ความคิดเห็นที่ 1 เง้อออ..... ใจเย็นๆนะ  อดทนไว้   โพสต์รูปก่อน อย่าเพิ่งเศร้า ปล... มารอชมรูปและเป็นกำลังใจ อย่างเงียบๆ ผ่านหน้าจอค่ะ เอ้า ยิ้ม ^__________________________^ จากคุณ : เธอคนนั้น เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 18:16:41

ความคิดเห็นที่ 2 มารอชม Review นะคะ และขอเป็นกำลังใจ ให้ จขกท. สู้ๆๆๆๆ จากคุณ : KengMgroup เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 18:19:47

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : +nicecomp+ เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 19:00:46

ความคิดเห็นที่ 4 มาเป็นกำลังใจให้ด้วยคน..... จากคุณ : โรม ณ. โคราช เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 19:03:23

ความคิดเห็นที่ 5 สู้ต่อไป ไอมดแดง 55 หง่ำๆ จากคุณ : สมาคมนกเพนกวิ้น เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 19:11:59

ความคิดเห็นที่ 6 แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ เข้มแข็งนะคะ ... จากคุณ : ตรีนาม เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 19:34:46

ความคิดเห็นที่ 7 เอ่อ.....ไปเที่ยวไหนมาเอ่ยยย  อยากดูรุปจัง  เราก็ เที่ยวคนเดียว สนุกดีออก เดินทางคนเดียว อยากทำอะไรก็ทำ (ถึงจะมีเหงาๆ อยู่บ้างแต่ก็ เหงาแบบสุขๆ นะ ) เป็นกำลังใจให้ฟื้นหัวใจกลับมาไวๆ แล้วออกเดินทางต่อไป จากคุณ : แบม แลบดำ เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 19:35:28

ความคิดเห็นที่ 8 สู้ๆครับ ออกไปสู้โลกกว้าง เราเป็นเพียงสิ่งเล็กๆในโลกนี้ ยังมีคนดีๆอีกมากที่รอเรา จากคุณ : อ้ายวี เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 19:54:17

ความคิดเห็นที่ 9 สู้ๆครับ จากคุณ : net อนุชิต เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 20:01:34

ความคิดเห็นที่ 10 สู้ ๆ ค่ะ เข้มแข็งเอาไว้ ยังไงก็ยังมีชาวพันทิปค่ะ จากคุณ : แมวดื้อ กะ หมาซน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 20:06:45 A:171.7.93.226 X: TicketID:214019

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ชีวิตต้องก้าวต่อไปค่ะ จากคุณ : Mini_Piglet เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 20:28:28

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ ค่ะ จากคุณ : bowjakoe เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 20:40:38

ความคิดเห็นที่ 13 กำลังใจมาเพียบแล้วค่ะ ทุกครอบครัวก็ต้องพบปัญหา แล้วแต่ว่ามันจะผ่านพ้นไปอย่างไร นี่ตัวเองก็แต่งงานมา สามสิบสองปีผ่านไปแล้ว ผ่านอุปสรรคมามากมาย ตอนนี้ไม่เห็นมีอะไรจะทะเลาะ โกรธเคืองเลย อยู่กันเหมือน เป็นเพื่อนที่คอยช่วยดูแลกันค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : patchira เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 20:43:42

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ....สู้  ๆ ค่ะ เวลาจะช่วยแก้้ไขปัญหาได้.... บางครั้งการอยู่คนเดียวมันก็ดีกว่า อยู่กับใคร ที่ใจไม่ได้อยู่กับเราค่ะ จากคุณ : nuch9981 เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 20:55:21

ความคิดเห็นที่ 15 ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆ ได้ในเร็ววันนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ ^_^ จากคุณ : เปิดโลกใหม่ เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 21:02:40

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นกำลังใจให้กับคนที่จิตใจเข้มแข็งค่ะ :-) จากคุณ : turn back time เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 21:32:45

ความคิดเห็นที่ 17 **  ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจนะคะ เราพยายามสู้อย่างเต็มที่ ** วันที่ 15 มกราคม 2555            วางแผนการเดินทาง ในใจสับสนและหาทางแก้ปัญหาคิดในตอนนั้นว่าออกไปอยู่คนเดียวสักพักมั้ย เผื่ออะไรอะไรจะดีขึ้น เพราะอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เย็นนั้นเก็บเสื้อผ้า ด้วยความที่ต้องไปคนเดียว แบกเป้เอง + กล้องอีก 1 ตัว จะต้องจัดเสื้อผ้าแบบไม่เผื่ออ่ะ ต้องเอาเป้ใบเล็กไป ไหนจะกล้องอีก ตัดสินใจอยู่สักพัก เอาเสื้อไป 5 ตัว กางเกง 2 ตัว ชุดนอน 1 ชุด แค่นี้เป้ใบเล็ก ๆ ก็ตุงแล้วอ่ะ ไหนจะต้องเป๋ากล้องอีก ตอนแรกตัดสินใจว่าจะไม่เอาไปนะ แต่ก็เผื่อน่ะ ไหนไหน ก็ไหนไหนแล้ว              ครั้งนี้ ครั้งแรก ขอไปที่ที่สงบ สงบ อย่างที่อยากไปดีกว่า เลยจัดการจองตั๋วรถไปเชียงคานค่ะ อาจเป็นคำตอบแรกของใครหลายคน เราเคยไปมาแล้วครั้งนึงชอบนะ ชอบนั่งอยู่ตรงบ้านพักแล้วเห็นวิวแม่น้ำโขง นั่งไปเรื่อย ๆ สบายใจดี ตัดสินใจจองรถไปเชียงคานเวลา 21.30 นาฬิกา แล้วหลังจากเชียงคานจะไปไหนต่อ คำถามเกิดขึ้นในใจ ไหนไหนก็ออกมาแล้วเราตัดสินใจไปไหว้พระค่ะ ไล่ไปเลยตั้งแต่พิษณุโลก ลำพูน และจบลงที่เชียงใหม่ (อันนี้ไปตามหมอลักษณ์ฟันธงเลยน้า) ตกลงใจตามนี้ 16 มกราคม 2555              โทรจองบ้านพักที่เชียงคาน เราเลือกพักที่บ้านสุพิชญาค่ะ ราคาอาจสูงไปนิดแต่เราชอบที่เจ้าของเค้าใส่ใจและดูเป็นกันเอง บ้านสุพิชญามี 2 ชั้น ชั้นบนมีประมาณ 5 ห้อง มี 2 ห้องที่เห็นวิวแม่น้ำโขง ชั้นล่าง มี 3 ห้อง มี 1 ห้องที่ติดวิวแม่น้ำโขง เราจองชั้นบนที่ติดวิวโขง เจ้าของบ้านแปลกใจมากที่เราจองกระชั้นชิด แต่โชคดีที่เราได้ห้องค่ะ        จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 21:53:45

ความคิดเห็นที่ 18 จิตสงบใจเป็นสุข แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นนะคะ ของให้ จขกท ได้ท่องเที่ยว และมีความสุขกับการที่เข้ามาพูด-คุยกันใน BP นะคะ ^^ จากคุณ : เพราะรัก (blovech) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 21:55:29

ความคิดเห็นที่ 19 กำลังใจเพียบเลยนะคะเนี่ย รอดูอยู่รูปสวยๆนะคะ คุณ จขกท เที่ยวคนเดียวก็สนุกได้ค่ะ บางทีการได้ออกไปเที่ยวพักผ่อน แล้วก็อยู่คนเดียวอาจทำให้เราได้คิดอะไรมากขึ้น รักตัวเองเพิ่มขึ้น เห็นชีวิตของคนรอบนอกและรู้ว่าปัญหาของเรามีทางออกแน่ค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : ~LoVe_iN_The_CarD~ เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 22:02:09

