ความคิดเห็นที่ 1 เดิมที่บอกแม่ไว้ว่า ถ้าเวลาไม่ทัน จะพาไปไหว้วัดในเมืองน่ะ วัดกังหัน เพราะเราย้ายจากcitygate มานอนแถวนาธาน1คืนเพรทะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานเช้ามากๆๆๆ บัังเอิญเด็กๆๆตื่นเช้าเลยมาถึงนาธาน ก่อนเที่ยง ทานข้าวเสร็จก็นั่งรถไฟไปลง central. แล้วไปต่อรถเมล์ที่ exchange square กัน เราเลือกสาย 260X เพราะสายอื่นรถพึ่งออก สายนี้เหมือนแวะน้อยถึงไวดีเลยไปต่อคิว พรถเปิดให้คนขึ้น เราเลือกนั่งใกล้ประตูทางลงพับรถเข็นเด็กไว้ที่วางของใกล้ๆๆประตู แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 55 22:12:19 จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:11:22

ความคิดเห็นที่ 2 ตามมาลุ้นครับ จากคุณ : Wini2524 เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:18:25

ความคิดเห็นที่ 3 มารอฟังค่ะ ไปพุธนี้มีเด็กเหมือนกัน จากคุณ : Tanoy เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:19:42

ความคิดเห็นที่ 4 รอลุ้นด้วยอีกคน ขอรูปอัพเดตสองหนุ่มด้วยนะคะ จากคุณ : kumyotha เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:20:34

ความคิดเห็นที่ 5 รถเมล์เป็นรถ2ชั้น เจ้าลูกคนโตอยากไปนั่งชั้น2 เนื่องจากจับคนเล็กใส่เป้เด็กไว้ น้องตุลย์หนัก13โล บวกสัมภาระอีกมากมาย เดินขึ้นลงคงไม่ไหว เลยนั่งข้างล่างกัน ตกบ่ายเด็กๆๆจะง่วง ถึงวลาพอดี น้องต้นอยากไปนั่งชั้นบนให้ได้ เริ่มงอแง แอบร้องกระซิกๆๆๆๆ  สะอึกสะอื้นเล็กน้อยพอกวนๆๆๆ ไม่ถึงขั้นแหกปากร้อง คุณยายเลยพาไปนั่งชั้นบนแล้วฝากกระเป๋ายายไว้ เพราะหนัก รถเมล์มีป้ายบอกว่าถึงไหนแล้ว เราบอกแม่ป้ายที่11 คนจะลงเยอะๆๆ แม่จำคอนโดที่มีรูโหว่ได้ป่าว แม่บอก จำไม่ได้ งั้นคนเยอะๆๆก็ลงละกันน่ะ นั่งๆๆไป แป๊บเดียวก็จะถึงแล้ว จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:21:46

ความคิดเห็นที่ 6 เราก็ไม่ได้ย้ำอะไรมากมาย เพราะคิดว่าแม่เคยมา คงพอจำไแตกมัน3ปีที่แล้ว บวกกับอายุและความจำต่างๆๆเลือนลางไปตามวัย พลาดตรงนี้แหละ ถึงป้ายที่11repulse bay. คนเริ่มลงค่อนข้างเยอะ เรารอแป๊บนึง ลูกน้อยใส่เป้พร้อมแล้ว หลับด้วย แบกเป้เราและกระเป๋าแม่ไปเอารถเข็นลงก่อน คนก็ทยอยลงมา ยืนรอข้างล่างจนประตูปิด เฮ้ย แม่หายเลยรีบมองชั้นบน เผื่อเห็น จะได้บอกให้ลงข้างหน้า แต่มองไม่เห็นแม่ ฮือๆๆๆ จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:25:14

ความคิดเห็นที่ 7 ยืนอึ้งแล้วงง30วินาที เอาไงดี ค้นกระเป๋าแม่ โทรศัพท์ เงิน ทุกอย้างอยู่นี่ เหลือแต่เป้น้องต้น น่าจะมีพวกกระติกน้ำกับของนิดนึง ซวยแล้วสิ แม่ไม่มีอะไรเลย ที่คิดได้ตอนนั้น จะต้องตามรถสายเดิมไป มองถนนแล้วฝั่งตรงข้ามที่ทางเดินและรถเข็นเด็กพอเข็นได้เลยข้ามไป เดินตามทางไปเรื่อยๆๆเผื่อแม่ลงป้ายหน้าหรือป้ายถัดไป ไงตามรถเมล์สายที่นั่งมาต้องเจอกันสิ จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:28:49

ความคิดเห็นที่ 8 รอลุ้นครับ จากคุณ : numsiam เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:32:26

ความคิดเห็นที่ 9 กรี้ด ทางขึ้นเขา ลูกใส่เป้ กระเป๋าเป้สะพายไว้ กระเป๋าแม่ใส่รถเข็น เข็นไป ฝนลงเม็ดนิดๆๆๆ ตากฝนไปละกัน ดีน่ะลงเบาๆๆแล้วก็หยุด ไม่งั้นเดินร้องไหเแน่ๆๆ แกล้งกันชัดๆๆๆ เราเดินผ่านไป2-3ป้ายไม่เจอแม่ สงสัยจะยังไม่รู้ตัวว่าหลงกันแล้ว เริ่มมองหาจุดที่สามารถเรียกแท๊กซี่ดีกว่า เดินมาเรื่อยๆๆเจอป้ายรถเมล์หน้าคอนโด มีรถผ่านมาพอดีเลยเรียก เลยบอกเขาไปท่ารถที่ Stanley bay ส่วนมากรถสุดสายที่นั่น ก็ไปเรื่อยๆๆ พยายามมองตามป้ายรถเมล์ไม่เจอแม่เลยจนรถมาจอดที่ท่ารถ ลง จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:33:13

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นรถต้นสายจอดอยู่เพียบ แล้วก็เจอสาย 260 เดินไปดูดีกว่า ถ้ามันสุดสาย แม่ต้องลงแล้วนั่งรอที่นี่แน่ๆๆ แต่ไปแล้วไม่เจอ งั้นลองเดินไปตลาด Stanley ละกัน จากท่ารถข้ามถนนไป ดมื่อหี้รถมาจอดให้ลงตรงนี้ มีตำรวจอยู่ด้วย เดี๋ยวขอลองไปวนๆๆก่อน ถ้าไม่เจอเดี๋ยวจะต้องพึ่งแล้วสิ จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:36:02

