23 ตุลาคม 2553 - วันที่ 4 (ปาย)
เสียของผมเปล่งออกมาด้วยความเหนื่อยล้า มือหนึ่งถือถุงของไข่ลวก 4 ใบที่มีบางส่วนแตกออกมา
"จากนี่ไปยังตัวเมืองปายอีกไกลไหมครับ"
"อีก 6 กิโลเมตรครับ เลี้ยวไปทางขวาไปตามทางเรื่อยๆ ก็ถึงเมืองแล้วล่ะครับ"
"ถนนเส้นนี้ชันมากไหมครับ เพราะผมมาคนเดียวแล้วขาผมปวดมากๆ เลยครับ"
"ไม่ค่อยชันแล้วนะครับ แต่ทางขึ้นก็ยังมีอยู่"
หนึ่งนาทีผ่านไปตามบทสนทนา...
"ค่อยๆ ไปเรื่อย โชคดีนะครับ"
และแล้วผมก็หายไปโดยไม่รู้ว่าจะกลับไปถึงที่หรือต้องหยุดสังขารไว้กลางทางอย่างสิ้นหวัง...
เมื่อคืนผมก็นอนไม่ค่อยเต็มอิ่มเท่าไรครับ เพราะอาจจะตื่นเต้นที่จะได้เข้าตัวเมืองที่มีนักท่องเที่ยวมากหน้าหลายตา บวกกับได้ร่ำลาเมืองเก่าไปตามหน้าที่ ผมก็ได้ตื่นขึ้นมาตอนตีห้าครึ่ง อากาศก็ค่อนข้างหนาวได้ที่เพราะมีผ้าห่มบนตัวผืนเดียว ในวันนี้ 23 ตุลาคม 2553 วันปิยมหาราชและวันออกพรรษาในวันเดียวกัน จะมีงานตักบาตรใหญ่บนพระธาตุดอยกองมูครับ ถือว่าเป็นประเพณีที่มีมายาวนานและตระการตามากๆ ที่ผมรีบตื่นขนาดนี้ก็เพราะว่าผมจะจับรถหวานเย็นไป ปาย ครับออกแต่เช้า แต่ผลออกมาฝนตกอีกแล้วครับ ตั้งแต่เช้าเลย ผมก็เลยนอนๆขดๆตัวไปจนกระทั่งได้เวลาหกโมงเช้า จึงรีบออกมา ข้างนอกยังไม่สว่างเลยครับ
จากคุณ |
:
tem142857
|
เขียนเมื่อ |
:
13 พ.ย. 53 10:00:52
|
|
|
|