 |
สาเหตุที่ผม "บ้าโปสการ์ด" ก็เพราะว่า ...
ผมได้รับโปสการ์ดใบแรกจากคุณแฮมครับ ก่อนหน้านี้ผมก็เล่นเน็ตอย่างเดียว ในตอนนั้นผมเล่นอยู่ในห้องต้นไม้ในเว็บพันทิป แล้วก็มีการแจกเมล็ดพันธ์พืชให้แก่กันครับ โดยการส่งที่อยุ่ไปให้ทางหลังไมค์ ซึ่งผมก็เคยขอเมล็ดพันธ์พืชจากคุณแฮมครับ จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่งซึ่งวันนั้นเป็นวัดเกิดของผม คุณแฮมได้ส่งโปสการ์ดภาพลิเก (คาดว่าหลาย ๆ ท่านก็คงจะเคยได้รับโปสการ์ดภาพลิเกนี้จากคุณแฮมเหมือนกัน) โดยคุณแฮมเขียน โปสการ์ดส่งมาอวยพรวันเกิดให้แก่ผม แล้วโปสการ์ดใบนั้นก็มาส่งถึงมือผมในวันที่ผมเกิดพอดีเลยครับ พอผมได้รับโปสการ์ดใบนั้นมาแล้วผมก็นั่งมองอย่างเป็นปลื้มอยู่นานมาก แล้วผมก็ได้นั่งพิจารณาดูจึงได้พอรู้ว่าน่าจะเป็นโปสการ์ดที่คุณแฮมทำขึ้นมาเอง เพื่อส่งให้แก่ผม แล้วคุณแฮมสามารถส่งให้มาถึงบ้านของผมได้ในวันเกิดของผมพอดี
มันเป็นอะไรที่ผมดีใจมาก ๆ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ากะอีแค่โปสการ์ดเพียงใบเดียวนี้ มันจะทำให้เรามีความสุขได้มากถึงขนาดนี้ หลังจากนั้นเป็นต้นมา ผมก็เริ่มสนใจโปสการ์ดมากขึ้น ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยสนใจโปสการ์ดมาก่อนเลย แล้วหลังจากนั้นก็มีเพื่อนบล็อกท่านหนึ่ง ซึ่งก็คือ นู๋บุษ (อาบูด) ได้ชักชวนผมเข้ามาสู่คลับ "เรารักโปสการ์ด" แห่งนี้
หลังจากนั้นเป็นต้นมา ผมก็เหมือนกับโดนยาเคลิ้มมาปาย , เหมือนโดนใครทำคุณไสย , เหมือนโดนเสน่ห์ของขลัง , เหมือนโดนสาปแช่ง , เหมือนบุพเพสันนิวาส ฯลฯ ที่ทำให้ผมหลงใหลโปสการ์ดเป็นอย่างมาก จนกลายมาเป็นอาการ "บ้าโปสการ์ด" จนถึงทุกวันนี้ครับ
แล้วอาการ "บ้าโปสการ์ด" ของผมก็หนักขึ้นเรื่อย ๆ ทุกวันครับ จนกระทั่งมาถึง ณ วันนี้ ผมก็ยังไม่รู้ว่าผมจะไปรักษาอาการ "บ้าโปสการ์ด" นี้ได้ที่ไหน? กินยาแล้วจะรักษาหายไหม? มันเหมือนกับคนบ้าคนสติไม่ดี วัน ๆ หนึ่งถ้าผมอยู่บ้านผมก็นั่งรอนั่งเฝ้าดูว่า เมื่อไหร่พี่บุรุษไปรษณีย์จะมาส่งจดหมายที่บ้านสักทีน๊า? พอได้รับโปสการ์ดมาแล้วผมก็นั่งอ่าน นั่งดูรูปภาพในโปสการ์ด พลิกไปพลิกมาอยู่เป็นชั่วโมง อ่านแล้วก็อ่านอีก สองรอบสามรอบก็อ่านอยู่ได้
จนกระทั่งคุณแม่ของผมท่านสังเกตเห็น ท่านเลยถามผมว่า ...
"พรุ่งนี้จะพาไปถ้ำกระบอกเอาไหม?"
คุณแม่ของผมท่านถามผมขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชันเป็นอย่างมาก แต่ในขณะนั้นผมไม่รู้ตัวหรอกครับ เพราะว่าผมยังคงมองหลงใหลโปสการ์ดที่อยู่ในมือของผมเพียงอย่างเดียว
"ไปไหม? ... ไปถ้ำกระบอกเถอะ" คุณแม่ของผมท่านถามย้ำขึ้นอีกครั้ง
"หา ... ไปไหนนะแม่" ผมถามกลับไปเพราะต้องการทราบรายละเอียดที่แม่ถาม
"ไปถ้ำกระบอกไง" คุณแม่ผมพูดกระแทกเสียงห้วน ๆ อีกครั้ง
"ไปทำไมครับ?" ผมถามออกไปแบบ งง ๆ อย่างมาก
"ไปถ้ำกระบอก จะได้อ้วกออกมาเป็นโปสการ์ดไงล่ะ" คุณแม่ผมพูดจบก็ค้อนขวับใส่ผม 1 ทีเต็ม ๆ
พอผมได้ยินที่คุณแม่ของผมพูด ผมก็ต้องทำตาลุกวาวและหูพึ่งเลยครับ
"ไป ๆ ... ไปครับแม่ .. พรุ่งนี้แม่รีบพาผมไปที่ถ้ำกระบอกเลยนะ" ผมตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
"หา ... " คราวนี้คุณแม่ผมกลับต้องทำหน้า งง บ้างแล้ว
"ดีเลยครับ อ้วกออกมาเป็นโปสการ์ด ผมจะได้ไม่ต้องเสียตังค์ซื้อโปสการ์ดไงครับ"
ผมตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่ยียวนกวนประสาทอย่างสุด ๆ ก่อนที่ผมจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจอย่างสุด ๆ
"เย้ ๆ ๆ .. ดีใจจังวุ้ย ไม่ต้องเสียตังค์ซื้อโปสการ์ดแล้ววุ้ย"
ตุเลง .. ตุเลง ... ตุเลง ตุเลง .. ตุเล็ง ... ตุเลง
(มันยังบ้าไม่เลิกเนอะ)
ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
อิอิ
| จากคุณ |
:
ตรูบ้าโปสการ์ด (อาคุงกล่อง)    
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 มี.ค. 55 01:30:25
|
|
|
|
|
[CR] ( ^__^ )~~ ความประทับใจจากต้นมิตรภาพผ่านโปสการ์ด (แจกโปสการ์ดงานดอกลำดวนของศรีสะเกษค่ะ)~~( ^__^ )
