ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากที่ลูกทัวร์ทุกคนผ่านด่านแล้วก็หายวับไปทันที พริมซึ่งหิวโซอยู่ไม่น้อย เพราะก่อนที่เธอจะมาถึงสนามบินเธอมีเรื่องต้องทำต่างๆนานานา วันนี้วันที่ 22 มีนาคมคือวันที่เธอต้องเดินทางไปสอบที่มหาวิทยาลัยตอนห้าโมงเย็น การสอบปากเปล่าของเธอนั้นไม่ค่อยจะดีนัก ไม่สิ ไม่ถูกใจคณะกรรมการสอบเลยแม้แต่น้อย กว่าเธอจะสอบเสร็จก็สองทุ่มกว่าแล้ว หลังจากการสอบเธอรีบหอบกระเป๋าเดินทางใบจิ๋วของเธอ ที่ภายในมีแค่เสื้อผ้า 3 ชุดธรรมดาๆ พร้อมกับน้ำพริกต่างๆเพื่อบริการเสริมรสชาติอาหารให้แก่ลูกทัวร์ของเธอเมื่ออยู่ต่างแดน รวมไปถึงยาต่างๆนานา สำหรับปฐมพยาบาลเวลาที่ลูกทัวร์เธอเจ็บป่วย 'หาอะไรกินก่อนดีกว่า' ความหิวเตือนสติเธอ เธอวิ่งตรงดิ่งไปยังร้านฟาสต์ฟู้ดแห่งหนึ่งในสนามบิน แม้ราคาจะแสนแพง แต่ก็ทานความหิวของเธอไม่ไหว "อ้าวคุณพริม มานั่งด้วยกันสิครับ" เสียงชายหนุ่มเรียกเธอ "อุ๊ย ค่ะ ขอบคุณค่ะ" พริมหันไปเจอลูกทัวร์หนุ่มของเธอ และรับคำเชื้อเชิญของเขา "คุณณัฐ ไปเกาหลีคนเดียวเหรอคะ?" "ออ ครับ จริงๆแล้วผมจะพาหลานของผมมาด้วยครับ แต่พอดีหลานของผมติดสอบทั้งอาทิตย์" เขาพูดพร้อมกับยื่นรูปหลานชายของเขาให้พริมดู "วันนี้พริมก็เพิ่งสอบมาเหมือนกันค่ะ" "อ้าวคุณพริมยังเรียนอยู่เหรอครับ?" คุณณัฐถามอย่างสงสัย "ใช่ค่ะ จริงๆแล้วเรียนปริญญาโทอยู่ค่ะ แล้วก็ทำงานเป็นไกด์ไปด้วย...พอดีพริมชอบเที่ยวน่ะค่ะ" เธอตอบพร้อมๆกับทานอย่างเอร็ดอร่อย "แล้วคุณณัฐอยากไปที่ไหนในเกาหลีที่สุดคะ?" "จริงๆ ผมอยากไปทุกที่น่ะครับ น่าสนใจดี แต่ผมไม่ใช่คนติดละครนะคุณ" ณัฐพูดพลางหัวเราะ "จริงๆแล้วแฟนเก่าของผมเป็นคนเกาหลีน่ะครับ...แต่ก็แปลกนะ ก่อนหน้านี้ผมไม่ได้อยากจะไป แต่ไปๆมาๆผมกลับซื้อทัวร์ไปเกาหลีแล้วซะงั้น ตลกมั๊ยล่ะครับ" "เออ..คือ...เออ เสียใจด้วยนะคะ" พริมตอบอย่างเข้าใจ แต่ก็ยังงงๆ เพราะไม่คิดว่าลูกทัวร์ที่หน้าตาหล่อเหลาเอาการจะมีเบื้องหลังที่แยบยลขนาดนี้ "อ้อ...มีที่นึงผมอยากจะไปครับ คือที่มันเป็นต้นกกน่ะครับ ผมจำชื่อมันไม่ได้ รู้แค่ว่าอยู่ที่ซุนชอน บ้านเกิดของเธอ เขาเคยพาผมไป มันสวยมากเลยนะครับคุณ" "อ๋อ...ค่ะ" พริมตอบ แต่สิ่งที่เธอกำลังคิดคือ 'ที่ไหนล่ะเนี่ย? ทัวร์จัดให้ไป เกาะนามิที่ชุนชอน แต่เขาพูดว่าซุนชอน ที่เดียวกันรึเปล่า...อยากจะ search หาใน google จัง แหม่ะ ไม่มีเน็ตอีก' "เออ คุณณัฐหมายถึงชุนชอนใช่มั๊ยคะ? เราได้จัดไว้ในทัวร์แล้วค่ะ เดี๋ยวอีกสองวันเราก็ได้ไปค่ะ อากาศคงกำลังเฟอร์เฟคเลยค่ะ" "ผมหมายถึงซุนชอนน่ะครับ...มันเป็นเมืองเล็กๆทางใต้ของเกาหลีน่ะ คุณรู้จักมั๊ยครับ? ถ้าเป็นไปได้ วันนึงผมอยากจะไปที่นั่นอีกซักครั้ง ถ้าเป็นไปได้นะ" "เหรอคะ..เดี๋ยวดิฉันจะลองหาข้อมูลก่อนนะคะ แถบนั้นดิฉันก็ยังไม่เคยไปเลยล่ะค่ะ บอกตามตรง" พริมตอบแหยๆ 'เอาแล้วไง ลูกทัวร์มีความรู้มากกว่าไกด์ พระเจ้าช่วย...ที่ผ่านมาความรู้ของชั้นก็มีแค่สถานที่ช็อปปิ้งในเมืองเท่านั้น...โธ่ หวังว่า google คงช่วยได้' "คุณณัฐคะ พริมว่าพริมต้องไป stand by รอลูกทัวร์ที่ GATE แล้วล่ะค่ะ" พริมพูดออกมาหลังจากที่เห็นว่าใกล้ถึงเที่ยงคืนแล้ว ***** จากคุณ : ladybird118 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 00:33:07

