ความคิดเห็นที่ 1 ความรัก.....ความอดทน บ่อยครั้งของการเดินทางจากที่นี่ ไปยังถิ่นที่ของคุณ ไม่ว่าจะโดยรถปรับอากาศชั้นหนึ่ง  หรือรสส้มหวานเย็น หลายครั้งผมต้องยืนหลาย ๆ ชั่วโมง เพียงเพราะว่ามีคนโดยสารมาเต็มคัน  และในยามวิกาลไม่อาจเลื่อนการเดินทางออกไปได้ นอกจากขาที่ต้องแข็งขืนยืนให้อยู่ ตาทั้งสองและสมองก็ต้องขืนแข็งไม่ให้เผลอหลับเช่นกัน ครั้งนี้โชคดีที่ยืนถึงแค่พิษณุโลก  แต่เวลาเกือบสามชั่วโมง ก็แทบจะร่วงอยู่หลายครั้ง ผมนึกถึงคุณ นึกถึงสิ่งต่าง ๆ ที่รออยู่เบื้องหน้า จินตนาการนานาที่ชวนให้สมองตื่นตัว นึกไปไกลถึงรถส้มที่ออกจากอาเขตไปแม่ฮ่องสอนตอนเช้าตรู่  หากคนเยอะอย่างคราวนั้น คงต้องใช้ความอดทนอีกมากสำหรับการยืนขืนขาแข็งอีกกว่าสี่ชั่วโมง แต่มันดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาไปเลย เมื่อผมต้องใช้ความอดทนรอถึงสามเดือน เพื่อการเดินทางครั้งนี้ คงเพราะอะไรไปไม่ได้ นอกจาก ....ความรัก ความรัก......ที่เราต้องอดทน จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 21:44:19

ความคิดเห็นที่ 2 ความรัก.....ความคิดถึง ระหว่างที่ยืนขาแข็งบนรถที่วิ่งไปในความมืด เมื่อคิดถึงเรื่องต่าง ๆ จนเหมือนหมดเรื่องที่จะคิด เมื่อพ้นจากถนนช่วงที่มีไฟส่องทาง ก็อดไม่ได้ที่จะมองลอดกระจกรถออกไปข้างนอกบ้าง จันทร์เพียงครึ่งดวงแขวนอยู่บนท้องฟ้ามืดหม่น แม้แสงที่เหลืออยู่เพียงครึ่งจะไม่สว่างสดใสเหมือนคืนที่เจ้าเต็มดวง แต่เพียงแค่นั้นก็ปลุกแสงแห่งความคิดถึงที่แอบซ่อนอยู่ภายในใจให้นวลแจ่มขึ้นมา . . . อยู่บนนั้นเป็นอย่างไรบ้างจันทร์เอ๋ย  สบายดีหรือเปล่า...สุขภาพแข็งแรงดีไหม ? อยู่ตรงนี้  ส่วนใหญ่ผมสบายดี  แต่ก็มีบ้างที่ไม่สบาย  งานหนัก  และพักผ่อนน้อย   แต่ไม่ว่าจะตกอยู่ในสภาวะแบบไหน  ความคิดถึงที่ผมมีต่อคุณก็ยังมีอยู่อย่างสม่ำเสมอ ไม่ใช่เพราะว่าใครเคยขอให้ผมเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ แต่มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปเสียแล้ว เหมือนกับเวลาที่คุณได้กลิ่นหอม ๆ ของอาหาร แล้วทำให้คุณหิว สำหรับผม ยามที่แหงนมองฟ้าไม่ว่าเวลาไหน และเมื่อมีบางอย่างมากระทบใจ ก็เลี่ยงไม่ได้ที่ผมจะ...คิดถึงคุณ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 21:48:08