ความคิดเห็นที่ 11 ไปตั้งหลัก เอาลูกลงรถเข็นดีกว่า ตรงนั้นเป็นวงเวียนแล้วมีทางเข้าตลาด2ทาง ตรงไปกับเดินไปทางขวา แต่ไงก็เดินมาชนกัน เลยลองตรงไป แต่จากนั้นจะเริ่มเข้าไปตลาด มีร้านเล็กๆๆมากมาย ท่าทางจะหายาก นิกจากแม่หลงแล้วไม่รู้ทำไง เดินเที่ยวซะงั้น เลยบ้อนกลับมาเดินไปอีกทาง ทางนี้จะไปโผล่ตรงร้านอาหารเยอะๆๆ มองเห็นทะเล มีจุดที่สามารถนัดกันได้ เผื่อแม่มารอแถวนี้ เดินมาก็ไม่เจอ เลยเดินไปทาง Stanley plaza เลาะๆๆทางเดินริมทัเลไปเรื่อยๆๆก็มีจุดนัดพบอีก ไม่เจออ่ะ จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:39:32

ความคิดเห็นที่ 12 ลุ้นจัง จากคุณ : ประสาทนอแรด (ประสาทนอแรด) เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:42:35

ความคิดเห็นที่ 13 นิสัยแม่ ถ้าเจอแบบนี้แม่จะนั่งรอแน่ๆๆๆ แต่ไม่เจองั้นเดินมาที่วงเวียน ตัดสินใจเดินไปหาตำรววอกแวก ฉันหลงกับแม่ตอนลงรถแม่ เราลงแต่แม่ยังไม่ลง แล้วคลาดกัน พอจะช่วยเหลือได้ไหม ตำรวจหนุ่มใจดี แนะนำว่าให้ไปไปรายงานที่สถานีตำรวจก่อน สถานีตำรวจให้ข้ามไปฝั่งท่ารถ เดินขึ้นไปอีกนิดนึงก็เจอ ไปก็ไป เดินเลยด้วย แหละ ย้อนมาก็เจอ มีบันไดให้ขึ้นไปถึงจะเจอ อ้วนหลับในรถเข็น แบกไปไม่ไหวน่ะ หลายสิบขั้นอยู่ ควักลูกใส่เป้ พับรถเข็นแล้วแบกไปตามปกติ จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:43:50

ความคิดเห็นที่ 14 ลุ้นมากๆ เลยค่ะ จากคุณ : raphadin เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:45:50

ความคิดเห็นที่ 15 เข้าไปข้างใน ไม่มีคนเลย เอาของวางก่อน แอบเห็นตำรวจทำงานในห้อง มองผ้านกระจกฝ้าได้ ฮีมัวแต่ทำงานเอกสาร มองไม่เห็นเรา ตะโกนไคงไม่ได้ยิน เพราะด้านหน้ามีเคาท์เตอร์เตี้ยๆๆกั้นอยู่ กวักมือเรียกก็ไม่เห็น บังเอิญมีตำรวจเดินมาพอดี เลยเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง คำตอบที่ได้คือ เราช่วยอะไรไม่ได้ ถึงขึ้นอึ้งทันที ตำรวจฮ่องกงทำไมไม่เหมือนในหนังฟระ เราดูซีรีย์ฮ่องกงเยอะถึงขั้นติดงอมแงมแบบเกาหลี  หวังว่าจะช่วยเหมือนในหนัง คือ ในหนังที่มีตำรวจ ส่วนมากจะมีตำรวจออกมาเดินตรวจตามท้องถนน พอมีอัไรก็วิทยุแจ้งไป เราหวังนิดๆๆว่าเขาจะช่วยแบบนี้ อย่างนี้ ดูที่เจ้าแม่กวนอิมให้หน่อย ถ้าเจอแม่ก็อุ่นใจ แต่มันก็ตอบเหมือนเดิม เราเลยบอกวา แม่ไม่มีเงิน ไม่มีโทรศัพท์ จำเบอร์ฮ่องกงเราไม่ได้แน่ๆๆๆ เพราะของทุกอย่างอยู่ในกระเป๋าใบนี้ แม่ฝาหๆว้ มานก็ตอบง่ายๆๆว่า เดี๋ยวแม่ก็โทรเข้าบ้าน อืม เอาโทรศัำท์และเงินที่ไหนโทร บอกแล้วไงแม่ไม่มีอะไรติดตัว มานก็ย้ำอีก รอต่อไปหรือไปหาที่เจ้าปม่กวนอิมสิ ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า คนไม่มีอะไรติดต่อเลย ทำอะไรไม่ได้ ช่วยไปหาตามเส้นทางที่คลาดกันได้ไหม มานก็ยืนยันเหมือนเดิม โกธรน้ำตาไหล สะบัดหน้าิดินไปเอาของแล้วออกเลย ไม่ขอบคุณด้วย จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:51:40

ความคิดเห็นที่ 16 เดินไปป้ายรถเมล์ มองอีกทีก็ไม่เจอแม่ จะไปถามพนักงานที่ท่ารถก็เฮ้อ ปากหนัก กำลังสับสนเอาไงดี แล้วเราก็นั่งรถเมล์ย้อนมาลงrepulse bay ถึงก็ลง แล้วไม่ได้เดินลงไป เพราะเหนื่อยแบกของ แต่ตอนนั้นควรจะลงอ่ะ บังเอืญเพื่อนที่อยู่กรุงเทพโทรมาหา เอ้ยเป็นไงแก เที่ยวสนุกไหม เลยเล่าให้ฟัง ปรับทุกข์ทันพอดี ตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรเดินข้ามถนนมาป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง เรากับเพื่อนคิดเหมือนกันว่า แม่ไม่น่าไปไหนได้ น่าจะรอสุดสายรถเมล์แน่ เลยมองป้ายรถดมล์อีกที สุดสายมันคือ Stanley prison เลยเริ่มมีหวัง เรายังไปไม่สุดสายนี่หวา แม่คงลงที่นี่แล้วรถเมล์คงวนมาต้นสาย เพื่อนเลยบอกให้ไปางั้นไปดูที่ปลายสาย จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:59:24

