ความคิดเห็นที่ 1 ปวดแค่ไหนก็ต้องออกมายืนนอกเต้นต์ให้ได้ อากาศก็หนาวเย็น ต้องใส่เสื้อกันหนาวไปด้วย ไฟฉายหละก็ต้อง เตรียม กล้องถ่ายรูปเตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว ก็ออกเดินทางได้เลย ออกจากเต้นต์ ประมาณ 05.30 น. เดินามที่ทางไปผานกแอ่น 2 กิโลเมตร เอาหละที่นี้ต้องเริ่งเดินแล้วหละ เดี๋ยวไปไม่ทัน ถ้าร่างกายเราปกตินะการเดินแค่นี้คงไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย แต่นี่ ข้อเท้าเจ็บไปหมด และบวมด้วย ขาก็ปวดและชาไปหมดทั้งขาเลย เวลา ก้าวเดินไปแต่หละก้าว แสนทรมาน ในใจก็คิดว่า ทำไปต้องมาลำบากขนาดนี้ด้วย ระหว่างทางเดินไปไม่เจอใครเลยเงียบไปหมด มืดอีกตะหาก (สงสัยเขาคงไปกันหมดแล้ว) ระหว่างทางเดิน ก็ยังมีโคลนเป็นหลุมๆ ที่อยู่ทั้งกลางทางเดินและอยู่ข้างทางเดิน ถ้าเดินไม่ระวังก็ต้องลงไปเหยียบเกือบลื่นหัวกระแทก พื้นเหมือนเราแล้ว เดินไปเรื่อยๆ ก็ไปเจอลานวัดพระแก้ว ซึ่งตอนนั้นจะมีป้ายบอกทางไปผานกแอ่น ในใจก็มีจุดหมายที่เดียวตอนนั้น อีกสักครู่ใหญ่ ก็เดินมาถึงหน้าผานกแอ่นที่เป็นจุดหมาย โอ้..กว่าจะมาถึงได้ ต้องลงไปลุยโคลนมาด้วย ตอนที่ไปถึง คนที่ไปรอดูก็เยอะ เหมือนกันแต่ไม่มากนักหรอก ก็ตั้งกล้องถ่ายรูปกันเลย อากาศเย็นมากลมพัดแรงมากเลย จนขาตั้งกล้องสั่นไปด้วย จากคุณ : silllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:17:39 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สักครู่พระอาทิตย์ก็ส่องแสง ขึ้นมาซึ่งเป็นการเริ่มต้นของวันใหม่ นั่นเอง พอได้ชมพระอาทิตย์ขึ้นในวันนั้น รู้สึกว่ามันเป็นการเริ่มต้นของวันใหม่ได้ดีมากเลย อยากเห็นแบบนี้ทุกวันเลย มันทำให้จิตใจเราสบายมากเลย รู้สึกโล่งไปหมดบอกไม่ถูก ตั้งกล้องถ่ายรูปกัน สนุกไปเลย ลมก็พัดแรงมากต้องหาที่นั่งหลบลมด้วยเพราะหนาวมากเลย การชมพระอาทิตย์ขึ้นที่สวยงามใช้เวลาเล็กน้อยมากเลย พระอาทิตย์ก็เริ่มส่องแสงแรงขึ้นมองแล้วรู้สึกแสบตา แลขณะนั้นคนที่มารอดู ความสวยงามนั้นก็เริ่มทยอยกันกลับ ที่พัก ส่วนเราก็ยังคงเดินเล่นแถวหน้าผาอยู่ สักครู่คนกลับหมดแล้ว ถึงพากันเดินกลับ สักครู่ก็มาถึงลานวัดพระแก้วและได้เข้าไปกราบ จากนั้นก็เดินกลับ ระหว่างทางเดินกลับมองไปตามทางเดินจะเห็นรอยกวาง ใหม่ๆทั้งนั้นเลย และยังเห็นรอยช้างใหม่ๆ ซึ่งอยู่แถวข้างๆทาง (ในใจคิดว่าถ้าเมื่อเช้านี้ เจอช้างสักตัวคงต้องวิ่งกระเจิงแน่ๆ) จากคุณ : silllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:18:47 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พอเดินตามทางกลับที่พักได้สักครู่ใหญ่ ก็เข้าสู่ที่กางเต้นต์แต่ยังไม่ไปที่เต้นต์ เพราะมีสิ่งน่าสนใจอยู่ คือกวางตัวหนึ่งนอนอยู่แถวลานกางเต้นต์ มีเขายาวเลยหละ ก็ต้องขอเข้าไปโพสท่าด้วยหน่อยหละ พอโพสท่า เรียบร้อยแล้วก็กลับเต้นต์ ล้างหน้าล้างตาแปรงฟันอาบน้ำด้วย แต่ทรมานมากเพราะอากาศมันหนาวมากเลยลมพัดตลอดเลย เสร็จธุระส่วนตัวแล้วก็ เข้าเต้นต์เพราะอากาศ ก็ยังเย็นอยู่ ถึงแม้ว่าจะมีแดดแล้วก็เถอะ จนประมาณ 08.30 น. ก็ต้องเก็บของและเตรียมตัวเดินลงได้แล้ว เก็บเสื้อผ้า และเครื่องใช้สอยยัดใส่กระเป๋าเดินทาง เรียบร้อยแล้ว ออกมานั่งทานกาแฟร้อนหน้าเต้นต์(ไปขอน้ำร้อนจากร้านค้า) ทานข้าวเช้าไปด้วย เรียบร้อยทุกอย่างแล้ว ก็เก็บเต้นต์พับใส่ถุงเรียบร้อยทุกอย่างเลย หละ กว่าจะเสร็จทุกอย่างตอนนี้ก็ เวลา 9.40 น. แล้วนะ จากนั้นก็เดินออกและก็เจอน้องกลุ่ม 6 คนก็เลยชวนลงมา น้องบอกว่าเดี๋ยวตามไปแต่ตอนนั้นน้องๆเพิ่งตื่นกัน เอาผ้าหุ่มและเสื่อไปคืน เอากระเป๋าไปชั่งเพื่อให้ลูกหาบหาบลงไป ตอนที่ขึ้นมา 17 โล แต่ตอนนี้เหลือ 14 โล หายไป 3 โล คงเป็นพวกอาหารที่เตรียมมา นั่นแหละ จากคุณ : sillllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:19:23 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เสร็จแล้ว ก็เข้ามาที่ทำการมาเดินดูข้อมูลต่างๆบนภูกระดึงกัน สักครู่ก็ออกมาเดินทาง แต่ถึงอย่างไรก็ยังไม่ลืมถ่ายรูปกับที่ทำการไว้เป็นที่ละรึกจ้า.. เริ่มการเดินทางจากที่ทำการ เป็นเวลา 10.30 น. แดดยังไม่ร้อนมากเท่าไร เดินไปเรื่อยตามทางเดินและฟิล์มถ่ายรูปก็เหลือแค่ 3 รูป คนที่แบกกล้องเขาก็จะถ่ายรูปดอกไม้ ตามทางลง เดินตามทางมาเรื่อยๆขาเริ่มไม่ปวดเท่าไรแล้ว สังสยจะเริ่มปรับสภาพได้ ใช้เวลาเดินมาถึงหลังแปรไม่ถึงชั่วโมง ก็ได้มานั่งพักหน่อยเพราะแดดเริ่มร้อนแล้ว ถ่ายรูปกับรถเข็นหน่อยนะ และตอนนั้นเริ่มมีลูกหาบขึ้นมาแล้วและยังมีนักท่องเที่ยวขึ้นมาแล้วด้วย สังสัยจะวิ่งขึ้่นมาแน่เลย นี่พึ่ง 11.30 เอง จากคุณ : silllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:20:26 