ความคิดเห็นที่ 3 ความรัก และมิตรภาพ  รสผลไม้รวม บนรถที่มุ่งหน้าไปเชียงใหม่ แม้เหมือนว่าจะมีเพียงผมที่ยืนอยู่เพียงลำพังระหว่างทางเดิน แต่ในความมืดสลัว  ก็ทำให้ผมเห็นว่ามีบางคนนั่งชันเข่าตัวลีบเล็กอยู่บนตู้แช่ ตรงข้ามห้องน้ำ มีคนลงเมื่อรถมาถึงพิษณุโลก ผมรีบขยับเดินไปนั่งตรงที่ว่าง ก่อนที่คนที่ขึ้นจากพิษณุโลกจะขึ้นมาชิงดำ สักพักหนุ่มน้อยบนตู้แช่ก็ตามมานั่งข้าง ๆ ผมหันไปถามตามประสาเพื่อนร่วมทุกข์ว่าขึ้นมาจากไหน คำตอบของเขาในครั้งแรก  ผมไม่เข้าใจนักว่าหมายถึงที่ใด  จึงถามกลับอีกครั้ง   และผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี  ในครั้งที่สองของคำตอบ  ผมอาจจะเหนื่อยจนหูเพี้ยน จึงหยิบผ้าขาวม้ามาคลุมกาย และหลับตาพัก เพราะว่าง่วงและล้าเหลือเกิน . . . รถแวะจอดให้ทานมื้อดึกที่จุดพักรถ หลังจากที่จัดการธุระตัวเองเรียบร้อย  ผมขึ้นมานั่งรอบนรถ เตรียมตัวจะงีบหลับยาว ๆ อีกครั้ง หลาย ๆ คนเริ่มทยอยกลับมาประจำที่ หนุ่มน้อยที่นั่งข้างผมก็เช่นกัน “นมครับพี่” หนุ่มน้อยคนนั้นส่งยิ้มหวานละไมอย่างมีไมตรีมาให้ พร้อม ๆ กับนมเปรี้ยวที่อยู่ในมือ “ไม่เป็นไรครับ พี่มีเหมือนกัน” ผมยิ้มตอบกลับไป มือคลำที่ถุงย่าม ไวตามิลค์กล่องที่หยิบมาจากบ้านยังอยู่ดี “เอาเถอะครับ” เขาวางนมเปรี้ยวดัชมิลค์ รสผลไม้รวมกล่องนั้นไว้ในมือผม   แล้วตัวเองก็เริ่มจัดการกับไอศกรีมเคลือบช็อกโกแลตที่ซื้อมาอย่างเอร็ดอร่อย ผมอาจจะง่วงหรืออาจจะงงมากจนลืมว่าตัวเองได้เอ่ยคำว่า “ขอบคุณ” ตอบกลับไปหรือเปล่า “น้องจะไปไหนหรือครับ” แต่ผมกลับจำได้ว่าเอ่ยถามน้องเขาไปเมื่อเขากินไอศกรีมแท่งนั้นหมด เขาหันมายิ้มให้และตอบว่า “ลำปางครับ” หนุ่มน้อยดูเหมือนหนุ่มเหนือขึ้นมาทันทีหลังจากที่ผมรู้ว่าน้องจะลงที่ลำปาง แม้ในความมืด ผมก็มองออกว่าผิวของเขาขาวแบบคนเหนือ ตาไม่มีเหล่าเต๊งตามแบบคนเมืองในแถบนี้  พิศมองไปก็น่ารักดี ผมไม่ได้ชวนคุยต่อ  เขาเองก็ดูเหมือนเป็นคนไม่ช่างคุยอะไร เพียงแต่จัดแจงเอนเบาะลง และหันศีรษะมาพิงใกล้ ๆ กับไหล่ผม ผมมองดูเขาในความมืดอยู่ครู่หนึ่ง  ก็หลับตามไป  มารู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อรถเทียบท่าสถานีขนส่งลำปาง เขาเก็บของ  เตรียมที่จะลงจากรถ  ผมตื่นขึ้นมานั่งมอง  พยายามนึกหาคำพูดสักประโยค เพื่อขอบคุณ หรือเพื่ออะไร ผมก็ไม่รู้ “โชคดีนะครับ”  ผมเอ่ยออกมาจนได้เมื่อเขาลุกขึ้นจากที่นั่ง และเดินลงจากรถไป . . . ผมเก็บนมเปรี้ยวกล่องนั้นไว้ตลอดการเดินทางไป และกลับ เมื่อมาถึงบ้าน  ผมจึงจัดการมันเสีย เพื่อที่จะไม่รู้สึกติดค้างหนุ่มน้อยคนนั้นอีกต่อไป รสชาติของนมกล่องนี้นั้นไม่ต่างจากนมเปรี้ยว  รสผลไม้รวม  ที่ผมเคยดื่ม แต่ที่นมเปรี้ยวกล่องอื่นไม่มีเหมือนกล่องนี้ก็คือ  รสชาติของมันมีกลิ่นหอม   ...หอมกลิ่นมิตรไมตรี... กลิ่นที่นาน ๆ จะได้หอมอย่างชื่นใจซักที จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 21:51:49

