เที่ยวบาหลี ยอร์คยาฯ เช่ารถพร้อมคนขับ car rental with driver

สวัสดีจ้า  หลังจากนั่งลอกการบ้านจากหลาย ๆ กระทู้ในการท่องเที่ยวบาหลี คราวนี้ก็ถึงเวลาได้ทำข้อสอบบาหลีจริง ๆ ซะที

เริ่มจากติดต่ออีเมลผ่านเท็ดดี้ไป (บอกรายละเอียดเค้าว่าเราจะไปวันไหน อยู่กี่วัน วางแผนท่องเที่ยวให้ด้วย ฯลฯ) แต่เท็ดดี้ตอบกลับมาว่า "ไม่ว่าง"  เค้าแนะนำเพื่อนให้ชื่อ Ketut Bagiada เคอตุ๊ด บาเกียด้า (bagiada449@gmail.com)

คนที่บาหลีจะมีคำนำหน้าชื่อนะ เคอตุ๊ดก็หมายถึงลูกคนที่ 4  ถ้าคุณไปเรียกชื่อนี้ตอนคนเยอะ ๆ คุณจะมีเพื่อนใหม่หันมาหาคุณหลายคนเลย  เหอ เหอ
และแล้วเค้าก็เมลกลับมาแนะนำเราว่าไปโน้นนี่วันนี้วันนั้น

แต่อยากแนะนำเป็นการส่วนตัวนะว่าโปรแกรมการท่องเที่ยวนั้น คุณ ๆ ทั้งหลายสามารถหาบริการแบบนี้ได้ในใบปลิวทั่ว ๆ ไปในบาหลีอยู่แล้ว ราคาก็เท่า ๆ กันวันละ 50-55 US หรือ 400,000-450,000 Rp  แต่ที่สำคัญก็คือ ความน่าไว้วางใจและบริการ  ซึ่งเป็นไปได้ยากและไม่ควรเสี่ยง "ดาบหน้า" แนะนำว่าควร "ดาบนี้" จะดีที่สุด  (เราก็ตัดสินใจไปเลย)

วันที่ 2 มิถุนายน 2554.......และแล้ววันเดินทางก็มาถึง  เคอตุ๊ดไปรับเราที่สนามบิน หน้าตาก็เป็นมิตรดี รถเช่าหรือรถบริการนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นรถตู้ซูซูกิ  เคอตุ๊ดบอกว่ารอบที่แล้ว ไม่กี่วันก่อนที่ผ่านมา นัดรับคนไทยแบบยูนี่แหละที่สนามบิน มารอตั้งแต่ 8 โมงเช้ายันบ่าย 3  ไม่เห็นศีรษะพี่ไทยเลย เบี้ยวก็ไม่บอกตู  พูดไปหัวเราะไป อารมณ์ดีจริง ๆ พ่อเคอตุ๊ดดดดดด

รายละเอียดการท่องเที่ยว  ขออนุญาตไม่สาธยายแล้วนะ  เพราะคิดว่าคงบริหารกันได้เองตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้วว่า จะไปไหนอยู่ไหนกี่วันก็เชิญตามลำบาก  แต่ต่อไปนี้จะขอแนะนำบางอย่างที่พบมาและคิดว่าน่าสนใจ

1. ประทับใจคนขับมาก บริการดี ปรับเปลี่ยนโปรแกรมได้ ไม่บ่น ไม่จุ๊กจิ๊กไม่ขอค่าจอดรถค่าไอ้นี่ไอ้นั่น เราบอกเคอตุ๊ดว่าเราไม่เน้นกินอาหารแบบในโปรแกรมนะ เพราะหลายคนคอมเม้นท์ว่าไม่อร่อย  ขอเป็นง่าย ๆ ดีกว่าจะได้เที่ยวไปเรื่อย ๆ   ส่วนมื้อหรู ๆ เจาะลึกของเรา เราจะบอกให้เค้าพาไปเอง เราอยากดูชีวิตความเป็นอยู่แบบบาหลี ๆ ไม่ต้องพาไปโรงงานหรือห้องเชือดนักท่องเที่ยวนะ เสียเวลา  ระหว่างโปรแกรมเคอตุ๊ดเสนอขอพาเราไปเที่ยวบ้านเค้า (พอดีมีเทศกาลอะไรจำชื่อไม่ได้ รู้แต่ว่าเป็น big ceremony ที่ครอบครัวจะกลับไปรวมญาติกัน) บรรยากาศดีมาก ๆ ทั้งชุมชนมีการจัดตกแต่งบ้านเรือนด้วยไม้ไผ่ ใบตอง ผ้าสี ที่ซุ้มประตูและบริเวณศาลพระภูมิทุกบ้านเลย  ภายในบริเวณบ้านเค้าสร้างเป็นบ้านเดี่ยวหลาย ๆ หลังสร้างเรียง ๆ กันไป มีศาลาเป็นส่วนกลางสำหรับพักผ่อนและจัดเตรียมของประกอบพิธี ดูแล้วชีวิตเค้ามีความสุขดี (น่าอิจฉา นี่ขนาดคนขับรถนะ) ภรรยาเค้าทำอาหารให้กิน  เราซื้อทุเรียนไปฝากครอบครัวเค้าด้วย
ถ้าจะไป BESAKIH บอกคนขับได้นะ เค้าจะได้เตรียมโสร่งและผ้าโผกศีรษะให้เรา  อีตาเคอตุ๊ดคนขับนี่ น่าประทับใจมาก  พาเราไป,แต่งตัวให้แถมเป็นบอดี้การ์ดให้อีก  อ่านเจอบางท่านที่ไปแล้วมีปัญหา ขอรับประกันว่าอีตาเคอตุ๊ดนี่  โอเค เลยยยยยย

