ความคิดเห็นที่ 1 บรรยากาศสองข้างทาง สีเหลืองของต้นข้าวเหมือนในฉากที่โรงนาระหว่างทางที่ทั้งคู่ไปโรงเรียนตอนเป็นเด็ก จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 01:49:48

ความคิดเห็นที่ 2 นี่อีกครับ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 01:50:36

ความคิดเห็นที่ 3 อันนี้ให้ความรู้สึกเหมือนตอนที่สองพี่น้องเล่นน้ำกันที่ริมลำธาร จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 01:52:19

ความคิดเห็นที่ 4 มาถึงที่ซกโชแล้วครับเดินมาจากตลาดสดของเมืองไม่ไกลก็จะมาถึงท่าเรือข้ามฝากที่ข้ามไปบ้านอึนโซแล้วครับ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 01:54:01

ความคิดเห็นที่ 5 เรือกำลังมา จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 01:54:36

ความคิดเห็นที่ 6 กำลังขึ้นเรือข้ามฟากครับ ในที่สุดก็ได้มาเห็นของจริง ค่าเรือน่าจะ 200 วอนครับ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 01:56:48

ความคิดเห็นที่ 7 จุนโซยืนบนแพข้ามฟากมองไปรอบๆ แล้วก็เห็นหญิงสาวกางร่มสีเหลืองยืนบนแพอีกลำที่กำลังจะแล่นสวนกัน หญิงสาวเอี้ยวตัวเหม่อมองไปไกล สายตาจุนโซแวบผ่านเธอไปแล้วก็เพ่งสายตากลับมามองที่เธออีก ร่มในมือบดบังทำให้เห็นเพียงบางส่วนของใบหน้างดงาม...เหมือน...เหมือนคนที่เฝ้าเพียรหา จุนโซเขม่นมองอีก หญิงสาวหันกลับไป ไม่ทันได้นึกจะทำอย่างไรแพก็ลอยห่างเลยไกลเสียแล้ว ชายหนุ่มมองตามหญิงสาวไปจนแพข้ามถึงอีกฟากหนึ่ง จุนโซตะโกนเรียกจีวันแต่เสียงดังไปไม่ถึง ชายหนุ่มร้อนใจรีบโดยสารแพกลับมา ถามจีวันถึงผู้หญิงที่กางร่มสีเหลืองแล้วก็เที่ยวตามหาจนทั่วแต่ก็ไร้วี่แววของเธอ จีวันบอกว่าอาจจะถ่ายรูปเธอเอาไว้ได้ สองคนนั่งดูรูปที่ถ่ายออกมาเห็นผู้หญิงกางร่มสีเหลืองแต่ในระยะไกลๆ จุนโซถามรุ่นพี่ "มีรูปชัดๆบ้างไหมครับเนี่ย" "ฉันเข้าใจว่าถ่ายเธอไว้ด้วยนา โอ้! นี่ๆๆ นี่ไง" จีวันร้องบอกเมื่อหาเจอส่งรูปให้จุนโซ ชายหนุ่มหยิบมามองดูวางภาพอื่นลง ใบหน้าของหญิงสาวชัดเจน จุนโซแทบลืมหายใจจ้องมองภาพในมือ ความปิติอิ่มเอมอาบทั่วดวงหน้า...ใช่อึนโซแน่แล้ว...หลายปีที่ไขว่คว้าค้นหามาเนิ่นนาน...นานเหลือเกิน แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 54 02:16:28 จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 01:57:55

ความคิดเห็นที่ 8 บนเรือข้ามฟากก็ยังคงมีป้ายสัญลักษณ์ของซีรีส์เรื่องนี้อยู่แม้จะผ่านไปกว่า 10 ปีที่แล้ว จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:02:51

ความคิดเห็นที่ 9 กำลังจะถึงอีกฝั่งก็มีโปสต์เตอร์ของ Autumn in my heart รอต้อนรับอยู่ด้านโน้น จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:04:09

ความคิดเห็นที่ 10 นี่ด้วย จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:04:40

ความคิดเห็นที่ 11 นี่อีกอัน เป็นประวัติของหนังเรื่องนี้ว่าออกอากาศเมื่อไหร่ และก็ใช้สถานที่แห่งนี้ถ่ายทำด้วย จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:05:53

ความคิดเห็นที่ 12 ลืมรูป จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:06:21

ความคิดเห็นที่ 13 อันนี้มองกลับไปอีกฝั่งที่เราข้ามมา จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:07:58

ความคิดเห็นที่ 14 พอลอดใต้สะพานผ่านมา ลุ้นๆๆ ว่าจะยังเห็นรึปล่าวเพราะรีวิวส่วนมากจะไม่มีใครขึ้นมาอีกฟากนอกจากนั่งมาแล้วนั่งกลับ นี่ครับ บ้านของอึนโซ ในหนังไม่มีสะพานที่ลอดผ่านมานะครับแต่10 ปี ผ่านไป อะไรๆก็พัฒณาขึ้น แต่โชคดีที่บ้านอึนโซยังไม่เปลี่ยนแปลง จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:11:59

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาใกล้อีกนิดจะเห็นพี่ชายจอมเกเรของอึนโซนั่งอยู่ข้างบ้านครับ ( อิอิ มั่วครับ ) จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:13:29

