ความคิดเห็นที่ 1 ...คุณอาจพบว่าในภาพเขียนแห่งชีวิตนั้น คุณอาจเติมแต้มสีสันใด ๆ ลงไปได้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด ด้วยเหตุว่าสีเหล่านั้นมิใช่สี หากคือมิติสภาวะซึ่งอาจบรรจุลงในเฟรมแห่งชีวิตซึ่งเป็นอนันต์ ... ภวังค์ภาวะ – พจนา จันทรสันติ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:23:03

ความคิดเห็นที่ 2 ความเป็นนักเดินทางของคุณจะไม่มีความหมายใดๆเลย หากเป็นแต่เพียงการเดินทางภายนอกโดยปราศจากการเดินทางภายใน การเดินทางนั้นจะเป็นแค่เพียงการเปลี่ยนที่เปลี่ยนทางเปลี่ยนบรรยากาศความเคยชินเท่านั้น มีเพียงการเดินทางภายในเท่านั้นที่เป็นสาระแห่งการเดิทางที่แท้จริง ภวังค์ภาวะ – พจนา จันทรสันติ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:24:14

ความคิดเห็นที่ 3 เราไม่อาจเปลี่ยนแปลงโลกได้ถ้าไม่ได้เริ่มจากการเปลี่ยนแปลงตัวเอง และเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้งจากรากโคนจนกลับกลายเป็นภาวะการดำรงอยู่ทั้งหมด ด้วยเหตุว่ามนุษย์แต่ละคนล้วนเป็นห่วงโซ่หนึ่งแห่งสัมพันธภาพ ภวังค์ภาวะ – พจนา จันทรสันติ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:25:28

ความคิดเห็นที่ 4 ... ด้วยเหตุว่าแต่ไหนแต่ไรมาที่หมู่มากนั้นหมายถึงความผิวเผินฉาบฉวย  หมู่มากคืออาการอันเคลื่อนไหวอยู่บนพื้นผิวเท่านั้น ... ทว่าลึกลงไปภายใต้กระแส มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่อาจดิ่งลึกลงสู่สาระ และในการมุ่งสู่แก่นและสาระนั้น มีเพียงปัจเจกชนเท่านั้นที่อาจบรรลุถึง ภวังค์ภาวะ – พจนา จันทรสันติ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:26:37

ความคิดเห็นที่ 5 ... ธรรมชาติที่เหมือนกันอย่างหนึ่งของม็อบก็คือ ความรุนแรง ก้าวร้าว และความขาดสติ เต็มไปด้วยธรรมชาติของการบีบคั้นรุกราน ซึ่งเป็นลักษณะของเผด็จการ ม็อบไม่มีทางจะเป็นอหิงสาไปได้ ด้วยเหตุว่าอหิงสานั้น เป็นเนื้อหาของปัจเจกผู้เข้าใจและแจ่มชัด ทว่าในม็อบนั้นหามีลักษณะใดๆของปัจเจกอยู่ไม่ ในม็อบนั้นปัจเจกบุคคลได้ถูกกลืนหายไปในลักษณะกระแสและได้กลายเป็นฝูงชนไป ซึ่งไม่แตกต่างไปจากฝูงสัตว์ทั้งปวงที่จะติดตามฝ่ายนำ หรือจ่าฝูงของตนไปในทุกทิศทุกทางอย่างไร้ความคิด ความเชื่อในพลังของม็อบเป็นความเชื่อที่ผิด ดุจเดียวกับความเชื่อในเรื่องอำนาจและความรุนแรง นี่เป็นดุจเดียวกับกองทหาร เพราะแม้ฝูงชนจะปราศจากอาวุธ แต่พลังความก้าวร้าวและความโกรธแค้นชิงชังที่เปล่งออกไป กลับเป็นอาวุธและความรุนแรงที่ร้ายยิ่งกว่า ความเชื่อในเรื่องการนำและการจัดตั้งม็อบ จึงเป็นความคิดที่สวนทางกับความคิดที่เคารพในศักดิ์ศรีและคุณค่าของความเป็นมนุษย์ และแม้เราจะเรียกการชุมนุมประท้วงโดยสันติว่าสันติวิธี แต่นั้นก็เป็นได้เพียงแค่ยุทธวิธีในการต่อสู้เท่านั้น หาใช่เนื้อหาแท้จริงของอหิงสาไม่ ... ภวังค์ภาวะ – พจนา จันทรสันติ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:27:46