ความคิดเห็นที่ 20 17 มกราคม 2555             วันนี้เรามีประชุมตอนเช้า และบ่ายเรารีบเคลียร์งานทุกอย่างให้เสร็จเพื่อที่จะได้ไปอย่างสบายใจ ตลกนะคะวันนั้นสามีโทรหาเราทั้งวันคุยกัน 3 - 4 รอบได้ แต่สามีไม่เอะใจเลยว่าเรากำลังจะไปไหน ตกเย็นเรารีบกลับบ้านเขียนข้อความถึงสามีว่าเราขออกไปคิดอะไร ไปพักใจ และในช่วงนี้ขอให้เค้าได้ใช้เวลาตัดสินใจอะไร อะไร ที่เกิดขึ้น  ให้เค้าทบทวน และเราเองก็จะขอออกไปลองใช้ชีวิตของเราดูว่าหากในวันนึงที่ชีวิตเราไม่มีเค้า เราเองจะอยู่ยังไง อยู่ได้มั้ย ในตอนนั้นเราไม่ได้ตั้งใจประชดชีวิตหรืออะไร เพียงแต่เราเองเป็นคนชอบเดินทางอยู่แล้ว ก็เลยตัดสินใจ             ก้าวแรกที่จะเดินออกจากที่พักใจมันฝ่อมากมาย และคิดว่าเราเองทำอะไรอยู่ จะไปดีมั้ย มันตื้อตื้อ ตันตัน แต่เอาวะ อยู่ไปก็ไม่ดีขึ้น ลองออกไปเดินด้วยตัวเองลำพังอาจดีกว่า ขึ้นรถจากที่พักไปขึ้นรถเที่ยว 21.30 นาฬิกา แบกเป้ 2 ใบ เพื่อไปเชียงคาน เราเลือกใช้บริการของ บขส ค่ะ เป็นรถ 2 ชั้น (ม4 ข) ราคา 425 บาท               เราว่ารถ บขส ก็บริการดีนะ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด เราเดินทางคนเดียวก็ไม่น่ากลัวอะไร แต่เราเลือกที่จะนั่งด้านหน้าสุดนะ เพราะคิดเองในใจว่านั่งหลัง ๆ อาจดูน่ากลัวสำหรับผู้หญิงที่เดินทางคนเดียว             เมื่อเราตัดสินใจเดินทางแล้ว เราไม่อยากรู้สึกต้องแชร์ความคิด ความรู้สึกใครอีก เราไม่เปิดโทรศัพท์เลยค่ะ แต่พกไปด้วยนะไม่รู้ทำไม แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 19:01:22 จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 22:06:04

ความคิดเห็นที่ 21 +++ พันทิพย์แอบเดี้ยงอ่ะ +++   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 22:23:59

ความคิดเห็นที่ 22 **  ขอบคุณทุกคน สำหรับกำลังใจนะคะ ** | วันนี้พันธ์ทิพย์ในเครื่องเราอืดซะแล้ว พรุ่งนี้เราจะมาขอระบายความในใจอีกนะคะ ขอบคุณมากจริง ๆ สำหรับกำลังใจค่ะ (แอบร้องไห้อีกแล้ว)   ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ  จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 22:35:59

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจ ให้ค่ะ  บางทีส้มก้ออยากไปพักใจคนเดียวบ้างแต่ยังไม่กล้าพอ จากคุณ : Cakesom เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 23:35:58

ความคิดเห็นที่ 24 จะมาตามอ่านต่อนะครับ จากคุณ : David_kop เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 00:52:23

ความคิดเห็นที่ 25 ** ขอบคุณมากค่ะ **      ต้องออกตัวอย่างเอี๊ยดก่อนว่าเราเองถ่ายรูปก็ไม่เป็น แบกกล้องไปแบบนั้นเองพร้อมทั้งรุ้สึกว่าอาจตอบโจทย์ในใจเราได้บ้าง ดังนั้นเรามีรูปน้อยมาก ไม่มีรูปสวย ๆ และอาจไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย แต่เราอยากจะบอกเล่าความรู้สึกในการเดินทางที่เป็นตัวคนเดียวครั้งแรก บางทีเราได้เล่าอะไรออกไปมันทำให้ใจของเราเบาขึ้น และมีกำลังใจในการเดินต่อไป  ความรูู้สึกในการ Review ของเราครั้งนี้มันเลยดูดราม่าแอบหดหู่เล็กน้อย ต้องขออภัยทุกท่านที่อยากเห็นรูปและเรื่องราวสนุก ๆ นะคะ       ขอบคุณสำหรับเพื่อน มิตรภาพ และกำลังใจอีกครั้งค่ะ   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 09:10:07

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 12:33:25

ความคิดเห็นที่ 27 18 มกราคม 2555           ถึงเชียงคานเวลาประมาณ 07.40 นาฬิกา ลงจากรถมาอากาศเย็นสบาย คำถามแรกของวันนี้ จะไปยังไงต่อดี ? มีลุงรถสองแถวมารอถามว่าเราจะไปไหน แต่เราทำหยิ่งค่ะ เพราะไม่รู้ว่าจะไปไหนดียังเช้าอยู่มากเลย จะเข้าบ้านพักก็ไม่น่าจะได้แน่นอน ตัดสินใจเดินตรงไป ผ่านตลาดเทศบาล (ท่ารถ บขส จอดอยู่บริเวณตลาดสดของเชียงคานนะคะ) เดินไปเห็นผู้คนขายของยามเช้า เราไม่ได้แวะดูเลยไม่ได้ซื้ออะไร เดินตรงไปถึงสี่แยกวัดใจ เอาละซิ ซ้ายหรือขวาดี เป็นทางแยกของชีวิตอีกแล้ว ขวาละกัน ในใจร้องตอบ , ,             มองเห็น 7-11 มาแต่ไกล โอ้ว งานนี้ท่าจะไปได้สวย เดินตรงเข้าไปหา 7-11 ด้วยใจจดจ่อ ขระนั้นเหลือบมองเห็นร้านข้าวเปียกชื่อดัง "ข้าวเปียกซอย 10" เอาละไหน ๆ ก็มาถึงแล้ว ลองมันซะหน่อย เราสั่งไข่กระทะ และข้าวเปียกธรรมดาค่ะ ไปคนเดียวแต่ซัด 2 แต่เช้า สนนราคา 55 บาท การที่เราเดินทางคนเดียวในครั้งนี้เรามีงบน้อยค่ะ ไม่มากมายอะไร (แอบกินอยู่อย่างประหยัด)   แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 22:09:40 จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 18:37:13

ความคิดเห็นที่ 28      , ,  หลังจากอิ่มท้อง ใจเริ่มคิดอีกละ ไปที่พักไงดีฟะ เอาละเดินต่อไป เราเดินตรงไปเรื่อย ๆ จนถึงวัดมหาธาตุ เป็นซอย 14 เดินตัดตรงเข้าไปที่ข้างซอยวัด และเข้าสู่ถนนเลียบชายโขง เฮ้อ ถึงที่พักแล้ว ขณะนั้นเวลาแปดโมงนิดหน่อยเอง ต้องยังไม่มีห้องแน่ ๆ เยย แต่ก็เดินเข้าไปนะ       เรา : สวัสดีค่ะ จองห้องพักไว้ ห้องริมโขงชั้นบนค่ะ       คุณฟี่เจ้าของ : มาคนเดียวเหรอคะ รอแป๊ปนึงนะแขกยังไม่ออกเลย ขี่จักรยานเที่ยวก่อนมั้ย กินอะไรมาหรือยัง        เรา : เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณมาก นั่งรอตรงนี้ละกัน        เรานั่งอยู่ตรงหน้าบ้านจนกระทั่งเกือบเผลอหลับไป ทั้งที่เมื่อคืนก็นอนหลับบนรถทัวร์นะ เมื่อแขกออกจากห้องเจ้าของบ้านก็รีบไปทำความสะอาดให้ทันทีเลย จนเที่ยงนิด ๆ ก็ได้ห้อง เราพักชั้นบนค่ะ ขออนุญาตเอารูปจากทางที่พักมาให้ดูแทน เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปจะเห็นวิวแม่น้ำโขงเลย และมีระเบียงซึ่งจะใช้ร่วมกัน 2 ห้องบน แต่เอาแอบยึดไว้เป็นของเราเพียงผู้เดียว !!!   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 18:46:08

ความคิดเห็นที่ 29         , , อาบน้ำค่ะ และหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย แอบมองวิวแม่น้ำโขงทำให้ใจของเราสบายและสงบ มีความสุขนะคะในตอนนั้น และได้อยู่ในที่เงียบ อยู่กับตัวเอง และอยู่กับวิวสวย ๆ ตั้งใจว่าถ้าตื่นขึ้นมาจะต้องไปนวดตัวซักหน่อย เพราะมาครั้งที่แล้วไปนวดตัวมาสบ๊าย สบาย         ตื่นมาบ่ายสี่โมงกว่า ๆ ออกจากห้องเพื่อไปนวดตัว ร้านนวดตัวที่เชียงคานที่เราสังเกตเห็นมี 3 ร้านนะคะ ถ้าออกมาจากบ้านพักเดินไปทางขวามือจะมี 1 ร้าน ถ้าออกทางซ้ายมือมี 2 ร้านด้วยกัน เราเลือกไปทางซ้าย เดินไปเรื่อย ๆ ขณะนั้นเริ่มมีร้านรวงมาตั้งบ้างแล้ว เดินไปจนสุดทาง จนเกือบถึงสวนสาธารณะ ร้านนวดอยู่ขวามือเป็นป้าแก่ ๆ แต่สำหรับเราฝีมือสุดยอดมาก แต่กว่าจะได้นวดคิวงี้ยาวเชียว ชั่วโมงละ 150 บาท          นวดเสร็จก็เกือบทุ่มละ เดินไปหาอะไรกินดีกว่า แต่ก็ยังไม่ค่อยหิวเท่าไร ตอนนั้นเราไม่ค่อยอยากอาหารเลยค่ะ เพิ่งมาลองชั่งน้ำหนักหลังจากกลับมาพบว่าน้ำหนักลดลงไป 3 กิโลกรัม โอ้ แม่เจ้าดีจัง ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติกว่าจะได้ซักขีดนี่แทบตาย แต่นี่แป๊ปเดียวน้ำหนักลดฮวบฮาบ ตอนทุ่มนึงร้านรวงเริ่มเปิดไฟสวยงามกันล่ะ แต่เนื่องจากเราไปวันธรรมดา คนไม่ค่อยมากเท่าไร แต่ร้านก็ยังเปิดขายกันตามปกตินะคะ อากาศเย็นสบาย เดินไปรู้สึกอารมณ์ดี สบายตัว          เดินไปเดินมาได้ส้ม + ผัดไท มากิน (แม้ ไปตั้งไกลซื้อส้มมากิน) เอามากินที่ระเบียงห้องพัก แอบคิดถึงคนที่ไม่ได้มาด้วยกันและบอกตัวเองว่ามืดแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่ต้องนอนอยู่คนเดียวในสถานที่ที่เราเคยมาอยู่ด้วยกัน แต่นี่เราอยู่คนเดียว แถมตลกนะคะ เรายังได้ห้องนอนห้องเดิมที่เราเคยมากับเค้าครั้งที่แล้ว สิ่งที่ทำทุกวันในการออกไปใช้ชีวิตคนเดียวคือเขียนไดอารี่ และสวดมนต์ค่ะ เราคิดเสมอว่าเราต้องชดใช้กรรมที่ทำร่วมกันมา ไม่ว่าช้าหรือเร็วก็ต้องหมดกรรมกัน ขออโหสิกรรมให้กัน ให้ทั้งคนของเราและผู้หญิงคนนั้น แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 19:11:26 จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:00:43