ความคิดเห็นที่ 4 ความรัก และมิตรภาพ รสส้ม ผมมาถึงอาเขต ที่เชียงใหม่ราวตีห้ากว่า ๆ รถส้มจากเชียงใหม่ไปแม่สะเรียง เที่ยวแรกล้อหมุนตอนหกโมงครึ่ง มีคนนั่ง-นอนรอ หน้าชานชะลาอยู่หลายคน  ผมจึงเลี่ยงไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำครู่หนึ่ง พอกลับมา  ก็เห็นมีคนเข้าคิวซื้อตั๋วกันแถวยาวเหยียด  จึงต้องรีบเบียดกายเข้าไปยืนในแถวบ้าง การขายตั๋วเป็นไปอย่างเชื่องช้า  โชคดีที่หลังจากได้ที่นั่ง ผมหลับมาตลอด  จึงไม่ค่อยหงุดหงิดเท่าไร ระหว่างที่รอ ก็สอดส่ายสายตาสำรวจผู้คนที่ยืนรออยู่ในคิว  และคนแถว ๆ นั้น ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งพาน้องผู้ชายสายตามองไม่เห็นคนหนึ่งเดินมาบริเวณที่คนรอรถไปแม่ฮ่องสอน เธอเอ่ยปากถามผู้ชายคนหนึ่งว่าจะไปแม่ฮ่องสอนใช่หรือไม่  จะขอฝากน้องคนนี้ไปลงที่แม่สะเรียงด้วย ชายคนนั้นอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่พักหนึ่ง  ก็ตอบเธอด้วยสำเนียงชนเผ่าว่า จะไปลงแม่ฮ่องสอนก็จริง แต่ไปอีกสายหนึ่ง ไม่ผ่านแม่สะเรียง “ผมจะไปแม่สะเรียงครับ เดี๋ยวผมดูแลน้องเขาให้” ผมรีบตัดบทบอกพี่สาวคนนั้น   เธอยิ้มอย่างโล่งใจ  แล้วถามว่าค่ารถไปแม่สะเรียงเท่าไร “ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะเก้าสิบกว่าบาทนะครับ”  พี่สาวส่งแบงค์ร้อยมาให้ผม ขณะที่ชายหนุ่มพยายามล้วงธนบัตรออกมา   เธอหันไปบอกกับเขาว่าไม่เป็นไร  เธอออกให้  ชายหนุ่มยกมือไหว้ขอบคุณเธอ   ผมจึงบอกให้พี่สาวพาเขาไปนั่งรอ เดี๋ยวผมจัดการซื้อตั๋วรถให้   การขายตั๋วยังเป็นไปอย่างเชื่องช้า  ผมหันไปทางชายหนุ่มเป็นระยะ ๆ เขายังนั่งนิ่งและรอคอยอย่างสงบ  ผิดกับผมที่เริ่มกระสับกระส่าย และหันไปมองดูเขาเรื่อย ๆ ด้วยความเป็นห่วง “ไปแม่สะเรียงสองที่ครับ อ่อ พอดีมีคนเขาฝากน้องตามองไม่เห็นไปด้วยคนหนึ่ง มีส่วนลดให้ไหมครับ” ผมถามพนักงานขายตั๋วทันทีที่ถึงคิวของผม “ลดคะ” เธอตอบด้วยสีหน้าสดชื่น “งั้น ไปแม่สะเรียงสองที่ครับ คนปกติคนนึง แล้วก็คนตามองไม่เห็นด้วยคนนึงครับ” ผมบอกพลางส่งแบงค์ห้าร้อยให้เธอหนึ่งใบ ผมมองเธอเขียนตั๋ว ระบุที่นั่งและราคาค่าตั๋ว  จึงรู้ว่าสมองตัวเองยังไม่ตื่นเต็มที่ จึงจำราคาค่าตั๋วผิด ปกติผมนั่งรถส้มไม่ปรับอากาศ  จากเชียงใหม่ไปแม่สะเรียง  ราคาเก้าสิบกว่าบาท แต่รถเที่ยวแรกของวัน  มันเป็นรถปรับอากาศ  ราคามันจึงเพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัว คือ หนึ่งร้อยเจ็ดสิบเอ็ดบาท และลดลงนิดหน่อยสำหรับผู้ที่ได้ส่วนลด ซึ่งทั้งสองราคาใช้เวลาในการเดินทางเท่ากันคือราว ๆ สี่ชั่วโมง ส่วนรถตู้นั้น  ถ้าจำไม่ผิดค่าตั๋วน่าจะราว ๆ สองร้อยกว่าบาท (หรือเปล่า) ใช้เวลาในการเดินทางประมาณสามชั่วโมง  แต่วันหนึ่ง ๆ มีวิ่งเพียงไม่กี่เที่ยว “ได้ตั๋วซักที ขอโทษนะครับที่ทำให้รอนาน” ผมบอกกับชายหนุ่มที่มองไม่เห็น  เพื่อให้เขารู้ว่าเราจะต้องขึ้นรถกันแล้ว ผมเซ่อหรือบื้อก็ไม่รู้  ที่รุนหลังให้เขาขึ้นรถนำหน้าไปก่อน แต่ปากก็คอยบอกจังหวะต่าง ๆ ให้เขา  ดูท่าเขาประหม่านิด ๆ มานึกได้ทีหลังว่า ผมควรจะเดินนำหน้าแล้วให้เขาเกาะไหล่เดินตามถึงจะถูก เอาไว้ขาลงแล้วกัน ผมจะแก้ตัวใหม่ . . . ชายหนุ่มท่าทางเป็นคนพูดน้อย  เขาจะพูดกับผมก็ต่อเมื่อผมชวนคุย  ผมจึงไม่รบกวนเขานักในระหว่างการเดินทาง เพียงแต่คอยถามเขาว่าจะลงไปเข้าห้องน้ำไหม ตอนที่รถมาแวะจอดพักที่ฮอด   และก็คอยรายงานเขาเป็นระยะ เมื่อรถถึงจุดต่าง ๆ เพื่อให้เขารายงานญาติที่โทรมาหาได้ถูกว่าถึงไหนแล้ว ราว สิบเอ็ดโมงเศษ  รถจอดส่งคนที่วัดจอมแจ้ง ปกติผมจะลงตรงที่นี่ เพราะบ้านของ ส. อยู่ในซอยนี้ เดินหน่อยเดียวก็ถึง ผมโทรบอก ส. ให้ไปรับผมที่ท่ารถ เพราะผมมีน้องที่ผมจะต้องไปส่งที่โน่น ครู่เดียวรถก็มาจอดที่ท่ารถ  ผมไม่ลืมที่จะลุกขึ้นยืน แล้วให้ชายหนุ่มเกาะไหล่เดินตามหลัง  รู้เลยว่ามันเป็นอะไรที่ง่ายมาก “แล้วนี่จะไปไหนต่อครับ” ผมถามเขาหลังจากที่พามานั่งใต้เพิงของร้านขายของ “ต้องขึ้นดอยครับ” เขาตอบเบา ๆ “ดอยไหนหรือ ?” ผมถามอีกด้วยความอยากรู้ “แถว ๆ แม่เงาครับ” “เข้าไปทาง อช. แม่เงาหรือเปล่า” “ใช่ครับ  แต่เลยเข้าไปไกลหน่อย” “งั้นก็ไกลเลยสิ แล้วมีใครมารับไหม” “มีครับ มีคนมารับ” “แล้วเขาเอารถอะไรมารับหล่ะ พี่เคยไปแถวนั้น แต่เอามอไซค์ไป ไกล...กว่าจะถึง” “เอารถยนต์มาครับ คงเพิ่งจะออกมา” “อืม งั้นไม่นานคงจะถึงนี่หล่ะ  แล้วมารอเขาที่นี่บ่อยหรือเปล่า” “ครับ ปกติก็จะรอเขามารับที่นี่หล่ะครับ” ผมรู้สึกสบายใจ  ที่รู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเขา  จึงเดินไปเข้าไปหาซื้อของในร้านค้า “เอ้านี่น้องน้ำส้ม ดื่มสักหน่อยจะได้หายเหนื่อย” ผมเอาขวดน้ำส้มใส่มือเขา “ขอบคุณมากครับ” เขารับไป แล้วรีบเปิดฝาเสียบหลอดดูดน้ำส้มทันที  ดูก็รู้ว่ากระหายน้ำมาก “แล้วนี่หิวข้าวหรือเปล่า” ผมถามด้วยความเป็นห่วง  เพราะเราเองก็ไม่ได้ลงไปทานข้าวเช้าที่ฮอดด้วยกันทั้งคู่ “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวญาติก็มารับแล้ว ขอบคุณมากครับ” ผมมองเห็น ส. ขี่รถเครื่องเข้ามา จึงหันไปบอกชายหนุ่ม “พี่คงต้องไปแล้วหล่ะ  น้องพี่มารับแล้วเหมือนกัน” “ครับ ขอบคุณพี่มากครับ” “ฝากน้องเขาด้วยนะครับ เดี๋ยวสักครู่ญาติน้องเขาจะมารับ” ผมหันไปฝากกับเจ้าของร้านค้าอีกที เพื่อความสบายใจ เจ้าของร้านพยักหน้ารับแทนคำพูด pass the love forward  จากนมเปรี้ยวรสผลไม้รวม  ถึงน้ำส้มเย็น ๆ ผมยิ้มอยู่ในใจ  แล้วกระโดดขึ้นซ้อนท้ายมอไซค์ฮอนด้าดรีม  กอดเอวเจ้าของรถแน่นด้วยความคิดถึง แต่ก็ไม่วายโดนดุจนได้  “อายคนอื่นเขาเสียบ้าง กลางลู่กลางทาง” ผมหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี  ไม่รู้ว่าเพราะมีความสุขที่ได้เจอคนที่อยากเจอ   หรือเพราะว่าได้ส่งต่อความงดงามของมิตรภาพให้ส่งผ่านต่อ ๆ ไป ...ก็ไม่รู้ แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 53 21:57:34 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 21:54:56