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาถึงทางลงหละที่นี้ โอ้... เราขึ้นมาได้อย่างไรกันนี่มันชันมากเลย เริ่มลงมาตามโขดหินและบันไดเหล็กเรื่อยๆ ในใจก้นึกตลอดเลยนะ ว่าเรา็ก็เก่งนะขึ้นมาได้อย่างไร นี่ ตอนขึ้นไม่ค่อยรู้หรอกว่ามันจะขนาดนี้แต่ตอนลงนี่จะได้รู้เลยจริงๆว่ามันชันมาก เวลาลง ต้องค่อยๆลงจับ โขดหินหรือต้นไม้ตามทางเดินลงเรื่อยๆ สักครู่ก็เริ่มมีคนเดินสวนเพื่อที่จะขึ้นไป ทางลงช่วงแรกนั้นเป็นทางแคบๆ คนลงกับคนขึ้นก็ต้องหลบๆกันด้วย ลงมาสักครู่คนแบกกล้องก็ถ่ายรูปดอกไม้ ทีนี้เหลือ ไว้ 1รูปกะจะเอาไปถ่ายตอนที่รับใบประกาศที่เราเอาขยะลงมาด้วย ตัวเราก็ถือขยะลงมาด้วย ตั้งแต่ บนภูกระดึงแล้ว 1 โล ส่วนคนแบกกล้องเขาก็มาขยะหาตามข้างทางลง มันเป็นความภูมิใจที่เราต้องทำให้ได้ ตอนที่เดินลงก็รู้สึกว่ามันหนักนะ เพราะกระเป๋าเครื่องใช้ส่วนตัวและขนม รวมทั้งขยะแล้วก็ เกือบ 3 โล เลยนะ แต่ก็ต้องเอาลงมาให้ได้ไม่เป็นไรหรอก ไม่นานนักเราก็มาถึงซำแคร่ เลยแวะนั่งทานหวานเย็นกันหน่อยเริ่มเหนื่อยเหมือนกัน แต่เอ.... ขามันทำไมเริ่มปวดๆๆ ยังงัยก็ไม่รู้ แต่คงไม่มีไรมากหรอก คงเพราะว่าเมื่อวานแน่ (คิดในใจ) จากคุณ : sillllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:21:53 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อทานเสร็จแล้วรีบเดินกันเถอะอยากลงไปถึงไวๆ จากนั้นทางเดินค่อนข้างสบายหน่อย ตามข้างทางเราก็เดินเก็บขยะกัน ไปเรื่อยๆ ไม่น่าเชื่อนะค่ะ ว่าคนที่ไปเที่ยวบางคนนี้มักง่าย ทิ่งขวดน้ำท้ิงขยะ ที่เป็นพลาสติกตามข้างทางไปเรื่อยทำให้เสียบรรยากาศธรรมชาติ หมดเลย เดินมาตามทางก็จะสวนกับคนที่เดินขึ้น ตลอด แต่วันนี้ึคนเดินขึ้นค่อนข้างเยอะจังเลย เห็นเดินขึ้นหลายกลุ่มเลยแต่หละกลุ่มก็ไม่ต่ำกว่า 5-6 คนเลยหละ บางกลุ่มก็ประมาณ 12-13 คนเลย หละ ก็กล่าวทักทายกับคนที่เิดินขึ้น ให้กำลังใจเขา ซึ่งความรู้สึกตอนนั้นคงเหมือนตอนที่เราเดินขึ้นครั้งแรกอย่างแน่นอน ทักทายกันด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ถึงแม้ว่าขาจะปวดก็ตามเถอะ ไม่นานนักก็มาถึงซำกกโดน แล้ว มีห้องน้ำ และมีร้านอาหารหลายร้านเลยหละ ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลา 12.40 น. แล้ว พักทานข้าวกันที่นี่แหละนะ สั่งมาจานเดียวนั่งทานกัน 2 