ
5  กุมภาพันธ์  2553

แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 53 23:55:55

แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 53 23:41:37

 
 

จากคุณ : 16เมษา
เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 22:37:24

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ]       
 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com