ความคิดเห็นที่ 17 ใจอยากจะ up FB มากเผื่อใครได้อ่านจะได้ช่วยออกความเห็น แต่ขี้เกียจควักไอแพดมา เนื่องจากมือถือดันเล่นไม่ได้ ซื้อซิมผิดเลยเล่นจากมือถือไม่ได้ เหนื่อยเกิน รอรถสายเดิม 260x อ้วนยังคงหลับในเป้ สบายไป ไม่กวนสักนิด รถมา เราขึ้นรถ นั่งที่เดิม มองไปข้างหน้า เจอเบอร์ของ customer service จดไว้กะจะโทร เผื่อตามหาคนขับรถ เผื่อคนขับรถจะรู้มีคนหลงกันแล้วแม่ไปขอความช่วยเหลือ กำลังจะจด โทรศัพท์ดัง เบอร์บ้านเมืองไทย ปกติ พ่อเราจะโทรหาเช้ากับเย็นว่าเป็นไงมั่ง แค่นั้น. ตอนที่โทรมาน่าจะบ่าย3โมง ผิดเวลาโทรของพ่อสุดๆๆ คำแรกที่พูดกับพ่อคือ หลงกับแม่และน้องต้น   ใจคิดว่าพ่อต้องโทรมาเรื่องนี้แน่ๆๆ พ่อบอกรู้แล้วๆๆๆ แม่ยืมโทรศัพท์คนไทยโทรมาบ้าน. แม่รออยู่ที่วัด้จ้าแม่กวนอิมน่ะ ตายแล้ว ตะหงิดๆๆๆเมื่อกี่ดันไปเดินไป เลยบอกพ่อว่า เรากำลังจะนั่งไปสุดสาย ลงตรงนี้ไม่สะดวกนั่งรถกลับเพราะเป็นทางลาดขึ้นเขา เดียวลงสุดสายแล้วจะรีบนั่งแท๊กซี่ย้อนมาน่ะพ่อ โล่งอก จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:08:56

ความคิดเห็นที่ 18 สักพักมีเบอร์ฮ่องกงโทรเข้ามา ยังคิดว่าเบอร์บ้านเพือนหรือป่าว พอรับสายเป็นเสียงแม่ ดลยบอกแม่ว้ากำลังไปลงที่Stanley market. ปล้วจะรีบนั่งแท๊กซี่ไปหาน่ะ แม่บอกว่าแม่จะรอตรงทางเข้าวัดน่ะ ไม่ไปไหนแล้ว ตอนนี้โล่งอกสุดๆๆๆ 100% เจอแน่ แผนในใจที่คิดไว้ว่า ถ้าไปสุดส่ยแล้วไม่เจอ จะโทรไปที่โรงแรม เล่าให้เขาว่า เผื่อแม่ติดต่อไปที่โรงแรมขอความช่วยเหลือ รถถึงปลายสาย รีบลงแล้วหารถไปหาแม่ ลุงคนขับรถก็ไม่ค่อยอยากมา คงใกล้ไป แต่ตอนนั่นเราทำไมไม่ขึ้นรถเมล์ก็ไม่รู้ ถึงช้าหน่อยแต่แม่รอแน่ๆๆ ลุงก็พูดอังกฤษไม่ค่อยได้ เลยต้องบอกว่าลงตรงนี้ stopน่ะลุงคงมีจุดลงรถไอ้หลายจุดแต่คุยกันลำบาก ค่ารถจะไม่เกิน$50เลยแถมๆๆให้แกไปอีก จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:14:20

ความคิดเห็นที่ 19 ค่อยๆๆแบกคนและของลงไปทางเดินริมหาด ล้าไปหมดตั้งแต่เข็นรถขึ้นเขาตามป้ายรถเมล์แล้ว ตอนนี้เริ่มปวดฉี่ แต่เข้าลำบาก รีบไปเจอแม่ฝากของได้สบายกว่า สิ่งที่กังวลที่สุดคือน้องต้น น้ำดื่มคงมีในเป้ แต่ขนมมีไหม ไม่แน่ใจ ถ้าหิวทำไง เงินไม่มี แล้วติดแม่ เกิดร้องจะหาแม่มา มันร้องไม่หยุดแน่ สงสารลูก รีบเดินไปดีกว่หวน เจอตู้โค้ก ขอนิดนึง เย็นๆๆชื่นใจ เดินไปอีกนิดถึงทางเข้า เห็นแม่กับลูกนั่งรออยู่ ลูกวิ่งมาหาเลย เหมือนในหนัง ดีน่ะไม่นั่งร้องไห้ เดินยิ้มมาบอกแม่หลงกัน ช่วงก่อนเราขู่เขาไว้เยอะ เพราะข่าวเด็กโดนจับตัวไปเยอะ เลยบอกว่าห้ามไปไหนไกลกัน โดนจับไปแม่ตามหาไม่เจอ อด้จอกันตลอดไป ถึงลูกบอกจะถีบจะตีคนที่จับไปลูกก็สู้เขาไม่ได้ จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:20:52

ความคิดเห็นที่ 20 เจอกันแล้ว สบายใจแล้ว โทรบอกพ่อเรียบร้อย ไปเข้าห้องน้ำแล้วรีบมาไหว้เจ้าแม่กวนอิม สบายใจแล้ว จากนั้นก็ถามแม่ว่าเป็นไงมาไง เราก็เล่าของเราไป ของแม่บอกว่า เขาเข้าใจว่าเราไม่ได้มาไหว้เจ้าแม่กวนอิม แต่มาคิดได้นิดๆๆตอนบอกคอนโดโหว่ แม่จำไม่ได้หรอกแต่คุ้นๆๆและเห็นคนลงเยอะ ตอนนั้นน้องต้นหลับ ก่อนจะถึงป้ายแม่ตั้งใจจะลงมาถามว่าใกล้ถึงละยัง แต่ก็ไม่กล้าทิ้งน้องต้น จนนั่งไปถึงStanley แม่จำได้ทันทีว่าเลยแน่ๆๆๆ ลงรถมาลูกหายอีก เดินไปที่รถสายเดิม ดข้าไปบอกคนขับรถว่าจะขอไปลงที่วัด ไม่มีเงินน่ะ หลงกับลูก ช่วยหน่อยน่ะ คนขับรถก็ช่วยน่ะ ใจดีเนาะ ถึงวัดบอกให้ลง แต่ว่าวัดน่ะใช่ แต่ไม่ใช่ที่มีรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิม แถวนั้นเขาก็มีวัดที่คนไปไหว้ ตายแล้วแม่เราไปถึงไหนอ่ะ ริมทะเลและเจ้าแม่กวนอิม ไม่ใช่แล้ว จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:26:49

ความคิดเห็นที่ 21 เล่าเห็นภาพเลยค่ะ ลุ้นสุดๆ ^^ จากคุณ : เป๋า เป่า เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:28:00