ความคิดเห็นที่ 2 ปุ่มF5 เสียไปแล้วครับ,,, ปูเสื่อรอรับชมอยู่ครับ จากคุณ : AmoJiTedDy เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 04:18:21

ความคิดเห็นที่ 3 เวลา 00.10 น. ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด "ฮัลโหล" เสียงสาวไฮโซนามเฮนน่ารับโทรศัพท์ พร้อมกับเสียงสาวๆผองเพื่อนในกลุ่มของเธอเป็นแบคกราวด์ "พริมเองนะคะ เชิญที่ GATE ด้วยนะคะ ถึงเวลารวมตัวกันแล้วล่ะค่ะ" "ค่ะๆๆๆ เดี๋ยวไปค่ะ" สาวไฮโซ พริมสัมผัสได้ทันทีว่าช็อปปิ้งอยู่ชัวร์ "รีบหน่อยนะคะ" เธอพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน แต่ในใจลนลานมาก "ค่ะๆๆๆ"เสียงปลายทางตอบ ตอนนี้กลุ่มลูกทัวร์ของเธอกำลังนั่งเล่นเกมส์ใน IPAD, เล่น Facebook อัพเดทสถานะของเธอว่ากำลังจะขึ้นเครื่อง บ้างก็ยืนถ่ายรูปถ่ายรูปตามประสา แม้ว่าจะกำลังเข้าแถวเพื่อขึ้นเครื่องแต่พวกเขาก็ยังสามารถประกอบกิจกรรมทางเทคโนโลยีได้ "คุณพริม มาแล้วค่ะ" เสียงคุณเฮนน่าดังขึ้นข้างหลังเธอ 'พระเจ้า...' พริมอุทานในใจหลังจากที่เธอเห็นถุง Duty Free ในมือของเฮนน่าและผองเพื่อน มันเยอะมากค่ะ กวาดสายตามองไปคร่าวๆ เฉลี่ยคนละ 3 ถุง "คุณเฮนน่า คุณปรียา คุณมนัสยาคะ เชิญทางนี้เลยค่ะ" พริมบอกเพื่อให้ไปต่อคิวเพื่อขึ้นเครื่อง "สวัสดีค่ะ คือ..." อรช หันมาทักทายพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้มให้กับคุณเฮนน่า "ออ ค่ะ สวัสดีค่ะ" เธอทักกลับไปอย่างเสียไม่ได้เพราะเธอยังชุลมุนหาพาสปอร์ตในกระเป๋าใบโต "มี เธอเห็นพาสปอร์ตของชั้นมั๊ย?" เฮนน่าถามมนัสยาเพื่อนสาว "พาสปอร์ตหาย??? ก็เมื่อกี้ยังใช้ซื้อของอยู่เลย หรือว่าจะอยู่ที่ร้านเมื่อกี้?" กบ หรือปรียาเพื่อนสาวอีกคนพูดโพล่งขึ้นมาด้วยความลนลานแทนเพื่อนอย่างรวดเร็ว "ตายๆๆๆ คุณพริมคะ ไปเป็นเพื่อนดิฉันหน่อยได้มั๊ยคะ?" "คะ? มีอะไรรึเปล่าคะ" พริมสงสัย "ชั้นคงลืมพาสปอร์ตไว้ที่ร้านน่ะคะ หาในกระเป๋าไม่เจอ" "อ้าว...งั้นรีบเลยค่ะ คุณเฮนน่า" พริมพูดอย่างกังวลพร้อมกับเตรียมตัววิ่งระยะทางไกล GATE 5 - DUTY FREE ไปกลับพร้อมกับเฮนน่า 'เกิดเรื่องซะแล้วขนาดยังไม่ออกไปไหนเลย' พริมคิด "เออ...คือพาสปอร์ท?" อรชพูดขึ้นมา แต่กลับไม่มีใครสนใจ เธอมองตามสองสาวที่รีบพูด รีบวิ่งไปภายในเวลาไม่เกิน 10 วินาทีโดยไม่สนใจเธอเลยว่าเธอกำลังจะหยิบยื่นสิ่งที่พวกเขากำลังค้นหาให้ ***** จากคุณ : ladybird118 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 10:18:38

