ความคิดเห็นที่ 1 วันที่ 1 สนามบินอินชอน Banana Backpackers พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเกาหลี N Seoul Tower ตลาดนัมแดมุน บินลัดฟ้าอยู่ 5 ชั่วโมงฉันกับแม่ก็เดินทางมาถึงสนามบินอินชอน ทีแรกลังเลว่าจะนั่งรถไฟหรือขึ้นลีมูซีนบัสไปที่พักดี สุดท้ายซื้อความสะดวกด้วยการขึ้นลีมูซีนบัส เพราะหากไปรถไฟต้องเปลี่ยนสายหลายหน ออกจากเกทแล้วเราตรงไปที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วใกล้ประตูทางออก ซื้อตั๋วลีมูซีนบัสคนละ 10,000 วอนแล้วออกไปรอที่ป้ายรถเมล์ตามที่ระบุบนตั๋ว มีตารางรถเมล์ให้ดู สาย 6011 เพิ่งออกไปเมื่อครู่ เรานั่งรอคันต่อไปอยู่ครู่หนึ่งรถก็เทียบจอดตามเวลาเป๊ะ พนักงานขับรถช่วยขนสัมภาระเก็บใต้ท้องรถให้เรา ส่วนกระเป๋าใครใบเล็กหน่อยก็ให้หิ้วขึ้นไปไว้บนรถได้ ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าจากสนามบินสู่ตัวเมือง แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 21:55:53 แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 21:40:22 จากคุณ : จามะริด เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:21:23

ความคิดเห็นที่ 2 โฮสเทลเล็กๆ ที่เราเลือกพักตั้งอยู่ไม่ไกลจากป้าย Airport Bus สถานีอันกุกนัก เดินเท้าประเดี๋ยวเดียวก็ถึง ฉันเห็นป้ายโรงแรมก็กระโดดเหยงๆ ด้วยความดีใจ ตะโกนบอกแม่ว่านี่ไงๆ Banana Backpackers เมื่อเข้าไปข้างในก็ไม่ผิดหวัง ที่พักของเราน่าอยู่น่ารัก เราเช็คอินกันเรียบร้อยก็จัดแจงขนกระเป๋าเข้าห้องพัก ล้างหน้าล้างตา แล้วล้มตัวลงนอน (อ้าว!) น่านะ ขอพักสักหนึ่งงีบ ตื่นเมื่อไหร่จะเที่ยวให้สนุกเลย footnote เวลานี้ Banana Backpackers ปิดปรับปรุงอยู่ แต่โฮสเทลพี่น้องอีกหนึ่งแห่งชื่อ Seoul Backpackers ยังเปิดให้บริการตามปกติ Banana Backpackers ตั้งอยู่ใกล้รถไฟใต้ดินสถานีอันกุก ทางออกที่ 4 โลเกชั่นดี เพราะเดินทางสะดวก และอยู่ใกล้สถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง อาทิ พระราชวังชางด็อก พระราชวังอุนเฮียง และอินซาดง แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 21:57:38 จากคุณ : จามะริด เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:22:51

