ความคิดเห็นที่ 1 แต่เพลงเพราะๆของผู้แต่งคือ คำร้อง แก้ว อัฉริยะกุล  ทำให้ได้ร้องตามเล่นตามประสา ตอนนั้งคงอายุ 17-18 ปี แค่นั้นเอง          มาเห็นภาพภูกระดึง ครั้งแรกทางทีวีขาวดำ ช่อง4(บางขุนพรหม) หรือช่อง5 สนามเป้า (ช่องเจ็ดปัจจุบัน) จากรายการ หนังสารคดีชุดเที่ยวไปกับโอวัลติน ตอนนั้น นสพ.ลงข่าวก่อนสารคดีตอนภูกระดึง จะฉายเนื่องจากคณะถ่ายทำ โดนช้างป่าบนภูกระดึง ไล่เหยียบกระเจิงบนนั้น แต่ก็สามารถถ่ายทำจนฉายออกอากาศได้            จำได้ว่านั่งชมความงามของภูกระดึง ตามที่สารคดีถ่ายทำไว้ มุมกล้องของป่าสน ดอกกุหลาบป่า ทิวสนสามใบ และพระอาทิตย์ตก สวยงามสุดบรรยาย ประกอบเพลง ภูกระดึงของสุนทรภรณ์ ทำให้ได้อารมณ์ ถึงขนาดเอาไปฝันกระเจิงไปเลย จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 20:56:28

ความคิดเห็นที่ 2 คิดว่าสักวัน คงได้ไปเยือน ประกอบกับกลุ่มผม นิยมเที่ยวป่าเขา น้ำตก มากๆ อยู่แถวสะพานใหม่ดอนเมือง สถานที่ชอบไป บ่อยมากๆใกล้ๆคือ แถวน้ำตกนครนายก สาริกา นางรอง วังตะไคร้ ไปกันบ่อยมากปีละหลายครั้ง               จนกระทั่งได้งานทำ มีรถยนต์เป็นของตัวเอง ตอนนั้นทำงานโรงกลั่นน้ำมัน บางจาก ของกรมพลังงานทหาร ให้บริษัท ซัมมิทอินดัสเตรียล จำกัด (ปานามา) เช่าดำเนินการและต่อขยาย และผมได้เป็นพนักงาน ของซัมมิทฯ ในแผนก Inspector หน้าที่ตรวจสอบอุปกรณ์การกลั่นฯ                พอมีเงินเดือน ก็มีความหวังได้เที่ยว เพื่อนๆก็แยกย้ายกันทำงานกัน มีเงินก็นัดกันเที่ยว ใครมีมากออกมากใครมีน้อยก็ออกน้อย เที่ยวกันแบบนี้แหละ สมัยนั้นพวกเราเป็นเด็กตลาด พ่อแม่ค้าขายส่วนใหญ่ เรื่องเงินทอง เลยไม่ค่อยมีปัญหา เม้มเอาบ้างเก็บจากเงินเดือนบ้าง แค่นี้ก็ได้เที่ยวแล้วครับ                 12 เมษายน 2513 จำได้แม่น ลางานได้บวกกับวันหยุด ก็สามารถออกเดินทางได้แล้ว ตามเรื่องที่ผมเคยตั้งกระทู้ รำลึกภูกระดึง 40ปี ที่ผ่านมา ที่คุณ เป๋าตังค์เป๋าตุง กรุณาเก็บเอามาเป็นหัวกระทู้เด็ด กระทู้แนะนำ ด้านบนคลับ รักษ์ภูกระดึง ร่วมกับกระทู้ คุณนาย วิท และคุณหนุ่ม ณ วันวาน ครับ                  ก็อยากให้คลับรักษ์ภูกระดึง มีกระทู้เคลื่อนไหว ได้คุยกันแม้นยังไม่ได้เที่ยวกันครับ อยากให้เพื่อนๆช่วยกันเขียน ตอบ ว่ารู้จัก ภูกระดึงทางสื่อไหน มากที่สุด เชิญเพื่อนๆทุกท่านเลย นะครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 21:10:38

