ความคิดเห็นที่ 1 อ่านแค่ปกหลังก็โดนแล้วอ่ะ  อิอิ  (แล้วจะมีคนชอบเหมือนเราไหม) ขออภัยที่อาจบ้าอยู่คนเดียวนะคะ  แต่มันชอบแล้วอยากแชร์อ่ะ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:05:58

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพเล็กไปแฮะ ลองใหม่นะคะ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:07:36

ความคิดเห็นที่ 3 และที่โปรดปราน  ก็คือ  โปสการ์ดไซต์บิ๊กที่แถมมา 8  ใบค่ะ ใบละครึ่งเอ 4  ในหนึ่งหน้าจะมี  2  ใบ  รวม 4 หน้า  8 ใบค่ะ มาชมกันชัดๆ นะคะ แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 55 15:08:26 จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:09:09

ความคิดเห็นที่ 4 2 จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:09:26

ความคิดเห็นที่ 5 3 จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:09:48

ความคิดเห็นที่ 6 และหน้า  4 จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:10:16

ความคิดเห็นที่ 7 ส่วนหนังสืออีกเล่มที่อ่านแล้วโคตรฮามาก   แบบว่าใครซื้อมาอ่านแล้วไม่ฮาทุกหน้ากรุณาเอาตังค์ไปคืนผู้เขียน  อิอิ เหมือนเคยเดินผ่าน  แต่เพิ่งหยิบมาอ่านค่ะ   เลยเอามาแนะนำเผื่อใครที่เศร้าๆ จะได้หายเศร้าบ้าง  555+ อ่านแล้วคิดถึงอาคุงกล่องกับมะลิ  น่าจะเขียนโปสการ์ดฉบับฮาๆ มาส่งให้เพื่อนๆ อ่านกันบ้างนะคะ  อิอิ หน้าปก จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:14:13

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นหนังสือรวมบทบรรณาธิการรวมเล่มที่ไร้สาระ  ได้อย่างมีสาระ จากนิตยสาร  CHEEZE  และ  LOOKER   ไม่แค่อยากพิมพ์ครั้งแรก (พิมพ์ครั้งที่ 1 นั่นเองค่ะ) มาอ่านคำนำผู้เขียนกันดีกว่า  "เค้าจะฮา" ได้ใจขนาดไหน จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:16:25

ความคิดเห็นที่ 9 หน้า 3-4  (ต่อ) จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:17:04

ความคิดเห็นที่ 10 หน้า 5-6  (ต่อ)  หัวเราะกันวันละนิด  จิตแจ่มใส  โลกน่าอยู่ค่ะ  555+ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:18:20

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านกันออกเปล่าเนี่ย  ดูมันไม่ค่อยละเอียดเท่าไหร่ พอดีว่างๆ เลยแอบมาใช้ของสำนักงานฯ ค่ะ  พี่มาทำงานน้องมานั่งเล่นเน็ต  555+ ลองค่อยๆ พิมพ์มาอ่านให้ฟังแล้วกันนะคะ บางทีเราอาจได้คิดอะไรบ้างระหว่างบรรทัดต่อจากนี้ อันนี้เป็นคำโปรยปกหลังค่ะ มะนุด--ชอบ "ความแปลกใจ" วันไหนที่เรารู้สึกแปลกๆ เรายัง "แปลกใจ" เลยว่า ทำไมเรารู้สึกแปลกๆ มะนุด--ชอบกล ขนาดเหล้ามันขม  ตอนกลืนลงคอ ก็ทำหน้าเหยเก  พอกลืนลงท้อง วางแก้วเสร็จปึง สบถออกมา ":-)  หวานน" มะนุด--ไม่ได้นั่งแปลกใจแต่เรื่องตนเองเท่านั้น ยังแปลกใจลามไปถึงเรื่องของคนอื่น.. ในพจนานุกรมถึงต้องบัญญัติคำว่า "เจือก" ไว้ให้ใช้กัน แสดงว่า  การแสดงความ "เจือก" กับเรื่องคนอื่น เป็นเรื่องที่ยอมรับกันอย่างเป็นทางการ  555 ที่สำคัญ มะนุด--ไม่ชอบ  "ความผิดหวัง" แม้มันจะผิดทุกอย่าง ผิดกฏหมาย  ผิดจารีต  ผิดประเพณี ผิดวิสัยลกผู้ชาย  ผิดกฏอะไรก็ตาม แต่ต้องไม่ผิดหวัง จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:34:58