ความคิดเห็นที่ 4 ตื่นเต้น ๆ กำลังสนุก จากคุณ : ไก่เจี๊ยบ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 10:32:22

ความคิดเห็นที่ 5 อ่าจบซะแล้ว จากคุณ : ตาแง้ว เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:12:49

ความคิดเห็นที่ 6 "ขอบคุณค่ะพี่" เฮนน่ายิ้มเมื่อเธอได้รับพาสปอร์ตจากมือของคุณอรช "ว่าแต่ทำไมพี่เพิ่งจะบอกล่ะคะ?" เธอถามอย่างสงสัย "น้องคะ จริงๆตอนที่พี่ทักน้องน่ะ พี่ตั้งใจจะบอกน้องแหละค่ะ แล้วจู่ๆน้องกับไกด์ก็วิ่งไปอย่างรวดเร็วกว่าแสงขนาดนั้น พี่เลยพูดไม่ทันจบประโยคน่ะค่ะ" คุณอรชตอบอย่างเยือกเย็น แต่เธอก็เข้าใจสไตล์ของสาวๆสมัยใหม่กลุ่มนี้ "ขอโทษนะคะ" เฮนน่าตอบอย่างเจื่อนๆ เพราะสิ่งที่อรชพูดเหมือนเป็นการทิ่มแทงความแอคทีฟเกินไปของเธอ แอร์โฮสเตสสาวและสจ็วตหนุ่มพาผู้โดยสารทุกคนนั่งตามเลขที่นั่งของตน 'โอ้ โชคชะตาฟ้าลิขิตที่ได้นั่งข้างคุณณัฐอีกครั้ง' พริมรำพึงรำพันกับตัวเอง "ไกด์อยากนั่งข้างหน้าต่างไหมครับ?" "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เชิญคุณณัฐเถอะค่ะ ที่นั่งข้างทางเดินสะดวกดี เผื่อลูกทัวร์ท่านอื่นมีปัญหาจะได้ไม่ต้องรบกวนคุณณัฐบ่อยๆ" พริมตอบพร้อมกับเหตุผล "งั้นหรือครับ..." ผู้โดยสารทุกท่านโปรดทราบ กรุณารัดสายเข็มขัดบนที่นั่งของท่าน และชมวิธีการสาธิต.... พริมมองไปรอบๆเพื่อสังเกตลูกทัวร์ของเธอแต่ละคน คุณเฮนน่ากับลังคุยกับเพื่อนสาวทั้งสองของเธออย่างออกรสชาติ พอสังเกตได้ว่ากลุ่มไปเกาหลีเพื่อจุดประสงค์เดียวคือการช็อปปิ้ง คุณปวรา กับคุณปวริศ คู่แต่งงานใหม่ที่พริมเข้าไม่ถึง แค่ดูจากชื่อก็ทราบได้ว่าสมพงษ์กันมาก สามารถทำให้กรุ๊ปทัวร์ครั้งนี้มีกลิ่นอายแห่งความรักเกิดขึ้นได้ คุณพิณทิพย์กับคุณศรัญญาคู่หูเพื่อนสาววัยสามสิบ...น่าจะมาเพราะจุดประสงค์ตามรอยซีรีย์ พริมค่อนข้างมั่นใจเลยทีเดียว คุณอรช...คนนี้ยังไม่ทราบจุดประสงค์ที่ชัดเจน แต่พริมหัวหน้าไกด์มือใหม่ของเราพอสัมผัสได้ว่าเธอไม่ธรรมดา ออกจะเคร่งขรึมมากซะด้วยซ้ำ หนุ่มโสดคนเดียวในกรุ๊ปนี้ คุณณัฐ บอกได้คำเดียวว่าไม่ต่างจากหนุ่มมาดนักธุรกิจ การแต่งตัวเนี๊ยบมาก ถ้าเขาจะเป็นนายแบบให้กับนิตยสารใด คิดว่าที่เหมาะสมที่สุดคือนิตยสารประเภทธุรกิจวันนี้แน่นอน เป้าหมายของหนุ่มคนนี้พริมพอสังเกตได้ว่ามาเพื่อ 1 ลบล้างความรัก หรือไม่ก็ 2 ตามรอยรักครั้งเก่า หรือไม่ก็ 3 ตามหารักครั้งใหม่ แต่จากข้อมูลที่คุณณัฐเคยให้ไว้ในร้านอาหารฟาสท์ฟู้ดน่าจะเป็นข้อสอง... ขณะนี้เครื่องบินกำลังขึ้น และเอนไปในด้านที่คุณณัฐนั่ง พริมสังเกตเห็นว่าคุณณัฐจับที่วางแขนไว้อย่างแน่น ปากขมุมขมิบ พริมรู้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้คงจะกลัวเครื่องบินไม่น้อย "คุณณัฐ โอเคมั๊ยคะ?" "อ่อ ครับๆ ผมแค่ไม่ชินกับการขึ้นเครื่องบินเท่าไหร่นัก ปกติผมนั่งตรงกลางเครื่องน่ะครับ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมนั่งข้างหน้าต่าง น่ากลัวจริงๆ" "พริมเข้าใจค่ะ ถ้ายังไงเดี๋ยวเปลี่ยนที่นั่งกับพริมก็ได้ค่ะ" "ขอบคุณครับ" คุณณัฐตอบอย่างพอใจ เมื่อพริมเห็นว่าลูกทัวร์ของเธอไม่มีปัญหาอะไรเธอก็พร้อมที่จะพักผ่อนสำหรับการเดินทางอันอีกยาวไกล จากคุณ : ladybird118 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:16:39