ความคิดเห็นที่ 30 19 มกราคม 2555         ใช้เวลาไม่นานก็หลับไป ตื่นมาอีกทีตอนได้ยินเสียงพระสวด เค้าใส่บาตรข้างเหนียวกันแย้ว ไม่ทันเลย ฮือ ฮือ ครั้งที่แล้วก็ตื่นไม่ทัน ตื่นมาปุ๊ปเปิดห้องออกไปเห็นวิวแม่น้ำโขง โอ้โห ชอบจังเลยบรรยากาศแบบนี้ มันบรรยายไม่ถูก อยากอยู่ต่ออีกซักคืน แต่ต้องไปแล้วเพราะเราต้องไปอีกหลายที่ ตอนนั้นสับสนค่ะ เพราะเงียบ สงบ สงายใจมากอ่ะ ทำยังไงดี ตัดสินใจเดินไปหาเจ้าของบ้านแล้วถามว่า         เรา : คุณฟี่ห้องเราข้างบนคืนนี้มีใครมาต่อมั้ย         คุณฟี่ : มีแล้วค่ะ ไม่ว่าง แต่ห้องข้างล่างว่างนะเอามั้ย         เรา : ไม่เอาอ่ะ งั้นออกเลยก็ได้ จะได้ไปพิษณุโลกต่อ (ใจแอบเสียดายเพราะอยากอยู่อีกซักวัน)         คุณฟี่ : กินอะไรหรือยัง ไปกินไข่กระทะมั้ย ข้าวเปียกก็มี . .  . พร้อมทั้งให้คูปองอาหารเรา         เรา : ไม่เอา ขี้เกียจไป น้ำก็ยังไม่ได้อาบ        คุณฟี่ : งั้นเดี๋ยวกินข้าวด้วยกันนะ จะทำกับข้าวให้กิน                   มาคนเดียวเหรอ ไม่เหงาหรือไง         เรา : มาคนเดียวค่ะ เคยมาที่นี่แล้วครั้งนึงชอบเลยมาอีก         คุณฟี่ : อ้าว แล้วทางบ้านไม่เป็นห่วงเหรอ          เรา : ไม่อ่ะ เพราะไม่ได้บอกใคร มีเรื่องทุกข์ใจนิดหน่อยเลยมา         คุณฟี่ : อยากให้เราอยู่เป็นเพื่อนมั้ย อยากไปไหนหรือเปล่า เดี๋ยวเราพาไป หรืออยากอยู่คนเดียวก็ได้ แต่เห็นว่าอยู่คนเดียวกลัวเหงา         เรา : ไม่ค่ะ ขอบคุณนะ คุณฟี่ ตกลงว่าเราจะอยู่ต่อเอาห้องข้างล่างก็ได้ แล้ววันนี้ถ้าเราจะขี่จักรยานไปแก่งคุดคู้ ได้มั้ย ไกลมากเปล่า         คุณฟี่ : ไม่ไกลนะ ขี่ไปตามถนนใหญ่ ประมาณ 5 กิโล ก็ถึง ไม่น่ากลัว         เรา : ตั้ง 5 กิโล ไหวมั้ยเนี่ย แต่เอาวะ ลองดู (ปั่นจักรยานนะ)          จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:11:12

ความคิดเห็นที่ 31      , , อาบน้ำแต่งตัวปั่นจักรยานไป แก่งคุดคู้ ไปตามทางเรื่อย ๆ ไม่ไกลนะ แต่แดดแอบร้อนนิดหน่อยเพราะเราไปตอนเกือบเที่ยงแล้ว สองข้างทางที่ปั่นไปมีมะพร้าวแก้วขายตลอดทางเลย ใจอยากซื้อมาฝากเพื่อน ๆ และทุกคน แต่ตั้งปณิธานไว้ว่าไม่เอานะ เพิ่งเริ่มออกเดินทางเอง จะแบกอะไรนักหนาเดี๋ยวไม่ไหวจนได้ มีของอยากซื้อตั้งหลายอย่างแน่ะ แต่แบกไม่ไหว         ปั่นจักรยานมาเกือบครึ่งชั่วโมงได้ และแล้วก็มาถึงซะที แก่งคุดคู้ นักท่องเที่ยวไม่เยอะมาก แต่เรามองไม่เห็นแก่งเท่าไรเลย     แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 22:12:08 จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:14:48

ความคิดเห็นที่ 32      , , แต่ตอนนั้นก็แอบคิดในใจว่าเราก็มาคนเดียว ไปยังสถานที่ต่าง ๆ ที่เราอยากไปได้นี่นา ถึงแม้ว่ามันอาจลำบากหน่อย ไม่สะดวกสบายเหมือนเดิม ไม่มีคนมาคอยเอาใจ แต่เราก็สามารถที่จะทำอะไรตามใจเราเอง จะกินข้าวเมื่อไรก็ได้ ไม่กินก็ได้ จะนอนอืดที่ไหนกี่คืนก็ได้ จะแอบนั่งเหม่อยังไงก็ได้ ไม่ต้องพะวงว่าคนข้าง ๆ จะคิดอะไรอยู่ แต่มันก็ต้องแลกมากับการอยู่ตัวคนเดียว คิดคนเดียว และความเหงาที่คอยตามมาอยู่เป็นเพื่อน       บางทีก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าคุ้มมั้ย ? กับทุกสิ่งอย่าง       นั่งอยู่แก่งคุดคู้สักพักก็ปั่นจักรยานกลับ เพราะกลัวว่าฝนจะตกซะก่อน แต่ตอนกลับดูเหมือนว่าจะไม่ไกลเลย แดดก็ไม่ร้อนเท่าไร โชคดีของเรานะ        ตอนที่ปั่นจักรยานเลียบชายโขงมา ชอบจังบรรยากาศแบบนี้ มีความสุขหล่ะ   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:25:18

ความคิดเห็นที่ 33 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 19:26:05 จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:25:48

ความคิดเห็นที่ 34 **   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:26:37

ความคิดเห็นที่ 35      , , ถึงที่พัก บ่ายกว่า ๆ คุณฟี่บอกว่าห้องพักเสร็จแล้ว พร้อมทั้งชวนเรากินข้าวกลางวันด้วยกัน แต่เราแอบไปกินข้าวปุ้นน้ำแจ่วมาแล้ว เลยไม่กิน       ข้าวปุ้นน้ำแจ่ว ชื่อแปลก ๆ ดีเราเลยลองไปกินดู ความคิดเห็นส่วนตัวเราเราว่ามันเหมือนต้มเครื่องในหมู / วัว น้ำใส ใส่ขนมจีนนะ ก็โอเคหล่ะ ถ้ามากันสองคนคงไม่ได้กินอะไรแบบนี้ แน่เลย กลับมานั่งเขียนไดอารี่เรื่อยเปื่อย คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จ้องมองวิวแม่น้ำโขง        วันนี้ได้ย้ายลงมาพักที่ชั้นล่าง ซึ่งพอเปิดประตูมาก็เห็นวิวแม่น้ำโขงด้วยเช่นกัน แอบคิดว่าชั้นล่างสวยกว่าชั้นบนอีกแฮะ เพราะเปิดมาปุ๊ปเดินถึงได้เลย สักพักก็นอนหลับตามระเบียบ ตอนเย็นตลาดเปิดค่อยออกไปหาอะไรกิน     จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:32:11