ความคิดเห็นที่ 12 รอชมด้วยคนครับ จากคุณ : LungOum เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:38:06

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามายิ้มม... ความอยากกำลังก่อตัวอีกแล้วสิเนี้ย...ต้องดับมันให้ได้ละ ^^" จากคุณ : เข็มซ่อนปลาย เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:01:15

ความคิดเห็นที่ 14 พอแล้วมั้งคะ....คุณอุ้ม   เดี๋ยวเค้าจะมาฟ้องลิขสิทธิ์  ใครจะช่วยหนูเนี่ย  555+ ราคารเล่มนี้  150  บาทค่ะ อันนี้เหมาะกับคนรักโปสการ์ด "มะนุดพันธุ์เดียวกัน  มักมีสิ่งดึงดูดซึ่งกันและกัน ให้เข้ามาหา  และได้รู้จักกันโดยกฎของธรรมชาติ" และที่เอามาฝาก  ลองละเลียดอ่านกันดูนะคะ  ^^ ถ้าอยากมีความสุข  ต้องพึ่งตนเอง  ทำเอาเอง แม้กระทั่งความรัก  "ก็อย่าไปพึงใครมาทำให้เรามีความสุข" "บางครั้งเราคิดว่ามันมีความสุข จริงๆ มันไม่ใช่ความสุข  มันแค่ความคิด" (พี่หนิง-นิรุตติ์) ความฝันเกิดจากความไม่สมบูรณืแบบในความจริง ความจริงที่ยังไม่ดีพอ เราจึงต้องเติมความฝันเข้าไปด้วย เราคิดว่าถ้าเราเดินถึงความฝัน  ชีวิตเราจะสมบูรณ์แบบ แต่เชื่อไหม...ชีวิตเราจะไม่มีวันสมบูรณ์แบบ เพราะเราเติมความฝันกันอยุ่เรื่อยๆ จึงเห็นได้ว่า  ในโลกนี้ต่อให้ประสบความสำเร็จแค่ไหน ก็ไม่มีความสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็นต์ เวลาใครสักคนหนึ่งไปยืนอยู่บนจุดที่หลายคนใฝ่ฝัน... เราอยากฟังแค่เรื่องเล่าระหว่างการเดินทาง มากกว่าการอยากรู้เรื่องชีวิต  ณ  จุดนั้น ความฝันทำให้คนเดินทาง ความหวัง ทำให้ มะนุด  เดินทาง อีกฝั่งหนึ่ง "ความผิดหวัง" ทำให้ มะนุด  ลังเลที่จะเดินต่อ ขอให้อ่านแล้วมีความสุขกับการหัวเราะ  และชีวิตมากขึ้นนะคะ โลกของเธอ  วันของเธอจะเป็นเช่นไร   เป็นสิ่งที่เธอกำหนดได้ด้วยความคิดและหัวใจของเธอเอง  ^__^ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:05:50

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อคืนหนูอ่านแล้วหัวเราะท้องแข็งอยู่คนเดียวอารมณ์ดีมากมาย   จนต้องนำมาให้หัวเราะด้วยกัน   อ่านแล้วคิดถึงพี่เอ๋  โดยเฉพาะ  คห. 9  นะคะ  ^__^ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:14:30

ความคิดเห็นที่ 16 ว๊าวววว บรรตารักษ์ มาแนะนำหนังสืออีกแล้ว ดีจังเลย ส่วนตัวชอบบันทึกเรื่องราว ลงไปบนภาพถ่ายครับ จากคุณ : gotland เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:21:12