ความคิดเห็นที่ 6 ผมได้ฟังมาว่าในวันเสาร์ที่ ๒๐ จะมีการดาวกระจายไปตามสถานที่ต่างๆ ผมในฐานะคนกรุงเทพขอต้อนรับด้วยไมตรีจิตต์ หากเผอิญผมมีโอกาสได้เจอ พี่วีระ มุสิกพงศ์, พี่จตุพร พรหมพันธุ์, พี่ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ ผมอยากจะถามพวกพี่ๆว่า พี่หิวไหม ...            ผมจะหาข้าวให้กิน พี่กระหายไหม...      ผมจะหาน้ำให้ดื่ม พี่เหนื่อยไหม...       ผมจะคลี่เสื่อสาดให้นั่ง พี่ร้อนไหม...           ผมจะคอยพัดวี และท้ายที่สุดที่ผมอยากบอกพวกพี่ๆคือ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:29:24

ความคิดเห็นที่ 7 การฟังอย่างลึกซึ้งและใช้วาจาแห่งความรัก “ที่รัก ฉันรู้ดีว่าในปีที่ผ่านมา เธอมีความทุกข์อย่างมาก ฉันยังไม่มีความสามารถพอจะช่วยเธอได้ และเป็นความจริงที่ฉันเองก็มีท่าทีปฎิกิริยาที่ไม่ปราณีต โต้ตอบอย่างไม่สุภาพ ทำให้เธอเป็นทุกข์มากขึ้น การที่ฉันมีท่าทีและปฎิกิริยาโต้ตอบท้าทายเธอเช่นนั้น เพราะว่าฉันเองไม่เข้าใจความทุกข์ของเธอ ที่รัก ฉันไม่ได้ตั้งใจเลยที่จะทำให้เธอเป็นทุกข์ แต่เป็นเพราะว่าฉันไม่สามารถเข้าใจความทุกข์ ความโกรธ ความสิ้นหวังของเธอ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันมีท่าทีเช่นนั้น ขอให้เธอได้โปรดบอกเล่าให้ฉันได้ฟังว่า อะไรอยู่ในหัวใจของเธอ อะไรที่อัดอั้นอยู่ เพื่อฉันจะได้เข้าใจในสิ่งที่ฉันอาจจะกระทำไม่ถูกต้อง ถ้าเธอไม่ช่วยฉัน แล้วใครเล่าจะช่วยฉัน” ขอให้พวกเราจงตั้งใจฟังด้วยพลังแห่งความเมตตา เราจะไม่ขัด อย่าพูดสวนกลับ เราจะไม่แก้ไขในสิ่งที่เขากำลังพูด เราจะไม่ทำให้ชั่วโมงแห่งการฟังอย่างลึกซึ้ง เป็นชั่วโมงแห่งการขัดแย้ง และเราต้องให้ข้อมูลที่ถูกต้องแก่เขาในภายหลังด้วยความรัก ความเข้าใจ และความเมตตา ไม่ว่ากล่าว ไม่ติเตียน กลับบ้านที่แท้จริง – ติช นัท ฮันท์ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:30:59

