ความคิดเห็นที่ 1 มาคลายด้วยคนค่ะ แชร์ประสบการณ์ด้วย เรื่องเงิน ทริปอินเดีย หลายปีแล้ว นานจนลืม การคัดแยกเงินค่ะ เนื่องจากไปทริปประหยัดกับเพื่อน เงินที่นำไปมีสกุล บาท ดอลลาห์ และ รูปี (ตอนไปแลกที่โน่นนะคะ) เงินรูปีที่แลกจำได้ว่า 1 ดอลลาห์เกือบๆ 50 รูปีเลยค่ะก็แลกเยอะพอสมควรเพราะว่าเที่ยวแบบลงขันกัน (แต่จะช่วยกันห้ามทานของแพง และถูกเกินไปเพราะกลัวท้องเสีย) ตอนนั้นไปราชสถานค่ะ ไปทานร้านอาหาร พอเชคบิลด้วยความที่เรามีเงินเศษเยอะก็พยายามใช้ แบงค์ 10 รูปีเพราะกระเป๋าตุง ปรากฏว่า เราเอาแบงค์ 10 ไทยที่เป็นขวัญกระเป๋าไปด้วย (เชื่อว่าพกแล้วเดินทางปลอดภัยค่ะ เพราะได้รับตกทอดมา) ไปรวมกับแลงค์ 10 รูปี แล้วยื่นให้พนักงาน พนักงานก็นับๆ แล้วก็ยืน เราก็คิดว่า "สงสัยจะคอยทิปแน่เลย ไม่มีนะคะ อิฉันแบกเป้มาค่ะ ยังเหลืออีกหลายเมืองที่ยังไม่ได้เที่ยว แล้วที่แลกเงินคงจะหาลำบาก" ก็ให้เหรียญไปแทน พนักงานก็ไม่ไป เราถามว่า "เงินก็ให้เกินนะคะ แล้วทำไมคุณยังยืนอยู่" เขาไม่พูด ยื่นแบงค์ไทย  10 บาทคืนให้เรา กรี๊ดดด... เรารีบคว้าหมวก สูดน้ำดังป๊อดดดดด.... แล้วรีบออกจากร้านทันทีค่ะ เพื่อนเดินตามหลังมาไม่รู้เรื่องเลย แล้วมาอธิบายให้เพื่อนฟังทีหลัง   บทเรียนครั้งนี้ สอนให้รู้ว่า ไปเมืองไหนให้เก็บเงินไทยไว้ข้างในสุดของกระเป๋า (ทั้งๆ ที่ใช้กระเป๋าแบบห้อยคอ ไม่ใช่กระเป๋าตังค์เฉิดฉายแบบปกตินะคะ) แต่โชคดีที่แบงค์ 10 ใบนั้นกลับมาที่เราเหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : ColdOut เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 19:32:22

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเคยเจอหน้าแตกแบบฝรั่งคงงงครับ อันเนื่องจากภาษาก็ไม่ได้เรื่อง แต่ดันทะลึ่งเที่ยวยิวยอร์ค ผมกลับจากนิวยอร์ค ด้วยไฟลท์ ANA นั่งชั้นธุรกิจ ก็ปกติ ไม่มีอะไร นั่งๆ เบื่อๆ หลับๆ ตื่นๆ สุุดท้าย ตกใจ ว่าเอะ ทำไมดูจากไฟลท์พาทหน้าจอ จากปลายทาง โตเกียว ทำไมมันเป็น ฮอคไกโดไปได้ จริงๆ ปลายทางเป็น ฮอกไกโด ซึ่งไฟลท์ นิวยอร์่ค-ฮอกไกโด ไม่มีแน่นอน แต่เนื่องจากภาษาไม่แข็งแรง ก็ไม่รู้ทำไง คิดว่า ยังไงคนทั้งลำ มีอะไรก็เพื่อนเยอะละว้า 555 สุดท้าย เครื่องจอด ผมก็นั่งแถวหน้าสุดในโซนชั้นธุรกิจ นั่งกับฝรั่งครับ ก็คงหาเรื่องคุยกับผมนี่แหละ และเราก็มองกันไปในทางโซนชั้นหนึ่ง และฝรั่งนั่นก็พูดไรไม่รู้ ผมฟังไม่ทัน(จริงๆ ไม่เข้าใจ) แต่จับใจความได้ตรงมีคำว่า SIX SIX ซึ่งผมก็มองไปยังโซนที่นั่่งชั้นหนึ่ง เฮ้ย มันไม่ได้มี 6 คนนะ มี 8 คนเต็มทุกที่นั่ง ผมก็สวนกลัีบไปว่า โน ซิก เอด โนซิกส์ 555 สุดท้าย ฝรั่งคงงง และเลิกคุยกับผม 555 เพราะเครื่องจอดที่ ฮอกไกโดนานมาก หลายชั่วโมง แอร์ก็เดินไป เดินมา แอร์บางคนก็ร้องไห้ ถือถังอ๊อกซิเย่น ไปมา สุดท้าย ไฟลท์นั้นที่ผมเดินทางด้วย คือต้องนำศพลงที่ฮอกไกโด คือผู้โดยสารในโซนชั้นประหยัดไม่สบายและเสียชีวิตบนเครื่อง สุดท้าย ผมก็มานั่งขำตัวเอง ว่าฝรั่งคนที่มันนั่งข้างผมนะ คงจะบอกว่า ที่เครื่องลงฉุกเฉิน เพราะมีผู้ป่วย(ซิก) แต่ผมเสรือกเข้าใจว่า ที่นั่งชั้นหนึ่งมี 8 คนนะ ไม่ใช่ 6 ฮาแบบบอกไม่ถูกเลยครับ จากคุณ : ไทยไชโย เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 19:45:26