ความคิดเห็นที่ 17 มีปริศนาที่อยากให้ช่วยกันเฉลยหน่อย "ทำไมนกกระยางจึงยืนขาเดียวเวลาหลับ" ขอบอกว่านี่เป็นปริศนาประลองเชาว์ ไม่เกี่ยวกับความรู้รอบตัว ถ้าผ่านไป 5 นาทีแล้วคุณยังคิดไม่ออก (หรือยังตอบได้ไม่ถูกใจทั้งคนถามและคนฟัง) นั่นเพราะคุณมัวแต่จะถามตัวเองใช่ไหมว่า... ทำไมมันยืนขาเดียว ทำไมมันไม่ยืนสองขา ลองเปลี่ยนมาถามตัวเองใหม่สิว่า.. ทำไมมันหดขาเดียว ทำไมมันไม่หดสองขา เท่านี้แหละ คำตอบก็ออกมาทันทีว่า "ถ้ามันหดทั้งสองขา มันก็ล้มน่ะสิ" ปริศนาข้อนี้ตอบได้ง่าย หากเราเปลี่ยนมุมมอง หรือตั้งคำถามเสียใหม่ นกกระยางยืนขาเดียว กับนกกระยางหดขาเดียว ที่จริงก็คือสิ่งเดียวกัน แต่เป็นภาพอันเกิดจากมุมมองที่ต่างกัน และสามารถชักนำความคิดของเราไปคนละทิศละทางได้ การเปลี่ยนคำถามหรือมุมมอง ไม่ได้มีประโยชน์เพียงแค่ช่วยให้เรารอดพ้นจากอาการหน้าแตก เวลาถูกจู่โจมด้วยปริศนาแบบนี้ (ซึ่งบางคนเรียกอย่างเจ็บแค้นว่า ปริศนาปัญญาอ่อน) ที่จริงมันมีประโยชน์มากกว่านั้น เชื่อหรือไม่ว่า มันอาจจะมีผลถึงกับเปลี่ยนวิถีชีวิตของคุณได้ คงมีหลายครั้งที่คุณรู้สึกเศร้าสร้อยน้อยใจ เฝ้าบ่นในใจว่า "ทำไมเขาไม่เข้าใจเราเลย" ไม่ว่าเขา (หรือเธอ) คนนั้นเป็นเพื่อนหรือคู่รักของคุณก็ตาม การตอกย้ำกับตัวเองด้วยความคิดอย่างนี้ บางทีก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากตัวเองจะทุกข์แล้ว ยังอาจหมางเมินเขามากขึ้น ซึ่งทำให้ความสัมพันธ์แย่ลงไปอีก ลองเปลี่ยนมุมมองหรือตั้งคำถามใหม่สิว่า "แล้วเราล่ะ เข้าใจเขาบ้างหรือเปล่า" การถามแบบนี้อาจช่วยให้เราพบสาเหตุที่แท้จริงของปัญหาก็ได้ เพราะอันที่จริง เราเองก็คงไม่ได้เข้าใจเหมือนกัน สัมพันธภาพของผู้คนมักมีปัญหาก็เพราะทุกคนคิดแต่จะเรียกร้องให้คนอื่นเข้าใจตนเอง แต่ไม่พยายามหรือแม้กระทั่งคิดที่จะเข้าใจคนอื่น ถึงตรงนี้ คำถามไม่ได้อยู่ที่ว่า "ทำไมเขาไม่เข้าใจเรา" แต่อยู่ที่ "ทำไมเราถึงไม่เข้าใจเขา" และ"ทำอย่างไร เราถึงจะเข้าใจเขาได้" จากคุณ : LungOum เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:25:41