ความคิดเห็นที่ 3 ชาร์ตแบตฯ กันจนเต็มเปี่ยมล้นปรี่แล้ว ฉันกับแม่ก็ออกจากที่พัก เดินดุ่มๆ ลงสถานีรถไฟใต้ดินไปหาซื้อบัตร T-Money ฉันเดินไปเดินมาหาพนักงานในห้องขายตั๋ว รู้สึกแปลกใจที่ไม่เห็นใครสักคน ในห้องปิดไฟมืด ไม่มีวี่แววพนักงานขายบัตร ขณะกำลังทำตัวไม่ถูกก็สังเกตเห็นตู้สี่เหลี่ยมตั้งเรียงกันเป็นแถว มีอยู่ตู้หนึ่งเป็นสีฟ้าต่างจากตู้อื่น ฉันเดินเข้าไปอ่านข้อความบนหน้าจอระบบสัมผัสก็พบว่าเป็นตู้ขายบัตร T-Money ส่วนตู้อื่นๆ เป็นตู้ขายตั๋วรถไฟประเภทเที่ยวเดียวกับตู้คืนเงิน อ้าว! เดี๋ยวนี้เขาเปลี่ยนไปใช้เครื่องจักรแทนแรงงานคนกันหมดแล้วเหรอ มิน่าสิในออฟฟิศจึงไม่เห็นเงาใครสักคน ฉันยืนมองตู้อยู่ประเดี๋ยวหนึ่งก็กวักมือเรียกแม่มาช่วยกันกดตู้ซื้อบัตรหน่อย อืม ไม่ยากๆ แค่กดเลือกภาษาอังกฤษและทำตามขั้นตอนบนหน้าจอก็ได้ T-Money มาไว้ในครอบครองแล้ว footnote บัตร T-Money มีมูลค่า 3,000 วอน (หากเป็นแบบพวงกุญแจแบบในรูปบนหน้าจอเครื่องขายตั๋วอันละ 5,000 วอน) ซื้อแล้วต้องเติมเงินก่อนจึงจะนำไปใช้ได้ ในกล่องนอกจากจะมีบัตร T-Money แล้วยังมีคูปองส่วนลดร้านค้าและค่าเข้าชมสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ อยู่ 1 ใบใหญ่ๆ ด้วย ^o^ แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 21:58:31 จากคุณ : จามะริด เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:25:02

ความคิดเห็นที่ 4 นั่งและต่อรถไฟไปไม่กี่สถานีก็ถึงพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเกาหลี (หรือ NMK, National Museum of Korea) (สถานีอีชอน รถไฟใต้ดินสายที่ 4 สีฟ้า ทางออกที่ 2) อุ แม่เจ้า ยิ่งใหญ่อะไรอย่างนี้ สมกับเป็นพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติจริงๆ เขาออกแบบอาคารให้มีโถง open air กว้างใหญ่อยู่ตรงกลางระหว่างปีกซ้ายขวา จากโถงนั้นมองออกไปเห็น N Seoul Tower มีท้องฟ้าเป็นฉากหลังชัดถนัดตา น่าทึ่งที่สุดก็ตรงนี้เอง (น่าเสียดายที่กล้องถ่ายรูปไม่ค่อยอำนวย =_=; ) ปีกซ้ายของพิพิธภัณฑ์เป็นพิพิธภัณฑ์เด็ก ห้องจัดแสดงงานนิทรรศการพิเศษ โรงละคร ร้านอาหาร และโรงอาหาร ส่วนปีกขวาเป็นอาคาร 3 ชั้น ชั้น 1 จัดแสดงงานศิลป์ทางประวัติศาสตร์ ชั้น 2 จัดแสดงงานวิจิตรศิลป์ และชั้น 3 จัดแสดงศิลปะของภูมิภาคเอเชีย ฝั่งขวานี้ และพิพิธภัณฑ์เด็กเปิดให้เข้าชมฟรี ส่วนนิทรรศการพิเศษต้องเสียเงิน สองแม่ลูกเดินตรงเข้าไปในอาคารฝั่งขวา แม้จะมีแค่สามชั้น แต่แต่ละชั้นก็กว้างจนเดินกันไม่หวาดไม่ไหว กว่าฉันกับแม่จะหลุดออกจากที่นั่นได้ใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมง (งานศิลป์เพียบอย่างนี้ ถูกใจแม่ฉันนักละ) เราออกจาก NMK มาในสภาพนักท่องเที่ยวผู้หิวโซ นั่งรถไฟไปแวะหาข้าวกินที่เมียงดงแล้วตรงไปยังจุดหมายต่อไปคือ N Seoul Tower แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 22:03:54 จากคุณ : จามะริด เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:26:35