ความคิดเห็นที่ 16 หน้าบ้านมีฉากที่เทซกมาเคาะประตูบ้านดึกๆ จำได้ไหมครับ อึนโซมาทำความสะอาดที่ห้องเทซก อารมณ์เขายังคุกรุ่นด้วยความเสียใจและฤทธิ์เหล้า "ออกมาจนได้นะ ยังเก็บกวาดที่นี่อยู่ได้ตามหน้าที่" เทซกเดินเข้าใกล้อึนโซ "ฉันไม่มีความหมายอะไรกับเธอเลยหรือ" "คือว่า...ฉันตั้งใจจะโทรมาค่ะ" "งั้นหรือ เมื่อใหร่ สงสัยจัง หลังจากเธอแต่งงานกับจุนโซแล้วยังงั้นหรือ" "ฉันเสียใจ" "ไม่เสียใจหรอก ไม่ต้องมาเสแสร้ง" "ฉันเสียใจค่ะ" เทซกเสียงดังทันทีอย่างแค้นใจ "อย่าแม้แต่เอ่ยออกมา เสียใจเรื่องอะไร มีอะไรให้เสียใจบ้างล่ะ หลังจากหนีตามกันไป หรือว่าหลอกใช้ฉันทั้งๆที่ไม่ได้รักฉันเลย แบบนี้หรือวิธีที่เธอบอกลาฉัน บอกให้ฟังหน่อยซิ...บอกมาว่า...เธอไม่เคยรักฉันเลย...ไม่เคยแม้แต่น้อย" ท้ายประโยคพูดแล้วก็ใจหาย รู้ใจเธอดีว่ารู้สึกอย่างไรกับตน อึนโซมองหน้าเขา "ถูกแล้วค่ะ ฉันไม่เคยรักคุณ...สักนาที" เทซกเขวี้ยงแก้วเหล้าในมือทิ้ง เธอย้ำกับเขาอีก "ฉันไม่เคยรักคุณ ไม่เคยรักสักนิด" แววตาคนฟังเจ็บลึก ได้ยินคำพูดของเธอแล้วเทซกผลุนผลันออกจากห้อง อยากจะหนีคำพูดที่ยอกแสยงใจ อึนโซเสียใจไม่น้อยไปกว่ากันที่ต้องทำเหมือนเป็นคนใจร้าย แต่ไม่อยากให้เรื่องระหว่างเธอและเขายืดเยื้ออีกต่อไป เทซกเข้ามาในห้องอีกครั้ง อึนโซกลับไปแล้ว เห็นเพียงสร้อยที่เขามอบให้เธอวางทิ้งไว้บนโต๊ะ หยิบขึ้นมามอง นึกภาพวันที่เขาสวมสร้อยนี้ให้กับเธอและคำพูดตัดรอนของอึนโซ มือปล่อยสร้อยตกลง เทซกทั้งรักทั้งแค้นทุ่มทำลายข้าวของระเนระนาด แต่ท้ายสุดตัดเธอจากใจไม่ได้ต้องโทรไปหา "อึนโซ...ฉันอยากพบเธอ...อยากพบเดี๋ยวนี้ อึนโซ...ฉันรักเธอ...รักเธอแทบบ้า...จะไม่ขออะไรอีก ขอแค่...ให้ฉันได้เห็นเธอ...เธอทำแบบนี้ได้ยังไงกัน..." เทซกวางหูลงอย่างร้าวรานใจ มองดอกไม้ในกระถางตรงหน้า นึกถึงหญิงสาวคนที่ทำให้เขาได้รู้จักคำว่ารักอย่างลึกซึ้ง ความอ่อนโยนในหัวใจเธอได้ค่อยๆเจือจางสีหม่นในหัวใจเขา มาบัดนี้เหลือเพียงแผลลึกในความทรงจำที่เธอผู้เดียวกันทิ้งรอยไว้ให้ เทซกถือดอกไม้ติดมือไปที่บ้านอึนโซ ทุบประตูเรียกหาเธอเสียงดัง "ออกมาเร็วอึนโซ อึนโซออกมาหน่อยซิ ออกมาเจอฉันสักหน่อยซิ ขอเห็นหน้าเธอหน่อย" อึนโซนั่งอยู่ในห้องกับแม่ หญิงสาวนั่งนิ่งใจแข็งไม่ยอมให้เทซกพบหน้า ซุนอิมทนไม่ไหวลุกขึ้นฟาดมือใส่ลูกสาว "ใจดำขนาดนี้ได้ยังไงกัน หา ทุกคนเขาเสียใจกันหมดแล้ว" เทซกคอยที่หน้าบ้านอึนโซอยู่นานแต่ก็ไม่ได้เห็นเธอ อึนโซเปิดประตูออกมา เทซกกลับไปแล้ว เห็นเพียงดอกไม้สีสดกระถางหนึ่งวางไว้รู้ว่าเป็นของเขา อึนโซทรุดตัวลงหยิบขึ้นมามองน้ำตาคลอได้แต่นึกขอโทษเขาอยู่แต่ในใจ "ขอโทษนะคะ ไม่ต้องยกโทษให้ฉัน ฉันไม่อยากให้คุณยกโทษ..." จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:15:54