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนที่นั่งรถย้อนไป เราก็เห็นวัดน่ะ นึกว่าเข้าทางนี้แล้วไปเจอรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิม ดีสิไม่ต้องเข็นรถเข็นลงชายหาด แต่ป่าวเลย วัดนี้อยู่ประมาณครึ่งทางของเจ้าแม่กวนอิมและตลาดStanley แม่เลยไปถามคนว่าเจ้าแม่กวนอิมอยู่ไหน ไปเจอคนขับรถ ขับรถมาส่งนายไหว้พระ กว่าจะรู้ว่ามาผิดที่ แม่อธิบายไปว่าเจ้าแม่กวนอิมท่าน standing เท่านั้น อ๋อทันที เพราะพวกหนังสือท่องเที่ยวเขียนไว้ว่า เจ้าแม่กวนอิม statue ไม่ใช่ temple วัด งั้นถูกต้องคือวัดนี้ จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:31:05

ความคิดเห็นที่ 23 โอ้ย...อ่านไปลุ้นไป .. จากคุณ : สิบล้อชอบเที่ยว เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:35:32

ความคิดเห็นที่ 24 ดีนะที่อ้วนไม่กวน 555 จากคุณ : devillish girl เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:35:48

ความคิดเห็นที่ 25 คนขับรถเลยพาแม่เดินมาที่ป้ายรถเมล์ แกบอกว่า แกย้อนไปไกลเกินไป นึกว่าใกล้ๆๆจะขอนายขับรถไปส่งให้ งั้นเขาเช็คค่ารถแล้วนับเงินค่ารถแล้วเอาเงินให้แม่ไว้ รถมาเรียกรถล้วบอกคนขับรถไว้ ถึงแล้วเรียกป้าลงด้วยน่ะ แม่ขอบคุณเขา ซึ้งน้ำใจคนเนาะ พอถึงที่หมายแม่เริ่มคุ้นๆๆแล้วเลยลง ไม่พลาดแน่นอน ย้อนนึกไปตอนพาแม่มา พักกันที่ ibis north point ตอนมาที่นี่ก็รถเมล์ต้นสาย แม่บอกว่าเหมือนนั่งรถมานานกว่าจะถึง วันนี้าถึงไวเกินคาด ก็เลยคิดว่ายังไม่ถึง จากนั้นมานั่งรอหน้าวัด ใช้แผนต่อไปของแม่ จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:36:08

ความคิดเห็นที่ 26 วัดนี้คนไทยมาไหว้กันเยอะมากๆๆๆๆ แม่เลยนั่งรอและเล็งคนไทย จะขอใช้โทรศัพท์โทรกลับมาหาพ่อแล้วให้พ่อติดต่อเรา ก็เจอคนไทยพอดี แม่เลยตามแผน เขาก็ยินดีให้้โทรศัพท์แถมบอกว่าใจเย็นๆๆๆค่อยๆๆพูด ไม่ต้องรีบ โทรหาพ่อเสร็จแล้วขอเบอร์เราจากพ่อเลยโทรมาหาเลยได้คุยกัน. แล้วก็ขอบคุณคนไทยทั้ง5คน พี่เขามาอยู่ฮ่องกงสิบกว่าปีแล้ว พาญาติมาไหว้พระ ตอนโทรหาพ่อเรา เขาก็ช่วยกดโทรศัพท์ให้ แรกๆๆโทรไม่ติดเลยใช้โทรศัพท์อีกเครื่องช่วยกดจนติด ขอบคุณพี่จริงๆๆไม่ได้โทรศัพท์เขาคงแน่ๆๆ ไม่เอาเงินค่าโทรศัพท์ด้วย โล่งกันไปทุกฝ่าย ไปไหว้พระกัน สติดีแล้ว แม่บอกแผนสุดท้าย จะนั่งรถไปโรงแรม จะยืมเงินพนักงานจ่ายค่ารถแล้วเราไปค่อยจ่ายคืน คิดเกือบตรงกันกับแผนเราเรื่องฝากข้อความเผื่อแม่กลับไปหรือติดต่อไป รบกวนช่วยแม่ด้วย ***  เราใส่เงินไว้ในเซฟ พอจ่ายค่ารถแน่ๆๆ  เลยคิดแผนการเผื่อทริปหน้าไว้ว่า ใส่เงินไว้ในเซฟ เผื่อฉุกเฉิน มาเปิดแล้วใช้เผื่อนั่งรถมาโรงแรม แม่มีเงินจ่ายค่ารถแน่นอน**** เลยต้องสอนแม่ใช้ตู้เซฟ แต่จากนี้ไป คงไม่แยกกันไปไหนเกาะกลุ่ม เตรียมข้าวของติดต่อ ทำเตรียมไว้แล้ว พรุ่งนี้เอามาลงให้น่ะค่ะ เผื่อไว้ใช้ยามฉุกเฉิน จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:46:13

ความคิดเห็นที่ 27 ไว้พระเสร็จหิวมากมาย ไปStanley กันเถอะ ยังยากจะเดินตลาดอีก รอบก่อนเล็งอะไรไว้เยอะ ของที่คิดว่าจำเป็นแล้ว เป็นกระเป๋าสะพายติดตัวใบเล็กๆๆ ของลูกก็ป้ายห้อยคอ คิดจะทำแล้วไม่ได้ทำจริงๆๆจังๆๆๆ พอเกิดเหตุมาไงลัคิดถึงทันที จากคุณ : kizz_j เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:50:20

ความคิดเห็นที่ 28 จขกทอย่าหาว่าผมซ้ำเติมเลยนะครับ กรณีนี้คุณผิดที่ประมาทและตา่มใจเด็กเกินไปครับ เวลาพาเด็กกับคนแก่ไปไหนเนี่ย โดยเฉพาะต่างประเทศ ความปลอดภัยสำคัญที่สุด ยิ่งเวลาเดินทางแบบนี้ยิ่งไม่ควรปล่อยให้ห่างกัน โชคยังดีนะครับที่มีคนช่วย แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่เล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์ เดือนหน้าผมก็จะพาแม่ไปเที่ยวญี่ปุ่น ภาษาอังกฤษพูดไม่ได้ด้วย จะได้ระวังไว้ให้มากๆ ขึ้นลงรถจะจูงมือเดินเลย จากคุณ : Belias, the Gigas เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:58:46

ความคิดเห็นที่ 29 โชคดีที่คุณแม่เจอแต่คนน่ารักนะคะ ขวัญเอ๊ยขวัญมาค่ะ จากคุณ : Shocking-Pink เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 00:04:49