ความคิดเห็นที่ 36        , , ตื่นขึ้นมาเย็นมากแล้ว เตรียมกำหนดการเพื่อจะต้องเดินทางในวันพรุ่งนี้ เอาละ พรุ่งนี้จะเป็นการเดินทางที่แท้จริงเพราะไปที่ ที่ไม่รู้อะไรเลย ไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าจะต้องไปยังไง เรารู้สึกว่าความสนุกของการเดินทางมันอยู่ตรงนี้นี่เอง       เดินในตลาดตอนเย็น อยากซื้อของอีกแล้ว แต่ไม่มีปัญญาจะแบก เฮ้อ เสียดายจัง อยากได้โน่น นี่ นั่น เยอะแยะ เอาไว้คราวหน้าต้องไม่พลาดอย่างแน่นอน เดินไปซื้อลูกชิ้น ของกินอีกนิดหน่อย และกลับมาที่ห้องพัก เพื่อเก็บของ        ที่สำคัญลืมไม่ได้เลยคือต้องสวดมนต์ ไหว้พระ และขออโหสิกรรม ยอมรับว่าในตอนนั้นใจที่เคยเจ็บลดน้อยลง และเข้าใจถึงความเป็นธรรมชาติมากขึ้น แต่ ก็ยังร้องไห้อยู่ดี จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:36:29

ความคิดเห็นที่ 37 20 มกราคม 2555       ตื่นมาตอนเช้าไม่ทันตักบาตรอีกแล้ว อาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวเดินทางไปยังพิษณุโลก ตอนหาข้อมูลบอกว่ามีรถจากเลยไปพิษณุโลก เพราะเป็นเขตติดต่อกัน แต่ยังไม่รู้เลยว่ารถออกกี่โมงและสายอะไร        ลงมาเกือบเก้าโมง อีกประมาณสิบนาทีเก้าโมงได้ คุณฟี่ชวนกินไข่กระทะ เราบอกว่าไม่เอาแล้วจะไปพิษณุโลก คุณฟี่ทำหน้าตาตื่นแล้วบอกว่าไปเลยตอนนี้รถนครชัยใกล้จะออกจากท่าเพื่อเข้าตัวเมืองเลยแล้ว แล้วจะไปส่ง เราบอกว่าไม่เป็นไรเรานั่งรถสองแถวจากเชียงคานไปก็ได้ แต่คุณฟี่ก็ไม่สนใจพาเราซ้อนมอเตอร์ไซด์ไป ตอนนั้นเรายังไม่ได้เคลียร์ค่าห้องเลยด้วยซ้ำอ่ะ . . .        มาถึงท่ารถเก้าโมงจิ๊ด จิ๊ด เรารีบซื้อตั๋วเข้าเมืองเลย รถนครชัยจะออกเวลา 08.00 , 09.00 , 10.0 จากนั้นน่าจะมีอีก แต่เรารู้แค่นี้  ราคาตั๋วเข้าเมืองเลย 45 บาท ถ้าจำไม่ผิดนะ เรารีบจ่ายค่าห้องให้คุณฟี่เลย คุณฟี่ลดราคาค่าห้องให้เราด้วย ใจดีมาก ๆ เลย แล้วก็รอส่งเราจนรถเราออกจากท่า  ท่ารถของนครชัยแอร์ออกมาอยู่ข้างนอกตลาด เลยธนาคารเพื่อการเกษตร (ธกส) ออกไปอีกหน่อยนะ ไกลจากที่พักมากเหมือนกัน         ถึง บขส จังหวัดเลย สิบโมง พอดีเด๊ะ ถามคนแถวนัน้ว่าไปพิษณุโลกไปยังไง เค้าชี้มือไปที่ช่อง 4 เป็นรถของ นครไทย ทัวร์ วิ่งไปพิษณุโลก ทีรถเที่ยว 08.00 , 10.00 , 12.40 , 14.20 และ 20.00 เราโชคดีมากที่ไปทันเที่ยว 10.00 พอดี ในใจแอบคิดถ้าไม่ได้คุณฟี่ต้องแย่แน่ ๆ ขอบคุณคุณฟี่อีกครั้งนะคะ         คนบนรถเยอะมาก อาจเป็นเพราะรถวิ่งไกล และทางเป็นทางขึ้นเขาเพราะวิ่งไปทางภูเรือด่านซ้าย นครไทย พิษณุโลก หลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่บนรถ ได้ 6 ชั่วโมง โอ้แม่เจ้า มาถึงพิษณุโลกซะที ถึงเอาเกือบบ่ายสาม   ******************* ขอบคุณ คุณฟี่มาก ๆ ที่คอยดูแลเราเป็นอย่างดี คอยคุยกับเรา ตลอดเวลาที่เราพักอยู่ที่เชียงคานถ้ามีโอกาสเราจะไปกลับไปอีกอย่างแน่นอน จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 19:47:23

ความคิดเห็นที่ 38       , , ถึงพิษณุโลกแล้ว สิ่งแรกที่ทำคือต้องไปไว้พระใหญ่ค่ะ เราเคยไปบนบานท่านไว้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนเข้ามารับราชการใหม่ ๆ ในตัวเมืองพิษณุโลกจะมีรถเมล์เล็กวิ่งวนรอบเมือง จอดอยู่บริเวณด้านหน้าทางเข้า บขส ค่ะ เราเลือกใช้บริการเพื่อไปวัดใหญ่ จาก บขส - วัดใหญ่ ราคา 12 บาทค่ะ        ถึงวัดรถจอดให้เราต้องข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่งหนึ่ง เราเดินอย่างรีบร้อนเพื่อไปแก้บน ขณะนั้นเป๋็นเวลาบ่ายสาม เพราะเราตั้งใจว่าคืนนี้เราจะไปนอนที่สุโขทัย เพื่อเที่ยวอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ถ้าช้ามากกว่านี้จะไปไม่ทันและเย็นซะก่อน จะหาที่พักไม่ทัน         เดินไปถึงวัดมีคนมาไหว้พระกันมากเลย แต่แปลกตรงที่ไม่มีคนมาแก้บนเลย งง มาก เข้าไปถามเจ้าหน้าที่เค้าบอกว่าจะต้องแก้บนก่อน 11 โมง ตายล่ะ เอาไงดี อุตสาห์มาแล้ว แต่ที่พักก็ยังไม่ได้หา ไอ้เราก็ไม่อยากไปพักไกลวัดมากนัก ไหนจะแบกเป้อีก เอาละ หาแถว ๆ นี้แหล่ะ เดินออกมาจากวัดแบบคอตก เพราะคิดว่าวันนี้จะได้ไปถึงสุโขทัย         เดินย้อนกลับมาางสะพานลอยที่ข้ามมา เห็นที่พักแวบ ๆ ชื่อ โรงแรมริมน่าน เอาละ เดินไปถามที่พักก่อนดีกว่า แอบเหนื่อยแล้ว          เรา : มีห้องพักมั้ยคะ          ที่พัก : มีค่ะ เอาเตียวคู่ หรือเตียงเดี่ยวค่ะ          เรา : เตียงคู่ค่ะ (ในใจคิด double bed อ่ะ)          ที่พัก : (มองหน้าเรา) ตกลงเอาเตียงคู่นะคะ           เรา : ค่ะ          ที่พัก : ถ้าเตียงคู่อยู่ชั้น 4 ค่ะ ลิฟต์อยู่ทางนั้นคะ ราคา 370 บาทค่ะ จ่ายเลย          เราจ่ายเงินแล้วเดินขึ้นห้องพัก พอเปิดประตูออกมา โอ้ว เตียงคู่อ่ะ เตียงคู่ คือ twin bed 2 เตียงคู่อ่ะ มิน่าล่ะ คนหน้าเคาเตอร์ถึงถามย้ำอยู่นั้นหล่ะ เวรแล้วเรา กลัวผีขึ้นมาตะหงิด ตะหงิด ก็พักคนเดียวแต่มี 2 เตียงอ่ะ เมื่อกายจากการยืนซึม ไว้อาลัยให้ตัวเองแล้ว หันมองรอบตัว เอาเป้ 2 ใบที่มี กล้อง เสื้อผ้าที่จะใส่ หนังสือ ไดอารี่ หนังสือสวดมนต์ ผ้าเช็ดตัว ทุกอย่างที่มี วางไว้บนเตียงเพื่อให้ดูเตียงไม่ว่างเปล่า  กลัวค่ะ แอบกลัวจริง ๆ ได้เวลาแล้วที่เราจะเอาของที่ซื้อมาใช้เสียที 5 5 + +  เราซื้อที่กั้นประตูแบบที่เสียบใส่ไว้ใต้ประตูแล้วคนข้างนอกจะเปิดเข้ามายากเสียบไว้ อุตสาห์ซื้อมาแพงได้ใช้แล้น และเผลอนอนหลับไป       จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 20:02:07