ความคิดเห็นที่ 17 อันนี้ภายในบ้าน ปัจจุบันเปลี่ยนจากร้านขายของชำเป็นขายอาหาร สังเกตว่าแฟนๆจากทั้วเอเชียจะแวะมาเยี่ยมเยอะเหมือนกันสังเกตดูภายในร้านละกัน "อึนโซ มีเรื่องอีกแล้วใช่ไหมเรา ลูกกับพี่คนนั้นน่ะ" อึนโซใจรอนๆบอกแม่เสียงแผ่ว "พี่เขา...จะแต่งงานแล้วค่ะ" "หา...หมายความว่าไง" "พี่กับคู่หมั้นเค้าน่ะซิคะกำลังจะแต่งงานกัน แต่ว่าแม่ไม่ต้องห่วงหรอกหนูหรอกค่ะ" บอกแม่แล้วก็หันหน้าหนี ซุนอิมรู้ดีว่าลูกกำลังเจ็บปวดเรียกลูกแล้วกอดปลอบไว้ อึนโซซบอกแม่ร้องไห้อย่างปวดร้าวใจ คุงฮามารอพบอึนโซเพื่อปลอบใจลูกสาว แม่บอกอย่างนึกเสียใจ "ถ้ารู้ล่วงหน้าว่าจะลงเอยแบบนี้ แม่ก็คงจะไม่ขัดขวางหรอก แม่น่าจะทำไม่รู้ไม่เห็น ปล่อยให้เป็นไป" "ไม่นะคะ หนูต่างหากที่ไม่ยอมรับฟังแม่ เราสองคนไม่ไตร่ตรองให้ดี ขอโทษที่ทำให้แม่ ต้องลำบากใจค่ะ" "แม่น่ะไม่อยากนึกไปถึงว่าลูกต้องปวดร้าวแค่ไหน" "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องสงสารหนูนะคะแม่" "แม่ทนไม่ได้ที่จะคิดว่ามาทำให้ลูกเจ็บปวดซ้ำสอง" "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จริงๆนะคะ สบายใจได้ เราสองคนไม่ได้เลิกกันเพราะพ่อกับแม่หรอกนะคะ" คุงฮาดึงตัวอึนโซกอดไว้ สงสารลูกจับใจ ฉากนี่ซึ้งนะ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:19:42

ความคิดเห็นที่ 18 อันนี้มองกลับไปสะพานที่ลอดมา จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:20:47

ความคิดเห็นที่ 19 มองไปทางขวา จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:21:50

ความคิดเห็นที่ 20 เดินตรงไปจะเป็นชายหาด หาดนี้เป็นหาดที่เทซกฉุดมืออึนโซวิ่งหนีไปจากพี่ชายที่เอาอึนโซไปให้เสี่ยแก่ๆ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:23:15

ความคิดเห็นที่ 21 เดินมานิดเดียวก็จะเห็นหาดเลย นี่พอพ้นถนนบ้านอึนโซมาก็จะเจอแบบนี้ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:25:10

ความคิดเห็นที่ 22 มองกลับหลังทางที่เดินมา จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:26:23

ความคิดเห็นที่ 23 มองไปทางขวาจะเห็นสะพานสีแดง ประจำเมือง จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:27:27

ความคิดเห็นที่ 24 มาถึงหาดแล้ว จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:28:24

ความคิดเห็นที่ 25 หาดเล็กๆสงบๆ ผู้คนไม่พลุกพล่าน จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:29:56

ความคิดเห็นที่ 26 เทซกยืนอยู่กับอึนโซที่ชายหาดที่เธอเคยลาจากพี่ชาย อึนโซยืนนิ่งผิดกับเทซกที่ใช้เท้าเตะทรายไม่ได้หยุด "ลาออกโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า เธอคิดจะไปกับชายแก่งั้นหรือ" เทซกฉุนเฉียว "ความผิดของใครกันล่ะ ร้องไห้ไปก็เท่านั้นรังแต่ฉันจะเสียความภูมิใจในตัวเอง คุณเล่าเรื่องของคุณให้ฉันฟัง อยากฟังเรื่องของฉันบ้างไหม" เทซกมองหน้าเธออารมณ์คลายลงคอยฟังเรื่องที่เธอจะเล่า "ครอบครัวฉันตลอดเวลาต้องคอยหลบหนีพวกเจ้าหนี้ที่มาตามทวงเงินไม่เว้นแต่ละวัน พี่ชายฉันเป็นนักเลงเคยมีเรื่องจนมือหักเลยทำงานไม่ได้ แม่ฉันต้องช้ำใจมาตลอด ตอนนี้เรายังชีพอยู่ได้ด้วยเงินเดือนของฉันคนเดียวแท้ๆ ในเมื่อฉันต้องมาตกงานจะให้ฉันทำยังไง เสี่ยคนนั้นเขาชอบฉันแล้วเขายินดีจะซื้อฉันไป ฉันก็ควรจะต้องกตัญญูเขาซิ จริงไหม...จริงไหมล่ะ" "เท่าไหร่" อึนโซนิ่วหน้าทันที เทซกย้ำอีก "ค่าตัวเธอสักเท่าไหร่ ฉันมีเงินจ่ายให้เธอได้มากกว่าอีก" ไม่ทันจบประโยคอึนโซตบหน้าเทซกทั้งโกรธและสะเทือนใจกับคำพูดหมิ่นแคลน พูดใส่หน้าเขา "ที่ชายหาดนี่ฉันมีความทรงจำล้ำค่าจนไม่ขอแลกกับอะไร...ฉันเสียใจที่ต้องมายืนตรงนี้กับคนใจดำ...อย่างคุณ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก" ดวงตาของอึนโซปริ่มด้วยหยดน้ำ หันหลังวิ่งจากไปทันที เทซกได้แต่ยืนนิ่งงัน น้ำตาอึนโซไหลพรากอยากหนีให้พ้นหน้าไม่อยากพบเจอเขาอีกเลย หญิงสาวเดินมาตามถนนที่สองข้างร่มครึ้มด้วยต้นไม้ใหญ่ มือเช็ดน้ำตาที่ไหลไม่หยุด แล้วสายตาของเธอก็มองตรงไปเห็นผู้ชายที่ลงจากรถเดินไปที่ช่องขายตั๋ว ซื้อตั๋วแล้วถามเวลาปิดเดินกลับไปที่รถ ชีพจรหัวใจอึนโซเหมือนนิ่งหายไปชั่วขณะ...ใช่พี่ชายของเธอ...จุนโซ...แน่นอน ความรู้สึกของเธอย้ำว่าเป็นเขา รถของพี่ชายแล่นผ่านหน้าเธอไปช้าๆ อึนโซลืมเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาจนหมดสิ้นออกวิ่งตามรถ น้ำตาที่เพิ่งแห้งหายกลับเอ่อขึ้นมามากกว่าเดิม จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:31:22