2. อย่าคาดหวังอาหารที่บาหลีเลย  มีครบทุกรส ยกเว้นรสอร่อย ที่พอกินได้ก็อาหารตามสั่งจานเดียวทั่วๆไป nasi goreng (นาซิ โกเร็ง = ข้าวผัด)  BaBi Guling (บาบิ กูริง = ข้าวหมูหัน,หมูย่าง) หมี่โกเร็งห้ามสั่งเด็ดขาด ถ้าคุณไม่ชอบหมี่ผัดแบบเค็มประเภททะเลเรียกพี่  อ่านเจอในพันทิพว่าร้าน Dirty Duck น่าไป  ก็ลองไปนะ บรรยกาศโอเค แนะนำให้ไปก่อนตะวันตกดินเพราะด้านหลังเป็นวิวทุ่งนา ไปค่ำ ๆ จะไม่เห็น เสียของเปล่า ๆ  ส่วนอาหารคิดว่างั้น ๆ แพงโคด ๆ ถ้าเทียบกับร้านหรู ๆ ที่อื่น ๆ ในบาหลี   แนะนำเป็ดย่าง (Grilled Duck) อย่างเดียว

3. ผลไม้ด้วย  เหอ เหอ  จืดสนิทศิษย์ส่ายหน้า  ขนาดทุเรียนที่ซื้อไปฝากครอบครัวเคอตุ๊ดคนขับรถ เราแอบกินไปหน่อยนึง  ทุเรียนเสียชาติเกิดจริง ๆ

4. กาแฟขี้ชะมด  ต้องไปลองเองนะ ไหน ๆ ก็ไปแล้ว รสชาดก็ โอเค แต่แนะนำไม่ต้องซื้อกลับ กาแฟสดที่เมืองไทยหอมและอร่อยกว่า

5. ไป Uluwatu (อูรูวาตู) ให้ระวัง "ลิง" สุดชีวิต  มันจะคอยขโมย ฉกชิงสิ่งของของคุณเพื่อเรียกค่าไถ่  ขนาดผู้ชายฝรั่งนั่งอยู่ มันยังขโมยรองเท้าไปเลย  แล้วก็มีชาวบ้าน (มืออาชีพ) เอาของกินไปไถ่ แลกของคืนมา แนะนำให้ไปตอนเย็นเพื่อดูพระอาทิตย์ตกดินเช่นเดียวกับทานาล็อด

6. ถ้าชอบบรรยากาศแบบได้ดูชาวบ้าน ๆ  ก็ขอแนะนำเส้นระหว่างทางไป ชมนาขั้นบันไดแถว ๆ Jati Luwih เป็นทางขึ้นเขาลงเขา

7. ราคาน้ำมันในประเทศอินโดนิเซียลิตรละ 4,500 Rp (15 บาทก่า ๆ) แต่ปั๊มน้ามันในบาหลี มีไม่มากเหมือนพี่ไทยนะ (เยอะไปป่าว???)  รถมอเตอร์ไซด์มีเยอะมาก ขี่ไม่กลัวรถใหญ่เลย (ขี่แบบนี้มาเมืองไทย ไม่รอดแน่)  ฉะนั้น บางปั๊มจะมีมอเตอร์ไซด์จอดเข้าแถวเต็มน้ำมัน จึงไม่แปลกที่เราจะเจอปั๊มขวดเป็นระยะ ๆ  โดยเฉพาะในเขตชุมชน  (ไม่ได้ซื้อแล้วพกมากรุงเทพเหมือนที่พี่กี้เค้าแนะนำนะ)  และตามบ้านอยู่อาศัยทั่ว ๆ ไป เค้าก็ไม่มีแอร์เหมือนบ้านเรานะ พัดลม ปั๊มน้ำยังไม่ใช้เลย  มิตซูบิชิไม่ต้องไปไม่ต้องขายไม่เคยใช้
 
