..ท่องเที่ยวไป...
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ใช้เวลา เสาร์-อาทิตย์ เดินป่า แถบชายป่าอช.เขาใหญ่ ด้านสระบุรี สู่น้ำตกห้วยใหญ่
วันแรก..เช้า-เดินทางไปมวกเหล็ก หม่ำมื้อเช้า สาย- เข้าไปทางซับใต้,เตรียมตัวเดินเท้า ,ผ่านทุ่งหญ้าและพื้นที่ปลูกป่า(ต้นไม้) ทิวทัศน์สวย แต่เมื่อย,เหนื่อย เพราะช่วงแรกเดินขึ้นเขาลูกน้อยๆ แล้วลุยผ่านดงหญ้าสูง ลงลำธารในป่าลึก แวะกินมื้อกลางวัน ริมลำธาร บ่าย-เส้นทางเดินลุยลำธารเกือบตลอด เหมือนการฝึกเส้าหลินบนหินเล็กหินน้อย
เย็น-ถึงที่พัก,ผูกเปลได้อย่างเดียว เพราะพื้นราบไม่มี ,ค่ำ-ฝนกระหน่ำหนัก น้ำป่าไหลหลาก นั่งมองน้ำป่าไหลผ่านใต้เปล มีงูอยู่ตัวหนุ่งเลื้อยมาให้ชม เป็นบรรยากาศที่หายากจริงๆ มืด-นอนพักกายา
วันที่สอง เช้า-สาย- หม่ำ,เดินเล่นและลงเล่นน้ำตกที่อยู่ด้านล่างที่พัก อย่างจุใจ ในป่าลึกที่ไร้ผู้คน บ่าย-เดินทางกลับ ทางเดิม เย็น-ขึ้นรถกลับ กรุงเทพ

..ค้นคิดไป...
เดินป่าหนนั้น แม้ปลายทางจะไม่งาม นามน้ำตกอาจไม่คุ้น แต่ก็ลุ้นการเดินระหว่างทางว่าจะลื่น ไถล หกล้ม กันตอนไหน อีกทั้งกลับมาเปิดพจนานุกรมไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ คำว่า "ห้วย" คือ แอ่งที่ขังน้ำที่ไหลมาจากภูเขา และ "ลำธาร" คือทางน้ำที่ไหลมาจากป่าเขา หรือ"แก่ง" คือ โขดหินที่ขึ้นขวางทางน้ำ หรือ "น้ำตก" คือน้ำที่ขังอยู่บนเขา ตกลงมาจากหน้าผา ซึ่งคำและความหมายเหล่านั้นอาจขยายความให้เป็นความหมายที่เฉพาะมากขึ้น และใช้ได้ถูกต้องมากขึ้น