ความคิดเห็นที่ 5 ความรัก...กับ ชาเย็น ความรักก็เหมือนชาเย็นแก้วนั้นที่คุณชงมาให้  เมื่อเรามาถึงบ้าน แรก ๆ ก็คงหวานดี  หากผมดื่มเสียแต่ตอนที่คุณยกมาให้ แต่ผมกลับทิ้งมันไว้จนน้ำแข็งละลายหมด   ผมอาจจะเหนื่อยจากการเดินทาง  จึงนอนหลับโดยไม่สนใจมัน เมื่อนึกขึ้นได้  ยกดื่มเข้าไปสองสามอึก  จึงรู้ว่ามันจืดชืดไปแล้ว แรก ๆ ของความรัก  ก็คงเหมือนชาเย็นที่เพิ่งชง น้ำแข็งกับน้ำหวานยังแยกกันอยู่  ความรักกับเรื่องการงานต่าง ๆ ก็แยกกันต่างหาก แต่พอนานไป เรื่องรัก เรื่องงานและเรื่องต่าง ๆ ละลายรวมเข้าด้วยกัน จนแยกไม่ออก การเดินทางไกล  ใช้เวลาเดินทางนาน  เพื่อที่จะใช้เวลาอยู่ที่นี่เพียงสั้น ๆ วันกว่า ๆ กับอีกหนึ่งคืน แต่เวลาเหล่านั้นกลับถูกงานที่เร่งรัดช่วงชิงไปจนเกือบหมด แม้ชาเย็นที่น้ำแข็งละลายจนหมด  จะเย็นจืดชืดชา  ไม่หวานเหมือนอย่างที่หวังไว้ แต่ดื่มแล้ว  ก็ยังพอชื่นใจ ดับกระหายได้บ้างเหมือนกัน จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 21:59:23