ความคิดเห็นที่ 8 ปัญญาแห่งการไร้การแบ่งแยก เมื่อเธอรักคนนั้นจริงๆ บุคคลที่เธอรักก็เป็นตัวของเธอด้วย ความทุกข์ของเขาเป็นความทุกข์ของเธอด้วย ความสุขของเขาเป็นความสุขของเธอด้วย ...คุณพ่อมีความทุกข์มหาศาลไม่มีทางที่ลูกของเขาจะมีความสุขที่แท้จริง ...รักที่แท้จริง ความรักนั้นมีองค์ประกอบของการไร้การแบ่งแยก ในพุทธศาสนาพระพุทธองค์สอนเรื่องความรักไว้ใน พรหมวิหาร ๔ เมตตา หมายถึงความสามารถที่จะหยิบยื่นความสุขให้กับคนที่เรารักได้ ถ้าไม่สามารถที่จะเห็นและเข้าใจความทุกข์ของอีกฝ่ายได้ ..เราก็ไม่สามารถที่จะหยิบยื่นความสุขและความรักให้แก่เขาได้ กรุณา  คือความสามารถถอนความเจ็บปวด หรือเปลี่ยนแปรความทุกข์ของคนที่เรารักได้ เราจะถอนความเจ็บปวดและความทุกข์ได้อย่างไร หากเรายังไม่เข้าใจความทุกขืและความเจ็บปวดของเขา มุทิตา  การฝึกปฎิบัติที่จะหยิบยื่นความปีติ ถ้าความรักของเราทำให้อีกฝ่ายทุกข์ เราทำตัวเราให้เป็นทุกข์ ความรักนั้นไม่สามารถที่จะหยิบยื่นความปีติ ความเบิกบานให้ได้ ...รักที่แท้จริงนำพลังมาให้เรา  บำรุงหล่อเลี้ยง และนำการเยียวยามาให้เรา อุเบกขา  คือความเป็นกลาง ความไม่แบ่งแยก ความสามารถที่จะรวมทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามา ... การที่เราอยู่ด้วยกันได้ ไม่ใช่เพราะว่าเราอยู่บ้านเดียวกัน เรามาจากวัฒนธรรมหรือประเทศเดียวกัน แต่หมายถึงเรามีความสามารถที่จะเข้าใจความทุกข์ ความยากลำบากของอีกฝ่ายหนึ่งได้ กลับบ้านที่แท้จริง – ติช นัท ฮันท์ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:32:15

ความคิดเห็นที่ 9 กลับคืนสู่บ้านที่แท้จริง เมื่อเรามองเข้าไปในชีวิตประจำวันของเรา เราควรถามตัวเองว่าเรามีความสงบสันติในชีวิตประจำวันของเราเพียงพอหรือไม่ เรามีเวลาที่จะรัก ดูแลตัวเราเอง และคนที่เรารักหรือไม่ ถ้าคำตอบคือไม่ ก็หมายความว่าความพยายามและกิจกรรมทั้งหมดที่เราทำอยู่นั้นไม่นำความสุขมาสู่เราเลย เรากำลังถูกลากพาไปยังอนาคต สูญเสียโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่อย่างลึกซึ้งและมีความสุขในปัจจุบันขณะ... เรามีนัดหมายที่จะพบกับชีวิต และนัดหมายนั้นเกิดขึ้น ณ ปัจจุบันขณะ หากเราพลาดปัจจุบันขณะไป ก็เท่ากับเราพลาดนัดหมายกับชีวิต นั่นคือเหตุผลในการฝึกปฎิบัติทางพุทธศาสนา สิ่งแรกที่ต้องทำคือ นำใจกลับมาหากายและดำรงอยู่ ณ ที่นี้และในขณะนี้ เราต้องดำรงอยู่มีชีวิตอยู่เพื่อที่จะรักและดูแลคนที่เรารัก ไม่ถูกดึงไปอยู่กับอนาคต กับโครงการต่างๆของเธอ ผู้นำทางการเมือง ผู้นำทางธุรกิจ พวกเขาควรกลับบ้านเพื่อไปดูแลตัวเอง เพื่อไปดูแลครอบครัวของตน แล้วพวกเขาจึงสามารถนำการฝึกปฎิบัติ นำความสุขมาสู่ชุมชนของเขา... ... นั่นคือความหมายกลับบ้านที่แท้จริง... กลับบ้านที่แท้จริง – ติช นัท ฮันท์ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:33:48

ความคิดเห็นที่ 10 การอยู่ร่วมกัน ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว เรานับถือวัตถุ เงินตรามากกว่าค่านิยมทางศีลธรรม เราเรียกร้องหาประชาธิปไตยแต่ผลักไสยศีลธรรมออกไปไกลตัว ความแตกต่างอันแปลกแยกกันอย่างสุดขั้วระหว่างจานดาวเทียมกับเสาอากาศทีวี แต่ทั้งสองสิ่งก็สามารถนำสื่อภาพและเสียงมาให้เรารับชมได้เหมือนกัน เป็นหน้าที่ของมนุษย์ที่ต้องใช้สติปัญญาตรึกตรอง และคัดกรองแต่สิ่งที่ดีงาม ถ่ายทอดให้แก่ลูกหลาน เพื่อช่วยกันจรรยโลงโลกนี้ให้คงอยู่สืบต่อไปอย่างสงบสุข ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เขา แต่อยู่ที่เรา  เราได้รักและเมตตาพวกเขาเหล่านั้นอย่างเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกหรือไม่ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:36:14

ความคิดเห็นที่ 11 ผมมีโปสการ์ด  การอยู่ร่วมกัน (Living Together) อยู่ 5 ใบ สำหรับแจกให้เพื่อนๆ 5 คน ครับ อยากให้เพื่อนช่วยเขียนมาเล่าประสบการณ์ การอยู่ร่วมกันบนความแตกต่าง แล้วผมจะส่งโปสการ์ดไปให้ครับ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:39:41

ความคิดเห็นที่ 12 กำลังอยู่กับความแตกต่างในขณะนี้ เพื่อน ๆ รอบบ้านเค้าใส่ red shirt แต่เราใส่ได้ทุกสี แต่ก็ไม่มีปัญหา เพราะไม่ค่อยมีเวลาที่จะคุย (ออกทริปทุกสัปดาห์) ก็ถือได้อยู่ร่วมกันบนความแตกต่างได้อย่างไร้ปัญหา หรือป่าวค่ะ??? ปล. เพิ่งจะอ่านกลับบ้านที่แท้จริงจบไปเมื่อสองวันก่อนนี้เองค่ะ จากคุณ : ต้วมเตี้ยม (mbapsu04) เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 10:53:01

ความคิดเห็นที่ 13 แวะมาอ่านข้อความดีๆ ค่ะ ความต่างที่ดี ต้องไม่ก่อให้เกิดความแตก ข้อดีของความแตกต่าง คือ ทำให้เกิดสีสัน แต่ใจหนึ่งของคนแต่ละคนที่ชอบในสีสันที่ต่างกัน ควรเปิดใจยอมรับในอีกสี ของคนที่มีความชอบต่างจากเรา ...ความงามที่แท้จริงจึงจะเกิดในการอยู่ร่วมกัน ปล.ไม่มีประสบการณ์ที่จะแชร์อ่ะปรู่ ทำไงดี  คือคิดเอาเองว่า ความแตกต่างมันเป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิต ที่เราต้องเจอและเรียนรู้ที่จะปรับตัวให้ได้ เท่านั้นเอง พิมพ์คำตกหล่นเพิ่มค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 53 11:53:26 แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 53 11:47:16 จากคุณ : luckygirl in milkyway เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 11:46:42

ความคิดเห็นที่ 14 ความแตกแยก เพราะมีหลายสาเหตุ แต่หนึ่งในนั้น คือความเห็นแก่ตัว หากลดความเห็นแก่ได้เห็นแก่ตัวลงได้ ความแตกแยกก็คงจะลดน้อยลง เข้ามาอ่านข้อความดีๆจากคุณยุทธด้วยคนค่ะ จากคุณ : OKANEMOCHI เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 11:53:31

