เรื่องในวาติกัน กับคำถามของลูกทัวร์ ตอน 1

    “เชิญครับ มาจับดูนะครับ ผ้าที่กลายเป็นหินอ่อนคร้าบบบบบบ”
    “เป็นหินได้จริงๆเหรอ”
    “จริงสิครับ ไม่เชื่อลองจับดูสิครับ”
    “เออ เป็นหินจริงๆด้วย”
    “แล้วทำไมจึงกลายเป็นหินได้ล่ะคะ”
    “นั่นล่ะครับ เป็นเหตุผลหนึ่งที่คนนับล้านต่อปีที่เข้ามานี่ เพื่อดูผ้าที่กลายเป็นหินนี่ล่ะครับ”
    และแล้วลูกทัวร์ก็เชื่อผม อำได้สำเร็จ แหะๆๆๆๆ

    หินอ่อนสีน้ำตาลแดง ขนาดมหึมาทั้งก้อน สูงประมาณ 6 เมตร กว้างประมาณ 10 เมตร และหนาประมาณ 3 เมตร ได้ถูกแกะสลักให้กลายเป็นผ้าที่ยับยู่ยี่ สำหรับวางคลุมทางเข้าห้องประชุมใหญ่ของโบสถ์เซ็นต์ปีเตอร์ บาซิลิก้า กลางกรุงวาติกัน

    “แหะๆๆ จริงๆ แล้วเป็นหินอ่อน ซึ่งสลักให้เหมือนผ้าน่ะครับ”
    “บ้า เธอนี่, เพี๊ยะ” โดนเข้าไปหนึ่งที
    “ถ้าเธอไม่บอกฉันก็เชื่อเธอนะเนี่ย แต่เหมือนผ้าจริงๆนะ ดูสิ ความพลิ้วของผ้ายังเหมือนเลยนะ”
    “อ้าว พี่ แล้วตกลงจะให้เป็นหินหรือเป็นผ้าดีล่ะครับ”
    “เพี๊ยะ” โดนอีกหนึ่งเป๊ก
    “ก็เธอดูสิ รูปปั้นอันอื่นเป็นสีขาวมั่ง สีชมพูบ้าง แต่นี่เป็นสีน้ำตาล ฉันก็เชื่อเธอสิ”
    "ถ้าไม่อำแล้วพี่จะจำได้เหรอครับ แหะๆๆๆ"
    “ป่ะ เราไปดูอย่างอื่นต่อดีกว่าคร้าบบบบบบบบบ”

    “อาไกด์อะ ห้องน้ำล่ะอยู่ไหนอะ”
    “อยู่ใกล้กับไปรษณีย์ครับ”
    “อ้าว แล้วไปรษณีย์อยู่ตรงไหนอะ”
    (ก็ตอนบอกไม่ยอมฟังนี่ มัวแต่ถ่ายรูป)
    “ก็ที่เราผ่านมาตะกี้นี่งัยครับ ข้างนอกโน่นแหน่ะครับ”
    “แล้วข้างในไม่มีห้องน้ำเหรออาไกด์”
    “แหะๆๆๆ มีครับ แต่เขาไม่ได้มีไว้ให้นักท่องเที่ยวเข้าครับ ต้องออกไปข้างนอกครับ”
    “เมื่อกี้ อั๊วก็ปวดน่ะ เห็นห้องน้ำเหมือนกัน แต่คิวยาว คิดว่าจะเข้าห้องน้ำข้างในนี้ดีกว่า”
    (อ้าว งั้นก็แสดงว่ารู้แล้วว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหนแล้วยังถามอีก เฮ้อ!!!)
    “แหะๆๆๆ ถ้างั้นก็ต้องทนอีกนิดครับ เดี๋ยวผมพาออกไปครับ”
    “งั้นไม่เป็นไร อั๊วให้หลานอั๊วพาออกไปก็ได้” แล้วอาม่าก็เดินเชิดหน้าไปอย่างไม่แยแสผม
    “ถ้ายังงัยก็เจอกันที่นัดพบตามเวลานะครับ”
    “ทุกท่านครับ เราไปชมอย่างอื่นต่อนะครับ ทางนี้คร้าบบบบบ”

    ขอโทษที่ไม่มีรูปมาข้างในโบสถ์มาฝาก ดูข้างนอกไปก่อนละกันนะครับ
    ไว้ต่อตอน 2 ครับ

     
     

    จากคุณ : Aucken - [ 19 ก.ค. 46 17:35:15 ]