### หนึ่งวันในวันปีใหม่และเรื่องดี ๆ ที่ยังมีอยู่ในสังคม ###
|
 |
ได้ขออนุญาตเจ้าตัว แชร์เรื่องราวจากใน fb แล้วค่ะ
"บันทึกเด็กดี หน้าที่ 1/2554"
ลืมไป วันนี้ก่อนไปดูหนัง .... นั้น มีเรื่องเกิดขึ้น ตอนลงจากรถเมล์สาย 134 ที่ป้ายงามวงศ์วาน
กำลังจ้ำอ้าว ไปที่เดอะมอลล์นั้น ก็เห็นคุณป้าอ้วนๆ คนหนึ่งเดินช้าๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไร เลยเดินผ่านแกไป
แต่พอเดินผ่านไปเท่านั้น ต้องทำให้หยุดชะงัก เพราะคุณป้าตาบอดทั้ง 2 ข้าง กำลังใช้ไม้เท้าคลำดูเส้นทางอยู่ ผมสังเกตเห็นแต่คนเดินผ่านไปมาไม่มีใครแวะ หยุดช่วย
และทางบริเวณนั้นก็เป็นหลุม แถมต่างระดับมากมาย คนตาดีๆ ยังเคยเดินพลาดกันเลย อีกทั้งข้างหน้านั้น มีเสาไฟ ขวางอยู่ถึง 2 ต้น ถ้าใครเคยเดินแถวนั้น ทางเดินจากป้ายรถเมล์ก่อนถึงแกรนด์พล่าซ่า จะนึกออกนะครับ
ผมเลยเข้าไปหาคุณป้า เพื่อเดินนำทางให้แก แกบอกขอจับแขนได้ไหม ผมเลยให้แกจับแขนบริเวณข้อศอกซ้าย (เคยอ่านเจอวิธีช่วยนำทางคนตาบอด)
และก็นำไป แกก็เก็บไม้เท้า ผมถามว่า ไม่ใช้แล้วหรือครับ แกบอกว่าถ้ามีคนนำให้ ก็ไม่ต้องใช้ เดี๋ยวจะไปปัดแข้งขาคนอื่น (คุณป้าแกตาบอด 2 ข้างนะครับ ยังห่วงคนอื่นเลย แต่ทำไม ไม่มีใครหยุดช่วยเหลือแกมั่ง)
เนื่องจากผมเป็นคนเดินเร็ว (เพราะขายาวเกินมาตรฐานชายไทย) เลยคอยถามป้าว่า ถ้าผมเดินเร็วไปบอกได้นะครับ
ตลอดทางที่จะนำแกไปยังเดอะมอลล์นั้น ก็ได้คุยกับแกไปบ้าง แกบอกว่าจะไปทำแผลที่โรงพยาบาลนนทเวช แต่อยากเข้าห้องน้ำก่อน เลยจะแวะเข้าที่เดอะมอลล์
...ผมก็เลยตกใจเล็กน้อย
ขนาดกรูตาดี อั้นฉี่นานๆ ยังปวด แทบจะวิ่งปรู๊ดถึงห้องน้ำเลย
นี่คุณป้าอ้วนด้วย แถมตาบอด ต้องค่อยๆ เดินไป ไม่ทรมานกว่ากรูอีกหรือเนี่ย ... ถ้าไม่ติดแบกกระเป๋ากล้อง และขาตั้งกล้องแล้ว ก็อยากจะแบกแกขึ้นหลังไปเลยเหมือนกัน
ตลอดทาง ผมต้องคอยบอกคนด้านหน้าว่า ขอโทษครับ ขอทางหน่อยครับ
เดินเข้าแกรนด์ พลาซ่า เพื่อขึ้นบรรไดเลื่อน ไปยังสะพานเชื่อมเข้าเดอะมอลล์
ถามว่าผมรีบไหม ก็รีบนะ แต่ก็อยากช่วยให้ถึงที่สุดเท่าที่จะทำได้
ผมพาคุณป้าไปถึงบริเวณห้องน้ำ ด้านข้าง mc แล้วบอกคุณป้าว่า เดี๋ยวผมรออยู่นะครับ และได้ฝากไว้กับผู้หญิงน่ารักๆ คนหนึ่ง ซึ่งเดินมาเข้าห้องน้ำพอดี ผมเลยเอ่ยปากว่า ฝากด้วยนะครับ