ความคิดเห็นที่ 30 ยินดีค่ะยินดี พลาดหลายอย่างจริงๆๆ พูดไม่ชัดเจนกันตั้งแต่ต้น แล้วอายุคุณแม่กับเรื่องสมองและความจำ ตามวัยค่ะบางส่วนก็เริ่มลืมๆๆแล้ว อย่าหวังว่าแม่จะเหมือนตอนมาฮ่องกงรอบก่อน แม่พูดเองเลยค่ะ พลาดรอบนี้เป็นบทเรียนเลยเอาเล่าสู่กันฟังค่ะ เลยมานั่งคิดต่อไคราวหน้าจะต้องชัดเจนกว่านี้ เราแผนการเดินทางของแต่ละวันไว้เลยค่ะ เขียนวิธีการเดินทางจากแต่ละที่ไปยังอีกที พร้อมรูปของสถานที่ที่จะไปแต่ละที่ไว้เลย ถามใครเห็นรูปน่าจะง่ายกว่าค่ะ ทำกาะเป๋าติดต่อและของเล็กๆๆน้อยๆๆไว้ เดียวพรุ่งนี้เอามาลงน่ะค่ะ ใครมีอะไรที่คิดว่าควรเพิ่มเติมก็เชิญเลยค่ะ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 00:05:41

ความคิดเห็นที่ 31 ถึงเจ้าแม่กวนอิมแล้วท่านต้องช่วยเราสิ ตั้งใจไปไหว้ท่านน่ะ ตอนนั้นคิดแบบนี้ทั้งสองฝ่าย คิดไปคิดมา ท่านอาจจะเตือนเราถ้าไปหลงกันที่อื่น ลำบากกว่านี้แน่นอน จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 00:07:40

ความคิดเห็นที่ 32 หมู่เฮาชาวคณะ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 00:09:19

ความคิดเห็นที่ 33 ไผไหนกับคุณยาย รถเข็น2คันค่ะเนากลัวคนพี่วิ่งแล้วเราตามไม่ทัน อีกอย่างรักความสบาย ง่วงก็นอนบนรถเข็นไป   วันที่เกิดเหตุต้องขึ้นรถลงรถ เลยใช้รถคันเดียวคนน้องใส่เป้ไปถ้าคนพี่เกิดง่วงจะนอนบนรถเข็น จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 00:15:07

ความคิดเห็นที่ 34 อุปกรณ์ที่ว่าจะซื้อแล้วไม่ซื้อสักที เป็นสัญญาณเตือนเมื่อลูกอยู่จากระยะที่ตั้งไว้ พอเกิดเหตุแล้วอีก2วันไผเจอร้านขายของเล่นแถวๆๆ wan chai ซอยที่ขายของเล่นเยอะๆถูกๆๆ บังเอิญไปเจอเจ้าเครื่องนี้ ตัดสินใจซื้อทันทีได้ถูกกว่าร้านที่ขายในไทยอีก แอบดีใจ เจ้าอันปังติดที่เด็ก พวงกุญแจเหลืองๆๆไว้กับเรา ตั้งระยะไว้3เมตร พอลูกเดินไปลยระยะที่ตั้งไว้ เครื่องจะสั่นและส่งเสียงเตือนค่ะ ทดลองใช้แล้วโอเค เพราะกลัวตัวเองเผลอ ดูลูกไม่ทัน บางทีเขาวิ่งไปดูของในร้าน เราตามไม่ทัน จับมือนานๆๆบ่งทีเขาก็รำคาญ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 00:21:52

ความคิดเห็นที่ 35 ตัวช่วยอีกอัน สายจูงข้อมือ. น่าจะโอเคน่ะ เรายังไม่เคยลองค่ะ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 00:28:19

ความคิดเห็นที่ 36 พรุ่งนี้มาต่อพวกอุปกรณ์และกระเป๋าพกติดตัวว่าใส่อะไรไว้น่ะ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 00:31:42

ความคิดเห็นที่ 37 ลุ้นไปด้วยเลยครับแม่แจง โชคดีที่มาเจอกันได้ในที่สุดนะครับ จากคุณ : หนุ่มเมืองกรุง (NMkrung) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 01:31:49

ความคิดเห็นที่ 38 ค่อยยังชั่ว ได้เจอคนใจดีเยอะเหมือนกันนะ. อ่านแล้วลุ้นจริงๆ เก็บไว้เป็นบทเรียนตัวเองได้ด้วย ต่อไปที่บ้านต้องวางแผน ตกลงกันดีๆ ไว้เผื่อ กรณีพลัดหลงแบบนี้มั่ง จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 07:57:21

ความคิดเห็นที่ 39 เคยเห็นสายรัดข้อมืออันนี้ขาย ตอนนี้คิดว่ามีประโยชน์ ไปนอกบ้านใส่แล้วเขียนรายละเอียดแปะไว้ เผื่อหลงกันเจอคนใจดี โทรแจ้งกลับได้ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:00:47

ความคิดเห็นที่ 40 มีแบบ tattoo ด้วย คงต้องวานเพื่อนที่อยู่เมกาซื้อให้ ของพวกนี้เปิดหาใน amazon คะ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:01:46

ความคิดเห็นที่ 41 ลุ้นมากครับผมให้แฟนผมพกโทรศัพท์ไว้ตลอด คนละเครื่อง และเอาเงินไว้บางส่วน มือถือไม่ได้ใช้ แต่เปิดโรมมิ่งไว้แล้ว ถ้าหลงทางก็เปิดเครื่องโทรหากัน ไปยุโรปล่าสุดเห็นคนไทยวัยรุ่นมาเที่ยวเป็นกลุ่มเกือบ10 คน เค้าซื้อวอไว้ใช้ คุยได้เป็นกิโล ก็น่าสนนะ จากคุณ : tan_www เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:04:21

ความคิดเห็นที่ 42 ตอนที่หลงกัน พยายามใจเย็นๆๆ ค่อยๆๆคิด คิดอย่างเดียว ต้องเจอกันสิ ยังเดินชิวๆๆแต่เหนื่ิยแบกของอ่ะ ปกติไม่ค่อยแบกอะไรไปเยอะแต่รอบนี้พกข้าวไปเผื่อเด็กๆๆเผื่อหิว วันต่อมาและทริปต่อไป คุณยายใช้กระเป๋าสะพาย มีโทรศัพท์ เงิน เบอร์โทรเรา เราให้ทั้งการ์ดที่ได้มากับซิมเลย บัตรเดบิต เผื่อต้องกดเงิน ที่อยู่โรงแรม.  ที่novotel Nathan ให้นามบัตรพร้อมแผนท่ี่ใหลตายเพราะแท๊กซี่บางทีไม่รู้ทว่าโรงแรมอยู่ไหน แม่พกแผนที่รถไฟด้วยค่ะ สอนแม่ใช้เซฟและเอาเงินใส่ในนั้นเผื่อต้องใช้ เผื่อกระเป๋าโดนกระชาก หายหมด ของน้องต้น. ห้อยคอเอา มีบัตรปลาหมึกไว้นั่งรถไฟ แตะบัตรซื้อของได้ เขียนชื่อ โรงแรมที่พัก เบอร์โทร และชื่อเราเผื่อติดต่อกลับ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:08:46