ความคิดเห็นที่ 6 ความรัก...ปอยส่างลอง ผมมาที่นี่  ไม่ใช่เพราะปอยส่างลอง แม้จะรับรู้ข้อมูลที่คลาดเคลื่อนว่า ปอยส่างลองหมดไปตั้งแต่เย็นก่อนที่ผมจะออกเดินทาง ผมก็ยังยืนยันที่จะไป  เพราะความตั้งใจแรกที่จะไปนั้น  ไม่ใช่เพราะปอยส่างลอง โชคดีที่ข้อมูลที่ได้มานั้นผิด  เย็นวันที่ผมเดินทางไปถึงจึงยังมีขบวนแห่ปอยส่างลองขบวนใหญ่ของวัดศรีบุญเรืองให้ได้ชมอยู่ เราแยกกันเหมือนคนมีอุดมการณ์ต่างกัน  คุณถือกล้องถ่ายรูป แล้วไปซุ่มอยู่ตามจุดที่คิดว่าจะได้เก็บภาพสวย ๆ ส่วนผมก็ร่วมขบวนไปกับชาวบ้าน สนุกสนานบ้าบอไปกับการเต้นระบำรำฟ้อนร่วมกับขบวนแห่ คุณบ่นว่าเหนื่อย เดินถ่ายรูปจนขาลาก  แต่ผมกลับรู้สึกว่ายังสนุกไม่หนำใจ   ทั้ง ๆ ที่ กระโดดโลดเต้น  มือไม้ก็บวมแดงจากการตบมือเข้ากับเสียงดนตรี ผมลองทุกอย่าง เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอย่างนี้อีกไหม  ทั้งเต้นทั้งรำ  ทั้งแย่งเก็บเหรียญทานของลูกแก้ว ทั้งกินข้าวในโรงทานงานบวชลูกแก้ว  ทั้งให้ลูกแก้วขี่คอขึ้นศาลา เว้นก็เสียแต่กินเบียร์แก้วเดียวกับพ่อแม่ของลูกแก้ว ระหว่างขบวนแห่ (เพราะผมไม่ชอบเบียร์) ผมเห็นความรักในขบวนแห่ปอยส่างลอง   เห็นความรักความห่วงใยของพ่อแม่ที่มีต่อลูกที่เข้าร่วมบวชลูกแก้ว เห็นความรักของพี่ที่มีต่อน้อง  พี่ ๆ ให้น้อง ๆ ขี่คอ น้อง ๆ ก็คอยพัดวีพี่ให้คลายร้อนคลายเหนื่อย  คอยดูแลกันเป็นอย่างดี ผมเห็นความรักในประเพณีและวัฒนธรรมที่งดงามของชาวไทใหญ่ แน่นอนว่าเขาไม่ได้มีงานนี้เพื่อให้ ททท. นำไปโปรโมทให้คนมาท่องเที่ยว แต่เขาดำรงไว้เพราะเป็นรากเหง้าของเขา เขามีงานนี้เพื่อความสุขและศรัทธาของคนในแม่สะเรียง ผมเห็นทั้งไทใหญ่ แขก และปกาเกอญอ ที่เข้าร่วมงานนี้ ในบทบาทต่าง ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งทั้งลาวโคราชอย่างผม ที่พลอยฟ้าพลอยฝุ่นควันได้ร่วมสนุกไปกับเขาด้วย แม้ผมจะไม่ได้มาแม่สะเรียงเพราะปอยส่างลอง   แต่ปอยส่างลองของที่นี่ก็ทำให้ผมมีความสุข ได้เรียนรู้ ได้เห็นรอยยิ้ม  ได้เต้นระบำรำฟ้อน และหัวเราะสนุกสนาน แม้อนาคตของการมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ของผมจะยังไม่มีอะไรชัดเจนมากกว่าเดิม และพบว่าไม่ปลื้มหมอกควันที่ชวนอึดอัดและอากาศที่แสนร้อนระอุในฤดูเมษาของที่นี่ แต่อย่างน้อย  ผมก็รู้สึกรักที่นี่มากขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากเลยทีเดียว จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:02:01