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อเดินออกจากสถานีรถไฟใต้ดินสถานีเมียงดง สายที่ 4 สีฟ้า ทางออกที่ 3 ไปตามแผนที่ (เราใช้แผนที่จากหนังสือคู่มือท่องเที่ยวเกาหลี ที่มีแจกที่ อสท. เกาหลี เอสพนานาดเป็นหลัก) ก็พบโรงแรมแปซิฟิกตั้งตระหง่านท่ามกลางอาคารพาณิชย์หลังอื่นๆ โรงแรมแบ่งถนนออกเป็น 2 สาย สองแม่ลูกสบตาปรึกษากันจากนั้นจึงตัดสินใจเดินไปทางซ้าย แรกๆ ฉันกับแม่ยังแรงดีไม่มีตก เดินมองร้านค้าข้างทาง เห็นโฮสเทลเล็กๆ ตั้งอยู่หลายแห่ง แต่ถนนกลับชันขึ้นๆ จนต้องหยุดเดินเพื่อโกยอากาศเข้าปอด ในที่สุดเมื่อไต่เนินสุดหินขึ้นไปถึงถนนตัดขึ้นเขา ฉันร้องเย้เบาๆ เพราะตอนนั้นเรี่ยวแรงหายหมด ค่อยรู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเดินผ่านบรรดาร้านอาหารหน้าตาน่ารักที่ตั้งเรียงรายไปจนถึงทางขึ้นเคเบิลคาร์ อาคารเคเบิลคาร์มี 4 ชั้น ใกล้ๆ กันมีสถานีเคเบิลคาร์เล็กๆ อีกหนึ่งแห่ง ทำเอาเราสับสนว่าต้องใช้บริการแห่งไหน สุดท้ายฉันกับแม่เลือกเดินขึ้นตึก เพราะดูยังไงๆ เจ้าเคเบิลคาร์แห่งเล็กนั่น ก็พาเราขึ้นไปบนหอคอยไม่ได้แน่นอน ที่ขายตั๋วอยู่บนชั้นสามของอาคาร เป็นห้องขนาดกลาง มีเคาน์เตอร์ขายตั๋วอยู่ด้านใน และมีเก้าี้อี้สำหรับนั่งคอย เพราะเคเบิลคาร์ที่นี่เปิดให้ขึ้นเป็นรอบๆ ฉันกับแม่ได้ตั๋วแบบไปกลับมา เสียค่าเคเบิลคาร์ไปคนละ 7,500 วอน แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 22:13:55 จากคุณ : จามะริด เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:30:35