ความคิดเห็นที่ 18 ในทำนองเดียวกัน สำหรับคนที่ชอบบ่นในใจว่า "ทำไมฉันถึงซวยอย่างนี้" หากเปลี่ยนมาถามตัวเองว่า "ทำไมฉันชอบบ่นอย่างนี้" เขาอาจได้คิดและลุกขึ้นมาสู้ใหม่ ไม่ทดท้อหรืองอมืองอเท้าเหมือนเก่า การรู้จักตั้งคำถามเป็นศิลปะสำคัญอย่างหนึ่งของชีวิต ทุกวันนี้เราถูกสอนให้สนใจคำตอบ จนลืมว่าคำถามนั้นสำคัญกว่าคำตอบมาก คำถามนั้นเป็นตัวกำหนดคำตอบ พูดอีกอย่างก็คือ คำถามเป็นตัวกำหนดความคิดและการกระทำของเรา ถ้าตั้งคำถามผิดา ก็พาความคิดของเราเข้ารกเข้าพง ซ้ำอาจพาชีวิตหลงทางไปด้วย เด็ก (และผู้ใหญ่) หลายคน ชอบถามในใจเวลามีงานมากองอยู่ข้างหน้าว่า "ฉันจะทำได้หรือ" คำถามอย่างนี้ชวนให้ท้อ แต่ความรู้สึกของเขาจะเปลี่ยนไป หากเขาถามตัวเองใหม่ว่า "ทำไมฉันจะทำไม่ได้" อย่างไรก็ตาม บ่อยครั้งอุปสรรคไม่ได้อยู่ตรงที่ว่าทำได้หรือไม่ได้ หากอยู่ที่แรงจูงใจ มีคำถามหนึ่งซึ่งคุณหมอประเวศ วะสี บอกว่า เป็นคำถามที่น่าเกลียดที่สุด แต่เป็นคำถามที่กำลังระบาดไปทั่วสังคมไทย นั่นก็คือ คำถามว่า "ทำแล้วฉันจะได้อะไร" คำถามอย่างนี้ทำให้คนเห็นแก่ตัวมากขึ้น ทำให้จิตใจแคบลง และหาความสุขได้ยาก จะไม่ดีกว่าหรือ หากเราถามใหม่ว่า "ทำแล้วส่วนรวม (หรือสังคม) จะได้อะไร" การคำนึงถึงส่วนรวมโดยเริ่มต้นจากคำถามแบบนี้ จะช่วยให้สังคมไทยน่าอยู่มากขึ้น และคนที่เสียสละเพื่อส่วนรวมก็จะได้ไม่ต้องมาคอยตอบคำถามของญาติมิตรว่า "ทำแล้วเธอได้อะไร" หรือถูกตั้งข้อสงสัยว่า "ได้ไปเท่าไหร่" การถามว่า ใคร กับ ทำไม ก็ให้ผลที่แตกต่างกันมาก เวลาเกิดเหตุร้ายขึ้นมา คนส่วนใหญ่มักสนใจว่า ใครทำ แต่ไม่ค่อยถามว่า ทำไมเขาจึงทำ คำถามแรกนั้นเพียงแต่สนองความอยากรู้อยากเห็น แต่คำถามหลังช่วยให้เห็นสาเหตุของปัญหา และอาจนำมาเป็นบทเรียนแก่ตนเองได้ คุณโสภณ สุภาพงษ์ เล่าว่า ตอนที่ไปบริหารโรงกลั่นน้ำมันบางจากใหม่ๆ โรงกลั่นอยู่ในสภาพทรุดโทรมมาก อุบัติเหตุเกิดขึ้นประจำ ขาดทุนมหาศาล ขณะที่ขวัญของพนักงานก็ไม่ดี เพราะมีปัญหาสืบเนื่องจากเจ้าของเดิม คุณโสภณเล่าว่า เวลาเกิดอุบัติเหตุในโรงกลั่น จะไม่ถามพนักงานว่า "ใครทำ" แต่จะถามว่า "ทำไมถึงเกิดขึ้น" จากคุณ : LungOum เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:27:34

