Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ความในใจของหัวหน้าทัวร์ยุโรป ภาคไหนจำไม่ได้ : เหตุวิบัติบนทัวร์ เพราะกรูแท้ๆ... ติดต่อทีมงาน

งานทัวร์มันไม่ได้สนุกอย่างที่ใครๆคิดนะครับ
มันเป็นงานที่มีหลายรสชาดจริงๆ
ที่สนุก ก็ สนุ๊ก...สนุก
ที่กร่อยๆก็มี ไม่ใช่ไม่มี

วันนี้ผมจะเอาเคสแบบ "กร่อยๆ" มาเล่าให้ฟัง

หลายปีก่อน ผมต้องทำทัวร์ เข้าอัมสเตอร์ดัม ไปเยอรมัน เบลเยี่ยม ลักเซมเบิร์ก  และจบที่ปารีส ประมาณ แปดเก้าวัน

เช็คอินที่สนามบิน...
จะด้วยสาเหตุใดไม่ทราบ ปรากฏว่า สายการบินที่เราจองไว้เกิด ผิดพลาดอะไรซักอย่าง ไม่มีที่นั่งให้คณะของเรา !

งานเข้าครับพี่น้อง เบ้อเริ่มเลย เอาไงดีวะตู ลูกค้ามองหน้ากันเลิ่กลั่ก ทะยอย ผัดเปลี่ยนกันเข้ามารุมด่าผมเป็นพัลวัน

กฏข้อแรกของผม - good heart fight tiger ...ทำใจดีสู้เสือ...

เอ่อ...ใจเย็นๆนะครับพี่ หยุดด่าผมสักแป๊ปนึงได้ไหมครับ ผมจะได้ทำงานแก้ปัญหาให้กับทุกท่าน พี่รอตรงนั้นเลยนะครับ เดี๋ยวผมวางสายแล้วพี่ค่อยเข้ามาด่าผม...นะครับ นะครับ

โทรประสานงานกันเดี๋ยวนั้นเลย ใจผมก็นึกด่าไอ้พวกทำงานในออฟฟิศ
ทำงานภาษา5อะไรฟระ เมิงรู้ไหมว่ากรูโดนด่าขนาดไหน...เละไปหมดแล้วเป็นศพตั้งแต่อยู่หนามบิน หมอพรทิพย์ ต้องมา I.D. ศพตูแน่ๆ เพราะงานนี้เละมาตั้งกะสามย่าน เละเทะไปหมดแล้ว...ว..ว ฯลฯ

ผมนึกด่ามันไปเรื่อย บางทีต้องแกล้งทำเป็นพูดโทรศัพท์คนเดียว ลูกทัวร์จะได้ไม่เข้ามารุมด่า...

สักพักใหญ่ๆ เจ้าหน้าที่อีกสายการบินนึง (คุณภาพชื่อชั้นพอๆกัน) ก็เดินยิ้มเข้ามา และแจ้งว่า คณะเราจะได้เดินทางกับสายการบินนี้ ที่มีกำหนดการแตะพื้นที่อัมสเตอร์ดัม ช้ากว่ากำหนดการเดิมไปเพียง 30 นาที

ที่สำคัญ คณะของเราทั้ง 25 คนจะได้เดินทางในชั้นธุรกิจอีกด้วย !

ฮ่า ฮ่า ฮ่า...สวรรค์มีตา สวรรค์ย่อมพิจารณาช่วยเหลือคนดีๆอย่างเรา...ผมนึก

ว่าแล้วก็เดินผิวปาก อย่างอารมณ์ดีไปแจ้งข่าวดีลูกทัวร์ดีกว่า...
ใจก็นึก หึ หึ...จากคน กลายเป็นหมา
จากหมา ก็กลายเป็นเทวดาได้เฟ้ย 5 5 5 5

เรียบร้อย...พาลูกค้าไปโหลดกระเป๋า
เสร็จแล้วก็ รอเจ้าหน้าที่เขาออกบอร์ดดิ้งพาส

เอ...ทำไมนานนักหว่า...ชักสงสัย

แป๊ปเดียวนะครับพี่ พี่อยากไปซื้อของข้างในผมทราบครับ แต่ เจ้าหน้าที่เขายังทำให้ไม่เสร็จครับ ฯลฯ

สักครู่ เจ้าหน้าที่สาว ผมสั้น หน้าตาเก๋ไก๋ ก็เรียกผมเข้าไปคุย
และแจ้งผมแบบ กระซิบๆ ...โรแมนติคดีจัง...ผมนึก ได้กลิ่นหอมจากน้ำหอมที่เธอใช้ด้วย หอมจัง...
เธอแจ้งว่า ไอ้ที่ผู้จัดการแจ้งผมว่า ได้เดินทางบนชั้นธุรกิจทั้ง 25 คนน่ะ ไม่ใช่ !

