ความคิดเห็นที่ 1 เรือเล็กเข้าเทียบท่า ถึงเวลาต้องลาจากอีกครั้ง ทุกย่างก้าวที่เท้าเราเดินไปที่ไหน เราก็จะได้พบกับสิ่งต่างๆที่รออยู่เสมอ ตราบเท่าที่เรายังไม่หยุดเดิน เราก็จะได้พบกับสิ่งใหม่ๆตลอดทุกที่ๆเราไป ผมหันไปยิ้ม และโบกมือลา แม่หญิงที่ยื่นตัวออกมาจากข้างเรือเป็นครั้งสุดท้ายจากบนฝั่ง แล้วหันเดินไปพร้อมกับหมู่ผู้คนที่ขึ้นมาจากเรือพร้อมๆกัน ถึงซะทีหลวงพระบาง ผมบอกกับตัวเอง ผมยืดเส้นยืดสายคลายความเมื่อยความตึง ที่ต้องนั่งๆนอนๆบนพื้นกระดานแข็งๆบนเรือตลอด8ชั่วโมงให้หลุดไป ในหัวก็คิดไปพลางว่า สิ่งที่ต้องทำต่อไปคืออะไร อืมมม ต้องหาที่พักก่อนเป็นอันดับแรก เรือมาถึงท่าที่เวลา5โมงเย็น เราคงมีเวลาอีกไม่นานก็คงจะมืด ดังนั้นเราจะมัวโอ้เอ้อยู่คงไม่ได้แล้ว ไป หาที่พักกันดีกว่า หลังจากเดินขึ้นมาที่ถนน ก็จะมีผู้คนจากที่พักต่างๆถือป้ายเดินเข้ามารุมล้อมแล้วถามไถ่ว่ามีที่พักหรือยังๆ พร้องบอกสรรพคุณของที่พักของเค้า ผมได้แต่บอกปฎิเสธไปว่ามีที่พักแล้วๆ เค้าก็ถามผมกลับว่าที่ไหน ผมก็บอกไปว่าที่พักชื่อ XXX แล้วก็เลยถามเค้าไปว่ามีคนของที่นั่นมาอยู่ตรงนี้ไหม? ผู้บ่าว ตอบกลับมาว่าปรกติมีนะ แต่วันนี้ไม่เห็นมาเลยสงสัยแขกเต็มแล้วเลยไม่มา ................... เอ่อ.... ผมก็นิ่งไปพักนึง แต่ก็ฝืนยิ้มให้ผู้บ่าวคนนั้นไป แล้วตอบว่างั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวเดินไปเองก็ได้ไปทางไหนล่ะ? ทั้งๆที่ในใจ ตะโกนดังๆว่า "ซวยแล้ววววสิกรู"  ยังครับความซวยยังไม่หมด เพราะผู้บ่าว ตอบกลับมาอีกว่า โหยไกลนะ จะเดินไปไหวหรอ 2กิโลเลยนะ..... ....... ผมก็ยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า ไหวสิ ไม่เป็นไรแล้วก็เริ่มออกเดินเลาะเลียบถนนย้อนแม่น้ำโขงไปอย่างช้าๆ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 17:36:21 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 17:36:04

ความคิดเห็นที่ 2 . จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 17:36:58

ความคิดเห็นที่ 3 แสงแดดยามเย็นไล่หลังมา ผมค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆชื่นชมความงามของบ้านเรือนที่เรียงตัวอยู่ข้างทาง บ้านเรืองที่ถูกบำรุงรักษาไว้เป็นอย่างดี มีกลิ่นของชีวิตชีวา เรียบง่ายและสวยงาม เป็นส่วนผสมระหว่างวัฒนธรรมตะวันออกและ ตะวันตก "เมืองมรดกโลก" นี่เป็นอีกเมืองสินะที่เราได้มาเยี่ยมชม ช่างสวยงามสมกับที่ได้รับยกย่องไว้อย่างไม่มีผิดเพี้ยน สายลมหนาวเริ่มพัดมาอีกครั้ง ผมรูดซิปแจ๊กเก็ตขึ้นอีกนิดเพื่อความอบอุ่น ผมเดินไปอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน สายตาก็บันทึกวิวทิวทัศน์ที่สวยงามเหล่านั้นตลอดเวลา แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 18:14:37 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 18:46:58 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 17:43:02

ความคิดเห็นที่ 4   รออยู่เชียวว... ขออนุญาตปาดด...... จากคุณ : jidrid (ilovejidrid) เขียนเมื่อ : วันเนา 53 17:48:08

ความคิดเห็นที่ 5 ทุกๆอย่าง เหมือนมันเคลื่อนไหวแบบช้าๆ เมืองทั้งเมืองที่ให้ความรู้สึกเหมือนผมมองต้นไม้ใหญ่ๆต้นนึง ค่อยๆเอนไหวในสายลมเอื่อยๆแทบจะไม่ไหวติงใด้ ตัวผมเหมือนถูกสะกดให้เดินช้าลง และช้าลงให้เข้ากับบรรยากาศของที่นี่ และในขณะนั้นมันก็ทำให้ผมได้คิดย้อนไปถึงสิ่งต่างๆมากมาย ทำไมผมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้? เป็นคำถามที่ผุดขึ้นมาเพื่อเตือนสติตัวเองว่าเหตุใดเราถึงต้องออกเดินทางตัวคนเดียว เรามาทำอะไรที่นี่ ที่หลวงพระบาง คำตอบของคำถามนั้นคงยังเป็นสิ่งที่ยังเป็นปริศนาอยู่ แต่สาเหตุของคำถามนั้นสิ ว่าทำไมถึงต้องออกเดินทางค้นหา เรารู้อยู่เต็มอก ผมคงทนอยู่ในที่เดิมๆไม่ไหวแล้ว ในขณะนั้น ภาพบางสิ่งที่มันยังค้างคา มันไม่สามารถจะเลือนหายไปได้เลย ภาพความสุขในอดีตแต่ปัจจุบันมันกลับกลายเป็นพิษ เพราะฝีมือของตัวเราเองแท้ๆ จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 17:51:18