ความคิดเห็นที่ 39        , , ตื่นมาตอยห้าโมงเย็น ไปหาอะไรกิน + ไปเดินเล่นริมน้ำดีกว่า เดินออกมาจากที่พัก เดินขึ้นตรงไป เจอ Top Land ดักไว้ซะก่อน แวะซะหน่อยเดินเล่นเรื่อยเปื่อย อารมณ์หญิงมากค่ะ Shopping โลด พอก้มลงมองเป้ตัวเองที่สะพายมา โอ้ว ลูกสาว Kipling ของฉ๊านนนนน ขาดซะแล้ว โธ่ลูกสาว อยากบอกว่า สวยอย่างเดียวไม่ได้ต้องอดทนด้วยนะลูก สุดท้ายถอยเป้มาใหม่จนได้ คราวนี้ลูกสาวคนใหม่ถ้าจะอึดน่าดู         เดินไป เดินมา ดูไม่นานนะก็เกือบสองทุ่มแน่ะ แม้ อุตสาห์ประหยัดตั้งหลายวัน ซื้อของกินนิดหน่อย กลับที่พักดีกว่า ดึกแล้วมันอันตราย          เราคิดอยู่เสมอว่าที่เราออกมาลองใช้ชีวิตอยู่คนเดียวแบบนี้ เพราะเราอยากรู้ว่าเราอยู่ได้มั้ย ไม่ได้เพียงเพราะประชดใคร และไม่คิดจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวออกไปเจออันตรายต่าง ๆ เราจะระมัดระวังตัวเอง ไม่ออกไปกลางคืนแม้ว่าเราอยากจะไปเที่ยว ไปเมา แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องเอาตัวเราเข้าไปเสี่ยง   เราต้องรักตัวเองให้มาก จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 20:10:26

ความคิดเห็นที่ 40 มาตามต่ออีกรอบค่า เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งขึ้นแล้วนี่ สู้ๆค่า จากคุณ : ~LoVe_iN_The_CarD~ เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 20:28:01

ความคิดเห็นที่ 41 21 มกราคม 2555         ตื่นมาตอนเช้า ต้องรีบออกไปแก้บน เพราะเราจะไปต้องลำพูนต่อ เพื่อไปหว้พระตามที่หมอลักษณ์ทำนายไว้ (เชื่ออย่างเต็มเหนี่ยว) เดินออกจากที่พักไปแก้บน ขณะนั้นเป็นเวลาแปดโมงนิดหน่อย คนยังไม่เยอะมาก         แก้บนเสร็จ ขอพรให้เรื่องราวต่าง ๆ ที่มันเกิดขึ้นกับเราในตอนนี้จบลง ถึงแม้ว่าจะจบยังไงก็ไม่สนใจมันจะร้ายหรือดีก็ช่าง แต่เราทนกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้ เราอดทน เราเข้มแข็งไม่พอ สิ่งที่เราทำได้ในขณะนั้นคือยอมเป็นฝ่ายเดินจากสามีไป เพื่อให้เค้าได้ไปเริ่มต้นกับคนใหม่ กับคนที่เค้าเลิกคบไม่ได้ และกับคนที่สามีเราบอกว่ารักเค้า         แวะซื้อกล้วยตากฝากพี่ที่ทำงาน เป็นของฝากชิ้นแรกที่เริ่มจะแบกมาแล้ว เพราะคิดว่าใกล้จะกลับแล้วหล่ะ อีกไม่กี่วัน เป้ก็เปลี่ยนใหม่แล้วคงรับน้ำหนักไหวอยู่ 5 5 + +          กลับมาขึ้นรถที่ บขส เพื่อไปลำพูน ได้รถนครชัยทัวร์ไปเชียงใหม่ เที่ยว 10.00 น. เพื่อไปลงลำพูน รถวิ่งนานมากประมาณ 5 -6 ชั่วโมงได้ วิ่งขึ้นเขา ถึงลำพูนประมาณสี่โมงเย็นเป็นเหมือนเดิมเลย เดินละกันเดินหาที่พัก เดินหาทางออกจาก บขส ไม่รุ้ไปทางไหน ไม่มีมอเตอร์ไซด์มาดักหน้าดักหลัง ไม่มีรถสองแถวหรืออะไรเลย มีแต่เด็กคนนึงเดินคุยโทรศัพท์ออกไป เราเดินตามทันทีดีกว่าอยู่ตรงนี้เนอะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 22:16:19 จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 20:30:12

ความคิดเห็นที่ 42         , , เดินไป ถามไป จนกระทั่งถึงวัดพระธาตุหริภุญชัยจนได้ แต่ตอนนั้นโคตรเมื่อยเลยต้องแบกเป้คนเดียวเนี่ย แต่เมื่อวานกับวันนี้สนุกมากเลย ได้คิดอะไร ทำอะไรแปลก ๆ ได้ตัดสินใจคนเดียว รู้สึกว่าชีวิตเราเริ่มอยู่ได้ แต่เรากำลังหลอกตัวเองอยู่หรือเปล่า ?         เอาละขณะนี้ห้าโมงกว่าเข้าไปแล้ว ที่พักก็ยังไม่มี แถววัดก็มองไม่เห็นที่พักเลยอ่ะ ทำไงดีหว่า แต่ก่อนเดินทางทำการบ้านมานิดนึงว่ามีที่พักที่แถววัดจามเทวี เราต้องไปพอดีอยู่แล้ว ถามแม่ค้าแถวนั้นว่าไปยังไง เค้าถามว่าเราจะเดินไปเหรอ ใช่จิ ก็เห็นแผนที่บอกว่าไม่ไกล แม่ค้าบอกนั่งมอเตอร์ไซด์ไปเหอะไกลมาก เกือบ 2 กิโลได้ เอาวะเย็นแล้วอ่ะ เรียกมอเตอร์ไซด์ไปที่พัก ลุงคนขับมอเตอร์ไซด์น่ารักมาอ่ะ พาเราไปส่งที่พัก เออไกลจริง ๆ แฮะ         เรา : (ถึงที่พัก) ลุง รอแป๊ปนึงนะ ไปถามเค้าก่อนว่าว่างมั้ย         ลุง : ได้ ได้ ไม่เป็นไร          เราขึ้นไปถามปรากฏว่ามีแฮะ มีเรทราชการของเราด้วย ขอบคุณมาก ๆ เรารีบวิ่งลงไปหาลุงมอเตอร์ไซด์ ถามเค้าว่าเท่าไรคะ เค้าตอบว่า ..สิบบาท  เราควักตังค์ออกมา 60 บาท แล้วถามเท่าไรนะคะ เค้าก็ตอบว่า 20 บาท โอ้ว  ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ ลุง ที่ไม่เก็บเราแพง ๆ เพราะเห็นเราเป็นนักท่องที่ยว . . . มาคราวนี้เราได้เจอคนที่มีน้ำใจต่อเรามากจริง ๆ ขอบคุณทุกคนมากจริง ๆ           เข้าที่พักได้ เราออกไหว้เจ้าแม่จามเทวีที่วัดจามเทวีค่ะ หรือเดิมชื่อวัดกู่กุด ขอพรให้ทุกอย่างในชีวิตตอนนี้คลี่คลาย ขอให้ทุกอย่างจบลงเร็ว ๆ ไม่ว่าจะร้ายหรือดี        จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 20:40:02

ความคิดเห็นที่ 43 22 มกราคม 2555        เมื่อคืนนอนหลับบ้าง ไม่หลับบ้าง วันนี้วันสุดท้ายแล้ว พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงาน กลับไปอยู่ในที่เดิม ๆ อีกแล้ว หัวใจ ความคิดเริ่มทำงานอีกแล้วว่าเราจะอยู่ได้ยังไง จะทำหน้ายังไงเวลาเจอสามี และจะอยู่ยังไงกันต่อไป ไม่รุ้ว่าเรารู้สึกยังไง แต่เรารู้ว่าเราทนในสภาพเราสอง สามคน ไม่ไหว ไปบ้านโน้นสองวัน บ้านนี้สามวัน ทำใจไม่ได้อ่ะ         ตื่นมาตอนเช้า เพื่อจะรีบออกไปวัดพระธาตุหริภุญชัย และวันนี้ยังต้องขึ้นเชียงใหม่เพื่อไหว้พระและกลับกรุงเทพอีก เอาะลซิ เมื่อวานมีสารถีมาส่งแล้ววันนี้เอาไงวะเนี่ย   แล้วก่อนมาได้ยินว่าที่หน้าวัดว่ามีรถรางพาชมเมืองลำพูนอีก รถออก 08.30 แล้วเราจะไปทันมั้ย รีบเชคออกจากที่พักแปดโมงนิด ๆ แล้วเดินจ้ำ เพื่อไปพระธาตุซึ่งหากจากที่พัก 2 กิโล ลำพังถ้าไม่มีเป้ + ของฝากก็คงจะเดินเร็วกว่านี้ นี่ทั้งแบกของและต้องรีบเดินอีก โอ้ว สุดยอด กลัวไปไม่ทันรถรางเพราะอยากไปมาก          จ้ำอ้าวอย่างสุดชีวิตมาถึงจนได้ แต่เลยเวลาแฮะ มาถึงวัด 08.35 รถต้องออกแล้วแน่เลยเพราะไม่เห็นมีรถเลยซักกะคัน ตายแน่ ๆ เดินเข้าไปซุ้มขายตั๋ว เค้าบอกรถอกเก้าโมง เฮ้อ รอดตาย เอาละช่วงนี้เดินเล่นไปพลาง ๆ ก่อน รอขึ้นรถ ค่าตั๋วรถชมรอบเมือง + ไหว้พระเก้าวัด 50 บาท เราว่าคุ้มนะ เพราะเราไปเองคงยาก     จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 20:55:32