ความคิดเห็นที่ 43 ลุ้นๆๆ ติดตามอ่านอย่างต่อเนื่องเลยค่ะ จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:31:10

ความคิดเห็นที่ 44 ลุ้นด้วยคน อ่านเฉยๆยังเหนื่อยแทนเลยอ่ะ แม่แจงเก่งจริงๆตัวก็นิดเดียว ........... มีเรื่องเล่าเผื่อแม่ๆท่านอื่น ขอแจมหน่อยน้าาา เป็นเรื่องน่าตกใจในครอบครัวเราที่ไม่เคยพูดถึงมาสิบกว่าปีแล้วค่ะ พี่แจงเคยทำลูกหายที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ตอนลูกคนเล็กสองขวบกว่า เราดูเสื้อเพลินเห็นลูกมุดๆเล่นอยู่ใต้ราวเสื้อ พอซื้อเสร็จลูกหายค่ะ วิ่งออกไปจากร้านตอนไหนไม่รู้ หัวใจแทบหยุดเต้น วิ่งตามหาทั่วเลย แยกกันถามยามแต่ละประตูก็ไม่เห็น ตอนนั้นข่าวลักเด็กเยอะด้วย แอบโกรธร้านด้วย ใจดำมากก เด็กหน้าร้านบอกเห็นวิ่งออกไป แต่ไม่บอกเรา คงกลัวเราไม่ซื้อของมั้ง แต่ก็นะ มันไม่ใช่หน้าที่เค้านี่ กำลังจะร้องไห้แล้ว สติแตกมากกก ก็ได้ยินเสียงประกาศให้ไปรับเด็กที่ประชาสัมพันธ์ ปรากฏว่าเจ้าของร้านนึงเค้าเห็นลูกเดินร้องไห้งงๆมาหน้าร้านเค้าค่ะ แล้วเค้าจำได้ว่าลูกเรา คิดว่าหลงมาแน่ๆ เลยให้นั่งรอในร้านแต่เราก็ไม่ผ่านมา (มัวแต่วิ่งดักทางออกไงคะ) เค้าเลยพาไปส่งที่ประชาสัมพันธ์แล้วก็ลงมาเฝ้าร้าน วันนั้นพาลูกไปขอบคุณเค้า ซึ้งน้ำใจมาก เค้าบอกจำได้เพราะเห็นเรามาตั้งแต่ยังเรียน จนมีลูก ขนาดเราไม่เคยซื้อของเค้านะคะ เป็นร้านขายชุดราตรีสวยๆกะน้ำหอมที่ชั้นใต้ดินค่ะ จากนั้นไปทีไรก็ต้องแวะไปสวัสดีจนลูกโตเลยค่ะ เวลาไปไหนก็จะจูงมือลูกตลอดเลย จูงจนโตเป็นสาวแหน่ะค่ะ ไม่กลัวไม่อายว่าใครจะว่าทำให้ลูกเป็นลูกแหง่ ความรู้สึกตอนลูกหายมันหลอนจริงๆ เด๋วนี้ดีจังค่ะ มีอุปกรณ์โน่นนี่ช่วยทุ่นแรงคุณแม่แล้ว แต่ไงคุณแม่ก็ต้องระวังอย่าเผลอเหมือนเรานะคะ จากคุณ : ลาเต้แก้วหญ่ายๆ เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:31:21

ความคิดเห็นที่ 45 พี่แจง น้องต้นก็เคยแว๊ปไป5วินาที ใจหายแว๊ป ที่KFC เซ็นทรัล ลาดพร้าว ไปสั่งไอติม เคาท์เตอร์อยู่หน้าร้าน กำลังสั่ง น้องต้นนั่งรอที่โต๊ะข้างหลัง หันมาดูลูกอีกที หายไปแล้ว ใจเสียเลยคะ แต่คิดว่าต้องอยู่แถวนี้ เดินไปข้างในเป็นเคาท์เตอร์ขายไก่ เห็นยืนอยู่ตรงนั้น โล่งเลยค่ะ วิ่งไปดูของแถมของเด็กค่ะ จากนั้นต้องจับมือไว้ตลอดเลยค่ะ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:39:27

ความคิดเห็นที่ 46 สัญญาณเตือนจากทางฝั่งอเมริกา ราคาพอๆๆกับของญี่ปุ่น จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:40:13

ความคิดเห็นที่ 47 เป้จูงเด็ก ใครจะมองจะหัวเราะจะว่าว่าเหมือนจูงหมาก็ช่างเขา ลูกหายไปหัวเราะไม่ออกน่ะ น้องตุลย์กำลังชอบเดิน แถมเผลอไม่ได้ เลยฝึกใช้สายจูงค่ะ มีหลาบแบบให้เลือกใช้ น่ารักจะตายของใช้เด็กสมัยนี้ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:46:18

ความคิดเห็นที่ 48 พอเจอแม่ไปตลาด stanley หาอะไรกินกัน คนเยอะน่ะเพราะ้ป็นวันอาทิตย์ ช่วงเย็นๆๆคนเยอะ ฝรั่งที่มาอยู่คงนัดกันมากินมาดื่มพาเด็กๆๆมาเล่น คนเลี้ยงน้องหมาก็พามาเดินเล่นกัน เกาะกลุ่มกันไว้ ไปไหนไปกันน่ะ เลยไปกินแม็ค 6โมงแล้วร้านขายของเริ่มปิด เดินดูของได้นิดนึง รูปไม่ได้ถ่ายเลย หมดแรง ขากลับก็นั่งรถมาลงฝั่งเกาลูนแล้วต่อแท๊กซี่กลับโรงแรม พับแผนไปเดิน lady market เลย ไปแค่เซเว่นและร้านข้าวหน้าโรงแรมพอ ไว้เจอกันใหม่น่ะฮ่องกง เดี๋ยวไปอีก ไม่หลงแน่ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 08:54:14

