ความคิดเห็นที่ 1 มีเรื่องมากพอให้เราใส่ใจ / ถ้าเราใส่ใจกันมากพอ If You Care Enough เขียนโดย วิไลรัตน์  เอมเอี่ยม จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:09:00

ความคิดเห็นที่ 2 เคยทำให้เพื่อน หรือ คนที่ตัวเองรักเสียความรู้สึกกันไหม? มั่นใจว่า คนไทยเกินล้านคนน่าจะเคยทำสักครั้งหนึ่งในชีวิต บางคนทำ เพราะไม่ทันระวัง   แต่บางคนรู้ทั้งรู้แต่ก็ยังทำและทำจนเป็นนิสัยอีก แต่ครั้นจะทำให้เพื่อนฝูง หรือคนที่เรารักอยู่กับเรา โดยไม่กระทบกระทั่งกันเลยตลอดชีวิตนี้คงไม่ได้ อย่าว่าแต่จะกระทบกระทั่งกับคนเลย แค่เก้าอี้ในบ้าน มันวางของมันอยู่ดีๆเรายังเดินไปเตะขาเก้าอี้ได้หน้าตาเฉย ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่การห้ามไม่ให้กระทบกระทั่ง แต่ปรเด็นมันอยู่ที่ว่า เมื่อทำไปแล้ว เรารับผิดชอบกับการกระทำของตัวเองอย่างไรบ้างต่างหาก เวลาทำให้ใครสักคนเสียใจ สิ่งที่ง่ายที่สุด ก็คือการกล่าวคำขอโทษ แต่สิ่งที่ง่ายที่สุดนี่แหละ คือ คำที่ยากที่สุด จนฝรั่งถึงกับเขียนเพลงที่แทนความรู้สึกของคนปากหนักทั้งหลายว่า sorry seems to be the hardest words คิดเอาเองว่า ที่การกล่าวขอโทษเป็นเรื่องยาก ก็เพราะมันไม่ได้อาศัยเพียงการเปล่งเสียงถ้อยคำออกมาให้ถูกหลักภาษาศาสตร์ เท่าๆกับการแสดงออกว่า ขอโทษ ก็ไม่ใช่แค่สักแต่ออกแรงทำอะไรสักอย่างแล้วเรื่องจะจบไป จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:13:08

ความคิดเห็นที่ 3 แต่การเอ่ยคำขอโทษและการกระทำเพื่อไถ่โทษ มันคือการปลดเปลื้องตัวตน อัตตา ตัวกู ของกู ที่เคยครอบให้เราเชื่อว่ากูถูกทุกเรื่อง  ออกไปด้วย บังเอิญว่าไอ้เจ้าอัตตาที่ว่านี้ มันใหญ่โตเทอะทะ ถอดออกลำบาก แม้จะไม่ยากต่อการสวมใส่เลยก็ตาม เราๆท่านๆ ต่างก็รู้ดีแก่ใจว่า คำสั้นๆ ง่ายๆ ที่กล่าวออกมาอย่างจริงใจคำนี้ มีผลในการชะล้างความขุ่นมัวทางอารมณ์และความรู้สึกได้ไปแล้วกว่าครึ่ง บางกรณีถึงกับหายได้อย่างหมดจด  แต่บางกรณีแค่คำว่า ขอโทษ อาจไม่เพียงพอกับความเสียหายที่เกิดขึ้น เพราะในโลกนี้ไม่ได้มีคนต้องการคำขอโทษเสมอไป แต่เขายังต้องการเห็นการกระทำไถ่โทษที่เสมอคำว่า ขอโทษนั้นด้วย โดยมีเหตุผลว่า การกระทำเพื่อรับผิดชอบในสิ่งที่ผิดพลาด ย่อมดังกว่าคำพูด ดังนั้น สำหรับคนประเภทนี้ ต่อให้ขอโทษสักร้อยครั้งก็เท่ากับไม่ได้พูดอะไรเลย แต่การกระทำที่เป็นการรับผิดชอบสิ่งที่ทำลงไปแค่ครั้งเดียว มีค่าเท่ากับการกล่าวขอโทษร้อยครั้ง จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:16:27

ความคิดเห็นที่ 4 โลกนี้ไม่ได้มีวิธีขอโทษแค่วิธีเดียว แต่ขอยืนยันว่า วิธีเดียวที่จะเยียวยาความรู้สึกที่ถูกทำร้าย ก็คือ การแสดงความรู้สึกว่า เราขอโทษ ไม่ว่ามันจะเป็นวิธีใดก็ตาม เพราะถึงที่สุดแล้ว ทั้งคำขอโทษหรือการกระทำใดๆ ที่แสดงถึงความเสียใจที่เราได้ทำไปนั้น รวมความแล้ว มันก็คือ "การชดใช้" และ "จ่ายคืน" ทางความรู้สึกทั้งสิ้น มันไม่ได้หมายความเพียงแค่เรารับผิดชอบต่อการกระทำนั้นๆอย่างที่มนุษย์ผู้เจริญแล้วควรทำ แต่ที่ลึกซึ้งไปกว่านั้น การขอโทษ หรือการลงมือทำเพื่อขอโทษ ยังเป็นการแสดงให้เห็นอีกด้วยว่า เราแคร์คนนั้นเพียงพอที่จะสลัดทิ้งซึ่งความเป็นตัวกูผู้ถูกทุกเรื่องออกไป แน่นอน...เราคงไม่สามารถแคร์คนได้ทุกคนในโลกใบนี้ แต่มันคงเป็นเรื่องประหลาดมากที่เราไม่แคร์คนบางคน ที่เราเลือกให้เข้ามาอยู่ในโลกของเรา ด้วยตัวเราเอง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน  เป็นคนรัก หรือเป็นคนในครอบครัว จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:19:10

