 |
เรื่องเล่าเพิ่มเติมค่ะ:)
1.หลังจากที่เราซื้อสินค้ากับชาวเขาที่ช่วยเราเดินลงหุบเขา เราก็เจอชาวเขาอีกคนมาตื๊อให้ซื้อของอีก
เดินตามจากหมู่บ้านลาวไช่ไปจนจบทริป เราบอกตั้งแต่เริ่มเดินแล้วว่าไม่ซื้อนะ เธอก็บอกว่าซื้อนิดเดียวนะ ช่วยซื้อหน่อย
เราก็ย้ำว่าเราไม่ซื้อและไม่พูดอะไรกับเธออีก สุดท้ายจนจบทริปเราไม่ซื้อของเธอ เธอก็ว่าเราค่ะ "you,no good people"
อะฮ๊า เริ่มก่อนนะ เราก็เลยสวนไปว่า I'm no good so don' speak to me. Ok! เพียงเท่านี้!เธอก็หายไปจากชีวิตเรา
2. ขากลับบนรถไฟจะกลับฮานอย มีนายหน้าหนู คือหน้าเค้าเหมือนหนูจริงๆ เดินเข้ามาในตู้นอนเรา
เราก็ขอดูตั๋วรถไฟ ปรากฏว่าเหมือนกันทุกประการ นายหน้าหนูทำหน้ากวนโอ๊ยแบบทำเสียงจุ๊ๆพร้อมส่ายนิ้วชีแบบซ้ายไปขวา
ยิ้มกวนมากประมาณว่าตั๋วพวกเราเป็นของปลอม-*- มากันเป็นครอบครัว4-5คน เอาของมาวางในห้องเรียบร้อย
น้องแฟนกะแฟนเราก็ขอดูตั๋วนายคนนี้ ปรากฏว่านายหน้าหนูขึ้นตู้ผิด ตรงคำว่า TOA ของเราเป็นTOA10คือตู้10 ของนายคนนี้คือTOA11
นายหน้าหนูพูดซอรี่ๆกะเราแล้วก็ถามว่าเรามาจากไหน เราก็บอกว่าไถ่ลาน(คนไทย) เค้าก็ทำเสียงแบบอ้ออ ไถ่ลานนี่เอง
จากนั้นเราก็ส่งแขก โดยช่วยลากของออกไปนอกตู้นอน แม่ของนายหน้าหนูก็ซอรี่ๆใส่เราแล้วก็พยายามดึงนายหน้าหนูออกไป
แต่เค้าก็ยังชวนเราคุยต่อ ฮ่าๆสงสัยจะเขินที่หน้าแตกดังเพล้ง!
3.ในขณะที่พวกเราหลับไปแล้ว กลางดึงมีคนขึ้นมาจากสถานีอื่น รูปร่างหน้าตาหุ่นเหมือนพวกนักเลง ตัวใหญ่มาก โซ่เงินเส้นเบ้อเร่อ
เราก็นอนที่นอนเค้าอยู่(นอนเตียงล่าง) แต่ก็บอกเค้าไปดีๆว่าคุณไปนอนข้างบนได้ไหม เค้าคงเห็นเราหน้าตาแบบโทรมมาก
เค้าก็เลยยอมไปนอนข้างบน แต่!เราดันยึดหมอนเค้าไว้นอนอีก(ก็ไม่รู้ว่าจะมีคนขึ้นกลางทางนี่นา)
เค้าทวงคืนแล้วก็หัวเราะขำเรา เราก็ขำตัวเองเหมือนกัน กลายเป็นว่าคืนนั้นใส่แว่นนอน ทั้งเรากับสามีและน้องสามีไม่ได้นอนหลับเพราะมัวแต่ระแวง
สักพักคุณพี่นักเลงกรนสนั่น กลายเป็นเค้าไม่ระแวงเราแต่เรา3คนระแวงเค้าแทน ขำมากๆ
3.1พี่นักเลงมารยาทงามมาก ไม่คุยมือถือเสียงดัง ไม่เปิดไฟค้าง ไม่รบกวนพวกเราเลยนอกจากเสียงกรน!
3.2ถ้าไปกันน้อยกว่า3คนเราแนะนำให้เหมาตู้นอนค่ะ ปลอดภัยและไม่ต้องแชร์ห้องกับคนที่ไม่รู้จัก
4. เมื่อรถไฟถึงฮานอย เราหาTaxiกลับไปโรงแรมแรกเพื่อต่อรถไปสนามบิน เราโบกเงินให้ดู50,000ด่อง+โชว์นามบ้ตรโรงแรม
(คุณNgaบอกว่าราคานี้เป็นราคาที่ให้เยอะแล้ว ถ้ามากกว่านี้ไม่ต้องไป) Taxiที่เราคุยด้วย เค้าชูเงินมา70,000ด่อง
ประมาณว่าต้องเท่านี้พร้อมกับเอานามบัตรโรงแรมเราไป...หุหุ เราพูดว่า"คง" ที่แปลว่าไม่ พร้อมกระชากนามบัตรกลับ
หนอยแน่ะจะยึดนามบัตรชั้น ไม่รู้จักอาหมวยคนนี้ซะแล้ว เดินออกมาอีกนิด
จะเจอคนใส่เสื้อสีขาวเน็คไทสีเขียว เป็นของบริษัทTaxi Mailinhเป็นแท็กซี่รัฐบาลค่ะ มิเตอร์ขึ้นไม่ไวนัก แนะนำยี่ห้อนี้นะคะ
5. Taxi ที่มารับไปสนามบินป้ายเป็น Airport Taxi หน้าตาเคร่งขรึมมาก มิเตอร์ขึ้นไวสุดๆ คุณNgaคิด14$ซึ่งเราจ่ายไปเรียบร้อยแล้ว
เรานั่งเฉยๆจนถึงสนามบิน คนขับTaxiกลายร่างจากมนุษย์ขรึมเป็นแป๊ะยิ้มซะงั้น ขอทิปเราเราก็เลยให้ไป20,000ด่อง เกือบ1$ ได้
Taxiก็เปิดกระโปรงหลังให้เราหยิบกระเป๋าเดินทาง
ปล.เดินทางต่างถิ่น แนะนำให้เอากระเป๋าเดินทางไว้กับตัว เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้หลบได้ทันค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามารับชมรีวิวนะคะ^_^
แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 55 01:25:11
| จากคุณ |
:
ม่าเหมี่ยวจอมแก่น  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ส.ค. 55 01:24:51
|
|
|
|
|
Beautiful SAPA on 21-24Aug 2012 ตอนที่3(ตอนจบ) Lao Chai-Ta van Village...The Real SAPA{แตกประเด็นจาก E12564370}