ความคิดเห็นที่ 7 ปอยส่างลอง เป็นภาษาถิ่นของชาวไทยใหญ่ หรือ ชาวไตหลวง เป็นคำสมาสกัน ระหว่างคำว่า ‘ปอย’ หมายถึง การจัดงาน ‘ส่าง’ หรือ เจ้าส่าง หมายถึง สามเณร และ ‘ลอง’ หมายถึง หน่อกษัตริย์ ปอยส่างลอง จึงแปลว่า งานบวชเณร ซึ่งเป็นประเพณีของชาวไทยใหญ่ที่นับถือพระพุทธศาสนา มีความเชื่อว่า การบวชจะทำให้ได้กุศล แรง เมื่อเด็กมีอายุ 15 ขวบ จะบวชเป็นสามเณร (ปัจจุบันเด็กอายุ 8 – 12 ขวบก็เตรียมบวชแล้ว) หากเป็นสมัยก่อนถ้าเด็กอายุเต็มบวช จะต้องไปอยู่วัดกับพระครูซึ่งเป็นเจ้าอาวาส 1 พรรษา ก่อนบวชเพื่อเรียนธรรมคำบวช และฝึกฝนการบวชให้พร้อมก่อนถึงเวลาบวชจริง การจัดงานจะเริ่มในฤดูร้อน ตั้งแต่เดือน 4 ถึง เดือน 7 ของทุกปี มี 3 วัน วันแรก เด็กชายเข้าพิธีโกน (แต่ไม่โกนคิ้ว) แต่งหน้าทาปาก สวมเสื้อผ้าอาภรณ์สวยงาม และโพกผ้าแบบพม่า ประดับด้วยมวยผมของบรรพบุรุษที่เก็บรักษาไว้ แล้วตกแต่งด้วยดอกไม้ เสร็จแล้วนำเด็กซึ่งตอนนี้เรียกว่า ‘ส่างลอง’ ไปขอขมา และรับศีลรับพรตามบ้านญาติผู้ใหญ่ที่นับถือ วันที่สอง มีการแห่ส่างลองกับขบวนเครื่องไทยทาน ไปตามถนนสายต่างๆ โดยให้ส่างลองขี่ม้า หรือ ถ้าไม่มีม้าจะขี่คอคน วันที่สาม แห่ส่างลองไปตามถนนอีกครั้ง และแห่รอบพระวิหารในสถานที่บวช แต่ไหนแต่ไรมา ชาวไตหลวง มีความเชื่อว่า ถ้าลูกของตนเองบวชเป็น 'จางลอง' (บวชเป็นพระภิกษุ) จะได้อานิสงส์ 16 กัลป์ ถ้าเอาลูกคนอื่นบวชเป็น 'จางลอง' จะได้อานิสงส์ 8 กัลป์ ถ้าเอาลูกตนเองบวชเป็น ส่างลอง จะได้อานิสงส์ 8 กัลป์ ถ้าเอาลูกคนอื่นบวชเป็น ส่างลอง จะได้อานิสงส์ 4 กัลป์ ถ้าหากว่าเอาลูกตนบวชเป็นส่างลอง ถือว่าได้ทดแทนน้ำนมมารดา 1 ข้าง ถ้าหากเอาลูกตนบวชเป็นจางลองถือว่าได้ทดแทนน้ำนมมารดาทั้ง 2 ข้าง จะบวชเป็นส่างลอง หรือจางลองก็ดี ถือว่าเด็กเหล่านี้เป็นทายาทของพระพุทธศาสนา เด็กอาจได้รับการเรียนรู้พระธรรมวินัย จนบรรลุมรรคผลนิพพาน ส่วนการเตรียมงานบวชแบ่งออกสามประการ ข้อแรก ถ้าพ่อแม่ของเด็กผู้มีข้าวของเงินทองเพียงพอ สามารถทำการบวชด้วยตนเองได้ และรวบรวมญาติพี่น้องของตนจัดกันเอง ข้อสอง ถ้าพ่อแม่ของเด็ก ไม่มีความสามารถทำการบวช เด็กของตนได้ด้วยตนเอง จะต้องหาผู้อื่นที่มีข้าวของเงินทองมารับบวชให้ โดยจะต้องหาเครื่องบวชเอง และบริวารให้ครบถ้วน ข้อสาม ถ้าไม่มีใครบวชให้จะต้องตั้งคณะกรรมการ ตั้งเจ้าภาพใหญ่ไว้คนหนึ่ง แล้วเฉลี่ยกันออกเท่ากัน แล้วตกลงกันว่าจะเตรียมบวชกี่องค์ พร้อมกำหนดวันเวลา เดือนปีที่จะจัด ในขณะจัดหากขาดตกบกพร่อง ต้องช่วยกันซ่อมเฉลี่ย ให้จ่ายจนเสร็จสิ้นงาน ข้อมูลจาก / www.moopeak.com จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:05:57

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นงานที่หนักทีเดียว จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:08:38

ความคิดเห็นที่ 9 หวาดเสียว หลับตาดีกว่า จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:11:34

ความคิดเห็นที่ 10 จะไหวไหมพี่ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:16:01

ความคิดเห็นที่ 11 ตัดมาที่ขบวนแห่ มาทั้งแบบขี่คอ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:18:35

ความคิดเห็นที่ 12 และที่นั่งกะบะ แทนขี่ม้า จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:20:06

ความคิดเห็นที่ 13 แม่ ๆ สาวไทยใหญ่ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:21:44

ความคิดเห็นที่ 14 และคณะเถิดเทิง   สนุกสนานกันมาก ไม่รู้ใครเอากระทิงแดงให้ส่างลองกินหรือเปล่า คึกกันจริง ๆ เอ๊ะ ๆ นั่นลาวที่ไหน ไปร่วมขบวนกับเขา จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:26:07

ความคิดเห็นที่ 15 ส่างลองน่ารัก น่ารัก น่ารัก จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:27:56

ความคิดเห็นที่ 16 น่ารัก ไปหมด จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:29:29

ความคิดเห็นที่ 17 น่าร๊ากกกก จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:31:16

ความคิดเห็นที่ 18 น่ารักทั้งเด็กเล็ก เด็กโต เอิ๊กๆๆๆ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:32:38

ความคิดเห็นที่ 19 บอกแล้ว มีทั้งแขก ทั้งไทยใหญ่ ทั้งกะเหรี่ยง ทั้งลาว เหอะ ๆ ๆ ๆ รู้นะคิดอะไรอยู่ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:34:55

ความคิดเห็นที่ 20 บ้างก็สนุกสนาน จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:36:44