ความคิดเห็นที่ 27 อึนโซกะพี่ชาย ( ตอนแก่ ) จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:32:51

ความคิดเห็นที่ 28 เหงาๆ ชอบ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:33:28

ความคิดเห็นที่ 29 จุนโซนั่งนิ่งเหม่อลอย เทซกลงนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าท่าทางสบายใจ "เฮ้อ! ดวงดาวเต็มท้องฟ้า" พอหันไปเห็นเพื่อนท่าทางครุ่นคิดใจลอยก็เอ่ยถาม "เรื่องมันเป็นยังไง ถึงมานั่งเงียบอย่างงี้" จุนโซหันมองเพื่อน เทซกถามต่อ "สงสัยจังลมอะไรหอบนายมาถึงที่นี่ในวันก่อนพิธีหมั้น" "ฉันมาตามหาผู้หญิงคนนึง" ดวงตาเปล่งประกายความสุข ริมฝีปากจุดรอยยิ้มละไมให้กับคนในรำลึกอันอ่อนหวานที่ยังอบอวลอยู่อย่างไม่จางใจ "ผู้หญิงคนไหนหรือ" "ผู้หญิงที่ไม่มีใครรู้จัก" ความอบอุ่นอ่อนโยนแผ่ทั่วดวงหน้าจุนโซ "ฟังแล้วคุ้นๆนะเหมือนเรื่องเด็กผู้ชายที่ไม่มีใครรู้จัก" เทซกยิ้มให้แล้วถามอีก "เธอเป็นใครหรือ" "ฉันมาเพื่อจะบอกเธอว่า ฉันกำลังจะหมั้น" "แล้วเธอว่าไง รู้ยัง" "ไม่รู้...ยังไม่ได้บอก...ยังไงก็ต้องบอก..." แววตาหม่นเหงา เสียงพูดแผ่วขรึม ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินห่างไปแล้วหยุดยืนเอ่ยเสียงเศร้าราวกับจะฝากคำพูดไปกับความมืด เงียบ ว่างเปล่าเบื้องหน้า ให้ไปถึงคนที่ยังตามหาไม่พบ "...ว่าฉัน...กำลังจะหมั้น..." จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:34:19

ความคิดเห็นที่ 30 หมู่บ้านชาวอาบาอิ เป็นหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ จะเห็นฉากที่อึนโซตากปลาหมึกช่วยแม่ในหนังด้วย จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:38:11

ความคิดเห็นที่ 31 นี่ไงตรงที่อึนโซไปตากปลาหมึกกับแม่บนดาดฟ้าของบ้าน จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:39:18

ความคิดเห็นที่ 32 ขออนุญาตปาด มาอยู่เป็นเพื่อนเจ้าของกระทู้ตอนดึก ๆ ชอบซีรี่ย์เรื่องนี้มากเหมือนกันค่ะ ปีหน้าก็มีแพลนไปที่นี่ด้วย เป็นซีรี่ย์ที่ทำให้เสียน้ำตามากที่สุด มันเศร้ามาก ๆ ดูไปร้องให้ไป (แต่ก็ดู) ขอบคุณเจ้าของกระทู้มาก ๆ เราดีใจด้วยที่บ้านอึนโซยังอยู่ แต่ยังงง ๆ กับเส้นทางค่ะจากโซลไปท่าเรือนี่ไปยังไงคะ จากคุณ : skyflower เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:39:25

ความคิดเห็นที่ 33 เดินขึ้นมาชมวิวบนสะพาน จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:43:00

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณคุณ skyflower ครับ มาอยู่เป็นเพื่อน จากโซลนั่งรถบัสจากสถานี bus terminal express มาถึงซกโชเลยครับ พอมาถึงแล้วเที่ยวได้ง่ายๆครับ เมืองเล็กๆ ขอแผนที่ที่ซุ้มบริการนักท่องเที่ยวได้เลยครับ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:45:53

ความคิดเห็นที่ 35 ขวา จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:46:28

ความคิดเห็นที่ 36 กลาง จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:46:54

ความคิดเห็นที่ 37 ซ้่าย ( แดดส่อง กล้องห่วยครับ ) จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:47:35

ความคิดเห็นที่ 38 อันนี้มองลงไปที่หาดที่เพิ่งมาครับ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:48:25

ความคิดเห็นที่ 39 อันนี้มองไปทางขวาจะเห็นหาดซกโชครับ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:49:04

ความคิดเห็นที่ 40 เดินลงสะพานไปไกลนิดนึงครับไปทางเอกซ์โปทาวเวอร์เพื่อไปตามหาสิ่งนี้ครับ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:50:47

ความคิดเห็นที่ 41 ตู้โทรศัพท์ที่จุนโซนัดให้อึนโซมารอจนค่ำแต่ก็มาไม่ได้ไงครับ อึนโซยังคงรอจุนโซท่ามกลางความมืดที่ค่อยๆโรยตัวลง จุนโซขับรถพายูมีกลับ ยูมีเหลียวมองเขา จุนโซตามองตรงขบกรามแน่น น้ำตาหยด หัวใจเจ็บปวด สีหน้าเต็มไปด้วยความอัดอั้นเจือด้วยความทุกข์ทรมาน จนค่ำแล้วแต่อึนโซยังคงรอคอยพี่ชาย แม้จะยังไม่เห็นวี่แววว่าเขาจะมาตามที่นัดไว้ กลับถึงโรงพยาบาล จุนโซประคองยูมีให้นอนลงบนเตียง ห่มผ้าให้ นึกถึงอึนโซอย่างเสียใจที่ต้อง ผิดสัญญากับน้อง pageตามอึนโซอย่างวุ่นวายใจ "อึนโซ น้องอยู่ที่ไหนน่ะ โทรกลับหาพี่ทันทีด้วยนะ ด่วนนะ" อึนโซยกpageขึ้นอ่านโทรไปหา เสียใจที่เขาทำตามที่รับปากไม่ได้ ท้องฟ้ามืดสนิท อึนโซยังนั่งรออยู่ที่เดิม หูยังแว่วเสียงจุนโซ "อึนโซ...พี่คงมาไม่ได้...ไม่ต้องรอพี่...เสียใจจริงๆ...พี่ขอโทษนะ" หัวใจอึนโซคล้ายถูกบาด ทำได้แค่หลั่งน้ำตาเงียบๆอยู่เพียงผู้เดียว จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:52:44

