รายงานตัวค่ะ น้าจุ๊บ ณ เชียงใหม่

ปลายเดือนเมษายนไปอุทยานแห่งชาติทางทะเลแห่งแรกของประเทศไทย อุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

ออกกันตั้งแต่หกโมง โดยหนุ่มน้อยคนเก่าเป็นเจ้าภาพ (ขับรถให้) คราวนี้เราเลาะไปตามถนนชายฝั่งทะเล แวะขึ้นเขาวัง เพชรบุรี ตอนลงมา มีนกเค้าแมว ยังเป็นเบบี้อยู่เลยบินโป๊ะหล่นมาตรงหน้า จริงๆนะ ห่างแค่เฉียดปลายจมูกเอง เลยเอาเค้าใส่กล่องไปให้ที่สามร้อยยอดดูแลให้

ทานกลางวันที่เขาหัวกระโหลก ร้านดูงั้นๆแหละ ริมหาด เป็นเพิงอะนะน้าจุ๊บ แต่อาหารซิ โอ้ อยากกลับไปหม่ำปลาฉลามผัดฉ่า ปลาทอดกรอบราดมะม่วงยำ ปลาหมึกทอด อร่อยขนาดเจ้าสองสาว ทานกันคนละสองจานนะคะ น้าจุ๊บ
ก็รู้ๆกันอยู่ว่าคุณนายเธอรับประทานยากเวลาไปเที่ยวกัน

บ่ายๆนิดๆ เราก็ถึงที่พักแห่งแรกที่เขาแดง ที่น่ถ้าโชคดีกลางคืนจะได้เห็นเลียงผาลงมาด้วย บ้านสะอาดเรียบร้อยดี มีสองห้องนอน ห้องน้ำในตัว เป็นพัดลม มีห้องนั่งเล่นให้ด้วย เป็นบ้านใต้ถุนสูงนะคะ ไม่เหมือนที่อินทนนท์ นั่นติดดินเลยที่ไปพักน่ะค่ะ

วันรุ่งขึ้นตีห้านิดๆก็ขับรถไปจอดไว้เชิงเขาแดง ปีนเจ้าค่ะ ปีน ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นอ่าวไทย สวยมากนะคะ แต่ตอนขึ้นควรจะให้เจ้าหน้าที่นำไปดีกว่า เพราะมืดมาก อาจจะเดินหลงไปไหนๆได้ อีกอย่าง สงสัยเราจะไปนั่งที่ รับประทานอาหารเช้าของเจ้าลิงพ่อแม่ลูกสี่ตัว เจ้าลูกตัวโต แยกเขี้ยวขู่เลย แต่แล้วก็อลุ่มอล่วยกันได้ เพราะเรานั่งเฉยๆ (ที่จริงกลัวมาก) ตัวไม่ใหญ่มากนะคะ คงเป็นลิงแสมนะคะ ที่นี่มีป่าโกงกางมากด้วย

ดุเจ้าลิงน้อยทานใบอ่อน เสร็จแล้วเด็ดใบใหม่มาเช็ดปาก ถูฟันด้วย น่ารักมาก พอสายหน่อยเกือบๆแปดโมงก็ลงมาทานอาหารเช้าที่หาดสามพระยา ไม่ไกลนะคะ ขับรถมานิดเดียวค่ะ อาหารอร่อยดี ราคาสมเหตุสมผล

วันนี้มีโปรแกรมไปถ้าแก้ว ซึ่งลงไปแล้วผิดหวัง (มาก) เพราะหนึ่งมืดมากๆ อันตรายไม่เหมาะให้เด็กๆเข้าไป มีหลืบเล็กที่ลึกมากๆ อยู่ตลอดทางที่มุด มุดจ๊ะ ย้ำ แม่กลัวนะ แต่หนุ่มที่ไปด้วยเธอเย็นมากๆ ค่อยๆพาเราออกมา

อันที่จริงมีไฟฉายก็เหมือนจะไม่น่ากลัว แต่ในสถานการณ์ที่ต้องใช้สองมือเกาะ นี่ไม่รู้จะคาบไฟฉายยังไง (ทำหายไปอันหนึ่ง หล่นลงร่องไปเลย นานๆๆกว่าจะได้ยินเสียงกระทบ คิดเอาเองละกันว่าลึกไหม)