ความคิดเห็นที่ 21 บ้างก็หน้าบูด จะแห่ทำไมตั้งสามวัน  หนูเหนื่อยนะ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:38:39

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าขี่คอคนแก่ ก็หมดสิทธิ์สนุก จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:40:46

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าขี่คอหนุ่ม ๆ ก็สนุกสุดเหวี่ยงกันอย่างนี้ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:42:36

ความคิดเห็นที่ 24 มาชมแฟชั่นสาว ๆ ที่แม่สะเรียงกันบ้างดีกว่า จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:44:07

ความคิดเห็นที่ 25 โดยเฉพาะสาวไทยใหญ่ เสื้อผ้าหน้าผม สวยงามอร่ามตา สาวไทยใหญ่ไม่แพ้สาวเชื้อชาติใด จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:47:00

ความคิดเห็นที่ 26 แห่กันไปเรื่อย ๆ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:48:51

ความคิดเห็นที่ 29 ตัดกลับมาที่ขบวนแห่วันแรก ของวัดสุพรรณรังษี (มาไม่ทัน) จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 22:55:43

ความคิดเห็นที่ 30 คุณแม่ถือผ้าไตรไปแล้ว มาถึงคุณพ่อถือบาตร และถือเบียร์ มาเห็นงานนี้หล่ะ ว่าคนแม่สะเรียงชอบดื่มเบียร์ สงสัยว่า แต่ก่อนเขาไม่มีเบียร์ดื่ม เขาดื่มอะไร จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:01:40

ความคิดเห็นที่ 31 สักครั้งหนึ่งในชีวิตอยากได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของขบวนแห่ แบบนี้บ้าง จากคุณ : Crono เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:08:54

ความคิดเห็นที่ 32 แห่วันแรกนี่ ส่างลองเปรี้ยว ๆ ทั้งนั้น จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:09:52

ความคิดเห็นที่ 33 เปรี้ยวปรี๊ด จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:11:45

ความคิดเห็นที่ 34 โปรฯ เนตมือถือใกล้หมดแล้ว ไม่รู้ว่าจะโพสได้ถึงแค่ไหน เอาเป็นว่าโพสไปเรื่อย ๆ ดีกว่า บาส / โอว ยังทันนะ วันที่ 9-10-11 เมษายน ที่จะถึงนี้ ที่ อ.เมือง จ.แม่ฮ่องสอน ขบวนแห่ปอยส่างลองที่น่าจะใหญ่ที่สุดในประเทศ กำลังรอคุณๆ ที่พลาดขบวนแห่เล็ก ๆ ระดับอำเภอไป ............... วัยรุ่น ก่อนเข้าศึกษาพระธรรมภาคฤดูร้อน จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:15:18

ความคิดเห็นที่ 35 วัยเด็กเล็ก ๆ ก็อาจจะเข้าถึงพระธรรมได้ดีเหมือนกัน เพราะยังสะอาด และบริสุทธิ์ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:17:24

ความคิดเห็นที่ 36 สีสันที่เติมแต้ม ก็คงเป็นเพียงการแสดงออกถึงความเป็นศิลปินของชาวไทยใหญ่ แต่ลึก ๆ ข้างใน ความศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา เขามีความเข้มข้นกว่าไทยเราเยอะทีเดียว เรียกได้ว่า สวยทั้งเปลือก และแข็งถึงแก่น จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:20:23

ความคิดเห็นที่ 37 ปีที่แล้ว ว่าจะไปแต่ก็ไม่ได้ไป จากคุณ : น้องหนูพันธุ์ดุ เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:21:02

ความคิดเห็นที่ 38 ตัดกลับมาที่ขบวนแห่วันที่สอง ที่วัดศรีบุญเรือง (อันนี้อยู่ในเหตุการณ์) คิดว่า คู่นี้เป็น พ่อกับลูก จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:22:42

ความคิดเห็นที่ 39 ช่วงนี้งดเดินทางไกลอ่ะพี่ปุ๊ กล้องสูบงบประมาณไปหมดแล้ว จากคุณ : Crono เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:23:09

ความคิดเห็นที่ 40 แห่กลับวัด .......................... อ้าว แล้วปีนี้จะไปไหม? จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:24:31

ความคิดเห็นที่ 41 พี่จะคอยดู ว่าจะหนีไปเที่ยวไหนไกล ๆ อีกหรือเปล่า กลัวจะอ้างว่า ไปฉลองกล้องใหม่หนะซี .................................................................. กลับวัด มีหนู ๆ มาฟ้อนให้ชม น่ารัก และสวยงาม จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:27:28

ความคิดเห็นที่ 42 มีหนุ่มน้อย มารำดาบแบบไทยใหญ่ให้ชมด้วย (จริง ๆ มี ฟ้อนกิ่งกะหร่า (ระบำนางนก) ด้วย แต่...) อิอิ ดูไป อร่อยไป ข้าวผัดทะเล อิอิ บนดอยก็มีปลาหมึก มีกุ้งทะเลเน้อ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:29:56

ความคิดเห็นที่ 43 ส่างลอง ก็มายืนชมการแสดงด้วย จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:31:55

ความคิดเห็นที่ 44 พระอาทิตย์เริ่มคล้อยลงต่ำ จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:33:35