ความคิดเห็นที่ 3 มีเรื่องหนึ่งเหมือนกัน ไปถึง Frankfurt เช้ามากกกประมาณตีห้า   เคาน์เตอร์ขายตั๋วยังไม่เปิด  แต่ต้องการซื้อตั๋ว weekend ticket ซึ่งต้องซื้อจากตู้อย่างเดียวเท่านั้นและตู้ขายตั๋วแบบใช้เงินก็หาไม่เจอเลย  มีแต่ใช้บัตรเครดิต  ซึ่งต้องใช้บัตรเครดิตที่ออกในยุโรปเท่านั้น ก็ยืนอยู่ที่ตู้สักพักก็ตัดสินใจขอให้ผู้ชายคนหนึ่งที่มาซื้อตั๋วของเขา ช่วยซื้อให้เราด้วย แล้วให้เงินสดเขา  ตอนแรกเขาไม่ยอม ก็พยายามอธิบาย สุดท้ายเขาก็ทำให้ แล้วยื่นกระดาษที่พิมพ์ออกมาจากเครื่องให้เรา เราก็ให้เงิน   ก็จบเราก็ไปขึ้นรถไฟกับเพื่อน เพราะต้องการเที่ยวไกลมากวันนี้ Frankfurt > Erfurt > Weimar > Cologne ซึ่งตั๋วแบบนี้ ต้องต่อรถเยอะมาก  และเกือบทุกครั้งที่เจ้าหน้าที่มาตรวจตั๋ว เขาก็อ่านกระดาษแผ่นนั้นแล้ว ก็บอกเราว่าขอตั๋ว เราก็บอกว่านี่คือตั๋วที่ซื้อมาจากเครื่องขายตั๋ว  และก็ผ่านไปทุกครั้ง  จนเกือบเที่ยวสุดท้าย หลังจากเถียงกับคนตรวจตั๋ว และผ่านไปแล้ว ก็เกิดความสงสัยว่าตั๋วเป็นยังไงหรือ จึงเกิดปัญหาทุกครั้ง  พออ่านก็เกือบหงายท้อง  ปรากฏว่าเป็นสลิปบัตรเครดิต  ไม่ใช่ตั๋ว   และเราเองก็ผิดที่ไม่ได้อ่านตั้งแต่แรก  และผู้ชายคนนั้นก็คงได้ตั๋วไป  เขาไม่ได้เจตนาหรอก  เพราะเราไปขอให้เขาซื้อ เขาก็งง  ทำอะไรไม่ค่อยถูกอยู่แล้ว หลังจากรู้ก็ต้องลุ้นว่าอีกเที่ยวสุดท้ายจะผ่านหรือไม่  แต่ก็สารมารถอธิบายได้ตลอดทั้งวัน จากคุณ : MAOK เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 21:46:50

