“คุณไกด์ครับ ทำไมผมถ่ายรูปไม่ได้เลยครับ เมื่อกี้ก่อนเข้ามาผมยังถ่ายรูปกับยามสวิสฯได้เลย”
ทางเข้าพระราชวังวาติกัน จะมีนายทหารยามสวิสฯเฝ้าอยู่ หลายท่านสงสัย ทำไมต้องเป็นทหารสวิสฯด้วย อันนี้เดี๋ยวเล่าอีกทีครับ
“สงสัยต้องยกมือภาวนา ขอถ่ายมั๊งครับ ถึงถ่ายติด” ผมก็อำลูกทัวร์ไปตามประสา
“อ้าวเหรอ” แล้วลูกทัวร์คนนี้ก็เดินไปหาที่ถ่ายรูปที่อื่นต่อ
จริงๆแล้วไม่ใช่อย่างที่ผมพูดหรอก เพราะคนอื่นก็ถ่ายรูปกันกระหน่ำ

ผ่านไป 15 นาที
“คุณไกด์คุณไกด์ ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง” ก็อีตาคนที่ถ่ายรูปไม่ได้นั่นล่ะ คนเดิม
“ผมรู้แล้วว่าทำไม ผมถ่ายรูปไม่ได้ในตอนแรกน่ะ จริงๆอย่างที่คุณไกด์บอกด้วย ภรรยาผมนับถือโปแตสแตน สงสัยว่าพระเยซูคงไม่อยากให้ผมถ่ายรูปแน่เลย ผมก็เลยให้ภรรยายกมือภาวนา เพื่อขอถ่ายรูป ปรากฎว่าผมถ่ายรูปได้เลยอะครับ”
“จริงเหรอครับ” ผมทำสีหน้าตื่นเต้น
“ผมกับลูกก็เลยยกมือภาวนาด้วย ตะกี้นี้เอง….. เออ คุณไกด์ครับ ช่วยถ่ายรูปครอบครัวให้ผมได้ไหมครับ อย่าลืมยกมือภาวนาด้วยนะครับ จะได้ถ่ายติด”
“ได้เลยครับ” รับกล้องมาแบบงงๆ เอาไงเอาวะ เอากล้องคล้องคอก่อน แล้วยกมือประสานภาวนาพึมพำๆ ขอให้ถ่ายรูปให้ติดด้วยครับ เพื่อลูกทัวร์ ผมทำได้ ทั้งที่ไม่เคยทำ
“อ้าว ยิ้มนะครับ หนึ่ง สอง” “แฉะ” แล้วก็คืนกล้องลูกทัวร์ไป
“ขอบคุณครับ” ลูกทัวร์กล่าวขอบคุณ
“ยินดีครับ ไม่เป็นไรครับ ให้ผมถ่ายอีกก็ได้นะครับ” ทำเป็นคนดีต่อไป
“อ้อ คุณไกด์ ผมลืมบอกคุณ ตะกี้น่ะ ผมล้อเล่น ถ่านผมหมดน่ะ ผมแค่เปลี่ยนถ่านก็ถ่ายรูปได้แล้ว”
ดูดิ พูดแล้วก็เดินหนีเลยอะ ปล่อยผมเอ๋ออยู่คนเดียว หลายคนคงสมน้ำหน้าผมแล้วล่ะสิ เหอๆๆๆ

ยังมีต่อ ยังมีต่อ แต่รอก่อนนะ แล้วจะเล่าให้ฟังอีก