หมู่บ้าน....ยะฟู ชนเผ่าลาหู่ วันที่ 25 - 29 มิถุนายน 2546
เสียงไก่ขัน เจื้อยแจ้วรับกันเป็นทอดๆ จากบ้านหลังนู้นบนดอย มาบ้านหลังนี้ที่ท้ายดอย เป็นสัญญาณว่าวันใหม่จะมาถึงแล้ว บนฟ้ายังคงสลัว เสียงหมูดอยหลายตัวพาลูกออกเดินเรียงกันเป็นทิวแถว ส่งเสียงร้องให้ลูกๆรู้ว่า ได้เวลาอาหารเช้าแล้ว และนี่คือการเริ่มต้นวันใหม่ของคนชนเผ่าที่เรียกตัวเองว่า ชาวเขาเผ่าลาหู่ยี่ หรือมูเซอแดง แสงตะวันเริ่มส่องเป็นลำมาจากทางทิศตะวันออก หยาดน้ำใสที่เกาะค้างอยู่บนใบไม้ และยอดหญ้าแหงนมองบนท้องฟ้ากว้างไกลออกไปสุดลูกตา สลับกับภูเขาลูกเขียวหลายลูก มีหลายชีวิตของคนชนเผ่าผ่านกาลเวลา ผ่านเรื่องราวให้คนรุ่นใหม่ได้เรียนรู้และจดจำเรื่องราวประเพณีวัฒนธรรม วิถีคนบนดอยสูง สุดขอบฟ้ากว้าง
หมู่บ้านยะฟูอยู่ที่นี่มากกว่า 40 ปี ชาวบ้านส่วนใหญ่ทำไร่ ทำนา มีกลุ่มแม่บ้านที่รวมตัวกันทอผ้าลายชนเผ่าลาหู่ และที่สำคัญที่นี่มีโรงเรียนของ กศน. พร้อมด้วยคุณครูหนุ่มผู้มุ่งมั่น ทุ่มเทเวลาให้กับเด็ก ๆ ให้กับเด็กและสอนหนังสือให้ผู้ใหญ่ในเวลากลางคืน แม้วันเวลาจะผ่านมาเกือบ 5 ปีแล้ว แต่ ครูสง่า ยังคงทำหน้าที่คุณครูดอยผู้เสียสละได้เป็นอย่างดี.....ขึ้นดอยครั้งนี้เราจะเข้าไปพบคนดีบนดอยเพื่อช่วยกันให้กำลังใจคุณครูผู้กล้า...ผู้ท้าทายความงดงามของดอกไม้บนดอย....