ผมแทบล้มทั้งยืน !
ตาย5... ตาย5 แน่ๆ คราวนี้

ได้แค่ 13 คนค่ะ และหัวหน้าทัวร์ช่วยแจ้งมานะคะ ว่าจะเอาผู้โดยสารท่านไหนไปชั้นธุรกิจ

โอ...สวรรค์ ทำไมทำก๊ะกรูอย่างนี้วะ
ฆ่าฉัน ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า...

ผมไม่มีเวลาคร่ำครวญอะไรมาก อีก 45 นาทีเครื่องจะออก จริงๆเราควรจะต้องผ่าน ต.ม. และอยู่ใน ห้องผู้โดยสารขาออก แล้วด้วยซ้ำ !

เอาวะ ใช้มาตรฐานเดียวกับเช็คอินการบินไทย คนไหนแต่งตัวดูดีๆ ก็ให้ไปชั้นธุรกิจก็แล้วกัน เลือกไปได้ 13 คนพอดี ครอบครัวนึงเขามา 6 คน อีกครอบครัวนึง มา 4 คน อีกครอบครัวนึง มา 3 คน

ผมกระซิบกับน้องเช็คอินคนสวย ว่า หากผู้โดยสารถามว่า ใครจัดที่นั่ง หนูก็บอกไปว่า หนูเป็นคนจัดนะจ๊ะ หรือระบบมันจัด อะไรก็ว่าไป พี่ไม่เกี่ยว ...โอเคมั๊ย...โอเคค่ะ ยิ้มหวานเชียว...

ถึงเวลาต้องแจกบอร์ดิ้งพาสให้ลูกทัวร์...ช่วงเวลาแห่งการทุกข์ระทม ที่ต้องแจ้งข่าวร้ายแก่ลูกทัวร์ ว่า มีผู้โดยสารคณะเรา ที่ไม่ได้อัพเกรด อีก 12 คน

เสียงกระหึ่มขึ้นด้วยความผิดหวัง โกรธแค้น ระคนสงสัยในชะตาของตนว่า จะได้บินชั้นธุรกิจไหม...

ผมก็แจกบอร์ดดิ้งพาสไป...แจกไป
ใครได้บินธุรกิจก็ดีอกดีใจ รีบวิ่งไปช้อปปิ้งก่อนขึ้นเครื่อง
ใครได้บินชั้นประหยัด ก็ มองหน้าผมแบบจะกินเลือด กินเนื้อ ผมไม่กล้ามองหน้าจริงๆ

แจกเสร็จ ผมก็เดินอ่อยๆจะไปผ่าน ต.ม นึกในใจ เออ...จากเทวดาก็กลายเป็นหมาได้เหมือนเดิม...เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ
แล้วยังต้องอยู่กันอีกแปดเก้าวัน....ทำไงดีวะตู...

แป๊ปเดียว มีลูกทัวร์ วิ่งตามหลังมา
เธอพูดเสียงกร้าว...คุณไกด์...ชั้นรู้มาว่า คุณเป็นคนเลือก ว่า ใครไปชั้นธุรกิจ
ใครไปชั้นประหยัด คุณเอาอะไรมาตัดสินว่าใครควรไปชั้นธุรกิจ ?

ผมต้องยืนกระต่ายขาเดียว ยืนยันว่า สายการบินเป็นคนจัดครับ
ไม่จริง คุณโกหก ! ชั้นไปถามเจ้าหน้าที่มาแล้ว เธอบอกว่าคุณเป็นคนจัดที่นั่ง ! คุณโกหก !

ผมอึ้ง...ผมนึกอะไรไม่ออก
นอกจากถึงน้องเช็คอินคนสวย ที่ตอบผมว่า...โอเคค่ะ ตอนที่เราเตี๊ยมกันไว้
โอภาษาแมวอะไรวะเนี่ย กรูโดนอีกแล้ว !

