 |
ว่าแล้วก็แอบน้อยใจไปรษณีย์ไทยด้วย
ทางไปรษณีย์ไทยคิดแต่เรื่อง "มูลค่า" เพียงอย่างเดียว ไปรษณีย์ไทยพยายามจะทำให้มันมีมูลค่ามี "ราคา" ด้วยความน้อยและหายาก เพื่อที่จะได้ "เพิ่มมูลค่า" ในอนาคต ซื้อเก็บไว้หาเอาไว้เดี๋ยวอีก 10 ปี 20 ปีก็จะแพงขึ้น
แต่ไปรษณีย์ไทยกลับละเลยในเรื่องของ "คุณค่า" เลย ทำให้ทั้งแสตมป์และตราประทับพวกนี้กลับกลายเป็นของที่ไม่ "ทรงคุณค่า" แทนที่จะทำให้แสตมป์และตราที่ระลึกมีคุณค่าในตัวของมัน โดยเป็นการบันทึกเรื่องราวในปัจจุบันเอาไว้เล่าให้แก่ลูกหลานฟังในอนาคต
ไปรษณีย์ไทยพยายามทำให้แสตมป์ในวันนี้กลายเป็นวัตถุโบราณในอนาคตเท่านั้น ให้ซื้อเก็บกันในวันนี้แล้วเอาไว้อีก 10 ปีค่อยนำออกมาขาย ทุกวันนี้คนที่ไปตามล่าแสตมป์และตราประทับเลยมีแต่พวกหัวหงอกหัวขาว (ประโยคนี้ผมต้องขออภัยนะครับ ผมแค่เปรียบเปรยเฉย ๆ นะครับ ไม่ได้เจาะจงจะว่าใครนะครับ) ไม่มีคนรุ่นหน่มสาวหรือเยาวชนมาตามหาซื้อแสตมป์หรือมาตามเก็บตราประทับเลย
คนหัวหงอกหัวขาวซื้อมาหรือประทับตรามาแล้วก็เก็บ , เอาเก็บไว้ในอนาคตจะได้แพงขึ้น , เอาไว้ให้ลูกให้หลาน ให้เป็นมรดกตกทอด แต่คนรุ่นหนุ่มสาว(อย่างผม) ซื้อมาแล้วส่ง , ซื้อมาแล้วบอกต่อ , ประทับตราแล้วมาบอกกลาวให้แก่กัน ทั้งโดยการส่งทั้งในเน็ตในเฟสบุ๊คส์ เพื่อกระจายและช่วยเผยแพร่ต่อออกไปให้คนอื่นได้ทราบถึงคุณค่าของมัน
และแล้วสักวันหนึ่ง ... แสตมป์และตราประทับเหล่านี้ก็จะตายไปตามกาลเวลาพร้อมกับกลุ่มคนหัวหงอกหัวขาวพวกนี้ โดยที่เยาวชนของชาติในอนาคตอาจจะลืมและไม่สนใจในสิ่งเหล่านี้อีกแล้วก็เป็นได้ครับ
(ผมบ่นอะไรออกไปเนี่ย?)
อิอิ
| จากคุณ |
:
ตรูบ้าโปสการ์ด (อาคุงกล่อง)    
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 มี.ค. 55 23:46:14
|
|
|
|
|
[CR]<ตรูบ้าโปสการ์ด> ... ตอน "ตามล่าตราประทับ" จากงานกาชาดประจำปี พ.ศ. 2555 ที่สวนอัมพร