ความคิดเห็นที่ 3 จากรุ่นพ่อก็มารุ่นลูกมั้ง(พ่อผม 60 พอดีปีนี้) ตั้งแต่เกิดจนเรียนจบก็ไม่เคยได้รู้จัก หรอกครับ ภูกระดึง อะไรนี้ ที่บ้านนอกเมืองแป้แห่ระเบิดก้มีดอยเยอะแยะ จนขึ้นไม่ไหวแล้ว ที่บ้านผมอยู่ติดดอย ช่วงว่างจากงาน พ่อกับลุงก็จะเข้าป่า ล่าสัตว์ (แบบ รพินทร์ ไพรวัลย์) แต่บ้านผมเขาล่าทุกอย่าง กินหมดไม่เว้นแต่หมาไน ผมเลยได้รับการถ่ายทอด ชีวิตพรานมาบ้างเล็กน้อย ก็พอเอาตัวรอดได้ แล้วชีวิตก็ผกฝันต้องมาอยู่ริมทะเลระยอง ทำงานโรงงานขายแก๊ส ชื่อ ปตท. อะไรนี้แหละ ที่นี้แหละครับ ทำให้ผมรู้จัก ภูกระดึง พี่ที่ทำงานด้วยกัน เล่าเสียจนอยากไปดูให้มันเห็นกับตาตัว เอง ช่วงนั้นก็เริ่มหัดถ่ายภาพแล้ว กล้องตัวแรกผม Fm 10มีปัญญาแค่นั้น ปีแรกที่ไป 2541 เพิ่งผ่านมาไม่นานมานี้เอง ผมคนรุ่นหลังมากๆ แต่ก็ยังทันไปก่อกองไฟ นอนเต็นท์สามเหลี่ยม หลังจากวันนั้น ผมก็ไปทุกปี ปีล่ะหลายๆครั้ง ไปจนไม่มีใครไปด้วย เหลือพี่ที่สนิทกันแค่สองคน เป็นเอามากๆ ทุกซอกทุกมุมของที่นั้นผมจำได้เกือบหมด เหมือนเคยอาศัยอยู่ที่นั้นมานานทุกคนที่ทำงานยอมรับข้อนี้ ครั้งหนึ่งผมเข้าไป ภูกระดึงคนเดียว จนถึงน้ำตกขุนพอง บ้าไปแล้วตอนนั้นที่ว่าด่านช้าง ลงกินน้ำมันเยอะมากๆ ปกติเส้นทางนี้จะไม่มีใครเดิน เจ้าหน้าที่จะเดินอ้อมอีกเส้นทางหนึ่ง แต่ก็ยังพอมีรอยทางจากการลาดตระเวนของเจ้าหน้าที่ เหมือนเล่านิยายเลย ประมาณ ล่องไพร ของน้อย อินทนนท์ จากคุณ : นาย วิท เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 00:12:16