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเดินผ่าน บ้านเรือน และ ตึกรามบ้านช่องที่ถูกปรับปรุงจนสวยงามหลายตึก บ้างก็มีนักท่องเที่ยวชาวตะวันตกนั่งทอดกายอยู่นอกระเบียง ลมเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ สวนทางกับแสงสีทองที่กำลังหายไปอย่างช้าๆ ผมจุดบุหรี่ขึ้นสูบ และแวะนั่งพักตามเก้าอี้ที่ถูกวางไว้ข้างทาง ในอารมณ์ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ผมเหมือนเป็นกิ่งไม้เล็กๆที่ล่องลอยอยู่กลางทะเล ไม่มีข้างหน้า และข้างหลัง รอบกายรู้สึกเหมือนกับเส้นเชือกเล็กๆที่มันเคยมีติดตามร่างกายของผม ค่อยๆหลุดออกไปทีละเส้น ผมเกิดความลังเลกับสิ่งที่มันกำลังเกิดขึ้น ความคิดต่าง2ข้างเกิดขึ้นมาพร้อมๆกัน ระหว่าง ผมกำลังจะสูญเสียตัวตนไปรึเปล่า? กับผมกำลังตัวเบาขึ้นเพราะได้ทิ้งภาระต่างๆที่เคยแบบไว้ในเมือง? ผมเชื่อว่าความคิดแว้บนี้เป็นเส้นบางๆ ที่กั้นระหว่าง ความกลัวและความกล้า ออกจากกันเวลาเดินทางไปท่องเที่ยว บางครั้ง การเดินทางไปเป็นหมู่คณะ บรรยากาศที่มันมีอิธิพลต่อกันของเพื่อน มันก็ทำให้มองไม่เห็นจุดบางๆจุดนี้หรืออารมณ์นี้ การเดินทางคนเดียวเท่านั้น! ที่คุณอาจจะได้พบกับประตูที่ซ่อนอยู่ในใจตัวเอง จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 18:05:54

ความคิดเห็นที่ 7 รูปแบบสถาปัตยกรรมแบบ โคโลเนียล เป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่นของเมืองนี้ ที่พักที่หลวงพระบางนี้เรียกได้ว่า ยินดีที่จะต้อนรับนักท่องเที่ยวแทบจะทุกระดับ ตั้งแต่นักแบกเป้จนไปถึงระดับหรูหราต้อนรับแขกระหว่าประเทศได้เลย แต่ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร พอคุณออกมาจากที่พักแล้ว ทุกๆคนจะอยู่ในสถานะเดียวกัน คือ ชาวหลวงพระบาง เมืองเล็กๆนี้ได้ทำให้ผมตัดสินใจอย่างไม่ยากเย็นเลยที่จะ ฝากเสี้ยวหนึ่งของหัวใจผมไว้กับเมืองๆนี้ ทุกสิ่งที่เป็นคุณ ทุกสิ่งที่ผมได้สัมผัส มันจะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 18:14:20 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 18:13:25

ความคิดเห็นที่ 8   ปูเสื่อ นั่งกินตั๊กแตนทอดรออยู่น้าาา... :D จากคุณ : KODOMA เขียนเมื่อ : วันเนา 53 18:23:10 A:125.25.197.194 X: TicketID:264261

ความคิดเห็นที่ 9 คุณอยากย้อนอดีตได้ไหม? ถ้าคุณสามารถย้อนอดีตได้ คุณจะย้อนกลับไปแก้ไขสิ่งที่ตัวเองทำผิดพลาดไปได้ไหม? คำถามเหล่านี้ เป็นเรื่องเพ้อฝัน เป็นเพียงความฝันลมๆแล้งๆของคนที่ทำผิดพลาด แต่วันนี้ผมยอมรับ ผมยอมรับความผิดนั้นทุกอย่าง และเสียใจกับสิ่งต่างๆที่ได้ทำให้ต้องสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดสิ่งนึงไป แต่ผมเชื่อว่าชีวิตมันไม่ได้จบแค่ตรงนี้ ทุกคนมีถนนเป็นของตัวเองและชีวิตยังมีถนนอีกหลายทางให้เลือกเดิน บางทีสักวันนึง ถนนเส้นเดิมที่ผมและใครบางคนเคยร่วมทางกัน มันอาจจะมาบรรจบกันอีกครั้งในวันข้างหน้า ซึ่งอาจจะไกลเกินกว่าที่สายตาของเราในตอนนี้มองเห็น ดังนั้น เป้าหมายของผมหลังจากนี้คือ การทำสิ่งต่างๆให้ดีที่สุดเพื่อรอต้อนรับผู้ร่วมทางสักคนนึง ที่อาจจะเข้ามาเมื่อไรก็ไม่รู้? การเรียนรู้จากข้อผิดพลาดในอดีต เป็นสิ่งที่สำคัญ เคยมีคนบอกไว้ว่า "คนเราฉลาดพอที่จะเข้าใจได้ในทุกเรื่อง แต่ไม่เข้มแข็งพอที่จะยอมรับความจริงมันได้ทุกเรื่อง" จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 18:24:18