ความคิดเห็นที่ 42 และก็ยังเป็นฉากที่มานั่งคุยกันหลังกลับมาจากไร่ที่หนีตามกันไป สองคนนั่งด้วยกันที่ริมทะเลที่มักจะนัดพบกันบ่อยๆ เงียบกันไปทั้งคู่สีหน้าเป็นทุกข์ อึนโซเอ่ยปาก "เดือดร้อนกันไปหมด" "ไม่ใช่หรอก ทำไมพูดอย่างงั้น" "พี่กับพ่อต้องมาทะเลาะกัน แม่ก็ล้มป่วย เราสองคนน่ะทำร้ายหัวใจของทั้งยูมีแล้วก็เทซกด้วย" "อึนโซ มองในแง่มุมนี้ซิ เราทั้งสองคนช่วยกันข้ามพ้นอุปสรรคทั้งปวงได้แล้ว ทีนี้ก็มีแต่เรา" "ไม่นะคะ เราสองคนทำผิด เกิดเรื่องแบบที่เราจะให้อภัยตัวเองไม่ได้" "หยุดนะ" จุนโซห้าม แต่อึนโซยังรู้สึกผิด "ต่อไปจะทำยังไงคะ เค้าเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่อง เค้าผิดคนเดียว พี่คะ ถ้าเค้าไม่หวนกลับมาหาพี่ ถ้าเค้าไม่โผล่มาพบพ่อกับแม่อีก เรื่องทั้งหมดก็คงจะไม่เกิดขึ้น" "อย่าพูดต่อนะ" "พี่คะ ถ้าพี่ไม่มารักเค้า" อึนโซเฝ้าแต่โทษตัวเอง จุนโซต้องกอดเธอไว้ "พี่ดีใจที่ได้มาอยู่กับเธออีก พี่ไม่เคยฝันถึง...ความสุขที่ปราศจากเธอ" "เหมือนกัน...เหมือนกันเลย ความสุขของเค้าต้องมีพี่..." จากคุณ : Autumn 0215 เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:55:33

ความคิดเห็นที่ 43 บรรยากาศรอบๆ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:56:18

ความคิดเห็นที่ 44 ไปต่อกันที่หาดซกโช จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:57:35

ความคิดเห็นที่ 45 - จากคุณ : Autumn 0215 เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:58:04

ความคิดเห็นที่ 46 เมื่ออึนโซเดินมาถึงชายหาดก็ได้เห็นเทซกยืนมองผู้ชายที่กำลังวาดอะไรบางอย่างบนผืนทราย เหมือนใครสักคนที่เคยวาดใบหน้าของเธอบนชายหาดผืนนี้ เพื่อนของเทซกคนที่ใช้เลขวันเกิดเป็นหมายเลขโทรศัพท์...เลขเดียวกันกับหมายเลขpageของเธอ...คนที่เพียงได้ฟังเสียงและคุยกันก็อบอุ่นไปทั้งหัวใจ...ใช่จุนโซแน่แล้ว...พี่ชายที่เธอโหยหามาตลอด8ปี อึนโซออกวิ่ง...วิ่งด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มีโผเข้ากอดข้างหลังพี่ชายไว้แนบแน่นน้ำตาไหลอาบแก้ม จุนโซชะงักไป ทั้งยูมีและเทซกต่างมองผู้หญิงที่วิ่งเข้ากอดจุนโซ "ชอย อึนโซ" ทันทีที่ได้ยินเทซกเรียกชื่ออึนโซ จุนโซกลั้นลมหายใจมองหน้าเพื่อนอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน "ชอย อึนโซหรือ...อึนโซหรือ..." จุนโซเรียกน้องความรู้สึกหลายอย่างประดังประเดขึ้นมาเต็มห้องหัวใจ แววตาฉายความแปลกใจ เศร้าใจและที่สุดคือดีใจที่ได้พบคนที่เฝ้าตามหามานานแสนนาน "จุนโซ...พี่ชายของฉันใช่ไหม..." อึนโซพูดได้เพียงแค่นั้น เมื่อจุนโซหันหน้ามาเรียกน้องอีก อึนโซทรุดตัวลงกับพื้นทรายร่ำไห้ด้วยความรู้สึกไม่ต่างไปจากพี่ชาย จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 02:58:52

ความคิดเห็นที่ 47 -- จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 03:00:01

ความคิดเห็นที่ 48 อีก จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 03:00:29

