ขอขอบพระคุณพี่สาวผู้ใจดีที่มาเก๊ามาก ๆ ค่ะ
|
 |
เพิ่งกลับมาจากเที่ยวมาเก๊า-ฮ่องกงค่ะ นั่งดูรูปที่ไปเที่ยวมา นึกแล้วสนุก เดินเหนื่อยมากกกกกค่ะ 4 วัน แต่สนุกมากกกกก
ก่อนอื่น ขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้ขอบพระคุณพี่ผู้หญิงคนไทยผู้แสนใจดีมีน้ำใจงามท่านนั้นมาก ๆ นะคะ
คือเราไปพักที่ Ole London แล้วตอนเช้าก่อนกลับเราก็ไปเก็บตกที่โบสถ์เซ็นท์พอลล์ ขาไปเดินไปถูกเข้าซอยเล็กด้านหลังและขากลับก็จะกลับทางเดิมนี่ล่ะค่ะ แต่อีท่าไหนไม่รู้ขาเดินกลับเอ้อระเหย ถ่ายรูป ลงไปออกด้านข้างโบสถ์ แล้วหลุดไปถนนใหญ่อีกด้านหนึ่ง แล้วยังเดินต่อไปเรื่อย ๆ อีก เพราะคิดไปเองว่า เดี๋ยวคงไปวนเจอถนนใหญ่ด้านแถวโรงแรม
พอเริ่มรู้ตัวว่าผิดทิศแล้ว ก็เลยแวะถาม รปภ.หน้ามินิมาร์ท แต่เขาพูดอังกฤษไม่ได้ เรามีแผนที่ให้เขาจิ้มตรงที่เรายืนอยู่ แต่แผนที่มันไม่ได้ซูมเลยดูทางกลับยาก รู้แต่ว่าดูแล้วงง จังหวะนั้นมีป้าคนมาเก๊าเดินเข้ามาบอกว่าเขาพูดอังกฤษได้ (เรากับสามีพูดได้ไม่คล่องมากค่ะ) ป้าเขาช่วยเหลือดีมากกกกก น้ำใจงามมาก แทบจะจูงแขนไปที่ป้ายรถเมล์ บอกเบอร์รถให้ แต่แฟนเราบอกกับเราว่าไม่อยากขึ้นรถเมล์กลัวผิดพลาด ลงผิดแล้วยิ่งแย่ไปใหญ่ ก็เลยบอกป้าว่าขอเป็นถามทางเดินกลับไปเซนาโด้ดีกว่า ป้าก็บอกว่าอย่าเดิน มันไกล จะให้ขึ้นรถเมล์อย่างเดียว
จังหวะนั้นมีพี่ผู้หญิงเดินผ่านมาเขาได้ยินเราพูดกับสามี พี่เขาเลยหยุดกึ๊กหันมาถามภาษาไทยทันทีว่า หนูจะไปไหน พี่ได้ยินหนูพูดภาษาไทยกัน ก็บอกพี่ว่าหนูหลงค่ะจะเดินย้อนกลับไปเซนาโด้ จะกลับไปโรงแรม หนูพักแถว Sun Sun (เพราะ Sun Sun ใหญ่กว่าโรงแรมที่เราพักคนน่าจะรู้จักมากกว่า) ป้ามาเก๊ากับพี่คนไทยก็มองหน้ากัน แล้วพูดภาษาจีนกัน ก็เลยว่าเขาคงน่าจะงงกันก็เปิดแผนที่ให้เขาดูชื่อโรงแรมและตำแหน่งโรงแรม Sun Sun ภาษาจีน เขาก็อ๋อกันแล้ว แล้วป้าก็บอกพี่เขาว่าต้องขึ้นรถเมล์เพราะมันไกลแล้ว พี่เขาก็บอกว่าใช่ เราก็ไม่กล้าบอกว่ากลัวลงผิด ก็เลยบอกว่ารบกวนพี่ช่วยเรียกแท๊กซี่ให้หนูหน่อยค่ะ คุยกับแท๊กซี่เดี๋ยวหนูไปแท๊กซี่ก็ได้ พี่บอกว่าขึ้นรถเมล์ไปเหอะ..