ความคิดเห็นที่ 10 ผมเดินอย่างช้าๆ ไปเรื่อยๆ ผ่านที่พักต่างๆที่ตั้งเรียงรายอยู่ฝั่งข้าง แม่น้ำโขง จนใกล้จะถึงจุดที่ แม่น้ำ2สายมาบรรจบกัน ที่หลวงพระบางนี้ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำสายสำคัญ2สาย คือแม่น้ำโขงและแม่น้ำคาน ที่พักและร้านอาหารด้านแม่น้ำโขง ดูจะสวยงามกว่าด้านแม่น้ำคาน ทั้งนี้ ราคา ก็ยิ่งสูงด้วยตาม ผมเดินๆพักๆมาได้สัก1กิโล ได้ ยังไม่รู้ว่าต้องเดินไปอีกไกลเท่าไรรู้เพียงว่าต้องเดินเลาะไปเรื่อยๆจนถึงทางแยกซ้าย ซึ่งมองไปไกลๆแล้วก็ยังไม่มีวี่แววจะเจอทางแยกซ้ายอะไรที่ว่าเลย จนเดินผ่านเพิงร้านขายของชำเล็กๆ ซึ่งผมกำลังตั้งใจจะเข้าไปซื้อน้ำดื่ม ก็มีเสียงตะโกนออกมาจากแถวนั้นว่า "เหนื่อยยังพี่ชาย บอกแล้วว่าให้ไปพักที่เรือนพักผมก็ไม่เชื่อ" เจ้าผู้บ่าวตัวดีที่เจอตรงท่าเรือ มันขับรถเครื่องมาดักรอผมตรงระยะ1กิโล พอดิบพอดีแถมดูดน้ำรอเลยนะ เปิดเพลงนี้ต่อเลยนะครับ http://www.youtube.com/watch?v=5YXVMCHG-Nk แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 18:53:23 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 18:33:52

ความคิดเห็นที่ 11 หลังจากดื่มน้ำเสร็จ และตอบปฎิเสธเจ้าตัวแสบ พร้อมถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจว่า ไปทางนี้แน่ใช่ไหม? เจ้าตัวแสบก็บอกว่า เอางี้ไหมนั่งรถเครื่องผมไป เดี๋ยวผมคิด5000กีบ แต่ผมตั้งใจว่าจะเดิน เก็บบรรยากาศไปเรื่อยๆ เลยตอบปฎิเสธไปและเริ่มเดินต่อ จนผมเดินมาถึงถนนด้านริมแม่น้ำคาน ซึ่งเป็นถนนที่เงียบเหงาอย่างมาก บ้านเรือนด้านนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยว เลยไม่ค่อยจะเห็นเรือนพักสวยๆมากเท่าไรนัก แต่ก็มีอยู่บ้างประปราย อากาศเริ่มเย็นขึ้น ตอนนี้ถนนทั้งสายมีเพียงผมเท่านั้นที่เดินอยู่ ในใจผมตอนนั้น อยากให้มีใครบางคนที่ผมคุ้นเคยเดินอยู่ข้างๆ หากเป็นเช่นนั้นได้จริง จะระยะทางอีกไกลเท่าไรผมก็พร้อมจะเดินอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยเลย แต่มันเป็นแค่ภาพความฝัน มันไม่ได้เป็นความจริง จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 18:43:04

ความคิดเห็นที่ 12 ลำน้ำคาน กับภาพเหล่านี้ หากผมเลือกที่จะนั่งรถเครื่อง ผมคงจะไม่ได้เห็นภาพนี้ ผมอยากจะบันทึกทุกสิ่งที่ผมเห็นให้มากที่สุด เท่าที่ผมจะทำได้ ในทุกๆที่ ที่ผมไป ในทุกๆสิ่ง ที่ผมเห็น และอยากจะถ่ายทอดทุกความรู้สึก ผ่านการเล่าเรื่องด้วยตัวผมเอง แต่ ความจริงผมคงทำได้แค่ หวัง.. หวังให้เรื่องราวต่างๆที่ผมเขียนนี้ ได้มีโอกาสไปถึงคนที่ผมอยากจะเล่า อยากจะบอก และอยากจะพาเค้าให้มาเห็นในสิ่งที่ผมเห็นด้วยกันจริงๆ สะพานไม้ไผ่ มันทำให้ผมนึกถึง ความรู้สึกที่เปราะบาง หลายๆเรื่อราว ที่ถักทอจนแข็งแรงเป็นสะพานให้คน2คนข้ามไปสู่ฝั่งแม่น้ำ อันเชี่ยวกราดได้อย่างปลอดภัย จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 19:02:56

