 |
โรงถ่ายส่วนแรกเป็นฉากในวัง ลวดลายบนขื่อ ผนัง และเพดานล้วนแต่ใช้สติ๊กเกอร์ติดแทนการวาดอย่างของจริง อาคารต่างๆ ในโรงถ่ายสร้างก็มีสัดส่วนเล็กกว่าที่ฉันคิดไว้ แต่ละฉากซึ่งในละครดูเหมือนอยู่ไกลกันกลับอยู่ใกล้กินนิดเดียว บางฉากเช่นลานไต่สวนกับพระตำหนักของพระราชินีห่างกันเพียงประตูหนึ่งบานกั้น ฉันอ้าปากหวอมองอย่างทึ่งจัด แม่ต้องเป็นคนเรียกสติกลับมา บอกว่าไม่เห็นจะแปลก โรงถ่ายที่ไหนก็เป็นอย่างนี้ เรื่องสัดส่วนก็ใช้มุมกล้องช่วยเอา (จริงเหรอ! กรี๊ด! ฉันเพิ่งจะรู้เนี่ยแหละ!)
ในโรงถ่ายส่วนแรกมีชุดให้เช่าใส่ถ่ายรูปเล่น มีทั้งชุดแบบในละครและชุดฮันบกสีสันสดใส ใครอยากแปลงร่างเป็นนางใน หมอหลวง ทหาร หรือพระราชาก็จ่ายเงินให้เขาไปคนละ 8,000 วอน ทีนี้ก็ให้เจ้าหน้าที่ช่วยสวมชุดให้ เรียบร้อยแล้วก็ไปถ่ายรูปกันได้เลย
ถัดจากฉากในวังไปก็เป็นฉากบ้านเรือนและตลาดข้างนอก ฉันกับแม่เดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ขึ้นไปนั่งเล่นบนระเบียงซึ่งมองลงไปเห็นโรงถ่ายได้เกือบทั่ว บรรยากาศยามนี้ผิดกับที่เห็นในละคร วังบ้านร้านตลาดซึ่งคึกคักเต็มไปด้วยผู้คนตอนนี้เป็นเพียงอาคารและถนนโล่งๆ ไม่มีแม้แต่นักท่องเที่ยวคนอื่น
มาเที่ยวที่นี่คราวนี้เราเจอทัวร์จากเมืองไทยหนึ่งคณะ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่ไปกันเองอีกหนึ่งกลุ่ม และเด็กๆ อีกหลายกลุ่ม คาดว่าโรงเรียนน่าจะพามา
โรงถ่ายเงียบเหงากว่าที่คิดมาก สภาพอาคารก็เก่าและโทรมกว่าที่คิดไว้เช่นกัน
แม่เดาว่าเขาคงจะเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมอีกไม่นานก็ต้องปิด เพราะสิ่งปลูกสร้างเหล่านี้ทำขึ้นมาแค่ชั่วคราว เมื่อไม่มีใครคอยบำรุงรักษาก็จะค่อยๆ ผุพังลง ในที่สุดคงโดนรื้อแล้วสร้างเป็นโรงถ่ายสำหรับละครเรื่องใหม่
| จากคุณ |
:
จามะริด 
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 มิ.ย. 54 19:53:24
|
|
|
|
|
[CR รีวิวกึ่งเรื่องเล่า] เกาหลี กี่ทีก็หลงรัก ตอนที่ 4 : วันที่ 4 แดจังกึมธีมพาร์ค ฮงแด