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ได้หวังโปสการ์ด Living Together หรอกนะคะ แต่อยากแชร์ประสบการณ์บ้าง ขอเกริ่นนำว่า เมื่อก่อน iloveham เป็นคนมีความรู้สึกไว "ไว" ต่อ รูป รส กลิ่น และเสียง ซึ่งไม่ได้เป็นผลดีกับชีวิตสักเท่าไหร่ เมื่อไวเกิน ก็จะรำคาญเร็ว และเบื่อง่าย คนเราเจอเรื่องที่ไม่ถูกใจแค่ 5 นาที แต่สามารถโกรธยาวไป 5 วัน ! มันเหนื่อยนะเออ สิ้นเปลืองพลังงานมากมาย แต่เพราะเราเป็นคน คนที่ต้องออกไปเจอคนอีกมากมาย มันเลือกเจอไม่ได้ แล้วก็เลือกไม่เจอ-บางทีก็ไม่ได้ เราไม่ใช่ตุ๊ดตู่ในเรี่ยวในรูก็อยู่ได้ จะไปสั่งใครๆ ให้ทำดั่งใจเราก็ไม่ได้ เราไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาล แต่เราสั่งใจเราได้นี่นา มันก็เหมือนที่คุณ gotland บอกไว้ที่ คห.10 "ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เขา แต่อยู่ที่เรา" ส่วนประโยคต่อไปของ คห.10 "เราได้รักและเมตตาพวกเขาเหล่านั้นอย่างเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกหรือไม่" สำหรับ iloveham จะบอกว่ารัก ก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่ถ้าเมตตาล่ะก็ใช่ เริ่มจากเมตตาตัวเองก่อน บอกตัวเองเสมอ -- ฉันจะต้องมีความสุข แล้วก็เริ่มแผ่เมตตาให้คนอื่น -- ขอให้เธอมีความสุขนะ ก็ในเมื่อเธอทำอะไร (แม้มันจะดูแย่) แล้วเธอสุข ฉันก็เป็นสุขด้วย เมื่อก่อนที่เคยนึกว่าต้อง "ทน" กับคนแย่ๆ หรือกับเรื่องร้ายๆ รอบตัว แต่จริงๆ มันไม่ใช่ เมื่อเจอก็รับรู้ ว่าได้เจอ .. ไม่ต้องจินตนาการต่อ ไม่ต้องใส่อารมณ์ ไม่ต้องปรุงอะไรเพิ่ม ไม่ต้องคิดย้ำไปย้ำมา เชื่อมั้ยคะ ว่าแป๊บเดียว เราก็จะไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนั้นอีก iloveham ก็ยังเป็นคน ไม่ใช่หิน ยังมีทุกอารมณ์ เมื่อมี ก็รู้ว่ามี ไม่ได้เอามาใช้ เพราะมันไม่ใช่เงิน แถมใช้ไปมีแต่ขาดทุน จากคุณ : iloveham เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 12:28:45

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณที่แบ่งปันข้อความดีๆค่ะ จากคุณ : น้องหนูพันธุ์ดุ เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 12:30:04

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณนะปรู่..สำหรับข้อความดีๆ ที่คัดมาฝาก สำหรับตัวเอง..หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับผู้ที่คิดต่าง   จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 12:30:45

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณนะปรู่..สำหรับข้อความดีๆ ที่คัดมาฝาก สำหรับตัวเอง..หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับผู้ที่คิดต่าง   จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 12:33:40

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณค่ะพี่ยุทธ หนังสือทั้ง 2 เล่มนี้น่าอ่านจังเลยค่ะ บางทีมันอาจเลย post modern ไปแล้วก็ได้ค่ะ การอยู่ร่วมกันบนความแตกต่าง  มันอาจเป็นเรื่องยากสำหรับบางคน แต่กับคนส่วนใหญ่ของโลกใบนี้แล้ว มันเป็นเรื่องธรรมดามากเลยค่ะ เราล้วนต้องอยู่กับกฏเกณฑ์ การสร้างความเป็นหมู่คณะ โดยที่เราเอาต้องเอาอัตลักษณ์ของตัวเรา เก็บมันไว้ที่บ้านบ้าง เมื่อต้องอกไปพบเจอผู้คน แต่กับคนบางกลุ่ม....ที่ขยันเอาอัตลักษณ์ของตัวเองไปโชว์โดยที่ลืมไปว่า โลกนี้มันไม่ใช่ของเราเพียงคนเดียว แม้กฏที่คนส่วนใหญ่ยอมรับ แต่กลุ่มคนเหล่านี้กลับคิดว่ามันเป็นเพียงเครื่องมือที่ใช้ในบางเวลาที่ตัวเองอยากจะใช้มันก็เท่านั้น....หากกฏเกณฑ์มันมีชีวิต...เราคงต้องเอาสำลีมาอุดหูของเราไว้...เพราะมันคงจะร้องบอกพวกเราจนแสบแก้วหูว่า....มันยากนักที่หรือไงที่จะมีชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นโดยสันติ ถ้าเราทำมันไม่ได้....บางทีนั่นจะเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงเวลาสุดท้าย...และจุดเริ่มต้นที่จะเกิดขึ้นใหม่ในไม่ช้านี้ ................ สวัสดีตอนบ่ายค่ะพี่ยุทธ  555+ เป็นเพียงอารมณ์ฟุ้งๆๆของหนูเล็กเท่านั้นนะค่ะ กิเลสของเรามันหนาเหลือเกินค่ะ....กำลังพยายามดัดตนที่จะลดมันลงบ้าง...แต่นั่นแหละตราบกระทั่งถึงที่สุดแล้ว เราก็คงต้องโลดแล่นกันต่อไป....ใครเป็นคนกำหนดกันนะคะ่ แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 53 13:35:38 จากคุณ : หนูเล็ก651 (arakanji) เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 13:31:04