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับ คุณวิท ตอนที่ผมรู้จักภูกระดึง นะรู้แต่ว่า อยู่ จ.เลย ต้องเดินขึ้นสูงมาก อากาศหนาวเย็น ยังไม่มีการหาข้อมูลที่รวดเร็วแบบสมัยนี้ กางแผนที่ออกเดินทาง (แอบคิดว่า) เป็นวิธีฉลาดที่สุด         จากกรุงเทพฯตอนเย็น ไปเลี้ยวแยกสีคิ้ว ถึงชัยภูมิเที่ยงคืน ต่อจากนั้นเป็นทางลูกรัง ฝุ่นตลบอบอวล มืดสนิทไม่มีรถตามไม่มีรถสวนซักคัน (ในแผนที่ไม่ได้บอกว่าเป็นทางลูกรัง) หรือว่าดูไม่เป็นก็ไม่รู้         จำได้ว่าถึงภูเขียว โล่งอกไปตามกัน ทั้งที่เป็นชุมชนแต่กลางคืนก็ยังน่ากลัว จอดรถพักเหนื่อยในจุดที่พอมีแสงไฟ คนแถวนั้นบอกว่า กลางคืนไม่มีใครเดินทางเส้นที่เราผ่านมาหรอก เพราะว่า ตอนนั้น ผกค.มากมาย         เดินทางต่อไปชุมแพ ถามทางจนถึง ผานกเค้า จำได้ว่าฝนตกพรำๆ ทางลื่นมากๆ รถวิ่งได้ช้ามาก บางครั้งมีลื่นไถลจนตกใจ (มือใหม่ด้วย) ทางตรงๆแต่เวลาวิ่ง ไม่ได้เบรคไม่ได้เลี้ยง มีสไลด์ด้านข้างเกือบลงถนนหลายหน          ถึงตีนภูฯ แวะแจ้ง จนท.ป่าไม้ ว่าได้จองที่พักไว้ ปรากฎว่าสื่อความกันไม่ผิดพลาด ที่พักเต็ม (มีไม่กี่หลังเท่านั้น) เอาอย่างไรดี พรรคพวกยุให้ลุยขึ้นไป ไหนๆก็มาถึงกันแล้ว ดันเซ่อทะลึ่งขึ้นไปทั้งที่ไม่ได้เตรียมอุปกรณ์การพักแรมใดๆเลย จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 05:56:10