คนเพราะเราไม่ค่อยหิวมาก ระหว่างที่นั่งทานข้าวอยุ่ คนที่แบกกล้องเขาก็เก็บกล้อง ใส่กระเป๋าเพือ่ความสะดวกในการเดินเพราะระหว่างทางคงไม่ได้ใช้ ที่ซำนั้นก็มีนักท่องเที่ยว กำลังจะขึ้นไปหลายคนเหมือนกัน และมีกลุ่มหนึ่งที่เป็นหญิงประเภท 2 ค่ะ น้องเค้าน่ารักดีค่ะตลกมากเลยนะ ร้องกันกรีดกร้าด สนั่นป่า เลยทั้งโพสท่าถ่ายรูปกัน เป็นสุดเหวี่ยงเลยหละ แต่เอ.. ทำไมที่ซำกกโดน ตามร้านอาหารต้องมีกระจกให้ใส่หน้าด้วยหละ คุณเธอ ก็ใส่ซะจน สะใจไม่สนใจคนที่นั่งยิ้มๆอยู่เลย โลกนี้สดใสนะ เมื่อมีคนอย่างพวกเธอ ดูแล้วคงอายุ ประมาณ ไม่เกิน 23 หรอก เะอแต่หละคนก็ กรี๊ดกร้าด กันตลอดไม่ว่าจะทำอะไร มองแล้วก็ อดยิ้มไม่ได้ จากคุณ : silllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:24:17 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พวกหล่อนๆ ทั้งหลายส่องกระจกซะจน ซะใจแล้วพวกหล่อนก็เดินขึ้นต่อไป ส่วนเราทานข้าวกันเสร็จแล้วก็เตรียมเดินลงแล้วหละ แดดร้อนแต่ว่ามีร่มไม้เป็นเงาบังแดดให้เราสบายตัว ด้วย ขาก็ปวดแต่ไม่เป็นไรเดินไหวน่า.. ไม่เป็นไร เดินมาเรื่อยๆ ส่วนมาเป็นต้นใผ่ เยอะแยะเลยหละ กล่าวทักทายกับคนที่เดินขึ้นเหมือนเดิน และเรายังให้คนแนะนำ เค้าอีกตะหาก (ภูมิใจอีกแล้ว) เดินไปเรื่อยๆไม่พยามหยุดพักเลย เพราะว่าขามันปวดเวลาที่เรานั่งพักทีไร ถ้าจะลุกเดินนี่ แทบลุกไม่ขึ้นเพราะปวดขามาก จริง นี่หละเขาบอกว่าตอนเดินลงนี่ หนักจริงๆ ขาปวดไปหมดเพราะต้องเดินสไลด์ ลง เรื่อยๆแต่ก็ไม่บ่นหรอก เพราะบ่นไปก็เท่านั้น ตาก็มองข้างทางและเก็บขยะ ต่อไปเรื่อยๆ เดินผ่านซำต่างๆมาเรื่อยๆ ก็ไม่ได้นั่งพัก จนมาถึงอีกซำหนึ่งจำไม่ได้แล้ว หละว่า ซำอะไร มีร้านขายของเยอะเหมือนกัน ก่อนถึงซำแฮก ค่ะ ก็มานั่งพักสักครู่แม่ค้าใจดีมานั่งคุยด้วยเราก็สั่งมะพร้าวเอา 1 ลูก มานั่งกินกัน ขาปวดจังเลย นะ ไม่นานก็เริ่มเดินทางต่อ เดินลงมาเรื่อยๆเริ่มเป็นขั้นบันไดสลับไปบ้างเหนื่อยเหมือนกัน แฮะ . จากคุณ : sillllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:25:09 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เดินมาเรื่อยๆทั้งที่ยัังไม่ถึงเชิงภู เรา 2 คนก็คุกันเรื่อง จะพากันมาอีกเมื่อไรดี ติดใจมากเลย หละ มาสัมผัสกับความสวยงามของธรรมชาติและความเหน็ดเหนื่อยก็เราอาจไม่เคยได้เจอเลย