ความคิดเห็นที่ 6 ขึ้นเคเบิลคาร์ไปแล้วต้องเดินขึ้นบันไดต่อไปอีกหน่อยจึงจะถึง N Seoul Tower ด้านขวามือก่อนถึงตัวหอคอยมีบันไดเตี้ยๆ พาขึ้นไปบนระเบียงกุญแจคู่รักอันลือลั่น บนนั้นเต็มไปด้วยบรรดาคู่รักทำเอาสาวโสดอย่างฉันเหงาขึ้นมาจับจิต เห็นคนอื่นเขาถ่ายรูปคู่กันกุ๊กกิ๊กจุ๊กจิ๊ก ฉันกับแม่ก็ไม่น้อยหน้า วานคนอื่นช่วยถ่ายให้เหมือนกัน ลงจากระเบียงมาซื้อตั๋วราคา 12,000 วอน ราคานี้รวมทั้งค่าเข้าชม Teddy Bear Museum และขึ้นไปดูวิวบนหอคอยเสร็จสรรพ เราเดินลงบันไดไปยังทางเข้าซึ่งอยู่ชั้นใต้ดินอีกหนึ่งชั้น พบสาวสวยยืนยิ้มต้อนรับอยู่ก็ยื่นตั๋วให้ เจ้าหน้าที่เห็นตั๋วนี้ก็บอกให้ไปชมพิพิธภัณฑ์ก่อน Teddy Bear Museum แห่งนี้มีส่วนแสดง 2 ส่วน เขาติดหมายเลข 1-2 ไว้ชัดเจนหน้าทางเข้า ไม่ต้องกลัวจะเข้าผิด ปกติหน้าทางเข้าจะมีเจ้าหน้าที่ประจำอยู่ แต่ตอนที่เราไปไม่มีใครจึงเงอะๆ งะๆ ทาบบาร์โค้ดบนตั๋วลงบนที่อ่านแล้วผลักประตูกั้นเดินเข้าไปกันเอง แม้จะชื่อ Teddy Bear Museum แต่พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ไม่ได้มุ่งเสนอประวัติความเป็นมาของเจ้าหมีเท็ดดี้ แต่นำเสนอประวัติความเป็นมาของกรุงโซลตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันโดยใช้เท็ดดี้เป็นสื่อ ในพิพิธภัณฑ์ส่วนแรกเราได้เห็นเหล่าเท็ดดี้ช่วยกันสร้างเมืองและวัง เห็นเท็ดดี้ในชุดนางในกำลังช่วยกันเตรียมอาหาร ส่วนที่สองเป็นเท็ดดี้ในยุคปัจจุบันกำลังเฮฮาสังสรรค์กันตามแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ ในกรุงโซล ตบท้ายด้วยหมีเจ้าชายชินและหมีเจ้าหญิงแชกยองจากซีรีย์สุดฮิต (เมื่อหลายปีก่อน) เรื่อง Princess Hours ฉันไม่รอช้าวิ่งเข้าไปถ่ายรูปเป็นที่ระลึก (แอบติดละครกับเขาเหมือนกัน) ชมความน่ารักของหมีๆ เสร็จก็รอขึ้นลิฟต์ไปบนหอคอย ยืนรอประเดี๋ยวเดียวประตูลิฟต์ก็เปิดออก พบพนักงานหนุ่มหล่อส่งยิ้มให้จากข้างใน เรายิ้มหวานกลับไปให้ หนุ่มคนนั้นได้ยินเราคุยกันก็ถามเป็นภาษาอังกฤษว่ามาจากประเทศไหนครับ แม่ตอบไปว่า From Thailand เท่านั้นเองเขาก็รีบทักทายเราด้วยสำเนียงชาวต่างชาติว่า “ซาหวัดดีขรับ” (และ ”ขอบคุณขรับ” เมื่อส่งเราถึงชั้นบนแล้ว) น่ารักซะไม่มี พื้นที่บนหอคอยเล็กนิดเดียว เดินไม่ทันไรก็ครบรอบ ฉันกับแม่ตรงดิ่งไปยังหน้าต่างบานที่หันหน้าไปทางกรุงเทพฯ แอบคิดถึงบ้านขึ้นมาหน่อยๆ เรานั่งทอดอารมณ์ชมวิวบนนั้นพักใหญ่ มองท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง ขณะที่แสงไฟตามตึกน้อยใหญ่ค่อยๆ สว่างขึ้น ขากลับลงมาฉันกับแม่ไปยืนจดๆ จ้องๆ ที่สถานีเคเบิล์คาร์จิ๋ว เพราะความข้องใจบวกกับคุณแม่เริ่มปวดขาหนึบๆ จนดูท่าจะเดินลงเขาไม่ไหว เราจึงลองใช้บริการนั้นดูจึงรู้ว่า เฮ้ย! มันเป็นลิฟต์ที่รับส่งระหว่างถนนข้างล่างกับข้างบนนี้นี่หว่า! (หาใช้เคเบิลคาร์ไม่) แล้วขามาเราเสียแรงและเวลาเดินลากขาขึ้นเขาจนหอบแฮ่กๆ กันทำไมเนี่ย footnote ลิฟต์นี้ให้บริการฟรี ทางขึ้นอยู่ติดถนน เมื่อขึ้นมาถึงปั๊บก็จะเจออาคารเคเบิลคาร์ 4 ชั้นที่จะพาขึ้นไปยัง N Seoul Tower ปุ๊บ ใครไม่อยากเดินขึ้นเขาชันๆ แนะนำให้เดินตรงจากทางออก 3 สถานีเมียงดงจนถึงสี่แยกใหญ่ เลี้ยวซ้ายแล้วเดินตามป้าย Namsan Orumi Elevator มาเรื่อยๆ จะพบสถานีตั้งอยู่ริมถนน แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 21:32:52 จากคุณ : จามะริด เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:32:20