ความคิดเห็นที่ 13 ผมเดินๆพักๆ นั่งพักเพื่อถ่ายรูป และบางทีนั่งพักเพื่อคิดอะไร ผมนั่งดูเด็กๆ ที่วิ่งเล่นอยู่บนเนินทรายกลางลำน้ำอยู่สักพัก แล้วเดินต่อจนถึงย่านที่ผมตั้งใจจะไปพัก จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 19:15:57

ความคิดเห็นที่ 14 เดินรอหน่อยค่ะ พอดีแวะกินข้าวอยู่ มาอยู่เป็นเพื่อนยามเหงาอีกเช่นเคย ขอบคุณนะคะ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 19:33:18 จากคุณ : j_areerob เขียนเมื่อ : วันเนา 53 19:31:36

ความคิดเห็นที่ 15 และก็เป็นไปอย่างที่เจ้าผู้บ่าวพูดครับ เรือนพักที่ผมตั้งใจจะไปพัก เต็ม..... แล้วมันก็ผิดแผนอีก "อย่างเคย"  555 ผมหัวเราะให้กับตัวเอง ไม่เป็นไรยังมีเรือนพักอีกมากมายที่ยังว่าง แล้วผมก็เดินลัดเลาะ สอบถามเรือนพักอื่นๆในย่านๆนั้นแทน (ขอแนะนำ เมืองท่องเที่ยวต่างๆ ไม่มีวันที่ห้องพักจะเต็มทั้งเมือง ถ้าเราพลาด ยังมีที่อื่นอีกมากรอเราอยู่ อย่าอารมณ์เสีย) ในที่สุดผมก็ได้เรือนพัก ราคาถูกกว่าที่ผมตั้งใจไว้ซะอีก เป็นบ้านของคนที่นั่นที่ปรับปรุงให้เป็นเรือนพัก มีทั้งหมดประมาณ10ห้อง ห้องของผมเป็นห้องไม้ชั้น2 พื้นไม้ และผนังไม้ ไม่มีแอร์ซึ่งมันหนาวมากอยู่แล้วไม่แคร์ครับ มีพัดลมให้ 2 เตียงห้องน้ำรวม ความสะอาดใช้ได้ครับผมไม่เรื่องมากอยู่แล้ว สนนราคา 150 ต่อคืน (ถ้ามา2คนก็คนละครึ่ง ถูกมากครับ) ซึ่ง3คืนที่ผมพักอยู่นี่ ไม่มีคนไทยเลยครับ มีแต่ชาวต่างชาติล้วนๆ ซึ่งจะมีวีรกรรมของ 3สาวแดนกิมจิ มาเล่าให้ฟังทีหลัง หลังจากได้ที่เก็บของและได้อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ผมก็ลงมานั่งคุยกับน้องที่ดูแลบ้านพัก สอบถามข้อมูลต่างๆ และสอบถามหา ซิมโทรศัพย์ของที่นี่ (ช่วงที่ผมไปมีโปรโมรชั่นเล่นเนตที่ถูกมากครับ เป็นการใช้เอจ ราคา ไบท์ ละกีบ เท่านั้น ผมเติมเงินไป 100บาท ได้มา4หมื่นกีบใช้เล่นเอ็มดูเฟสบุ๊กได้จนถึงวันกลับเลยทีเดียว) ในรูปเป็นเรือนโบราณที่อยู่ปากทางเข้าตรอก อยู่ฝั่งตรงข้ามกับที่พักผมครับ) แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 53 19:02:55 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 19:45:43

ความคิดเห็นที่ 16 แล้วก็ถึงเวลาอิสระ Free time ในคืนแรกที่มาถึงนี้ ผมไม่รีบร้อนที่จะแสวงหาความสุขจากการยัด โปรแกรมเที่ยวให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ ไม่ใช่แนวของผม ผมถึงเรียกตัวเองว่าเป็น "ยอดมนุษย์ขี้เกียจแมน" ความสุขของผม ขอแค่เพียงได้เดิน ได้เห็น ได้สัมผัสกลิ่นไอ ได้นั่งแช่อยู่ที่ร้านกาแฟ หรือจุดพักที่วิวดีๆนานๆ ก็พอแล้วครับ สถานที่สำคัญๆอะไร ว่ากันตรงๆ ผมไม่ค่อยสนเท่าไรครับถ้าเดินผ่านก็คงจะแวะเข้าไป แต่ผมชอบออกนอกเส้นทางครั้บ ตรอกเล็กตรอกน้อยนี่แหละ ชอบนักเลย ผมเลยเลือกที่จะเดินชมเมืองไปเรื่อยๆรอเวลาให้ตัวเอง หิว ระหว่างนั้นก็เดินเลือกร้านอาหารไปในตัวด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 20:32:33 แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 22:25:49 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:02:46

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ มาปูเสื่อรอ . .เช่นเคย คิดว่าวันนี้ไม่มาเล่าซะแล้ว เข้าใจว่า . . การเราได้อยู่คนเดียว จะช่วยทำให้อะไรในใจเรากระจ่างขึ้น สิ่งที่มันขุ่นมัว  . .  จะเริ่มตกตะกอน ทำให้เราสายตาชัดเจนขึ้น มาเป็นเพื่อนและให้กำลังใจเช่นเคย . . จากคุณ : so long phr เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:05:07