ความคิดเห็นที่ 20   ^^ขอบคุณสำหรับข้อความดีๆน๊ะจ๊ะ... จากคุณ : rakwahnron เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 13:42:23

ความคิดเห็นที่ 21 คนเราแค่เกิดมาก็แตกต่างกันแล้ว... ต่างพ่อแม่ ต่างท้องถิ่น ต่างฐานะ จึงแน่นอนว่าจิตใจย่อมจะแตกต่างกัน เมื่อเจอคนที่คิดต่างมาก ๆ ก็จะหลีกเลี่ยงเหมือนกันค่ะ เปลี่ยนมาคุยกันเรื่อง ลมฟ้า อากาศแทน จากคุณ : ~ ดาวดวงนั้น...คือฉันเอง ~ เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 14:43:57

ความคิดเห็นที่ 22 ตามคุณป๋า กลับหลังหัน หันหลังกลับ มาหลายกระทู้ละ หันไป หันมา หันกลับ กลับไปหัน ... เริ่มปวดคอ ... แต่ก็ enjoy ค่ะ ^^ จากคุณ : ThE BeSt CaNdY เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 15:42:00

ความคิดเห็นที่ 23 อันที่จริงแล้วในทุกๆ วัน เราก็มีชีวิตอยู่กับความแตกต่างอยู่แล้ว แตกต่างทั้งวัน เวลา สถานการณ์ แตกต่างในข้อมูล ความรู้ ความสามารถ ความคิด ความฝัน แตกต่างทั้งชาติพันธุ์ วงศ์ตระกูล แตกต่างในวิถีชีวิต จารีต และความเชื่อ และแตกต่างอีกมากมาย สิ่งที่ทำได้ คงเป็นการเฝ้าดู คิดและตรึกตรอง เพื่อการปรับตัว การแสดงความเห็น ความต้องการการเปลี่ยนแปลง เป็นสิ่งที่ดี เพราะไม่มีอะไรหยุดนิ่งอยู่กับที่ แต่.... ต้องด้วยวิธีที่เหมาะสม ปล  สงสัยปรู่คงจะเคืองที่อดไปกินส้มตำวัดเบญฯ แหง๋ๆ เลย จากคุณ : Manifestation เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 17:25:53

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณที่นำข้อความดีๆมาแบ่งปันค่ะปรู่ส์ แล้วจะไปหาหนังสือทั้งสองเล่มมาอ่านเพิ่มเติมค่ะ เห็นด้วยกับหลายๆความเห็นค่ะ ทุกวันเราอยู่ร่วมกันคนอื่นๆที่แตกต่างกับเราอยู่แล้วค่ะ ไม่ว่าจะเป็นความแตกต่างทางความคิด ทางจิตใจ หรือแม้กระทั้งความเป็นอยู่ หลายๆครั้งที่เราก็สามารถอยู่ร่วมกับเค้าได้ด้วยความสุข แต่ก็หลายๆครั้งที่เรามีเรื่องขัดแย้งกันบ้าง ...ท้ายสุดก็ยังทำงานร่วมกัน อยู่ด้วยกันอยู่ค่ะ แม้กระทั้งเพื่อนรักของทรงเอง เราก็มีความคิดแตกต่างกัน ไม่ได้ตรงกันไปซะทุกเรื่อง แต่เราก็ยังรักและเข้าใจกัน เคยถูกถามด้วยซ้ำว่า "คุณสองคนต่างกันมาก ทำไมถึงเป็นเพื่อนรักกันได้" อึ้งกันทั้งคู่เลยค่ะ ว่า เราสองคนแตกต่างกันขนาดนั้นเลยหรอ ? จากคุณ : ก้านกล้วยสีสด เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 22:32:02

