ความคิดเห็นที่ 1 การไปเที่ยวคนเดียวทำให้ได้ประสบการณ์ชีวิตมากมาย....เคยแต่ได้ยินใครๆ เค้าพูดกัน เราก็อยากจะรู้บ้างว่ามันรู้สึกอย่างไรหนอ พอไปถึงเกาะแล้วบรรยากาศไม่ครึกครื้นมากค่ะ กำลังดีสำหรับเราเลย เพราะไม่ได้แย่งกันกินแย่งกันเที่ยว เนื่องจากเราเข้าพักวันธรรมดา รีสอร์ทที่พักไม่ไกลจากท่าเรือ เราใช้เวลาพักผ่อนบนเกาะด้วยการว่ายน้ำ นอนอ่านหนังสือ เดินไปท่าเรือหาของกิน เดินไปถ่ายรูปตามทางต่างๆ เพลิดเพลินทีเดียวค่ะ ตกเย็นแล้วอยากไปกินอะไรข้างนอก แต่ทางมันมืดมาก มีไฟฉายอันหนึ่งก็ดุ่มๆ ไป ความที่เป็นคนเมืองมันก็อย่างนี้เนอะ กล้าๆ กลัวๆ ไปหมด ไปนั่งกินพาสต้าร้านเก่าแก่พักนึงก็เดินกลับ ขากลับได้ยินมีฝืเท้าตามหลังมาก็รีบจ้ำๆ เพราะกลัวจะโดนจี้หรืออะไร แต่พอเหลือบไปมอง ก็เห็นมีพ่อแม่ลูกครอบครัวนึง ท่าทางคนเมืองเหมือนกัน เค้ารีบเดินตามให้ชิดหลังเรา เข้าใจว่าเพราะไม่ชินทางเหมือนกัน เราก็แอบภูมิใจนิดนึงว่า นี่แน่ะ...คนอื่นเค้าก็เป็นเหมือนกัน แต่นี่ชั้นคนเดียวนะ คืนนั้นกลับไปนอนหัวใจพองโต การเที่ยวคนเดียวเริ่มมีความหมาย จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 23:48:15

ความคิดเห็นที่ 2 บรรยากาศหลังจากฝนหยุดตกบนเกาะ เราถือกล้องอัตโนมัติประจำตัว ไปถ่ายรูปตามประสา จากทางรีสอร์ท เดินมาเห็นท่าเรือไกลๆ แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 54 23:50:38 จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 23:50:08

ความคิดเห็นที่ 3 ชอบถ่ายรูปวิวๆๆ มากกว่าคนๆๆ... จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 23:51:53

ความคิดเห็นที่ 4 กลับมานั่งกินข้าว เจอบรรยากาศแบบนี้ มองไกลๆ เห็นเรือโดยสารสีแดงๆ เพิ่งออกจากฝั่ง ตอนนั้นไม่รู้จักว่าเรืออันนี้คือ ซีทราน ดิสคอฟเวอรี่ รู้แต่ว่าไปทางนั้นนั่นพะงันกับสมุยนี่นา เราไม่รู้เลยว่าวันที่ 3 บนเกาะเต่า เราจะได้เกี่ยวพันกับเรือบริษัทนี้... จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 23:55:21

ความคิดเห็นที่ 5 วันที่ 3 ที่จะได้พักผ่อนบนเกาะ เราตัดสินใจจะเล่นน้ำที่หาดในรีสอร์ท เนื่องจากวันก่อนฝนตก เราชอบการที่ได้เดินจ้ำๆ เหนื่อยๆ แฮ่กๆ เยี่ยงคนเมืองที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ไปถึงหาด เพราะใช้เวลาพอสมควรแต่บรรยากาศนั้นดีมากๆ ค่ะ รูปแรกที่เริ่ม ต้นกระทู้เป็นวิวที่เราเดินเลาะๆ ทางขึ้นๆ ลงๆ เขาไปที่หาด เพื่อเล่นน้ำ พอไปถึงหาดที่ได้วิวประมาณนี้ค่ะ เราก็ไปจับจองเตียงอันนึงนอนอ่านหนังสือเพลินๆ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 23:59:25

ความคิดเห็นที่ 6 วันนั้นเอาหนังสือ น้ำดื่ม มือถือ และกระเป๋าสตางค์ใส่กระเป๋ากันน้ำไปด้วย ก็นอนเผละอยู่ที่หาด อากาศไม่ค่อยดี มองไปที่หาดเห็นน้ำขุ่นๆ นิดหน่อย สังเกตเห็นน้ำลดๆ ไปจากทริปก่อน แต่ก็หมายมั่นว่าวันนี้จะพายคายัคให้ได้ก่อนกลับกรุงเทพ ไปติดต่อเช่าเรือกับอุปกรณ์ พนักงานทางรีสอร์ทก็แซวว่าพายคนเดียวไหวเหรอคะ เราบอกไปว่า เราเคยพายมาก่อนแล้ว ไม่ต้องห่วง แล้วเราจะพายวนๆ ไม่ให้เกินเขตแพตรงนั้น มือที่ชี้หงืดๆ เป็นแพที่ทางรีสอร์ททำไว้ให้กับแขกฝรั่งที่ชอบอาบแดด ว่ายจากหาดไปไม่ไกล จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:04:54

ความคิดเห็นที่ 7 กำลังจะเอาเรือออกไปแล้ว จริงๆ หน้าหาดพอมีแขกคนอื่นอยู่บ้าง แต่รูปนี้ดันไม่ติดใครเลย จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:06:08

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนนั้นบ่ายสามกว่าๆ ได้ อากาศไม่ร้อนอยู่แล้ว แต่เพราะเราจะรอให้คลื่นมันเบาๆ ลงกว่าตอนกลางวันหน่อย มือถือและสิ่งของทั้งหมดฝากเอาไว้ที่หาด จากรูปข้างล่างที่เราที่วงไว้คือ แพไม้ไผ่ที่เราบอกน่ะค่ะ เราก็พายวนๆ อ้อมๆ แพ เหมือนยูเทิร์นน่ะ ผ่านไปซัก 15-20 นาทีได้ (ไม่มีนาฬิกา) มีฝรั่งคู่นึงก็พายเรืออีกลำเหมือนกัน แต่เค้าไปไกลว่าแพมาก เหมือนกำลังจะกลับมา เราก็เหนื่อยแล้ว เลยวนอีกรอบ ในขณะที่สวนกับเรือของฝรั่งมุ่งหน้าออกไป ฝรั่งมุ่งหน้ากลับเข้าฝั่ง อากาศมันเกิดเปลี่ยนแปลงกระทันหัน สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรามันไวมากจนตั้งตัวไม่ทันค่ะ เรือเราถูกลมพัดอย่างแรงมุ่งออกนอกทะเลไปเรื่อยๆ เราเริ่มตกใจพยายามพายหันหัวกลับ แต่มันไม่ได้ดั่งใจจริงๆ ค่ะ เราค่อยๆ มุ่งหน้าไปทางทิศที่มีก้อนหินใหญ่ๆ ก้อนนั้นค่ะ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:13:11