ความคิดเห็นที่ 49 คำหวานจากใจ สีฟ้าเข้มของทะเลตัดกับสีอ่อนของผืนทรายและแผ่นฟ้าสว่างใส ลมจัดล้อคลื่นแรง ที่ซัดเป็นฟองขาวเข้าหาฝั่งดุจเปล่งเสียงร่วมยินดีให้กับคนทั้งสองที่ได้กลับมาอยู่คู่ กันอีก ชายหญิงนั่งชิดใกล้มองทะเลด้วยกัน อึนโซมองหน้าคนข้างๆเอ่ยทวงสัญญา "พี่คะ จะไม่พูดอะไรกับเค้าหรือ" "อะไรหรือ พูดอะไรหรือ" จุนโซทำไม่รู้ไม่ชี้ "ไม่มีหรือ ผิดหวังชะมัดเลย ไหนเคยรับปากว่าจะพูดไง" "ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ไหนบอกหน่อยซิ" จุนโซทำหน้าเหรอหรา ปากมีรอยยิ้ม "ไม่มีทางหรอก" อึนโซเกี่ยงงอน "งั้นก็ไม่ต้องพูดหรอก" พูดสีหน้ายิ้มกริ่ม อึนโซยอมลงให้พี่ชายเหมือนเคย "ตัวเองน่ะ เค้ายอมก็ได้ พูดสักร้อยครั้งก็ยังได้" อึนโซขยับจะพูด จุนโซมองหน้าเธอ แน่วนิ่ง บอกความรู้สึกทั้งหมดในหัวใจ "พี่รักอึนโซ" หญิงสาวหันมองหน้าผู้ชายที่เธอรักและรอมาทั้งชีวิต คำๆนี้จะสนิทใน วิญญาณของเธอแม้เมื่อยามที่เธอลาลับจากโลกนี้ไป ริมฝีปากแห้งระแหงแย้มออก "พี่รักเธอ" จุนโซย้ำคำอ่อนหวาน รอยรักลึกซึ้งเอิบอาบดวงหน้าสลักเสลา จุนโซ โอบเธอไว้ อึนโซค่อยๆเอนซบลงที่ไหล่เขา หลับตาลง หยาดอุ่นรินไหลด้วยหัวใจ ที่อิ่มเอม คลื่นทะเลเปล่งเสียงดังก้องผืนทรายกว้างร่วมรับรู้และเป็นพยานให้กับ จุนโซและอึนโซที่ได้มีโอกาสพูดและฟังสิ่งที่อยูในใจของคนทั้งคู่มานานแสนนาน อาทิตย์จมหายไปในทะเล ทิ้งไว้แต่อณูอันอบอุ่นเย็นตาโรยอยู่เต็มฟ้าใกล้ค่ำที่แนบกับแผ่นน้ำ ราบเรียบสีใกล้เคียงจนแทบจะกลืนเป็นผืนเดียวกัน พื้นของแนวหินที่ยื่นออกมาเกือบจะเป็น แนวเดียวกับเส้นขอบฟ้า เรือแล่นผ่านดวงไฟลิบๆเข้าหาแนวหินในระยะพอดีกับที่จุนโซกำลัง เข็นรถพาอึนโซออกมาดูทะเล นกทะเลร่อนถลานำสายตาไปยังแนวชายหาดที่วาดโค้งไปจรด เงาตะคุ่มของกลุ่มบ้านเรือนที่เริ่มประดับด้วยแสงไฟ สองคนนั่งดูทะเลด้วยกัน จุนโซพินิจวงหน้า หญิงสาว อึนโซรู้สึกตัวว่าถูกมองอยู่หันไป จุนโซถามอย่างอาทร "ไหวไหมจ๊ะ" อึนโซพยักหน้า ไม่มีคำพูดอื่นใดอีก ชายหญิงอิงแอบผินหน้ามองทะเลดื่มด่ำกับ ความสุขอันลึกซึ้งที่มีกันและกันอยู่เงียบๆ ท่ามกลางผืนฟ้าและท้องทะเลยามพลบอันสงบงาม จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 03:02:13

