ขอเล่ากรณีคล้ายๆกันกับเรื่องของเพื่อน จขกท .ที่ผมเคยเจอมานะครับ
เมื่อ 5 ปีก่อน ผมกับกลุ่มเพื่อนนัดกันไปเดินป่า (ทางภาคเหนือ)
ไปผู้ชาย 6 คน ผู้หญิง 5 คน จากจุดเริ่มต้น เดินกันมาจนเวลาประมาณบ่ายสองกว่าๆ
จนท.แจ้งว่าอีกไม่น่าจะเกิน ชม.ครึ่งน่าจะถึงจุดกางเต้นท์
มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่ม น้องคนนี้ชอบถ่ายภาพดอกไม้มาก
คงจะถ่ายเพลิน จนเดินหลงทางกับพวกผม เพราะผมเห็นน้องเค้าหยุดถ่ายดอกไม้ตลอดทาง
(พวกผมเดินนำหน้า น้องๆผู้หญิงกับผู้ชายอีก 2 คน จะเดินตามหลัง ไม่ห่างกันมาก มีพักรอกันเป็นระยะๆ)
พอถึงจุดกางเต้นท์ ก็แยกย้ายกันกางเต้นท์ สักพักมีน้องผู้หญิงอีกคนวิ่งมาบอกว่า เพื่อนอีกคนยังมาไม่ถึง อ้าววววว!!!!
ตอนนั้นเวลาประมาณเกือบ 4 โมงเย็นแล้ว จนท.และพวกผมอีก 3 คน จึงออกตามหา
จะแยกเป็น 2 กลุ่มหาก็ไม่ได้เพราะไม่มีใครชำนาญเส้นทางเลย นอกจาก จนท.คนเดียว
ออกตามหาถึงเวลาประมาณ 5 โมงครึ่ง ตอนนั้นใกล้จะมืดแล้ว ตจว.หน้าหนาวจะมืดเร็วมาก
หายังไงก็ไม่เจอ คืนนั้นพวกเราร้อนใจมาก ไม่มีใครนอนหลับเลยสักคน นั่งกันจนถึงเช้า
น้องๆผู้หญิงก็หาดอกไม้มาไหว้บนบานศาลกล่าวเจ้าที่เจ้าทาง
(ซึ่งต่างจากกลุ่มเพื่อนผู้ชาย ที่ไปกับเพื่อน จขกท.ที่เห็น คห. หนึ่ง เล่าว่า ตอนไปแจ้งความมีหัวเราะ พูดเล่นกันเล่นเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรที่เพื่อนหายไปทั้งคน)
ตอนเช้า จนท. จึงประสานขอความช่วยเหลือค้นหาคนสูญหาย
วันที่ 1 ผ่านไปก็ยังไม่เจอ วันที่ 2 ก็ไม่เจออีก แต่ทุกคนยังมีหวังอยู่
มาเจอวันที่ 3 เวลาประมาณบ่ายโมง เจอน้องผู้หญิงคนนี้ นอนอยู่กลางป่า
จนท. บอกว่า น้องเดินมาไกลและค่อนข้างลึกมาก จากจุดนั้นเดินลงตามแนวลาดอีกประมาณ 2 กิโลก็จะเจอหมู่บ้านชนเผ่าหนึ่ง
ถึงเราจะหาไม่เจอ แต่ถ้าน้องไม่หมดแรง และเดินไปถึงหมู่บ้านก็รอด(หวังอยากให้เพื่อน จขกท.เป็นกรณีแบบนี้)
สภาพร่างกายน้องอิดโรย หน้าซี๊ด ไม่รู้สึกตัวแล้ว อาการล่อแล่เต็มที
โชคดีมากครับที่มีฮอล์มารอรับ จนท.ประสานให้ ส่งตัวน้องเข้าโรงพยาบาลด่วน
(ถ้าเดินแบกน้องออกจากป่าคงไม่รอดแน่ๆ เพราะตอนนั้นน้องเหมือนคนใกล้หมดลมเต็มที)
โชคดีมากๆครับ เพราะถ้าหาน้องไม่เจอ หรือน้องเป็นอะไรไป
พวกผมคงไม่กล้าสู้หน้าพ่อแม่เขา และรู้สึกผิด เป็นบาปติดตัวไปตลอดชีวิต
ที่พาลูกสาวเค้าเอาชีวิตไปทิ้งกลางป่า เรื่องนี้มันทำให้ผมลาขาดจากการเดินป่าไปตลอดชีวิต
การใช้ชีวิตในป่าผู้หญิงตัวคนเดียว 3 วัน นี่เต็มที่แล้วนะครับ
ขนาดผมเคยเรียนการใช้ชีวิตในป่า ต้องหาอะไรกินเอง ยังอยู่ได้ 5 วัน ไม่เกิน 7
กรณีเพื่อน จขกท.น้องเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว นี่เวลาผ่านมาหลายวันแล้ว
ผมได้อ่านเรื่องราวแล้วบอกตรงๆว่าหดหู่มาก
ผมอยากจะถามคุณ (ผู้ชายกลุ่มนั้น) หน่อย ชีวิตคนทั้งคนที่จะเป็นจะตายไม่รู้ คุณไม่รู้สึกรู้สาเดือดเนื้อร้อนบ้างหรือครับ
ถึงหนีพากันออกมาหมด ไม่รีบแจ้ง และคิดตามหาแต่แรก ยังสร้างปิดบังเรื่องสารพัด
ขนาดผมเป็นคนรับข่าวสารทางอินเตอร์เน็ตยังรู้สึกแย่ไม่น้อย
ทำไมไม่มีเมตตาต่อคนด้วยกันเลย ไม่ตามหาแล้วยังสร้างเรื่องเพื่อถ่วงเวลาในการค้นหาทำไมกัน? เพื่อ?