ถ้าจะทำให้เป็นที่ท่องเที่ยว ต้องติดราวกั้นกันตกเลย โอกาสเดินพลาดลงรูร่องมีสูงมากจ๊ะ แล้วก็ติดไฟราว เป็นระยะ อาจจะทำให้เสน่ห์ของถ้ำน้อยไปหน่อย แต่คงคุ้มค่าความปลอดภัย ที่มานั่งตกใจอีกทีก็ตอนชาวบ้านบอกว่าเคยปิดมาทีหนึ่งเพิ่งมาเปิด เพราะมีคนเที่ยวนี่แหละ หล่นไปซี้แหง๋แก๋ในถ้าเอากลับมาไม่ได้ นานหลายปีมาแล้ว เหวอไปเลยนะ แม่อะ

ไปอีกถ้ำต้องขับรถไป คราวนี้ไม่น่ากลัว สวยมากด้วย เด็กๆก็ลงไปได้ ร้านอาหารริมหาดเป็นร้านชาวบ้านก็อร่อย (ขนาดคนประจวบ ขับรถมาทานแหละ) ถ้าไทรนี่อยุ่ในหมู่บ้านชาวประมง ฉนั้นไม่ต้องห่วง ปลาหมึกสดมากๆ ปลากตัวเล็กๆทอดก็อร่อย (สงสัยมาเที่ยวนี้ อ้วนแหง)

วันนี้บ่ายเอารถไปฝากไว้ที่ทำการวนอุทยาน หาดแหลมศาลา แล้วนั่งเรือหางยาวไปที่บ้านพัก (ไม่งั้นต้องเดินข้ามเขาน่ะค่ะ) หรือจะฝากที่บ้านปูก็ได้นะคะ จากนั่นก็นั่งเรือหางยาวไปหาดแหลมศาลาได้เลยเหมือนกัน

บ้านพักสะอาดดีไกด์จำเป็นตัวเล็กๆ (อยู่ป สอง ค่ะ) เป็นลูกเจ้าหน้าที่อุทยาน มาพาไปดูบ้าน แนะนำอะไรต่อมิอะไรให้ พรุ่งนี้หนุ่มน้อยคนนี้จะพาไปเดินชมถ้ำพระยานคร

ลืมไป ยุงมากนะคะ ตอนทุ่มนึง แต่ฝนตกหนักมาตอนสี่ทุ่มถึงเช้า นอนสบายไม่ร้อนเลย อาหารอร่อยเป็นร้านสวัสดิการของทางอุทยานค่ะ

เช้าไปเดินๆๆๆ ริมหาด น้ำขุ่น ทางเจ้าหน้าที่ไม่ให้เล่นน้ำ เพราะที่นี่จะมี ปลาต๊กแก คล้ายปลากระเบนนะ ตัวเท่าฝ่ามือ ฝังตัวในทรายน้ำตื้นๆ ถ้าเราเหย๊ยบมันจะเอาหางพันแล้วยักเอาน่ะค่ะ มีเด็กนักกีฬาปูนที่มาเล่นน้ำโดนไปคนหนึ่ง ต้องเอาไปอนามัยฉีดยาเลย เจ้าหน้าที่เขาทราบจะคอยบอก ฝนตกน้ำขุ่นนี่ห้ามลงน้ำเลย

ไปเดินขึ้นถ้าพระยานคร น้าจุ๊บ ขา ที่ว่า Unseen Thailand คำนี้ไม่ยิ่งใหญ่พอสำหรับความงามที่นี่เลยค่ะ
พอเดินไปถึง นั่งเงียบๆ มองอะไรในโถงใหญ่ แล้ว ตื้นในใจจริงๆ นึกถึงว่า สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง เวลาท่านเสด็จพระราชดำเนินมา สมัยก่อน จะเป็นอย่างไร

มีชาวเยอรมันคนหนึ่งเอากล้องเอาซูมอะไรมาใหญ่มาก คุยกัน เธอว่า มาที่นี่ทุกปี พยายามมาไม่ซ้ำเวลา เพื่อที่จะมาถ่ายรูปที่นี่เก็บไว้เป็นอัลบั้ม เธอ collect ทุกสถานที่ที่พระพุทธเจ้าหลวงเสด็จ โอ้ น้าจุ๊บ ฟังแล้ว ขนลุกเลย
เธอว่า เดือนพฤษภาคม ที่นี่สวยสุดตอนสิบโมงเช้า วันนี้แดดอ่อน เพราะฝนพรำตลอด แต่ก็สวยไปอีกแบบ เธอจะมาอีกพรุ่งนี้ รอให้แดดแรงๆตอนสิบโมง เพราะจะส่องตรงพอดี

ไว้หนุ่มน้อยที่ไปด้วยส่งรูปมาให้ จะให้น้าจุ๊บดุนะคะ งามจริงค่ะ

วันนี้พอก่อน คิดถึงเสมอนะคะ
เด็กๆฝากจุ๊บน้องปิ่นพี่ป๊อบมาด้วยค่ะ