@การเดินทาง 9378 กิโลเมตร ในที่สุดก็จบลงบ่ายวันนี้@
|
|
สวัสดีค่ะเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่น่ารักแห่งคลับนี้
บ่ายวันนี้ก็พาตัวเพลียๆกับใจโทรมๆกลับบมาถึงเดนมาร์กจนได้ ภาพแรกที่เมืองชายทะเลแห่งนี้ต้อนรับคือ "ลม" ที่แรงมากๆ ดีนะค่ะที่ไปแอบทำน้ำหนักเพิ่มที่เมืองไทยเลยไม่ต้องกลัวลมจะหอบเอาไปด้วย ฮิฮิ
ภาพสุดท้ายที่ร่ำลากับทางบ้านที่สนามบิน คือภาพด้านหลังของผู้หญิงแก่ๆคนนึง ค่อนข้างขี้บ่นเพราะความเป็นห่วง ผู้หญิงที่ใจแข็งและไม่เคยร้องไห้ให้ดิฉันเห็นเลย อ้อมกอดๆแรกและสุดท้ายระหว่างเราที่ไทยปีนี้เกิดขึ้นที่สนามบินก่อนลาจากค่ะ มันช่างเป็นกอดที่แสนอบอุ่นแต่ในเวลาเดียวกันมันกลับสะท้อนให้ดิฉันได้รู้สึกว่าสายไปที่กอดแม่ในนาทีนั้น ผู้หญิงที่ดิฉันไปเจอหน้าบ้างไม่เจอบ้างมากว่า 50 วัน แต่ไม่เคยรู้สึกเลยว่าแม่ดิฉันท่านแก่และผอมไปมาก บางครั้งสิ่งที่เราเห็นจนชินในสายตาทุกวันก็ไม่อาจรับรู้ถึงความเป็นไปที่แท้จริงได้เท่ากับเพียงหนึ่งสัมผัสค่ะ มีอีกหลายสิ่งหลายอย่างมากมายที่อยาก "รีบ" ทำให้แม่แต่ก็ยังทำไม่สำเร็จ ต้องขอใช้คำๆนี้นะคะเพราะเวลาที่เราจะได้เจอกันและได้ใช้อยู่ด้วยกันมันช่างน้อยนิดเหลือเกิน และที่สำคัญคำที่ "ละเลย" ที่จะเอ่ยกับแม่ก็คือคำว่าหนูรักแม่ค่ะ หนูจะตั้งใจเรียนให้จบเร็วๆและกลับไปเยี่ยมบ้านเราปลายปีหน้านะคะ
เมื่อคืนนี้คุณพ่อไม่ได้มาส่งที่สนามบินค่ะเพราะท่านไม่ค่อยสบายและคงยังทำใจไม่ได้ที่ดิฉันต้องจากท่านอีกแล้ว
ภาพที่ถ่ายตรง ตม.ขาออก ทุกครั้งจะเป็นภาพหน้าเศร้าๆหมองๆตาคลอๆด้วยน้ำจากด้านใน บรรยายไม่ถูกค่ะว่านาทีนั้นมันยากลำบากขนาดไหนที่ต้องก้าวขาพาตัวเองออกไปยืนอยู่คนละมุมโลกกับครอบครัว บุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง ทุกๆปีเวลานึกย้อนถึงช่วงเวลาดีๆที่เมืองไทยก็จะมีแต่ภาพครอบครัวลอยเข้ามา แต่ปีนี้คงจะพิเศษหน่อยที่ได้ไปเจอและทำความรู้จักเพื่อนๆในคลับตัวเป็นๆหลายๆท่าน ภาพเหล่านั้นเลยเช็คเอาท์ออกนอกประเทศเดินทางข้ามทวีปมากับดิฉันด้วย ต้องขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนนะคะ ทั้งที่เจอกันและไม่ได้เจอกันก็ตาม ขอบคุณในมิตรภาพที่จริงใจที่มีให้กันค่ะ มันทำให้โลกที่แห้งแล้งใบนี้ชื้นชะอุ่มขึ้นมาทันตาเลยค่ะ