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนั้นพยายามตะโกนเรียกคนที่ฝั่ง แต่ไม่สำเร็จค่ะ เพราะฝนเริ่มตก ฟ้าเริ่มมืดแบบรวดเร็วมาก หันกลับไป ตั้งใจแต่ว่าต้องไม่พายเข้าไปใกล้ก้อนหินเพราะกลัวจะถูกคลื่นพัดกระแทก เหมือนที่เคยได้ยินจากหลายๆ คน ระยะห่างจากหินใหญ่ก้อนนั้น เรากะเอาเองว่า ถ้าเอานิ้วเล็งที่ตา ก็ประมาณครึ่งนิ้วก้อยเราค่ะ เหมือนจะไม่ไกล แต่ไม่มีใครเห็นเรายกมือกวักไปมาเลย เมื่อรู้แน่ๆ แล้วว่าถูกพัดออกทะเล เราก็พายประคองตัวอย่างเดียว เพราะกลัวเรือคว่ำ เราถูกพัดเลยก้อนหินใหญ่ก้อนนั้นไปอีกไกล แล้วคลื่นก็เหมือนจะใหญ่ขึ้น ฝนก็หนักขึ้น พักนึงมือเราเอาไม้พายไม่อยู่ ไม้พายหลุดมือไปค่ะ ตอนนั้นยังแอบคิดในใจว่า แล้วจะคืนไม้พายกับรีสอร์ทยังไง ด้วยความที่เหตุการณ์มันไปไวมากจนไม่ทันคิดด้วยซ้ำ ว่าตัวเธอนั่นแหละจะไม่รอดด้วยซ้ำ ยังจะห่วงไม้พายอยู่ได้ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:21:08

ความคิดเห็นที่ 10 หลังจากที่ไม้พายหลุดมือได้ไม่กี่อืดใจเอง คลื่นมันแรงมากจนทำให้เรือโคลงเคลง คายัคมันเบาอยู่แล้วน่ะค่ะ เราคิดแต่ว่าเรือต้องไม่คว่ำนะ ถ้าเราตกลงไปในทะเลจะทำยังไง? โชคชะตามันจัดสรรน่ะค่ะ เรือคว่ำจริงๆ เราสำลักน้ำไปทีนึง มองเห็นเรือไหลออกทะเลไป ตอนนั้นสติมาจากไหนไม่รู้ ก็คิดสั้นๆ ณ ขณะนั้นนั่นแหละค่ะว่า ต้องว่ายเข้าฝั่งให้ได้ แบบที่ฝนตกแรง ฟ้ามืดครึ้มๆ เรากวักไปเรื่อยๆ แต่ระยะทางจากฝั่งดูไม่ใกล้เข้ามาซักนิดเลย เรามีชูชีพที่ได้มาแบบไม่สมบูรณ์ ตรงที่มันไม่มีตะขอล็อคตรงเป้าน่ะค่ะ ถ้าใครเคยเจอรุ่นนี้ (เรียกว่ารุ่นละกัน) คงจะนึกออกว่าเวลาว่ายแล้วเสื้อมันจะคอยดันขึ้นมาที่คาง คือจะเลยออกหัวไปเลยอย่างนั้นน่ะค่ะ เรากวักน้ำไปก็ต้องคอยจับชูชีพ เพราะกลัวชูชีพหลุดอีก ตอนนี้มองไกลๆ ไปที่ฝั่ง เราเห็นมีเรือออกตามหาเราค่ะ แต่เค้าขับหาเราเลาะตาม โขดหินที่ถัดจากหาดไปทางซ้ายมือ แต่เราเห็นขนาดเรือเล็กกว่าครึ่งของครึ่งของนิ้วก้อยเราอีกค่ะ หมดหวังแต่ก็ตะโกนเหมือนเดิม กวักมือเหมือนกัน ควักน้ำไปด้วย แต่ระยะทางก็เท่าเดิม ตอนนั้นล้ามากแล้วค่ะ คิดแต่ว่าเราต้องไม่ตาย เราต้องกลับไปหาแม่กับพี่สาวให้ได้ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:30:17

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วสนุกมากครับ นับว่าเป็นประสบการณ์ที่ยากจะลืม ^^ จากคุณ : ไผ่พริ้ว (PyDE) เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:40:05

ความคิดเห็นที่ 12 พอร่างกายเริ่มไม่ไหว มือก็กวักน้ำช้าลง เราหันไปมองขอบเกาะทางด้านซ้ายมือ ที่เป็นฝั่งที่ใกล้กับเกาะนางยวนน่ะค่ะ เห็นอยู่ไกลๆ แต่เราใช้วิธีมองขอบของเกาะทางด้ายซ้ายมือ เป็นเส้นวัดระยะทางว่าเราถูกพัดออกไปอีกหรือเปล่า ...เล่าไปเหตุการณ์ก็เหมือนย้อนกลับมาครั้ง ตอนนั้นเราว่ายไม่ได้ ถูกพัดออกไปอีก หายใจเริ่มหอบแล้ว ตะโกนออกมาว่าพ่อช่วยด้วย พ่อเราเสียแล้ว แต่มันเป็นจิตใต้สำนึกมั้งคะที่พอเราอยู่ในเหตุการณ์ขับขันก็จะนึกถึงพ่อกับแม่ เมื่อเราว่ายต่อไปแบบจะหมดแรง อยู่ดีๆ เราก็นึกถึงหลวงพ่อที่เรานับถือ สองเดือนก่อนเกิดเหตุ เราได้ไปฝึกวิปัสสนากรรมฐานกับวัดของหลวงพ่อ อยู่ดีๆ เราคิดถึงท่านขึ้นมา และจำได้ขึ้นมาว่า การถือศีล 5 ศีล 8 เป็นประจำจะเป็นมงคลสำหรับชีวิต คนมันไม่มีทางไปแล้วน่ะค่ะ คิดได้แค่นี้ ก็พยายามทรงตัวในน้ำ ยกมือขึ้นมาพนมแล้วอธิษฐานว่า เราชื่อนี้ เราไม่อยากตาย เราจะกลับไปหาแม่กับพี่ ถึงที่ผ่านมาเราไม่ได้เป็นคนเลวอะไร แต่เราก็ไม่ค่อยกลัวหรือสำนึกในบาปกรรม เราขอให้รอดกลับไปแล้วจะตั้งใจถือศีล 8 ตลอดชีวิต ตอนนี้สัญญาว่าถือศีลแปดอาทิตย์ละวัน (ระบุวันไป) แล้วก็จะทำความดีที่พอทำได้ ช่วยเหลือคนอื่นเมื่อมีปัจจัยเหมาะควร ... พออธิษฐานเสร็จมันก็ไม่มีปาฏิหารย์หรอกค่ะ เราก็ไม่ได้หวังอะไร แค่คนกำลังจะตาย มันก็คิดได้แบบนี้ เราก็พยายามน้ำต่อไป สายตาเราจิกอยู่กับฝั่งเท่านั้นค่ะ มองไปที่ฝั่งก็เห็นหน้าแม่กับพี่ลอยมา ไม่รู้ว่าอยู่ในทะเลนานเท่าไร จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:44:17

ความคิดเห็นที่ 13 ติดตามจ้า จากคุณ : june_ju เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:47:58

ความคิดเห็นที่ 14 ลุ้นระทึกไปด้วยเลยคะ จากคุณ : ตี้วี่ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:52:26