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนเดินขึ้นภู จ้างลูกหาบที่เป็นไก๊ด์ในตัวด้วย แนะนำให้สั่งอาหารจากร้านข้างล่าง ว่าจะกินมื้อไหนบ้าง เขาจะจัดไปส่งให้  ค่าลูกหาบ ราคา 50 บาทเท่านั้น ไม่มีการชั่งน้ำหนักใดๆ หาบกระเป๋าเดินทางของทุกคน เดินตัวปลิวไปเลยเจอกันบนนั้น             อากาศเดือนเมษาฯ ร้อนอ้าวมาก เดินกันเกือบถอดใจเมื่อถึง ซำแฮก สมัยนั้นคณะผมสูบบุหรี่กันแทบทุกคน อากาศร้อนทำให้เกือบแย่หายใจไม่ค่อยทัน มีร้านขายน้ำ (เรียกร้านไม่ได้ เพราะมีโต๊ะเล็กๆตัวเดียว) ตั้งของกระจุกกระจิก จำเป็นมาขายร้านเดียวเท่านั้น สูงกว่านั้นไม่มีแล้ว จำได้ว่าเปปซี่ ขายขวดละ 5 บาท (แพงมาก ข้างล่างขวดละ 1.25 บ.)           ทีแรกก็เดินกันเป็นกลุ่ม สูงขึ้นๆก็แตกกลุ่ม พักกันบ้าง ห่างกันบ้าง เหลียวกลับมา เดินอยู่คนเดียวในป่า ตกใจเหมือนกัน แต่สมัยนั้นรอยหญ้า แห้งเป็นทางเดิน ไม่มีหลงอยู่แล้ว แต่เดินๆไปมีเสียงไม้หัก โครมคามคงเป็นสัตว์ใหญ่ (คาดว่าหมูป่า) ไม่เห็นตัว แต่เสียววาบเลย ต้องหยุดอยู่กับที่คอยกลุ่มเพื่อนๆแล้วจึงเดินทางต่อ            มีนักท่องเที่ยวจาก ม.ขอนแก่นเดินสวนลงมากลุ่มใหญ่ ทำให้ได้ถามคุยกันบ้าง ได้กำลังใจบ้าง และได้ยินเพลงชาวดง จากคนกลุ่มนี้ ประทับใจเพลงนี้ แอบจำเอามาตะโกนร้องบ้าง คลึ้มใจดีครับ ระหว่างทาง เจอเพื่อนที่นั่งแท๊กซี่ตามมากลางป่า  (ที่เคยเล่าไว้ ที่กระทู้ รำลึก 40ปี ภูกระดึง) ได้ดีใจสุดขีด นึกไม่ถึงว่า จะมีเพื่อนที่พลาดกัน นั่งแท๊กซี่ตามจากกรุงเทพฯมาคนเดียว บ้ากว่าพวกเราซะอีก ค่ารถเหมาเอาตอนนั้นเพื่อนจ่ายไป 600 บาท (สมัยนั้นทองบาทละ 400 )               จำได้ว่าถึงหลังแป แทบไม่มีแรงเดินต่อ นั่งพักกันยาวมากเห็นป้ายบอกให้เดินต่อไปอีก 3.3 กม.ถึงที่ทำการฯ บ่ายแก่ๆอากาศเริ่มเย็นตามลำดับ ไปถามเรื่องที่พักอีกที จนท.บอกว่าสื่อกันพลาด ที่พักเต็มจริงๆ ให้รอก่อนจะขอให้แบ่งพักบ้าน จนท.ให้            ก็รอกันจนมืดจึงได้ที่พัก นอนกันชั้นล่างพื้นปูน มีเสื่อ มีหมอน ผ้าห่มสีตุ่นๆคนละพืน เท่านั้นก็ดีใจแล้ว เพราะว่าอากาศเริ่มเย็นรีบไปอาบน้ำ ราดได้แค่สองขัน ต้องรีบเช็ดตัวกันแล้ว เย็นวาบเลยครับ            หาเศษไม้ มาก่อไฟตอนกลางคืนนั่งคุยกัน อ้อ..ลูกหาบอาสาหาเหล้าแม่โขงให้ บอกว่า ราคา 50บาท/ขวด (22 บาทราคาปกติ) ความหนาวเย็นเลยกินเหล้ากับน้ำเย็น แกล้มกับข้าวถุงที่สั่งมาจากร้านข้างล่าง ได้ความรู้สึกไปอีกแบบ ครับ            ก็อยากฟังเรื่องเล่าของเพื่อนๆ ว่ามีความประสบการณ์ ความรู้สึกใดบ้าง ตอนขึ้นภู ครั้งแรก ถือว่ามาคุยกันเล่นแก้เหงา เชิญเลยนะครับ จากคุณ : นายเก่าคนก่อน เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 06:26:15

ความคิดเห็นที่ 6 เพราะที่โรงเรียนพาไปทัศนศึกษาค่ะ ตอน ม.4 อุอุ นานไปมั้ย สนุกและประทับใจไม่ลืม เพราะไปกับเพื่อนๆ สนิทค่ะ ที่โรงเรียนเก็บตังคนละ 200 บาท โหก็แพงนะ ได้ตังไปโรงเรียนวันละ 20 บาท จะเก็บยังไงให้ได้ 200 บาท ยากมาก สรุปต้องไปอ้อนวอนแม่ 555 เกือบจะไม่ได้ไปเพราะว่ากิติศัพท์อันลือเลื่องของภูกระดึงว่าลำบากและอันตราย สุดท้ายก็ได้ไปเพราะบรรดาเพื่อนๆแห่กันไปช่วยขอ ขาดเรา 1 คนเดี๋ยวไม่หนุก ไม่ครบแก๊งค์ "แก๊งค์ทาโร่จงเจริญ" 555 จากคุณ : เป๋าตังค์เป๋าตุง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 09:08:10

ความคิดเห็นที่ 7 อืม จำไม่ได้เหมือนกันนะ แต่ไม่มีความคิดที่จะไปเลยในตอนแรก ไปเพราะตอนนั้นแฟนอยากไป แล้วก็ได้เรื่อง ติดใจจนไปซ้ำมา 6 ครั้งเลยครับผม ^^ จากคุณ : CuteCool เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 12:38:55