ความคิดเห็นที่ 44      , , รถรางพาไปไหว้พระ + ชมสถานที่ในตัวเมือง 9 แห่ง แต่ละแห่งมีประวัติศาสตร์ทั้งนั้น เราชอบนะ นั่งรถลมเย็น ๆ มีคนบรรยายแล้วก็พาเราไปโน่นนี่       เริ่มต้นที่คุ้ม (จำชื่อไม่ได้อ่ะ) ที่เก็บเรื่องราวเก่า ๆ ในอดีตของลำพูนไว้ ตอนนี้เค้ากำลังบูรณะ ข้างในมีรูปเก่า ๆ ของเมืองลำพูน   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:00:39

ความคิดเห็นที่ 45          , , ต่อด้วยพามาไหว้เจ้าแม่จามเทวี มาขอพร   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:01:34

ความคิดเห็นที่ 46            , , เราแอบขอพรไปเยอะเหมือนกันแหล่ะ อิ อิ ส่วนใหญ่ก็ขอให้เข้มแข็ง อดทน ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ ไปได้ แม้ว่าจะร้ายหรือดีก็ไม่เป็นไร           หลังจากนั้นรถรางก็พาเราไปหลายที่นะ ชอบทุกที่ แต่ที่ประทับใจมาก ๆ เลย มี 2 ที่ คือวัดสันป่ายางหลวง โบสถ์ข้างในสวยดีเราชอบนะ   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:07:14

ความคิดเห็นที่ 47 ** ขออภัยที่รูปใหญ่นะคะ   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:08:03

ความคิดเห็นที่ 48 *** ขออภัยที่รูปใหญ่นะคะ   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:08:39

ความคิดเห็นที่ 49         ,  , และอีกที่ที่เราชอบมากคือ วัดพระยืน เพราะเราได้ปั้นพระด้วยมือของเราเอง ทางวัดจะนำพระที่เราปั้นบรรจุไว้ที่ฐานพระอีกทีนึง ไกด์แจ้งให้ทราบว่าต้องการพระทั้งหมด 84000 องค์ เราก็เลยภูมิใจที่เราได้ปั้นพระหนึ่งในนั้นด้วย   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:11:17

ความคิดเห็นที่ 50 *** ขออภัยภาพใหญ่ค่ะ   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:11:50

ความคิดเห็นที่ 51           , , รถรางชมเมืองกลับถึงวัดพระธาตุหริภุญชัยประมาณเที่ยงนิด ๆ หลังจากนั้นเราเข้าไปไหว้พระธาตุ ไหว้ราหูทรงครุฑ ซึ่งตั้งอยู่บริเวณข้าง ๆ วัดพระธาตุ และไหว้เสาหลักเมือง และพระสะดือเมือง ขอให้เราตั้งหลัก ตั้งต้น ชีวิตใหม่ได้ อย่าให้เราเป๋ไปมาในชีวิต          นั่งพักซักแป๊ปนึง ต่อรถไปเชียงใหม่ บริเวณข้างพระธาตุนั่นเองค่ะ ค่ารถ 20 บาท เราออกมาพอดีเจอรถแอร์ นั่งไปลงที่กาดหลวง หรีอตลาดวโรรส ประมาณชั่วโมงนึงถึงตลาดโอ้โห เค้าจัดงานตรุษจีนกันพอดีคนเยอะมาก เราต้องเบียดคนเดินเข้าไปตลาดเพื่อหาซื้อของฝากน้ำพริกหนุ่ม ไส้อั่ว หลังจากเบียดคนออกมาได้แล้ว อีกอย่างหนึ่งที่ต้องเราไปเป็นที่สุดท้ายคือ วัดลอยเคราะห์ค่ะ          แต่ไม่รุ้จะไปทางไหน จะนั่งรถแดงก็บอกไม่ถูกอีกว่าจะลงตรงไหน เลยหยุดดูแผนที่ตรงนั้น จะถามฝรั่งก็กลัวเค้าตอบมา เพราะเราฟังไม่รุ้เรื่อง สักพักมีพี่ผู้หญิงเดินมาถามเรา            พี่ผู้หญิง : จะไปไหนคะคุณน้อง            เรา : ไปวัดลอยเคราะห์ค่ะ            พี่ผู้หญิง : จะเดินไปหรือคะ (ตอนนั้นของพะรุงพะรังแล้วอ่า)            เรา : ค่ะ คิดว่าไม่น่าจะไกล ไปทางไหนคะ           พี่ผู้หญิง : เดินตรงไปเจอแยก แล้วตรงไปจนเจอ AIS แล้วตรงไปอีกค่ะ           เรารู้สึกว่าการมาเที่ยวคนเดียวบางทีก็ได้อะไรใหม่ ๆ กลับไป ความมีน้ำใจของคนไทยเราว่ายังมีอยู่เต็มเปี่ยมนะคะ กับ 5 วันที่เราเดินทาง มีคนคอยช่วยเหลือเราตลอดเลย           เราเดินไปจนกระทั่งเจอ AIS เดินผ่านซอยกำแพงดิน เฉียดโรงแรมเซนทารา เดินไปเดินมาประมาณ 2 กิโล แล้วก็ถึงวัดจนได้ โอ้ เหนื่อยนิดหน่อย   จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:21:08

ความคิดเห็นที่ 52          , , คนเยอะตามคาด ไม่น่าแปลกใจขนาดเราเองยังถ่อมาถึงที่นี่เพื่อไหว้พระ แล้วคนอื่นล่ะ จะไม่มาหรือยังไง เราจัดการไหว้พระตามที่หมอลักษณ์สั่งทุกประการ สร้างพระ  ทำโน่น นี่ นั่น ทุกอย่าง ขณะนั้นทุกอย่างอยู่ที่เวลาเกือบห้าโมงเย็น         เรานั่งโอ้เอ้รอเวลากลับจนกระทั่งเกือบหกโมงเย็น เราเดินมาทางไนท์บาซ่าร์ เพื่อมาขึ้นรถไปอาเขต เราจองรถเที่ยว 3 ทุ่มครึ่งไว้ เดินมาเรื่อย ๆ ไม่รีบร้อน เราเคยจำได้ว่ามีรถขนส่งเชียงใหม่เคยวิ่งผ่านบริเวณหน้าห้างพันธ์ทิพย์เพื่อไป บขส เราเลยนั่งรออยู่เกือบเป็นชั่วโมง จนอดทนไม่ไหวตัดสินใจโบกรถแดง คนขับคิด 50 บาท เราว่าเชียงใหม่นี่ดีทุกอย่างยกเว้นเรื่องการขนส่งและรถรอบเมืองนะ เราว่าเค้าฟันนักท่องเที่ยวมากไปหน่อย หรือเราไม่หาข้อมูลมาให้ดีก็ไม่รู้          ถึงอาเขต โอ้ อีกนานกว่ารถจะออก ไปหาร้านนวดดีกว่า เจอผู้ชายนวด นวดดีมากอ่ะ ชอบที่สุด เลยขอเบอร์เค้าไว้ด้วยนะเนี่ย (ติดใจสุด ๆ ) นวดซะเรากลับมาไม่สบายเลย แต่ดีมาก ๆ อ่ะ            ขึ้นรถเที่ยวสามทุ่มครึ่ง ตอนนั้นในใจคิดว่าเจอหน้าสามีคำแรกจะพูดว่าอะไร คำแรกเราตั้งใจจะพูดว่า "เป็นไง คิดถึงกันมั้ย" เรานั่งท่องไปเลยนะ เพราะไม่รู้ว่าถ้าเจอหน้าเค้าจริง ๆ แล้ว เราจะเป็นยังไงบ้าง           ก่อนที่เราจะออกจากลำพูน เรานั่งทบทวนความรุ้สึกต่าง ๆ เหตุและผลต่าง ๆ เรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ในครอบครัวของเรา ในตอนนั้นเรารู้สึกในใจว่า "เราต้องเข้าใจเค้าในสิ่งที่เค้าเป็น อย่าไปจินตนาการว่าเค้าต้องเป็นยังไง เค้าต้องเป็นแบบที่เราอยากให้เป็น เพราะเค้าก็มีชีวิต มีหัวใจเป็นของเค้าเอง เราเปลี่ยนทุกอย่างเป็นแบบที่เราชอบไม่ได้ หากเราเข้าใจในสิ่งที่เค้าเป็นเราก็จะเข้าใจโลก เข้าใจทุกอย่างที่เข้ามาได้เอง" เรารู้สึกว่าเรื่องทุกอย่างมันต้องจบลงแล้ว เพราะเราเองพยายามเข้าใจลักษณะที่เค้าเป็น    จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:30:52