ความคิดเห็นที่ 15 แล้วจริงๆ ปาฏิหารย์ก็เกิดขึ้นในชีวิตเราจริงๆ ค่ะ ไม่รู้อะไรดลใจเราหันไปมองทางซ้าย เอี้ยวหลังไปหน่อย เราเห็นอะไรดำๆ เคลื่อนเข้ามา พยายามเพ่งไปให้ชัด.... สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือ เรือโดยสารลำใหญ่ ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นเรือของ Seatran Discovery มีผู้ชายมายืนอยู่ตรงหัวเรือ (อาจจะเรียกไม่ถูก ขออภัย) เรารีบโบกมือให้เหมือนกับว่า แถวนั้นมีหลายคนที่อยู่ในทะเลเหมือนเรา เรากวักถี่ยิบๆ เลยค่ะ คนในเรือก็โบกมือให้ทีนึง เหมือนให้รู้ว่า เค้าเห็นเราแล้ว พอเรือแล่นเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนที่ตะโกนกันได้ยิน เค้าบอกว่า เค้าจะหันหลังแล้วให้เราว่ายเข้ามาขึ้นเรือจากด้านหลัง เราก็ทำตาม ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนกันหรือเปล่า ที่ว่าเวลาว่ายน้ำนานๆ จนเหนื่อยแล้วพอขึ้นจากสระ แล้วขากับแขนมันเหนื่อยกว่าเดิมอีก เราเป็นค่ะ เราสังเกตเห็นคนหลายคนมาออกันที่ท้ายเรือ พวกเค้าพยายามดึงเราขึ้นเรือ เพราะขาเราไม่มีแรงและเกิดอาการเวียนหัวทันทีเมื่อเหยียบเรือ คนบนเรือมาช่วยประคองเรา ตอนนั้นเราอยู่ในสภาพชุดว่ายน้ำ 2-piece พร้อมชูชีพไม่สมประกอบอันนั้น เรายืนไม่อยู่เพราะโลกหมุนและหายใจหนักมาก เหมือนจะขาดใจ เค้ารีบจะมาถอดเสื้อชูชีพ เราอาย เค้าก็หาผ้าห่มมาคลุมให้ จากนั้นพยายามประคองเราเข้าภายใตตัวเรือ เราพยายามมองเข้าไป เลยรู้ว่าเป็นเรือโดยสารเหมือนที่นั่งมา แต่คนละเจ้า และเห็นว่าในห้องโดยสารนั้น ไม่มีคนเลยซักคน...! ตอนนั้นใจตกมาอยู่ที่ตาตุ่ม คิดถึงหนังที่ดูประจำๆ ว่าคนเรือทำมิดีมิร้ายผู้หญิง จากที่ดีใจว่ารอดตายแล้วตู ตอนนี้ใจเสียเลย เราฝืนกำลังพวกเค้าไม่เค้าไปแล้วรีบยกมือไหว้เลยว่า ...อย่าทำอะไรเราเลยนะ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:57:08

ความคิดเห็นที่ 16 ติดตามค่ะ จากคุณ : แม่มดน้อยนัยน์ตาสีฟ้า เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 01:06:35

ความคิดเห็นที่ 17 มีคนตามอ่านอยู่ด้วยหรือนี่ .... ^_^ ขอบคุณนะคะ มาดูชีวิตไร้ประสบกาณ์ของเรานะคะ พอร้องขอชีวิตไป เสียงแรกที่สวนกลับมาคือ "เจ๊ ผมไม่ทำอะไรเจ๊หรอก" เราพยายามเพ่ง เสียงคนพูดเลยพอเห็นว่าเป็นเด็กหนุ่มอายุน้อยกว่าเราเยอะ แล้วก็มีอีกหลายเสียง พูดอึ้อึงว่าไม่ต้องห่วงหรอก จากนั้นพวกเค้าก็ให้เรานอนพักในห้องโดยสาร น่าจะมีพนักงานบนเรือ 5-6 คนได้ จากเสียงที่ได้ยิน เราได้นอนเปลเก้าอี้น่ะค่ะ ได้ยินเสียงโหวกเหวก ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง รู้แต่ว่าเค้าพยายามจะเอาเรือเข้าฝั่ง แต่ตอนนั้นเหมือน กับเค้าทิ้งสมอรอเวลารับผู้โดยสารรอบต่อไป การจะเอาเรือเข้าฝั่งคงต้องติดต่อออฟฟิศก่อน มีหลายคนมาช่วยเรา กุลีกุจอเอาลูกอมมาให้เรากิน เพราะเห็นเราเวียนหัว พอกินแล้ว ยิ่งผะอืดผะอม เค้าก็พยายามสื่อสารกับเราว่า อยู่ในทะเลได้ยังไง เราก็ตอบไปแต่มันก็แบบ กะท่อนกะแท่น เพราะหายใจจะขาดและเวียนหัว พอเราบอกว่าไม่รู้ว่าอยู่ในนั้นนานแค่ไหน อีกคนก็ไปเอานมหรือน้ำเต้าหู้กล่องๆ มาให้เรากิน พอเราดูดไปก็ต้องคายทิ้ง มันอยากจะอาเจียณค่ะ มีลุงคนนึงคอยนวดมือนวดขาเราตลอด เพราะเรามีอาการชาที่มือและขาขึ้นมา อาจจะเพราะความเย็นในทะเลที่ได้รับมา ลุงเค้าถามว่า "หนูอายุเท่าไหร่" เราบอก 30 ลุงพูดว่า "ไม่ต้องห่วงนะ ลุงก็มีลูกสาว ลูกสาวลุงก็อายุใกล้เคียงกับหนูนี่แหละ" เรารู้ว่าลุงพยายามพูดให้เราสบายใจไม่ต้องระแวง เราเลยรู้สึกเหมือนว่าปลอดภัยจริงๆ แล้ว ตอนนั้นเราถึงเริ่มร้องไห้จากที่เรือคว่ำมาตั้งนาน มีอีกหลายคนก็พยายามปลอบเรา พอทางเรือติดต่อรีสอร์ทได้ และเอาเรือเทียบท่าได้ เจ้าหน้าที่ทางรีสอร์ทก็มารับตัวเรา ทีนี้เหมือนจะส่งมองของเลยค่ะ ทางเรือก็ระมัดระวังให้พี่ที่รีสอร์ทมาอุ้มเราไป เค้าบอกว่าเราเดินไม่ไหว เราเมาคลื่น แล้วเราเหลือบเห็นตัวของพี่ที่มารับเราเค้าตัวเล็กกว่าเราอีกอ่ะ จะอุ้มเราไหวเหรอ เราอายมาก เค้าอุ้มไปแล้ว เราก็บอกว่า "พี่ขอโทษ หนูหนัก" เค้าก็ตะโกนว่า "ไม่ต้องห่วงครับคุณหมูห้อย!" (ตอนนั้นเรียกชื่อจริงตามที่เราจองห้องพักไป) จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 01:12:06

ความคิดเห็นที่ 18 ตามๆๆ จากคุณ : ลูกสาวไอ้หนุ่มบ้านนา เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 01:15:59