หายไปนานมาก ห้องน้ำตรงจุดนี้คนเข้าเยอะมาก ยิ่งเป็นห้องน้ำหญฺง นี่ถ้าจะต่อคิวกันเลยทีเดียว
ใครผ่านไปมาแถวตู้โทรศัพท์ น่าจะเห็นผู้ชายหน้าโหดๆ ตัวดำๆ อย่างกะยักษ์ ยืนแบกกระเป๋าใบหย่ายใหญ่เป้ง กับขาตั้งอะไรไม่รู้อยู่ คงจะหวาดระแวงน่าดู 555
พักใหญ่ๆ ผู้หญิงน่ารักๆท่านนั้นก็เดินพาคุณป้าออกมาจากประตูห้องน้ำ ผมก็รีบกล่าวขอบคุณเป็นการใหญ่ แล้วก็รับช่วงต่ออีกรอบเพื่อเดินนำคุณป้า ไปยังที่หมายคือโรงพยาบาลนนทเวช ซึ่งมีซอยเชื่อมกับกำแพงของเดอะมอลล์งามอยู่
ถามแกไปว่าปกติมายังไง แกบอกว่าปกติลูกสาวพามา แต่วันนี้ลูกติดธุระด่วน แกเลยต้องมาคนเดียว
พอถึงโรงพยบาล เจอเจ้าหน้าที่ก็ส่งต่อให้เจ้าหน้าที่ไป ผมก็ร่ำลาคุณป้าไป แกก็ขอบคุณใหญ่เลย (ปลื้มนะเนี่ย ภูมิใจในเกียรติของลูกเสือเลย อิอิ)
พร้อมทั้งกล่าวคำว่าสวัสดีปีใหม่ให้แก่กัน ผมมองจนเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล พาคุณป้าเข้าไปในโรงพยาบาลเรียบร้อยผม จึงเดินกลับมายังเดอะมอลล์งาม เพื่อไปหาอะไรหม่ำ ก่อนไปดูหนัง
ใจยังแอบคิดว่า ขากลับคุณป้าจะกลับสะดวกไหม จะมีคนคอยช่วยเหลือไหม แต่คิดว่าเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล คงดูแลดีในระดับหนึ่ง
แล้วผมก็ซัดไดโดม่อนด้วยความอิ่มเอมใจ และพุง
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ผมเชื่อว่าน้ำใจคนไทยยังไม่เหือดแห้งไปไหนหรอก แต่เพราะทุกคนอ้างว่ารีบๆๆๆๆๆๆ ธุระไม่ใช่ต่างหากล่ะ ถ้าทุกคนลดความเร็ว ผ่อนระดับให้ช้าลงมาซักนิด สังคมก็คงจะน่าอยู่ขึ้นมากไปกว่านี้
ขอบคุณครับคุณป้า ผมถือว่าผมได้เจอและได้ทำเรื่องราวดีๆ เท่าที่ผมทำได้ในวันนี้แล้ว อิ่มใจ และปลื้มใจครับ
- เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 01/01/2011 -
-------------------------------------------
อันนี้เอามาฝากกัน เป็นวิธีช่วยเหลือคนตาบอด
http://www.a-sa.org/node/11
จากเว็บ ชมรมอาสาสมัครเพื่อนคนตาบอด
"ความดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอง"
^^
แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 54 15:30:17
| จากคุณ |
:
เชอร์เบต จี๊ดด ด   
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 ม.ค. 54 15:16:30
|
|
|
| 