ความคิดเห็นที่ 7 เดี๋ยวมาโพสใหม่นะคะ  ^^ จากคุณ : ladybird118 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:17:29

ความคิดเห็นที่ 8 เวลาผ่านไป พริมตื่นขึ้นมา กำลังงัวเงียและเห็นว่าแอร์โฮสเตสสาวที่กำลังเสิร์ฟอาหารให้กับเขาอยู่นั้นกำลังยิ้มแก้มปริ ในขณะที่คุณณัฐก็ดูมีความสุขเช่นกัน 'เออ ดูสนิทกันจัง แอร์สาวถามทุกคนว่าจะเอาอะไร แต่สำหรับคุณณัฐแอร์ฯ กลับหยิบดจ๊กชาเขียวให้ทันที เอ....หรือว่าคุณณัฐเป็นลูกค้าวีไอพี request อาหารไว้ก่อนหน้า...ก็ไม่น่าจะใช่' "green tea congee or omlette?" แอร์สาวคนเดิมถามพริมตามปกติ "omlette please." พริมเรียกร้องอาหารที่เธอชอบ แอร์โฮสเตสหยิบอาหารเช้าให้กับพริมในฐานะลูกค้าคนหนึ่งและวางลงอย่างอ่อนน้อมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม "คุณพริมชอบทาน Omlette หรือครับ?" "อ๋อ ใช่ค่ะ..." เธอตอบตามมารยาท เพราะเธอก็รู้ดีว่าคำถามของคุณณัฐเป็นเพียงคำถามทั่วๆไปเพื่อยุติความเงียบ "เอ่อ น้องพริมคะ อาหารมีอะไรบ้างคะ? ที่เป็นซุปๆ นั่นอะไรเหรอ?" สองสาววัยสามสิบหันมาถามไกด์ "เป็นข้าวต้มชาเขียวค่ะ อีกอย่างจะเป็น Omlette นะคะ" "ค่ะขอบคุณค่ะ" สองสาวหันมาตอบเธอพร้อมกับยิ้มอย่างขอบคุณ ระหว่างที่พริมกำลังทานอาหารเช้าของเธออยู่นั้น คุณณัฐหันมาคุยกับเธอ "คุณเห็นแอร์โฮสเตสคนนั้นมั๊ยครับ?" "ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ?" พริมถามเขาด้วยอาการที่อยากรู้ "คนนั้นล่ะครับ...คนที่ผมเล่าให้ฟัง คนนี้แหละอดีตแฟนผม ผมดีใจมากที่อย่างน้อยเธอก็ทำความฝันของเธอสำเร็จ" เขาพูดอย่างชื่นชม พริมอึ้งไป...เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี อย่างน้อยเธอก็พอจะรู้ว่าคุณณัฐลูกทัวร์ของเธอคนนี้ไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรจากเธอ พริมจึงแค่พยักหน้าตอบเพื่อแสดงความเข้าใจ "ไม่รู้สิครับ ผมคิดว่าการเลิดของเราทำให้เธอก้าวไปข้างหน้าได้อย่างสวยงามแบบที่เธออยากจะให้มันเป็น ผมก็ก้าวไปตามทางที่อยู่ข้างหน้าของผมในรูปแบบที่ผมอยากจะให้มันเป็นเช่นกัน เราทั้งคู่ก็เหมือนกันเส้นขนานที่ถูกตีผิดองศาจนมาพบกันครั้งหนึ่ง ผมเป็นสถาปนิค ต้องใช้เวลาอยู่กับความคิดสร้างสรรค์ อยู่ในห้อง เวลาออกนอกห้องก็ออกไปเพื่อไปดูสถานที่ที่จะสานความฝันของผมที่อยู่ในแบบแปลนให้เป็นจริง" เขาพูดพร้อมลุกขึ้นไปหยิบสมุดโน็ตในกระเป๋าของเขาลงมา คุณณัฐเปิดสมุดโน็ตของเขาไปที่หน้าสุดท้าย ในหน้าสุดท้ายนั้นมีรูปของ... จากคุณ : ladybird118 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 12:07:04