ความคิดเห็นที่ 49 แม่พี่ก็เก่งนะเนี่ย หาทางติดต่อกันจนได้... ตอนเค้าไป ก็ตุ้มๆต่อมๆ ไม่ได้นัดแนะไรกันเหมือนกัน แต่เวลาจะเข้าร้านช็อปปิ้ง แยกกันเดิน ไรงี้ก็จะนัดจุดว่ามาเจอกันที่ไหน  อื่นๆ ก็พยายามไม่เดินแยกจากกันเลยอ่ะ...โทรสับจะซื้อซิมให้เค้าก็ไม่เอา เพลีย จากคุณ : กุ๊ดจัง เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 09:25:32

ความคิดเห็นที่ 50 ลูกเราก็เคยเกือบหลงกับเราที่มาเลเซียเหมือนกันค่ะ เราเดินอยู่ในห้างกำลังเลือกซื้อรองเท้าอยู่ แล้วที่นี่ ลูกสาว อายุ 5 ขวบ อยู่ ๆ เห็นแผนกของเล่น ก็รีบวิ่งไปเลยค่ะ เราก็เลยหันมาจะหาลูกสาว หาไม่เจอ เลยเรียกแฟนช่วยกันหา หาสักพักใหญ่ ๆ ลูกก็หาแม่ แม่ก็หาลูก กว่าจะหาเจอกันได้ร่วมครึ่งชั่วโมงเลยค่ะ ใจหายวาบ จากคุณ : นามบัตร เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 09:34:40

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณนะครับที่มาเล่าให้ฟัง จะได้เตรียมตัวถูกครับ จากคุณ : cherubim เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 09:54:42

ความคิดเห็นที่ 52 ลุ้นมาก ๆ ค่ะพี่แจง คุณยายเก่งนะเนี่ย จากคุณ : หมวยน้อยร้อยชั่ง เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:34:47

ความคิดเห็นที่ 53 แอบน้ำตาคลอ ตอนที่คุณพ่อโทรมา  คุณแม่มีสติมากเลยคะ จากคุณ : a lovely rainbow เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:42:41

ความคิดเห็นที่ 54 ของเรามัวแต่ห่วงลูก ลงจาก Airport จะต่อรถเมล์ไป Citygate บอกสามีชั้นเอาลูกเธอเอากระเป๋านะ รถเมล์มาปุ๊บเธอไม่ได้ทั้งกระเป๋าทั้งลูก เธอไปแต่ตัวกระเป๋าทุกสิ่งอย่างอยู่ป้ายรถเมล์ ดีนะรู้ตัวทันลงป้ายหน้าวิ่งโกยฝ่าสายฝนมาเอากระเป๋าดีนะที่ยังอยู่ ทั้งสารพัดสิ่งอย่างอยู่ในนั้น เฮ้อ ไม่ไหวจริงๆ โกรธและเหนื่อยมาก จากคุณ : แม่น้องแพลงก์ตอน (ปล่อยวาง) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:44:34

ความคิดเห็นที่ 55 ตื่นเต้นมากมาย ขอบคุณที่มาแชร์นะคะ อยากพาแม่ไปเที่ยวตปท.บ้าง กลัวหลงแบบนี้เหมือนกันน แต่เมื่อไรจะได้ไปว้า จากคุณ : Lylee138 เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:45:13

ความคิดเห็นที่ 56 เราเคยหลงกับครอบครัวแฟนที่สิงคโปร์ค่ะ คือเราเดินออกจากโรงแรมย่านเกลังอ่ะค่ะ คือโรงแรมเนี่ยสามารถเดินออกมาจากซอยเพื่อมาเดินริมถนนใหญ่แล้วไปรอที่ป้ายรถเมล์ได้เลย กับอีกทางคือ เดินออกจากซอบแล้วเดินหลบแดดหลังตึกแล้วค่อยทะลุซอยข้างตึกมาขึ้นรถเมล์ค่ะ เรานอนโรงแรมนี้ 2 คือ คือตอนเดินไปเที่ยวเดินกลับส่วนใหญ่จะใช้เส้นทางหลังค่ะ เพราะว่าคนไม่เยอะ ไม่มีรถด้วย ทีนี้วันกลับ เราจะนั่งจากเกลังไปแม๊กเวลล์เพื่อทานข้าว เราก็เดินมาพร้อมๆกันนะคะ เดินมาทางแรกเพราะว่าทางที่สองแดดส่อง  แต่ว่าเราเดินนำค่ะ จำได้ว่าหันมาอีกที เฮ้ยยยย  ไปไหนกันหมด  เราก็เลยเดินย้อนกลับไปหาก็ไม่เจอ ลองไปดูอีกอีกทางนึงก็ไม่เจอ จังหวะนั้น ตัดสินใจเดินรอที่ป้ายรถ รอพักนึงมาป๊ะกันที่ป้ายรถเมล์ แต่ว่ามีแค่แม่กับน้องแฟนค่ะ แฟนหายไป น้องบอกว่า แฟนเดินตามหาเรา  ในขณะนั้นเอง รถเมล์มาพอดี เราเลยบอกว่าไปลงแม๊กเวลล์นะ เดี๋ยวเราจะรอแฟนที่ป้ายรถ เราก็รอแฟนอยู่นานมาก จนกระทั่งรถเมล์มาอีกรอบเราเลยตัดสินใจขึ้นรถเมล์ไป เพราะคิดว่ามีรถหลายสายไปลงแม๊กเวลล์ได้  แต่ลงรถก็ยังไม่เจอแฟน ก็ต้องนั่งรอกันพักนึง แฟนลงรถมาหลังจากนั้น แฟนอารมณ์เสียใหญ่ เราเองก็เข้าใจนะ ตอนนั้นโหวงมาก  แบบว่าจะไปไหนต่อ เราไปสิงคโปร์หลายรอบก็จริง แต่ว่าแฟนพาไปตลอด ไม่รู้เส้นทางใดใดทั้งสิน ก็มาแชร์ให้ฟังค่ะ ดีที่เราหลงกันแค่ประเทศเล็กๆอย่างสิงคโปร์  มีอีซี่ลิงค์ก็ไปสนามบินได้ แต่ว่าถ้าไปหลงในประเทศใหญ่ๆ เราคงเอ๋อแน่ค่ะ จากคุณ : Data_Unix เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 11:19:46

ความคิดเห็นที่ 57 โอ้ววววว คุณพระรักษาจริงๆ ><' อ่านแล้วลุ้น ตื่นเต้นแทน คุณแม่พี่เปรี้ยวเริศ ตั้งสติดีมากกกกกกก เอาตัวรอดได้ยามคับขันเก่งมาก ... ตอนนี้อยากเขกกะโหลกหลานต้น 555+ จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 11:59:28