ความคิดเห็นที่ 45 ขอปิดกระทู้นี้ด้วย เจดีย์ในวัดศรีบุญเรือง เพื่อความเป็นสิริมงคล ปล. ถ้าโปรเนตมือถือยังไม่หมด จะทยอยโพสภาพเก็บตกแล้วกันนะครับ แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 53 00:04:00 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:37:04

ความคิดเห็นที่ 46 ^^ กด f5 รอดูจนโพสเสร็จเลย เคยได้ยินมานานแล้วค่ะ ประเพณีบวชลูกแก้ว วันนี้เพิ่งได้รู้รายละเอียดแจ่มแจ้ง ชอบอะไร ๆ ที่เป็นประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นจัง..มันดู ไม่เหมือนใคร  แม้จะเป็นความเชื่อที่คนสมัยใหม่มองว่าเป็นเรื่องไม่จริง แต่ว่าจุ๊รู้สึกว่ามันมีเสน่ห์เหลือเกิน ปล. ถ้าความห่างไกล ทำให้แต่ละครั้งที่ได้พบเจอหอมหวานขนาดนี้ ...ก็อยากมีคนรักอยู่ไกล ๆ บ้างจัง 55555 จากคุณ : fongtopaz เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:46:33

ความคิดเห็นที่ 47 เก็บตก ไม่ได้โพสนางนกกิ่งกะหร่า ที่เดินนำขบวน จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:51:20

ความคิดเห็นที่ 48 หวัดดีจุ๊...เ็ฮ้อ รีบรวบลรัดตัดบทจบเลยนะ เพราะเนตเดี้ยงตลอด ห่างไกล ไม่ห่างกัน แต่อาจหวั่น เพราะเหินห่าง ห่างนาน รักอาจจาง จึงเดินทาง ไม่ห่างกัน .......................... ลืมรูปนี้ได้งัยหนอ อิอิ อย่ากึ๊ดนัก จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 23:56:21

ความคิดเห็นที่ 49 "คอบร้า เห่าไฟสายฟ้า" ขำ ๆ ไม่มีอะไรครับ อิอิ แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 53 07:27:37 แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 53 00:12:55 จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 00:02:16

ความคิดเห็นที่ 50 เพราะ รัก คือ คำตอบ... คุ้นๆว่าจะเป็นเนื้อเพลงท่อนนึง ของเพลงไรก้ไม่รู้นะครับ น้า.. ภาพสวยงามนัก...แต่เนื้อหา ย๊าว..ยาว  ขอเวลาตั้งสติแล้วกลับมาอ่านอีกครั้งนะ น้าฯนะ จากคุณ : คทจด (คนไทยใจดีจริงๆ) เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 00:03:01

ความคิดเห็นที่ 51 โห กระทู้ยาวได้อีกค่ะ  อิอิ จากคุณ : nupaew เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 00:03:50

ความคิดเห็นที่ 52 ไรกัน ยาวตรงไหนหนอพ่อคุณแม่คุณ อ่านแป๊บเดียวก็จบ งั้นแค่นี้ละกัน อิอิ ปิดท้ายด้วยดอกไม้แห่งศรัทธาดีกว่าครับ ดอกนี้ผมก็ชอบนะ ดอกระร้อย ดอกระร้อย เคยได้ยินกันไหมเนี่ย อิอิ ขอมอบให้ทุกท่าน คนละดอก คนละดอก จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 00:07:33

ความคิดเห็นที่ 53 อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ปู หลายครั้งเคยยืนขาแข็งเหมือนกันค่ะ แต่เป็นเพราะความรักในเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนะค่ะ พิษณูโลก-เชียงใหม่ เส้นทางแห่งสายลม-ความเมื่อย-ความรัก รู้สึกดีที่ได้แบ่งที่นั่งให้คุณแม่+คุณลูกค่ะ จากคุณ : arakanji เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 08:12:09

ความคิดเห็นที่ 54 เข้ามาดูรูป จากคุณ : manatto เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 08:54:24

ความคิดเห็นที่ 55 เข้ามาชมภาพพร้อมเรื่องราว...ชอบบบบ... ยิ้มม...เเวะมาบ่อยๆ นะค๊า... จากคุณ : เข็มซ่อนปลาย เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 09:05:53

ความคิดเห็นที่ 56 จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 17:37:19

ความคิดเห็นที่ 57 ถ้าจะรักก็รักให้สุดหวาน (กอดเอวซ้อนมอไซค์กันให้แน่น อิอิ) รักแบบไม่ต้องกลัวเจ็บ ถ้าจะเจ็บก็เจ็บจนให้กระอักเลือดออกมา แล้วแกจะเติบโต !!! --- ปรัชญาพั๊งค์ --- จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 21:56:48

ความคิดเห็นที่ 58 เต็มที่กับชีวิต !!! จากคุณ : 16เมษา เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 22:25:37

ความคิดเห็นที่ 59 ไม่ได้ดูรูปเลยสักเท่าไหร่ อ่านแต่เนื้อหาบนๆ :) จากคุณ : ตัวเรา เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 08:54:48

ความคิดเห็นที่ 60 ตามมาชมภาพกับเรื่องราวน่ารัก ๆ ค่ะ จากคุณ : แมงโกชิดเด เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 20:41:18