ไปต่างประเทศ ถ้านับเอาแบบครั้งแรกจริงๆ คือไป ปีนังครับ ตอนอยู่ ม ต้น
ที่บ้านไปเบตง แล้วก็เลยนั่งรถเลยไปเลย ตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้จดจำอะไร
ตอนเรียน ไม่เคยมีเรื่องไปเที่ยวต่างประเทศอยู่ในหัว
เรียนจบทำงาน ได้ไปต่างประเทศครั้งแรก คือฟิลิปปินส์ ครับ ไปมะนิลา ไปทำงาน ไปฟรี ไม่ได้มีความทรงจำติดค้างอะไรมาก
ตามมาด้วย ไปดูไบ ก็ไปทำงานอีกเช่นกัน เริ่มได้เห็นอะไรมากขึ้น ตื่นตาตื่นใจมากขึ้น
กลับมา เพื่อนสิงคโปร์ ชวนไปเที่ยวบ้านเค้า ตัดสินใจ จองแอร์เอเชีย (ในช่วงที่ยังไม่ฮิตติดลมบนขนาดนี้) บินไปมาเล- กลับจากสิงคโปร์ ทริปนั้น 9 วัน เป็นความทรงจำที่ประทับใจไม่รู้ลืมครับ มาเล เที่ยวเองคนเดียว มีเพื่อนมาบ้าง รู้สึกเป็นอิสระ สิงคโปร์ มีเพื่อนมาดูแล ซึ้งในน้ำใจ
สภาพหลังจากทริปนั้น ไปต่างเที่ยวต่างประเทศทุกปี ปีละหนสองหน เท่าที่จะมีปัญญาไปได้ และจากที่เคยสิงตามห้องอื่นๆ ของพันทิป ทุกวันนี้สิงอยู่ห้อง Blueplanet ห้องเดียวครับ
ส่วนตัวผมเองก็อายุ 30 กว่าๆ นะครับ ไม่มีรถ (ของตัวเอง ผ่อนให้ที่บ้านใช้) ไม่มีบ้าน (เพราะอยู่กับพ่อแม่ และคงจะเป็นไปเช่นนี้) มีเงินเก็บ (ที่เก็บจริงๆ ไม่ใช้อะไรทั้งสิ้น ไม่มากครับ เรียกว่าน้อยเลยล่ะครับ) มีภาระ (เรียกง่ายๆ แบบหยาบคายว่า "หนี้"
) ที่เกิดจากค่าตั๋วเครื่องบิน ค่าที่พัก และ ฯลฯ พอตัวครับ ใครจะว่าประมาทกับชีวิตก็คงใช่นะครับ เพราะผมเที่ยวก่อน ตามจ่ายทีหลัง 5555 