ความคิดเห็นที่ 19 วิธีการดังกล่าวมีผลคือ ทำให้พนักงานช่วยกันหาสาเหตุและวิธีป้องกันแก้ไข แทนที่จะซัดทอดหรือกล่าวโทษกัน ซึ่งมีแต่จะทำให้แตกความสามัคคีกันมากขึ้น ในเวลาไม่นานโรงกลั่นก็แทบไม่มีอุบัติเหตุเลย กำไรก็เพิ่มมากขึ้น จนมีสถานะมั่นคง ส่วนพนักงานก็ทำงานอย่างมีความสุขและมีประสิทธิภาพมากขึ้น อย่างไรก็ตาม คงไม่มีคำถามใดสำคัญเท่ากับคำถามเกี่ยวกับชีวิตจิตใจของเราเอง ถ้าเราเริ่มรู้สึกเหนื่อยอ่อนกับการถามตัวเองไม่รู้จบว่า "เมื่อไหร่ฉันถึงจะรวยเสียที" ลองเปลี่ยนมาเป็นคำถามว่า "เมื่อไหร่ฉันถึงจะพอใจกับความรวยของฉันเสียที" ลองเหลียวดูรอบตัวเถิด ตอนนี้คุณอาจร่ำรวยอยู่แล้วก็ได้ แต่ยังไม่พอใจเสียที เพราะเอาแต่ชะเง้อมองคนอื่นที่รวยกว่า แต่ถึงแม้คุณจะยังไม่รวย พยายามบ่มเพาะความพอใจในสิ่งที่ตนมี แล้วคุณจะพบกับความรวยชนิดที่ไม่มีใครมาแย่งชิงได้ " ฝากไว้เป็นข้อคิดนะครับ " จากคุณ : LungOum เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:29:54

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามานั่งยิ้มม..กับความเห็นที่เก้า ที่น้องตาว่า... พร้อมพยักหน้า...ใช่คะ ยิ้มม จากคุณ : เข็มซ่อนปลาย เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:44:57

ความคิดเห็นที่ 21 พี่เอ๋........ แต่หนูว่าอยู่กับพี่หนุ่ยก็ฮาได้ใจแล้วค่ะ                น่าจะได้เจอกันเนอะ  เสียดายหนูต้องรีบกลับมา              เตรียมตัวไปช่วยงานที่สกลค่ะ  ^^ พี่ยุทธ......ใช่ค่ะ  เห็นภาพแนววิถีชีวิต ก็คิดถึงพี่ยุทธค่ะ คุณอุ้ม.....ขอบคุณข้อคิดดีๆ ค่ะ  บางทีเราก็มัวแต่คิดถึงคนอื่นจนลืม              ที่จะถามตัวเองว่าคนอื่นมีความสุขกับการกระทำของเรารึเปล่า              ซึ่งงานทุกอย่างมันยากก้าวแรกค่ะ  มีอะไรที่เราไม่สามารถทำไม่ได้              นอกจากเราไม่อยากทำมันเท่านั้นเอง  ผลออกมาจะเป็นเช่นไร                ไม่ว่าสำเร็จหรือล้มเหลว หากเราคิดว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้วก็ไม่ต้องไปเสียใจใช่ไหมคะ               หมั่นเรียนรู้แล้ววันหนึ่งเราจะก็เจอคำตอบและโอกาสจากประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เราคุยเรื่องอะไรคะเนี่ย.....ลุงอุ้ม  เป็นคุณครูมาก่อนรึเปล่าเนี่ยมาทีไรปล่อยคารมทุกที  อิอิ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:50:43

ความคิดเห็นที่ 22 ชอบจังเลยค่ะพี่ตา เมื่อคืนอ่านจนถึงกี่โมงค่ะ? เมื่อคืนคุยกับพี่ตาเสร็จ อยากจะหยิบหนังสือมาอ่าน... คิดไปคิดมาเปลี่ยนใจหยิบโปสการ์ด มาเตรียมตอบดีกว่า นี่แหละความคิดของมะนุด ไม่มีอะไรแน่นอน....^^ จากคุณ : arakanji เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 16:44:13

ความคิดเห็นที่ 23 เกือบตีหนึ่ง  พร้อมกับตอบโปสการ์ดได้สามใบ  นอกนั้นติดแสตมปืไว้รอ  อิอิ ทำไรทีความสุขก็ทำเถอะนะ  จะได้ไม่เสียดายทีหลังจ้า  ^^ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 19:26:57