ความคิดเห็นที่ 19 พี่เค้าพาเราไปส่งคลินิค หาดไหนจำไม่ได้แล้ว เจอหมอคนนึงหน้าตาเซ็งๆ ก็ถามอาการเรา เราตอบไปร้องไห้เรา บอกหมอว่า เราเวียนหัวมาก มียาแก้เวียนหัวแบบเฉียบพลันให้เรามั้ย แต่เค้าไม่ให้น่ะค่ะ จำไม่ได้ว่าหมออธิบายว่าอะไร สรุปคือเหมือนให้เรานอนพัก พอเราตื่นมาซักทุ่มสองทุ่มได้ เราดูจากนาฬิกา หมอก็เดินหน้าเซ็งๆ มาถามอาการ เค้าถามว่าไปทำท่าไหนตกทะเล เราบอกว่าเรือคายัคคว่ำ เค้าก็ยักไหล่นิดนึงบอกว่า "ดีนะเนี่ย คราวก่อนมีฝรั่งคู่นึงพายคายัค แล้วน้ำพัดไปฟาดเข้ากับโขดหิน...ไม่รอด" ดูหมอไม่ค่อยห่วงเราเท่าไหร่ ออกจะรำคาญ แต่ก็ขอขอบคุณหมอที่ช่วยดูแลเราแล้วกัน ทางรีสอร์ทจัดรถมารับเรากลับไปที่ห้องพัก เคลียร์เรื่องคลินิคให้ และหาอาหารให้เรากิน คืนนั้นเราโทรหาพี่สาว ร้องไห้ เล่าเรื่องให้ฟัง พี่สาวตกใจมาก และจะรีบขับรถมารับที่ชุมพร แต่เนื่องจากฝนตกมากระหว่างทางจากกรุงเทพ เราเลยบอกว่าไม่ต้อง ยังไงพรุ่งนี้เราก็กลับบ้านตามกำหนดการอยู่ดี ไปรับเราที่ข้าวสารแล้วกัน คืนนั้นนอนร้องไห้แล้วเอาหนังสือสวดมนต์มาพนมมือไว้ พยายามจะสวดมนต์ ร้องไห้สวดไป ตั้งตัวไม่ทันว่าเรารอดมาแล้วจริงๆ หรือนี่ เช้าวันรุ่งขึ้น เราเคลียร์ค่าใช้จ่ายกับทางรีสอร์ท หลังจากต่อรองและอธิบายกันอยู่นาน เรายอมรับว่าเราผิดที่ทำเรือเค้าหาย เค้าคิดครึ่งราคาของเรือ ซึ่งประมาณหมื่นกว่าๆ ได้ เรามีไม่พอ เลยทำสัญญาว่าที่เหลือจะโอนในวันที่ถึงกรุงเทพทันที ขณะที่รอขึ้นเรือกลับ ก็ไม่ทันได้คิดถึงเรือซีทรานที่ช่วยชีวิตเราไว้ เพราะเวลากระชั้นชิด รู้แต่ว่าจะขอบคุณมาภายหลัง ขณะที่เรือออกจากท่าเรือไปเรื่อยๆ เรามองไปทางซ้ายมือ ทางที่เป็นรีสอร์ทที่เราพัก และเลยไปถึงก้อนหินใหญ่ๆ ก้อนนั้น มันเป็นความรู้สึก ที่บอกไม่ถูก เมื่อวานเราจะจมน้ำตรงไหนนะ (เราคิด) มันเป็นวิวที่อธิบายถึงความรู้สึกได้ยากจริงๆ ภาพนี้คือตอนที่อยู่ในเรือของลมพระยา ขากลับไปชุมพร.... จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 01:25:25

ความคิดเห็นที่ 20 พยายามมองหาเรือของ Seatran Discovery เจอแล้วเจอถ่ายมาแบบนี้ ตอนที่ถ่ายคือยืนอยู่ในเรือลมพระยา สีหม่นๆ มาจากฟิล์มกระจกของเราค่ะ จำเอาไว้ว่าเรือแบบนี้ที่ช่วยชีวิตเรา จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 01:27:08

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ อ่านแล้วนีกภาพตาม สงสารจขกท.จัง โชคดีที่รอดปลอดภัย บุญรักษาจริงๆ จากคุณ : ทะเลดาวอาบแสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 01:29:10

ความคิดเห็นที่ 22 ด้วยความที่ไม่รู้ว่า Seatran Discovery มีเรือกี่ลำ เราได้ยินพี่ทางรีสอร์ที่มาอุ้มเราเหย็งๆ บอกว่าเป็นเรือหมายเลขนึง แนะนำให้เราขอบคุณไปทางบริษัทให้กำลังเจ้าหน้าที่บนเรือและกัปตันเรือ เราเขียนจดหมายขอบคุณและส่งไปรษณีย์ไปให้ แต่มารู้ทีหลังว่าเราเอ่ยหมายเลขเรือผิด เรามีโอกาสได้คุยโทรศัพท์กับกัปตันเรือคนที่ขับมาช่วยเรือ ตามที่เข้าใจคือเค้าต้องเอาเรือ เทียบชิดกับอีกลำที่อยู่ติดกับท่า แล้วต้องเดินผ่านเรือลำนั้นที่เราเข้าใจผิด และทำให้พี่ที่รีสอร์ทเข้าใจผิดเช่นกัน แต่เราก็ได้ขอโทษเค้าและส่งการ์ดไปขอบคุณเค้าและทีมงานโดยตรง เค้าบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องบอกบริษัทก็ได้ เค้าไม่ถือ แค่ตอนนี้กัปตันเรืออีกคน เลยถูกชมเชยไป เราก็รู้สึกผิดมาก จนทำให้เรามีแรงบันดาลใจกลับไปเกาะเต่าอีกถึง 3 ครั้ง ทุกครั้งที่เราไป เราจะแวะไปหากัปตัน บางทีมีของติดมือเล็กๆ น้อยๆ ไปให้แทนคำขอบคุณ ที่ไม่รู้ว่าต้องขอบคุณอีกซักกี่ครั้ง กัปตันเรือชื่อ กัปตันดอนและทีมงานทุกคนมีบุญคุญกับเรามาก เราเคยถามคุณดอนว่า ทำไมถึงเห็นเรา เค้าบอกว่า ปกติเค้าจะไม่ทิ้งสมอตรงที่ๆ เค้าทิ้งในวันนั้น ซึ่งแปลกมากเหมือนกัน แล้วลูกเรือมาบอกเค้าให้ขับเข้าไปดูซักหน่อยว่าเป็นอะไร ตอนแรกเค้าคิดว่าเป็น "ทุ่น" แต่พอมองดีๆ ไม่น่าจะใช่ (เวลาเราเล่าให้พี่และเพื่อนฟัง ถึงตรงนี้แล้วทุกคนต้องขำกันหมด ไม่รู้เป็นไร สงสัยจะเพราะหุ่นเรียวๆ ของเราแน่เลย) ท้ายนี้เราอยากจะขอให้ข้อคิดจากเหตการณ์ของเราว่า สิ่งที่เราได้คือ... - ผู้หญิงเที่ยวคนเดียวได้ แต่ต้องรู้จักประเมินกำลังของตัวเอง - บาปกรรมมีจริง อย่าประมาทกับชีวิตที่มีความสุขแค่ตรงหน้า - ธรรมชาติไม่เคยทำร้ายใคร แต่ภัยธรรมชาติเป็นสิ่งที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้ - เราพยายามถือศีล 8 ให้ครบตามสัญญา แล้วพบว่าชีวิตเปลี่ยนไป เกาะเต่าจบชีวิตเก่าๆ ของเรา และธรรมะเป็นแนวทางในความประมาทในชีวิตปัจจุบันของเรา - กัปตันดอนและลูกเรือ และทุกคนที่ได้ช่วยเหลือเราในวันนั้น เราไม่เคยลืม ทุกครั้งที่เราสวดมนต์แผ่เมตตา เราจะอุทิศให้กับบุคคลสำคัญเหล่านี้ทุกครั้ง ตั้งแต่วันนั้นจนปัจจุบัน 4 ปีนิดๆ แล้ว เราจะบอกว่าขอให้พวกเค้ามีความสุข พูดและคิดออกมาจากใจ ความสุขมันก็กลับมาที่เราเช่นกัน จบแล้วค่ะ ประสบการณ์จากเกาะเต่าของเรา ^_^ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 01:42:58

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณเพื่อนๆ ที่อยู่ดึกและเข้ามาอ่านนะคะ เราจะเข้านอนแล้วล่ะ ฝันดีนะคะ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 01:46:15