สุภาษิตฝรั่งเขาว่าไว้ ...the truths shall set you free...เอาวะ
ผมก็สารภาพไปตามจริง ว่าผมจำเป็นต้องจัดที่นั่งไปโดยเอาความรวดเร็วเป็นหลัก และ พิจารณาถึงการแต่งกายของผู้เดินทาง ฯลฯ

ด้วยหวังว่าลูกทัวร์ท่านนั้นจะเข้าใจ...

แต่ไม่ ! คนเรา เวลาอยู่ในอารมณ์ที่โกรธ ไม่เข้าใจอะไรง่ายๆ และประกาศจะเอาเรื่องผม ด้วยการไปบอกลูกทัวร์คนอื่นๆ ว่าผม สวมบทพระเจ้า มาจัดที่นั่งให้พวกเขาต้องนั่งชั้นประหยัด

ทั้งๆที่การเดินทางในชั้นประหยัด เป็นสิทธิที่พึงมี พึงได้ของเขาเหล่านั้นอยู่แล้วก็ตาม !

ผมเดินไปที่ gate เป็นคนท้ายๆ ยังมีลูกทัวร์ รอคำอธิบายจากผมอีกหลายคน ...
ผม อยากหายตัวไปจากตรงนั้น เดี๋ยวนั้นเลยจริงๆ !
ไหลตายเลยก็ได้ ! ไปไหนก็ได้ ! ไปเอธิโอเปียเดี๋ยวนี้เลยก็ได้ ขออย่าอยู่ตรงนี้เลยวะ...ผมนึก

แต่ความซวยของคนเรา มันไม่มีที่สิ้นสุด...
ระหว่างผมเดินไปหากลุ่มลูกค้า ที่พากันจ้องมองผมด้วยสายตาขุ่นมัว...เจ้าหน้าที่สายการบินก็ประกาศเรียกชื่อผม
มีอะไรอีกหรือครับ ?
เจ้าหน้าที่สาว ยิ้มหวานจ๋อย อีกคนนึง แจ้งมาว่า จำเป็นต้องอัพเกรด ที่นั่งของผมจากชั้นประหยัด เป็นชั้นธุรกิจ ไปอีกคน !

โอ....เอาปืนมายิงพี่เลยดีกว่ามั๊ยครับ คุณน้อง แค่นี้กรูก็จะตาย5อยู่แล้ว

ผมจึงต้องเอาบัตรที่นั่งในชั้นธุรกิจของผม มาขอเปลี่ยนกับลูกค้า ที่รออยู่
ไม่มีใครยอมเปลี่ยน ...
เขาไม่อยากนั่งคนเดียว อยากไปกับคู่ที่เดินทางด้วยกัน
ผมจึงต้องไปนั่งชั้นธุรกิจ ด้วยความรู้สึกที่แย่ที่สุดในโลก
และเครียด ประสาทหลอน ทานอะไรไม่ลงไปตลอดเที่ยวบิน !

๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑ ๑

ผมระมัดระวังการทำงานของผมตลอดเส้นทาง มิให้ผิดพลาด มิให้ขาดตกบกพร่อง ตัวตรง เต็มบรรทัดเลยก็ว่าได้

ระหว่างทางก็โดนแดกดันจากลูกทัวร์บ้างเป็นระยะ ระยะ
หาว่า สองมาตรฐาน เลือกปฏิบัติ จ่ายมาเท่ากันแต่คนอื่นได้นั่งชั้นธุรกิจ ชั้นกะคุณแม่ไม่ได้นั่ง ฯลฯ

ความสัมพันธ์ระหว่างลูกทัวร์กันเองก็เป็นไปแบบ แข็งๆ เย็นๆ ไม่เหมือนปกติ
มีการตั้งกลุ่มก้อน แบ่งพรรคแบ่งพวก เวลานั่งรับประทานอาหาร

ทัวร์นั้นดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย แต่ ผมรู้อยู่แก่ใจว่าผมทำทัวร์ได้สนุกกว่านี้อีกร้อยเท่า ถ้าเหตุการณ์ที่ดอนเมืองวันนั้นไม่เกิดขึ้น