ความคิดเห็นที่ 5 เราเชื่อเสมอว่า การขอโทษกันเป็นการแสดงความแคร์กันอย่างดีที่สุด เป็นวิตามิน cที่มาจากคำว่า care ที่จะช่วยบำรุงความสัมพันธ์โดยไม่ต้องไปซื้อหา แต่เรามักลังเลที่จะขอโทษใครสักคนเสมอด้วยเหตุผลสารพัดเรื่อง เชื่อเถอะว่า...สำหรับชีวิตประจำวันที่เรามีโอกาสกระทบกระทั่ง ทำร้ายคนอื่นทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัวนั้น อย่างไรเสียเราก็จำเป็นต้องรับผิดชอบการกระทำของเรา ด้วยการขอโทษไม่ต้อง "พูด" ก็ได้ ถ้ามันจะเป็นจะตาย แต่คุณต้อง "ทำ" อะไรก็ได้ที่เป็นการไถ่โทษ ให้รู้ว่า คุณสำนึกในความผิดนั้นและแคร์อีกฝ่ายมากพอ ที่จะไม่สนใจตัวตนของตัวเองมากไปกว่าความรู้สึกเจ็บช้ำของอีกฝ่าย แต่คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณแคร์คนคนนั้นมากพอหรือไม่? ไม่ยาก แค่หลับตานึกภาพว่า ถ้าแลกกับการเก็บคำขอโทษไว้ในใจแล้วต่อไปนี้ ไม่มีคนๆนั้นในโลกของคุณอีกแล้ว คุณอยากร้องไห้ หรืออยากกระโดดโลดเต้นที่โลกของคุณ มีคนหายไปอีกหนึ่งคน? จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:21:47

ความคิดเห็นที่ 6 Happy valentine ครับ จากคุณ : Red Fox เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:23:22

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องที่ดูเหมือนเล็กน้อยอย่างการใส่ใจนี่แหละ ที่ทำให้โลกใบใหญ่ (รวมโลกของคนรักโปสการ์ดด้วย) คิดดูว่า บ่อยครั้งที่ทุกเรื่องใหญ่ๆ เกิดขึ้นได้ ก็เพราะความใส่ใจทุกรายละเอียด ในขณะที่แทบจะทุกเรื่องในโลกนี้ที่จบสิ้นพังทะลายไป ก็เพราะความละเลย และมองข้ามในเรื่องเล็กๆน้อยๆนั่นเอง แต่....สำหรับคนรักโปสการ์ด เรา..ต่างไม่เคยละเลยและมองข้ามเรื่องเล็ก เรื่องน้อย หรือเรื่องใหญ่เสมอ เพียงเพราะ...เราต่างมี   ในสิ่งเดียวกัน จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:29:17

ความคิดเห็นที่ 8 แวะมาอ่านครับ^^ จากคุณ : ลิงกำถั่ว เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:30:01

ความคิดเห็นที่ 9 สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะพี่เจี๊ยบRed fox คืนนี้..ต้องรีบเร่งพิมพ์ และรีบโพสต์ เพราะพรุ่งนี้คงทำงาน รับทรัพย์จนไม่ได้ออนไลน์แน่ๆ เรา โปสการ์ด และเรา ทุกคน จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:32:04

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านไป นึกถึงเรื่องตัวเองไปคะ ตอนนี้กำลังมีปัญหากับเพื่อนในห้องอยู่ อย่าเรียกว่าปัญหาเลย ฟังดูยิ่งใหญ่ไป ฮ่าๆ คือไม่เข้าใจกันกะเพื่อนน่ะคะ แล้ว ต่างคนต่างไม่พูด ต่างไม่มีใครทำอะไรเลย เหมือนทำเป็นไม่รู้จักกัน ไม่คบหาสมาคมกันมาก่อน ลำบากใจมากจริง ๆ คะ กับการที่เราเคยสนิท เคยรักกันมาก ๆ มาก่อน แล้ววันหนึ่ง เรามาไม่พูดไม่คุยกัน ซึ่ง ป๊อบสารภาพตามตรงว่า ป๊อบเป็นคนที่รู้จักทั้งห้อง เล่นได้ทั้งห้อง แต่สนิทจริง ๆ อยู่คนเดียว ซึ่งพอเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ป๊อบโหวงเลยจริง ๆ คะ เสียใจมากกับความรู้สึกที่ เฮ้ยย เมื่อก่อนไปไหนไปกัน เดี๋ยวนี้ เหลือฉันแค่คนเดียว ข้าวก็นั่งกินคนเดียว หนัก ๆ หน่อยคือ ไม่กินเลย เพราะรู้สึกแบบ นั่งคนเดียว แล้วเพื่อนที่เคยนั่งกะเรา ไปนั่งกะเพื่อนคนอื่น มันเหมือน อยู่ใกล้กันแค่เนี้ยย แต่ดูไกลกันจัง.. ทุกคนในห้องสังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนไปคะ หนัก ๆ เข้า เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ป๊อบถึงขั้นแบบ อึดอัดมากจริง ๆ เรานั่งห่างกันไม่ถึงเมตร แต่เหมือนมีกำแพงเมืองจีนมากั้นเลย ป๊อบร้องไห้ออกมาตอนคาบเรียนนั้นเลย แล้วขออาจารย์ไปห้องน้ำ ไม่ได้ไปทำมิวสิค วีดีโอนะคะ แต่ ณ อารมณ์ นั้น คือ รู้สึกไม่ไหวจริงๆ .. พอผ่านไปสักพัก มีเพื่อนคนนึงมาบอกว่า เฮ้ยยย อย่าคิดมาก โตแล้วนะ ม.สี่ แล้ว เพื่อนที่แกรักมาก สนิทมาก อาจมีคนเดียว แต่แกลองมองดู คนที่รักแก ยังมีอีกมาก โห เท่านี้และคะ... น้ำตาไหลหนักเลย 555555+ คือที่ผ่านมา ป๊อบอาจจะคิดอยู่กับจุด ๆ เดียวไป จนลืมที่จะมอง ละที่จะมอง ส่วนประกอบต่าง ๆ ซึ่งเป็นเรื่องน่าเสียดายมากเลยจริง ๆ ตอนนี้ ได้คุยกะเพื่อนคนนั้นแล้วคะ ทุกอย่างโอเคแล้ว คือเราสองคนยังรู้สึกต่อกันเหมือนเดิม แต่ในความคิดป๊อบนะคะ ป๊อบว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปคะ ป๊อบว่าคงต้องอาศัยเวลาสักพักหนึ่ง กว่าป๊อบจะพื้นตัวจากเรื่องที่เกิดมานะ ซึ่งป๊อบก็หวังว่า มันจะผ่านไปได้เร็ว ๆ .. ไม่รู้ที่โพสไป ตรงกับกระทู้นี้ป่าว แต่พออ่านแล้วมันนึกถึงเรื่องตัวเองจริงๆ คะ เลยยาวมาถึงตรงนี้เลย 55555555+ จากคุณ : onedermore เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:40:25

