วันนี้.....ข้าพเจ้ามานั่งที่หน้าผา นั่งอยู่เนิ่นนาน.....จนสายหมอกจางคลาย สายน้ำ....ในลำธารใสเย็น ทอดยาวเหมือนเส้นไหม ณ. ที่ห่างไกล ยอดเขาสีเขียวตระหง่านง้ำ เมฆขาว......แสงสายัณห์ลูบไล้อ้อยอิ่ง ดวงจันทร์ปรากฏขึ้น โคมฟ้ายามค่ำโคจรคล้อยเคลื่อน กายเป็นอิสระ จากฝุ่นละอองและรอยแปดเปื้อน จะมีความกังวลใด?.....มารบกวนจิตใจของข้าพเจ้าอีก.บทที่ 73 จากบทกวีของผู้สันโดษ..." ฮั่นชาน " .ในหนังสือขุนเขายะเยือก
จากคุณ : เชนเชียงใหม่ - [ 29 พ.ย. 46 10:15:28 ]
แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 46 12:11:23
แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 46 11:18:06
แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 46 19:14:50
แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 46 13:34:30
แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 46 18:48:40