 |
นั่งรถตู้กินลมชมวิว ฮานอย เดียนเบียนฟู อุดมไซ เชียงของ(เบื่อกันยัง)
|
 |
ฮานอย
วันที่ 19 -27 เมษายน ไปนั่งรถตู้เล่นตั้งแต่ฮานอย เดียนเบียนฟูหรือเมืองแถงเมืองหลวงของไทยสมัยโบราณเข้าอุดมไซของลาวแล้วข้ามแม่น้ำโขงมาเชียงของฝั่งไทย จริงๆ ไปทำงานเก็บข้อมูลวิจัยบางอย่างแต่เนื่องจากเป็นเส้นทางที่กำลังเป็นที่นิยมเที่ยวกัน มันก็เลยเป็นผลประโยชน์ทับซ้อนมารีวิวให้ดูเผื่อเป็นข้อมูลแก่ผู้สนใจเส้นทางนี้บ้าง ตอนแรกว่าจะไม่รีวิวแล้วเพราะเห็นมีการเขียนถึงฮานอยกันแยะมากน่าจะเฝือสำหรับชาว BP แต่พอมาคิดอีกทีเรามาเก็บเกี่ยวข้อมูลที่นี่แยะเหลือเกิน สมควรตอบแทนสังคมบ้างว่างั้น เผื่อมีขาลุยที่สนใจเส้นทางนี่บ้างแหละ
ผมเป็นคนเดินทางบ่อยทั้งเครื่องบิน รถไฟ รถยนต์ แต่ไม่มีครั้งใดที่ตื่นเต้นเท่าครั้งนี้ เพราะก่อนเดินทางไม่นานไปเจอกะทู้แนะนำใน BP นี้แหละว่าถ้าไม่ซื้อตั๋วไปกลับ ทางหางแดงไม่ให้ขึ้นเครื่อง และดูเหมือนเสียงข้างมากเอียงไปว่า หางแดงมีสิทธิไม่ให้ขึ้นเครื่องด้วย ผมงี้เครียดก่ายหน้าผากนอนไม่หลับไปหลายวัน เตรียมหาเหตุผลสารพัดเพื่อชี้แจงกับน้องเสื้อแดงว่าทำไมผมจึงซื้อตั๋วขาไปเทียวเดียวไม่มีตั๋วบินกลับ แล้วผมก็ไม่มีตั๋วยานพาหนะอะไรที่จะใช้กลับฝั่งไทยไปแสดงให้น้องเสื้อแดงเข้าใจด้วย
--การเดินทางครั้งนี้ผมจำเป็นต้องนั่งรถตู้จากฮานอยไปเดียนเบียนฟู เข้าอุดมไซ เพื่อมาขึ้นฝั่งที่เชียงของ แล้วเข้าเชียงแสนฝั่งไทยเพราะมันคือส่วนหนึ่งของงานวิจัยของผม แล้วถ้าน้องเสื้อแดงขอดูนามบัตรหน่วยงานที่ผมสังกัด ผมก็ไม่มีจะแสดงเพราะมันเป็นงานวิจัยด้วยทุนส่วนตัวของผม แล้วใครจะเชื่อวะเนี่ย คิดแล้วเครียด
--ผมต้องไปทำธุระเรื่องสอบเขตโฉนดที่ดินที่เชียงแสน อันนี้ผมมีจดหมายราชการมาแสดงให้น้องเสื้อแดง แต่ไม่รู้ว่าน้องเขาจะสนใจเปล่า มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับน้องเขาสักนิด แล้วยิ่งได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างถึงน้องเสื้อแดงที่ถือเอาตัวอักษรเป็นเกณฑ์แล้วหนาว เพราะผมลองไปอ่านในเกณฑ์การบินแล้วเขากำหนดให้ซื้อทั้งตั๋วไปกลับ เกณฑ์ของเข้าประเทศเวียตนามก็เหมือนกัน คิดแล้วหนาว ว่าผมต้องซื้อตั๋วบินกลับแล้วฉีกทิ้งเสียเงินเปล่าๆ หรือนี่ ประสาทขนาดไปตรวจราคาตั๋วกลับด้วยซ้ำ
-- ตอนนั้นผมคิดงี้ จะอธิบายงานของผมให้น้องเสื้อแดงเข้าใจก่อน ถ้าไม่ได้ผลผมจะแสดงจดหมายราชการ ถ้าน้องเขาไม่ฟัง ผมจะแสดงตั๋วหางแดงจองไปอินโดนีเซียเดือนกรกฎาคมว่าพี่เป็นขาประจำไม่ต้องห่วง ที่สุดถ้าไม่ฟังอีกจะให้เบอร์โทรศัพท์เพื่อนที่เป็นผู้บริหารระดับสูงธนาคารในฮานอยให้เขารับรองให้ ดูซิคราวนี้จะพอฟังไหม
แต่เอาเข้าจริงๆ พอผมยื่น Boarding pass พร้อมพาสปอร์ตตอนเที่ยวบินเช้าตรู่ ถามว่าไปไหนคะ ผมตอบสั้นๆ ว่า ฮานอย พร้อมเตรียมการวิวาทะที่คิดในสมองไว้นานหลายวัน จากนั้นก็ น้องเสื้อแดงตรวจชื่อว่าตรงกับจอคอมพิวเตอร์ ฉีกต้นขั้วแล้วยื่นกลับมาให้ผมพร้อมรอยยิ้มไม่พูดไรสักคำ ผมบอกเสร็จแล้วเหรอ เสียงเหมือนคนไม่เคยขึ้นเครื่องบิน คะ สั้นๆ...... อะไรวะ โห อกสั่นขวัญแขวนมาตั้งหลายวัน เตรียมข้ออ้างสารพัดถึงเหตุผลที่ซื้อตั๋วไปเที่ยวเดียวเตรียมวิวาทะเต็มที่ อ้าวไม่มีไรเลย เหมือนซื้อประกันแล้วไม่เคยได้ใช้ประกันงั้นแหละ เคยบ่นกับเพื่อนไว้ เพื่อนตอบกลับมาว่า ดีแล้วแหละแกที่ไม่ได้ใช้สิทธิประกัน เพราะถ้าเกิดอุบัติเหตุแล้วแกจะหนาว จริงของมัน...!!
เครื่องบิน Landing แปดโมงกว่า ตามเวลาเปะ ผ่านตม ง่ายและรวดเร็วผุ้คนไม่พลุกพล่านนักดูเหมือนจะมีเครื่องหางแดงเครื่องเดียวที่ลงจอดเวลานั้น ออกมาปุ้บแลกเงิน $ 200 กับเคาร์เตอร์ธนาคารได้มา 4,159,000 ดอง อัตราแลกเปลี่ยนที่ 20795 ดองต่อ 1 ดอลล่าห์ ได้เงินเป็นฟ่อนเลยครับพี่น้อง
เดินออกมานอกตัวอาคารเลี้ยวขวาเจอรถบัสเข้าเมืองค่าโดยสาร 35000 ดอง มีเด็กวินเดินประกบชวนขึ้นรถ ถามให้แน่ใจก่อน อย่างที่อ่านรีวิวใน BP เปี้ยบ แล้วงี้จะเนรคุณไม่เขียนแนะนำนักเที่ยวรุ่นหลังๆ ได้ไง ...
รอผู้โดยสารอื่นประมาณครึ่งชั่วโมงรถก็เต็มไปด้วยชาวต่างชาติที่เดินทางมาเที่ยว
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 55 13:05:45
| จากคุณ |
:
นกเถื่อน  
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 พ.ค. 55 12:17:23
|
|
|
| |