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะคุณอ้วน...ลิงกำถั่ว งั้นขอแถมประโยคสั้นๆ ในหนังสือเล่มนี้ให้อีกนิด ถ้าถูกใจกันยังไง..ช่วยกันอุดหนุนผู้เขียนกันด้วย ที่หยิบยกงานเค้ามาโดยไม่ได้รู้จักกัน เลยไม่รู้ไปขออนุญาตได้ที่ไหน ในบรรดาคำปลอบโยน ให้กำลังใจทั้งหมดทั้งมวลที่ได้ยิน ได้อ่าน หรือกระทั่งคิดได้เองนั้น คำที่เราชอบที่สุด คำหนึ่ง ก็คือ "ทุกอย่างที่เกิดขึ้น มีเหตุผลของมันเสมอ" หรือ "Everything happens for a reason" จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:40:54

ความคิดเห็นที่ 12 แวะมาสวัสดีผู้หลักผู้ใหญ่ ทั้งสองท่านค่ะ สวัสดีค่ะป้าเก๋ สวัสดีค่ะลุงเจี๊ยบ จากคุณ : prettyguide เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:41:28

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะป๊อปonedermore... ขอบคุณที่ป๊อปแชร์เรื่องราวยาวๆ ให้อ่าน (รับรู้) ป๊อปพอจะหาหนังสือเล่มนี้ได้มั้ย มีหลายเรื่อง น่าจะตรงกับใจป๊อปเวลานี้ "ปล่อยวาง" และ "ยืดหยุ่น" สองคำนี้..ที่ผู้เขียนสอนป้าพาฝันได้ตรงใจที่สุด ส่วนนุศ prettyguide คงเหมาะกับประโยคนี้มากกว่า Love Changes Everything Even Itself เป็นหนังสืออีกเล่ม..ที่พลิกกลับไป กลับมาไม่เลิกราง่ายๆ จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:55:00

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วจะลองไปหาดูคะ :) เดี๋ยวต้องขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ คืองานเย้ออ เยอะ 5555+ จากคุณ : onedermore เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 20:59:47

ความคิดเห็นที่ 15 ขอดึกๆ หลังจากพาเด็กเข้านอน จะขอมาอ่านแบบละเมียดละมัยอีกครั้ง แต่อยากเข้ามาทักทายสวัสดีพี่เก๋ไว้ก่อน สวัสดีล่วงหน้าวันแห่งความรักไว้ด้วยนะคะ ^^ จากคุณ : luckygirl in milkyway เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 21:01:41

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีค่ะแม่มิงค์... เวลาเข้านอนของเด็กๆ เวลาเดียวกับป้าเก๋เลยนะ... กำลังจะปิดคอมไปนอนอยู่เหมือนกัน ตอนนึงของหนังสือเล่มนี้อยากมอบให้แม่มิงค์ Time After Time ไม่ว่า สุข หรือ ทุกข์ เราต้องการแค่ คนเดียวก็พอ ที่จะให้ "เวลา" กับเราได้ และบ่อยครั้งที่คนคนนั้น คือ คนที่เรารัก จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 21:08:29

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณน้องเก๋ ..ที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆให้เพื่อนๆและพี่ป้าน้าอาใด้อ่านกัน และขอฝากความปราถนาดีในวันวาเลนไทน์มายังสมาชิกทุกท่านด้วยครับ คุณ : prettyguide  หวัดดีป้าเอ๊ยน้องนุศ ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ     Be Happy ครับ ชาวPLC จากคุณ : Red Fox เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 21:25:46

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแล้วเป็นจริงอย่างที่เจ้าของหนังสือได้เขียนไว้ครับ  แต่สารภาพตรงๆว่าทำไม่ได้อย่างที่เจ้าของหนังสือได้เขียนไว้ทั้งหมดครับ สารภาพตรงๆว่ายังปล่อยวางอัตตาออกไปไม่หมดครับ คงไม่ว่าผมนะครับพี่เก๋ เพราะผมก็รู้ตัวเองดีว่าผมไม่ได้คนดีเลิศเลอเพอเฟคไปทุกอย่าง ยังเป็นคนธรรมดาเหมือนคนทั่วๆไป แต่กล้าพูดได้ว่าช่วงที่ผ่านมาผมปล่อยวางไปได้เยอะกว่าเมื่อก่อนครับ ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆ ที่คัดมาเตือนสติครับ พี่เก๋สบายดีนะครับ ?? ปล.อ่านคห.ของน้อง onedermore แล้วนึกถึงเหตุการณ์ที่เคยทะเลาะกับเพื่อนสมัยเรียนเหมือนกันครับ ต่างคนต่างวางฟอร์มว่าตัวกูไม่ผิด จนปล่อยให้มันผ่านไปจนถึงจบการศึกษา กว่าจะกลับมาคุยกันอีกครั้งก็ตอนเลี้ยงรุ่น พอคุยกันก็ขำตรงที่ต่างคนต่างไม่กล้ายอมรับความจริงว่าตัวเองผิด นึกแล้วก็อยากย้อนเวลากลับไปนะ ถ้าฉันพูดแค่คำว่าขอโทษ  ฉันกับเธอคงมีความทรงจำดีๆสมัยเรียนให้น่าจดจำมากกว่านี้ จากคุณ : nayroysoydao เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 21:36:51