ความคิดเห็นที่ 9 สนุกดีครับ  ต่อๆๆๆๆๆ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 14:32:35

ความคิดเห็นที่ 10 มาตามติด สนุกๆๆๆ จากคุณ : ammylady เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 14:55:35

ความคิดเห็นที่ 11 ซุ่มอ่านอยู่  รอนานแล้วน๊า.... มารอลุ้นคุณอรช  มีไรหน้าค้นหาดี จากคุณ : Pig_Rangsit เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 15:50:34

ความคิดเห็นที่ 12 'ทำไมถึงมีรูปนี้ล่ะ?' พริมตกใจ 'ผู้ชายคนนี้มีรูปนี้ มันชักจะแปลกๆ อืมมม' พริมพยายามคิดทันทีหลังจากที่เห็นรูปภาพ เธออยากรู้ว่าเขาเป็นใคร ในขณะเดียวกันก็คิดว่าตาฝาดเพราะผู้ชายคนนี้พลิกสมุดโน๊ตของเขาจากหน้าสุดท้ายไปอีกหน้าอย่างรวดเร็ว 'เออ คงตาฝาดไปมั้ง' อีกแค่ชัวโมงเดียวก็จะถึงสนามบินอินชอนแล้ว แอร์โฮสเตสสาวเริ่มแจกใบตรวจคนเข้าเมือง ตอนนี้หน้าที่อีกอย่างของพริมก็มาถึงแล้ว เธอติดตามลูกทัวร์แต่ละคนว่ามีปัญหาในการกรอกเอกสารแต่ละฉบับหรือไม่...เธอค่อยๆลุกไปจากที่นั่งของเธอ เดินไปหาลูกทัวร์แต่ละท่านตอนนี้ลูกทัวร์กลุ่มสาวแฟชั่นได้เปลี่ยนชุดให้เข้ากับปลายทางเป็นที่เรียกร้อยแล้ว "มีปัญหาในการกรอกเอกสารอะไรมั๊ยคะ?" พริมถามลูกทัวร์ของเธอแต่ละคน 'ดูเหมือนไม่มีใครจะมีปัญหาเลย' โชคดีจัง "คุณพริมคะ" คุณอรชหันมาหาเธอ "คุณคิดว่าหน้าดิฉันเป็นอย่างไรคะ" คำถามของอรชทำเธอสะดุ้ง เพราะคำถามแบบนี้ยากที่จะตอบเป็นอย่างยิ่ง 'สวย เก๋ น่ารัก ขาว ใส...จะตอบยังไงดีล่ะเนี่ย' พริมเริ่มคิดหนักเพราะไม่คิดว่าจะมีคำถามเหนือเมฆแบบนี้ ไม่ใช่คำถามเกี่ยวกับที่เที่ยว ที่ช็อปเลยซักนิด คำถามนี้เป็นคำถามที่เกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอกของคน ถ้าตอบว่าดีจนเวอร์ ก็คงเหมือนโกหก แต่ถ้าตอบแบบตรงๆก็คงเข้าหน้ากันไม่ติด พริมอึ้งไปครู่หนึ่ง จนกระทั่ง "ว่ายังไงคะ?" อรชจี้ เพราะเธอต้องการคำตอบ "เออ...คือ ก็ดีค่ะ" เธอตอบแบบเสียไม่ได้ เป็นไงเป็นกัน "ว่าแต่ทำไมหรือคะ?" เธอยังอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคุณผู้หญิงคนนี้ถึงถามเธอด้วยคำถามเกี่ยวกับรูปลักษณ์หน้าตา คนเราไม่น่าจะถามคนที่เพิ่งรู้จักกันแบบนี้นะ...แปลกจริงๆ "งั้นหรือคะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" อรชตัดบทอย่างรวดเร็ว และหันกลับไปนอน ทิ้งพริมไว้ให้ยืนอยู่คนเดียวด้วยความงุนงง เมื่อพริมเช็คแล้วว่าลูกทัวร์ทุกคนไม่มีปัญหาอะไรกับการกรอกเอกสารเธอก็วางใจและเดินกลับมานั่งที่ตัวเอง ในใจยังอดคิดถึงลูกทัวร์สองคนที่ทำตัวแปลกๆไม่ได้ ตอนนี้พริมกำลังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น 'ว่าแต่รูปนั้น...ไม่สิ ไม่ได้ตาฝาด นั่นมันรูปตัวเราเองนี่นา แล้วที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาเป็นใครกัน?' จากคุณ : ladybird118 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 20:12:44