ความคิดเห็นที่ 24 ดีใจด้วยที่ในที่สุด จขกท.ปลอดภัยนะคะ จากคุณ : เซ็กซี่เพราะมีพุง เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 04:34:23

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นประสบการณ์ที่มีค่าจริง ๆ ดีใจด้วยนะคะที่ปลอดภัยกลับบ้าน คนเกาะเต่าได้อ่านคงยิ้มแกมปริและคงเอาไปเล่าใหเใครต่อใครได้ยินดีกันทั่วหน้า   ".....เกาะเต่าจบชีวิตเก่าๆ ของเรา และธรรมะเป็นแนวทางในความประมาทในชีวิตปัจจุบันของเรา....." จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 05:31:34

ความคิดเห็นที่ 26 โชคดีที่มีคนมาช่วย... เเละจขกท.ก็ปลอดภัยเเล้วนะครับ เรื่องชมผิดลำ ผิดคน ไม่เป็นไรเน๊อะ  ไว้มีโอกาสไปอีกก็ค่อยขอบคุณอีกรอบก็ได้ครับ จากคุณ : Art999. เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 07:06:39

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วตื่นเต้นเหนื่อยลุ้นไปกับจขกท. เราชอบเกาะเต่ามากๆ ไปทีไรก็นั่งแหม่ะดูทะเลอยากเล่นน้ำอยากพายคายัคแต่ก็ว่ายไม่เป็นไม่กล้าเสี่ยง อย่างมากก็ดำน้ำตื้นแต่ก็ต้องไปพร้อมกับสามี มีครั้งหนึ่งไปดำหาดที่อยู่ตรงข้ามกับเกาะฉลาม สามีก็จับมือเราดำไปแต่คนนานๆจะลงน้ำแบบเราดำผุดดำว่ายแปปเดียวก็เหนื่อยแล้วหายใจผิดจังหวะน้ำเข้าปาก อึดอัดหายใจไม่ออก แล้วเรายิ่งดิ้นมันก็ยิ่งจะจมสามีต้องออกแรงกระชากตัวเราขึ้นมาเหนือน้ำ ทั้งที่มือยังจับสามีอยู่แต่เราก็กลัวมาก กลัวสุดๆ คำว่าคืบก็ทะเลศอกก็ทะเลแล่นเข้ามาในหัวตอนนั้นเลยทั้งที่เหตุการณ์ก็เกิดแค่เสี้ยวนาที ขนาดประสบการณ์เราจิ๊บๆมากเมื่อเทียบกับจขกท.เรายังจำไม่ลืม คุณโชคดีมากๆเลยค่ะที่กัปตันดอนและคนบนเรือมาช่วยไว้ทัน อ่านแล้วชื่นชมกับน้ำใจของทุกคนมากๆเลยค่ะ แต่เซ็งกับหมอนิดหน่อย สงสัยเจอเหตุการณ์แบบนี้จนชิน จากคุณ : จะเอาอะไรกับลมปาก เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 07:43:02

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามาอ่านแล้วดีใจกับจขกท.จริง ๆ ครับ จากคุณ : liver_tow เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 07:56:25

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วได้ข้อคิดหลายอย่าง ทั้งประสบการณ์การรอดตายและการดำเนินชีวิตอย่างไม่ประมาท ปีที่แล้วไปเกาะเต่ามา 2 ครั้ง และพักที่เดียวกับคุณหมูห้อยเลยค่ะ ชอบบรรยากาศมากๆ แต่ไม่เคยพายคายัคและคิดว่าคงจะไม่ลองด้วยค่ะ คลื่นลมบนเกาะเต่าแปรปรวนมากจริงๆ จากคุณ : GABINL เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:07:34

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาลุ้นด้วยคนค่ะ จากคุณ : ปูใบไม้ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:13:04

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณที่มาเล่าประสบการณ์ให้อ่านน่ะคะ จากคุณ : รินลดา เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:18:11

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณมากๆครับผม จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:29:38

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นกำลังใจให้นะคะ ผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้ด้วยดีและได้แง่คิดเพิ่มขึ้น จะได้ไม่ประมาทกับชีวิตในทุกๆวันแม้ในขณะที่เรากำลังมีความสุขอยู่ ดีจังที่ จขกท.ได้แง่คิดในหลายๆด้านน่ะค่ะ น่ารักตรงที่กลับไปเกาะเต่าอีกหลายรอบ อาจเป็นเพราะรู้สึกผูกพันธ์ เห็นด้วยที่ว่าผู้หญิงเที่ยวคนเดียวได้ แต่ว่าต้องระวังมากกว่าปรกติด้วยนะคะ จะได้เที่ยวแบบปลอดภัยและมีความสุข 'ธรรมชาติไม่เคยทำร้ายใคร แต่ภัยธรรมชาติเป็นสิ่งที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้ ' --- คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเลจริงๆเลยค่ะ สภาพอากาศในทะเลบางครั้งก็แปรปรวนได้ง่ายและไม่แน่นอน ธรรมชาติเป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้จริงๆ เราเองบางครั้งก็ไปเที่ยวคนเดียวเหมือนกันค่ะ แต่จะไม่ทำกิจกรรมอะไรที่อาจจะมีความเสี่ยงเพราะเราไม่ชินกับพื้นที่หรือสภาพอากาศอยู่แล้วด้วย ถ้าเลี่ยงได้เราก็จะเลี่ยงไว้ก่อนน่ะค่ะ ขอบคุณที่เอาประสบการณ์มาแบ่งปันนะคะ ***แก้คำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 08:35:13 จากคุณ : แผนลวงสำเร็จแล้ว เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:34:02

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านไปลุ้นไป น้ำตาคลอไปด้วย ขวัญเอย ขวัญมา นะคะ จขกท. จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:34:38

ความคิดเห็นที่ 35 มองอีกมุม เหตุการนี้เป็นโชคดีก็ได้นะคะ เพราะเป็นจุดให้คุณเปลี่ยนชีวิตไปในทางที่ดีขึ้น เอาใจช่วยให้เจริญในธรรมนะคะ จากคุณ : scuba734 เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:48:31

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้วลุ้นไป ยังกะอยู่ในเหตุการณ์ แน่ะ จากคุณ : oct&dec เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:53:59

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นประสบการณ์ที่ยากจะลืมจริงๆ หวังว่า จขกท. คงปลอดภัยแล้วนะครับ จากคุณ : Yukung เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 08:54:15

ความคิดเห็นที่ 38 ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ควรอ่าน ขอบคุณครับ จากคุณ : mongnoi เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 09:02:15

ความคิดเห็นที่ 39 ตามอ่านอย่างระทึกมากครับ ขอให้ปลอดภัยนะครับ กับการเที่ยวครั้งต่อๆไป พระคุ้มครองทุกๆคนที่ทำดีนะครับ จากคุณ : ต้นไผ่ (tjanpranot) เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 09:34:41

ความคิดเห็นที่ 40 ลุ้นจนเหนื่อยเลย จากคุณ : หนูไม่รู้จริงๆว่าจะชื่ออะไร เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 09:40:05

ความคิดเห็นที่ 41 เกาะเต่า ถ้าฝนตกเมื่อไหร่ คลื่นจะแรงมากครับ โชคดีของคุณที่รอดมาได้ จากคุณ : สมุยจิ๊กโกโร่ (P J) เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 09:45:56

ความคิดเห็นที่ 42 ขออนุญาตนำ link ไปแปะไว้ที่ห้องศาสนานะครับ จากคุณ : norapob เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 09:50:50