ผมนอนคิดทุกวัน...ถ้าย้อนเวลาไปได้ ผมจะต้องทำยังไง
ผมต้องทำยังไง ในเมื่อ ใครบางคน ต้องไปนั่งชั้นธุรกิจ และใครบางคนต้องได้นั่งชั้นประหยัด
และมันมีเวลาน้อยนิดเหลือเกินที่จะทำอะไรดีกว่านี้ได้ในเวลาจำกัดแบบนั้น
จะเป็นผม หรือเทวดาที่ไหนเป็นหัวหน้าทัวร์ มันก็ต้องจบลงแบบนี้ !
คิด...คิดจนไม่อยากจะคิด
เข้าข้างตัวเองรึป่าววะเนี่ย...วู้ !

ขณะเดินทางกลับ บนเที่ยวบิน (คราวนี้ทุกคนนั่งชั้นประหยัด) ผมต้องแจกแบบสอบถาม ความพึงพอใจ ให้ลูกค้ากรอกบนเครื่อง เกี่ยวกับคุณภาพ การบริการ สายการบิน โรงแรม ร้านอาหาร หัวหน้าทัวร์ คนขับรถ ฯลฯ

หลังเสิร์ฟอาหาร ผมก็เข้าไปขอเก็บแบบฟอร์มนี้

ก็มีคุณป้าท่านหนึ่ง เรียกผมเข้าไปนั่งใกล้ๆ (ลูกสาวของแกลุกหนีไป)

คุณไกด์...น้ำเสียงเธออ่อนโยนกว่าก่อนมาก
ป้าขอโทษนะ ที่เคยต่อว่าคุณไว้มากมายระหว่างทัวร์ นี่ลูกสาวป้ายังเคืองคุณไกด์อยู่นะ แต่ป้าไม่แล้ว...

ป้าเข้าใจ ว่าป้ามิได้เสียสิทธิอะไรเลย ในการเดินทางครั้งนี้ คุณก็ดูแลป้า และลูกทัวร์ทุกคนอย่างดี เท่าเทียมกันทุกอย่าง

มันไม่ควรจะต้องมาตำหนิกัน ต่อว่ากัน ในเรื่องแบบนี้

ถ้าป้าได้ไปนั่งชั้นธุรกิจในวันนั้น มันก็ต้องมีใครซักสองคนนั่นแหละ ที่ต้องมานั่งในชั้นประหยัด

ป้าไม่เห็นจะเป็นเรื่องคอขาดบาดตายอะไรเลย ก็ป้าจ่ายค่าทัวร์มา เพื่อเดินทางในชั้นประหยัด คุณไกด์ก็ไม่ได้ผิดสัญญาอะไร ป้าก็ไม่รู้ว่าคุณไกด์ทำอะไรผิดตรงไหน เขาถึงได้ต่อว่าคุณไกด์กันยกใหญ่ไม่เลิกรา

ลูกสาวป้าก็เป็นไปด้วย
คุณไกด์อย่าไปถือสานะ คนเราบางทีมันก็เห็นแก่ตัวเกินไป ป้าขอบคุณคุณไกด์ด้วยใจจริง และขอโทษแทนลูกสาวของป้าด้วย มันเป็นนักเรียนนอก มันหัวแข็ง เดี๋ยวป้าเคลียร์กะมันเอง...

ผมน้ำตาซึมด้วยความดีใจ
ดีใจ ที่มีคนเข้าใจ เข้าใจ scenario
เข้าใจในการทำงาน ที่คน คนหนึ่งต้องทำ เพื่อให้การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น เท่าที่สถานการณ์จะอำนวย
แม้จะเป็นป้าแก่ๆ ดูไม่ค่อยมีการศึกษาด้วยซ้ำ !

จากคนที่แทบเลิกการเป็นหัวหน้าทัวร์ในวันนั้น
ด้วยคำพูดไม่กี่คำของลูกทัวร์ คุณป้าแก่ๆคนนึง บนเที่ยวบินจากปารีสวันนั้น ทำให้ผมยังทำงานเป็นหัวหน้าทัวร์ต่อมาได้อีกเกือบสิบปีแล้ว

ขอบคุณนะครับคุณป้า

ผมจะระลึกถึงคุณป้าเสมอครับ !

จากคุณ : รักจริงหวังแต่ง
เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 00:33:32




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com