ความคิดเห็นที่ 13 น่าติดตาม  ปูเสื่อรอค่ะ จากคุณ : ลูกนก..ลูกกา (ลูกนก..ลูกกา) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 21:11:24

ความคิดเห็นที่ 14 เล่าเรื่องได้สนุกจังค่ะ..^^ เหมือนอ่านหนังสือเลย ชวนติดตามอีกต่างหาก จากคุณ : thata_pk เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 11:53:26

ความคิดเห็นที่ 15 รีบกลับมาเขียนต่อนะค่ะ จากคุณ : สะใภ้อังกฤษ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 13:24:06 A:180.183.193.158 X: TicketID:340103

ความคิดเห็นที่ 16 ******* "ลูกทัวร์ทุกท่านคะ เชิญขึ้นรถบัสทางนี้เลยค่ะ" พริมยิ้มต้อนรับลูกทัวร์ของเธอแต่ละคนข้างรถบัส ตอนนี้งานชิ้นแรกของเธอในต่างประเทศกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว ลูกทัวร์แต่ละคนกำลังหาที่นั่งเหมาะๆบนรถบัสคันใหญ่คันนี้ พริมกวาดสายตาไปที่ลูกทัวร์แต่ละคนเพื่อที่จะนับว่าครบหรือไม่ ถ้าลูกทัวร์หายไปคนหนึ่ง คงไม่มีใครรับผิดชอบไหว เพราะฉะนั้นการรับผิดชอบลูกทัวร์ในต่างประเทศครั้งนี้ทำให้เธอเกร็งอยู่ไม่น้อยและหวนคิดถึงความผิดพลาดที่เธอก่อไว้ในอดีตเสมอมา ครั้งแรกที่พริมเข้ามาฝึกงานในบริษัททัวร์ต่างประเทศ เธอเป็นผู้ช่วยไกด์ทัวร์ที่มากความสามารถ ไกด์คนนี้นับว่ามีชื่อเสียงโด่งดังและเป็นที่ยอมรับในวงการทัวร์เลยทีเดียว แต่ก็เพราะความสับเพร่าของตัวพริมเองที่นับจำนวนลูกทัวร์คลาดเคลื่อนจนทำให้ทัวร์ครั้งนั้นกลายเป็นโศกนาฎกรรมเมื่อเธอลืมลูกทัวร์ที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย และไม่มีเงินติดตัวแม้แต่น้อยไว้ที่ฮ่องกง   เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้บริษัททัวร์ยักษ์ใหญ่ต้องด่างพร้อย ไกด์มือฉมังที่รับผิดชอบถึงกับต้องหันหลังให้กับการเป็นไกด์ทัวร์ต่างประเทศโดยการเนรเทศตัวเองออกจากบริษัท และลาวงการจัดทัวร์ไปถึงสามปีด้วยกัน จนกระทั่งไกด์มือโปรผู้นั้นหันกลับมาสู้ชีวิตอีกครั้ง แต่ผันตนเองจากการเป็น "หัวหน้าทัวร์" หรือ "ไกด์" มาเป็นเจ้าของกิจการบริษัททัวร์หลังจากที่เรียนรู้จากข้อผิดพลาดครั้งใหญ่ที่เกิดจากการไว้ใจเด็กฝึกงานมือใหม่อย่างพริมมากจนเกินไป แต่ถึงอย่างไรไกด์ใจกว้างก็ยังคงให้โอกาสดีๆแก่พริมเสมอมา กรี๊งงงง กรี๊งงงง เสียงโทรศัพท์พริมดังขึ้น "ขึ้นรถบัสแล้วรึยัง พริม?" เสียงปลายทางถาม "สวัสดีค่ะ เพิ่งจะขึ้นค่ะ" "อย่าลืมนับลูกทัวร์ให้ครบ อย่าทำลูกทัวร์หายอีกล่ะ ครั้งนี้พี่ไม่รับผิดชอบแล้วนะ...บริษัทพี่อยู่ในมือน้องพริมนะจ๊ะ" เสียงปลายทางพูดติดตลก "ค่ะ ขอบคุณที่ให้โอกาสพริมนะคะพี่มอส" พริมพูดด้วยน้ำเสียงที่ซาบซึ้งกับโอกาสครั้งนี้ที่ได้รับจากคนที่พริมเคยสร้างความลำบากให้ "ขอขอบคุณพี่มอสอีกครั้งนะคะ" จากคุณ : ladybird118 เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 20:32:50