ความคิดเห็นที่ 58 น้องต้น พอง่วงแล้วจะทำอะไรก็ร้องกระซิ๊กๆๆๆ รำคาญไงยายเลยพาไปนั่งข้างบน เป็นเรื่องเลย พอวันที่ไปช้อป บางร้านคนเยอะ รถเข็น2มุดลำบาก หาที่ให้ยายนั่งแล้วฝากรถเข็นไว้ จับอ้วนใส่เป้แล้วจูงน้องต้นเลย ฮ่องกง สื่อสารบางทีลำบากน่ะ ภาษอังกฤษเขากับเรามึนๆๆๆ กลัวเข้าใจไม่ตรงกันสุดๆๆ สิงคโปร์สบายกว่า เงินหาย ค่ารถแท๊กซี่รูดบัตรได้ สบายเลย ไปประเทศอื่นต้องหาแผนสำรอง จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 12:38:03

ความคิดเห็นที่ 59 เราพาแม่มาเที่ยวสิงคโปร์ เราจะย้ำแม่ตลอดว่าห้ามเดินห่างกันกว่าระยะสายตาที่มองเห็นกัน เราให้แม่เก็บตังค์เฉพาะของเค้าไว้ แยกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเก็บติดตัวไว้ ส่วนหนึ่งใส่กระเป๋าไว้ เผื่อกรณีฉุกเฉินขึ้นมาจะได้มีเงินกลับบ้าน อย่าเอาเก็บไว้ที่เดียวกันหมด ในกรณีที่พลัดหลงหากันไม่เจอจริงๆ ไม่ต้องตกใจ ให้เอาบ้านเลขที่ที่จดไว้ให้ยื่นให้แท็กซี่ แล้วกลับบ้านเลย เราจะโทรกลับบ้านเอง เราจะไม่ให้แม่ไปรอที่ไหน พลัดหลงกันให้แม่กลับบ้านเลย ไม่ต้องกังวลถึงเราเพราะเราปรุโปร่งแล้ว จดเบอร์โทร์ทั้งของเรา ของสามีเรา และเบอร์โทรที่บ้านเราให้แม่เก็บไว้ ถ้าหาตู้โทรไม่เจอ กลับบ้านอย่างเดียวเลย ย้ำ กลับบ้านอย่างเดียว แม่แจงพลาดที่คิดเอาเองว่าแม่จะจำสถานที่ได้ แล้วยังให้แม่ลงเอง น่าจะบอกย้ำแม่ก่อนจะลงรถให้มาหาแม่แจงก่อน คือต้องเจอกันก่อนแล้วค่อยลงพร้อมกัน ถ้าไม่งั้นก็ห้ามใครลงก่อน จนกว่าจะเจอกัน ขอสารภาพว่า เราอยู่สิงคโปร์มานานขนาดนี้ เรายังมาหลงที่สถานี mrt ที่บ้านเรานี่เองเลยนะแม่แจง ตอนนั้นเราไปช่วยงานการเลือกตั้งที่สถานทูตมา ขากลับเรานั่งรถเมล์กลับแล้วเราหลับมาจนสุดป้าย(มันเหนื่อยอะ) คนขับรถมาเรียกให้เราลงบอกว่าสุดป้ายแล้ว เค้าจะเก็บรถ ณ ตอนนั้นเรางงค่ะ ถามคนขับว่าที่ไหน คนขับบอกว่าที่.... เรายังบอกว่าไม่ใช่ที่บ้านเราแน่ๆ เพราะเรางงๆไง (เมาขี้ตามั้ง) สุดท้ายก็หากันจนเจอ แอบลุ้นไปด้วย ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟัง เราจะจำเอาไว้ค่ะ **** ตัวเองอย่าโกรธเราน๊า เราบอกข้อผิดพลาดไว้ คราวหน้าจะได้ไม่หลงกันอีกเนอะ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 55 14:29:51 จากคุณ : แม่น้องเบนส์ เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 14:27:11

ความคิดเห็นที่ 60 ไม่โกธรหรอก แม่น้องเบนซ์ เราย้ายบ้านไปอยู่ Jurong west แถวๆๆสถานี pioneer แล้ว รอแฟล็ตใหม่เสร็จก่อนจะย้ายไปอยู่แถวบ้านแม่น้องเบนซ์เลย อยู่สิง แม่เราไปไหนเองได้ ขอให้บอกว่าไปรถไฟสถานีไหน สบายแล้ว เราก็พลาดน่าจะรอแม่ลงมา เลยเป็นที่หมาย ย้อนมาใหม่ยังได้ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 15:13:53

ความคิดเห็นที่ 61 โชคดีมากๆที่หากันเจอ แนะนำว่าก่อนไปให้ซื้อซิมการ์ดฮ่องกงซิมหรือวันซิมไปด้วยเลยค่ะ ซื้อได้ที่ห้างหรือร้านบู๊ตค่ะ ไปถึงก็ใช้โทรหากันได้เลย โทรกลับไทยก็ได้ เติมเงินได้ง่ายตามเซเว่น มีคนรู้จักของพี่นะ ลูกสองคนหายที่ดิสนีย์แลนด์ตั้งแต่ปีที่แล้ว ป่านนี้ยังไม่เจอเลย น่าสงสารมาก ไปไหนต้องระวังนะคะ โชคดีมากที่ไม่เจอมิจฉาชีพ จากคุณ : My Sea Lion เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 16:26:13

ความคิดเห็นที่ 62 มีซิมแล้วค่ะ วันนั้นแม่เิาของทุกอย่างใส่กระเป๋าที่ฝากเราไว้ค่ะ เลยไม่มีิะไรติดตัวสักอย่างค่ะ ต่อไปเอาใส่กระเป๋าสายน้อยตลอดเลยค่ะ สงสารครอบครัวจัง ลูกหายที่ดิสนีย์ เราคงหัวใจสลายเลย เด็กๆๆป่านนี้จะเป็นไงบ้าง จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 22:26:16

ความคิดเห็นที่ 63 ตำรวจฮ่องกงกับตำรวจไทยเหมือนกันเลย ที่พึ่งไม่ได้ จากคุณ : หนูอยากเห็นคนไทยบินได้ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 17:54:55

ความคิดเห็นที่ 64 พึ่งตัวเองดีที่ซู้ด ตั้งสติ ค่อยๆๆคิดเนาะ จากคุณ : via iPad (kizz_j) เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 55 08:47:16