ความคิดเห็นที่ 4 มีเยอะมากกค่ะ  ไปไหน ก็เอ๋อๆ งงๆ โก๊ะๆตลอด มีทริปนึง จำไม่ลืม   เป็นเรื่องน่าอายจนขำไม่ค่อยออก  เพราะเป็นจุดสนใจบนรถทั้งคัน เหตุการณ์เกิดบนรถบัสจาก Salburg ไป Bad Ichl เพื่อไปต่อ Hallstatt  หลังจากรอสักพัก พอรถจอดรับเราก็ตั้งท่าขึ้นไป แต่จะทำยังไงกับกระเป๋าดี ไม่เห็นมีเด็กรถลงมาเปิดด้านล่างตรงที่วางกระเป๋าสัมภาระของรถบัสให้แบบบ้านเราสักคน  เลยเข้าใจ (เอาเอง) ว่า เอาขึ้นไปได้  คงมีที่วางด้านบนกว้างพอวางกระเป๋าได้ แบบรถเมล์ที่เคยเจอที่ในเมือง salzburg ขึ้นไปถึง โอ้ แม่เจ้า ที่แคบมาก แล้วชั้นจะวางกระเป๋าตรงไหนละเนี่ย!!! ด้านบนก็ไม่ได้ จะวางที่เก้าอี้ข้างๆก็ไม่ได้ เพราะคนเต็ม ถ้าพอว่าง ก็มีขึ้นตลอด จะวางไว้บนตักก็ไม่ได้ เพราะขนาดใหญ่เกิน วางไว้ตรงทางเดินก็ไม่ได้ เพราะเกะกะคนขึ้นลง กว่าจะลากหาที่ว่างได้ก็ทุกลักทุเล เพราะทางเดินแคบมาก  กระเป๋าใหญ่เกิน   สป็อตไลท์ ฉายมาทีเราทันที สายตาทุกคู่จ้องมาที่เรา ปกติเราชอบฝรั่ง ใครมองมาจะยิ้มตอบ (แบบมั่นใจว่าสวย 5555) แต่งานนี้ไม่กล้าสบตาใครทั้งสิ้น ทุกคนบนรถก็มองเรากันใหญ่ มีกลุ่มเด็กวัยรุ่นซุบซิบกัน หัวเราะกันใหญ่ แม้เราฟังไม่เข้าใจเพราะเค้าพูดภาษาเยอรมัน  เรารู้ว่าเค้าหัวเราะเรา นั่งทนไปตลอด 2-3 ชม ใครจะลงทีก็ ขยับกระเป๋าให้เค้าที บางคนก็ยิ้มให้อย่างเห็นใจ บางคนก็ทำหน้าไม่พอใจ ก็ทนกันไปจนถึงที่หมาย  หน้าชาแล้ว ชาอีก อายแล้ว อายอีก จนกลายเป็นความขำ   แต่คิดว่าไม่เป็นไร เราคงไม่เจอคนพวกนี้อีกแล้ว  ก็ขำๆกันไป   แต่ทำให้ความรื่นรมณ์ และความประทับใจของเส้นทางที่สวยงามระหว่างทางไปนั้นลดลงไปประมาณ 15% (แต่ก็ยังประทับใจมากๆกับความสวยของเส้นทางนี้อยู่นะคะ) แต่หลังจากครั้งนั้นเลยค่อนข้างนอยด์  พยายามดูที่วางกระเป๋า  และพยายามไม่แพ็คของมากเกิน อย่างน้อยหากเกิดเหตุการณ์อย่างนั้นอีก ก็พอวางกระเป๋าบนตักได้ ไม่ไปเกะกะคนอื่น จากคุณ : semasky เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 23:22:55

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องขำ. ๆ ที่เจอในสนามบินบ้านเรานี่ล่ะค่ะ.     ตอนจะไปที่เกท ระหว่างทางจะมีทางเลื่อนคู่ใช่ไหมคะ ครอบครัวเราจะไปที่เกทก็จะเดินด้านซ้าย แล้วด้านขวาจะเป็นด้านเดินออก และทางเดินนี้ถ้าไม่มีใครใช้งานมันจะหยุดเพื่อประหยัดพลังงาน จนกว่าจะมีคนเดินผ่านระบบเซนเซอร์ตรงใกล้เริ่มทางเดินเลื่อน. ในระหว่างที่เราเดินทางเดินเลื่อนไปได้ซักระยะ เราก็เห็นป้าท่านนึงแกเดินไปทางเดียวกะเรา แต่แกดันไปเดินทางเลื่อนด้านขวา ซึ่งตอนที่แกเดินทางเดินมันก็ยังไม่เลื่อน แกก็เดินแบบชิล์ ๆ เชิด ๆ  พอใกล้จะสุดทาง ทางเลื่อนมันก็ขยับเลื่อนถอยหลัง แกก็ไม่ยอมแพ้ ป้าแกก็จ้ำเท้าเดินใหญ่ ไม่ยอมหันหลังเดินกลับด้วย แกก็เดินอยู่อย่างนั้น  จนมีคนมาช่วยกดปุ่มหยุดให้อ่ะแกถึงได้ไปต่อ. อิอิ ไอ้เราก็ทั้งขำทั้งสงสาร ไม่รู้จะช่วยยังไง. ก็เพิ่งจะมารู้ทีหลังนี่ล่ะว่ามีปุ่มกด จากคุณ : lekpakchong เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 23:37:54