ความคิดเห็นที่ 24 รอไว้ไปเดินหาในงานมหกรรมหนังสือฯ ปลายเดือนนี้ดีกว่าครับ เผื่อว่าจะซื้อราคาถูกนะ พูดถึงงานมหกรรมหนังสือ ฯ แล้วน่าจัดทริปตามล่าหาตราประทับจังเลยครับ  เอาแบบเป็นมิตติ้งย่อย ๆ วันเสาร์หรือวันอาทิตย์เลยดีไหม? อิอิ จากคุณ : ตรูบ้าโปสการ์ด (อาคุงกล่อง) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 19:28:20

ความคิดเห็นที่ 25 อาคุงกล่องก็มาตั้งกระทู้ชวนเพื่อนตอนงานเริ่มอีกทีนะคะ งานมีวันไหนบ้างคะ  ช่วงปลายเดือนไปไหนไม่ได้ทรัพย์จางอ่ะ  อิอิ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 20:54:52

ความคิดเห็นที่ 26 ที่จริงมีคำฮาๆ หยาบๆ เยอะ  แต่เราเลือกเฉพาะคำที่เราชอบมา  อิอิ เลยอาจไม่ฮากันมาก เมื่อวานกลับไปเปิดอ่านอีกรอบ  ลืมบทนี้ หน้า 81 เป็นต้นไป ...มะนุดเรานี้หนาล้วนอยู่ในกระบวนการของการช่วยตัวเองให้พ้นทุกข์ทั้งสิ้น ฟังดูแล้ว เหมือนคนอายุสามสิบอัพพุด 555 มีคนเถียงว่าไม่จริง  เขาอยู่ในกระบวนการช่วยคนอื่นให้พ้นทุกข์มาตลอดชีวิตต่างหากอ่ะตะเอง.. อืม...แสดงว่าตะเองเห็นคนอื่นมีทุกข์  ตะเองก็ทุกข์ เลยอยากช่วยเหลือคนเหล่านี้ให้พ้นทุกข์  ตะเองจะได้สบายใจ.. เห็นไหมเล่า..ช่วยคนอื่น..ก็เพื่อให้ตัวเองพ้นจากทุกข์ พูดอีกก็แก่อีก มะนุดเป็นทุกข์ง่าย--ไม่มีไรทำ  ยังเป็นทุกข์ เมื่อมีชีวิตเกิดมาคู่กับทุกข์ วันไหนมีทุกข์ให้ถือว่าเป็นวันธรรมดา วันไหนมีความสุขถือว่าวันนั้น "อัศจรรย์อย่างยิ่ง" วันไหนรถไม่ติด "อัศจรรย์" วันไหนไม่มีม็อบ  "อัศจรรย์" วันไหนมีตังค์กินข้าว  "อัศจรรย์" วันไหนมีรอยยิ้ม  "อัศจรรย์"  (อันนี้คงเป็นคนที่เครียดน่าดูเนอะ  ถึงได้อัศจรรย์ใจขนาดนี้--จขกท.) วันไหนแฟนส่ง sms หวานๆ มาให้  "โคตรอัศจรรย์" นอกนั้นถือว่าธรรมดาหมด  555 ส่วนวันไหนที่รถติด  ม็อบเต็มบ้าน ไม่มีตังค์กินแม้มาม่า  แข่งอะไรก็แพ้  สอบตก  แฟนไม่ใส่ใจ  แถมมีกิ๊กอีกสาม.. ก็ให้บอกตัวเองว่า....ทำ-มะ-ดา   ถ้ายังชอบความเป็นมะนุด  ก็จงสนุกกับทุกข์ (หากใครอยากมีความสุขมากๆ ให้ไปบวชนะคะ อิอ---จขกท.) โอ้เย.....หล่อจริงๆ  เจ้าของหนังสือเล่มนี้   ขอให้ทุกวันจงมีแต่เรื่องอัศจรรย์ใจ  จะได้มีความสุขกันค่ะ ^__^ จากคุณ : โบกโบยบินไป เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:14:45

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณที่นำหนังสือมาแนะนำ และนำบางส่วนมาแบ่งปันจ้าตาต้า ^_^ จากคุณ : ก้านกล้วยสีสด เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 15:35:05