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาทักทายด้วยคนค่ะ พรุ่งนี้กะว่าจะหาอะไรสนุกๆทำต้อนรับวันแห่งความรัก อิอิ ใส่สีชมพูไปทำงานดีกว่า พี่เจี๊ยบและพี่เก๋สบายดีนะคะ กิ๊บส์สบายดีค่า จากคุณ : กิ๊บส์ เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 21:39:46

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะพี่เก๋ แวะมาอ่านบทความดี ๆ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 54 22:15:32 จากคุณ : ดาวสดใส เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 21:47:04

ความคิดเห็นที่ 21 สุขสันต์วันแห่งความรักคะ พี่เก๋ และเพื่อนสมาชิกทุกท่านคะ...... โอได้โปสการ์ดจากพี่เก๋แล้วนะคะ ขอบคุณมากคะ ช่วงนี้ยอมรับเลยว่าดองโปสการ์ดหลายๆคนมากเลย นิสัยไม่ดีเลยนะเนี่ยรู้้ตัว... จากคุณ : โอริสา อามิ** เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:23:08

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาทักทายด้วยคนค่ะ พรุ่งนี้กะว่าจะหาอะไรสนุกๆทำต้อนรับวันแห่งความรัก อิอิ ใส่สีชมพูไปทำงานดีกว่า พี่เจี๊ยบและพี่เก๋สบายดีนะคะ กิ๊บส์สบายดีค่า จากคุณ : กิ๊บส์ ++++++++++++++++ ใส่สีชมพูไปทำงานแล้ว อย่าลืมแต่งหน้า ทำผม แบบคืนนั้นด้วยนะ  เค้าชอบอ่ะ กิ๊บส์ดูแปลกตา สวยดี จากคุณ : luckygirl in milkyway เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:43:25

ความคิดเห็นที่ 23     คงยิ่งใหญ่ เหนือกว่า คำอื่นใด     และมากมาย ท่วมท้น ใจที่มี     เมื่อพวกเรา ร่วมสร้าง สิ่งดีดี     ในคลับนี้ มีแต่สิ่ง ที่สวยงาม     จะยอมรับ ความจริง ด้วยหัวใจ     ที่ยิ่งใหญ่ มากเกิน แค่ในนาม     เป็นห่วงกัน ก็เอ่ย และทวงถาม     ทุกทุกยาม ไม่เคย จะทิ้งไป     อยากให้โลก นี้มี สีความสุข     เรื่องใดทุกข์ จงวาง ห่างให้ไกล     เจ็บไม่เจ็บ นั้นมัน อยู่ที่ใจ     ให้อภัย เธอกับฉัน เดินร่วมทาง     คงยิ่งใหญ่ เหนือกว่า คำว่ารัก     ร่วมใจภักดิ์ มิมี  ที่จืดจาง     เสียสละ ยอมได้ ทุกทุกอย่าง     ร่วมสรรค์สร้าง สิ่งดีดี ให้สังคม .......................... ขออนุญาตใช้พื้นที่กระทู้ โพสกลอนสดหน่อยนะคะ แต่ยิ่งแต่งดูเหมือนยิ่งมั่ว เล็กน้อย...... แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 54 22:53:14 จากคุณ : โอริสา อามิ** เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:52:48

ความคิดเห็นที่ 24 เคยทะเลาะกับเพื่อนหลายคน บางคน  ไม่พูดกันไป 3-4 เดือน  ก้เพราะตัวกูของกูนั่นล่ะค่ะ   เป็นคนที่ค่อนข้างยึดติดกับตัวเอง  บางครั้งแทบจะเชิดจนมองไม่เห็นหัวใคร ตอนนั้นเหมือนจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ   แต่ต่างคนต่างก็ทิฐิใส่กัน  เธอไม่พูด  ฉันก็ไม่พูด  ทุกอย่างเลยล่วงเลยผ่านไป แต่ก็ยังดีที่สุดท้าย  เราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม  สนิทกันเหมือนเดิม พอจะจบม.หก  เพื่อนคนนั้นเขียนเหตุการณ์นี้ลงในเฟรนด์ชิพด้วย นับเป็น  วัน  เวลา  ชั่วโมง  นาที  กันเลยทีเดียว  ว่าเราไม่พูดกันไปนานแค่ไหน แต่ยังมีกับเพื่อนอีกบางคน  ที่จนป่านนี้  เราก็ต่อกันไม่ติดไปซะแล้ว เป็นเพราะเราไม่เคยเปิดใจพูดกันถึงเรื่องที่ผ่านมา  ปล่อยให้มันลอยหายไปกับกาลเวลา คิดซะว่าทำลืมๆ มันไปแล้วทุกอย่างมันจะจบ  แต่ความจริงมันไม่เป็นแบบนั้น เรายังคุยกัน  รู้จักกันในฐานะเพื่อน  แต่ก็รู้สึกได้ว่า  ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม  ไม่สนิทใจกันแล้ว แต่เรื่องราวมันผ่านมานาน(เกือบ10ปีได้แล้ว)  นานซะจนแป๋วเองก็ลืมไปแล้วจริงๆ ว่าเรามีปัญหากันเรื่องอะไร เราไม่สามารถไปไหนมาไหนกันสองคนได้  ต้องมีคนที่สามเป้นกาวใจ  เวลาพูดคุย ความจริงมันก็น่าจะลืมๆ มันไปได้  แต่เพราะเรื่องราวไม่ถูกคลี่คลาย  ปมในใจไม่ถูกปลดปล่อย มันก็เลยเหมือนติดค้างกันไปอย่างนี้  ทั้งๆ ที่ไม่ได้โกรธกันแล้ว จากคุณ : nupaew เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 23:10:21