ขอบคุณสายการบินตุรกีที่พากลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย ถึงแม้ว่าจะหลอกกันให้วิ่งในนาทีเกือบสุดท้ายก็ตาม 555 จะเปลี่ยนประตูขึ้นเครื่องก็ไม่บอกกันล่วงหน้า ดีนะที่เอะใจไม่งั้นต้องเป็นกระเหรี่ยงนั่งเฝ้า Istanbul แน่ๆ แต่ก็ซึ้งในข้าวแดงแกงแขกที่เสริฟกันจนไม่มีช่องว่างให้ท้องรู้จักคำว่าหิวเลยค่ะ และขอบคุณที่อนุญาตให้กระเป๋าน้ำหนักเกินเกือบ 4 กิโลตามข้ามน้ำข้ามทะเลมาด้วย
สุดท้ายขอขอบคุณ "คุณสามี" ก็แล้วกันค่ะ ที่อุตส่าห์ทำงานแค่ครึ่งวันเพื่อมายืนฉีกยิ้มต้อนรับคุณภรรยากลับบ้าน ที่ทำให้รู้ว่าอานุภาพแห่งรักมันเป็นยังไง (แอบเน่า 555)
ไม่อยู่ที่นี่มาเกือบสองเดือน ภาพผู้คน ถนน ตึกราบ้านช่องแลดูแปลกตาไป คงต้องใช้เวลาประมาณอาทิตย์นึงในการปรับตัวปรับสายตาค่ะ ส่วนเรื่องสภาพใจคงต้องรอให้โรงเรียนสายอาชีพที่จะเปิดวันจันทร์นี้ช่วยเยียวยาค่ะ ฮิฮิ
ถ้าหายเพลียเมื่อไหร่แล้วจะเอารูปตลอดทริปมาลง มาอวด เพื่อนๆกันนะคะ ตอนนี้กล้องกับคนร่วมมือกันพาลขี้เกียจขึ้นมาดื้อๆค่ะ
ปล วันจันทร์ที่ผ่านมาได้ส่งฟรีโปสการ์ดไปให้เพื่อนๆจำนวนนึงนะคะ ดังนี้ค่ะ
@คุณเอ๋ @คุณหุย @ป้าพาฝัน @คุณโจ๊ก @คุณสอง @คุณหมูม่ำ @น้องเขว @คุณอ้อ @คุณติ๋ว @คุณขนุน @คุณสุวิมล @คุณยุทธ @คุณดาว 578 @คุณดาว 579 @พี่อ้อย @น้องตา @คุณนนนี่มาแล้ว @คุณ sirpass @น้องเกี๊ยว @คุณปอ @น้องอัง @น้องติ้ง @คุณปลาอ้วน @คุณใบชาสีส้ม @คุณไก่ 574 @น้องแตงไทย @คุณมิหลา @คุณ rakwahnron @น้องแซม @น้องนุช 194 @น้องวิกส์ @พี่พร @น้องนุช 627 @คุณหวิว @คุณนฤมล 674 @คุณปุ๊กปุ่น @คุณแตน 736 @คุณบุษ @ครูปัท @คุณคาวา @คุณแม่ภูพฤกษ์ @คุณสีลา
ขอให้พีซีเหล่านี้จงเดินทางไปสู่ผู้รับอย่างปลอดภัยด้วยเถอะ....สาธุ และยังมีพีซีที่ส่งระหว่างการเดินทางไปสนามบินถึงเพื่อนๆอีกจำนวนนึงด้วยค่ะ
แล้วเจอกันปีหน้า ฟ้าใหม่ กับคนใจดวงเดิมนะคะ ^^
แก้ไขคำสะกดตกหล่น
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 53 22:11:48
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 53 22:07:57
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 53 22:06:24
จากคุณ |
:
sunisaogkim
|
เขียนเมื่อ |
:
25 ส.ค. 53 22:04:29
|
|
|
|