ระหว่างทาง เดินลงมาเรื่อยๆอย่างมีจุดหมาย นั้น เอะหอมอะไร กัน ดอกอะไรทำไมหอมจัง และตอนนี้ใกล้ถึงซำแฮก แล้ว หอมดอกอะไรนี่ เรา 2คนก็ โต้เถียงกัน เรื่องชื่อของดอกไม้ ซึ่งมันก็ไม่ใช่เลยสักชื่อที่กล่าวมา(เคยมีคนบอกตอนขึ้นแต่พาลงมาจำไม่ได้) เพราะมาถึง ซำแฮกเราก็ถามแม่ค้า เขาบอกว่าดอกเต็งรัง โล่งอกไปทีเพราะเก็บความอยากรู้มานานมาก พอถึงซำแฮก ก็พักดูของที่ระลึก สักครู่ ก็เดินต่อกันเถอะเพราะใกล้เต็มที่แล้วนะ ขาก็ปวดมากขึ้นเรื่อยๆทำงัยดีหละ ทีนี้อยากจะกินยาพาราและอยากนวดขาแต่ยาก็อยู่ที่กระเป๋าที่ให้เขาหาบลงโน้น... อดทนอีกนิดแล้วกัน ระหว่างทางลง นี่โหดมากเลยชันมากเลยหละ ต้องค่อยๆเดินคง บางทีต้องขอตัวยืนดูทางเดินก่อนจะลง (ขึ้นมาได้อย่างไรนี่ งง..) เดินกันแบบไม่พักนั่งพักยืนเลยหละ ขาปวดมากเลยอยากจะตัดขาทิ้งเลยหละ แต่ถ้าตัดแล้วอะไรจะพาเราลงไปหละ ไม่คิดดีกว่า จากคุณ : silllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:25:45 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่นานเกินไป นักเราก็มาถึง ทางขึ้นดอยกันแล้ว ดีใจ ร้องเสียหลงเลย ถึงซะที สิ่งที่รอคอย ดูนาฬฺกาเป็นเวลา 14.30 น. เราใช้เวลาขาลงน้อยกว่า ขาขึ้น 1ชั่วโมงเลย เข้าไปถามจำนวนคนที่ขึ้นไปวันนี้ คือประมาณ 160 กว่าคน ฮื้อ... คนขึ้นเยอะจังเลยนะ วันที่ 2 คนขึ้น ประมาณ 20 กว่าคนเอง สงสัยน้องๆเพิ่งปิดเทอมกัน ก็เลยมาเที่ยวกัน จากนั้นเราก็ขยะไปชั่งกัน รวมกันแล้วไ้ด้ 2 โล ค่ะ อ้าว.... ที่นี้เราก็ได้รับใบประกาศ กันแล้วทั้งสองคน ขอถ่ายรูปกับเจ้าหน้าที่และขยะที่เราเก็บลงมาหน่อยนะ มันเป็นความภูมิใจอย่างไรบอกไม่ถูก จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็แนะนำให้ไปขอไป ประกาศผู้พิชิตภููกระดึง ที่ ที่ทำการ ซึ่งตอนนี้เราไปติดต่อเขาบอกว่า ใบประกาศยังไม่ได้ให้เซ็นอนุมัติเลย ต้องลงชื่อและที่อยู่ไว้ เขาจะส่งไปให้ภายหลัง ต้องระบุ เวลาที่เราใช้ในการเดินขึ้น และจำนวนครั้งที่เดินขึ้น ด้วย สีค่าใบประกาศ ใบหละั 20 บาทค่าส่งไปให้ที่บ้านคนละ 10 บาท จากนั้นก็มานั่งพักที่ศาลาพักที่บ้านศรีฐาน ซึ่งมีร้านอาหารมากมาย เลย เราก็ไปอาบน้ำ ห้องน้ำใหม่ๆสะอาดดี หลังจากนั้นการเดินไปเดินมาที่ทำการบ้านศรีฐานนั้นเป็นสิ่งที่ทรมานมากนะค่ะ เพราะขามันปวดมากๆๆๆๆๆ เลยไม่อยากเดินไปไหนเลย อย่าว่าแต่การเดินไปไหนเลยนั่งอยู่เฉยๆยังปวดมากเลย เราก็ทานยาพารา ไป 2เม็ด นวดขาด้วย นิ้วเท้า พองตั้ง 4นิ้วเลยเจ็บมาก เวลาจะไปไหนต้องค่อยๆหย่องๆไปเพราะมันปวดขามากและเจ็บเท้าไปหมดเลย สักครู่ก็พากันไปทานข้าว พอเสร็จแล้วก็หย่องกลับ เพราะว่ามันไม่มีคำบรรยายจริงๆ แต่ก็ไม่บ่นสักคำเพราะมันบอกว่า แล้วใครใช้ให้มาหละ ตัวเองทำตัวเองแท้ๆแล้วจะโทษใครหละ สักครู่น้องกลุ่ม 6 คนก็เดินลงกันมา ตอนนั้นประมาณ 16.30 น. แล้วเราก็คุยกันเรื่อยๆและก็ชวนน้องๆขึ้นรถ 2แถวกลับเหมือนเดิน มีเรา 8 คนอีกเหมือนเดิม แต่ก็มี ฝรั่งอีกคน ติดไปลงที่อำเภอภูกระดึง คนขับก็เก็บ คนหละ 25 บาทกันทุกคนเลย แล้วก็เหลือพวกเรา 8 คน ที่ต้องไปร้านเจ้กิม ที่ผานกเค้ากันเราก็นั่งพูดคุยกันมาในรถ ประสบการณ์การต่างๆที่ต่างคนได้เจอมา สนุกไปเลย ไม่นานเกินไปก็มาถึงร้านเจ้กิม จากคุณ : silllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:26:23 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พอถึงแล้ว เราก็จัดการเอาตั๋วไปลงที่นั่งกันและก็นั่งรอรถกัน น้องๆก็ทานข้างกันส่วนเราก็ นั่งอ่านหนังสือและคุยกันกับคนที่อยู่ข้างๆ รถผ่านไปคันแล้วคันเล่า แต่ก็ยังไม่ใช่รถที่เราจะขึ้นซะทีเพราะมันยังไม่ถึงเวลานั่นเอง นั่งรอกันจนเหนื่อย เวลา 19.30 น. ก็มาถึง สักครู่รถก็วิ่งเข้ามา จอดพวกเราก็รีบพากันขึ้นรถกัน พอได้ที่นั่งกันแล้วก็จัดการเอนหลังกันเลย รถคันนี้นั่งสบายกว่า คันที่เราเดินทางกันมาแต่ถึงจะนอนสบายแต่ ขาที่ปวดก็ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหน ดี มัน ยกขาไม่ขึ้นเลย ได้นอนพักคงดีขึ้นน่า พอได้เอนก็หลับไปเลยเพราะความเหนื่อยนั่นเอง ประมาณ 24.10. น. รถจอดเพื่อพักทานข้าว คนที่นั่งข้างเราเขาก็ลงไปแลกเครื่องดื่ม เราไม่ลงเพราะปวดขาเหลือเกิน น้องๆ พากันลงทานข้าว ส่วนเรานั่งบนรถไม่ลง และเอาเจล มานวดขาเพราะมันปวดมากจริงๆ นอ้งๆขึ้นมาบนรถ น้องบ่นว่าขาบวมกันแต่ตอนนั้นเราไม่ได้สังเกตมากนักแต่ก็รุ้ว่า ขาบวมฉึ่งเลย ..