ความคิดเห็นที่ 18 บรรยากาศ ยามค่ำคืน ของหลวงพระบาง แทบจะไม่ต่างจากตอนกลางวันมากนัก ขอแสดงความเสียใจกับนักท่องเที่ยวผู้ชอบความตื่นตาในยามราตรี เพราะที่นี่ไม่มีแหล่งท่องเที่ยวเสียงดังให้มันส์กันหรอกครับ โดยมากก้จะเป็นร้านอาหารฝรั่ง นั่งเงียบๆหรือเพลงเบาๆซะมากกว่า ร้านรวงก็มีของที่ไม่ค่อยแตกต่างกับบ้านเราเท่าไรครับ พวกเครื่องเงิน และผ้าไหม ผมชอบร้านในรูปนี้ครับ เป็นร้านขายภาพถ่าย มีภาพถ่ายสวยๆเยอะเลยทีเดียว มาต่อด้วยเพลงนี้ดีกว่าครับ http://www.youtube.com/watch?v=YGNpr9Dw9zE แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 22:26:32 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:08:39

ความคิดเห็นที่ 19 ฟ้ามืดแล้ว ผมเดินคนเดียวในเมืองที่พึ่งรู้จัก ไอเย็นปกคลุมโดยที่ไม่มีลมพัด ตอนนี้โลกของผม ไม่มีความสับสนวุ่นวายอะไรอีก มีแค่ตัวผมเองและจิตใจของผมเท่านั้นที่ผมรู้จัก หนาว ทั้งกาย และหนาวทั้งใจ แต่ไม่ว่าอย่างไร อีกไม่นานวันนี้ก็จะผ่านพ้นไป วันใหม่ก็ต้องเข้ามา ผมเดินเตร่ไปรอบๆเขตเมืองเก่า ผ่านตลาดมืด และร้านอาหารที่มีแขกฝรั่งนั่งมากมาย ในใจมันรู้สึกปลอดโปร่งปนกับความเหงา มีคนเคยบอกว่า คนเรายิ่งอ่อนแอยิ่งเหงา เป็นคำพูดที่ถูกต้องอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คนนั้นไม่ได้บอกไว้ด้วยสิว่าจะทำยังไงถึงจะไม่อ่อนแอ ผมขอเดาว่า เค้าเองคงตอบไม่ได้เช่นกัน เพราะว่าเค้าเหงา เค้าถึงได้เข้าใจ ตราบใดที่คนเรายังไม่เคยสัมผัสมันจริงๆ เราจะไม่มีวันเข้าใจมันได้จริงๆ ตอนนี้ผมเริ่มหิวแล้ว แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 20:31:41 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:30:09

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาจากตอนที่แล้วค่ะ ตอนนี้ดูเหงาๆเศร้าๆเนาะ ยิ่งอ่านกระทู้พร้อมกับเปิดเพลงที่จขกท.แปะเอาไว้ด้วยนี่ ยิ่งได้อารมณ์กันไปใหญ่เลย สารภาพว่าดูรูปแทงค์ปลาประกอบเพลงซะเพลิน ภาพสวยเพลงก็เพราะ เลยต้องเปิดเพลงสองรอบ เพราะรอบแรกมัวแต่ดูปลากับคนที่มาเที่ยวอะควาเรียม ส่วนรอบสองเปิดตอนอ่านกระทู้เพื่อเพิ่มอรรถรส ^^ จากคุณ : khimyo เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:35:53

ความคิดเห็นที่ 21 ผมตัดสินใจเลือก ร้านเล็กๆที่สวยงามร้านนึง ที่ถัดมาจากโซนกลางเมืองที่มีผู้คนและร้านอาหารเยอะๆมาสัก1ถนน แล้วร้านนี้ก็ไม่ทำให้ผมผิดหวังครับ วันนี้ผมอยากจะนั่งเงียบๆผ่อนคลาย และร้านนี้ก็สามารถตอบความต้องการผมได้เป็นอย่างดี เก้าอี้หวายตัวโตที่นั่งสบายถูกวางไว้อย่างสวยงามหน้าร้าน และในยามที่อากาศหนาวขนาดนี้ ทางร้านก็ได้จัดเอาเตาถ่านเล็กๆมาวางไว้ให้ได้ผิงเอาไออุ่น ท้องฟ้าที่หลวงพระบาง ผมสามารถมองเห็นดาวได้มากพอสมควรจากกลางเมือง เพราะแสงสว่างโดยรวมของเมืองยังไม่มากเกินที่จะลบแสงจากดาวให้หายไปจากบนท้องฟ้า ตอนนี้ผมมีความสุขที่ได้นั่งรออาหารของผมอย่างช้าๆ จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:39:32

ความคิดเห็นที่ 22 บรรยากาศรวมๆจากฝั่งตรงข้ามครับ ตอนนี้ผมนั่งรออยู่ ตรงเก้าอี้ที่อยู่ระหว่างประตูซ้ายกับประตูกลางครับ ผมนั่งรออยู่ตรงนั้น นาน จนร้านปิด แต่แล้วคนที่ผมรอก็ไม่มา ผมชอบความรู้สึกตอนที่รอครับ การรอ มันคือความสุขที่ได้ หวัง และจินตนาการที่เติมเต็มชีวิตได้ดี วินาทีที่สิ่งที่คุณรอคอยมาถึง คุณจะระเบิดความสุขออกมาได้อย่างมากมาย ลองนึกถึงตอนที่คุณรอสิครับ คุณมีความสุขแค่ไหน? และการรออย่างมีความหวัง อาจจะเป็นสิ่งที่ค้ำจุนให้คุณมีแรงอยู่ได้ในทุกวัน จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:48:09