ความคิดเห็นที่ 50 ลมชีวิตเธอขาดหาย หัวใจเขาดับสูญ โลกยามเย็นอาทิตย์ทอแสงอ่อนอุ่น แผ่พรมสีอำพันปลิวฟุ้งไปทั่วท้องฟ้าแตะแต้มริ้วเมฆ ให้ดูงดงามราวภาพนิมิตร คลื่นซัดสาดไม่ขาดเสียงดุจบรรเลงเพลงอำลาของฤดูผลัดใบ และไว้อาลัยต่อความรักอันลึกล้ำของชายหญิงคู่หนึ่งที่ผูกพันกันด้วยจิตวิญญาณอันมั่นคง ถ้วยกาแฟสองใบวางเคียงกันเหมือนเจ้าของที่นั่งใกล้ไม่ห่าง แสงอ่อนจางจากฟากฟ้าอาบไล้ ดวงหน้าทั้งสองให้ดูนุ่มนวล อึนโซมองถ้วยแล้วนึกถึงอดีต "พอมองย้อนกลับไปเราอยู่ด้วยกันมาตลอดเลยนะ" "นั่นซินะ อึนโซ ยังมีเรื่องเสียใจไหม" อึนโซซบไหล่พี่ชาย "ไม่มีแล้วล่ะ เค้ามีพี่อยู่ด้วย ส่วนคนอื่นๆ...พ่อ...แม่...แล้วก็พี่เทซก เค้าก็ไม่ห่วงแล้ว... เพราะพี่จะคอยดูแล...ใช่ไหม" อึนโซเริ่มง่วงกระแสเสียงอ่อนเบาลง น้ำตาจุนโซหยดลง เป็นสาย ภาพรอบกายพร่าเลือน จุนโซกระพริบตาไล่น้ำที่ค้างอยู่ในตา "ใช่จ๊ะ ไม่ต้องห่วงนะ ทุกคนจะอยู่สุขสบาย" "ตลอดชีวิตของเค้า...ไม่มีเลยสักนาที...ที่เค้าจะหายใจอยู่ได้...โดยไม่ได้รักพี่..." เสียงอ่อนหวานแผ่วล้ากระซิบกระซาบอยู่ข้างหู "พี่รู้จ๊ะ...พี่จะรักเธอเสมอ" จุนโซผ่าวไปทั้งกระบอกตา "ขอบคุณค่ะ" ดวงตาหญิงสาวคล้ายกำลังจะพริ้มหลับ หยดใสค้างอยู่ตรงแก้ม ที่แนบกับไหล่พี่ชาย ความง่วงวูบเข้ามาอีก "เค้าง่วงจังเลย...แบกเค้าหน่อยนะ" เสียงอึนโซคล้ายน้องน้อยเมื่อครั้งกระโน้น จุนโซแบกเธอขึ้นหลังเดินไปตามชายหาดที่มีท้องทะเลและฟ้ากว้างกระจ่างตาเป็นฉากหลัง "พี่ชาย พูดต่อซิ พูดจนเค้าหลับไปนะ พรุ่งนี้...พี่จะทำอะไร" จุนโซพยายามข่มความเศร้าที่ปริ่มอยู่ข้างในปรับน้ำเสียงให้แจ่มใส "พรุ่งนี้...อืม...ตื่นขึ้นมาตอนเช้าพี่จะคิดถึงเธอก่อน คิดถึงเธอแล้วจะเอารูปเธอไปเก็บ... อืม...อึนโซหลับหรือ" อึนโซขานรับเบาๆ "แล้วจากนั้นพี่จะโทรหาพ่อกับแม่เพื่อรายงานว่าเธอยังสบายดีนะ...อืม...จากนั้นก็..." มือที่เกาะกอดคอเขาไว้ตกลง ดวงหน้าซีดขาวสงบซบลงกับไหล่พี่ชาย ทุกอย่างนิ่งสนิท แม้ทะเลก็เงียบเสียงลง สองเท้าของจุนโซเหมือนถูกตรึงติด เย็นเยียบไปทั่วกาย อึนโซไปรอเขาในโลกแห่งความฝันอันเป็นนิรันดร์ สีหน้าจุนโซทุกข์ทรมานแสนสาหัส "อึนโซ...พี่รักเธอ...พี่รักเธอนะ...รักมากเหลือเกิน...เธอรู้ใช่ไหม..." ชายหนุ่มหลับตาแน่น พูดต่อน้ำเสียงแผ่วโหย "...พี่ว่าเธอรู้..." จุนโซออกเดิน แต่ละก้าวหนักอึ้งในความรู้สึก จุนโซบังคับตนเอง ให้เอ่ยคำสนทนาต่อคล้ายจะกล่อมให้คนที่ซบอยู่กับหลังหลับฝันดี แต่ยิ่งกลั้นกลืน ความรู้สึกเท่าไหร่ความโศกสลดก็แล่นเข้ามาแทนที่เป็นทวีคูณ "กินกลางวันแล้วอยากทำอะไร เรางีบเอาแรงก่อนดีไหม...อึนโซ..." น้ำเสียงสั่นพร่า อย่างระงับไม่อยู่ "...อึนโซ...พี่ว่า...ไปเดินเล่นดีกว่านะ ตามเส้นทางที่เธอชอบไง แล้วพอตกค่ำ... เราจะก่อกองไฟ...แล้วดื่มเบียร์กัน เธอคิดว่ายังไง...อึนโซ..." คำตอบของอึนโซ ล่องลอยอยู่ในสายลมใบไม้ร่วงที่พัดน้ำทะเลพลิ้วพราย สะท้อนเสียงปลอบประโลม ดวงจิตอันทุกข์ระทมของของชายหนุ่ม จุนโซก้าวเดินต่อจากยามท้องฟ้าสีเนียนตา กระทั่งความมืดค่อยๆโปรยละอองสีน้ำเงินเข้มจัดย้อมฟ้าทั้งฟ้าและผืนทะเลให้ดูขรึม เศร้าลึก ทอดถอน เกลียวคลื่นหมุนคว้างเปล่งเสียงดังระรัวประหนึ่งเสียงร่ำไห้ของหัวใจเขา อาทิตย์ลาโลกไปแล้ว ขอบฟ้าซ่อนเปลวแรงกล้าไว้สนิทแน่น คงอยู่แต่ความหม่นมัวสลัวลาง เหมือนความเจิดจ้าในหัวใจของเขาที่ดับวูบลงพร้อมลมแห่งชีวิตของเธอขาดหาย ภาพของ จุนโซแบกน้องเดินไม่หยุดท่ามกลางม่านมืดที่คลุมครอบรอบกายแลเห็นเป็นเงาเลือนลาง ดั่งภาพฝันอันเศร้าสลัว "พี่รักเธอมากนะ...รักเธอคนเดียวมาตลอด...เธอรู้ใช่ไหม...พี่ว่าเธอรู้..." "คราวนี้เค้าอโหสิให้แล้วนะ"... แสงสว่างจากปลายอุโมงค์ มองเห็นเพียงเงารางๆของพี่ชายและน้องสาวขี่จักรยาน เคียงคู่กันผ่านออกไป... จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 03:03:50

ความคิดเห็นที่ 51 autumn in my heart autumn in our hearts eternal memory. จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 03:04:30

ความคิดเห็นที่ 52 โรแมนติกจัง... เพราะหนังพาไป.. จากคุณ : aacr3 เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 06:32:05

ความคิดเห็นที่ 53 นึกถึง series เรื่องนี้ทีไร น้ำตาจะไหล ชายหาดน่าเล่นน้ำดีนะคับ แต่อุณหภูมิที่เกาหลีตอนนี้ ขอเอาไปแช่จิมจิลบังแทนดีกว่า หุหุ จากคุณ : Himalaya เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 06:35:37

ความคิดเห็นที่ 54 ดูรีวิวแล้วคิดถึงพี่ชายในเรื่องจังค่ะ ขอบคุณรีวิวดีๆค่ะ จากคุณ : ไข่จังน้อย เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 07:27:53