ความคิดเห็นที่ 43 กระทู้ทำให้เราเสียน้ำตา ขอบคุณค่ะ เราจะใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท จากคุณ : buzzeng เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 09:52:19

ความคิดเห็นที่ 44 ถึงแม้นว่า จขกท. มีคนไปเป็นเพื่อนอีก 1 คน แล้วพายอยู่ด้วยกัน ณ บัดนั้น ก็ต้องอยู่ในสถานการณ์เดียวกันครับ เป็นตายเท่ากัน  เที่ยวกี่คนก็ตาม ต้องระมัดระวังความปลอดภัย  ฟ้าดินไม่มีใครหยั่งรู้ได้ ไม่ว่าจะน่า low หรือ hi ฤดูไหนก็อันตรายโชคดีที่ จขกท.มีสติ นึกถึง พระพุทธศาสนา คงดลบันดาลช่วยเหตุการณ์ครั้งนั้น ผมก็นับถือศาสนาเชื่อมั่นคนดีต้องรอด จากคุณ : nuno4 เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 09:53:06

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านแล้วลุ้นตามมากเลยค่ะ โชคดีที่ปลอดภัยกลับมาได้ค่อยโล่งอกหน่อยค่ะ จากคุณ : มายแอปเปิ้ลพาย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 10:04:26

ความคิดเห็นที่ 46 ลุ้นสุดๆๆ คิดไม่ออกเลยค่ะว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร ขอบคุณนะค่ะที่นำมาแบ่งปัน ขอให้เจริญในธรรมค่ะ จากคุณ : บัวบานที่ปลายนา เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 10:50:15

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีดีครับ จากคุณ : ฮูยัน เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 11:01:40

ความคิดเห็นที่ 48 ดีใจค่ะ ที่ จขกท. ไม่เป็นอะไร...(ตอนอ่านมีแอบน้ำตาไหลด้วย อิ อิ) ขอให้เจริญในธรรมนะคะ จากคุณ : ป้อม-ยาม เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 11:09:40

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบพระคุณมาก ๆ นะคะ ที่นำประสบการณ์มาแบ่งปันกัน กระทู้นี้ดีมากเลย ได้ข้อคิดเยอะ และเล่าเรื่องได้กระชับ ชวนติดตาม ขอให้พระคุ้มครองนะคะ จากคุณ : โมงยามแห่งความสุข เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 11:30:20

ความคิดเห็นที่ 50 คุญพระคุณเจ้ารักษาครับ.... ดีใจที่ จขกท. ปลอดภัยกลับมาครับ..... จากคุณ : naykainui เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 11:41:44

ความคิดเห็นที่ 51 คุณพระคุ้มครอง คนดีเสมอ ครับ จากคุณ : นัครีสโตย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 11:46:45

ความคิดเห็นที่ 52 ดีใจด้วยค่ะที่ผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นมาได้ จากคุณ : ชิ้น - สด - ตับ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 11:47:49

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณ ที่มา share ประสบการณ์นะครับ และดีใจที่ จขกท รอดมาได้  จากคุณ : smallnik เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 12:27:32

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านแล้วตื่นเต้นไปด้วยเลยค่ะ โชคดีที่ปลอดภัยกลับมานะคะ จากคุณ : ShiNyShadoWy เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 12:40:15

ความคิดเห็นที่ 55 ตรงที่คุณพัก ผมดูแล้วมันค่อนข้างเป็นทะเลเปิด เพราะหลุดนิดเดียว ก็จะออกไปไกลเลยครับ เป็นผมก็ไม่กล้าพายออกไปคนเดียว ดีที่ใส่เสื้อชูชีพด้วยนะคับ ขอชม จนท.เรือ seatran ด้วย ถ้ามีโอกาสไปอีกครั้งจะใช้บริการคับ จากคุณ : benz47 เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 12:43:21

ความคิดเห็นที่ 56 เขียนได้ดี มองเห็นภาพ ลุ้นไปด้วยตลอด สิ่งที่คุณได้ประสบมาและนำมาเล่ามันเป็นแง่คิดที่ดี ไม่สำหรับคุณเท่านั้นแต่มันอาจจะเป็นสิ่งดีดีสำหรับใครอีกหลาย ๆ คนก็ได้ จากคุณ : lekpakchong เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 12:56:54

ความคิดเห็นที่ 57 น้ำใจคนไทยไม่เคยหายไปจากแผ่นดินไทย และน้ำใจคนไทยนี่แระที่ทำให้นักท่องเทียวประทับใจ แต่คนบางกลุ่มที่ทำตัวเป็นโจร ทำให้เสียชื่อ เกาะเต่าที่เป็นความประทับใจ ขอนอกเรื่อนิดนึงง อยากทราบชื่อที่พักที่ไปด้วยคะ สวยจนอยากไปพักบ้าง จากคุณ : มะลิซ้อน เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 13:54:39

ความคิดเห็นที่ 58 โชคดีมากเลยครับถือเอาไว้เป็นบทเรียนครับ  ขอบคุณมากครับที่แบ่งปัน จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 13:59:20

ความคิดเห็นที่ 59 โอว มีเพื่อนๆ แวะมาขอบคุณสำหรับคำอวยพรและให้กิ๊ฟเราเยอะแยะเลย จริงๆ ไม่ได้อยากได้กิ๊ฟเลยค่ะ ถนัดให้คนอื่นมากกว่า เราคิดอยู่ตั้งนานว่าควรจะแบ่งปันข้อมูลดีมั้ย เพราะเราชอบอยู่เงียบๆ มากกว่า แต่มาคิดว่าเราอยากทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้าง ที่คุณ GABINL หรือคนอื่นอาจจะกลัวไม่อยากพายคายัค เราหวังว่าคงไม่ทำให้นักท่องเที่ยวเลิกพายกันนะคะ เพียงแต่ต้องสังเกตอากาศฟ้าฝน และแหล่งที่จะพายให้ดีๆ ก่อนค่ะ ที่เกาะเต่าตรงหาดทรายรี ออกไปทางเหนือหน่อย ก็พายได้ดี ปะการังสวยมากค่ะ คุณ nuno4: คุณพูดถูกเลยค่ะ ถ้าวันนั้นเรามีเพื่อนอีกคน เรือก็ต้องคว่ำอยู่ดี คงเป็นเพราะกรรมจัดสรร แล้วว่าไม่มีใครที่จะร่วมรับกรรมกับเราเลย คิดดูว่าถ้าพี่สาวเราไปกับเราแล้วจะรอดกลับมากัน 2 คนมั้ย และขอโทษเพื่อนๆ ที่ทำให้สะเทือนใจนะคะ และไม่อยากให้กลัวไปเที่ยวเกาะเต่า ถึงแม้ว่าเกาะเต่าจะเจริญขึ้นไปเรื่อยๆ เราก็ยังหาน้ำใจจากคนไทยด้วยกันเจอเสมอนะคะ ถ้ามีโอกาสเราก็จะกลับไปอีกค่ะ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 14:04:43

ความคิดเห็นที่ 60 ตอบคุณ มะลิซ้อน ไปหลังไมค์แล้วนะคะ กลัวรีสอร์ทอื่นจะน้อยใจ เดี๋ยวจะหาว่าโฆษณาแฝง จริงๆ เราไปพักอีก 2 ที่ๆ เป็นรีสอร์ท และก็สวยต่างกันไปนะคะ วันหลังจะแวะมาโพสต์รูปให้ดู ส่วนทริปหลังๆ มานี้เราเน้น guest house อย่างเดียวเลย พวกคืนละ 800-1,000 เริ่มไปบ่อยก็ประหยัดลงเรื่อยๆ ^_^ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 14:13:03