ความคิดเห็นที่ 23 ร้านนี้เป็นร้าน อาหารยุโรปครับ มีทั้ง พาสต้า และ สเต็ก พวกขนมปังและพายของที่นี่จะลดราคา50% ตอน3ทุ่มด้วยนะครับ ราคาก็ถูกกว่าย่านที่มีร้านเยอะๆด้วย ใครได้ไปลองไปทานดูที่นี่นะครับ และร้านนี้ก็เป็นร้านประจำของผม ที่ทุกวันผมจะมานั่งทานกาแฟ หรืออาหารตลอดที่ผมอยู่หลวงพระบางครับ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 20:54:35 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:53:43

ความคิดเห็นที่ 24 แล้วไวน์แดง แก้วแรกของผมก็มาเสริฟ อากาศที่แสนโรแมนติก กับเพลงเบาๆ ผมเลือกไวน์แดง เป็นเครื่องดื่มสำหรับอาหารมื้อนี้ครับ ยิ่งนั่งนาน จำนวนไวน์ ก็ยิ่งมากขึ้น ร่างกายเริ่มอุ่นขึ้นสวนทางกับอากาศที่ยิ่งดึกก็ยิ่งหนาวขึ้นทุกที ผมนั่งจิบไวน์อย่างละเลียด พลางนั่งคิดอะไรไปพลางๆ แต่ไม่พ้นความคิดที่ว่า ถ้ามีคนที่รู้ใจมานั่งร่วมโต๊ะตรงนี้ด้วยคงจะเป็นคืนที่วิเศษมากทีเดียว จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 20:59:55

ความคิดเห็นที่ 25 แล้วมื้อแรกของผม ที่หลวงพระบางก็มาเสริฟ พิซซ่าอบใหม่ๆร้อนๆ ราดด้วยน้ำมันมะกอกที่แช่ด้วยพริกแห้ง มาหลวงพระบางอย่าลืมลองทานพิซซ่าที่นี่นะครับ อร่อยมากจริงๆ และราคาไม่แพง ทีนี้ก็ได้เวลาผมจัดการเจ้าพิซซ่าถาดนี้ของผมให้เรียบ คืนนี้ ผมก็มีความสุขมากมายเหมือนเช่นเคย แต่ในความสุขทั้งหมดนั้น ไม่สามารถทดแทนความเหงาที่มันเกาะอยู่ในหัวใจได้แม้แต่นิด จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 21:04:28

ความคิดเห็นที่ 26 ดึกแล้ว ร้านก็ทำท่าจะปิดแล้ว คงถึงเวลาที่ต้องกลับไปพักผ่อน เพื่อวันพรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาชมความงามของ หลวงพระบางให้เต็มที่ ขอจบ EP3 ไว้ที่ตรงนี้นะครับ ภาคต่อไป จะสุข เศร้า หรือเป็นอย่างไร คงต้องติดตามกันต่อไปนะครับ แล้วพบกันใหม่กับภาคต่อไปเร็วๆนี้ (ขอบอกว่าเหนื่อยเหมือนกันครับกับการเขียนไปคิดไปแบบนี้ เฮ้ออออ ) จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 21:08:28

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าเหนื่อยนักก็พักก่อน แต่อย่าพักนานนะคะ มีคนรออ่านอยู่นะ ทั้งภาพสวย ๆ และเรื่องราวที่น่าติดตาม ถ้าจะออก pocket book เมื่อไหร่บอกด้วยนะ จะคอยติดตามค่ะ จากคุณ : j_areerob เขียนเมื่อ : วันเนา 53 21:51:36

ความคิดเห็นที่ 28 ซ้ำค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 53 21:55:01 จากคุณ : j_areerob เขียนเมื่อ : วันเนา 53 21:53:46

ความคิดเห็นที่ 29 ดีใจจังครับ ที่คุณ จขกท.บอกว่าคุณตามอ่านทุกคอมเมนท์ ผมยินดีมากครับที่ได้เป็นกำลังใจให้คุณ ... ของดีๆ ใครก็ชื่นชมครับ อีกอย่างที่ผมชอบรีวิวชุดนี้ คือสไตล์การเที่ยวที่เป็นแบบ"เรื่อยๆ"แบบคุณนี่แหละครับ ผมไปเที่ยวที่ไหน ผมก็มักจะปล่อยเวลาให้มันเป็นไปแบบเรื่อยๆ ชิวๆ เก็บบรรยากาศ ณ.ที่นั้นให้มากที่สุด วางแผนการเที่ยว ณ.ตอนนั้นเลย อยากไปไหนก็ไป อยากกินอะไรก็กิน จองตั๋วดู EP4 ให้ผมด้วยนะครับ ^^ จากคุณ : น้าเปี๊ยก เขียนเมื่อ : วันเนา 53 21:58:19

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านไปเรื่อยๆ refresh อีกทีจบซะแล้ว ตอนนี้ดูเหงามากมาย ขอให้ จขกท เจอคนๆนั้นไวๆนะครับ จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : วันเนา 53 22:34:28