ความคิดเห็นที่ 7 N Seoul Tower ทำพิษ คุณแม่ขาเกิดอาการเจ็บนิ้วเท้าจนทนไม่ไหว บอกว่าอยากได้รองเท้าคู่ใหม่ ฉันมองตรงไปเห็นห้างชินเซเกก็นึกขึ้นได้ว่าตลาดนัมแดมุนอยู่ใกล้ๆ ห้างแค่นี้เอง จึงพากันไปเดินหารองเท้าที่นั่น ตลาดนัมแดมุนนั้นบรรยากาศคล้ายโบ๊เบ๊ผสมสำเพ็งบ้านเรา มีร้านค้าตั้งเรียงรายเต็มสองข้างทาง ทั้งร้านขายเสื้อผ้า และร้านขายของโหล ร้านอาหารก็เป็นอาหารประเภทกินง่ายอย่างซาลาเปา หมั่นโถว โอเด้ง ต็อกโบกี ร้านผลไม้ก็มีเหมือนกัน แต่แทนที่จะหั่นเป็นชิ้นๆ ใส่ถุงให้อย่างบ้านเรา ที่นั่นเขาหั่นผลไม้เป็นชิ้นยาว เสียบไม้ให้เดินกินกันเหมือนไอติมแท่งเลย เดินอยู่ในตลาดพักใหญ่ มองบรรยากาศและร้านขายของจนแทบจะลืมไปว่ามาหาซื้อรองเท้า ในที่สุดแม่ก็ได้รองเท้าที่ถูกใจ เสียทรัพย์เสร็จก็นั่งรถไฟใต้ดินกลับที่พัก นอนหลับเอาแรงสำหรับวันต่อไป จากคุณ : จามะริด เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:33:49

ความคิดเห็นที่ 8 จบวันแรกเพียงเท่านี้ มีอะไรควรแก้ไขบอกกันได้นะคะ จะได้นำไปปรับปรุงในส่วนของวันถัดๆ ไป ฮู่วว เหนื่อยยย ^^; จากคุณ : จามะริด เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:34:56

ความคิดเห็นที่ 9 วิวสวย  ข้อมูลเยี่ยม  ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:45:56

ความคิดเห็นที่ 10 สุดยอดค่ะ ปึ้กมาก รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : nifedipine เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:51:45

ความคิดเห็นที่ 11 เนื้อหาดี อ่านสนุก มารักเกาหลีด้วยครับ ^^ จากคุณ : ไผ่พริ้ว (PyDE) เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 21:59:48

ความคิดเห็นที่ 12 เล่าเรื่องสนุกครับ ติดตามต่อ... จากคุณ : taro_ks เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 22:21:02

ความคิดเห็นที่ 13 เอาอีกค่ะ เอาอีก ละเอียดยิบ ๆ จะตามรอยไปปีหน้าค่ะ จากคุณ : season_2u เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 22:29:30

ความคิดเห็นที่ 14 ตามรอย ไปเกาหลีค่ะ จากคุณ : พบกัน เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 08:48:03

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : BROWN STITCH เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 09:09:23

ความคิดเห็นที่ 16 ตามไปด้วยคนครับ จากคุณ : Rachkhun เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 10:04:20

ความคิดเห็นที่ 17 เกาะปีกเครื่องบินไปเที่ยวด้วยครับ  สวยมากครับข้อมูลแน่นปึ้กเลย ^^ จากคุณ : จิ้งจอกโรแมนติก (จิ้งจอกโรแมนติก) เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 12:04:26

ความคิดเห็นที่ 18 ตามไปเกาหลีด้วยคน จากคุณ : toastlover เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 12:48:46

ความคิดเห็นที่ 19 มาชมรีวิวพร้อมกับเรื่องเล่าค่ะ  ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่นำมาแบ่งปันกันนะคะ จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 15:53:04

ความคิดเห็นที่ 20 ขอตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 22:54:52

ความคิดเห็นที่ 21 ตามความเห็นที่ 5 เช่นเดียวกันเราเลยค่ะ เลือกเดินไปทางซ้ายยย ทางเดินเนินสุดๆ เดินไปหยุดไป หายใจแทบไม่ทันเช่นกันค่ะ  ^^" จากคุณ : Mint Leaf เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 54 19:39:13