ความคิดเห็นที่ 6 ของผมต้องเป็นทริปไปอัมพวาครั้งแรกครับ ไม่ได้เช่ารถเองด้วย ตอนนั้น ผมเพิ่งคบกับคุณเธอได้แค่ปีแรก เราก็ออกแนวสมบุกสมบันนิดนึง คือ นั่งรถไฟไปลงแม่กลอง แล้วก็เรียกรถสองแถวไปเที่ยวรอบๆ อัมพวา เราอยากจะไปดูบ้านแมวไทยครับ ปรากฎว่า รถสองแถวไม่ได้หาได้ง่ายๆ เลย นานๆ ทีจะผ่านมาซักคันนึง เราก็เดินกันจนตาลาย ขึ้นรถสายไหนก็ไม่มีคันไหนผ่านเลย เราก็ลงจากรถรอกันอยู่ตรงสามแยกๆ รอกันซักพัก ทั้งร้อน ทั้งหิว อยากขึ้นรถเร็วๆ คุณเธอเห็นรถสองแถวผ่านมาก็รีบโบกด้วยความดีใจ รถสองแถวคนนั้น ก็ไม่มีป้ายอะไรซักอย่าง ผมเริมเอะใจ คุณเธอก็โบกไม่หยุดเลย รถก็ไม่ได้ชะลอความเร็วซักนิด ปรากฎว่า ... รถขับผ่านหน้าเราไป แทนที่จะเป็นรถสองแถว กลับกลายเป็นรถขนผักเต็มคันรถซะงั้น ผมก็เลยได้ทีแซวคุณเธอ "เธอจ๋า ผักมาแล้วจ้ะ" ถ้าเค้าจอดให้เธอจะไปนอนบนกองผักไหม ... ตั้งแต่นั้นมา ถ้าเราไปอัมพวา เราจะเช่ารถขับจากสุวรรณภูมิไปเองครับ ไม่ไปแบบรอโบกรถสมบุกสมบันแบบนั้นอีกแล้ว เหอๆ จากคุณ : ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 00:33:26

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณทุกท่านที่มาช่วยแชร์ค่ะ ฮาๆดี โดยเฉพาะ ความเห็น 5 เรานึกภาพออกเลยค่ะ 55 จากคุณ : mamonly เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 03:03:39

ความคิดเห็นที่ 8 ของเราส่วนมากจะไปเป็นกลุ่มกับเพื่อน ๆ  เรื่องโก๊ะ ก็เช่น บางคนก็หยิบแปรงสีฟันคนอื่นมาแปรง (เหมือนกัน)  เอาผ้าเช็ดตัว คนอื่นมาใช้ และเก็บไว้ อีกคนหาไม่เจอ  ปรากฏว่าสีเหมือนกันอีก ส่วนเราก็เดินไปอาบน้ำ (นอนเต้นท์)  ระหว่างทางทำ กกน. หล่นซะงั้น เพื่อนไปทีหลังบอก หัวเราะกันใหญ่เลย   อีกครั้งไปกางเต้นท์ที่ดอยเสมอดาว แตงโมใครก็ไม่รู้กลิ้ง ลงมา ต้องอุ้มไปหาเจ้าของ   และเต้นท์ลอย (ลมแรง)  วิ่งไล่จับเต้นท์ สนุกดีค่ะ จากคุณ : nuch9981 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 10:12:19