ความคิดเห็นที่ 25 มาอ่านเรื่องดี ๆ คำคม ๆ บาดซะ 555 อยากนึกถึงประสบการณ์ตัวเองในโลกแห่งความแตกต่างแล้วมาแจมบ้าง แต่ตอนนี้ขอตัวไปจัดการชีวิตที่วุ่นวายก่อนนะครับ จากคุณ : Cherokee1 เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 01:43:06

ความคิดเห็นที่ 26 งานแล้ว งานหมด จนเคลียร์เสร็จ จะกระเหม็ด เวลา มานั่งอ่าน ตอนนี้ ทำได้เพียง เปิดผ่านผ่าน คงต้องใช้ เวลานาน พิจารณ์ความ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 09:28:05

ความคิดเห็นที่ 27 อยากจะพิมพ์อะไรเยอะแยะมากมาย  แต่มันกลั่นกรองออกมาไม่ได้ แต่เห็นด้วยกับประโยคที่ว่า  "ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เขา  แต่อยู่ที่เรา" เพราะกำลังเป็นอย่างประโยคนี้เลย เมื่อไหร่จะลดทิฐิในใจตัวเองลงได้ซะทีนะ จากคุณ : nupaew เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 14:24:52

ความคิดเห็นที่ 28 ยังอ่านไม่จบ  แต่ขอแซวปู่ก่อน หนนี้มาเป็นหลักคำสอน  เป็นหลักการมากเลยค่ะปู่  อิอิ จากคุณ : Kibby เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 19:21:28

ความคิดเห็นที่ 29 มาลอกคำคม ไปเขียนใน twitter จากคุณ : โสมรัศมี เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 13:08:08

ความคิดเห็นที่ 30 "ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เขา  แต่อยู่ที่เรา" หากใครที่ประจักษ์ความจริงข้อนี้ได้โดยสิ้นข้อโต้แย้ง หรือการระคายเคืองเมื่อโดนสถานการณ์ท้าทาย คนนั้น ได้ข้ามจากโลกียะ ไปสู่โลกุตะระ แล้ว จากคุณ : โสมรัศมี เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 13:11:27

ความคิดเห็นที่ 31 มาอ่าน แต่ยังอ่านไม่หมดค่ะ รู้สึกว่ากระทู้นี้ ต้องค่อยค่อยละเลียดอ่าน จากคุณ : asp_ash เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 53 19:54:24

ความคิดเห็นที่ 32 เหงาป่ะ ??? คิดถึงนะ แต่เวลาไม่อำนวย เดี๋ยวถึงบ้าน(เมื่อไหร่หว่า...) แล้วจะเข้ามาอ่านโดยละเอียดเน้ออออ จากคุณ : สดจากเมืองตาก (prettyguide) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 00:43:41

ความคิดเห็นที่ 33 มีใครสรุปและย่อความเป็นภาษาไทย ป.1 ให้อ่านมั่งอ่ะ 5555+ ปู่ จัด แบบ ย่อๆสุดๆ มา 1 ดอก ที จากคุณ : กิ๊บส์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 11:58:11

ความคิดเห็นที่ 34 เยี่ยมมากครับ ปู่... ขอกดเก็บเข้าคลังนะครับ  จะได้อ่านกันนานๆ จากคุณ : คทจด (คนไทยใจดีจริงๆ) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 22:02:30

ความคิดเห็นที่ 35   ทุกวันนี้...ความแตกต่างเยอะเหลือเกิน... นาน ๆ เข้ามาที หนีจากความวุ่นวาย และแวะเข้ามาทักทายค่ะพี่ปู่ยุทธ จากคุณ : _iOFFer_ เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 00:39:51