ความคิดเห็นที่ 25 สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ..พี่เก๋   ^__^ คำขอโทษจากใจอาจไม่ได้รับการอภัย  หากอีกฝ่ายยังไม่เปิดใจใช่ไหมคะ ขอบคุณหนังสือดีๆๆ ค่ะ  น่าอ่านจัง ... จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 23:59:04

ความคิดเห็นที่ 26 เคยทะเลาะกับเพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลายเช่นกันค่ะ เราไม่พูดกันข้ามปี จนวันสุดท้ายเป็นวันที่โรงเรียนจัดปัจฉิมนิเทศน์ให้ เป็นวันที่เราต่างฝ่ายต่างเสียใจกันมากๆ เรายืนกอดกันร้องไห้ ระบายความในใจต่อกัน และเราก็ให้อภัยต่อกันค่ะ แต่เราไม่มีวันพรุ่งนี้ให้แก่กันอีกแล้วเพราะเราต่างก็ต้องแยกย้ายไปตามทางของตนค่ะ เสียดายเหมือนอย่างที่ชงว่า ถ้าเราดีกันเร็วกว่านั้นสักหน่อย เราคงมีความทรงจำที่ดีๆต่อกันมากกว่านี้ -------เวลาเดินไว ไม่เคยหันหลังรอใครจริงๆค่ะ-------- สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะป้าพาฝันและเพื่อนๆทุกๆคน แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 54 00:11:50 จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 00:10:33

ความคิดเห็นที่ 27 สุขสันต์วันแห่งความรัก ครับ ไปหาหนังสือมาอ่านบ้างดีกว่า น่าสนใจมากเลยครับ จากคุณ : ลิงกำถั่ว เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 01:42:21

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณสำหรับ ข้อคิดดีดีที่คัดมาเตือนสตินะครับ บางช่วงเวลาคนเราก็อาจจะผิดพลาดหลงลืมกันไปบ้าง ชอบคห.ของป๊อบ ชง และประสบการณ์ที่มาแชร์กันของนู๋แป๋วและคุณติ๊กเช่นกัน.. สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ... จากคุณ : คทจด. (คนไทยใจดีจริงๆ) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 04:22:55

ความคิดเห็นที่ 29 สุขสันต์วันวาเลนไทน์ทุกๆ คนค่ะ จากคุณ : Manifestation เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 06:09:06

ความคิดเห็นที่ 30 ใส่สีชมพูไปทำงานแล้ว อย่าลืมแต่งหน้า ทำผม แบบคืนนั้นด้วยนะ  เค้าชอบอ่ะ กิ๊บส์ดูแปลกตา สวยดี จากคุณ : luckygirl in milkyway ตอนแรกเค้ากะจะจัดเต็มเลยมิงค์ กะใส่กระโปรงไปทำงานด้วย 555+ แต่ลืมไปว่า บ่ายๆมี บริษัทก่อสร้างนัดไปดูที่ ถ้าใส่กระโปรงไปดูที่ในป่า กลับมาขาต้องลายแน่ๆ 555+ จากคุณ : กิ๊บส์ เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 07:45:48

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณสำหรับข้อความดีๆนะคะพี่เก๋ สุขสันต์วันแห่งความรักทุกคนนะคะ จากคุณ : น้องหนูพันธุ์ดุ เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 08:30:36

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านเรื่องของทุกๆ คน แล้วนึกถึงฉากหนึ่งในเรื่อง...สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก ตอนที่ นางเอกร้องเพลง วันเดือนปี เพื่อขอคืนดี กับเพื่อนๆ ในกลุ่ม น้ำตาแทบจะไหลพรากๆ ตาม เหมือนมีอะไรจุกที่คอหอยจนพูดไม่ออก เพราะเรื่องความขัดแย้งในความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนก็เคยเกิดกับตนเอง แม้ตอนนี้ จะโตๆ จนแทบจะลืมเรื่องราวไปหมดแล้ว แต่เมื่อย้อนกลับไปก็ยังเป็นเรื่องที่เสียใจที่สุดอยู่ ตอนนี้ใช้ชีวิตแบบคนกลัวตาย ถ้าผิดก็ขอโทษ อยากบอกรัก ก็ให้รีบบอก  เวลาเป็นสิ่งมีค่า ไม่มีใครบอกได้ว่าเวลาของเราจะหมดลงเมื่อใด แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 54 08:35:19 จากคุณ : luckygirl in milkyway เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 08:34:52

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณสำหรับข้อความดี ๆ ค่ะ ชอบหัวเรื่องหนังสือจังเลย "มีเรื่องมากพอให้เราใส่ใจ ถ้าเราใส่ใจกันมากพอ" บางครั้ง บางคน คิดว่าตัวเองอยู่คนเดียวก็เหงาบ้าง อะไรบ้างกันไป แต่จริง ๆ แล้วถ้าเราใส่ใจในรายละเอียดรอบ ๆ ตัวเราบ้าง ก็จะรู้ว่าไม่เห็นมีอะไรที่น่าเหงาเลย ทุกอย่างมันก็เพียงแค่เรา "ใส่ใจ" กันมากพอแล้วหรือยัง สวัสดีวันแห่งความรัก เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในคลับทุกคนด้วยนะคะ ขอให้วันนี้มีแต่เรื่องราวดี ๆ เกิดขึ้นตลอดวันเลย จากคุณ : Garfileno เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 09:15:10