แต่สุดท้ายพี่เขาบอกว่าจริง ๆ พี่พาเดินไปส่งเลยดีกว่า เดินเป็นมันก็ไม่ไกลมาก มา มา แล้วพี่ก็เดินจ้ำเลย เราก็รีบบอกว่าพี่หนูไม่อยากรบกวนค่ะ เกรงใจ พี่บอกทางเดินหนูก็ได้ค่ะ แถวเซนาโด้ก็ได้ค่ะ พี่สาวคนนั้นบอกว่าไม่ได้เดี๋ยวหลง ถนนที่นี่มันวน ๆ เดินแล้วเดี๋ยวหลง พี่เขาพูดไปก็จ้ำไป ที่สำคัญมันเป็นคนละทางกับตอนแรกที่พี่เขาเดินมาถึงเรา มันเป็นทางย้อนกลับไปของพี่เขา เราเห็นพี่เขาหิ้ว ๆ ของอยู่ เรายิ่งเกรงใจ เหมือนว่าพี่เขาจะไปทำงาน เราก็พูดตลอดทางว่าพี่บอกทางหนูก็ได้ค่ะ หนูเกรงใจ พี่เขาก็ตอบกลับตลอดทางเหมือนกันว่า ไม่ได้ เดี๋ยวหลง.. พิมพ์ถึงตรงนี้แล้ว ขออนุญาตซึ้งก่อนนะคะ 
ก็เลยพยายามนึกว่าเอาจุดไหนดี ที่พี่เขาจะได้ไม่ต้องเดินย้อนกลับไปไกลมาก ก็บอกว่าชี้ทางเดินไปโบสถ์เซ้นท์พอลล์ก็ได้ค่ะหนูเกรงใจกลัวว่าพี่จะไปทำงาน พี่เขาก็บอกว่าเขาทำธุรกิจส่วนตัวมีลูกน้อง พี่อยู่ที่นี่มานานแล้ว (อือ นานจริง ๆ ขออนุญาตไม่เล่าเรื่องส่วนตัวพี่เขานะคะ) แล้วพี่ก็จ้ำจ้ำจ้ำ ตอนนั้นประมาณ 10.30 น. เราก็บอกพี่เขาว่าที่หนูรีบหาทางเพราะหนูจะกลับไปเช็คเอาท์ค่ะพี่ จนสักพักพี่เขาพาเดินมาถึงโบสถ์แถวลานเซนาโด้ ก็บอกพี่เขาว่าพี่คะหนูเดินกลับถูกแล้วค่ะ โรงแรมหนูเดินกลับไปซอยตรงข้ามลานเซนาโด้นี้ค่ะ
พี่เขาหันกลับมาทำตาแจ่มดีใจที่เรารู้ทางกลับแล้ว ถามเราว่า กลับได้แน่นะ แน่นะ กลับถูกแล้วจริง ๆ นะ ไม่หลงนะ.. โอ๊ย พิมพ์ถึงตรงนี้ ซึ้งอีกแล้ว
เราและแฟนยกมือไหว้ขอบคุณพี่เขา ขอบพระคุณมากค่ะพี่ หนูซึ้งน้ำใจพี่มาก ๆ ค่ะ ตอนนั้นในใจซึ้งมาก ๆ เลยลืมกล่าวคำอวยพรพี่เขา
ขอขอบคุณ
1.รปภ.หน้ามินิมาร์ทมาก ๆ ค่ะ ถึงพูดอังกฤษไม่ได้ แต่ก็พยายามช่วยมาก ๆ
2.คุณป้าชาวมาเก๊า น้ำใจงามมาก ๆ ค่ะ
3.ที่สำคัญที่สุดคือ พี่สาวคนไทยคนนั้น น้ำใจงามมาก ๆๆๆๆ ค่ะ อุตส่าห์เดินย้อนกลับไปส่งเรา เข้าใจว่าถ้าพี่เขาไปส่งเราแล้วต้องเดินกลับมาจุดที่เจอเรา น่าจะประมาณเกือบสองกิโลเมตรค่ะ... หนูขออนุญาตอวยพรให้คุณพี่ทำธุรกิจรุ่งเรือง ๆ มาก ๆ นะคะ
แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 21:40:13
| จากคุณ |
:
Lovely Rose 
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 พ.ค. 54 21:35:35
|
|
|
| 