ความคิดเห็นที่ 61 เป็นวิทยาทานเลยค่ะ  เพราะแฟนเราเป็นคนมุทะลุ ชอบประมาท ชอบพายคายัคมากกก  ไม่ชอบใส่ชูชีพ เพราะกลัวคนมองว่าว่ายน้ำไม่แข็ง  อุบัติเหตุ..มันนิดเดียวจริงๆค่ะ จะต้องนำเรื่องคุณไปถ่ายทอด ว่าอะไรมันก็เกิดขึ้นได้  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : อยากเด็กกว่านี้สักสิบปี เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 14:33:54

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านแล้วลุ้นระทึกมากมาย  ยินดีด้วยค่ะที่คุณหมูห้อยปลอดภัย กะว่าจะไปเที่ยวเกาะเต่าช่วงกลางเดือนสิงหาคม  รบกวนคุณหมูห้อยช่วยแนะนำที่พักให้ด้วยได้ไม๊คะ  อยากได้รีสอร์ทที่ติดทะเลค่ะ  ลองดูของจามจุรีแล้วก็สวยอยากไปพักที่ติดที่ราคา 3000 up  ก็เลยลองดูที่อื่น ๆ อยู่  รบกวนช่วยแนะนำที่พักด้วยนะคะ ลืมค่ะ  รบกวนช่วยตอบทาง E-Mail นะคะ  boobee-ja@hotmail.com แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 14:57:00 จากคุณ : boobee_ja เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 14:50:50

ความคิดเห็นที่ 63 โชคดีมากนะค่ะเนี่ย จากประสบการณ์เรื่องดีทำให้เราไปไหนต้องระวังมากขึ้นแล้วนะค่ะเนี่ยย จากคุณ : Fubby (zhaowei28) เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 15:32:04

ความคิดเห็นที่ 64 คุนหมูห้อย..เล่าได้น่าติดตามมากๆ เลยค่ะ คุนหมูห้อยโชคดีมากๆ เลยค่ะที่ปลอดภัย อ่านแล้วก็ซาบซึ้งใจไปด้วยเลยกับการได้รับความช่วยเหลือในครั้งนี้.. เราเองก็เคยไปพักรีสอร์ทเดียวกับคุนหมูห้อยเลยค่ะ เห็นภาพแรกมาก็จำได้เลย เคยไปครั้งเดียวเองแล้วก็ประทับใจในทุกๆ เรื่องของรีสอร์ทนี้เลยค่ะ ยังไงก็ต้องกลับไปเที่ยวที่นี่อีกแ่น่นอน จากเรื่องของคุนที่เล่ามาทำให้เราคิดได้ขึ้นมาเลยว่าการจะไปเที่ยวคนเดียวคงต้องเริ่มคิดให้มากขึ้นแล้ว เพราะเราเองก็ชอบเที่ยว และมักจะคิดเข้าข้างตัวเองว่า เราตัวคนเดียวก็เอาตัวรอดได้ในทุกสถานการณ์ แต่พออ่านเรื่องของคุนหมูห้อยแล้ว ก็คิดอะไรได้หลายๆ อย่างเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆ ที่นำมาเล่าสู่กันฟังนะคะ จากคุณ : มดเอ็กซ์สองล้อ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 15:36:36

ความคิดเห็นที่ 65 ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ครับ ผมก็เคยครับ แต่ว่าเป็นที่เกาะนางยวน ผมว่ายน้ำไม่แข็งเท่าเจ้าของกระทู้ด้วยครับ ดีที่มีคนมาช่วยไว้ได้ทันเวลา ตอนนี้ก็กลัวน้ำลึกๆไปเลยครับ จากคุณ : cybersmart เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 16:12:30

ความคิดเห็นที่ 66 โชคดีมากเลยค่ะ ที่ปลอดภัย เดือนนี้มีทริปไปสมุย แล้วก็จะได้กลับไปเกาะนางยวน เกาะเต่า อีกรอบ ชอบเกาะนี้มากๆ จากคุณ : Mashiboro เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 16:14:15

ความคิดเห็นที่ 68 จามจุรีใช่ไหมครับ วิวสวยทีเดียว ไม่มีทีวี พนง พูดแต่ภาษาอังกฤษ ยินดีด้วยครับที่รอดมาได้ และขออนุโมทนาบุญที่จะรักษาศีลแปดด้วยครับ จากคุณ : audiophilamature เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 20:27:06

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านมาถึงตอนท้ายน้ำตาคลอเลยค่ะ จากคุณ : ดางเทิน เดินทาง เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 20:49:06

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์  พระคุ้มครองครับ จากคุณ : Palm Jung Won เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:17:13

ความคิดเห็นที่ 71 คุณ อยากเด็กกว่านี้สักสิบปี : เราก็เคยพายคายัคโดยไม่ใส่ชูชีพแต่พายที่เกาะอื่นค่ะ คิดแล้วก็เสียวเหมือนกัน คุณ boobee_ja : ให้ข้อมูลที่พักที่พอแนะนำได้ไปทางเมล์แล้วนะคะ เที่ยวให้สนุกนะคะ คุณ มดเอ็กซ์สองล้อ : เมื่อก่อนเราก็เคยคิดว่าไม่เห็นเป็นไรเลย อย่างอื่นยังทำได้เลย เที่ยวคนเดียวก็ต้องได้เหมือนกัน ตอนนี้มีความรอบคอบมากขึ้น ไม่ได้วิตกจริตแต่จะใช้ความคิดเยอะกว่าเดิมน่ะค่ะ และขอบคุณเพื่อนๆ ท่านอื่นที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ เราดีใจที่ทริปครั้งนี้ให้ข้อคิดสำหรับคนเดินทางได้บ้างค่ะ เราเพิ่งได้ย้อนกลับไปอ่านข้อความที่ตัวเองโพสต์ มีพิมพ์คำผิดและสะกดคำผิดเยอะเลย แต่เพื่อนๆ ก็ยังอ่านเข้าใจ ยังไงขอโทษด้วยนะคะ รีบพิมพ์ไปหน่อยน่ะค่ะ กลัวจะลืม ^_^ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:49:19

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณสำหรับรีวิวประสบการณ์ที่เอามาแบ่งปันกันนะครับ จากคุณ : tataweb เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:51:14