สักครู่ รถก็ออกเดินทางต่อไป นานเท่าไรไม่รู้ รู้แต่ว่าน้องกลุ่ม 6คน เขาลงกันที่รังสิตและ ถึง หมอชิต ประมาณ 02.40 น. เราก็ลงจากรถกัน ไม่อยากเดินลงเลยปวดขาต่อเนื่องเหลือเกิน ต้องขนกระเป๋าช่วยกันอีก จากนั้นก็หย่องๆ ไปขึ้น รถ กลับบ้าน ถึงบ้าน ประมาณ 03.30 น. พอถึงบ้านก้จัดการสัมภาระที่เสื้อผ้าที่เหม็นเหงื่อเหลือเกิน ใส่ในตระกร้าโหเสื้อผ้าเหม็นจัง จัดการ แซ่มันไว้พรุ่งนี้ค่อยซักนะ อาบน้ำดีกว่า ฮืออออ..... ขาเราเป็นอะไรนี่ บวมมากเลยจับดูแล้ว แข็งไปหมดเลย จับแรงก้ไม่ได้ เพราะมันเจ็บปวดเหลือเกิน เกิดมาไม่เคยเห็นขาบวมและน่องแข็ง ขนาดนี้ เลย งงเลย จากนั้นก็นอนหลับ สบาย ไปเลย ใช้เวลาประมาณ 2 วัน ขาก็เริ่มเป็นขาปกติแล้วหละ จบแล้วจ้า ประสบการณ์บนภูกระดึง ถ้ามีโอกาสจะต้องไปอีกแน่นอน ค่ะ คนที่ยังมีแรงเดินหรืออยู่ในช่วงวัยที่ไม่แก่มาก ถ้าไม่เคยไปก็ไปเที่ยวกันนะค่ะ แล้วจะติดใจเพราะมันจะรู้สึกดีมากเลย บางคน อาจไมอยากไปอีก แต่เราเชื่อว่า มีหลายคนมากเลยที่เป็นแบบเราคือ อยากขึ้นไปอีกหลายๆ ครั้งหละ บายๆๆๆ นะ ค่ะ จากคุณ : silllllll - [ 13 มี.ค. 46 11:29:44 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ข้อสำคัญ นะค่ะ เรื่องไปพิสูจน์รักกันบนภูกระดึง นะค่ะ พาแฟนไปกันเลยค่ะ เดี๋ยวจะรู้เองว่าจะใช้ได้ผลหรือไม่ได้ผล เพราะมันขึ้นอยู่กับตัวเราและคนรักเรามากกว่าค่ะ แต่คิดว่าน่าจะมีส่วนนะ เพราะเหมือนเราต้องช่วยเหลือกันตลอด ถ้าไม่ช่วยเหลือก็ต้องโดนงอนไปเลย ต้องให้ มาง้อซะให้เข็ด อิอิอิอิอิ................ จากคุณ : sinesuay@yahoo.com - [ 13 มี.ค. 46 11:31:11 A:202.28.27.2 X:10.15.1.11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พวกเราไปเที่ยวภูกระดึงมาเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมากค่ะ ชอบมากและคิดเหมือนคุณว่าต้องหาโอกาสไปอีก แม้ว่ากลับมาจะปวดเมื่อยขามากแทบเดินไม่ไหว พวกเรามีบันทึกเรื่อง+รวมภาพทริปภูกระดึงที่นี่ค่ะ http://www.geocities.com/ohm_phukradung/ จากคุณ : Pit_Phangnga - [ 15 มี.ค. 46 13:15:23 A:203.121.131.34 X:203.152.41.126, 203.152.41.4 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เคยไป กะแฟนเมื่อ 7-8 ปีที่แล้ว ไปหนแรก ตกลงกันว่า จะหอบหิ้วของทุกอย่างกัน เอง เห็นลูกหาบแบกเต็มไหล่ ของเราคนละกระเป๋าเอง ตกลงกัดฟันหอบขึ้นไป และหอบลงเองแต่เหนื่อย ชะมัด ขึ้นครั้งที่สอง ทั้งสองคนช่วยกันถือกล้องแค่ตัวเดียว กะว่าถ้าลูกเดินขึ้นภูกระดึงไหว จะไปอีกนะเนี้ย จากคุณ : คนแก่ - [ 16 มี.ค. 46 21:01:30 A:202.47.224.130 X: ]