ความคิดเห็นที่ 53 23 มกราคม 2555          กลับมาถึงที่พักในกรุงเทพเจ็ดโมงเช้า เจอว่าเค้ายังไม่ไปทำงาน คำแรกที่เราพูดกับเค้าคือ "เป็นไง คิดถึงกันมั้ย" ตามที่เราท่องไว้ทุกอย่าง เค้าเดินเข้ามากอดเรา เรารู้สึกได้เลยว่ามันแรงมาก เค้าไม่เคยกอดเราแบบนี้มาก่อน แต่ก็ไม่ได้คุยอะไร เพราะเค้าต้องรีบไปทำงาน          ส่วนเราพักอีก 1 วัน เพราะเรารู้สึกว่าตอนกลับมามันเหนื่อยและเหมือนจะไม่สบาย (แก่แล้วก็งี้) ไม่มีอะไรทำ เปิดคอมพิวเตอร์เล่นแบบธรรมดา แต่มันไม่ธรรมดาค่ะ เราเจอว่าสามีเรายังติดต่อผู้หญิงคนนั้น และคุยกันผ่านทาง FB ด้วยข้อความที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่าเราคือส่วนเกิน มันเป็นข้อความที่เราอ่านแล้วสุขใจ อิ่มใจ แทนผู้หญิงคนนั้น สามีเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าที่รักทุกคำ เรารู้สึกได้ว่านี่มันคือความรักที่เราอาจลืมมันไปแล้ว          เราร้องไห้อย่างมากมาย ทั้งที่ทำใจได้แล้ว แต่เมื่อมาเจอแบบนี้เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว และที่สำคัญผู้หญิงคนนั้นท้อง เค้าบอกว่าท้องกับสามีของเรา เราไปไม่เป็นเลย   คิดได้อย่างเดียวว่าไปเหอะว่ะ มันรุ้สึกว่าเค้าเป็นครอบครัวกันยังไงไม่รุ้ เรายอมเสียสละครัง้ที่ใหญ่สุดของชีวิตดีกว่า เราอยู่ไม่ได้อ่ะ เราพูดแบนี้กับตัวเองตลอดเวลา ร้องไห้ตลอดเวลา          จนสามีเรากลับมา และเค้าดูแปลกใจที่เรารู้เรื่องทั้งหมด เราบอกว่าเราอยู่ไม่ได้ในสถานการณ์แบบนี้ เรารับไม่ได้จริง ๆ สามีถามเราว่า เราจะทำเป็นไม่รุ้ ไม่เห็น ไม่ได้เหรอ แล้วก็อยู่กันต่อไป เพราะสามีรักเรามาก ไม่อยากเสียเราไป เราทำใจไม่ได้จริง ๆ ค่ะ ไม่ได้เลย เราบอกว่างั้นตัดเราง่ายกว่า เพราะทางโน้นเค้าก็มีลูก และสามีเราก็บอกกับเราเองว่ารักทางโน้น  แต่ถ้าจะให้เลือกเค้าทำไม่ได้จริง ๆ          เรายืนยันว่างั้นเราก็รับไม่ได้ ถ้าจะเลือกเราต้องตัดหมดทั้งแม่ ทั้งลูก จะเห็นว่าเราใจดำแค่ไหนก็ยอม แต่จะให้มาอยู่แบบนี้เราไม่เอา สามีบอกว่าเค้าไม่รุ้จะเริ่มต้นกับคนนั้นยังไง และคิดว่าจะไปกันไม่รอด เราได้แต่ร้องไห้อ่ะ จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:40:54

ความคิดเห็นที่ 54  24 มกราคม 2555         , , เราเปลี่ยนไปจนเพื่อนร่วมงานสงสัย แต่ก็ไม่มรใครกล้าถามอะไร   เย็นนั้นสามีเราบอกว่าจะกลับดึกและจะไปขอเคลียร์กับคนนั้น บอกให้เราอย่าเพิ่งนอนและรอก่อนจะได้คุยกัน         สามีกลับมาถึงบ้านเที่ยงคืน และบอกว่าทุกอย่างจบสิ้น เหลือเพียงแค่เราสองคน ไม่มีใครทั้งนั้น เราถามว่าสามีว่าทำใจได้เหรอ สามีตอบได้ เราก็โอเค แล้วก็นอนกันไป  ขณะนั้นเราสองคนใช้ชีวิตกันตามปกติ ไปกินข้าว ดูหนัง ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ในใจเรามันไม่เหมือนเดิม มันมีปมอยู่ในใจที่เรามองไม่เห็นมันเลย         เราก็ยังคุยกันเป็นปกติถามกันมั่ง แซวกันมั่ง ดูเหมือนว่าสถานการณ์ของเราจะดีขึ้นมากมาย จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:44:46

ความคิดเห็นที่ 55 1 กุมภาพันธ์ 2555          เรากลับไปเล่น FB อีกครั้ง และเราก็เจอข้อความเช่นเดิมที่สามีเราคุยกับเพื่อน เพื่อนสามีเราถามว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง สามีตอบว่าก็พยายาม 2 คน 2 เวลา เดี๋ยวอีกคนก็จะกลับไปทำงานที่ญี่ปุ่นแล้ว แล้วก็จะอุ้มท้องลูกหนีไปด้วย          เราร้องไห้เลยอ่ะ บอกอารมณ์ไม่ถูกขณะนั้น เหมือนว่าที่ผ่านมาสามีเราโกหกเรามาตลอด เราแบบไปไม่เป็นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง และครั้งนี้เราแน่ใจชัดกว่าทุกครั้งเลยว่าเราไปดีกว่า เราทนไม่ได้อ่ะ เราคุยกับสามีตอนเย็นว่ายังคุยกับคนนั้นอยู่มั้ย สามีเราก็ยอมรับว่าคุยกันอยู่แต่ไม่บ่อย ส่วนมากสามีเราจะโทรหา เราแบบอึ้งอ่ะ เราก็เลยถามว่างั้นเราต่างคนต่างไปมั้ย คุณเลือกไปอยู่ทางโน้น เราก็จะได้ไม่ต้องเจ็บมาก ให้เราทนแบบนี้ ในสภาพนี้ทุกวันมันไม่ไหว เราเชื่อใจคุณไม่ได้เลย คุณรับปากกับเราว่าเลิกแต่คุณก็ทำไม่ได้ ตัดใจไม่ได้แบบนี้           สามีเราก็ไม่ยอมเลิกค่ะ บอกว่ารักเรามาก มากกว่าคนนั้นคงทนไม่ได้ที่จะเสียเราไป แต่พอเราให้เค้าเลิกกับคนนั้นเค้าก็ไม่ยอมเลิก บอกเราว่าทำเป็นไม่สนใจ ไม่รู้ ไม่เห็นได้มั้ย เสาร์ อาทิตย์ เค้าก็ยังใช้ชีวิตอยู่กับเรา แต่ตอนเย็นจะขอไปดูลูกบ้าง เราร้องไห้อ่ะ ทนไม่ได้           ในใจตอนนั้นถามว่าเรารับได้มั้ย เราตอบเลยว่ารับได้ ไหวมั้ย ไหวตลอด สำหรับเราไม่มีอะไรที่ไม่ไหว เพียงแต่ใจเรายังตอบคำถามไม่ได้ว่า เราจะทนไปเพื่ออะไร เพื่อความรักที่เรามีให้กันนะเหรอ สามีตอบว่า เพื่อตัวเค้าไง เรายิ่งเสียใจหนักไปอีก             ในใจเราบอกว่าไม่เอาแล้ว จบเถอะ โปรดตัดสินใจ ไม่ว่าคำตอบจะออกมาแบบไหน เราดีใจทั้งนั้น ถ้าคุณเลือกทางโน้นเราก็ดีใจที่คุณจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ เพราะเราเองไม่มีลูก และเราตั้งเป้าหมายว่าเราจะไม่มีลูก เราเองเป็นคนบกพร่อง คุณอยากมีลูกแต่เรามีไม่ได้    แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 22:23:05 จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 21:57:13