ความคิดเห็นที่ 31 หลังจากเขียนเสร็จผมก็รีบลุกไปทำอย่างอื่นทันทีครับ เลยไม่ได้มาตอบ ผมพึ่งรู้ว่าการเขียนหนังสือหรือรีวิวนี่ มันใช้พลังอย่างมากเลยครับ ในการเขียน เพราะผมต้องคิดเยอะมากๆก่อนจะเขียนอะไรลงไป ยิ่งเป็นการเขียนสดๆแบบนี้ ยิ่งยากเลยครับ ผิดพลาดไรยังไงขออภัยด้วยละกันนะครับ jidrid                ---   รีบมากเลยนะครับเนี่ย ยังเขียนได้ไม่ถึง4ช่องเลยครับระวังจะอารมณ์ขาดตอนนะครับ เพราะผมเขียนช้ามากๆ ^^ KODOMA          ---   อยากกินหนอนรถด่วนจัง แต่ช่วงนี้ผมงดของทอดครับ T_T j_areerob          ---   เดินช้าอยู่แล้วครับ ไม่ต้องรีบกินนะครับเดี๋ยวจะติดคอ so long phr        ---   ขอบคุณครับ พูดถูกครับ พออยู่นิ่งๆน้ำมันก็จะตกตะกอนครับ khimyo              ---   หนีไปดูปลาซะงั้น -_-" น้าเปี๊ยก             ---   อิอิอิ ผมโดนด่าประจำ มีน้านี่แหละคิดต่าง Coffee Blended  ---  ตอนนี้สั้นครับ แต่รักฉันยาววววววววว^^ จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเนา 53 23:54:30

ความคิดเห็นที่ 32   เมื่อไหร่ที่คุณเหงา คุณอยู่คนเดียว และเดียวดาย เมื่อนั้นคุณจะค้นพบตัวเองอย่างแท้จริง นั่นคือสิ่งที่คุณพบเจอกับตัวเองในโลกแห่งความเป็นจริง จากคุณ : Innocent เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 01:43:18 A:96.255.194.62 X: TicketID:141679

ความคิดเห็นที่ 33   บ้านเรือนสวยงาม เพลงเพราะ แต่แอบเหงาตามเลยทีเดียวค่ะ รูป คห.16 แอบเหมือนยุโรปเลย ^^ บางทีความเหงามันก็ดีนะคะ ทำให้เราฟังเพลงบางเพลงเพราะขึ้น บางทีการจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง ก็เพื่อที่จะทำให้เราได้คิดถึง ที่ที่เราจากมาได้อย่างเต็มที่ การจากลาใครสักคน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ก็เหมือนกัน มันก็เป็นโอกาสที่ทำให้เราได้ปล่อยใจเหงาได้อย่างสุดๆ ดำดิ่งกับเสียงเพลงและบรรยากาศที่ไม่มีเค้าอยู่ตรงหน้า เรารู้สึกเหมือนกับว่า คุณกำลังเมาความเหงาอยู่นะเนี่ย 5555+ เอาใจช่วยค่ะ ให้วันนึงที่คุณรอจะกลับมา หรือไม่ก็เจอเพื่อนร่วมทางใหม่ๆ ในเส้นทางข้างหน้าที่คุณเดินไปค่ะ ตอน 4 จะมาแนวไหนน๊ออ... ปูเสื่อรอต่อไปค่าา ^^ จากคุณ : KODOMA เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 09:12:39 A:118.172.136.213 X: TicketID:264261

ความคิดเห็นที่ 34   อ่านตอนนี้ EP3 ชักจะไม่อยากไปหลวงพระบางซะแล้วสิ กลัวเหงาแล้วจะเศร้าเหมือนคุณ Banjo Song แต่ก็นะ รูปสวยขนาดนี้ ถ้าไปเองจะได้มุมมอง และรูปสวย ๆ แบบนี้เหมือนคุณหรือเปล่าเนี่ย จากคุณ : ยัยเพ้อเจ้อ เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 11:46:36

ความคิดเห็นที่ 35 เป็นไงครับตอนนี้ อ่านแล้วอาจจะดูเศร้าๆ แต่ชีวิตมันก็ต้องแบบนี้แหละครับ มีหลายมุมหลายมิติ ตอนต่อไป จะเป็นอย่างไรในเช้าวันใหม่? จะมีเหตุการณ์อะไรทำให้โลกนี้เปลี่ยนไปไหม ต้องคอยติดตามกันต่อไปนะครับ^^ Innocent    ---  ใช่แล้วครับ เพราะความจริง สิ่งที่อยู่กับตัวเราคือเงา และตัวเราเท่านั้น KODOMA   ---   ร่วมเดินทางไปด้วยกันต่อนะครับ ดนตรี เป็นมิตินึงที่ช่วยพาอารมณ์เราให้ลื่นไหลไปกับตัวหนังสือได้ดีด้วยครับ^^ (ผมดูเมาขนาดนั้นเลยหรอ)  ปล.มีตอนไปยุโรปด้วยดีไหมครับ ตะลุย เวียนนา - ปราก - ครุมล็อฟ งานนี้ซีรี่ยาวแน่ๆเลยครับ 555 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 11:47:19

ความคิดเห็นที่ 36 ยัยเพ้อเจ้อ  ---  555 อย่ากลัวครับ ความจริงแล้วหลวงพระบางไม่ได้ผิดครับ ผมต่างหากที่ผิดที่พกเอาความเหงาและความเศร้าไปเที่ยวด้วยต่างหาก  ลองไปสิครับบางทีอาจจะได้รูปสวยกว่าผมกลับมาก็ได้^^ จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 11:50:10