ความคิดเห็นที่ 8 รู้จักครั้งแรกราวๆปี 25-26 นี่ละครับ ทางวิทยาลัยเทคนิคเค้าจัดไปเที่ยว ผมกับแฟนและเพื่อนๆไปด้วยกันประมาณสัก 40 คนได้มั้งครับ แบกของขึ้นไปเองครับ  ทรมานมากเข็ดเลยครับ บอกกับตัวเองเลยว่า ตูไม่มาอีกแล้วไอ้ภูกระดึงนี่  พอกลับมาถึงบ้าน คิดถึงภูกระดึงขึ้นมาเลยครับ เดี๋ยวนี้ไปแทบทุกปีบางปี 2 ครั้งก็มีครับ  จนสนิดกับป้าทองร้านท.บริการเลยครับ แต่ปีที่แล้วไปไม่เจอป้าเจอลูกสาวแก บอกว่าเทศกาลป้าแกถึงจะขึ้นมาครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 14:38:51

ความคิดเห็นที่ 9 จำไม่ได้เหมือนกันครับ ว่ารู้จักจากไหน ..... เหมือนกันได้ยินๆๆ มาเรื่อยๆๆ จากคุณ : ชายโย เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 20:47:55

ความคิดเห็นที่ 10 รู้จากพี่ที่ทำงานครับ เค้าเคยไปมา ฟังทีแรกก็เฉยๆ      จนเมื่อปลายปีที่แล้ว เกิดอะไรก็ไม่ทราบครับ แว๊บมาในหัวว่า "อยากไป อยากไป"           ก็เลยจัดเลยครับ ประทับใจมิรู้ลืม จากคุณ : น้ำตาพระรอง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 22:09:05

ความคิดเห็นที่ 11 รู้จักเพราะเพื่อนชวนไปเที่ยวครับ ภูกระดึงเหมือนเปิดโลกให้ผมรู้จักการเที่ยวป่า เที่ยวอุทยานแห่งชาติเลยครับ เพราะพอผมเรียนที่มข. ผมก็ไปเที่ยวป่าหลายๆที่ จากคุณ : bigwores เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 19:58:15

ความคิดเห็นที่ 12 ได้ยินเค้าเล่าต่อๆกันมา ทั้งพี่สาว ทั้งเพื่อนที่เคยไปตอนเรียน ป.ตรี แต่เราไม่ได้ไปกับเค้าด้วย.. จนในที่สุด ก็ตัดสินใจไปขึ้นภูกระดึงครั้งแรก เมื่อปี 52 ตอนนั้นเพิ่งทำงานเสร็จเหนื่อยแทบตาย อยากพักผ่อน แต่ไม่รู้จะไปไหน เลยชวนน้องชายว่าไปภูกระดึงกัน (เพราะทั้ง2คนยังไม่เคยไป) ชวนคนอื่นเค้าก็ไปกันมาหมดแล้ว แล้วไม่มีใครอยากไปอีก เลยลุยไปกันเอง  2 คนพี่น้อง แต่เจอมิตรภาพระหว่างทางขึ้นรู้สึกประทับใจ อยากกลับไปอีกถ้ามีคนพาไป.. เพราะน้องชายบอกว่าครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว.. จากคุณ : อมยิ้มนิดนิด เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 17:29:11

ความคิดเห็นที่ 13 รู้จากการไปค่ายกับทางชมรมครับ สนุกมากครับไปกันหลายๆคน เฮอา กิจกรรมเยอะ ไม่เบื่อเลย ได้ทดสอบร่างกาย ทดสอบความเป็นเพื่อนด้วยครับ สามารถไปได้ทุกฤดู และจะมีกิจกรรมในทุกๆเดือนไม่เหมือนกันครับ สามารถดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ http://tourlucky.blogspot.com/2011/03/blog-post.html แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 54 12:36:47 จากคุณ : อันดามันคันไฟ เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 12:36:16