8. ลองกินเต้าหู้ทอดรถเข็นข้างทางนะ เป็นเต้าหู้สอดไส้กระหล่ำปลีไม่มีน้ำจิ้มกินคู่กะพริกขี้หนู (ถ้าไม่กลัวเผ็ด ซึ่งจริงๆ มันก็ไม่เผ็ดเหมือนพริกธงไชยซะด้วย) อร่อยไม่น่าเชื่อ ในรถเข็นมีของทอดอย่างอื่นด้วยเช่นกล้วย เผือก ลูกชิ้นอะไรประมาณนี้  แต่เต้าหู้ทอดอร่อยสุด คนบาหลีเรียก "ต้าฮูก" (ถ้าออกเสียงผิดขออภัย แต่ได้ยินมาเทือก ๆ นี้) ส่วนเคอตุ๊ดเค้าจะไม่กินอาหารกับเราซักมื้อเดียวเลย อ้างว่าอิ่มบ้าง เบื่อบ้าง แม้แต่มื้อที่เราบอกให้เคอตุ๊ดพาไป แล้วเค้าบอกว่าร้านแบบนี้ไม่เคยได้มาเลยเพราะแพงมาก ๆ .....สงสัยจะเกรงใจ ทำตัวไม่ถูก แต่คงมีแอบ ๆ ไปกินตอนปล่อยเราเที่ยวแน่ ๆ

9. อาหารทุกจานถ้าเป็นจานกระเบื้องเค้าจะรองด้วยใบตอง ถ้าเป็นกระจาดหวายก็จะรองด้วยกระดาษไข ส่วนวัสดุที่ใช้ในการไหว้เทพเจ้าทั้งหลายแหล่ก็ทำจากวัสดุธรรมชาติ เคอตุ๊ดบอกว่าพวกของไหว้ที่ใส่ในกระทงใบตองและการประดิษฐ์ประดอยของเซ่นไหว้นี่ เป็นการถ่ายทอดจากผู้ใหญ่สู่เด็ก ๆ เป็นรุ่น ๆ ไป เหมือนกับการแบกของบนศีรษะของชาวบาหลี
 
10. ยอร์คยาฯ  ถ้ามีเวลาก็ไปซะเหอะ (คงไม่ได้มาอินโดฯ บ่อย ๆ มั๊ง) ใช้เวลาเที่ยววันเดียว  บินเช้ามืดกลับถึงบาหลีค่ำ ๆ แนะนำนั่งด้านขวาตอนขาไป เพราะนักบินจะบอกให้ดูภูเขาไฟที่เพิ่งระเบิดไปเมื่อกันยา 2553 ด้วยตอนเครื่องบินบินผ่าน  ที่ยอร์คยาฯ ก็มีรถเช่าแบบเดียวกะที่บาหลี ราคาก็เท่า ๆ กัน ลองเช็คในพันทิพดู แนะนำ บูโรพุทโธ พราห์มบานัน ภูเขาไฟเมอร์ราปี (ห้ามพลาด มีพาไปชมหมู่บ้านที่ถูกเถ้าภูเขาไฟทับอยู่ เห็นแนวธารลาวาด้วย) แต่คนขับที่นั่นเป็นมุสลิม ก็อาจจะนิสัยไม่เหมือนคนขับบาหลีนะ แถมไถค่าจอดรถตลอด  อาหารยอร์คยาฯ เป็นอาหารชวา รสชาดไม่เหมือนบาหลี แต่เหมือนกันอยู่อย่างนึง.....ขาดรสเดียว....รสอร่อย ผลไม้ก็ใช่เลยจืดสุด ๆ  คนขับคุยว่าที่นี่ปลูกสละเยอะ อร่อย  เหอ เหอ  จืดสนิทเช่นกัน เอ่อ...ลืมไป ค่าเข้าบูโรพุทโธ พราห์มบานัน  แพงโคด ๆๆๆๆๆๆ เลยนะ  แต่ก็คุ้มค่าที่ได้ชมนะ (ส่วนตัวคิดว่าสวยกว่ากัมพูชาซะอีก) มีกาแฟน้ำดื่มห้องพักผ่อนไว้บริการด้วย หยิบ ๆ น้ำดื่มเผื่อ ๆ ไว้ตอนเดินด้วยก็ดี

เอาล่ะ    พอแล้ว   เมื่อยแล้ว  จบจ้า

แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 20:34:07

แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 20:30:00

แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 20:28:53

จากคุณ	: ตะวันส่องแสง
เขียนเมื่อ	: 18 ก.ค. 54 13:14:32