ความคิดเห็นที่ 37 ตามมาฟังเพลงเพราะ ภาพถ่ายสวยๆและโรแมนติค  แล้วอย่าให้ผู้ฟัง(เพลง) และผู้อ่าน(หลวงพระบาง) รอนานนะ จากคุณ : phuketian เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 15:32:14

ความคิดเห็นที่ 38 ตามมารอ EP4 ค๊าบ จากคุณ : ชลสิทธิ์ เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 21:43:22

ความคิดเห็นที่ 39 อึ๊ย!! แอบไปติดซีรี่ย์ซะ 2 วัน มาอ่านแป็บเดียวจบอันที่ 3 ไปแล้ว รอติดตามตอน 4 นะคะ ขอเป็นแฟนคลับเลยดีกว่า เมื่อไหร่จะไปเที่ยวอีก จะรอติดตามค่ะ เอาไปอีก 3 กีบ (จขกท. แอบปล้นกิ๊ฟเ้รานะเนี่ย เอิ๊กๆ ) แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 53 22:38:41 จากคุณ : นมข้นหวานตราหมี~* เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 22:27:10

ความคิดเห็นที่ 40   เอ๊าๆๆ เหงาได้ ขี้เกียจได้ แต่อย่าให้แฟนคลับรอนานเด้อ... ตอนหน้าเฮาสิขอแบบม่วนๆเด้อค่า เฮาสำลักความเหงาของเจ้ามาตอนนึงเต็มๆแระ...อิอิ จากคุณ : แม่หญิงปลาเห็ดเอ๊งง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 53 08:12:57 A:118.172.146.201 X: TicketID:264261

ความคิดเห็นที่ 41 ติดตามชมทั้ง3ภาคแล้ว รอชม EP4 ครับ รีวิวได้ดีมากเลยครับ. แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 16:40:20 จากคุณ : SORN_B747 (SORN_B747) เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 53 09:15:59

ความคิดเห็นที่ 42 ภาค4 มาแล้วนะครับ ไปต่อกันได้เลยครับที่ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E9144418/E9144418.html#46 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 53 23:08:48

ความคิดเห็นที่ 43 ตามติดยิก ๆ จากคุณ : DoPa เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 14:57:45

ความคิดเห็นที่ 44 ทำไมเราอ่านตอนนี้มันเหงาจังเลยอ่ะ..แต่แค่เหงานะยังไม่เข้าขั้นเหี่ยว ตามต่อค่ะ จากคุณ : Pam_Pink เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 19:47:12

ความคิดเห็นที่ 45 DoPa   ---    คนเขียนก็ปั่นยิกๆเหมือนกันครับ T_T Pam_Pink   ---   555 มีหลายอารมณ์ครับ ไปคนเดียวก็แบบนี้แหละครับ^^ จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 20:07:26

ความคิดเห็นที่ 46   ชอบจัง แต่ทำไมเดือนเปิดอ่านภาค4ไม่ได้อะคะ จากคุณ : เดือน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 22:18:14 A:118.173.2.104 X: TicketID:265331

ความคิดเห็นที่ 47   ชอบรูปถนนจัง จากคุณ : เดือน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 22:21:17 A:118.173.2.104 X: TicketID:265331

ความคิดเห็นที่ 48   ทำไมดู EP4 ไม่ได้อะคะ จากคุณ : เดือน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 22:28:57 A:118.173.2.104 X: TicketID:265331

ความคิดเห็นที่ 49 เดือน   ---   กระทู้เดี้ยงครับ สดๆร้อนๆเลย ไม่รู้จะแก้ไขได้ป่าวอ่ะครับ เค้าจะรู้ไหมเนี่ยว่าคนเขียนเหนื่อยมากเลย นั่งเขียน6ชั่วโมง T_T (ไม่ได้เซ็ฟไว้ด้วย เขียนสดๆ) แงงงงงงงงงง จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 22:29:47

ความคิดเห็นที่ 50   หูยยยยย อยากจะร้องด้วย สงสารอ่า...อุตส่าห์เขียนตั้งนาน เป็นเดือนนะ เซ็งไปเลยคับพี่น้อง แต่พี่อย่าเซ็งนะคะ เพราะเดือนอยากอ่านต่อ จริงๆนะ จะรอนะคะ จากคุณ : เดือน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 22:34:29 A:118.173.2.104 X: TicketID:265331

ความคิดเห็นที่ 42 ภาค EP4 อันเก่าเสียนะครับ ไปที่อันใหม่ได้ อันนี้ครับ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E9156650/E9156650.html#47 จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : วันคุ้มครองโลก 53 18:27:38

ความคิดเห็นที่ 43 มาลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านทีหลังคับ ช่วงนี้เน็ตเน่า T_T จากคุณ : RSM เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 53 21:25:46

ความคิดเห็นที่ 44 ไม่ต้องรีบครับ ยังเขียนไม่เสร็จ อีกนานครับ จากคุณ : Banjo Song เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 53 01:05:05

ความคิดเห็นที่ 45 คุณ จขกท. ครับ   รูปใน คคห.15  เป็นเฮือนพักเหรอครับ จากคุณ : ก้อนหินยอดดอย เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 53 06:46:51