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านแล้วคิดถึงเรื่องของตัวเอง   ขอเล่าเรื่องของเราบ้างนะคะ  ไปเที่ยว ต้องระวังตัวมากๆ ด้วย อะไรจำเป็นอาจต้องใช้ พกไปด้วยก็ดี หนักหน่อย แต่ถ้ามันอาจมีประโยชน์ก็ได้ เคาน์ดาวน์ปีใหม่ 2007 ขึ้น 2008 ที่ gran canaria  วันสิ้นปีไปเดินเล่นกัน แบบเดินเที่ยวบนภูเขาอ่ะค่ะ แต่หาทางลงไม่ได้ ห้าโมงเย็นแล้ว แฟนบอกว่ายังงัยก็ต้องค้างที่นี่ ค่อยลงตอนเช้าเพราะว่าไม่รู้จะเจอสัตว์อะไรบ้าง แล้วก็มืดด้วย ไม่มีอุปกรณ์อะไรเลย เราก็ตัดสินใจกันว่าต้องโทรหาตำรวจตามคู่มือท่องเที่ยวที่มี กำลังคุยอยู่ บอกชื่อภูเขาที่เราอยู่ บอกว่ามีอะไรอยู่ใกล้ๆ เรา ( ตอนนั้น มีบ้านสองหลัง เหมือนประมาณว่าโรงนาอ่ะค่ะ สีขาวกับส้ม อยู่ไม่ไกลกัน เราบอกไปว่าเรารอตรงบ้านสีขาวนะ)  มือถือแบตหมดอีก แบบว่า เฮ๊ย อะไรเนี่ย เหมือนในหนังเลยไหม แต่มันคือเรื่องจริง  ( ปล. มือถือเนี่ย แฟนบอกจะเอาไว้ในรถแต่นึกงัยไม่รู้ เอ่อ เอาไปด้วยก็แล้วกัน ถ้าวันนั้ันไม่เอาไปด้วย... ไม่อยากนึกเลย)   เริ่มมืด อากาศเริ่มเย็น หนาวอ่ะ ไฟผิงก็ไม่มี ได้แต่นอนกอดกัน ไม่ก็เดินไปเดินมา เอามือลูบๆๆๆตัวให้มันรู้สึกถึงความอุ่น อยู่บนนั้น เห็นแสงไฟไกลๆ จากด้านล่าง เค้ารอเตาน์ดาวน์กัน แต่เราล่ะ...เราต้องมาตายที่นี่แบบไม่มีใครรู้งั้ันเหรอ   ...  ตอนนั้ันกลัวอย่างเดียว กลัวว่าจะตายที่นี่ ไม่เอานะ อยากกลับบ้าน สวดมนต์บทไหนได้สวด แล้วตั้งจิตอธิษฐานไปว่า เรายังไม่อยากตาย เราอยากกลับบ้าน ขอให้บุญกุศลที่เราทำช่วยเราให้เราสองคนรอดตาย อธิษฐานแบบนี้จริงๆ สามทุ่มกว่าๆ แฟนบอกว่าได้ยินเสียงรถ ปรากฏว่า อาสาสมัครกับจนท.ป่าไม้มาตามหาเราสองคนพอเรขึ้นรถ ตัวสั่นไม่หยุดเลย มันหนาวมากอ่ะ เค้าก็เอาผ้าห่มส่งให้เรา พอรถออกจากป่ามาเจอถนนใหญ่ได้ มาเจอจนท.อีกกลุ่มหนึ่ง รู้เลยว่า เค้าแบ่งกลุ่มออกตามหาเราสองคน เค้าเสียสละในช่วงเวลาที่คนอื่นกำลังฉลองปีใหม่ รอเวลาเคาน์ดาวน์ ซึ้งน้ำใจมากๆ เลย ปีนั้น คนอื่นอาจจะสังสรรค์เฮฮาด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แต่เราสองคนได้จิบกาแฟร้อนๆ ที่สถานีตำรวจ นายตำรวจท่านที่รบโทรศัพท์เราบอกว่า เราสองคนโชคดีมากที่เค้าหาพวกเราเจอ เพราะมีนทท.หลายคนตายเพราะอากาศบนนั้นหนาวติดลบ เราได้ชมพลุปีใหม่ ขณะที่นั่งบนรถจนท.ขับพาเราลงมาจากเขาลูกนั้ัน พลุสวยงามมาก  แต่การได้มีชีวิตอยู่เพื่อได้เห็นมัน เป็นของขวัญที่วิเศษที่สุดของเราในปีนั้นเลยค่ะ จากคุณ : Gigolina เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 22:00:43

ความคิดเห็นที่ 74 คุณหมูห้อย โชคดีมากๆ ค่ะ ที่วันนั้ันพี่ๆ ที่เรือเห็นคุณ ขวัญเอ๋ย ขวัญมานะคะ จากคุณ : Gigolina เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 22:08:04

ความคิดเห็นที่ 75 ดีใจด้วยครับที่ปลอดภัยกลับมา^^ จากคุณ : semplice เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 01:13:49

ความคิดเห็นที่ 76 ตามมาอ่านครับ... โชคดีมากแล้วที่รอดมาได้ หมั่นทำความดีกับเวลาที่เหลืออยู่แล้วกันครับ บางคนอยากสร้างบุญบารมี แต่กลับไม่มีเวลา ขณะที่บางคน มีเวลาเหลือเฟือ แต่กลับไม่รู้จักสร้างบุญบารมี ^^" จากคุณ : UnExpected เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 01:19:22

ความคิดเห็นที่ 77 ลุ้นมากคะ แอบคิดว่าถ้าเป็นเราต้องตกใจถึงขั้นช๊อค คุณหมูห้อยเก่งที่มีสติ จากคุณ : บะหมี่แห้งต้มยำ เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 01:44:02

ความคิดเห็นที่ 78 อ่านแล้ว ได้ข้อคิดอะไร หลาย ๆ อย่าง  จขกท. นับว่าโชคดีมาก ๆ เลยครับ จากคุณ : หนอนตะไคร้ เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 03:04:45

ความคิดเห็นที่ 79 เก่งจังเลยค่ะ กล้าไปเที่ยวคนเดียวด้วย อ่านแล้วอินมากค่ะ น้ำตาจะไหล โชคดีที่พระคุ้มครองนะคะ ^^ จากคุณ : ตาฟาง... เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 09:04:12

ความคิดเห็นที่ 80 เราไปเกาะเต่ามาสองครั้งแล้วค่ะ เรือซีทรานครั้งหนึ่ง ยังเคยพูดกับเพื่อนว่าอยากพายคายัค เพื่อนที่เป็นครูสอนดำนำบอกว่าชั้นไม่พายกับแกหรอก แกเอาตัวรอดไม่ได้ พอมาอ่านแล้ว เข้าใจเพื่อนเราเลยค่ะ นับถือคุณหมูห้อยมากที่กล้าเที่ยวคนเดียว ^^ อ่านตามอินมาก มาแอบขำนิดดน่อยตรงท้าย rep 17 ขอบคุณมากค่า จากคุณ : jasssilp เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 12:04:44

ความคิดเห็นที่ 81 ได้รับ Mail แนะนำที่พักแล้วค่ะ  กะว่าจะไปพักที่จามจุรีเหมือนกัน แต่ต้องหาดูวันที่ลงตัวก่อนค่ะ .. ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : boobee_ja เขียนเมื่อ : วันสิ่งแวดล้อมโลก 54 11:52:16

ความคิดเห็นที่ 82 เรื่องราวดีๆ ขนาดนี้ เพิ่งมาอ่านเจอ โหวตตอนนี้จะทันมั๊ยเนี่ย จากคุณ : What would life be เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 23:41:53

ความคิดเห็นที่ 83 ^ ^ อิอิ ขอบคุณคุณ What would life be ค่ะ ชอบชื่อล็อคอินคุณจัง น่าคิดน่าคิดเนอะ What would life be? เราหวังอยากให้ประสบการณ์ชีวิตเรามีประโยชน์กับคนอื่นซักนิดซักหน่อยก็ดีใจแล้วค่า จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:40:40

ความคิดเห็นที่ 84 ต้องขอโทษด้วยค่ะ แสดงความเห็นทิ้งไว้แต่ไม่มีเวลาเข้ามาดูเลย เรื่องของคุณหมูห้อยมีประโยชน์มากจริงๆ ทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะ และลืมชมไปว่าเขียนได้ดีจริงๆ เหมือนที่ความเห็นอื่นๆ ชมเลยค่ะ จากคุณ : What would life be เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 22:08:49