ความคิดเห็นที่ 17 "ลูกทัวร์ทุกท่านคะ อากาศหนาวมั๊ยคะ?" พริมถามลูกทัวร์ที่กำลังอารมณ์ดี และพร้อมที่จะเริ่มท่องเที่ยว "เดี๋ยวพริมขอแนะนำคุณลุงคนขับรถก่อนนะคะ นี่คุณลุงปาร์คค่ะ เราลองมาลองทักทายคุณลุงกันหน่อยดีมั๊ยคะ?" พริมพูดอย่างกระตือรือร้น "พูดพร้อมกันนะคะว่า ~อันยองฮาเซโย~" "อันยองฮาเซโย~~~~" ทุกคนพูดทักทายคุณลุงคนขับรถจนคุณลุงเขิน เสียงจากลูกทัวร์ทุกคนของเธอทำให้เธอรู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้น เธอยิ้มอย่างมีความสุข และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับการผจญภัยครั้งนี้ "พริมบอกโปรแกรมวันนี้คร่าวๆ นะคะ เดี๋ยวเราจะไปรับประทานอาหารกลางวันกันที่เมืองยองอินนะคะ อาหารมื้อแรกของเราคือหมูย่างเกาหลีค่ะ หรือภาษาเกาหลีเรียกว่า ซัมก๊อบซาล หมูสามชั้นย่างนั่นเอง ขอบอกว่าอร่อยมากค่ะ แล้วเราก็จะไปเที่ยวกันที่สวนสนุกกันนะคะ สวนสนุกแห่งนี้อยู่ท่ามกลางหุบเขาค่ะ เครื่องเล่นก็เยอะมาก...พริมแนะนำให้เล่นเครื่องเล่น T-Express นะคะทุกคนถ้าไม่กลัวความสูงนะคะ แต่ก็ต้องต่อแถวนานนิดนึง เสร็จแล้วเราก็จะไปตามรอยซีรีย์กันนะคะทุกคน" สาวๆกลุ่มนักช็อป คุณเฮนน่า คุณมนัสยา คุณปรียา ซึ่งยึดเบาะหลังสุดของรถบัส ดูไม่ค่อยสนใจโปรแกรมวันนี้ซักเท่าไหร่ เพราะไม่น่าใช่สไตล์ แต่สาวๆกลุ่มนี้ก็ทำให้ทัวร์ของเราเบิกบานไม่น้อย เพราะพวกเธอเปลี่ยนชุดสำหรับถ่ายแฟชั่นตลอดเวลา แม้จะอยู่ในรถก็ตาม และที่สำคัญพวกเธอช่างจำนรรจาติดตลกอยู่ไม่น้อย เรียกเสียงหัวเราะจากลูกทัวร์คนอื่นๆ แม้กระทั่งคุณลงปาร์ที่ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องก็ตาม คุณปวริศและปวรา คู่ฮันนี้มูนนี้ตอนนี้หลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ศีรษะพิงกัน เรียกความอิจฉาในรถบัสอยู่ไม่น้อย "น้องพริมคะ ช่อง SBS มันอยู่ที่ไหนเหรอคะ? พี่อยากเจอดาราในดวงใจพี่จังเลย" สองสาวคู่หูวัยสามสิบถามพริมอย่ากระตือรือร้น "อยู่ในโซลน่ะค่ะ ถ้ายังไงเดี๋ยวพริมวาดแผนที่ให้ดูทีหลังนะคะ" พริมตอบพร้อมๆกับส่งยิ้มให้กับลูกค้าทั้งสอง คุณอรช ที่นั่งอยู่กลางคันรถกำลังหยิบกล้องระดับเซียนกล้องขึ้นมาถ่ายภาพอย่างขมักเขม้น สายตาของคุณอรชที่มองออกไปนอกหน้าต่างดูเป็นประกาย เธอถ่ายรูปทุกช็อตเท่าที่เธอจะทำได้รวมกับว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในโลกส่วนตัวที่เต็มไปด้วยสีสันผ่านเลนส์ คุณณัฐบุคคลปริศนาในความคิดของพริมตอนนี้กำลังเขียนอะไรบางลงในสมุดโน๊ตของเขา กรี๊งงง กรี๊งงง เสียงโทรศัพท์ของคุณณัฐดังขึ้น จนทำให้พริมที่กำลังมองอยู่นั้นหลบสายตาแทบไม่ทัน พริมเลยต้องรีบนั่งลงตรงเบาะนั่งที่อยู่ข้างหน้าเธอ เยื้องๆกับที่นั่งคุณณัฐพอดี "Right, I am now writing something. Where are you?.....Hmm...I don't know.....Thanks for the good service during the flight. Hope you have a great time with your boyfriend. Take care." คุณณัฐพูดอย่างมีอารมณ์ดี แล้วก็วางโทรศัพท์ลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณณัฐพูดภาษาอังกฤษด้วยความฉะฉาน ไม่ต่างอะไรกับเจ้าของภาษาเลยทีเดียว ตอนนี้ทุกคนหันมามองคุณณัฐราวกับว่าคุณณัฐเป็นนักธุรกิจที่มีรัศมีเปล่งประกายออกมา 'สงสัยแฟนเก่าคุณณัฐคงโทรมาแน่เลย ว่าแต่รูปนั้นล่ะ...จะเข้าไปถามตรงๆดีมั๊ยนะ?' 'ถามเลยละกัน' "เออ คุณณัฐคะ....เออ คือว่าพริมมีอะไรจะถามหน่อยน่ะคะ" พริมพูดอย่างลังเล "ครับ?" คุณณัฐปิดสมุดโน๊ต และรีบเก็บลงไปในกระเป๋า พร้ิมกับหันหน้ามาทางพริม "อย่าหาว่าละลาบละล้วงเลยนะคะ ว่าแต่นั่นสมุดอะไรเหรอคะ?" ในที่สุดพริมก็เปิดประเด็นได้แล้ว...หลังจากที่พริมได้สบตาคุณณัฐเพียงแค่ชั่ววินาที 'หรือว่าเนื้อคู่เรา? พ่อแม่ส่งให้มาดูตัวเรารึเปล่าเนี่ย? เหมือนในซีรีย์เลย" พริมเริ่มคิดเพ้อฝันหวาน เพราะคุณณัฐก็น่าตาดีอยู่ไม่น้อย "เปล่าครับ มันเกี่ยวกับงานของผมน่ะครับ" คุณณัฐตอบพร้อมกับยิ้มให้อย่างสุภาพ "อ๋อ เหรอคะ" พริมตอบแบบเขินๆ ตอนนี้พริมกำลังอยู่ในห้วงของความฝันของเธอ 'สองเดือนก่อน หมอดูบอกว่าจะเจอเนื้อคู่ตอนเดือนมีนานี่นา...นี่ก็เดือนมีนา..สงสัยจะใช่' อาการเข้าข้างตัวเองของพริมนี้น่าเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย แต่เธอยังไม่รู้หรอกว่ามันมีอะไรมากกว่าสิ่งที่พริมกำลังคิดอยู่ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 21:15:45 จากคุณ : ladybird118 เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 21:06:58

ความคิดเห็นที่ 18 รออยู่นะคะ จากคุณ : parny เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 22:09:29

ความคิดเห็นที่ 19 มานั่งรออีกคนค่ะ ตื่นเต้นมาก จากคุณ : สะใภ้อังกฤษ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 11:35:34 A:180.183.193.158 X: TicketID:340103