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณพี่เก๋ .. สำหรับกระทู้ดี ๆ ค่ะ ^^ ยอมรับว่าช่วงนี้สภาวะจิตใจไม่นิ่งเลยค่ะ พยายามหาอะไรทำต่าง ๆ นานา จะได้ไม่คิดมาก .. แต่พอว่างก็เหมือนเดิม สรุปก็หนีความจริงไม่พ้นนั้นเอง  Y_Y จากคุณ : Chanyanath P. เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 12:44:11

ความคิดเห็นที่ 35 บทความจากน้าเน๊ก...เจ๋ง..   (อ่านกีที่ๆ ก็ชอบนะ) หลายคนคงเคยอ่านแล้ว เอาม ปันกันอีกรอบ ***************** อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน.......แล้วนะ - ข้อคิดดี ๆ จากน้าเน๊ก เกตุเสพย์สวัสดิ์ 1. คนเราอายุเฉลี่ย 60 ปี 1 ปี เท่ากับ 365 วัน แสดงว่าแต่ละคนมีเวลาบนพื้นโลก 21,900 วัน คิดปลีกย่อยไปกว่านั้นก็ 525,600 นาที ลองนับเป็นสัปดาห์ อืม......... ไม่เลว 3,120 สัปดาห์ อุแม่เจ้า......... แสดงว่า เรามีโอกาสเที่ยวในคืนวันเสาร์สามพันกว่าครั้งเท่านั้นเอง คิดแบบนี้แล้วไม่กล้าดูนาฬิกา แทบเบือนหน้าหนีจากปฏิทิน เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการนับถอยหลังเพื่อรอวันลาโลก... เปล่าเลยผมไม่ได้กลัวตาย และขอโทษที่หากเรื่องอาจไม่ค่อยขำ แต่ตลอดเวลาที่ใช้เวลาอยู่บนโลกนี้มันน้อยมากหากคำนวนในเชิงตัวเลข *ยังมีหนังสืออีกหลายเล่มที่ยังไม่ได้อ่าน *เพลงอีกหลายเพลงยังไม่ได้ฟัง *หนังอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ดู ความรู้สึกในใจอีกมากมายที่ยังไม่เคยบอก พื้นที่อีกหลายล้านตารางกิโลเมตรที่ยังไม่เคยไป โอ๊ย..... กลุ้ม จากคุณ : ยาโยยจัง (ยาโยยจัง) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 13:13:27

ความคิดเห็นที่ 36 สองหมื่นกว่าวันที่เราได้รับมามัน น้อยเกินไปจริง ๆ และที่น่ากลุ้มไปกว่านั้นคือ ใช่ว่าทุกคนจะอยู่ถึง 60 ปี แน่นอน 1 ปี ยังเท่ากับ 365 วัน นั่นแสดงว่าบางคนไม่ได้มีเวลาบนพื้นโลก 21,900 วันหรอกนะ อาจไม่ถึง 3,120 สัปดาห์ซะด้วยซ้ำ! อุแม่เจ้าเทค 2 คืนวันเสาร์ที่จะได้ไปเที่ยวเหลือไม่ถึง สามพันวันแล้วเหรอเนี่ย!!!! คิดแบบนี้ต้องรีบยกนาฬิกาขึ้นมาดู กางปฏิทินออกกว้าง ๆ เพราะมันคือเวลาที่เราเหลือ.... บนโลกนี้ นี่ชั้นกำลังทำบ้าบออะไรอยู่......ไม่เลยน้องสาว นี่ไม่ใช่ปรัชญางี่เ ง่าอะไรทั้งสิ้น หากเป็นความจริงที่ เราไม่ค่อยได้มองมัน เอาล่ะ งั้นสมมติว่าทุกคนอายุ 17 ปี แปลว่าใช้ชีวิตมาแล้ว 6,205 วัน และผ่านคืนวันเสาร์มาร้อยกว่าครั้ง ส่วนหน่วยนาทีนั้น ...... คำนวณเองบ้างซิว้อยย..... เอาเวลาที่ใช้ไปนั้น หักลบกับเวลา ( ที่คาดว่าจะ) เหลืออยู่ ผลลัพธ์ที่ได้ เราจะทำยังไงกับมันดี ..... แต่น่าแปลก หลายคนยังยอมทำงานน่าเบื่อนั่งเอา หัวตากแอร์ไปวัน ๆ ยอม ให้คนที่ไม่ใช่พ่อใช่แม่จิกหัวใช้ เพื่ออะไรบางอย่างที่เราเรียกว่า ' เงินเดือน ' บางคนทนเรียนอะไรก็ไม่รู้อยู่ 4 ปี ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า รู้แต่ว่าแม่ชอบ ไม่ก็เห็นแค่ว่าเพื่อนเรียน เพียงแค่ตอบตัวเองไม่ได้ว่ากูจะเป็นอะไรดี บางคนแอบรักเขา ซุ่มเลิฟอยู่อย่างนั้น ปล่อยให้ความรู้สึกที่ดีลอยไปหาคนอื่น แต่กลับปล่อยให้ใจตัวเองเหลืออยู่แต่ความ รู้สึกต่ำต้อยได้ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน บางคนกินทิฐิเป็นอาหาร เก๊กใส่กันไปวัน ๆ ต่างฝ่ายต่างรอให้อีกฝ่ายง้อ เมริง แน่  กรูแน่ งอนการกุศล ประชดทำลายสถิติ เชิดหยิ่งชิงชนะเลิศ....ไ อ้บ้า จากคุณ : ยาโยยจัง (ยาโยยจัง) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 13:15:34

