ตามมาเที่ยวต่อค่ะ ชอบไปในที่ที่นักท่องเที่ยวเขาไม่นิยมไปเหมือนกันค่ะ
ไปดูพิพิธภัณฑ์ แลไม้สลัก ซึ่งอันนี้ชอบสุดหัวจิตหัวใจ ชอบขนาดที่ว่า
ย้ายบ้านยอมทุ่มเงินเก็บทั้งชีวิต
ซื้อเฟอร์นิเจอร์ไม้จีนมา 4 ชิ้น
ทุกวันนี้นั่งมองนั่งลูบ เกือบได้เลียมันต่างข้าวเพราะหมดตัว
แต่โอ้ย!สวยมีความสุขค่ะ อีกอย่างมันทำให้บ้านตึกดูนุ่มนวลขึ้น
ไม้ของใหม่ยังไงก็สู้ของเก่าไม่ได้ เพราะของเก่ามันผ่านร้อนหนาว ผ่านลมฝน
มีอัตลักษณ์ มีมิติ มีลักษณะพิเศษ ที่ของใหม่เลียนแบบยังไงก็ไม่มีวันเหมือน
บ้านเมืองเขาสวยจริงๆ และรัฐบาลก็เห็นคุณค่า ไม่เหมือนประเทศสารขัณฑ์
มีของดีอยู่กับตัวแต่มองข้าม ไปเห็นดีเห็นงามกับของสมัยใหม่จนลืมรากเหง้าตัวเอง
ได้ยินข่าว 2-3 ปีมาแล้วตึกแถวเก่าแถบถนนจันทน์ต้องถูกรื้อทิ้งเพราะไม่มีกฎหมายห้าม
ตึกที่อนุรักษ์ได้ต้องมีอายุ 100 ปีขึ้นไป โธ่!สมองไม่มีคิดกันเลย พับเผื่อยสิ!
ในสิงคโปร์ shophouse เขาเก็บรักษาหมด มีแม้กระทั่งโครงการบูรณะให้แข็งแรงอยู่ได้นานเท่านาน
เพราะเขาไม่ต้องการการสร้างเลียนแบบ แต่เขาอยากเก็บอดีตที่ตึกมันซึมซับไว้ต่างหาก
ตุหรัดตุเหร่ตุรกี ตอนที่ 4-Safranbolu-ซาฟรานโบลูหมู่บ้านในฝัน
ดูรีวิวจบแล้ว..ทำให้นึกถึงบ้าน(เรือน)ไม้ บ้านเกิดของคุณแม่ที่อยุธยา...ถึงจะไม่มีคนอยู่อาศัยแล้ว (ย้ายไปอยู่ตึำกกันหมด) แต่บ้านก็เหมือนยังมีชีวิต มีความอบอุ่น นุ่มนวล มีเรื่องราว .... ชอบเมืองซาฟรานโบลูนี้จังคะ ขอบคุณรีวิวดีๆมีคุณภาพอย่างนี้คะ
ถึงน้องไท จากรูป ค.ห.80 เห็นขนตาหนูแล้ว..วุ้ย !! อิจฉา+ริษยาม๊ากกกกก... อยากได้ขนตาอย่างนี้เหลือเกิ๊นนน.. ลงทุนมาสคาร่า สารพัดยี่ห้อ ทั้งต่อ ทั้งเติม ทั้งหนา...บ่ได้เรื่องซักอัน อิจฉาาาา... (อีกครั้ง)
