ขอชื่นชมสจ๊วดการบินไทยแบบไม่กลัวใครด่าค่ะ
|
 |
ตอนแรกไม่คิดว่าจะมาตั้งกระทู้ชื่นชมที่นี่ เพราะคนไม่ชอบการบินไทยเยอะมาก และเรื่องนี้ดิฉันมานั่งคิดดูก็รู้สึกว่า ตัวเองค่อนข้างจะเอาใจยาก (ปกติไม่ได้เป็นแบบนี้ค่ะ เป็นแค่วันนั้นจริงๆ)คงจะถูกด่าไม่น้อย 55
แต่คิดไปคิดมา ความน่ารักของพนักงานต้อนรับท่านนั้นยังประทับใจอยู่ เลยขอมาเล่าย้อนหลังนะคะ
ดิฉันมีความผิดตรงที่ไม่ได้เขียนจดหมายชื่นชมส่งให้ทางบริษัทซักที เพราะหลังจากกลับจากอเมริกา ก็ยุ่งๆและรีบเดินทางมาญี่ปุ่นค่ะ และไฟล์ก็ตอนดึก ง่วง นอนอย่างเดียว แต่ก็เก็บหลักฐานเท่าที่มีไว้ค่ะ
วันที่19/11/2010 ได้เดินทาง โดยTG794 ไปแอลเอ เครื่องออกช่วงหัวค่ำ
อากาศช่วงนั้นเริ่มเย็นๆค่ะ พอพนักงานเริ่มแจกอาหาร ดิฉันก็บอกว่าไม่รับ เพราะไม่อยากทาน แต่ยังอยากทานอะไรร้อนๆ จึงขอบะหมี่ถ้วยก็พอ(เห็นในเมนูบอกว่ามีให้ ถ้าต้องการ)
คุณพนักงานพยายามให้ทานอย่างอื่นก่อน เช่นผลไม้หรือขนม แต่ตอนนั้นดิฉันอยากทานแค่บะหมี่ เลยบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ
สักพัก พนักงานท่านนั้นเอาอาหารหน้าตาแปลกๆที่ไม่ได้แจกในชั้นประหยัดมาให้ดู ว่าพอจะทานได้ไหม ดิฉันซึ่ง(เรื่องมาก) ขอยืนยันว่าไม่รับค่ะ
พนักงานท่านนั้นบอกว่า สงสัยไม่ชอบทานอาหารบนเครื่อง แต่ผมว่าทานบะหมี่ถ้วยทานที่ไหนก็ได้ งั้นเดี๋ยวผมไปดูอาหารที่น่าจะถูกปากมาให้นะครับ
สักพักพนักงานท่านนั้นก็เอาปลาราดพริกกล่องนึงมาให้ดูค่ะ ว่าทานได้ไหม
ดิฉันบอกตามตรงว่า ตอนนั้นรู้สึกตื้นตันใจและคาดไม่ถึงมากๆ เคยเข้าใจการบินไทยมาตลอด ว่าเอาใจแต่ต่างชาติ และรอบๆดิฉันก็มีแต่ฝรั่งทั้งนั้น
ดิฉันรับปลาราดพริกกล่องนั้นด้วยความรู้สึกเกรงใจคุณพนักงานท่านนั้นอย่างมากค่ะ ขืนไม่รับมา คืนนี้เขาคงไปหาอะไรต่อมิอะไรมาให้เลือกทานอีก
พอเห็นดิฉันรับ เขาก็ท่าทางดีใจ บอกว่ารอเดี๋ยว เดี๋ยวเขาจะไปเอาข้าวสวยมาให้
ดิฉันนั่งทานข้าวสวยกับปลาราดพริก ที่คุณพนักงานบอกว่า นี่คืออาหารที่เตรียมไว้ให้พนักงาน คงจะถูกปาก แต่ไม่ใช่ของเหลือนะ
ที่โดนใจยิ่งกว่านั้น..
คุณพนักงานก็กลับมาพร้อมกับถ้วยแจ่วค่ะ (ที่เป็นพริกป่น+มะนาว+ซอสหรือน้ำปลานี่ละค่ะ)
อร่อยทั้งรส..อร่อยทั้งใจเลยค่ะ
อีกมื้อที่ทานก่อนลงเครื่อง คุณพนักงานท่านนี้ ยังไม่วายเป็นห่วง บอกว่า เดี๋ยวผมมีไก่สะเต๊ะมาให้นะครับ รับรองอร่อย ไม้ละเหรียญนึง (555มีเล่นมุข)
ดิฉันซึ่งไม่ควรสร้างความยุ่งยากอีก จึงรับอาหารปกติเหมือนคนอื่น สักพักก็ได้ทานไก่สะเต๊ะเพิ่มเป็นพิเศษค่ะ
ฝรั่งที่นั่งใกล้ๆ นั่งเห็นเหตุการณ์ตลอด ถามว่า เธอเป็นเจ้าหญิงหรอ แล้วก็หัวเราะ บอกว่าพูดเล่น เขาคง รู้สึกว่า ยัยคนนี้เอาใจยากจริง ต้องหาโน่นนี่มาประเคนให้หล่อนตลอด
เรื่องเล็กๆที่ประทับใจและดิฉันคงจะจดจำไปตลอดชีวิตค่ะ
ดิฉันอ่านชื่อบนเข็มกลัดของพนักงานอาวุโสท่านนั้นชื่อ Thanin น่าจะนามสกุล รอดบุญนะคะ เพราะตอนหลังคุยกัน ท่านเป็นน้องของศิลปินที่อาจารย์ที่สอนศิลปะในมหาวิทยาลัยที่ดิฉันจบมา คาดว่าคงนามสกุลเดียวกัน
ดิฉันเก็บสติกเกอร์ที่ติดกระเป๋า เอาไว้ในสมุดโน้ตกันลืมค่ะ
| จากคุณ |
:
peterpancake  
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ม.ค. 54 23:58:50
|
|
|
| 