ความคิดเห็นที่ 37 และอีกหลายคนนิยมกิจกรรม ' ฆ่าเวลา ' ชีวิตมันว่างจัด ขนาดต้องฆ่าเวลากันเลย บอกตรง ๆ เห็นแล้วอยากตบกบาล เอ็งกำลังทำลายทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดที่มนุษย์ทุกคนพึงจะมี อีกหน่อยเราก็ตายจากัน ...... แล้วนะ ลองคิดแบบนี้บ้าง ใช่แล้ว .... เราจะเกิดความเสียดาย เพราะเหลืออีกหมื่นแสนล้านที่เรายังไม่ได้ทำ ตายได้ไง หากฝันไม่สำเร็จ ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ยอมตาย   แต่ให้รีบทำทุกอย่าง ก่อนที่จะตาย ... ซึ่งจะเป็นวันไหนก็ไม่รู้ และในเมื่อเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ... มาเตรียมการรอรับวาระสุดท้ายของเราดีกว่า เอาแบบตายวันตายพรุ่งก็จะได้นอนตายตาหลับ ใช้ชีวิตโดยคิดซะว่า....พรุ่งนี้ฉันจะตายแล้ว ทำงานในสิ่งที่เรารัก เสมือนว่าเราจะไม่ได้ทำมันอีก   ตามความฝันของเราไปสุดโต่ง ...ต้องรีบแล้ว เดี๋ยวตายนะ...เตือนแล้วไง รักให้หมดใจ บอกเขาไปทั้งหมดที่ความรู้สึกมี ส่วนจะรักหรือไม่รักกู ไม่สนว้อย ... เพราะพรุ่งนี้ชั้น(อาจจะ ) ตายแล้ว ใช้เวลา ( ที่อาจจะ) สุดท้ายที่มีต่อกันไว้ กอดกันเหมือนว่านี่เป็นกอดครั้งสุดท้ายของเรา นุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะอย่างน้อย ๆ เราจะได้มีสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ตอนให้สัมภาษณ์ยมบาล ....... คนข้างบ้านเดินแป้นแล้นมาบอกข่าวดี ลูกสาววัย 23 กำลังจะแต่งงาน ในมือมีซองสีชมพูพร้อมการ์ด ลูกสาวอยู่ต่างจังหวัดกับคู่หมั้น แม่เลยต้องมาแจกการ์ดเอง เมื่อกี๊ว่าที่เจ้าสาวเพิ่งโทรมาปรึกษาแม่เรื่อง ชุดแต่งงาน......... หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง เธอตาย ...... แต่กว่าคนเป็นแม่จะรู้ข่าวร้าย ก็ปาไป 5 วัน ซองในมือผม กลายเป็นเงินช่วยงานศพ ช่อดอกไม้ กลายเป็นพวงหรีด และทั้งหมดกลายเป็นแรงบันดาลใจ ที่อยากจะบอก ว่าอีกหน่อยเราก็ตายจากกัน .... แล้วนะ อ้าว.... รู้งี้ยังจะมาอ้อยสร้อยอะไรกันอีก จากคุณ : ยโยยจัง (ยาโยยจัง) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 13:16:50

ความคิดเห็นที่ 38 วันนี้แวะมาอ่านกระทู้ดีๆของคุณเก๋ค่ะ ไม่ได้สะสมโปสการ์ด-หรือส่งโปสการ์ดหาใครแล้วจึงไม่ค่อยเข้ามาที่นี่บ่อยนัก หลังๆมานี่สนใจเรื่องการลงทุน เลยไปอยู่ที่ห้องสินธรเป็นส่วนใหญ่ คุณเก๋สบายดีนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับโปสการ์ดที่ยังส่งมาทักทายกัน แม้ไม่ได้เขียนโปสการ์ด แต่ก็ยังระลึกถึงเสมอค่ะ จากคุณ : OKANEMOCHI เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 14:25:32

ความคิดเห็นที่ 39 สุขสันต์วันแห่งความรักครับป้าพาฝัน จากคุณ : เจ้าชายกบ#763 (winij1968) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 16:39:07

ความคิดเห็นที่ 40 วันนี้เข้ามาอ่านกระทู้นี้อีกครั้ง เมื่อวานอ่านแล้วยิ้มไป อะไรไป ตอนนี้ต่างกันลิบลับเลยคะ ฮ่ะ ๆ สืบเนื่องมาจากเรื่องเดิม ที่โพสไว้นั่นละคะ วันนี้ไปโรงเรียน ถึงแม้เราจะคุยกันอะไรกันบ้าง แต่ป๊อบกับรู้สึกได้ หรืออาจจะรู้สึกไปเอง คิดมากไปเอง ว่าอะไร ๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว อย่างเมื่อกี้ มีโปรเจคงานของวิชาสารสนเทศ แล้วเพื่อนคนนั้นของป๊อบทำไม่เป็น ป๊อบอาสาจะช่วยสอนให้ ตั้งนานแล้ว ตอนแรกเขาก็ให้ป๊อบช่วยนะ (คือก่อนเกิดเรื่อง) ตอนนี้มา ไม่พูดไม่จา บอกให้คนอื่นช่วยได้ แล้วตลอดทั้งวันนี้ ก็เหมือนเราไม่มีตัวตนในสายตาเค้าเลยจริงๆ ไม่ว่าจะทำอะไร ยังไง ตอนไหน เรียนอะไร ไม่มีเราเลยจริงๆ ตอนเช้า เราพยายามจุดประเด็นพูดคุย เค้าไม่สนใจเรา ตอนเรียน ป๊อบนั่งที่ประจำของเราสองคน เค้าแยกไปนั่งที่อื่น ป๊อบแบบ เสียใจจริงๆ คะตอนนี้ ป๊อบอาจจะอยู่คนเดียวได้นะคะ แต่บางที เพื่อนก็เป็นสิ่งสำคัญสำหรับป๊อบ ขอโทษนะคะที่มาใช้พื้นที่ระบาย ฮ่ะ ๆ แต่มันหาที่อื่นไม่ได้แล้วจริงๆ คะ บางคนบอกว่า โลกออนไลน์ ไม่เท่าโลกความจริง แต่บางที ป๊อบอยากหนีโลกแห่งความเป็นจริง มาอยู่ที่นี่จังเลยคะ .. จากคุณ : onedermore เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 17:14:28