ความคิดเห็นที่ 55 อยากตามรอยแบบนี้มั่งจัง "-" นึกถึงซีรี่ย์นี้แล้ว น้ำตาจะไหลอ่ะ จากคุณ : jarabeebb เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 07:48:48

ความคิดเห็นที่ 56 ต้องขอบคุณละครเรื่องนี้ ที่ทำให้ผมคิดได้หลายอย่าง ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่รักให้คุ้มค่าที่สุด ดูแล้วน้ำตาไหลในหลายตอน (ต้องเรียกว่าร้องไห้เลย) ซักครั้งต้องภาภรรยาไปเที่ยวที่นี่ให้ได้ ขอบคุณมากครับ     จากคุณ : puk ka bee เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 08:04:33

ความคิดเห็นที่ 57 ตามรอย Autumn in my heart   สถานที่ตรงนี้ ใช่เลยค่ะ  เป็นที่ๆนางเอกอาศัยอยู่  เห็นทัวร์มีแต่จัดไปโซรัคซาน  ซึ่งเราคิดว่าเรื่องนี้ไปถ่ายทำที่โน่นน้อยมาก ชมกระทู้นี้แล้ว  ต้องงัด Autumn มาดูใหม่  ประทับใจซีรีส์เรื่องนี้มากมาย (โดยเฉพาะวอนบิน อุอุ)  เป็นซีรีส์เรื่องแรกๆที่เราดูเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 54 09:30:20 จากคุณ : กรีน..ที เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 08:44:47

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านไป ยิ้มไป เห็นบ้านอึนโซแล้วอึ้งค่ะ จากคุณ : nj@sara เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 09:22:27

ความคิดเห็นที่ 59 ชอบเรื่องนี้มากเหมือนกันค่ะ  จากคุณ : armearn เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 10:02:58

ความคิดเห็นที่ 60 อยากไปมากๆ ชอบเรื่องนี้สุดๆไปเลยค่ะ^^ จากคุณ : BabyPoohbear เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 10:15:08

ความคิดเห็นที่ 61 ทำไม ตอนไปซกโช ไม่รู้นะว่ามี เดี๋ยวงวดหน้าต้องแก้มือแล้ว :) จากคุณ : deadea เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 11:18:42

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านข้อความเพียงบางส่วน ยังรู้สึกจุกที่ลำคอ เศร้าและซึ้งค่ะ จากคุณ : บรัชออนอ่อนสี เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 15:08:56

ความคิดเห็นที่ 63 เป็นซีรี่ย์เกาหลีเรื่องแรกเลยค่ะที่เราได้ดู...และเสียน้ำตาให้กับซีรี่ย์เรื่องนี้ ขอบคุณ คุณ Autumn 0215 สำหรับรีวิวนี้... ประทับใจค่ะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 16:33:50

ความคิดเห็นที่ 64 เศร้าอ่ะ จากคุณ : sonyajunk เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 16:44:38

ความคิดเห็นที่ 65 ตามไปซกโซด้วย ไม่ทราบ จขกท ไปซอรัคซานด้วยรึป่าวครับ ตลกเกาหลีตรงที่ ชอบเอาละครซีรีย์ไปโปรโมตสถานที่ท่องเที่ยว เหมือนที่ปาย ที่ตรงไหนก็มีป้าย ปายอินเลิฟ แต่เหมือนว่าของเกาหลีเค้าจะหนักกว่า เมืองซกโซนี่มีแต่รูป พระเอก นางเอก Autumn in My Heart เต็มไปหมด พอไปเกาะนามิ ก็เจอ Winter Love Song  5555 เค้าโปรโมตละครกับสถานที่ท่องเที่ยวแบบจัดหนักจริงๆ เกาหลี จากคุณ : tottui เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 17:23:55

ความคิดเห็นที่ 66 ทั้งเศร้าทั้งโรแมนติก ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆนะคะ จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 17:33:17

ความคิดเห็นที่ 67 ไปซอรัคซาน ด้วยครับคุณ tottui -ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาชมและร่วมรำลึกถึง Autumn in my heart ด้วยกันครับ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 54 17:50:46 จากคุณ : จขกท (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 17:48:23

ความคิดเห็นที่ 68 ฮือๆ อ่านแล้วร้องไห้ ชอบมากเลยเรื่องนี จากคุณ : yuechan เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 54 19:59:05

ความคิดเห็นที่ 69 คิดถึง Sokcho ^^ จากคุณ : Jung Eun Cute เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 54 12:42:49

ความคิดเห็นที่ 70 จขกท.ท่าทางจะชอบเรื่องนี้เอามากๆ นะคะ เราก็ชอบเรื่องนี้ค่ะ แต่เคยดูสมัย itv เอามาฉายน่ะค่ะ น่าจะเป็นสิบปีแล้วมั๊งคะ เป็นเรื่องแรกที่ทำให้เราประทับใจละครเกาหลีและติดตามดูตั้งแต่เรื่องนั้นเป็นต้นมา แต่จำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้ จำฉากได้เฉพาะต้นไม้ผลัดใบ และนางเอกที่เรียกหาแต่พี่ชายคะ ไปเกาหลีมาสองรอบไม่เคยได้ตามรอยละครเลยเพราะคนใกล้ตัวไม่ค่อยชอบดูละคร ยกเว้น winter love song ที่เราแกล้งหลอกแฟนให้ไปเที่ยวเกาะนามิ โดยที่เค้าไม่รู้ตัว จากคุณ : Eternity Heart เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 54 13:43:53

ความคิดเห็นที่ 71 ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกก พี่ชาย >< จากคุณ : khuanclub เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 01:58:29