ความคิดเห็นที่ 56 2 กุมภาพันธ์ 2555           หลังจากเงียบไปเล็กน้อย วันนี้สามีบอกเราว่าขอเวลา 30 วันเพื่อที่จะตัดใจจากคนนั้น และตัดใจจากลูก ถามว่าเราให้เค้าได้มั้ย เราบอกว่าได้สิ เดินด้วยกันมาตั้ง 12 ปี ขอแค่ 30 วันทำไมจะให้ไม่ได้ ถ้าคุณสามารถตัดขาดทุกสิ่งได้จริงอย่างที่พูด เราเองจะไม่นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาเลยถือว่าไม่เคยเกิดขึ้น และทุกอย่างยังเหมือนเดิม           แต่ถามในใจเรา เราคิดว่าสามีเราไม่สามารถทำได้ ปัจจุบันนี้ เราได้แต่รอเวลาเพื่ออะไรสักอย่างที่บอกว่าเราควรจบกันอย่างไร           เรารักสามีของเรามาก มากพอที่จะให้เค้าไปอยู่กับคนนั้น มากพอที่จะให้เวลาเค้าตัดใจ แต่คงไม่มากพอหากขอเวลาทั้งชีวิตของเราเพื่อให้เค้าตัดใจ แต่เราอ่อนแอเกินไป ที่จะรับอีกด้านในชีวิตของผู้ชายที่เรารัก หรือว่าเรารักเค้าไม่มากพอ    แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 22:01:53 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 55 22:01:33 จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 22:01:18

ความคิดเห็นที่ 57 Special Thank      | ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและกำลังใจทุกดวงนะคะ มันสำคัญมากจริง ๆ        แต่มันดูไม่เหมือนห้อง Blue เลยอ่ะ ต้องขอโทษจริง ๆ      | ขอบคุณเพื่อนจ๋า เพื่อนที่ดีของเราที่กระตุ้นให้เราเขียนสิ่งนี้ ขอบคุณมากจริง ๆ      | ขอบคุณคุณฟี่สำหรับสิ่งดี ๆ ที่ให้เราตลอดเวลาที่เราอยู่เชียงคาน      | ขอบคุณเปรมน้องที่เรารักมากที่สุดที่คอยให้กำลังใจเรา      | ขอบคุณเจ๊แอน และ แอล เพื่อนที่เรารักมาก ที่คอยเป็นกำลังใจ และทุกอย่างของเรา      | ขอบคุณสามีที่ทำให้เราเข้มแข็ง และกล้าเผชิญกับโลกในอีกด้านหนึ่ง อยากบอกว่าไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่รักคุณ ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเรา . . จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 22:07:19

ความคิดเห็นที่ 58 ออกมาเถอะครับ ผู้ชายของคุณเห็นแก่ตัวมากที่ขอให้คุณอยู่เพื่อเค้าทั้งๆที่เค้าเองไม่รับผิดชอบกับคนข้างๆที่อยู่กันมาตั้ง 12 ปี เลยเถิดกันจนถึงขั้นมีลูกกันแล้ว จะไปทำเป็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นได้ยังไงล่ะครับ เวลาจะช่วยคุณได้แต่คุณต้องออกแล้วออกเลยนะครับ อย่ากลับไปตรงนั้นอีก เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : flyingsolo เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 55 23:20:49

ความคิดเห็นที่ 59 ตามอ่านจนจบ แอบน้ำตาซึม อึ้งไปกับเรื่องของคุณ จขกท ... อยากส่งกำลังใจให้อีกล้านๆครั้งเลยค่ะ ขอให้เรื่องราวผ่านไปด้วยดีนะคะ ไม่ว่ายังไงความรักและกำลังใจจากหลายๆคนก็อยู่รอบๆตัวคุณ คุณไม่ได้อยูลำพังซะหน่อย ทำหัวใจให้เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : ~LoVe_iN_The_CarD~ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 00:21:31

ความคิดเห็นที่ 60 สู้ๆ น๊าา ^^ กำลังใจมีอยู่รอบๆ ตัว น้องอาจจะปลอบใจ ให้คำปรึกษาได้ไม่มากนัก แต่ก็พร้อมที่จะรับฟังเรื่องราวที่ไม่สบายใจของพี่สาวคนนี้เสมอ จุ๊บๆ จ๊วฟฟ จากคุณ : Puggood เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 10:09:35

ความคิดเห็นที่ 61 กรณีของเพื่อนเป็นตัวอย่างได้ดีเลยละ ว่ารักกันมามากแค่ไหน นานขนาดไหน สุดท้ายมันก็แปรเปลี่ยนไปได้เสมอ   แล้วมันจะผ่านไปได้นะ เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น เป็นกำลังใจให้เสมอ ชีวิตเราก็เกิดมาอยู่ตัวคนเดียวอยู่แล้ว คู่ชีวิตที่เข้ามาสักวันหนึ่งก็ต้องพรากจากกันไม่ ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตาย วันนี้มีสติกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ถือว่าทำได้ดีแล้ว หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ก็ขอให้รู้ว่ามันไม่เที่ยง สุขแป๊ปนึง ทุกข์บ้างบางขณะ แต่เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนสภาพไป อย่าหวั่นไหว ขอให้จิตใจเราเข้มแข็งก็พอ นายเข้มแข็งมาก ปรบมือๆ (ขอบคุณที่แชร์ให้อ่านนะ เป็นประโยชน์กับหลายคนว่าไม่ว่าเจอเรื่องร้ายแค่ไหนเราก็ยังมีทางออกนะ) จากคุณ : jaaaaa (jaaaaa) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 10:31:50

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านแล้วก็รู้สึกว่าคุณผู้ชายเห็นแก่ความรู้สึกของตัวเองเพียงคนเดียว จะบอกให้คุณเลิก หรือ บอกให้คุณไม่เลิก คุณเองรู้ความรู้สึกและความต้องการของตัวเองดีที่สุด ยังไงเราเป็นกำลังใจให้อีกแรงนะคะ สู้ ๆ นะคะ ^^ จากคุณ : Le Petite Fille ~ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 11:35:00

ความคิดเห็นที่ 63 เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ สู้ๆค่ะ ขอให้หลุดพ้นจากทุกข์นี้เร็วๆ นะคะ จากคุณ : pae_cs16 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 15:03:28

ความคิดเห็นที่ 64 ผมยังก็เที่ยวตัวคนเดียวแบบนี้แหละ อยุ่คนสบายดีออก อยากไปไหนก็ไป ถลุงเงินของตัวเองมีความสุขดีออก อยากกินก็กิน อยากเที่ยวก็เที่ยว ว่าแหละอาทิตย์นี้ก็ไปเที่ยวอีกแฮะๆๆ...... จากคุณ : สมาคมนกเพนกวิ้น เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 15:14:18

ความคิดเห็นที่ 65 ไม่ต้องกลัวครับแรงยังมี ใจยังแกร่ง สักวันคุณต้องผ่านพ้นมันไปได้ เป็นกำลังใจให้นะ สู้ สู้ จากคุณ : ตั้ม เด็กดอนเมือง (ตั้ม เด็กดอนเมือง) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 15:35:10

ความคิดเห็นที่ 66 เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ ขอให้ผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้นะคะ เรื่องแบบนี้ ต่อให้นานแค่ไหนก็ไม่มีวันลืมค่ะ มีสติและเข้มแข็งนะคะ ไม่ลืมแต่จะไม่ทุกข์ค่ะ ^___^ จากคุณ : กะหนุงกะหนิง เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 22:10:56

ความคิดเห็นที่ 67 เข้มแข็งและมีสติไว้นะคะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม รักตัวเองให้มาก ๆ ค่ะ สู้ ๆ สู้โว้ยยยยยยยยยย ^_____^ จากคุณ : Mama-Nok เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 09:30:54

ความคิดเห็นที่ 68          , , ขอบคุณทุกคน ทุกกำลังใจและมิตรภาพนะคะ  เราเองก็พยายามสู้อย่างเต็มที่ และรอเวลาที่จะมาถึงในสักวันนึง เพื่อจะตัดสินทุกอย่าง แอบขอพรไว้ตลอดเวลาว่าหากเราเป็นคู่กันจริงก็ขอให้เดินไปด้วยกันได้ตลอด แต่หากว่าไม่ใช่ก็ขอให้เวรกรรมที่มีต่อกันหมดสิ้นกันไปในเร็ววันนี้ . .. ขอให้มันจบเร็ว ๆ จะร้ายหรือดีก็ขอให้จบ          ไม่ง่ายเลยเนาะการเป็นครอบครัวแต่ยากยิ่งกว่าที่จะรักษามันไว้ แต่สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะยังไงทุกปัญหามันมีทางออกเสมอ การเรียกศรัทธากลับมาจากคนคนนึงนี่มันยากเหมือนกันเนอะ   ความรักอย่างเดียวมันคงไม่ใช่ทุกอย่าง          ขอบคุณมาก ๆ อีกครั้งค่ะ จากคุณ : S1310063 (s1310063) เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 07:32:59

ความคิดเห็นที่ 69 ... เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^_^ อย่าอยู่คนเดียวบ่อยๆนะคะ พยายามนัดเจอเพื่อนเก่าๆมาเจอ แล้วจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ ... จากคุณ : kungtalay เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:22:58