ความคิดเห็นที่ 41 วันแห่งความรัก...กำลังจะผ่านพ้นไปอีกปีนึง แต่ไม่ว่า..ความรักจะเป็นเช่นใด ทุกๆคนก็อยากมีรักทุกวัน ขอบคุณ...เพื่อนร่วมคลับฯทุกๆคนที่ทักทายกันมา และอีกหลายๆคนที่ ร่วมแบ่งปันประสบการณ์ ด้วยความยินดีคะ....พื้นที่ตรงนี้พร้อมเปิดกว้างเสมอ ใครใคร่เขียน...เขียน ใครใคร่อ่าน..อ่าน เพราะที่นี่...ทุกคน คือ เพื่อนที่รักในสิ่งเดียวกัน ขออวดโฉมหน้าปกหนังสือ ข้อความสวยเล่มนี้ คุ้มค่าทุกหน้า คุ้มค่าทุกบรรทัดที่ได้ผ่านตา ขอบคุณ...ผู้เขียน...คุณวิไลรัตน์ เอมเอี่ยม ที่เขียนหนังสือสอนใจเราให้เปิดกว้าง ให้รู้จักเหลียวมองคนรอบตัวและสิ่งของรอบข้างด้วยความใส่ใจ ชื่นชอบอีกประโยคนึงของผู้เขียน "การทำร้ายความรู้สึกใคร ครั้งแรก อาจแปลว่าไม่รู้ ครั้งที่สอง อาจแปลว่า ลืม แต่ถ้ามากครั้งกว่านั้น มันแปลว่า ไม่เคยจำ" จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 20:37:56

ความคิดเห็นที่ 42 บางตอนของเรื่อง The Collector บางครั้งการสะสมสิ่งของ ก็ไม่สำคัญเท่ากับการได้สะสมความทรงจำ .............................................................. ไม่ว่าของชิ้นเล็กๆ หรือ คนหนึ่งคน เมื่อมาเหยียบยืน หรือก้าวเข้ามาเดินในชีวิตเราวระยะเวลาหนึ่งแล้ว พื้นที่ในชีวิตของเรา จะเริ่มมีร่องรอย ยิ่งอยู่นาน รอยก็ยิ่งย้ำลึก และลึกขึ้นเรื่อยๆ ตามกาลเวลา เมื่อไม่มีสิ่งของ หรือ คนคนนั้นอีกต่อไปแล้ว พื้นที่ที่เคยย้ำลึกนั้นคงไม่ต่างจากหลุม ที่ไม่มีวันถมให้เต็มได้อีก .................................. สายใย ความผูกพัน เรื่องราว ความสุข คือสิ่งที่แฝงมากับสิ่งของที่คนเราเลือกเก็บสะสม และมันแยกออกจากของชิ้นนั้นไม่ได้ ...................................... มันอาจไม่ได้ทำให้คุณรู้สึกอยากสะสมอะไรหรอก แต่มันจะทำให้คุณหันกลับมารักษาสิ่งที่คุณมี เพราะถ้าเลือกได้ ไม่มีใครอยากให้ชีวิตมีหลุม หรือรอยว่างใช่ไหม? ขอบคุณโปสการ์ดทุกใบ..ที่ได้รับมาในวันนี้ (วันแห่งความรัก) จากคุณ : ป้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 20:50:14

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามาสวัสดีวันแห่งความรักพี่เก๋ พี่เจี๊ยบ และทุก ๆ คนครับ พอดีอยู่ในช่วงเดินทาง เลยเพิ่งมีเวลาเข้ามาอ่านละเอียด ๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ จากพี่เก๋และทุกท่าน อ่านแล้วก็นึกถึงเรื่องราวของตัวเอง ที่ชีวิตนี้คงอยู่ไม่ได้หากปราศจากมิตรภาพดี ๆ แต่คงเอามาเล่าไม่หมด อายุมากแล้วเรื่องก็เยอะตามเป็นธรรมดา อิอิ ขอให้ทุกคนมีความสุขมาก ๆ อบอุ่นไปด้วยความรักและมิตรภาพนะครับ จากคุณ : Cherokee1 เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 22:06:58

ความคิดเห็นที่ 44 กลับมาอ่านอีกรอบ...สงสัยคทจด.จะอยู่ในจำพวก ไม่เคยจำ... เพิ่งจะเห็นปกหนังสือคุ้นตามากๆ  สงสัยจะกองๆอยู่ในมุมบ้านแน่ๆ มีของดีดี...แต่ผลัดวันประกันพรุ่ง  เดี๋ยวส่ง...เดี๋ยวอ่าน ช่วงนี้ได้อ่านอะไรดีดีจากคลับฯโปสการ์ดเยอะดีจริงๆ จากคุณ : คทจด. (คนไทยใจดีจริงๆ) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 23:29:35

ความคิดเห็นที่ 45 ซื้อเล่มนี้มา  เพราะปกหนังสือ ตอนอ่านก็ว่าซาบซึ้งตรึงใจแล้ว ตอนมาอ่านในกระทู้นี้  ยิ่งซาบซึ้งกว่า.... ขอบคุณป้าพาฝันมากๆค่ะ ที่ตั้งกระทู้นี้อีกรอบ จนต้องกลับไปอ่านอีกรอบนึง ^^ อย่าลืมใส่ใจกันนะคะ  ^^ จากคุณ : แตงไทยใส่น้ำแข็ง เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 09:08:49

ความคิดเห็นที่ 46 มาอ่านข้อความดีดีจากพี่เก๋  และสวัสดีพี่เจี๊ยบ red fox  คุณเจี๊ยบ okanemochi และอีกหลายๆคนด้วยครับ จากคุณ : jk (016) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 19:38:56