ความคิดเห็นที่ 9 คนนอรเวย์ชอบเดินขึ้นเขาออกกำลังกาย ผมก็ไปเดินด้วย.. ตามความคิดของเรา คนนอรเวย์เป็นคนรักธรรมชาติมาก..และก็สะอาด มีระเบียบ แต่ที่เราไปเดินขึ้นเขา เดินขึ้นไปสักพัก จะเห็นลักษณะเป็นเหมือนถุงพลาสติกขาวๆทิ้งเกลื่อนบนภูเขา ตามซอกของโคนต้นไม้ก็มี.. ก็เลยถามคนนอรเวย์ว่า ทำไมพวกคุณทำอย่างนี้.. ฉันคิดผิดจังเลยที่คิดว่าไม่น่าจะมีคนนอรเวย์ทิ้งขยะบนภูเขา..   พอผมเดินไปใกล้ๆจะก้มลงเก็บ.. หน้าแตกเพล๊ง.. !! เพราะมันไม่ใช่ถุงพลาสติกอย่างที่คิด แต่มันคือหิมะที่ละลายกลายเป็นน้ำแข็งบางๆ.. จนดูเหมือนถุงพลาสติก จากคุณ : WittyNakhon เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 10:46:29

ความคิดเห็นที่ 10 เหตุเกิดตอนเราไปญี่ปุ่นกับครอบครัวครั้งแรกค่ะ หลังจากเที่ยวมาทั้งวันก็เหนื่อย+หิวโซ เลยเข้าร้านอาหารแฟรนไชส์ใกล้ๆโรงแรมที่พัก พอนั่งปุ๊บ เหลียวมองไปทั่วร้าน ... ตายละวา ทำไมไม่มีตู้กดเหมือนร้านที่เคยกินเนี่ย (เริ่มเหงื่อตก) จริงๆเราพอจะรู้ภาษาญี่ปุ่นอยู่บ้าง แต่คำว่า "คิดเงินด้วยค่ะ" เนี่ย พูดว่าอะไรว้า~~ (เหงื่อตกเม็ดที่ 2) สั่งอาหารเสร็จ คุณพนักงานหนุ่มน้อยดันยืนอยู่ใกล้เครื่องแคชเชียร์พอดี .. เอาวะ! จะไม่พูดก็ใช่ที่ (เหงื่อตกเม็ดที่ 3-4-5) แล้วเราก็ปิ๊งประโยคนึงขึ้นมาในหัว มั่นใจมากว่าใช่แน่ ต้องใช่คำว่า ' ต้องจ่ายเงินเลยรึเปล่าคะ? ' แน่ๆ เลยกลั้นใจพูดออกไป (ฮึบ!)   ....... ..... ... .. เย้! คุณหนุ่มหน้ามนเข้าใจด้วย หลังจากพยักหน้ารับทีนึง คิดเงินเสร็จสรรพเค้าก็แว่บเข้าหลังร้านไป พอกินอย่างสบายใจไปได้คำสองคำ สมองก็เริ่มแล่น และทบทวนอีกครั้ง ... ว่า ... สิ่งที่เราได้พูดออกไปคือ " จะจ่ายเงินรึเปล่าคะ? " ( กินของเค้าแล้วยังไปทวงตังค์เค้าอีก เรานี่ 55 ดีไม่ดีเค้าอาจจะแอบไปขำตัวโยนอยู่หลังร้าน ) จากคุณ : กาจาปิง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:30:15

ความคิดเห็นที่ 11 เหตุเกิดเมื่อผมโดนเพื่อนๆหักหลัง ไม่ยอมไปภูเก็ตด้วย ทั้งๆที่จองทุกอย่างไว้หมดแล้ว ด้วยความงก ผมก็เลยไปเที่ยวคนเดียวมันซะเลย ผมซื้อวันเดย์ทริปไปพีพี แบบเหงาๆ โชคดีเจอคนจีนคนนึงเค้ามาเที่ยวคนเดียวเหมือนกัน ก็เลยมีเพื่อนคุยตลอดทริป พอช่วงบ่ายทัวร์ก็จะมีโปรแกรมแวะเกาะไข่ด้วย วันนั้นฟ้าใสมาก ครั้นจะมัวงกนั่งพื้นทราย กลางแสงแดดเปรี้ยงปร้าง ก็ไม่ไหว เลยชวนเพื่อนจีนไปนั่งเตียงผ้าใบ แถมคุยโวอีกว่า เตียงละ 150 เอง เราเป็นเจ้าบ้านเดี๋ยวเราจ่ายค่าเตียงผ้าใบให้เอง พอเด็กมาเก็บตั้งเราก็ควักกระเป๋าจ่าย ปรากฏว่ามีแต่แบงค์พัน น้องบอกไม่มีทอน...สุดท้ายพี่จีนเลยต้องเป็นคนจ่าย ทั้งเตียงของพี่แก และของผม...แป่วๆๆ จากคุณ : klum เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 18:51:50